Doek valt definitief over
Nederlands grootste
theaterman: René Sleeswijk
Weer gastdirigenten bij Nederlands
Kamerorkest in het nieuwe seizoen
Kardinaal J. Suenens
kondigt ontslag aan
kerk
wereld
„HANDEN AF
VAN ONZE
RECHTSPOSITIE
Hervormde synode
schrijft regering
over UCN-project
Korte
metten
Relatief veel speelruimte voor katholieken in DDR
P IPINNENLAND/
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 22 MAART 1978 PAGINA 7
Over het leven van de
eerste en enige man die
ons land aan een revue
groot-formaat, bijna in
de stijl van het Parijs
van die dagen, heeft ge
holpen en dit gedurende
veertig jaar heeft volge
houden is definitief het
doek gevallen. De naam
van René Sleeswijk (70)
moet in één adem ge
noemd worden met Wil
ly Walden en Piet Muy-
seiaar, die als Snip en
Snap body hebben gege
ven aan zijn groots ge
monteerde voorstellin
gen, welke niet ophiel
den publiek te trekken.
Zonder ooit een cent
subsidie wierp hij tien
tallen jaren achtereen
het Amsterdamse Carré
vol met de glitter van
showorkesten, danseres
sen en vedetten in cos-
tumeringen, welke
feeëriek schijnschoon
verleenden aan wat in
wezen van een Holland
se nuchterheid zonder
weerga getuigde, sket
ches, liedjes en teksten
waarbij een breed pu
bliek zich thuis voelde:
„Als u mij nou, juf
frouw Snip" - „Zegt u
dat wei, juffrouw
Snap".
René Sleeswijk vertelde waar
hij dat kwijt kon, dat hij in
wezen geen zakenman was,
dat hij geboren was zonder
financieel instinct, maar dat
hij heel zijn leven door niets
anders is gedreven dan door
zijn liefde voor het theater. Hij
zag in het theater een middel
om de mensen plezier te bezor
gen. In de diepste crisis van
de jaren '30, toen geen zaken
man nog een cent ergens se
rieus in wilde stoppen, zette
hij zijn „Nederlandse Revue"
op, een probeersel waaraan hij
zijn laatste cent besteedde.
Voor elk jaar dat hij het vol
zou houden, zou hij dankbaar
zijn geweest. Toch schiep hij
toen juist het wonder van een
onwaarschijnlijke publiek
strekker: Snip en Snap. Een
voltreffer ontstaan uit het toe
val. Door uitvallende artiesten
was een gat van een kwartier
in zijn voorstelling gevallen.
Hij kon niet nog meer danse
ressen en vedetten het podium
opsturen. Waar moest hij die
zo gauw vandaan halen? Hij
droeg Willy Walden en Piet
Muyselaar, die beiden in enige
sketches stonden, op een jurk
aan te trekken en een cros
stalk, een samenspraak te fan
taseren. Hetgeen geschiedde
en veertig jaar lang niet meer
van wijken wist.
Dat drijven op zijn gevoel, de
ze theaterman eigen, bracht
hem er ook toe op oudere
leeftijd al de vroegere zange
res Corjrie Brokken te huwen.
Hij heeft er van alles aan ge
daan om haar een come back
op het podium te bezorgen,
waarom zij hem heeft ges
meekt. Toen het hier niet luk
te, omdat men op haar na wat
AVRO-shows was uitgekeken,
kocht hij haar in wat Duitse
shows ia Toen was haar tijd
ook daar voorbij. Connie ging
rechten studeren in Utrecht en
verscheen steeds minder in het
kapitale Bussumse huis Ber-
kenwoude. Onlangs trouwde
zij een man veel jonger dan
zij. Dit moet hem erg hebben
aangegrepen, maar veel sprak
hij er niet over. Hij raakte
moeilijk ter been en frequen
teerde artsen, maar bij wat hij
nog aan vrije produkties in het
theater regelde, daar ver
scheen hij altijd op de repeti
ties. Daar kon men hem zien
zitten in die lege zaal met het
rechterbeen omhoog, steunend
op de rug van de voorbank.
Niemand kon ook toen nog om
hem heen. Hij werd door deze
en gene regelmatig aangespro
ken, maar veel meer dan een
paar adviezen kon hij niet ge
ven. Dan gingen regisseur en
spelers weer het podium op en
kon René Sleeswijk hen niet
meer volgen. Het lopen viel
hem zwaar, het tempo waarin
gewerkt werd lag te hoog, of
schoon het hetzelfde tempo
was als waarin hij altijd ge
wend was geweest te werken.
Zijn zoon Hans had de zaken
toen al goeddeels overgeno
men, terwijl de andere zoon en
naamgenoot als René van
Vooren een eigen toekomst
zocht als schrijver van teksten
en als aangever van Piet Bam-
bergen ging fungeren na de
plotselinge dood van Fred Ple
vier.
Slees kon niet anders doen
dan zich bij deze ontwikkelin
gen neerleggen. Zijn ongenoe
gen uitte hij vooral in de sfeer
van zijn werk. Jarenlang
moest hij voor zijn revue op
tornen tegen kosten die per
seizoen hoger de pan uitrezen.
Intussen zag hij toneel en an
dere vormen van theaterkunst
en steeds beter gesubsidieërd
worden. De hele lichte muze,
de revue, die hij diende, viel
daar niet onder. Telkenjare
moest hij kappen in zijn pro
gramma, wilde hij de toegang
sprijzen betaalbaar houden,
althans kunnen concurreren
met het gesubsidieerde deel
van het theater. Ooit begonnen
met zeventig medewerkers,
eindigde hij de laatste jaren
met nog slechts twintig man.
In de jaren '69-'70 draaide hij
voor het laatst zijn eigen revue
onder de titel „Toen en thans",
duidelijk aangekondigd als
een afscheid, dat Slees in zijn
hart toen ook al genomen had,
omdat zijn gemoed nog wel
functioneerde, maar niet het
lichaam dat nukken begon te
vertonen.
Toen brak voor hem de tijd
van mijmeren aan over de gro
te figuren met wie hij werkte
- Lou Bandy, Buziau, Louis
Davids, temeer toen een aantal
jaren geleden de door zijn toe
doen bij de Nederlandse Ope
ra ondergebrachte Britse show
„Showboat" de mist inging
door bezuinigingsmaatregelen
van de overheid.
Hij bleef alleen achter in zijn
villa in Berkenwoude, bleef
vooral telefonisch in de weer
om toch nog iets als een revue
van de grond te krijgen, mis
schien ook een musical. Hij
wilde tot elke prijs voorko
men, dat hij als „een oude
zure man" zou worden afge
schreven.
Maar hij werd steeds minder
opgemerkt in theaters, zijn le
ven lang zijn arbeidsterrein.
Hij stierf toen hij daar niet
meer kon komen dan wel niet
werd opgemerkt in de schaar
se keren dat hij er nog wel
rondscharrelde.
TON OLIEMULLER
llllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllH
Nu over het voortbestaan van het Neder
lands Kamerorkest nog geen beslissing is
genomen, kan niet worden verwacht dat al
met succes valt uit te zien naar nieuwe
vaste dirigenten die Goldberg en Zinman
kunnen opvolgen- Er is wel gepraat met de
naar Israël uitgeweken Rus Rudolf Barsjai
maar die heeft weinig tijd voor een vast
gastdirigentschap en het was nu juist zijn
gastoptreden in het lopende winterseizoen
dat artistiek heel weinig bevredigde. Er
zijn trouwens vakatures die dringender ver
vuld moeten worden. De aanvoerster van
de alten is al vertrokken en de beide con
certmeesters staan aan het eind van hun
carrière.
Natuurlijk vecht het Kamerorkest onder
Bert van Mourik, de nieuwe zakelijk leider,
voor zijn bestaan. Het pleit zal echter niet
gewonnen worden met stemmingmakende,
op zich wel humoristische advertenties
waarvan echter de juistheid in twijfel kan
worden getrokken. Het zal moeten komen
van een overtuigend beleidsplan met voor
stellen voor vernieuwing van repertoire en
efficiënter exploitatie, bezinning op een taak
in ons (gehele) eigen land met niet alleen
vreemde gasten, op een wezenlijke taak in
het nationale muziekleven en een noodzake
lijke uitbreiding van het te geringe aantal
diensten. Zo'n beleidsplan is weldra te ver
wachten en dóór zal het heil van afhangen.
De plannen voor het aanstaande wintersei
zoen getuigen van fantasie maar het zijn
noodoplossingen en geven geen zekerheid
dat men beseft waar het bij een „nationaal
kamerorkest" om moet gaan. Voor zover het
nieuwe seizoen zich in het Haagse Congres
gebouw zal afspelen, wordt het op 25 sept
a.s. geopend en op 23 april 1979 gesloten
door Antoni Ros-Marbó, de dirigent van het
Nationale Spaanse orkest Hij begint met de
enige Nederlandse compositie van het hele
seizoen: „Omaggio a Sweelinck" van Jur-
riaan Andriessen. Behalve de Haffner-sere-
nade van Mozart geeft hij Beethovens twee
de pianoconcert met de hier hoog gewaar
deerde Portugese Maria Joao Pires als solis
te. Volgend jaar komt deze gastdirigent met
Schuberts vijfde symfonie, Mozarts Sinfonia
concertante en een concert voor strijkers
van Alberto Gin astera, dus weer in hoofd
zaak stukken uit het grensgebied met de
symfonieorkesten en geen echt kamerorkest-
repertoire.
Tweemaal zijn er vioolsolisten die tegelijk
als dirigenten ontreden, een altijd wisselval
lige formule. De Italiaan Salvatore Accardo
draagt zelf vioolconcerten van Locatelli en
Viotti voor en dirigeert op 16 okt verder
werken van Vivaldi, Rossini en Paganini. De
Mexicaanse violist Henryk Szeryng komt 26
febr. 1979 zijn 60ste verjaardag bij het or
kest vieren met Bachs concert in a en
Mozarts concerten K. 216 en K. 219. Philippe
Bender van het Kamerorkest in Nice is er
30 okt. met Haydns La Passione en Honeg-
gers tweede symfonie. Samen met zijn vroe
gere leermeester Aurèle Nicolet speelt hij
het concert voor twee fluiten van Cimarosa;
Nicolet alléén geeft een fluitconcert van
Devienne.
De in ons land werkende Israëliër Yoav
Talmi neemt ook twee concerten voor zijn
rekening. Op 11 dec. geeft hij Wolfs Italieni-
sche Serenade. Voor de Metamorphosen
voor 22 strijkers van Richard Strauss is
flinke versterking van buiten af nodig. Ver
der gaan Haydns symfonie no. 89 en Mozarts
klavierconcert K. 456 met Stephen Bishop-
Kovacevich als solist. Op 9 apr. 1979 komt
Talmi met Honeggers Pastorale d'Eté. Elisa
beth Cooymans zingt Les Nuits d'Eté van
Berlioz (waar de grote orkesten de laatste
tijd ook erg mee bezig zijn!). Het Nederlands
Vocaal Ensemble werkt mee in een Kyrie
en de Vesperae Solemnes van Mozart.
Een Bachconcert is er op 18 dec. onder Ivan
Fischer met een sinfonia en de derde ouver
ture-suite en Vera Beths in het vioolconcert
in E. Nederlands Kamerkoor en Capella
Amsterdam zingen met vocale solisten het
Magnificat
Om onduidelijke redenen (geen enkel orkest
heeft een zo lange win tervakantie) wordt het
Nieuwjaarsconcert op 9 jan. overgelaten aan
The King's Singers met hun bekende formu
le „van madrigaal tot close harmony". Te
leurstellend is dat de enige Nederlandse
dirigent Van Otterloo is, een heel bekwame,
vaak onderschatte musicus maar echt een
leider voor een groot orkest en bovendien
geen jongere van wie het Kamerorkest voor
de toekomst veel mag verwachten. Van Ot
terloo komt 22 jan. met Hellendaal en Ho
neggers vierde symfonie. Hij begeleidt Pier
re Fournier in het bekendste van Haydns
celloconcerten en in een werk van de Zwit
ser Frank Martin.
De Italiaanse Zuidslaaf Antonio Janigro
zorgt voor de beide resterende programma's.
Op 12 febr. komt hij met Respighi's antieke
dansen en aria's en Verdi's strijkkwartet in
meervoudige bezetting. De Cubaan Leo
Brouwer is solist in gitaarconcerten van
Giuliani en Villa-Lobos. Op 19 mrt. geeft
Janigro Vaughan Williams en Mozarts Post
hoornserenade en Han de Vries als solist in
een hoboconcert van de Brit Rodney Ben
nett.
Aan wezenlijk repertoire-vernieuwing is het
Kamerorkest dus bepaald nog niet toe en
het zal er ook niet toekomen als het geen
een of meer vaste dirigenten krijgt die be
langstelling hebben voor het specifieke ka
merorkestrepertoire en de daarmee samen
hangende uitvoeringspraktijk. En dat is de
enige reden waarom het Kamerorkest in een
evenwichtig muziekbestel gehandhaafd zou
moeten worden.
J. KASANDER
lllllllllllllllllllllimilllllllllllllllll!
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllïr
Centrale rijkspersoneel:
WAGENINGEN (ANP) - Het
kabinet Van Agt moet ervan
doordrongen zijn dat de vijf
eentrales van overheidsperso
neel één opvatting en een
standpunt hebben en dat is:
handen af van onze rechtsposi
tie. Net als de kabinetten Bies
heuvel en Den Uyl heeft deze
regering de commissie-Lamers
als een bezuinigingstoreador de
arena ingestuurd om de kosten
van overheidspersoneel te
drukken. Als dat leidt tot een
aanval op de rechtspositie van
de ambtenaren, moeten die zich
met alle middelen verzetten.
Dat zei voorzitter J. Loman van
de centrale van rijkspersoneel
gisteren in Wageningen, waar de
adviesraad van de centrale ver
gaderde.
Loman: „De ambtenaar is be
reid met alle andere Nederlan
ders offers te brengen om het
hoofd te kunnen bieden aan de
economische problemen. Maar
wij weigeren te aanvaarden dat
we dubbel worden gepakt. „De
goede rechtspositie aldus Lo
man is in een reeks van jaren
opgebouwd en er zijn veel of
fers voor gebracht. Die mag niet
aangetast worden.
SMID VALT AGENT AAN
De Haagse politie heeft van
nacht in de Eemstraat met de
wapenstok een einde gemaakt
aan het verzet van een 21-jarige
Haagse zeeman en een 44-jarige
smid, die probeerden te belem
meren dat de 41-jarige echtge
note van de smid werd meege
nomen wegens het rijden onder
invloed.
Beide mannen vlogen de agen
ten aan, waarbij één van de
politiemannen door klappen van
de smid een gescheurde lip op
liep, terwijl ook een stifttand
brak en een andere tand los
raakte. Hij werd behandeld in
het ziekenhuis Westeinde.
In een brief aan minister-pre
sident Van Agt heeft de her
vormde synode er met de
meeste klem op aangedrongen
dat de regering bij haar be
slissing ten aanzien van het
ultra-centrifugeproject te Al
melo, het gevaar van verdere
proliferatie van de kernbewa
pening als hoogste prioriteit»
zal erkennen.
Zelfs als dit offers zou vragen
op commercieel, politiek en so
ciaal terrein zijn wij ervan
overtuigd - zo zegt de synode
bij monde van haar praeses
ds. G. Spilt en secretaris-gene
raal ds. A. H. v.d. Heuvel - dat
een principiële houding van de
Nederlandse regering zowel
bi] grote delen van ons volk
.als in de derde wereld, als een
bemoediging voor een verdere
inzet voor vrede en veiligheid
zal worden ervaren.
Verdere deelneming aan de
uitbreiding van Urenco is naar
hun mening dan ook niet ver
antwoord, tenzij de regering
zekerheid kan verkrijgen dat
leverantie van verrijkt ura
nium aan Brazilië alleen ge
schiedt als dat land de IAEA-
veiligheidsvoorschriften op al
le nucleaire materialen en in
stallaties en een doeltreffend
IAEA-beheer van het uit ura
nium verkregen plutonium
aanvaardt.
De zorg om de proliferatie,
aldus de brief, is juist de laat
ste tijd in de kerken erg toege
nomen. Daarom dringen de
kerken steeds, nationaal en
ook internationaal, krachtig
aan op maatregelen, die verde
re uitbreiding van de kernbe
wapening willen voorkomen.
Deze aandrang wordt nog ver
sterkt indien het landen be
treft, waar de militaire en eco
nomische macht slechts een
kleine bovenlaag van de bevol
king ten goede komt. In dit
verband, zo wordt gezegd mo
gen ook in Nederland de stem
men van de Zuidamerikaanse
kerken en in het bijzonder die
van de Braziliaanse bisschop
pen niet ongehoord blijven.
Volgens een enquête, die de
Zweedse radio heeft gehouden
onder de lutherse kerkbevol-
king blijkt 97 procent vóór de
toelating van de vrouw tot
het kerkelijk ambt te zijn en
drie procent tegen. Een gelijk
soortige enquête onder de lu
therse pastores leverde ook
een meerderheid op, maar
niet zo overtuigend: 54 pro
cent van de geestelijkheid
was voor, 42 procent tegen en
vier procent had geen mening.
„Barbaarse sloop" noemden
de autoriteiten de activiteit
van de parochianen in het
dorpje Joane in het noorden
van Portugal. Zij braken de
negenhonderd jaar oude, in
romaanse stijl gebouwde,
dorpskerk af om plaats te ma
ken voor een nieuwe kerk
ruimte. De justitie zal een
strafvervolging instellen.
De meer dan negenhonderd
gemeenten van de Reformed
Church in de Verenigde Sta
ten zullen in april en juni de
350ste verjaardag van hun
kerk vieren. Op 7 april 1628
kwam dominee Jonas Michae-
lius naar de Hollandse kolo
nie Nieuw Amsterdam (nu
New York) en stichtte daar
een afdeling van de hervorm
de kerk, afhangende van de
classis Amsterdam. In 1972
werd de kerk zelfstandig. De
kerk heeft bijna 360.000 leden,
kent verscheidene onderwij
sinstellingen en ontplooit zen-
dingsacitviteit in onder meer
Afrika, Saoedie-Arabië en het
Verre Oosten.
Dr. Oskar Saier (45) is be
noemd tot aartsbisschop van
Freiburg in West-Duitsland.
Hij was een van de twee wij
bisschoppen van het aartsbis
dom, waaronder ook de dioce
sen Mainz en Rottenburg val
len. Hij volgt mgr. Hermann
Schaufele op, die in juni is
overleden.
De Britse katholieken hebben
in drie jaar de ruim vier mil
joen gulden bijeengebracht,
die nodig zijn voor de restau
ratie van de katholieke West
minster Cathedral in Londen.
De bisschoppelijke vastenactie
„Broederlijk delen" van het
bisdom Antwerpen en ver
scheidene basisgroepen van
jongeren in het bisdom heb
ben geprotesteerd tegen het
reisverbod, opgelegd aan
aartsbisschop Helder Camara.
Volgens pastor Georg Waalf, van de
parochie „Maximilian Kolbe" in West
Berlijn hebben in alle Oosteuropese
landen, uitgezonderd Polen, de kath
olieken in de DDR de meeste moge
lijkheden en de grootste speelruimte.
Hij zei dit in een voordracht, getiteld
„Katholieken in de DDR, problemen
en kansen van een kerk in de diaspo
ra.
Volgens zijn opgave telt de DDR onge
veer l.a^miljoen katholieken. Zij leven
in bisdommen, die direct onder Rome
staan, zoals Berlijn en Meiszen of
vallen onder bisdommen, waarvan de
zetel buiten de DDR ligt.
Op enkele uitzonderingen na leven de
katholieken in de diaspora en het
grootste probleem voor de zielzorg is
dan ook de vraag hoe hen te bereiken.
De priesters en diakenen, van wie er
momenteel ongeveer achthonderd zijn,
moeten zelf op pad gaan.
Volgens Walf gaat twintig tot vijfen
twintig procent van de katholieken
zondags naar de kerk, al is het percen
tage in de steden wat lager. Ongeveer
vijf procent van de kinderen wordt
gedoopt. Hun aantal neemt af, omdat
de ouders daartoe niet durven over
gaan. „Dat wil ik mijn kind besparen"
is hun argument.
Ook het toedienen van het Vormsel
levert geen problemen op, omdat dan
gelijktijdig door de staat „Jugendwei-
he" worden georganiseerd.Vele pries
ters beschouwen die laatsten overi
gens niet meer zo zeer als een wereld
beschouwelijke zaak, maar meer als
een voorwaarde om toegang te hebben
tot bepaalde beroepen. Ook het aantal
kerkelijke huwelijkssluitingen loopt
terug.
Niettemin meent pastor Walf, dat er
voor de kerk in de DDR hoopvolle
aspecten zijn. De priesters behoren tot
de meest vrije mensen, die er in de
DDR zijn, volgens hem. Ook de actie
ve deelneming en het getuigen is groot
bij veel katholieken en op het semina
rie van Erfurt volgen ongeveer hon
derd theologanten de priesteroplei
ding.
En wat het geloofsklimaat betreft con
stateerde pastor Walf, dat onder be
wust levende volwassenen een zoeken
te constateren valt, waarop „de andere
zijde" geen antwoord geven kan. Der
gelijke mensen komen vaak tot geloof,
ook als is het wellicht langs omwegen.
R.k. Molukkers willen goede
pastorale begeleiding
Bij de ongeveer 2.300 rooms-katholieke Moluk
kers in ons land (voornamelijk Zuidoostmoluk-
kers) bestaat behoefte aan goede pastorale
begeleiding
Dat is de conclusie van een delegatie van de
r.-k. kerk van de Molukken, die Nederland
bezoekt. De delegatie, pater P. Resubun (vica
ris-generaal van het bisdom Amboina) en pater
J. van de Made, heeft gesproken met kardinaal
Willebrands in Utrecht.
Volgens de beide paters zou de pastorale bege
leiding gestalte kunnen krijgen in de vorm van
'huisbezoeken aan de r.-k. Molukkers en in het
opleiden van eigen mensen voor het vormen
van een eigen pastoraat. De delegatie zal be
leidsadviezen opstellen, die voorgelegd zullen
worden aan de Nederlandse bisschoppen.
De Belgische kardinaal Sue
nens zal volgend jaar zijn ont
slag indienen als aartsbis
schop van Mechelen-Brussel.
Dat heeft een woordvoerder
van de kardinaal maandag in
het aartsbisschoppelijk paleis
te Mechelen meegedeeld. De
Belgische kardinaal heeft
overigens al eerder laten blij
ken dat hij op zijn 75-ste ver
jaardag (juli 1979) ontslag zal
nemen.
De kardinaal gaat daarmee in
op een suggestie van paus
Paulus, die van oordeel is dat
bisschoppen op hun 75-ste hun
ambt moeten verlaten. Kardi
naal Suenens heeft sinds 28
februari door de Verenigde
Staten gereisd. Hij keerde af
gelopen zaterdag van die reis
terug.
In kerkelijke kringen in België
verwacht men niet, dat de
paus kardinaal Suenens zal
vragen nog enige tijd aan te
blijven. De verhouding tussen
paus en Suenens is sedert de
ongezouten kritiek van de kar
dinaal op de Romeinse curie
enkele jaren geleden aanzien
lijk bekoeld.
Bij de voorbereidingen voor
de opvolging speelt de Belgi
sche taalstrijd een grote rol.
Na de Franstalige kardinaal
Suenens, die overigens uitste
kend Nederlands sprak, zou
nu een Nederlandstalige aarts
bisschop benoemd dienen te
worden, ook al wordt van hem
verlangd,, dat hij het Frans als'
tweede taal volkomen beheer
st.
De laatste eeuw is overigens
door het Vatikaan rekening
gehouden met de taalgevoelige
Belgen. Om de beurt werd een
Franstalige en dan weer een
Nederlandstalige benoemd.
Kardinaal Mercier was Fran
stalig, zijn opvolger Van Roey
Nederlandstalig en Suenens
weer Franstalig.
Inmiddels zijn twee bisschop
pelijke raden een Franstali
ge en een Nederlandstalige
bezig met de eerste voorberei
dingen voor de benoeming
door de paus van een opvol
ger. Zij hebben een werkplan
opgesteld, dat voorziet in de
beschrijving van de situatie in-
het aartsbisdom Mechelen-
Brussel en een prognose van
de te verwachten ontwikkelin
gen. Op basis daarvan bren
gen zij advies uit voor even
tuele kandidaten voor opvol
ging.
