Provincie neemt
herstelkosten
Leidse Vaart over
VRAGEN OVER BOUW
STUDENTENFLATS
AAN KAISERSTRAAT
Tien jaar vallen en opstaan van
American Holiday Inn of Leiden
Van Kleef Woerden
neemt Aircon over
aISTAD/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 15 MAART 1978 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
GEDEPUTEERDE NOORLAND (VVD):
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN Volgens gedeputeerde J.
Noorland, lijsttrekker van de VVD bij
de aanstaande provinciale statenver
kiezingen is het waarschijnlijk dat de
provincie Zuid-Holland de kosten van
het herstel van de Leidse Vaart tussen
Uiden en Noordwijkerhout op zich zal
nemen. De heer Noorland verklaarde
gisteravond op een verkiezingsbijeen
komst van zijn partij in Leiden, dat hij
een voorstel van deze strekking ver
wacht. Daarmee zou een oud conflict
tussen Leiden en Noordwijkerhout
over het herstel en onderhoud van deze
nu nog tertiaire weg alsnog op „elegan
te" wijze kunnen worden opgelost.
De lijsttrekker en gedeputeerde namens de WD
prak gisteravond in het bijzonder over de ver-*
keersproblemen in de Leidse regio. De leden van
de liberale statencentrale hield Noorland voor dat
°P dit punt een van de verschillen te bespeuren
zijn tussen de drie grote fracties die in Zuid-Hol
land het (overigens goed werkend) college van
Gedeputeerde Staten uitmaken: de PvdA (met
drie gedeputeerden) het CDA (met twee leden in
GS) en de WD, met één gedeputeerde. „Er zal
ook de komende jaren niet aan te ontkomen zijn
dat er nieuwe wegen worden aangelegd", stelde
de WD-lijsttrekker gisteren. „Ik ben er geen
voorstander van half Zuid-Holland met asfalt te
bedekken, maar we ontkomen er eenvoudig niet
aan ons provinciale wegennet te verbeteren. In
dit verband noemde de heer Noorland de aanleg
van de secundaire weg tussen Katwijk-Zuid en
rijksweg 44 nabij het Haagse Schouw en de
aanleg van Rijksweg 11.
Vanuit de vergadering werd gisteren aangedron
gen op de aanleg van een rondweg rond Voorhout
en een verbinding tussen de rw.44 en de aanslui
ting op de secundaire weg 1 naar Noord-Holland.
Over deze laatste punten merkte gedeputeerde
Noorland op dat hij hierin zijn collega's tegenover
zich vindt. „Een van de redenen om de VVD-in-
vloed in het college van Gedeputeerde Staten te
versterken", aldus Noorland, die daarmee doelde
op de nek-aan-nek race die in de provincie te
verwachten is tussen de WD en het CDA. De
WD heeft thans maar twee zetels minder dan
het CDA in de staten, terwijl het CDA twee
gedeputeerden heeft geleverd tegenover de WD
één. Bij een voor de liberalen gunstige verkie
zingsuitslag zouden de rollen na 29 maart wel
eens precies omgekeerd kunnen worden.
De Kaiserstraat heeft vooral tijdens de openingstijden van de mensa ernstig te kampen
met parkeeroverlast.
WERK VOOR 20 MAN
GEGARANDEERD
LEIDEN Van Kleefs Bedrijven Woerden BV hebben de failliete
boedel en een deel van de orderportefeuille van Aircon Verwar
ming en Airconditioning aan de Lammermarkt overgenomen.
Curator mr. M. Teekens jr. beeft dit gisteren bekend gemaakt
De werkgelegenheid van 20 tot 25 man van de personeelsleden
van Aircon lijkt daarmee gewaarborgd. Gistermiddag is na het
bekend worden van de overname begonnen door de nieuwe
directeur van het bedrijf met de 35 personeelsleden sollicitatiege
sprekken te voeren. De heer Van Kleef heeft te kennen gegeven
met 20 tot 25 man uit het bestaande werknemersbestand het bedrijf
te willen voortzetten.
Van Kleefs Bedrijven bewegen zich alle op het vlak van de
electro technische installaties. Een deel van de orderportefeuille van
Aircon heeft Van Kleef overgenomen. De verzorging van de
electro-technische installaties in het nieuwe stadskantoor zit daar
nog niet bij in verband met de onoverzichtelijkheid van deze order.
LEIDEN Het PPR-raadslid Laurens Beij-
en heeft wethouder Waal (ruimtelijke orde
ning) schriftelijke vragen gesteld over de
bouwp.'annen van de Stichting Studenten
huisvesting in de Kaiserstraat en over het
feit of o'e gemeente van meet af aan achter
deze pLinnen heeft gestaan, Beijen wil
vooral weten of de gemeenteraad zich ach
ter de plannen van de Stichting moet gaan
scharen, nu vooralsnog onduidelijk is of het
bouwplan (ingediend medio 1970) ooit op
verzoek van de gemeente is ontwikkeld.
Een eerder gegeven antwoord door de heer
Waal op de vraag door wie en wanneer dit
verzoek is gedaan en aan hoeveel wooneen
heden is eedacht bliikt voorde heer Beiien
niet voldoende te zijn. Waals antwoord luid
de als volgt: „Het lijkt me goed onderscheid
te maken tussen de aankoop en de ontwik
keling van het plan. Voor zover ik de infor
matie uit het verleden heb kunnen achterha
len is de feitelijke gang van zaken zo ge
weest, dat toen het betreffende complex,
eigendom van Zwolsman/EMS, dreigde te
worden geveild, Studentenhuisvesting mede
op aandrang van vertegenwoordigers van de
.gemeente tot aankoop is overgegaan. Vervol
gens zijn er met medeweten van de gemeen
te bouwplannen ontwikkeld waarvan er een
in 1971 is geweest, waarover in 1972 berich
ten in de krant hebben gestaan, met 550
kamers"
Beijen wil duidelijker uiteengezet zien of er
in 1970 alleen sprake is geweest van ge
sprekken, of ook van schriftelijke stukken.
„Ik heb die vraag toegelicht door te stellen,
dat het voor de Raad belangrijk is te weten
of wij ons wat dit aspect betreft enigszins
verbonden moeten voelen aan de plannen
van de Stichting. Indien deze vertegenwoor
digers van de gemeente ambtenaren of indi
viduele wethouders waren, handelden zij
dan op verzoek van het college"?, zo vraagt
de PPR-afgevaardigde zich af. Verder ver
zoekt hij wethouder Waal, dat indien zijn
eerder gedane uitspraken onjuist zouden
zijn, hij dit in het openbaar wil rechtzetten.
Manifestatie
bakkers in
Groenoordhal
Leiden Burgemeester A. Vis
heeft vanmiddag de tweedaagse
„West-Nederlandse bakkers
dag" geopend in de Leidse
Groenoordhallen. Door heel
bakkend Nederland wordt aan
deze tweedaagse deelgenomen.
Meer dan 95 standhouders stel
len allerlei zaken op het gebied
van de bakkerij tentoon.
Tevens is aan dit nationaal ge
beuren een wedstrijd verbon
den. Burgemeester Vis zal in de
loop van vandaag aan de bak
ker, die een geheel nieuw en
origineel product van brood
en/of banket heeft ingestuurd
voor de tentoonstelling de .gou
den bakkersring" uitreiken. Als
voorwaarden zijn gesteld dat de
bakker er een passende naam
voor heeft verzonnen en dat het
produkt verkoopbaar is. De
bakkerstentoonstelling is mor
gen geopend van tien tot zes
krijgen die zich voor mensen
in een dienende taak willen
inzetten". Dat zegt Joop Stoo-
ker. En hij raakt aan een erg
vitaal aspect van het vader
landse horecawezen. We zuller.
er later nog meer over horen.
Ik praat ook met José Veelen
turf, gewaardeerd en niet weg
te slaan meubelstukje van het
zuiverste servicegehalte. Drie
jaar werkte José op het Ame
rikaanse voetstuk in de drassi
ge weiden bij het Morskwar-
tier. Toen ging ze er twee jaar
uit, vanwege een baby die de
directe moederzorg niet kon
ontberen. Toen haar twee kin
deren min of meer selfsuppor
ting waren geworden kwam ze
terug, na een jaar of drie, en
ze vond dat er veel veranderd
was bij H.I. „Die eerste tijd
had je nog helemaal geen zelf
bediening. Ik hoop trouwens
ook al hoor ik geluiden in
die richting dat niet alles
zelfbediening wordt".
José vond die eerste tijd wel
leuk: „als de Hollandse koffie
eenmaal op tafel stond,
's morgens, werd het pas ge
zellig. Dan kwamen die Ameri
kanen in hun knollentuin, dat
was duidelijk te merken. Ook
al die nationaliteiten vind ik
nog steeds aantrekkelijk. Dat
is goed voor je talen", vindt
José, die zelf het Bulgaars ge
heel beheerst door huwe
lijkse omstandigheden. „Ook
vind ik het geweldig, als je
oude gasten weer terugziet na
zoveel jaren. Dat gebeurt hier
zowat dagelijks. Ik zou niet
graag in een ander restaurant
in Leiden willen werken. Het
is hier een veel te aparte sfeer.
Ik heb ook veel medewerking
gehad van de baas, dat ik zes
uurtjes per dag mag werken
vanwege m'n twee kinderen
die niets tekort hoeven te ko
men".
Serveerster José Veelenturf,
die een missionaire zus in
Afrika heeft die voor haar
„zielen" alles in de wacht
tracht te slepen als ze op ver
lof in Nederland is, is op haar
eigen vlak een specialiste in
appelgebak (met slagroom,
voor dezelfde prijs overigens).
„Om 9 uur 's morgens zitten
de passanten hier al appelge
bak te eten. Dat vind ik prach
tig: warm appelgebak met ver
koelende slagroom. Je ziet die
gezichten opfleuren".
Toen kwam opeens in 1973 de
oliecrisis. Het begon minder te
worden. Bij Schiphol in de
buurt werden hotels gebouwd
die vol begonnen te raken.
Men reisde niet veel verder uit
de buurt. Holliday Inn Leiden
raakte wat in het slop. Fred
Blom, thans restaurant mana
ger, die „even de Holiday Inn-
meester" ontrouw werd, om
dat hij „beter weg kon ko
men", weet het zich nog best
te herinneren: „In dat begin
waren we hier één grote fami
lie. Het waren caitierebou-
wers, maar er was geen band
tussen management en perso
neel. De arbeidssfeer is vaak
een eerste vereiste binnen je
werkkring. Nou, die „familie"
viel uiteen. We konden het
best met elkaar vinden, „even"
150 man opvangen was geen
probleem. Je keek niet op een
uurtje meer en je douwde
door. Maar dat ging over".
In 1974 kwam de uitdaging. Je
kon bij H. I. Leiden er weer
tegenaan. En de één na de
ander kwam terug. Met
smaakmaker Martin Spaarga
ren in de eerste gelederen.
„We brachten een draaikolk
teweeg, er werd tempo ge
maakt. Het was: hoog in de
boom, of thuisblijven". Het
avondrood, de „sun set", gleed
over in het ochtendgloren, de
„dawn" met z'n inspiraties en
uitdagingen. Men beet zich
vast in de opgave en het werd,
zoals Spaargaren een oud ada
gium herhaalt, een „surviving
of the fittest", en de sterksten
wonnen, inderdaad; .mensen,
die belangstelling hadden in
het werk. Die er iets voor over
hadden. Daar zijn redelijke
functies uit voortgekomen".
Martin Spaargaren: „Sinds
1974 zijn 'we marktgericht
gaan werken binnen een straal
van 30 kilometer. Daar hebben
we een heel pakket op gepro
jecteerd: pannekoekenfeesten
op de zondag voor kinderen,
met bijbehorende filmpjes; de
rijsttafels, onze evenementen
We kregen de Leidenaars bin
nen. Daarbij is de bowling
baanbrekend geweest, de
drempelvrees verdween als
sneeuw voor de zon. De prij
zen werden lager. De mond-
tot-mond-publiciteit gaf de
doorslag".
Er kwamen kledingshows, een
nijlpaard werd een zaal bin-
nengedreven, er kwamen exo
tische avonden en het bord bij
wilde geen nsico lopen, dus
vóór een mogelijke instorting
ben ik m'n licht gaan opsteken
over het hoe en waarom en het
dus en dan van deze loot aan
een stam die de meeste hotel-
takken ter wereld heeft. Bij
zoiets begin je aan de basis.
Dan beland je bij lieden zoals
Joop Stooker, een vriendelijke
doch imposante reus, die tien
jaar geleden erbij was, samen
met vriend en collega Martin
Spaargaren, de soepel ma
noeuvrerende handige knaap
die vijf jaar later mede zorgde
voor het basement van een
nieuwe toekomst.
Hoe het nu helemaal precies
zit weet ik niet, maar wat zou
H. I. Leiden zijn zonder Joop
en Martin? Die hotelverschij
ning kwam er nu wel in 1968,
met veel fanfare en publieke
lijk vertoon, maar na een paar
jaar leek het bedienende licht
zowat te zijn uitgedoofd. De'
werkers van het eerste uur
verdwenen, de één na de an
der, naar elders. Een inzin
king, een zwakke schakel in de
H. I.-keten. Zo begon Joop als
kelner, Martin stond toen ach
ter de bar. Fred was er toen
ook, Fred Blom, ook een kel
ner. Na een paar maanden
kwam José Veelenturf ten to
nele als serveerster. Een paar
jaar hielden ze het uit, toen
begon het afvloeien.
Joop Stooker is nu een „over
koepelend manager" wat de
„banquets" betreft (het gehele
gebied van de bediening be
strijkend en voor wat z'n
collega's noemen „de viezig
heid"). Martin Spaargaren is
op het moment een uitgekook
te minister van propaganda
binnen de Nederlandse (drie)
Holiday Inn-vestigingen. Hun
kostje is gekocht, maar ze heb
ben er wel het een en ander
voor moeten doen. Ze werden
na het dieptepunt door direc
tor Voight teruggehaald. Joop
ontplooide zich en werd de
aanstichter van de grill in het
restaurant: „voordien waren
het lange wandelingen tussen
de keuken en het restaurant;
de service is nu veel directer
geworden".
Joop Stooker, die buiten z'n
bedrijfsbemoeiingen om be
schikt over een enorme
„stock" aan moppen (vooral
met betrekking tot de Belgen
hij kan zonder overdrijving
een uur lang doorgaan), herin
nert zich die eerste tijd nog
erg goed. „Je maakte met je
collega's al gauw een klaver
jasje tussen de bedrijven door.
Het was allemaal wat gemoe
delijker. Je had ook meer met
vakmensen te maken; had
meer voor elkaar over, moet
ik eerlijk zeggen. Niet dat ik
nu te klagen heb, maar het
personeel moet je vandaag de
dag zelf opleiden. En als ze
wat kunnen, gaan ze weg. Dat
is het nadeel". Drie jaar gele
den maakten de buitenlandse
werknemers nog voor 80 pot
de.restaurant-brigade" uit. Ze
kwamen tot uit Australië en
Hongkong. Canada en Afrika.
.Het blijft nog steeds een
groot probleem, mensen te
de ingang heeft nog steeds iets
„pakkends" in de tekstjes.
Steeds meer reserveringen
voor vergaderingen, van
Leidse industrieën, weten
schappelijke congressen en
medische colloquia. Hoe gro
ter de technische moeilijkhe
den, des te groter ook de inzet
bij het H.I.-personeel. Ze kan
keren weieens, maar het wordt
gedaan. Ik denk voor mezelf
weieens: het gaat niet allemaal
van een leien dakje, maar on
danks alle commercie is die
malle „Inn" van Voight,
Spaargaren, gekke Stooker,
observerende Blom en gast
vrije Veelenturf een best stuk
Leidse „promotie". Soms heb
ik het gevoel: hou nou eens
een keertje op met je toestan
den. Maar die bende blijft vol
houden. En als een ander op
dit gebied z'n mond houdt, val
je steeds weer op dezelfde ter
rug.
Spaargaren (die nooit z'n
mond kan houden; Memphis
mag daarop weieens attent
worden gemaakt): „weet je
wat het helemaal is? Van ne
gen tot vijf, of wanneer je ook
moet werken, ondergeschikt
zijn aan je gasten". Fred Blom
heeft ervaren, dat men in deze
contreien liever zes maaanden
per jaar werkt en voor de rest
profiteert van onze beste WW-
voorziening: „dat voel je sterk
in de horeca". Enerverend be
drijf, dat z'n derde vijftal ja
ren gaat beginnen. Het restau
rant is zaterdag gesloten, maar
iedereen wordt uitgenodigd
een fiks feest te gaan meema
ken. Om 8 uur al hangt er een
„zeppeling" bij de ingang, op
100 meter hoogte, er komt een
draaiorgel en om 11 uur gaat
de marathon van start. Er
worden parachutisten neerge
laten met een vredesvlag, de
Rijnmondband komt musice
ren in het gezelschap van Lei-
dens eigen „44 Degrees"-majo-
rettes en pom pom-girls, die
door de stad en langs de win
kelcentra trekken. Uit Aalten
komt een volledige boeren
bruiloft en de ene show na de
andere volgt elkaar op. Bui
tendien wordt er nog geten
nist, gebowld, gesquashed en
wat dies meer zij. Aan het
eind van de avond is het een
Sunset Boulevard, met uitzicht
op een lichtende dageraad.
Hulpmiddel daarbij: een tent
van 400 m2.
Het zal een paar dagen
langer dan tien jaar ge
leden zijn, dat ik van
m'n geliefde peetoom
een tip kreeg: „hij Lei
den hebben ze er een
behoorlijk restaurant
"end| bijgekregen. Erg rustig
en stijlvol". Die peetoom
behoorde tot de eerste
gasten en viel in de prij
zen. Dat wil zeggen:
voor z'n couvert had hij
een vrij opmerkelijk be
drag te betalen, maar de
koffie 's zondagsmor
gens was gratis. Zowel
om het één als om het
ander vond hij een be
zoek aan Holiday Inn
Leiden betamelijk. Zo
startte de eerste Holiday
Inn van Europa z'n le
ven in de oude wereld,
onder een omstandig be
rekend gesternte dat de
overkoepeling vormde
voor een stel financieel-
krachtige hollebolle gij
zen die participeerden
en zetbaas Thomas
Voight uit Wisconsin de
vrije vlucht gaeven. M'n
vrouw en ik volgden het
advies van oom op en
genoten van een niet
slechte kop koffie. We
waren alleen te laat voor
de gratis aanbieding. Ik
kan alleen zeggen, dat ik
de luiertijd van „dat ty
pisch Amerikaanse" be
drijf (nou nou, en dat
voor Leiden) heb meege
maakt.
Zaterdag 18 maart geeft de
'Leidse Amerikaanse Inn ui
ting aan zijn genoegen over
tien jaar bestaan. Nogal wat
evenementen staan op stapel
om het tweede lustrum luister
bij te zetten. Ik kom daar later
op terug, maar ik weet nu al
dat de organisatie een paar
verstokte H. Inners slapeloze
nachten heeft bezorgd. Ze zul
len het best rooien, maar ik
