Bas van Duivenbode koopt geen dure paarden
Gerard Kempkes
maakt toppers
van afgeschreven
paarden
weer open
De „wonder
trainer"
van
Amersfoort
Duindigt
woensdag
SPORT
ZATERDAG 11 MAART 1978
AMERSFOORT - Als een klein, blij
kind springt de hengst „Domitor" door
het land. Aan de oostkant van de
snelweg Amersfoort-Zwolle maakt hij
vrolijke bokkesprongen. Gerard Kemp
kes volgt hem bij zijn capriolen langs
de kant. De trainer is niet goed ter
been. „Domitor", de zesjarige Engelse
hengst heeft Kempkes op zijn tenen
getrapt. Gerard Kempkes, de 40-jarige
eigenaar - en liefhebber bij uitstek -
heeft „Domitor" er niet lang kwaad
om aangekeken en ook geen afstraffing
gegeven. De schuld lag niet bij het
paard. Trouwens „Domitor" mag dui
delijk wat meer op de boerderij „De
Wieken" dan een ander paard. „Domi
tor" is immers de „keizer" van de
renpaarden (volbloeds) in ons land en
het „Paard van het jaar 1977".
In Amersfoort is vakmanschap meester
schap. Gerard Kempkes kan een paard be
kijken op een veiling in het buitenland en
weet wat hij koopt. Bovendien heeft hij erg
veel geduld met paarden. Bij eigenaar-trai
ner Gerard Kempkes is een volbloed geen
nummer of machine. De tijd, die Kempkes
voor zijn paarden kan vinden, kan een
beroepstrainer er nooit aan besteden. Dat
zou voor een eigenaar te veel gaan kosten.
Vandaar het succes van trainer Gerard
Kempkes. De „wondertrainer van Amers
foort" maakte van afgeschreven paarden
volbloeds die de galop op de renbaan Duin
digt dubbel en dwars waard zijn.
Zes jaar geleden is het pas begonnen. Zon
der groot succes behoorde Kempkes tot de
ruiters van de Landelijke Rijvereniging. Met
een van zijn rijpaarden was hij voor onder
zoek op de School van Diergeneeskunde in
Utrecht en daar kocht hij zijn eerste ren
paard.
„Ik kocht de prachtige schimmel Ski voor
nog geen duizend gulden. Ski was gebles
seerd en afgeschreven voor de rensport. Met
veel toewijding hebben wij hem kunnen
oplappen. Het was een goed rijpaard voor
mijn vrouw, maar de schimmel was zo in
orde dat ik in aanraking kwam met trainer
Bertus Riem en het paard het op de renbaan
plotseling weer uitstekend deed. Op 12 april
1971 bracht Ski het zelfs tot een overwin
ning".
Daarna ging het in een erg hoog tempo. Er
kwamen meer paarden. Een van de groten
was Elder Statesman, die op vijfjarige leef
tijd werd aangekocht als afgeschreven
paard - ook een schimmel - en bij Gerard
Kempkes zo'n tachtigduizend gulden ver
diende. Al snel werd Kempkes eigenaar-trai
ner en was hij ook de trotse bezitter van
paarden als Dark Horse - eens een kan-
spaard voor de Derby - Jingo en sinds vorig
jaar Domitor. De varkensstal aan de woning
van Tine en Gerard Kempkes was inmiddels
omgebouwd tot paardestal. De varkens - die
ze ook als hobby hadden - waren vertrokken
en de paarden hadden hun plaatsen ingeno
men. Het tijdperk Domitor werd een hoofd
stuk apart
Goedkoop
„Tijdens een verkoping in Engeland kwam
het paard in handen van eigenaar Zuide
rent uit Hoogerheide. Ik had het paard ook
graag willen hebben, maar het gerucht deed
WASSENAAR - Om 14.00 uur
is woensdagmiddag 15 maart de
eerste start van een nieuw draf-
en renseizoen op de Wassenaarse
baan Duindigt. De baan begint
dan aan de 72ste jaargang met
evenals vorig seizoen, zevenen
zeventig meetings met in totaal
770 rennen en draverijen.
Nieuw is de thans vaste aan
vangstijd van 14.00 uur op de
zaterdagen en woensdagen.
Zondags is, zoals gebruikelijk,
de eerste start om half twee.
Het experiment van het vorige
seizoen om de aanvangstijd op
de woensdagen in de zomer op
16.00 uur te stellen, is geen
succes geweest en zal niet
worden herhaald.
Topdagen zijn er weer genoeg
op Duindigt. De Grote Prijs der
Lage Landen is dit jaar op 25
juni en heeft een prijzengeld
van liefst twee ton. De Dravers-
derby is op 6 augustus en de
hoogtijdag in de rensport, de
klassieker der klassiekers, de
Derby is op 9 juli. De jaarlijk
se Dag van het Paard, het
onbetwiste kasstuk van Duin
digt, is op 26 juli
geleden, met papieren en al, verpacht. ZijJ
stomerij heeft hij ook niet meer, maar sinds!
enkele jaren is Kempkes met drie ma»
personeel werkzaam in een bedrijf m«
diepvriesprodukten. Van de paarden blijft
geen winst over. Maar, in tegenstelling tol
bijna elke eigenaar kost zijn grote hobbj
de laatste drie jaar ook geen geld.
„Je doet natuurlijk hier alles zelf. Bij eet
beroepstrainer kost een paard in training
veel geld. Met mijn vrouw en één meisjt
kunnen we de zaak hier best aan. Bovendien
komt Joop Vóórhaar - ook pikeur in de
drafsport - de paarden in het werk rijden
Voor snel rijden gaan wij naar Kootwijk
Rond de kazerne hebben wij daar de be
schikking over een brandgang van f
meter. Thuis doen wij het rustige werk".
Opwachting
Natuurlijk zijn bij de start van het nieuw
seizoen op Duindigt de ogen gericht op
„Domitor". Maar Gerard Kempkes hoopi
nog een nieuwe troef te hebben. Een afgt-
schreven volbloed gaat weer zijn opwack
ting maken.
„Let op de naam. Als zijn benen goe
blijven, gaat het paard veel geld verdienen
Hij heeft klasse genoeg. Het paard heeft eei
beenblessure gehad, heeft in Engeland vij
keer gelopen en vier grote koersen gewon*
nen. Zijn vorige eigenaar (Ed de Kroes, red)
had er niet het geduld voor. Ik kocht hem i
voor een prikkie. Hij staat een jaar hier op t
stal. Zijn benen zijn weer goed. Hij moet
zijn opwachting gaan maken bij het publiek, t
Zijn naam: Our Swallow. Als het dit keer n
niet lukt, is het altijd nog een goed rijpaard r
voor mijn vrouw". 1
Van die gedachten is Gerard Kempkes erg
dikwijls uitgegaan. r
de ronde dat het paard wat had geman
keerd. Zo een moet ik nu net hebben. Daar
kan je dan aan werken".
„Het paard was, óndanks zijn prestaties,
goedkoop van de hand gegaan op de veiling
en met een klein beetje winst voor eigenaar
Zuiderent was het paard voor mij. Ik heb
nog nooit zo'n heerlijk paard gehad. Het is
een grootvorst en de titel „paard van het
jaar" komt hem dan ook helemaal toe. Wij
hebben er wél aan gewerkt om hem in
topconditie en topfit te krijgen. Maar hij
mag gezien worden en ook voor het nieuwe
seizoen verwacht ik weer erg veel van het
paard. Het succes van een stal komt altijd
naaf buiten, maar reken erop dat ik ook wel
eens tegenslag meemaak. Ik zie mijzelf echt
niet als een wonderman. Het grote pluspunt
is hier dat wij met zijn allen er tijd voor
kunnen opbrengen en dat de paarden het
hier - en dat is erg belangrijk - naar hun
zin hebben".
Klasse
„Domitor" mag in Amersfoort buiten lopen,
terwijl zijn collega's op de Wassenaarse
renbaan Duindigt in de box achter slot en
gendel staan. Domitors klasse komt er hele
maal uit in en op het land van de familie
Kempkes waar het leven goed is.
In 1977 verdiende Domitor twèeenvijftigdui-
zend gulden en was winnaar van debelang-
rijke rennen de Wassenaarse Paauw, Grote
Prijs van Den Haag, Grote Prijs van Duin
digt en de Gold Cup. Vorig jaar was Domi
tor maar voor de helft het eigendom van
trainer Kempkes. „Ik had het paard samen
met de heer Reus. Sinds december ben ik
alleen eigenaar. Ik wil nooit meer een com
pagnonschap in de paardesport, in welke
vorm dan ook. De man verdiende toch
zesentwintig duizend gulden aan mij. Wij
hadden al het werk en achteraf was er
alleen maar ergernis over pensionprijzen,
die zeker niet te duur waren, en over reis
kosten. Gelukkig is het paard nu helemaal
mijn eigendom, al moest ik daar wel wat
geld voor op tafel brengen".
Geen winst
De handel zit Gerard Kempkes in het bloed.
Zijn garagebedrijf heeft hij al enkele jaren
Aan „Domitor" zou wat mankeren. Gerard Kempkes, die meer tijd aan paarden kan besteden dan een beroepstrai
ner ooit zou kunnen, maakte er „Het paard van het jaar 1977" van.
AMSTERDAM Het bezit van Bas
van Duivenbode is uitgebreid met een
half paard. Dat eist nadere verklaring.
„Vorige week heb ik samen met Karei
Woltman een Franse hengst gekocht.
In dat land staat hij niet aan de top
maar zijn trainer heeft gezegd dat het
hier wel moet kunnen. In Frankrijk
heeft hij een winsom van tegen de
honderdduizend gulden en dan moet ie
toch wat kunnen. Ik heb er trouwens
al vijf kopers voor gehad. Hoe die
heet? Ik heb het opgeschreven: Fil
d'Or." De concurrentie is gewaar
schuwd, Bas van Duivenbode en Karei
Woltman hebben er een bij die voor
de prijzen gaat lopen.
Jawel, Bas van Duivenbode is de oud-bokser
die op zo onfortuinlijke wijze zijn carrière
moest beëindigen. In een titelgevecht tegen
Rudi Lubbers, zo'n jaar of vier, vijf geleden
in „Ahoy", brak hij zijn enkel. Hij kan het
zich nog glashelder voor de geest halen. „Ik
zag dat hij ging counteren, stapte achteruit
en viel. Mijn enkele was gebroken. Later heb
ik er nog wel eens aan gedacht om de ring
in te gaan. Ik heb nog een partij gebokst
maar sindsdien heeft mijn koffer met spul
len alleen nog maar achterin mijn auto
gelegen. Geen tijd meer". Aan een niet
onaanzienlijke carrière was abrupt een
einde gekomen: meer dan honderd partijen
waarvan zo'n zestig in de profklasse. Bas
van Duivenbode was al een fervent koersbe-
zoeker, al een kleine twintig jaar. „En dan
wil je op zeker moment zelf ook wel een
paardje hebben. Dat werd Imca Way, een
staker zoals dat heet. Had altijd de kop
maar als de haven in zicht kwam, deed ie
niks. Ik heb dat paard bij een andere trainer
gebracht, die er nog goede resultaten mee
heeft geboekt. Want dat heb ik wel geleerd:
je moet je paarden bij de juiste trainer
hebben staan, een die goed voert. Daar heb
ik leergeld mee betaald. Als een paard niet
goed gevderd wordt, wordt het niks, nooit".
Quittertje
Bas van Duivenbode, nog steeds het haar
sluik over het voorhoofd maar nu met een
sigaartje in de linkerhand, wat hij zich in
zijn boksloopbaan niet mocht permitteren,
houdt er uitgesproken ideeën op na. Het
woord „quittertje" ligt voorin zijn mond.
Hij legt uit: „Het is een vrij dure hobby.
Als je een paard hebt dat zo'n twaalfduizend
gulden per jaar kan winnen, heb je een
quittertje, dan speel je gelijk. Ik heb er een
paar die dat doen en dat vind ik genoeg.
Het is puur een hobby en iedereen die zegt
dat je aan paarden niet kunt verdienen,
heeft groot gelijk. Zoiets als Kees Verkerk
Bas van Duivenbode was een
vooraanstaand beroepsbokser
„Ik wil dit jaar
de meeste
overwinningen
behalen"
moet je natuurlijk niet rekenen. Dat is een
uitzondering."
Maar afgelopen zondag was Nimble Flight
wel goed voor een supertrio. Bas van Dui
venbode, als eigenaar, zal toen wel de knip
vol hebben kunnen laden. „Welnee, zelfs een
trainer weet niet wat een paard zal doen.
Mijn vrouw speelt nogal gelukkig. Een klei
ne speelster, hoor, twee guldentjes. Zij kijkt
altijd naar het voorrijden en bepaalt daarop
haar keus." Een ander doet het, zoals bok-
spromotor Theo Huizenaar, „Ik kom hem
nog wel tegen op de koersbaan en ik geloof
dat we de enige twee uit de bokssport zijn
die op de koers komen" volgens een
nauwkeurig bijgehouden systeem waarin al
le tijden zijn opgenomen. Weer een ander
kijkt naar de rijder. Bas van Duivenbode
vindt het allemaal wel best. Hij gaat niet
eens naar alle koersen „Groningen en
Wolvega vind ik een beetje ver" want om
zijn hobby te bedrijven, moet hij ook nog
eens normaal werken.
Beste paarden
Een grote eigenaar mag hij zich niet noe
men maar wel een die beste paarden heeft.
„Zo'n stuk of zes. Daar is Karei Duke bij
die ik heb gehuurd voor een jaar. Dat loopt
eind juli af. Ik heb het renpaard Fabulous
One, de dravers Peter Hagheweyde en Nim
ble Flight Die paarden doen wat. Als je
paarden hebt die niks doen, valt de eigenaar
ook niet op. Ik verwacht wel wat van Nim
ble Flight. En van Fabulous One. Die heb
ik gekocht voor vijfduizend gulden en nu
kan ik er tienmaal ze veel voor krijgen. Heb
ik ook niet alleen, maar met iemand samen.
Ik koop nooit dure paarden. Ik kijk alleen
naar paarden waarmee je quitte komt. Maar
ik wil wel zo veel mogelijk winnen. Vorig
jaar had ik zeventien winnaars en dit jaar
wil ik proberen de meeste overwinningen te
behalen. Sinds januari heb ik er al zes."
De vravers van Bas van Duivenbode, wel
of niet met iemand samen, worden gereden
door pikeur-trainer Ruud Pools. „Volgens
mij heb ik met hem een van de beste pikeurs
van Nederland. Hij heeft goeie handen. Hij
moet wel eerst wennen aan een paard, kij
ken wat ie kan, wat ie doet. Hoewel, nog
maals je weet het nooit met een paard.
Vorige week liep Peter Hagheweyde. Het
voorwerk was goed maar in de koers deed
ze niks. Ze kon niet eens volgen. Nou, wat
moet ie dan"?
Het enige renpaard dat Bas van Duivenbode
bezit, Fabulous One, heeft Hans Wolffers als
trainer en Johnny Smit als jockey. Een best
paard dat zijn brood verdient „Daar gaat
het maar om, dat je quittertjes hebt".
De knuisten die eens gevreesd werden door
boksers waar ook ter wereld „ik heb een
mooie tijd gehad, ben overal geweest"
zouden best eens de leidsels in handen
willen hebben. Bas van Duivenbode op de
sulky. „Daar denk ik wel eens aan, zelf op
de sulky. Maar ik denk ook dat ik daarvoor
te fanatiek zal zijn omdat ik, vroeger ook
al, altijd wil winnen. Als ik wel eens iemand
met de zweep tekeer zie gaan, denk ik bij
mezelf: jongen, Bas, wat zou jij wel niet
doen. Volgend jaar dan doe ik het mis
schien."
Verhaal
van vertellen. We gaan naar de Prix d'Ame-
rique in Parijsn. 's Avonds naar het Lido.
Karei loopt rustig door. Zo fors als hij is,
hij heeft iets ontwapenends. We krijgen
zowaar een tafeltje helemaal vooraan. Er
komt nou ja, onder andere een gooche
laar. Daar kijk ik nooit naar maar die man
had een Siamese kater in zijn hand en een
kaketoe zat op zijn hoofd. Hij haalt een
zakdoekje te voorschijn en maakt er een
stuk of twintig van. Dat zou ik ook wei
kunnen leren. Maar toen zwaait hij een paar
keer met dat zakdoekje en weg kater, weg
kaketoe. Dit was toch wel iets anders dan
gewoon goochelen. We hebben de hele nacht
liggen denken waar die beesten gebleven
konden zijn."
Ex-bokser Bas van Duivenbode komt ook
als paarde-eigenaar nog eens ergens...
HERMAN VAN BERGEM
Achter Fil d'Or, de nieuwe aanwinst, samen
met Karei Woltman? „Zal ik nog een verhaal
Bas van Duivenbode is de eigenaar van een aantal paarden van allure. Met Karei Woltman (links) breidde hij
zijn bezit uit met de Franse hengst Fil d'Or.
