ladische triomfen
op hockeyers India
Maertens heerst weer
Eindelijk weer
zege Peterson
in Grand Prix
Hst
onredelijke
alternatief
3
r
SPORTTRIBUNE
Pi
R
BI
Knetemann
in
leiderstrui
n
LEIDSE COURANT
PAGINA 20 26
EINDHOVEN/AMSTELVEEN - Oe
voormalige Indiase hockeymaglërs
kunnen beter in de leer gaan bij Wim
van Heumen. De Nederlandse bonds-
coach toverde dit weekeinde achter
eenvolgens in Eindhoven en Amstel
veen dergelijke uitgekiende tactische
concepten tevoorschijn, dat wereld
kampioen India tweemaal kansloos
tenonder ging. Zaterdag werd het op
een tamelijk hobbelig veld in het
Frans Ottenstadion 5-2 en een dag
later vielen er op de prachtige gras
mat van het Wagenerstadion zelfs elf
treffers (6-5).
ue score in de tweede wedstrijd was geflatteerd
voor de Indiërs. In de slotfase profiteerden zij
van concentratieverlies in de Nederlandse
ploeg, waardoor de marge van drie doelpunten
tot één werd teruggebracht. In de hele historie
van wedstrijden (32) kon Nederland voor het
weekeinde op slechts drie overwinningen bo
gen. In 1966 en 1967 in Amstelveen (1-0 en 2-1)
en tijdens de Olympische Spelen in Montreal
(3-1). In de finale van het toernooi om de
wereldbeker, dat in 1973 in Amstelveen werd
gehouden, was de stand in de finale na vijf
verlengingen nog 2-2, waarna Nederland via
strafballen de luid bejubelde eerste plaats
greep. In de 32 duels met India had Nederland
slechts 29 doelpunten kunnen maken. Daar
komen nu ineens elf treffers bij, een ongekende
score tegen de Aziatische grootmeester. Paul
Litjens maakte weer de meeste doelpunten. De
donkere Utrechter, die in december de toernee
van Nederland door India niet meemaakte,
scoorde vijfmaal en maakte de 100 treffers (in
88 interlands) vol.
Borg
De homogeniteit en het blakende zelfvertrou
wen van het nationale team, gepaard aan de
tactische vondsten van Van Heumen, stonden
borg voor het succes in dit hockeyfestijn, dat
ongetwijfeld een uitstekende oppepper bete
kent voor het toernooi om de wereldbeker, dat
op 18 maart in Buenos Aires begint.
Duidelijk was waarneembaar dat Van Heumen
over een veel beter ingespeeld team beschikt
dan zijn collega Randir Singh Gentle.
In de tactiek van Van Heumen speelde het
"magische vierkant" een grote rol. In belde
confrontaties was er In het Nederlandse team,
dat nog zes spelers uit de finale van Amstel
veen 1973 telde tegen Idia slechts drie, geen
centrumspits te bekennen. Doyer en Gunning
waren zaterdag de vleugelbewoners In de
aanvalslinie, Van 't Hek stond gisteren op de
plaats van de pas kort bij de slectie behorende
HGC-er.
„Ik wilde alle spelers een beurt geven", aldus
Van Heumen. Tussen de verdedigingslijn (Ties
Kruize begon beide malen als ausputzer) en de
velugelspitsen bewoog zich het vierkant met als
hoekstenen Bolhuis, Ron Steens. Litiens en
Leefers. „Litjens en Leefers moesten elkaar in
de gaten houden", aldus de bondscoach. „Als
de een mee naar voren ging, moest de ander
terugblijven. En Bolhuis en Ron Steens zouden
blijven hangen als Van Eijk of Tim Steens
aanvallend werk deed. Dat liep perfect. De
combinaties gingen subliem. De aanvallen via
rechts zijn noq nooit zo gevaarlijk geweest.
Voorts zaaide het gebruik van de hoge bal
paniek. Daar hebben we donderdag zeker vijftig
keer op geoefend". Alleen toen Jebbink zater
dag in de tweede helft ausputzer ging spelen
(Jorritsma was er uitgehaald) en Kruize naar het
middenveld verhuisde, stokte er iets in het
systeem, waardoor India van 0-3 tot 2-3 kon
terugkomen. Van Heumen: „In de laatste vijf
minuten kon Nederland via twee benutte straf-
corners van Litjens echter toch weer uitlopen
tot 5-2.".
Opende Nederland zaterdag nog wat bedeesd,
in het Wagenerstadion (waar met 4000 toe
schouwers duizend mensen minder waren dan
in Eindhoven) was er van angst niets te bespeu
ren. Ditmaal had Van Heumen de Limburger
Geert van Eijk, die in Eindhoven tot de uitblin
kers behoorde, buiten de ploeg gelaten. Carel
van der Staak was nu rechterverdediger. Op
nieuw hadden de Indiërs niets in te brengen
tegen het snel combinerende Nederland. Vooral
Doyer, Leefers en Ron Steens zorgden voortdu
rend voor gevaar in de Indiase verdediging, die
het ene misverstand op het andere stapelde en
dan ook zesmaal werd gepasseerd.
Oe Indiërs in angstige afwachting van weer een Nederlandse strafcorner, waaruit Paul Litjens zo vaak vernietigend
uithaalde
bink), Tim Stems (v.d. Staak); Bolhuis, Leefers, Ron Steens; Doyer, Van 't Hek (Van den Bergn),
Steens; Doyer Litjens, Gunning. India: Frederieks;Baldev Singh, Copal Bengra, Kerket- Scerevarloop Amstelveen: 3. Crewal 0-1, S. Doyer M,
India: Fredricks; Gopal Bhengra, Baldev Singh, Kerket- ta. Baskaran; Varender Singh, Phillips, Ashok Kumar to, Ron Steens 2-1 18 Phillips 2-2 (strafbal) 22
iAm.t.iu.nnt Scoreverloop BndhoveniS.llllenalK), SS.Krutre 2-0 Litjens 6-3 (strafbal). 65. Phillips 6j (strafbal). 67.
(Amstelveen) 45. Ron Steens 3-0, 50. Phillips 3-1 (strafbal), 63. Igbal Phillies 6-5
Nederland: Sikking; Kruize (Jebbink): Van der Staak. 3-2, 66. Utjens 4-2 (strafcorner), 70. Utjens 5-2 (straf-
Jorritsma, Tim Steens; Bolhuis, Leefers, Litjens, Ron comer).
In het spoor van een sneeuwruimer, die meer functioneerde als waterschuiver,
ploetert een groepje rijders voort. Beeld van de alternatieve elfstedentocht.
Postmus deed het voorstel om het na één ronde
voor gezien te houden. De anderen stribbelden
tegen, maar naarmate er meer water in de
schaatsschoenen droop begon het denkbeeld
steeds aantrekkelijker te worden. Toen ze dan
ook met zijn vieren door de finish gingen, dacht
iedereen dat het was afgelopen. Maar nee hoor.
Jaap Jonkman, de friste van het stel, nam wat
van de door de sponsors beschikbaar gestelde
versnaperingen, zei „Daar ga ik dan maar weer"
en schaatste weg voor de volgende 50 kilome
ter, haastig gevolgd door Herman Fokker. Jeen
van den Berg probeerde nog wel het duo terug
te halen, maar kwam niet meer binnen gehoor
afstand en besloot toen in arren moede ook
de tweede ronde maar vol te maken, verbijsterd
nagestaard door Anne Postmus, die inmiddels
zijn schaatsen had uitgedaan.
LATHI De alternatieve elfsteden
tocht zaterdag op het Vesyarvi-meer
bij Lahti is een onredelijk alternatief
gebleken. Van kwakkelijs, schaats die
pe dooiwaterpiassen en voortdurende
regenval. Van valpartijen, vuistdikke
blaren en een ijzige, vanaf de rug en
de voeten opkruipende vochtigheid,
die eenmaal samengekomen in de her
senen het redelijk denken benevelde.
Drievoudig winnaar van het alternatie
ve Finse schaafsgebeuren: Jan Roelof
Kruithof was er het grote slachtoffer
van. Twee uur na de start om zeven
uur 's morgens was de architect uit
Havelte weer terug bij de caravans van
de start. Voorbij gekluwd door de hele
meute en terug gelift met een begelei
dende auto om het wedstrijdcomité de
volgende uren geestelijk te steunen
met kreten als: „Bandieten, diefstal en
oplichterij eerste klas."
De in het nauw gebrachte organisatoren hadden
op dat moment al besloten de oorspronkelijke
vier ronden oftewel 200 kilometer met de helft
in te korten. Waarschijnlijk ware het beter
geweest zaterdagmorgen toen het dooiwater de
zeventig centimeter dikke ijsvloer veranderde in
een papperige massa de tocht alsnog af te
gelasten. Uitwijken naar Oulu aan de Russische
grens zoals verleden jaar was om technische
redenen niet mogelijk. Maar leg dat eens uit
aan 350 per vliegtuig aangevoerde schaatsent-
housiasten, die gefrustreerd door al weer een
gemiste Elfstedentocht speciaal naar het noord
en zijn gekomen om proefondervindelijk vast te
stellen hoever de grens tussen verdragelijk en
onverdragelijk kan worden verlegd. Want dat
men volop gelegenheid zou krijgen zichzelf
onder de meest miserabele omstandigheden
tegen te komen stond toen al vast. De belofte
van de Finse hulptroepen ten spijt om met
bepulp van een soort waterkanon de baan
schoon te blazen. Over dat ding ontstonden
latet heftige ruzies. Van de rijders had niemand
het in werking gezien, zodat de verklaring van
wedstrijdleider Andre Koomstra dat er 's nachts
wel mee was gewerkt, wat bleek overkwam.
Verdeeldheid
Inmiddels had het besluit om de tocht In te
korten met 100 kilometer verdeeldheid gezaaid
bil de koplopers. Dat waren vier man: Jaap
Jonkman. Harman Fokker, Anne Postmus en
Jeen van den Berg, die na ean kilometer of
twintig de enige plaatselijke coryfee Luostarl-
nen tot de orde hadden geroepen.
Klauwen
Toen de kopgroep eenmaal weg wat, volgde
de re»t Jan Uitham, tweede achter Relnler
Peping In de Elfstedentocht van 1963, klauwde
zich naar het leidende tweetal. Jonkman en
Fokker werden pas van de ongewenste aanwe
zigheid van de 53-Jarlge veteraan uit Noorder-
hogerbrug bevrijd toen Uitham twintig kilome
ter voor het einde met zijn achterhoofd tegen
het Ijs sloeg.
Jonkman en Fokker maakten zich uit de voeten
en spraken af fot de laatste kilometer bij elkaar
te blijven. Vijfhonderd meter eerder kon de altijd
nog opmerkelijke frisse Jaap Jonkman zich niet
meer beheersen. De 27-jarige tuinder uit Hoog-
karspel sprong weg en ging met een voor
sprong van ruim twee minuten op Fokker als
eerste over de meet. Door en door nat arriveer
de Jan Uitham daar vijf minuten later met de
laconieke uitroep: „Het is maar goed dat ik
badmeester ben".
Op een seintje van de achtervolgers Bennie van
der Weide en Aad de Winter was inmiddels
Egbert Vossebelt uit een plas opgeraapt en per
ambulance afgevoerd. Door het voortdurende
gestruikel weigerden zijn kniegewrichten dienst.
Ook Jeen van den Berg was aan het einde van
zijn krachten. De 50-jarige Friese doorzetter
verspeelde op het laatste stuk meer dan twintig
minuten eer hij over de finish kwam. „Voor mijn
eigen lol", liet hij toen de 150 kilometer voltooid
waren weten. Ver voor de toérrijders, die veelal
met uitgebluste ogen en ongecoördineerde be
wegingen als trage spoken over het ijs zwalkten,
meldde ogenschijnlijk fris Lenie van der Hoorn-
Langeraar zich als eerste dame met een keurige
dertiende plaats.
Blote voeten
De Intocht ven Herman Gorter uit Edam waa
gedenkwaardig: de schaatsmat» op, hand
schoenen aan en... op blote voeten. Hij had
de laatste twintig kilometer gelopen, toen zijn
schaats door midden was gebroken. Wadend
door do plassen. Het duurde geruime tijd voor
zorgzame handen enig gevoel In de verstijfd»
spieren teweegbrachten. Maar hij behoefde
zich niet onder medische behandeling te atol
len. „Medisch gezien waren er ditmaal geen
grote risico'»", meldde eltatedendokter Wlm-
mer. „Van sneeuwblindheid, hoornvllasbavrio-
zlng, jo zalf van gewone bevriezing van ff-
chaamsdalen kon dit maal geen sprake zijn.
Meer den oppervlakkig letsel hebben de rij
ders niet opgelopen." Dat mag dan zo zijn,
voor het merendeel van de rilden en hun
helpen waa da tocht van 1976 die van het
onredelijk alternatief.
GENT Uiterlijk onbewo
gen, maar inwendige zie
dend, gaf Willy Jossar, de
ploegleider van IJsboerke,
antwoord op de vele vra
gen. Terwijl zijn ogen ach
ter de bruine brilleglazen
heen en weer flitsten, zette
hij op een ogenschijnlijk
rustige toon uiteen, waar
om de zege van de 33ste
Omloop Het Volk opnieuw
bij Freddy Maertens was
tgrecht gekomen. Didi Thu-
rau, die als enige in de
kopgroep van vijf man had
kunnen steunen op de
aanwezigheid van een
ploegmakker, reikte niet
verder dan een vijfde
plaats. Een nog niet ge
heel verdwenen verkoud
heid zou de oorzaak zijn
van het falen van de Duit
se vedette. Dat sloeg ner
gens op. Thurau had ge
woon een serie tactische
blunders gemaakt, waar
over binnen de ploeg
waarschijnlijk nog wel
eens zal worden gespro
ken. Toen Thurau ontdekte
dat Freddy Maertens met
geen mogelijkheid kon
worden gelost, had hij zijn
vazal André Dierickx op
avontuur moeten sturen.
Dit verzuim wreekte zich
op de laatste meters.
Voor een andere coureur beteken
de dat echter, dat hij als het ware
in een leunstoel naar de finish
werd gebracht. De snelle Fons van
Katwijk, die bij de amateurs her
haaldelijk in het nieuws kwam,
maar bij de profs amper de aan
dacht trok, dwong in de openings-
klassieker van dit nieuwe seizoen
onverwacht erkenning af. Tot ge
noegen uiteraard van ploegleider
Romain de Loof, die 25-jarige ta-
PARIJS Gerrle Kne
temann won gistermid
dag de openlngerit van
de meerdaagse wieler
wedstrijd Parijs—Nice.
De Ralelgh-rl|der legde
de 8700 meter af in 11
minuten en 55.84 se
conden. Joop Zoete
melk, de Nederlandse
renner In Franse dienst,
eindigde op de tweede
plaare met een tijd van
12.00.34. De Belg Jean-
Luc Vandenbroucke
werd derde. Kuiper
werd negende.
Stelt
mens
de is
Freddy Maertens drukt zijn wiel als eerste over de finish. Fons van Katwijk (links)
werd tweede en Jan Raas derde.
lentrijke inwoner van Oploo, on
danks weinig imponerende presta
ties, in zijn ploeg had opgenomen.
De jongste van de drie fietsende
broers Van Katwijk handhaafde
zich moeiteloos in het voorste ge
lid en streed uiteindelijk met Jan
Raas om de tweede plaats.
Iets dat kennelijk niet in goede
aarde viel. Jan Raas minachtend:
„Je kan wel zien dat het geen
zware klassieker was. Als Van Kat
wijk zich kan handhaven Een
opmerking die hem niet in dank
werd afgenomen. Briesend stelde
Fons van Katwijk: „Laat Raas maar
eens oppassen. Hij zal me dit sei
zoen vaker ontmoeten." Een aardi
ge rel dus die het succes van de
Nederlandse wielersport echter
niet kon doen verbleken. Opnieuw
bleken Nederlandse profs in staat
een fikse rol mee te spelen in een
hoog tempo gereden lastige klas
sieker. Dat gold ook voor Jan
Aling, die lange tijd op gelijk ni
veau streed met collega's als Kui
per, Knetemann, Van Calster, Mare
de Meyer en Pollentier om er maar
eens enkele te noemen.
De beslissende slag viel toen Fred
dy Maertens na een hergroepering
onmiddellijk het hazepad koos. Het
door het uitstekende knechten-
werk van De Meyer en vooral Pol
lentier aanzienlijk gedunde peloton
lette even niet op. Prompt bleken
de op de hellingen van de Kware-
mont, Varentberg en Volkegem-
berg geleverde inspanningen fa
taal. Maertens wipte weg uit de
groep, waarna alleen Thurau, Fons
van Katwijk, André Dierickx en Jan
Raas nog konden ontsnappen
voordat de Flandria-coureurs de
deur op slot deden.
Attent
In de slotfase van deze 218 kilo
meter tellende openings klassie
ker stond Maertens niemand Iets
toe. Attent reageerde hij wanneer
er werd gedemarreerd. Ook op de
laatste meters bleef hij overheid
al dreigde de komst van de op
het laatste moment na een onge
hoorde krachtsinspanning in de
JOHANNESBURG Na
twee jaar zonder overwin
ning heeft de 33-jarige
Zweedse coureur Ronnie
Peterson zaterdag op het
circuit van Kyalami de Gro
te Prijs van Zuid-Afrika ge
wonnen. In een spannende
race nam hij in de voor
laatste van de 78 ronden
(320,112 kilometer) de kop
over van Patrick Depailler,
die hiermee van een „ze
kere" overwinning werd af
gehouden.
&De 24e editie van de Grote Prijs
van Zuid-Afrika heeft zich geken
merkt door het grote aantal uitval
lers onder wie alle favorieten. Van
de 26 gestarte coureurs haalden er
slechts twaalf de eindstreep. Meer
dan 100.000 toeschouwers zagen
Mario Andretti direct na de start
de leiding nemen. Maar het meeste
gejuich was voor Jody Scheckter.
die voor eigen publiek reed. Vanuit
de derde rij gestart raasde hij in
één ronde naar de tweede positie
achter Andretti. Niki Lauda, die
door zijn snelste trainingstijd de
pole-positie bezette, kwam in de
eerste ronde op de derde plaats
door.
Het wedstrijdbeeld veranderde vol
ledig na de 20e ronde. Andretti
kampte in zijn Lotus met mechani
sche problemen en zakte af naar
een vijfde plaats. Scheckter had de
leiding, tot immense vreugde van
de Zuidafrikanen. Patrese, de Ita
liaanse coureur in de Arrow-ren-
stel. was opgerukt naar de tweede
plaats voor wereldkampioen Lau
da. In de tussentijd waren oud-we
reldkampioenen James Hunt en
Emerson Fittipaldi al van het strijd
toneel verdwenen.
Maar ook Scheckter kon zich
slechts kort aan de kop handha
ven. In de 27e ronde nam Patrese
de leiding. Deze situatie werd tot
de 50e ronde gehandhaafd. Toen
„sneuvelden" bijna alle vedetten:
Scheckter, Lauda en Reutemann
haakten af door mechanische ge
breken. Scheckter's Wolf ging In
vlammen op, kort nadat de Zuida
frikaan de auto verlaten had.
In de 64e ronde was het ook met
Patrese gebeurd. Hij slipte door
een oliespoor en mocht zijn Arrow
langs de kant zetten. De Fransman
Patrick Depailler, voorheen in de
middenmoot verkerend, werd de
leiding in de schoot geworpen. Hij
leek hard op weg naar zijn eerste
Grand Prix-overwinning. Beide Lo
tus-achtervolgers. Andretti en Pa
voorste linies nog opduikende
Etienne van der Helst (ploegmak
ker van de door ziekte verhinder
de Merckx) nog roet in het eten
gooien.
De absolute topper van het huidige
Belgische wielerlegioen stelde di
rect orde op zaken. Hij knalde er
meteen een dergelijke harde lange
sprint uit, dat niemand hem meer
kon overtroeven, al gelukte het
Fons van Katwijk nog wel langszij
te komen. De anderen waren ge
woon kansloos. Ook de aanvanke
lijk zo verrassende Van der Helst
die op de laatste driehonderd me
ter nog twintig seconden moest
prijsgeven!
PETER VAN PUTTEN
terson, volgden op ruime achter
stand. Andretti was kansloos, om
dat de snelheid van zijn wagen
afnam. Tenslotte zou de Ameri
kaan op de zevende plaats eindi
gen met één ronde achterstand.
Zes ronden voor het einde had
Depailler nog zes seconden voor
sprong op Peterson. Maar de Ty-
rell van de Fransman kreeg brand
stofproblemen en De Pailler moest
om de eindstreep zeker te halen
gas terugnemen. Peterson profi
teerde. Met sublieme stuurmans
kunst naderde hij ronde voor ron
de om tenslotte in de voorlaatste
ronde Depailler in te halen. Het
werd voor de Zweed zijn negende
Grand-Prix zege, al had hij er na
Monza 1976 lang op moeten wach
ten.
Uitslag: 1. Ronnie Peterson (Zwe) in
Lotus. 78 ronden (320,112 kilometer) in
1 uur 42 minuten en 15 seconden
(gemiddelde snelheid van 187,808 km
per uur). 2. Patrick Depailler (Fra) In
Tyrrell. 3. John Watson (Ier) in Brab
ham, 4 Alan Jones (Aus) in Williams,
5. Jacques Lafitte (Fra) In Ligier, 6. op
één ronde: Didier Pironi (Fra) in Tyrrell,
7. op één ronde: Mario Andretti (VS)
in Lotus. 8. op één ronde: Jean-Pierre
Jarier (Fra) in ATS, 9. op éénronde: Rolt
Stommelen (WDL) in Arrow. 10. op één
ronde: Hector Rebaque (Mex) in Lotus.
Stand klassement na drte reces: 1
Mario Andretti 12 punten. 2. Ronnie
Peterson (Zwe) 11, 3. Niki Lauda (Oos)
en Patrick Depailler (Fra) 10. 5. Carlos
Reutemann (Bra) 9.
BI
mmm
—III llli li"
