Ballon doorgeprikt
Ajax loopt Telstar binnen kwartier onder de voet
FC AMSTERDAM PAKT SLUW DE KANS
TEGEN SLAAPWANDELEND TWENTE
Einde aan
„succesperiode"
FC Den Maag
MAANDAG 6 MAART 1978
ALKMAAR - Onbedoeld
typeerde de niet-spelende
Roger Albertsen gistermid
dag, na afloop van het
duel AZ'67—FC Den Haag,
de gevoelens in het Haag
se kamp. „De ballon is
doorgeprikt", sprak de
Noor, die komende donder
dag tegen FC Amsterdam
zijn rentree hoopt te ma
ken. Dat is hard nodig,
want de selectie van de
ploeg die sinds 11 decem
ber niet meer had verloren
mede dankzij een door
velen verfoeide taktiek
is danig gehavend. Giste
ren ontbrak naast de vrij
wel herstelde Albertsen
Fred Goemans, terwijl
zoals verwacht Henk van
Leeuwen met vocht in de
knie langs de kant bleef.
Tot overmaat van ramp
moest Aad Kila een gele
kaart incasseren van
scheidsrechter Beukman
en strompelde Rob Ouwe
hand in de laatste minuut
naar de kleedkamer. De
Haagse ausputzer verrekte
zijn enkelbanden in een
botsing met een speler van
AZ.
Maar al deze ongemakken moch
ten in de verste verte niet als
excuus worden aangevoerd voor
het uiterst povere spelletje dat FC
Den Haag zich tegen de ambitieu
ze subtopper AZ meende te moe
ten veroorloven. Kon er enige we
ken geleden nog sprake zijn van
enig begrip voor de tactische op
drachten van trainer Anton Mala
tinsky. nu diens ploeg een zeer
solide positie op de ranglijst heeft
weten te bemachtigen is er geen
enkele aanleiding meer om niet
ietwat positiever spel te etaleren.
De grote dupe van deze instelling
van FC Den Haag was, zoals al
eerder in de nu voorbije „succes
periode" van de Residentieforma
tie, het publiek. Doordat ook
AZ'67, na zich eenmaal een voor
sprong te hebben verschaft via
een overigens zeer dubieuze door
Metgod benutte strafschop de
kenmerken van een topploeg nog
;niet bezit hebben de 8000 toe
schouwers in de Alkmaarderhout
zich vrijwel louter kunnen bezig
houden met het verdrijven van de
ondanks het waterige zonnetje
aanwezige kou.
Hans Kraay had een hele goeie
om de mening van „Jan Publiek"
te vertolken. De Alkmaarse mana
ger, die kennelijk enige ogenblik
ken onder de gewone toeschou
wers had verwijld, riep op enigs
zins boze toon: „Iemand zei tegen
me dat ie het na deze wedstrijd
voorlaan bij AZ wel voor gezien
zou houden. En niet door het spel
van AZ, maar de houding van de
clubs die de „Hout" betreden. Dit
was inderdaad onvoorstelbaar.
Den Haag heeft niets te verliezen
en gaat toch met negen man voor
de pot hangen".
Cor van der Hart, de „onderge
schikte" van Kraay legde er nog
een schepje bovenop. „Den Haag
speelt nog negatiever dan Wage-
ningen. Die jongens probeerden
tenminste nog te voetballen".
Hutspotopstelling
Het zal inmiddels een ieder duide
lijk zijn dat FC Den Haag, met zijn
hutspotopstelling en de tevens
slecht uitgevoerde opdrachten
van de trainer, zich gisteren aan
de belangen van het publiek wei
nig gelegen heeft laten liggen.
AZ'67 had die onvrede nog kun
nen wegnemen, maar de Alk-
maarders toonden alleen maar
tevredenheid over de „tegen
stand" zonder die optimaal uit te
buiten.
Was de eerste helft van het duel
nog enigszins te „pruimen", wat
vooral een gevolg was van een
groot aantal bloedstollende mo
menten voor het Haagse doel, na
de hervatting was er nauwelijks
meer iets te genieten. De miljoe
nenploeg van de gebroeders Mole
naar. gadegeslagen door adjunct
directeur Stephan en de nieuwe
trainer van Feyenoord, Vaclav Je-
zek (die na afloop nog een ogen
blik de Haagse kleedkamer op
zocht, maar waarschijnlijk niet om
zijn landgenoot Malatinsky te com-
AMSTERDAM Ajax had wat goed te maken bij het
sterk geslonken legioen en daarvoor moest Telstar
fungeron. Met briljante combinaties werd de Velsense
ploeg In het eerste kwartier al op 3—0 gezet en toen
was van een echte wedstrijd geen sprake meer.
Het zat er in dat Ajax een monsterscore'- groter nog
dan de waarlijk niet te verontachtzamen 7—0 - zou
komen maar dat mislukte om twee redenen: het doel-
manswerk van Nederburgh en de zelfzuchtigheid van
Ling die menige solo ondernam maar constant de bal
moest inleveren bij Bischot of een van de andere
verdedigers van Telstar.
Geels (tweemaal) en Ling hadden voor de 3—0 gezorgd
toen Nederburgh erin slaagde meer orde op zaken te
stellen. Het publiek onderkende het al: dat zou geen
duel meer worden om van te smullen. Telstar slaagde
er niet in iets terug te doen. Arnesen met een goede
treffer en Ling (na een fout van Bischot) voerden de
score op tot 5—0. De fraaiste treffers volgden nadien.
Arnesen en Tahamata bereidden het doelpunt (zijn
derde) van Geels voor en Arnesen zorgde met een
machtige schot van grote afstand voor 7—0.
Wissels
Hoe weinig Telstar had in te brengen, onderstreepte
trainer Ivic die de verdedigers Van Dord en Everse
wisselde voor Meijer en Lerby en 'dat viel eigenlijk
nauwelijks op omdat Ajax aan twee man in de defensie
voldoende had.
Telstar had de pijn tegen het eind nog enigszins kunnen
verzachten toen Jonker. Staats en Kraal mochten „rich
ten" maar Schrijvers en de paal voorkwamen een
tegenpunt.
Scoreverloop: 6. Geels 1—0, 11. Ling 2—0, 13. Geels 3—0; 38.
Arnesen 4—0. 68. Ling 5—0. 79. Geels 6—0, 80. Arnesen 7—0,
Scheidsrechter: Gans. Toeschouwers: 5500.
plimenteren), stelde zich tevreden
met de winst. En niets meer. On
der „leiding" van de met uitzon
dering van het eerste kwartier nau
welijks een strobreed in de weg
gelegde Van Hanegem werd plicht
matig de tijd volgespeeld.
Waterdrager
Opvallend daarbij was dat Jan
Peters zich opnieuw als de grote
waterdrager van zijn illustere
voorbeeld deed gelden. De ex-Nij-
megenaar, die na zijn treffer die
AZ op 2—0 bracht de rest van de
ontmoeting wel voor gezien hield,
leverde gedurende de hele wed
strijd vrijwel elke bal bij Van Ha
negem in.
Deze trachtte aan hei spel van zijn
steeds verder wegzakkende ploeg
nog wel iets oorspronkelijks mee
te geven, maar het bleek gisteren
niet besteed. Met uitzondering van
het eerste kwartier van de ontmoe
ting toen de Alkmaarders een
geweldig offensief ontketenden en
daarmee ondanks het gebrek aan
originele ideeën tenminste voor
enig vertier zorgden, kon AZ het
kapitaal dat in het veld stond niet
vertalen in goed voetbal. Het is
dan natuurlijk altijd gemakkelijk
als je tegenstander je een prachti
ge afdoend lijkende verklaring
(lees: excuus) daarvoor aanreikt,
maar daar was gisteren eenvoudig
doorheen te prikken.
Zoals ook Oekie Hoekema na
afloop deed over het spel van zijn
eigen ploeg, waarin de nu niet
bepaald als razendsnel bekend
staande Lex Schoenmaker de
eenzaam vooruit geschoven post
mocht bezetten.
„Ik heb Malatinsky zaterdag nog
voorgesteld om Jol als spits op te
stellen. Die is snel en kan schieten.
Dan had Zondervan (die als een
soort tweede linksback/hangende
spits fungeerde; red.) rechtsachter
kunnen spelen. Schoenmaker had
dan op het middenveld zich met
de opbouw kunnen bemoeien". De
idee van Hoekema kreeg pas in de
laatste tien minuten gestalte, nadat
Toet Perazic (zeer zwak en veroor
zaker van het tweede doelpunt)
had vervangen. Korevaar ging op
het middenveld spelen. Zondervan
rechtsachter. Toet linksachter en
Jol in de spits. Het haalde, zoals
verwacht, nauwelijks wat uit. FC
Den Haag. dat incidenteel bij
counters nog zeer behoorlijk com
bineerde en zich zelfs enige kans
jes schiep, volhardde in te defen
sief, statisch spel. Het speelde AZ
daarmee, zoals gezegd, in de
kaart, maar de Noordhollanders
konden de troefaas niet uitspelen.
Het partijtje schaak dat ze in plaats
daarvan op de mat legden zou
zelfs een derde klas denksporter
nog eenvoudig hebben weten te
weerleggen.
Maar de Alkmaarders zijn er nu
wel tweede mee in de eredivisie,
een positie die aantoont hoe smal
en kwaliteitsarm de vaderlandse
top wel is. Maar dat wisten we
eigenlijk al.
FRANK WERKMAN
Scoreverloop: 29. Metgod (strafschop)
1—0; 56. Peters 2—0; Scheidsrechter.
Beukman: toeschouwers: 18.000.
AZ'67: Me6kovic; Amtz. Metgod. Spel-
bos. Hovenkamp; Peters. Nygaard. Van
Hanegem; Van Rijnsoever, Kist, Van
Marwijk.
FC DEN HAAG: Galjé: Jol. Ouwehand.
Van Vliet Korevaar; Kila (Vreeswijk),
Tempelaar, Hoekema. Perazic (Toet).
Zondervan; Schoenmaker.
I
j Bescherming voor de goed ingrijpende v.d. Meeren, Gritter (links) i
te laat, Swerissen en De Jong assisteren hun doelman.
(Van een onzer verslaggevers)
ENSCHEDE Uitgerekend FC Amsterdam,
dat tot gisteren troosteloos aan de staart
van de eredivisie bungelde met alleen
Telstar nog beneden zich, was er voor
nodig om de formatie van Spitz Kohn met
de neus op de feiten te drukken. En die
feiten zijn o.a. dat geen enkele tegenstan
der, hoe laag geklasseerd ook, onderschat
mag worden en dat een reeks gave presta
ties geen aanleiding mag zijn om een hoge
borst op te zetten.
Voor dat laatste had Spitz Kohn na het
verlies van zijn manschappen een passen
de opmerking. „In de hemel groeien geen
bomen", zei hij veelbetekenend. „We staan
nu in ieder geval weer met twee voeten
op de grond". Hij zocht niet naar vluchtige
excuses en uitvluchtjes om zijn teleurstel
ling te camoufleren, want hij was de eerste
die zei: „We hebben verdiend verloren".
In de eerste helft, voelden de Ensche-
deëers er maar heel weinig voor zich in
te spannen. Zij rekenden er kennelijk op
dat hun routine en grote technische vaar
digheden voldoende garanties boden voor
een positief resultaat. Er werd, zonder al
te veel accuratesse, maar wat aangerom
meld en dat gebeurde in een slaapwandel-
tempo, zodat FC Amsterdam de gelegen
heid geboden wed om een massale en
hechte barricade op te werpen voor het
doel van de van Telstar overgenomen en
debuterende Paul van der Meeren.
Fuik
Bovendien werd de fout gemaakt de bal
telkens door het hart van de Amsterdam
se defensie te transporteren. Alles ging
in de „fuik".
De bezoekers sloegen die simpele pogin
gen met welgevallen gade en hoefden
eigenlijk niets anders te doen dan af te
wachten tot zij in balbezit kwamen. Dan
werd met een lange trap getracht een van
de drie spitsen te bereiken. Dat lukte
diverse malen, zoals in de dertiende mi
nuut al toen Co Stout plotseling alleen
voor Van Gerven opdook. De Twentse
doelman, die opnieuw een hele dikke vol
doende mocht oogsten, bezwoer het ge
vaar, evenals acht minuten later toen weer
Stout, ditmaal na een slordige pase van
Cees van lerssel op Niels Overweg - laatst
genoemde was overigens een der weinigen
die niet in de bijna algehele malaise deelde
- alleen voor hem verscheen.
Volharden
Die waarschuwingen had FC Twente ter
harte moeten nemen, maar de ploeg deed
dat niet en bleef volharden in vruchteloze,
fantasieloze en tempoloze pogingen om
gemakkelijk, of goedkoop, aan een treffer
te komen.
Pal voor de rust wel succes aan de andere
kant. Andrè Wetzel snelde langs Epi Drost,
van wiens voeten maar heel weinig zuivere
passes vertrokken, en waagde iets dat het
midden hield tussen een schot en een
voorzet. André van Gerven rekende op het
laatste en zag de bal via zijn vingertoppen
in het net verdwijnen.
„En zo'n 0—1 speelde FC Amsterdam pre
cies in de kaart", aldus Spitz Kohn nader
hand. „De ploeg kon zich daardoor nog
meer op de verdediging gaan toeleggen en
als je daar iets tegen wilt doen, moet je
het breekijzer hanteren". Dat probeede FC
Twente ook wel, vooral direct na de hervat
ting, maar ditmaal ontbeerden de Ensche-
dëers alle fortuin. Op soms wonderbaarlij
ke wijze bleef de bal buiten het vijandelijke
doel. En hoe langer suces uitbleef, hoe
meer de thuisclub aan het front bleef
hangen. Daarmee werd FC Amsterdam de
mogelijkheid geboden om vaker te gaan
counteren, wat soms zeer nauwkeurig en
snel gebeurde. Wiggemansen, Kamphues
en Van de Merkt doken allen een keer
alleen voor Van Gerven op. die telkens de
winnaar was.
Vij fminuten voor het einde moest ook hij
zich gewonnen geven bij een schitterende
actie van Co Stout, die Piet Wildschut zijn
hielen had laten zien. Dat betekende 0—2,
waarmee een einde kwam aan een reeks
van acht competitieduels waarin FC Twen
te niet verloren had.
Scoreverloop 43. Wetzel 0—1. 85. Stout 0—2.
Scheidsrechter Corver Toeschouwers: 10.000.
FC Twente: Van Gerven; Van lerssel. Overweg.
Drost. Wildschut; Thijssen. Van der VaJI, Muhren;
Bos (Pahlplatz). Gritter. Thoreseo.
FC Amsterdam: Van der Meeren; De Jong. Koop
man. Swerissen, Swart; Kamphues. Otto. Van de
Merkt; Welzel, Stout. Wiggemansen.
Als de voortreffelijk bij FC Amsterdam debuterende v.d. Meeren de zaak niet meer in de hand had - wat bij het traag opererende
Twente zelden voorkwam - was er ook nog De Jong die. zoals op de foto. een schot van Thijssen onschadelijk maakt. V.l.n.r.
Thijssen, Kamphues, v.d. Meeren (op de grond), Stout, De Jong en Mühren.
