•■L
De ruige natuur van
Wim van Palenstein
La dentellière ontroert
Solo Peter Faber
kan Dokter
Vlimmen niet redden
KOFFIECONCERT
BIJ ARTEMIS
DEZE WEEK IN LEIDSE BIOSCOPEN
Volop actie in
De doorzetter
191
LEIDEN De Haarauilense
kunstenaar Wim van Palen-
stein is een groot liefhebber
van de ruige natuur. De erva
ringen die hij daarbij opdoet
verwerkt hij in zijn schilderij
en, die eenvoudig en zonder
franje zijn. Hij ondertekent
het werk simpelweg met
„Paal", hetgeen tekenend is
voor de (autodidacte) kunste
naar en zijn levensopvatting.
Tot en met 10 maart is het
ongecompliceerde landschaps-
werk van de schilder in de
Foyer van bet LAK-theater te
aanschouwen.
Wim van Palenstein doet zijn
ervaring met de ruige natuur
op in een duingebied in Neder
land, maar vaak is het het
meer uitgestrekte Schotse of
Ierse landschap dat hem inspi
reert. Deze natuurlijke land
schappen, nog onaangetast
door de expansiedrift van de
mens uit de 20e eeuw bieden
de kunstenaar de gelegenheid
in zijn werk uiting te geven
aan zijn zoeken naar oervor
men. Het gaat daarbij niet om
de details, maar om de hele
atmosfeer, om de manier
waarop licht, lucht, wind en
Afgieten
Als Wim van Palenstein aan
het werk gaat maakt hij niet
eerst schetsen maar brengt hij
de door hem opgedane impres
sies onmiddellijk op het doek
over. Het zijn geen fotografi
sche weergaven; zijn werk
neemt een tussenvorm in tus
sen figuratief en abstract. In
elkaar overvloeiende lijnen ge
ven hier meer, daar minder
duidelijk de grenzen aan tus
sen land, water en lucht Heu
vels, bossen en beken zijn te
onderscheiden, maar nooit
duidelijk te situeren. Op het
eerste gezicht zie je een
vloeiende kleurencompositie.
bij nadere beschouwing wor
den de verschillende
schapselementen duidelijker.
Dit effect wordt bereikt door
een heel speciale techniek, die
bestaat in het over elkaar aan
brengen van nog vochtige la
gen olieverf, lijnolie en water,
die hij over het papier heen en
weer laat vloeien. Dat doet hij
net zo lang tot het juiste beeld
is verschenen. Bij Wim van
Palenstein is het daarom mo
gelijk te spreken van een schil
derij „afgieten".
Wie de „afgietsels" van Wim
van Palenstein aan een nadere
beschouwing wil onderwerpen
kan dagelijks van tien uur 's
morgens tot tien uur 's avonds
in de foyer van het LAK-thea
ter aan het Levendaal 150 te
recht.
FRANK BUURMAN
Kunst en Volharding speelt
„Lustige Witwe"
LISSE Het muziekgezelschap „Kunst en Volharding" geeft
drie uitvoeringen van de operette „Die Lustige Witwe" van
Frans Léhdr in gebouw Reboboth aan de Achterweg. De eerste
uitvoering is vanavond. De andere twee respectievelijk op 10
en 31 maart. Op 17 maart geeft „Kunst en Volharding" een
voorstelling in Hotel Flora in Hillegom.
Maandenlang heeft het gezelschap onder leiding van dirigent
G. van Strien en regisseur John Hulsbergen gerepeteerd. „Die
Lustige Witwe" is de 29ste serie uitvoeringen van het muziekge
zelschap. „Kunst en Volharding heeft een dermate grote bekend
heid in Lisse opgebouwd dat het aanbeveling verdient kaarten
voor de uitvoeringen te bespreken. De voorverkoopadressen
zijn: Heereweg 212 in Lisse, tel. 13598, en Julianastraat 43. tel
10271 en Schaepmanlaan 41, Hillegom, tel. 21225
Harpkwintet in Dorpskerk
LEIDERDORP Het „Hollands Harp Kwintet", vroeger „So
nata a Cinque", geheten geeft vanavond in de Dorpskerk in
Leiderdorp een concert. Het ensemble bestaat uit zeer vooraan
staande Nederlandse musici zoals de fluitiste Abbie de Quant,
de harpist Edward Witsenburg, de violist Jaring Walta, de
altviolist Gerrit Oldeman en de cellist Harro Ruysenaars.
Op het programma staan werken van Pierné, Mozart. Roussel.
Debussy, Saint-Saëns en Fran?aix. Toegangskaarten zijn te
krijgen op de avond van het concert vanaf half acht aan de
Dorpskerk Het concert begint om kwart over acht
De Vlaamse liedjeszanger en zijn twee begeleiders.
Miel Cools in Leiden
LEIDEN De Vlaamse liedjeszanger, chansonnier en trouba
dour Miel Cools brengt morgen een avondvullend chansonpro
gramma onder de titel „Achter de Schelde vrijen de Helden"
in de Leidse Schouwburg.
Teksten zijn van Ed Leeflang, Willem Wilmink. Pieter Goemans.
Fred Dannenburg en Jaak Dreesen. Miel zal zelf de gitaar ter
hand nemen, en hij wordt verder bijgestaan door Jan Theelen
op piano, accordeon, Fender-piano en banjo en Mitch Caanen
op basgitaar en slagwerk. Poëzie, ironie, levenswarmte en kritiek
met een breed sociaal engagement zullen ook nu weer het
programma van Miel Cools kenmerken
Franse keukenprins bezoekt
Oegstgeest
OEGSTGEEST Een van de vernieuwers van de Franse
keuken (la nouvelle cuisine) chefkok André Daguin van Hotel
de France in Auch zal gedurende veertien dagen de scepter
zwaaien in de keuken van restaurant De Beukenhof in Oegst
geest.
Van 4 tot en met 18 maart houdt De Beukenhof een „Quinzine
gastronomique de Gascon". De gerechten zullen worden bereid
door de Franse keukenspecialist van het restaurant met twee
Michelin-sterren. gesteund door twee Franse collega's en de
vaste staf van het Oegstgeestse restaurant Ter gelegenheid van
het evenement zal het restaurant in Oegstgeest een speciale
menukaart voor lunch en diners voeren waarop ook de beste
wijnen uit Gascogne en enkele belegen Armagnacs voorkomen.
LISSE Het eerste in de nieuwe serie koffieconcerten van
sociëteit Artemis wordt gehouden op zondag 26 februari in
het sociëteitsgebouw aan de Lissese Heereweg. Aan het koffie
concert wordt meegewerkt door het ensemble „Yupanki".
Dit ensemble brengt originele volksmuziek uit het Andesgeberg-
te. Verder wordt opgetreden door de Californische formatie
„The Great Djeli". Het repertoire van deze groep bestaat uit
op klassieke thema's geïnspireerde muziek waarin folk- en
popinvloeden harmonisch zijn ingeweven. De toegangsprijs tot
het concert dat om twaalf uur begint, bedraagt 2 gulden
Kinderen betalen de helft van deze prijs.
Vanaf vandaag exposeert de Lissese kunstenaar Wout Ruig rok
in Artemis. De expositie bestaat uit olieverfschilderijen, penteke
ningen en naïeve objecten. De toegang tot de expositie, die het
gehele weekeinde geopend is, is gratis.
LIDO III: La Dentellière met Isabelle
Huppert en Yves Beneyton. Regie:
Claude Goretta.
Vier jaar na zijn befaamde film
„l'Invitation" heeft Claude Goret
ta weer voor een verrassing ge
zorgd. De Zwitserse regisseur laat
met zijn „La Dentellière" (de kant
bewerkster) zien hoe er met een
simpel gegeven (een ongelukkig
aflopende liefdesverhouding) een
boeiende, ontroerende film kan
worden gemaakt, zonder dat daar
melodrama aan te pas hoeft te
komen.
„La Dentellière" is gebaseerd op de gelijk
namige roman van Pascal Laine, die in
1974 werd onderscheiden met de Prix Gon-
court. De Zwitserse regisseur kende de
roman niet, maar toen hij het boek onder
ogen kreeg, legde hij een soortgelijk script
waarmee hij bezig was ter zijde, om in
samenwerking met Laine een scenario-be
werking van de roman te maken.
Als hoofdrolspeelster werd Isabelle Hup
pert, een toen nog onbekende actrice, geko
zen. Zij maakt van Pomme, een terugge
trokken kapstertje dat verliefd wordt op
de student Francois (Yves Beneyton), een
bijna levensecht personage. Met heel haar
wezen geeft ze zich aan Francois. Op den
duur gaat haar zwijgzaamheid, die Fran
cois aanvankelijk zo had aangetrokken,
hem irriteren. Het komt tot een breuk,
waaraan Pomme geestelijk kapot gaat.
Ziedaar de ingrediënten voor een „Love
Story '78". Toch is „La Dentellière" veel
meer dan dat. Een van de opmerkelijke
Zeiken in de film is, dat Francois door
Goretta niet wordt afgeschilderd als de
grote boosdoener. Hij is eerder een onhan
dige, slungelachtige jongeman, die on
danks zijn welbespraaktheid niet bij mach
te is om de taalbarrière tussen Pomme en
hem te doorbreken.
Bovendien wordt het verhaal zonder senti
mentaliteit verteld. Er is zo diepmenselijk
verfilmd, dat je wel een hart van steen
moet hebben om geen brok in je keel te
krijgen bij het zien van „La Dentellière".
L.V.
Dokter Vlimmen (Peter Faber) doet toenaderingspogingen tot dames Stroeks
(Wiesje Bouwmeester, rechts en Georgette Reyevski)
Isabelle Huppert als Pomme en Yves Beneyton als Francois, haar eerste
en enige liefde.
Slechts luttele weken
na de eerste vertonin
gen van Adriaan Dit-
voorst's „De mantel der
liefde" (nog niet in Lei
den overigens) gaat we
derom een Nederlandse
speelfilm in première:
Guido Pieters" verfilm
ing van „Dr. Vlimmen",
een bestseller in de ja
ren dertig van Mr. An
ton Roothaert, die nog
twee vervolgen kreeg
die echter aanzienlijk
minder succesvol wa
ren.
Roothaert baseerde zijn boek
op dè figuur van zijn goede
vriend, de veearts Pulles, die
tijdens de Duitse bezetting wel
een zeer bedenkelijke rol
speelde en nog enige tijd als
NSB-burgemeester van Eind
hoven optrad. Van diens natio-
naal-socialistische-sympa-
thieën is in Pieters' film niets
te bespeuren. Het is een hard
werkende veearts in een klein
Brabants dorp, die naast zieke
koeien, onwillige merries, ge
wonde honden en bijna ver
dringende biggetjes vooral te
kampen heeft met de weer
standen die hij in de bekrom
pen dorpsgemeenschap ont
moet, omdat hij in scheiding
ligt, zich opstelt tegen een wet
houder, die hij voor een
„slechte slager" uitmaakt en
een pastoor, die hem niet wil
kennen omdat hij nooit in de
TRIANON: Dokter Vlim
men met Peter Faber,
Wiesje Bouwmeester en
Monique van de Ven. Re
gie: Guido Pieters.
kerk komt. Als bovendien een
minderjarig dienstmeisje be
weert dat hij de vader van
haar kind is, lijkt Vlimmen's
positie in het dorp, al zijn inzet
en medische capaciteiten ten
spijt, onmogelijk geworden.
Guido Pieters heeft er met ve
le bloedige details uit de prak
tijk van een veearts een ver
schrikkelijk conventionele
film van gemaakt. Die boven
dien nogal rommelig in elkaar
zit. Of dit nu aan het scenario
ligt dan wel aan de eind mon
tage - de circusepisode in de
begintitels gesuggereerd is
nergens in de film terug te
vinden - is niet duidelijk.
Pieters begint in 1939 en
springt dan terug naar 1929
om te laten zien hoe Vlimmen
- in een aantal los van elkaar
staande hoofdstukken - on
danks alle tegenstand een goe
de reputatie als veearts vestig
de, om dan weer terug te ke
ren naar de beginscène-en er
dan nog een stukje van het
derde deel van de Vlimmen-
trilogie aan te breien. Pieters
laat als slot van iedere episode
het licht uitgaan, met een zo
genaamde „fade out" - één
keer zelfs midden in een dia-
loogzin - en dat ontbreken van
een goede montage tussen de
delen onderling geeft je het
gevoel naar een Amerikaanse
televisie-serie te kijken, waar
in telkens even ruimte wordt
gelaten voor een commercial.
Wat de film overeind houdt is
het solo-optreden van Peter
Faber als Vlimmen, want hij
is omgeven door een aantal
vrij wazige figuren, die met de
stem van een nieuwslezer hun
tekst opzeggen, maar op Roger
van Hooi na als de advocaat
Dacka - Roothaert zelf - niet
uit de verf komen. Zo mag
Monique van der Ven even
optreden als een licht Ant
werps meisje dat aan het slot
toch nog op het „goede pad"
terecht schijnt gekomen te zijn
en moeten Wiesje Bouwmees
ter en Georgette Reyevsky
voor een „running gag" zorgen
als twee Vlimmen vanachter
de ruiten bespiedende oude
dametjes.
Tim Beekman als de slager
Van Heusden en Manfred de
Graaf als de jaloerse dokter
Tree borg krijgen als Vlimme
n's felste tegenstanders wat
meer reliëf, maar door plotse
ling weer tien jaar in de tijd
vooruit te gaan, wordt hun rol
nooit uitgespeeld. Een enkele
maal, zoals bij de gevaarlijke
operatie van een koe terwijl de
weinig goeds van zin zijnde
dorpsbevolking dreigend komt
kijken, weet Guido Pieters een
zekere spanning op te roepen
en cameraman Theo van de
Sande heeft een schilderijtje
LUXOR The gauntlet (16) met Cllnt
Eastwood en Sondra Locke. Regie
Clint Eastwood.
Dat Clint Eastwood vroeger een bekende
westernheid was, blijkt wel uit zijn
nieuwste film, waarvan hij ook de regie
verzorgde. Soms wordt de kijker voor
tonelen geplaatst die hij alleen maar in
het wilde westen voor mogelijk had ge
houden. Een auto en zelfs een compleet
huis worden totaal vernield door een re
gen van kogels, nota bene door de politie
afgevuurd. Dit maakt de film wel wat
ongeloofwaardig.
Ondanks de gebrekkige regie weet East
wood toch een aardig verhaal op het doek
te brengen. Dit is vooral te danken aan
de rol die hij zichzelf toebedeeld heeft.
Deze past namelijk precies bij hem. Hij
speelt de eenzame, door het leven keihard
geworden politieman, die zijn taak vervult
met in zijn zak een heupflesje whisky. Het
verhaal is simpel. Een corrupte commissa
ris geeft Eastwood de opdracht een getuige
voor een rechtszaak uit de nabijgelegen
stad Las Vegas te halen. Deze getuige, een
knap hoertje, is echter zeer gevaarlijk voor
hem en zijn corrupte vriendjes. Daarom
probeert hij haar uit de weg te ruimen en
houdt hierbij geen rekening met de in zijn
ogen nutteloze politieman. Hij wendt al
zijn macht aan en weet het voor elkaar
te krijgen dat een compleet politieleger op
het onschuldige duo wacht. Toch lukt hel
de twee om door de barricade van politie
mannen heen te dringen en de corrupte
commissaris en zijn kornuiten worden ont
maskerd.
H. de B.
EN VERDER
CAMERA Bobby Dearfield (al.) Intrige
rende love-story van Sidney Pollack. Auto
coureur Al Pacino ontmoet in het zieken
huis de ten dode opgeschreven vrouw
Marthe Keiler. Er ontspint zich een verhou
ding. Uitstekende film. (tweede week).
LIDO 1 Starwars (a.l.) Een luxe-science
fiction met de nodige spectaculaire scenes.
Mark Hamill en Alec Guiness spelen de
hoofdrollen (derde week).
LIDO II De reddertjes (a.1.) (vier mid
dagvoorstellingen) Meer dan uitstekend
produkt uit de Disney-studio's. Een verruk
kelijk filmavontuur, voortreffelijk geani
meerd en redelijk Nederlands nagesyn
chroniseerd. (elfde week).
LIDO II (The spy who loved me (12) (vier
middag- en elf avondvoorstellingen) Het
zoveelste vermakelijke avontuur van agent
007. Boordevol actie en humor (elfde
week).
STUDIO Nous irons tous au paradis (16)
Vier gezworen kameraden beleven tal van
avonturen in een slapstick-achtige film.
Anderhalf uur ontspanning zonder proble
men. (tweede week).
REX Het stampcafé (16) Prikkelwerk
van het gebruikelijke niveau; voorbehou
den aan de liefhebbers.
EUROCINEMA III (Alphen) - Airport'77
(12) Avonturen in een Amerikaans vlieg
tuig. Naar de gelijknamige bestseller waar
in de Bermuda-driehoek een belangrijke
rol speelt (tweede week).
EUROCINEMA IV (Alphen) Cannonbalt
(12) Misdaadfilm met de voortrazende de
tective Cannon ball die alle zaakjes overi
gens wat slordig oplost (eerste week).
gemaakt van het dekken van
een merrie, maar het geluid
met vaak moeilijk verstaanba
re en gekunsteld klinkende
dialogenen de weinig geinspi-
reerde achtergrondmuziek van
Pim Koopman blijft over de
hele linie beneden de maat
Guido Pieters, die toonde met
zijn eerste speelfilm „Vaar
wel", die nooit de bioscopen
haalde maar op festivals als
Montreux en Londen werd on
derscheiden, een zekere fanta
sie te bezitten heeft de belofte
die hij als regisseur inhield
met „Dr. Vlimmen" niet waar
kunnen maken.
Ondanks Peter Faber,
die je toch ook weer niet
in elke Nederlandse
speelfilm moet zien, on
danks een gegeven dat
beter verteld wel dege
lijk dramatische moge
lijkheden bood, zoals
destijds de Duitse ver
filming met Bernard
Wicky in de titelrol be
wees.
