Bij de bijen af...
En verder.
Sidney Pollack met
intrigerende 'love story'
Franse schuinsmarcheerders
hebben het weer moeilijk
DEZE WEEK IN LEIDSE BIOSCOPEN
Huis 's Zemelsmolen
decor van
gevarieerde expositie
Phemios Trio in
Stadsgehoorzaal
Scène uit Bobby Deerfield
Sidney Pollack's "Bobby
Deerfield" is gebaseerd op een
bijna dertig jaar oude roman
van Erich Maria Remarque
over een autocoureur en de
ten dode opgeschreven jonge
vrouw, die hij in een sanato
rium ontmoet. Pollack en se-
cenarioschrijver Alvin Sar
gent hebben het gegeven wat
bijgeschaafd en eigentijdser
gemaakt, maar Remarque's
intrigerende spel over het le
ven met de dood voor ogen is
toch nog altijd het hoofdthe-
"Bobby Deerfield" begint als
een coureursfilm wat-ie niet
is en Pollack weet in zijn
beginbeelden meer spanning
op te roepen, dan John Fran-
kenheimer in zijn hele "Grand
prix". Al Pacino komt daaruit
naar voren als een man, die
zijn hele privé-leven heeft af
gestoten en zich eigenlijk al
leen nog maar bekommert om
zijn sport waarin hij zo goed
mogelijk wil zijn en alle bijko
mende risico's wil vermijden.
Daarom bezoekt hij een veron
gelukte collega in het zieken
huis met de vraag wat er nu
precies fout is gegaan. Daar
ontmoet hij ook Lillian, ten
dode opgeschreven maar vast
besloten haar eigen einde zelf
te bepalen. Gefrustreerd door
CAMERA Bobby
Dearfield (12) met Al Paci
no en Marthe Keiler. Re
gie: Sidney Pollack.
haar directe optreden en on
wetend van het noodlot dat
deze vrouw boven het hoofd
hangt pntstaat er een merk
waardige verhouding tussen
dit tweetal, die Pollack en zijn
scenarioschrijver lang boeiend
weten te houden.
Pas als Pacino er achter komt
dat deze ongrijpbare vrouwen
figuur stervende is, glijdt de
film af naar het meer senti
mentele vlak van Arthur Hil-
lers "Love story", maar ook
dan nog weet Pollack, door
het omzeilen van het sterven
zelf, de film te behoeden voor
een melodrama.
Marthe Keiler mag dan als
type niet de aangewezen fi
guur zijn om de vrouwenfi
guur te spelen, ze heeft genoeg
acteertalent om de rol waar te
maken. Persoonlijk komt de
figuur van Anny Dupery ster
ker over als de vrouw, die zich
zwijgend op de achtergrond
houdt, wetende dat de coureur
slechts zeker van zijn zaak (en
zijn ambacht) kan zijn, als hij
niet door invloeden van buite
naf aan het twijfelen wordt
gebracht Ondanks alle duide
lijke inzinkingen, die de film
"Bobby Deerfield" vertoont
Pollack laat zich nogal eens
verleiden om mooie prent-
briefkaartjes op lokatie te
schieten een lmap volgehou
den, boeiende film over een
man, die ieder moment dat hij
aan een race deelneemt met de
gedachte aan de dood leeft,
maar die op de achtergrond
tracht te dringen en een
vrouw, die onder het motto
"Live fast, die young" nog al
les uit het leven tracht te halen
wat er inzit voor haar.
Juist omdat de toeschouwer
reeds in het begin meer infor
matie krijgt toegespeeld dan
de nogal verdwaasd reageren
de mannelijke hoofdfiguur een
boeiend spel, dat zijn spanning
verliest wanneer ook de cou
reur achter de gruwelijke
waarheid komt
Een dappere film ook omdat
"Bobby Deerfield" zeer snel in
het hoekje van de films over
autoraces kan worden gedrukt
door het beroep van de hoofd
figuur, maar uiteindelijk aan
stuurt op een wat moeizaam
verlopende verhouding tussen
twee mensen, die beiden met
de dood voor ogen zich op een
geheel ander vlak bewegen.
M1LO
LUXOR Dodende angels (16)
met Ben Johnson en Michael Parks.
Regie: Bruce Geiler.
Toen Bert Haanstra in zijn „Bij de beesten
af" het vaak merkwaardig gedrag van
allerlei diersoorten liet zien, is hij te
oordelen naar het groot aantal griezelf
ilms, waarin dieren de mens aanvallen,
blijkbaar erg onvolledig geweest Na een
groot aantal films, waarin dieren door
radioaktieve straling buitensporige en
dreigende proporties aannamen, zoals de
mieren in Goidon Douglas' „Them" en de
tarantula in Jack Arnold's film naar deze
spin genoemd, zorgde de oude rot Alfred
Hitchcock in 1963 voor een écht schok-ef-
fect door in „The birds" vogels van nor
maal formaat massaal in de aanval te
laten gaan.
„The savage bees" zoals de oorspronkelij
ke titel van „Dodende angels"luidt, is daar
duidelijk een variant op. Een sheriff in de
buurt van New Orleans vindt zijn hond
vergiftigd en stapt woedend naar de grote
stad om - Mardi Gras of geen Mardi Gras
- een lijkschouwing te laten verrichten.
Dan blijkt dat de hond niet alleen door
bijen is doodgestoken maar er ook zijn
buik vol van heeft.
Een - hoe kan het anders - vrouwelijke
entomoloog, komt tot de ontdekking dat
het hier om een zwerm zeer agressieve
Afrikaanse bijen gaat en in allerijl wordt
een Duitse professor (Horst Bucholz) uit
de Braziliaanse rimboe gehaald omdat hij
de enige is die de beestjes aankan.
Hoewel de bijen uiterst gevaarlijk worden
bij lawaai en het zien van de kleur rood,
weigeren de autoriteiten het Mardi Gras-
feest af te gelasten, zodat de sheriff met
de twee geleerden en de lijkschouwer het
karweitje maar zelf moet opknappen. Na
dat een klein negermeisje, een boer een
een paar domme feestvierders het slachtof
fer van de zwerm zijn geworden, moet ook
de Duits? geleerde er aan geloven bij een
poging de bijen uit hun hot-dog-tentje te
lokken.
Hoe men er tenslotte in slaagt de gevleu
gelde insecten in een overdekt sportstadion
koud te maken, moet u zelf maar gaan
zien. Bruce Geiler, wiens regie-ervaring
zich beperkte tot televisie-series als „Mis
sion impossible" en „Mannix", heeft er na
een trage start een spannend werkje van
weten te maken, handig profiterend van
de overgangen van het feestende New Or
leans naar de ploeterende bijenjagers.
Dat het biologisch wel zal kloppen, moet
blijken uit de medewerking van twee pro
fessoren, die de bijen trainden, terwijl ze
respectievelijk als de aangevallen boer op
de tractor en de als piraat verklede feest
vierder ook nog een weinig benijdenswaar
dig rolletje in de film speelden.
MILO
Gretchen Corbett aangevallen in haar volkswagen
KAMERREVUE
De Stichting Harlekijn Toneel - oftewel Herman van Veen -
brengt vanavond het theaterprogramma „De Kamerrevue" in
het LAK-theater. „De Kamerrevue", liedjes, sketches en dan
sen in het formaat van een kameropera, volgt op het
succesvolle volkstoneelstuk „Jukebox 2008". Aan deze pro-
duktie werken Marlous Fluitsma, Fransje Gelderblom en
Michiel Kerbosch mee (ook medewerkers van Jukebox 2008).
Herman van Veen schreef het merendeel van de teksten, en
regisseert tevens het programma. Aanvang 20.15 uur.
STUDIO Nous irons
tous au paradis (16) met
Claude Brasseur en Jean
Rochefort. Regie: Yves
Robert.
LIDO I - Star wars (al.) Een luxe
science fiction met de nodige spectaculaire
scenes. Mark Hamill en Alec Guiness spe
len de hoofdrollen. (Tweede week).
LIDO II - De Reddertjes (al.) (vier
middagvoorstellingen). Meer dan uitste
kend product uit de Disney-studio's. Een
verrukkelijk filmavontuur, voortreffelijk
geanimeerd en redelijk in het Nederlands
nagesynchroniseerd, (tiende week). The
spy who loved me (12) (vier middag- en
veertien avondvoorstellingen). Het zoveel
ste vermakelijke avontuur van James
Bond. Boordevol actie en humor (Tiende
week).
LIDO III - Providence (16) Dirk Bogar-
de en Ellen Burnstyn in de nieuwste film
van Alain Resnais. Een sinistere film,
waarin fantasie en werkelijkheid nauwe
lijks te scheiden zijn (Tiende week).
TRIANON - Het Slangenei (16) De eer
ste film die de Zweedse regisseur Ingmar
Bergman buiten zijn vaderland opnam. Op
voortreffelijke wijze geeft hij in zijn nieuw
ste werk de wurgende spanning in het
Europa van de jaren twintig weer (Tweede
week).
REX - Naakte vrouwen die geen maat
kunnen houden (16) Het negende „school
meisjesrapport". Vol sex voor de liefheb
ber.
EUROCINEMA I (Alphen) The spy who
loved me (12) Zie Lido II (Negende week).
EUROCINEMA II (Alphen) Airport '77
Avonturen op een Amerikaans vliegveld.
Naar de gelijknamige bestseller. (Eerste
week).
EUROCINEMA III (Alphen) Het eiland
van dr Moreau (12) (Eerste week). Burt
Lancaster probeert van apen mensen te
maken op een eenzaam eiland.
EUROCINEMA IV (Alphen) Speedtrap
(12) Een van de vele spektakelfilms van
Amerikaanse makelij. Met spannende ach
tervolgingen en de nodige frontale autobot
singen. (Eerste week).
Wandkleden en droogbloemen in De Pomp
WARMOND In Galerie De
Pomp aan de Dorpsstraat in War
mond is tot 15 maart een expositie
van wandkleden en droogbloemen.
Carrie Wegman uit Zoeterwoude
heeft een aantal over het algemeen
grote wandkleden tentoongesteld.
De materialen zijn zeer gevarieerd.
De kleden hebben geen van alle
een duidelijke voorstelling maar
geven een zeer harmonieus beeld.
De vitrine van de galerie bevat het
werk van Marije Recourt uit
Heemstede. Zij zoekt en droogt
allerlei bloemen en grassen waar
zij dan prachtige boeketten van
maakt Zij geeft de voorkeur aan
de romantische wat verbleekte
droomboeketten. Voor het drogen
Zalig hoogtij
Het Mechelse Miniatuur Theater brengt op zaterdag 18 februari „Zalig
Hoogtij" in de Leidse Schouwburg, een stuk naar ideeën van Herman
Hafkamp en Fons Jansen. Het stuk wordt gespeeld en gezongen
door drie acteurs en twee actrices van het Miniatuur Theater.
„Zalig Hoogtij" is „een boeket rooms jeugdsentiment", oftewel een
nostalgische terugblik op het roomse leven in de Nederlanden rond
de jaren dertig. Het is een sterk emotionele terugblik op een periode
die nooit meerterugkeert. Aanvang 20.15 uur.
„Avondmuziek" in Groene Kerkje
OEGSTGEEST In de serie
„Avondmuziek" wordt een
concert gegeven in het Groene
Kerkje te Oegs^eest, op zon
dag 19 februari om half ne
gen.
Uitvoerenden zijn Theo Goed
hart (orgel en clavecimbel),
Trudy van der Wulp (blokfluit)
en Titia de Zwart (gamba).
Het programma omvat barok-
werken uit de 17e eeuw
(Sweelinck, Frescobaldi, Ca-
stello en Van Eijck) en de 18e
eeuw (Böhm, Handel en Bach)
Voorts wordt orgelmuziek uit
de Rococo (Rembt) en de ro
mantiek (Brahms) ten gehore
gebracht
Het concert duurt ongeveer
een uur. De toegang is gratis;
aan de uitgang wordt een col
lecte gehouden om de onkos
ten enigszins te bestrijden.
De vier gezworen kameraden
van Yves Robert's „Uh elep
hant (a trompe énormement"
zijn terug op bet witte doek.
Weer wat ouder, maar niet
veel wijzer. In „Nous irons
tous au paradis" willen zij
juist een buitenhuis met ten
nisbaan kopen dat natuur
lijk net in de landingsbaan
van een nabijgelegen vlieg
veld ligt als zij ieder voor
zich een persoonlijke crisis
doormaken.
Jean Kochefort als Etienne
verdenkt zijn vrouw van ont
rouw en bespioneert haar,
Claude Brasseur als Daniel
heeft besloten te trouwen met
een wat oudere vrouw, Guy
Bedos als de dokter Simon
probeert zijn overheersende
moeder van zich af te schud
den en Victor Lanoux als Bou-
ly heeft een nieuwe vriendin,
die prompt haar vier kinderen
en later ook haar man mee-
brengt.
Stof genoeg voor anderhalf
Komisch tennisduel
uur allerdwaaste situaties,
waarvan Rochefort als de ja
loerse, maar zelf ook niet te
trouwe, Etienne het leeu
weaandeel krijgt. De wijze
waarop hij stoïcijns zijn auto
laat vernielen doet aan de
Laurel en Hardy-kluchten den
ken, maar het is de verdienste
van Yves Robert, dat hij naast
de slapstick zijn avontuurlijke
kwartet toch zo menselijk
houdt
De kameraadschap mag dan
te lijden hebben onder allerlei
ruzietjes, waarin men elkaar
zijn zwakheden verwijt, dei
band is er weer zodra een van
het viertal steun nodig heeft,
zoals na de dood van Simon's
moeder of op het moment dat
Daniel een blauwtje loopt
Het is te verwachten dat er
volgens deze formule nog wel
meer films met dit edele vier
tal zullen komen, want de he
ren zijn nog lang niet uitge
raasd. Zolang ze op dit niveau
blijven mag dat gerust. Ander
half uur ontspanning zonder
al te grote problemen krijg je
tegenwoordig in de bioscoop
niet zo veel meer.
MILO
Leiden Het „Phemios Trio"
geeft zondagochtend 19 fe
bruari in de foyer van de
Stadsgehoorzaal een koffie
concert met werken van Mil-
haud, Mozart, Bruch en Stra-
winsky. Het concert begint om
half twaalf. Tussen elf en half
twaalf is er gelegenheid om
een gratis kopje koffie te drin
ken in de koffiekamer van de
Stadsgehoorzaal
Het „Phemios Trio" bestaat
uit Else Krieg (viool). Herman
Braune (klarinet) en Jan Grui-
thuizen (piano). Else Krieg
won in 1971 het Oscar Back-
concours. Zij is grootmeester
van het kamerorkest „Amster
dam Sinfoniëtta" en docent
LISSE Het huis van de
familie Van der Poel aan de
le Poellaan 61 (bij de Zemel
molen) zal in het weekend van
24, 25 en 26 februari de ach
tergrond vormen van een ge
varieerde expositie van beel
dende kunst.
Niet minder dan acht kunste
naars zullen de produkten van
hun uiteenlopende technieken
tentoonstellen. Het gaat om
schilderijen, etsen, sculpturen,
sieraden, keramiek, textiele
werkvormen en boeketten
droogbloemen, die ook te koop
zullen zijn. In het kader van
het streven van de organisato
ren Agaath van der Poel en
Jaap Hey om een groot pu
bliek te trekken zijn de prijzen
ook laag gehouden; de prijzen
beginnen al bij 50 gulden. De
toegang tot de tentoonstelling
is gratis. Willem Snitker uit
Heemstede is vertegenwoor
digd met etsen en tekeningen.
Deze expressionistische grafi
cus/schilder werkt met een
groot gevoel voor vormen, die
de kunstkijker aan het denken
doen zetten. Opvallend fraai
zijn zijn afbeeldingen van
paarden.
Patricia Bredius weet op een
vrije, losse en natuurlijke ma
nier haar droogbloemen te
schikken. De basis hiervoor
werd gelegd op de „Constance
Spy School" in Londen. Haar
boeketten plaatst zij bij voor
keur in vazen en potten van
Jean des Bouvrie uit Bussum.
Sylvia Blickman experimen
teerde veel met moderne mate
rialen als kunststoffen, alumi-
aan het Rotterdamse Conser
vatorium. Herman Braune
was een van de winnaars van
het concours van Genève in
1972. Verder is hij docent aan
het Amsterdams Muziekly-
ceum. Jan Gruithuizen tenslot
te, won het „concours licence
de concert" in Parijs. Hij is
leraar aan het Brabants Con
servatorium.
nium en roestvrij staal. Haar
voorkeur gaat echter uit naar
koper en zilver bij het ver
vaardigen van haar edels-
meedwerk, werk waarbij de
vormgeving op de eerste
plaats komt. Om haar siera
den betaalbaar te houden zijn
enkele ontwerpen in kleine se
ries uitgevoerd.
Jan van Geem is bekend om
zijn talloze aquarellen en teke
ningen van oude huisjes, slui
zen en dergelijke, en om de
vele lino's van vrouwen die
door hem zeer worden bewon
derd. Jan van Geem is lange
tijd ontwerper van behangsel
papier geweest.
Adrienne Ris geniet in Lisse al
enige bekendheid met haar
textiele werkvormen, gezien
de cursussen en aansluitende
exposities alhier.
Henk Mooy, die als keramist
landelijk bekendheid geniet en
veel werkt in opdracht van de
Rijksgebouwendienst is verte
genwoordigd met zijn in aar
dewerk en steengoed uitge
beelde vleermuis, een dier
waarmee hij zich het laatste
anderhalf jaar intensief heeft
beziggehouden.
De laatste twee kunstenaars
zijn de Hongaarse dichter en
literator Kdroly Veress met
bronzen en sculpturen (nu
woonachtig in Rijnsburg) en
de kleuretser Bert Dekker, die
voor het eerst exposeert
De expositie is op vrijdag van
20.30 tot 24.00 uur geopend, op
zaterdag van 14.00 tot 17.00
uur en op zondag eveneens
van 14.00 tot 17.00 uur.
Kaartverkoop voor dit concert
geschiedt op het bureau van
K&O, Oude Vest 45 in Leiden.
Entreeprijzen variëren van
drie tot zes gulden. Vanaf
kwart voor elf zondag kan
men ook kaarten aan de kassa
van de Stadsgehoorzaal krij
gen.
