Langdurige inspraak gaat bewoners
Duivenvoorde nog lang geld kosten"
Nieuwe
ambassadrice
interviewde
ooit
Nederlandse
politici
A
GERI JOSEPH UIT
MINNEAPOLIS
„Uniek Wonder
van Guinee" vindt
kogels te duur
voor de
vele executies
Leidschendamse CDA-fractievoorzitter C. H. de Ruijter verlaat raad:
EC
Cc
N
BINNENLAND
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 17 FEBRUARI 1978 PACH
NNE
(van onze correspondent
Dick Toet)
WASHINGTON - Me
vrouw Geri Joseph-Bur
ton (54) wordt vrijwel
zeker de nieuwe ambas
sadeur van de Verenig
de Staten in ons land.
Ze kent Nederland
goed. In een telefonisch
interview vanuit haar
woonplaats Minneapolis
(Minnesota) liet ze ons
weten de laatste 15 jaar
minstens eenmaal per
jaar in ons land te zijn
geweest. Zij heeft goede
vrienden in Nederland
en haar man, een van de
grote Amerikaanse
graan- en veevoederfa
brikanten, heeft ook een
kantoor (Joseph-compa
ny) in Rotterdam. „Ik
houd erg van Neder
land, het zou best mijn
tweede vaderland kun
nen zijn", aldus mevr.
Joseph.
Mevr. Joseph zei zelf ook erg
verrast te zijn door de voorba
rige bekendmaking van haar
kandidatuur. Zij is door presi
dent Carter weliswaar voorge
dragen om de huidige ambas
sadeur McCloskey. die naar
Griekenland gaat, op te vol
gen. maar het Congres moet
die voordracht nog goedkeu
ren, de FBI dient nog een
onderzoek in te stellen, ze zal
nog aan een medische keuring
onderworpen worden en de
Nederlandse regering moet
nog formeel haar goedkeuring
aan deze benoeming hechten.
Het is gebruikelijk dat pas na
het afwikkelen van deze pro
cedure de benoeming officiéél
bekend wordt gemaakt. Wel
worden de senatoren uit de
staat, waar ook de kandidaat
vandaan komt. vertrouwelijk
op de hoogte gesteld van de
voordracht van de president
In dit geval hebben de senato
ren, Wandel Andersen en Mrs.
Muriel Humphrey, die intus
sen haar onlangs overleden
echtgenoot is opgevolgd, vrij
wel onmiddellijk hun weten
schap doorgegeven. „Een on
gelukkig incident", aldus een
woordvoerder van de presi
dentiële adviesraad, „het is be
paald niet de bedoeling ge
weest de Nederlandse regering
voor het hoofd te stoten".
In Nederlandse diplomatieke
kringen viel gisteren enige te
leurstelling te beluisteren over
het niet benoemen van een
„vak-diplomaat". De presiden
tiële adviesraad is echter juist
door president Carter in het
leven geroepen om ook „ande
ren" een kans te geven voor
belangrijke diplomatieke pos
ten. De raad pleegt voordrach
ten op te stellen van zes na-
diplo-
men. waarvan
slechts twee
maten"
Mevr. Joseph heeft geen diplo
matieke. maar wel politieke
ervaring. Zij heeft veel gereisd
en is afkomstig uit de journa
listiek. Voor haar huwelijk
werkte ze acht jaar voor de
Minneapolis Tribune. In 1956
kwam ze in de politiek terecht.
Ze werd toen een van de advi
seurs van de Democratische
kandaat Adlai Stevenson, die
het moest afleggen tegen zijn
republikeinse tegenstrever Ei
senhower. Daarna is zij nauw
bij veel Democratische cam
pagnes betrokken geweest,
vooral bij die van Hubert
Humphrey tussen 1959 en
1972. Ook binnen de Democra
tische partij bekleedde zij di
verse bestuurlijke functies.
Onder andere was zij enkele
jaren vice-voorzitter.
Haar echtgenoot heeft veel fi
nanciële bijdragen, vooral ten
behoeve van de campagnes
van Humphrey, aan de Demo
cratische partij geleverd. Ze is
lid van de raad van bestuur
van een grote bank in Minne
sota, van een van de grootste
vleesverwerkende bedrijven in
Amerika en van de noordwes
telijke divisie van de Bell-com-
municatie-industrie.
Sinds 1972 is zij ook weer
actief in de journalistiek. Zij
is columniste van de Minnea
polis Tribune. Haar bijdragen
verschijnen soms ook in de
Washington Post en enkele an
dere vooraanstaande Ameri
kaanse kranten. Zij schrijft
vooral over geestelijke gezond
heidszorg, sociale voorzienin
gen en onderwijs, maar heeft
ook reisverhalen gemaakt over
China, Cuba en Nederland. Zij
is op dit moment nog lid van
een speciale presidentiële com
missie voor de geestelijke
volksgezondheid, waarin ook
mevr. Carter een belangrijke
rol speelt.
Voor een verhaal over Neder
land interviewde ze twee jaar
geleden een aantal Nederland
se politici, maar namen weet
ze zich niet meer te herinne
ren. Ze zegt naast haar eigen
specialiteiten vooral geïnteres
seerd te zijn in de rol die
Nederland speelt in EEG- en
NAVO-verband. Haar man zal
na haar vertrek naar Neder
land tussen de Verenigde Sta
ten en Nederland blijven pen
delen. „Hij gaat niet echt mee,
maar hij blijft ook niet echt
achter", aldus mevr. Joseph.
Haar drie kinderen blijven in
ieder geval in de Verenigde
Staten. De beiden oudsten
(dochter Shelley, 31, (nog geen
kinderen) en zoon Scott, bijna
24.) zijn getrouwd, de jongste
(John, 21) studeert in Minneso-
Na het vertrek van de la$
Spanjaarden, in 1968,
het oude paleis van de Spl/£f
se gouverneur in Malabo
ringen met imposante mi»
waardoor de toegang tot]
MADRID (AFP) De
tragische fratsen van
maarschalk Idi Am in
Dada en, van wat ouder
datum, het schrikbe
wind van wijlen presi
dent Duvalier van Haïti
en diens „Tontons Ma-
coutes", genieten grote
internationale bekend
heid. De wapenfeiten
van Macias Nguema,
president van Equato
riaal Guinee (niet te
verwarren met het Gui
nee van Sekou Touré)
en „uniek Afrikaans
wonder", worden daar*
bij vergeleken enigszins
miskend.
Sedert 1967 onderwerpt dit
hoofd van de Fangstam het
kleine staatje aan de Afri
kaanse westkust aan zijn ter
reurbewind. Bijna de helft van
zijn onderdanen zijn zodoende
in ballingschap gedreven. Van
de 350.000 inwoners van deze
voormalige Spaanse kolonie
zijn meer dan 150.000 erin ge
slaagd door het dichte oer
woud de grens met Kameroen
of Gabon te bereiken. Maar
duizenden achterblijvers heb
ben hun verzet tegen het regi
me moeten bekopen met een
executie door doodknuppeling.
„De specialiteit van Guinee",
zegt een balling.
„Guinee is arm", zo legde Ma
cias Nguema uit aan een bui
tenlandse journalist, voor wie
hij speciaal een nieuwe onder
scheiding had gecreëerd. „We
kunnen de mensen niet fusille
ren, kogels zijn te duur".
Na de mislukte staatsgreep
van Bonifacio Ondu Edu, Ma
cias' ongelukkige tegenstander
bij de verkiezingen van 1967,
waren de knuppelpartijen aan
de orde van de dag in Malabo,
de hoofdstad van het eiland
„Macias Nguema", het voor
malige Fernando Po.
Volgens de verhalen van de
weinigen die wisten te ontko
men ontdeed Macias zich van
zijn voornaamste tegenstan
ders door hen uit het raam
van het presidentieel paleis te
laten gooien. De knuppels van
Macias' jeugdbeweging „Jeugd
op weg met Macias" zorgen
dat het karwei werd voltooid.
Macias Nguema behoort tot de
Fang-stam, de grootste bevol
kingsgroep op het eiland Fer
nando Po, nu omgedoopt tot
Macias Nguema. In het deel
van de republiek Equatoriaal
Guinee dat op het Afrikaanse
vasteland ligt, is «Je Dubis-
stam in de meerderheid. Sinds
hij in 1967 aan de macht
kwam heeft Macias systema
tisch zijn familieleden en voor
aanstaande leden van de
Fang-stam begunstigd met alle
belangrijke functies. Macias
heeft er wel voor gezorgd dat
alle macht in zijn persoon is
geconcentreerd. De inscripties,
die hij heeft laten aanbrengen
op alle belangrijke monumen
ten in het land, getuigen daar
van: „Macias Nguema, presi
dent voor het leven, opperbe
velhebber, groot-meester van
het onderwijs in wetenschap
pen en cultuur, voorzitter van
de Nationale eenheidspartij
der arbeiders, en Uniek Won
der van Guinee".
Alleen Frankrijk heeft een
volledig toegeruste diplomatie
ke vertegenwoordiging in
Equatoriaal Guinee, de andere
landen laten hun ambassa
deurs in Gabon of Kameroen
voor de betrekkingen met Gui
nee zorgen.
De 54-jarige Macias Nguema is
praktisch doof, hetgeen zijn
talrijke luidkeelse uitbarstin
gen kan verklaren, toch wil hij
niet hebben dat men met stem
verheffing tegen hem spreekt.
gebouw afdoende bew F"
kan worden. Kort daarna
Macias een Franse arch
een tweede presidentieel p J
bouwen op het continent, i
hoofdstad Bata. Vanuit
nieuwe residentie heeft
„unieke wonder van Guii
uitzicht op een trooste
krottenwijk, maar dat scl
hem niet te hinderen. De p
dent verlaat zelden zijn pa
De woede-uitbarstingen
Macias genieten een tri
vermaardheid. Zo liet hi EN HA.
1968 de twee bisschoppen ch ten i
het overwegend kathol nigiug
land, een Spanjaard en ële nod
Guineeër, uitwijzen. 1 direct,
daarop liet hij alle priesM de o
gevangen nemen omdat ze abestaa:
bevelen niet gehoorzaamfrar besl
De president had na mm min
verordonneerd dat de k trtigjar
diensten voortaan zouden uit de
ginnen met een kruistetyok dat i
nieuwe-stijl. „In de naam ftarin i
president Macias. de zoonpeld m<
Die maatregel lokte een iden. P
test uit van de oecumenis en dat
Raad van Kerken, die zegt verricl
de Guinese geestelijkheid houd b
„slachtoffer van vervolging leer gei
is. mater
De president is herhaalde ^g^
van naam veranderd, maar en £je
hecht aan de naam Macias, )orTnaü
dan ook in alle combinau s0
blijft voorkomen. In feite ^en
Macias de naam van een i jsj,
geant uit het Spaanse koloi naa
le leger. Onder wie de pr w0(
dent heeft gediend. Inden ,n sym
was het „in" de eigen naam n^s
te luisteren met die van
meerdere. jjg^,
Behalve zijn naam heeft 1 |j,gen
cias uit die Spaanse tijd njoen
zijn voorliefde voor gastro
mische maaltijden overgeh jegd j
den. Terwijl de meeste in fma]
ners van Equatoriaal Gui L. reg(
maar nauwelijks hun mi euwe
kunnen vullen met de schar .j^te j
le inkomsten uit de cacao-t( j weg
is de tafel van Macias alt aatsch
welvoorzien. Twee maal
week gaat er een speci
vliegtuig van Malabo naar I
drid, uitsluitend om in de cigen t
naire behoeften van de pr<stich
dent te voorzien. ren 7
„Het Unieke Wonder van G stjg <j
nee" heerst al ruim tien jiooral r
als absoluut heer en mees 1(jer d
over dit berooide repubie ger du
van nog geen 30.000 vierkai jchtstr
km. Het einde van zijn he ^g V;
schappij lijkt nog niet in zie igsslac
mgezel
)73 de
ichtol
mog
en vol
ïoetko
ran zie
en.
let de
illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Ten minste drie Leid
schendamse CDA-re le
sleden keren na dc
kiezingen niet m de
nieuw gekozen gemeen
teraad terug. De heer C.
N. Boer die de (vasté)
Stompwijkse zetel af
staat aan mevrouw K.
P. Bregman-Lugtigheid
de heer H. J. Mol die het
gezien zijn leeftijd van
70 jaar welletjes vindt
en fractievoorzitter C.
H. de Ruijter die, zo zegt
hij in zijn woning aan de
Kwikstaartlaan, einde
lijk wel eens wat tijd
voor zijn liefhebberijen
wil hebben.
Met raadslidmaatschap slokt
met voorbesprekingen, com
missie- en raadsvergaderingen
en alles wat daaromheen
hangt al je vrije tijd op. Bo
vendien is het tegenwoordig zo
dat je bedolven wordt onder
nota's. Tijd om een boek te
lezen is er niet want er ligt
altijd wel weer een nota of
rapport te wachten
De heer De Ruijter illustreert
dit laatste met een recentelijk
ontvangen mooi boekwerk van
vijftig pagina's waarin een ste
debouwkundig bureau zijn vi
sie geeft over liefst vier be
stemmingsplannen tegelijk.
Wil je over zo'n boek gefun
deerd kunnen oordelen" zegt
hij „dan moet je het wel hee'
grondig bestuderen. Allemaal
nog niet zo erg maar ik heb
het idee dat de toename van
nota's en plannen niet in een
goede verstandhouding staat
tot wat er uitkomt. Veel praten
en schrijven betekent niet al
tijd dat een goed resultaat
wordt bereikt Overal moeten
extra-deskundigen voor wor
den aangetrokken - externe
bureaus vertellen trouwens
nogal eens iets wat je al lang
wist - en ik heb soms wel de
indruk dat zo'n peperduur
rapport in minder tijd ook
door enkele Leidschendamse
ambtenaren geschreven had
kunnen worden".
m Inspraak
Het is allemaal niet zo een
voudig meer. Inspraak bij
voorbeeld vind ik een uitste
kende zaak maar als het, zoals
het hier in Leidschendam en
kele malen is voorgekomen,
teveel wordt is het een rem
mende factor die de zaak geen
goed doet. Ik zal geen namen
noemen maar het staat vast
dat de langdurige inspraak en
vooral de bezwaarschriften te
gen de plannen voor nieuw-
zuid en Duivenvoorde de
huurders en eigenaren van
woningen tot in lengte van da
gen geld zal kosten. Wie klaagt
over wijken als de Heuvel en
Prinsenhof moet ook eens te
rugkijken. De Heuvel was des
tijds een stedebouwkundig
voorbeeld waar deskundigen
uit andere gemeenten naar
kwamen kijken. Toch is die
wijk zonder enige vorm van
inspraak tot stand gekomen".
Stevige kritiek van een raad
slid dat ook in vergaderingen
wel eens driftig kan uitvallen
maar dan toch weer even snel
is gekalmeerd. De heer De
Ruijter zegt trouwens nadruk
kelijk dat hij altijd met plezier
raadslid is geweest. Viereneen
half jaar als AR-man in de
protestants<hristelijke fractie
(samen met de CHU) en vier
jaar voorzitter van de bij de
vorige verkiezingen gevormde
CDA-fractie. Over de vorming
van het CDA van hem niets
dan goeds: „Bij de aanstaande
verkiezingen blijven we mini
maal gelijk. Het CDA slaat
aan, de opiniecijfers zeggen
het ook. Leidschendam was
een van de eerste gemeenten
waar een officiële afdeling
werd opgericht".
Tuinderszoon
De heer De Ruijter is 56 jaar
geleden in Leidschendam als
tuinderszoon geboren („Ik heb
alleen lagere school gehad
maar daarna wel veel cursus
sen gevolgd") en met zijn ver
trek uit de gemeenteraad ver
liezen de Leischendamse agra
riërs dan ook een warm pleit
bezorger van hun belangen.
Vijftien jaar geleden werd zijn
bedrijf, dat hij weer» vijftien
jaar déérvoor van zijn vader
had overgenomen en dat ge
vestigd was op de plaats waar
nu het sportcomplex „de
Fluit" staat, door de gemeente
onteigend.
De moeilijkheden rond een
eventueel opheffen van de Vei
ling Veur en Omstreken waar
van hij voorzitter was (de helft
van de 150 leden vóór ophef
C. H. de Ruijter: „Sombere toekomst voor Leidschendamse tuinbouw".
fing en de andere helft tegen)
samen met de onteigening de
den hem kiezen voor een func
tie als kwaliteitscóntroleur van
groenten en fruit. ,Jk vond het
wel een moeilijke overstap van
baas naar ondergeschikte
maar later dacht ik, ik was al
knecht van mijn eigen bedrijf.
vereniging die de Landbouw-
kwaliteitswet uitvoert Het bu
reau telt 125 personeelsleden
die zich door heel Nederland
met de toepassing van de kwa
liteitsnormen van groenten en
fruit bezig houden. Zijn taak
als topman onder de directeur
is de toepassing landelijk te
harmoniseren waarbij „de
KCB-bijbel" (Kwaliteits Con
trole Bureau), waarin alleen al
zes bladzijden over de randen
en standen van de tomaat, een
vertrouwde metgezel is bij
„een zeer plezierig werk".
Somber
De toekomst van de Leid
schendamse tuindersbedrijven
ziet de heer De Ruijter somber
in. ,X>e tuinbouw in Leid
schendam zal verdwijnen van
wege het grote aantal woning
zoekenden. Die ontwikkeling
is niet tegen te houden. Er is
weinig open ruimte voor wo
ningen en de gemeente zal dus
grond moeten verwerven,
grond zó kostbaar dat in t
Lien langs de Veursestraatweg
waar nog ongeveer twintig
tuindersbedrijven zijn geves
tigd hoogstens eenderde goed
kope of beschutte woningen
kunnen worden gebouwd. De
rest zal premie- en vrije bouw
moeten worden. Het voor
naamste probleem is echter de
grondprijs. Ik denk dat jonge
re tuinders wel naar Bleiswijk
of naar Berkel willen. Ze rijn
daar volop bezig landbouwbe
drijven te kopen en te verka
velen en wegen aan te leggen
voor kastuinders die aan de
randen van de steden worden
verdreven. De grond kost ech
ter tussen de zestien en twintig
gulden de vierkante meter".
De gemeente wij, of kan, zegt
de heer De Ruijter, niet meer
betalen dan tien gulden. „Ge
deputeerde staten zijn tegen
een hogere prijs ondanks het
feit dat Leidschendam kan
aantonen hoe de prijs in Bleis
wijk en elders ligt. Er zal flin
ke druk op de provincie moe
ten worden uitgeoefend wil
woningbouw daar mogelijk
worden".
Een bijkomend probleem rijn
dan nog de tuinders die we
gens gevorderde' leeftijd hun
bedrijf willen beëindigen maar
„de grondprijs moet natuurlijk
gelijk zijn voor wie wil stop
pen en voor wie wil verhui
zen". Overigens vindt het
raadslid de woningnood wel zo
dringend dat volgens hem de
woningen in het eerstaangewe
zen plan aan de Voorburgse-
weg „zeker binnen vijf jaar
klaar moeten zijn"-maar dat
is een zaak van zijn opvolger.
Trots
De heer De Ruijter vertelt met
begrijpelijke maar gepaste
trots dat hij de derde genera
tie gemeentebestuuder van
rijn familie is. „Ik kom uit een
oud tuindersgeslacht. Een van
mijn voorouders verzorgde
aan het eind van de achttiende
eeuw de tuinbouw voor die
beroemde kostschool Noord-
hey waar prinsekinderen en
onder anderen de schrijver
Jan Greshoff studeerden. Mijn
overgrootvader J. M. de Ruij
ter werd 3 september 1901'bee-
digd als raadslid van een uit
zeven man bestaande raad, al
lemaal boeren en tuinders, zes
katholieken en één protes
tants-christelijk, dat was hij.
Ze vergaderden eens in de
maand 's morgens van 11 tot
12, niet te lang want ze moes
ten weer naar de aardappe
len".
Mijn vader werd, zo staat in
oude notulen, „bij enkele kan
didaatstelling gekozen", een
vreemde zaak. De begroting
van de gemeente Veur voor
1902 sloot met een bedrag van
nog geen achteneenhalf dui
zend gulden. In 1907 werd
voor vijfentwintig duizend gul
(Var
DEN -
meer
«idsc
ens ei
den een eigen gasfabriek ge
bouwd. Het hele jaar door
werd door de raad over de
hondenbelasting, één gulden
per jaar, gepraat Als ze i<
mand met een hond zagen lo
pen gingen ze in het register 1
kijken en als hij er niet op
stond werd hij met naam en
toenaam in de raad genoemd.
Nog in 1914 was het voordelig
saldo van de begroting
2.84 1/2 gulden. Mijn vader
was raadslid van 1946 tot 1958,
het laatste jaar als wethouder
voor volkshuisvesting. Hij
heeft aan de wieg van de grote
uitbreidingsplannen in noord
gestaan".
Kanaries
Als de heer De Ruijter in de
vergadering van maandag 3
juli afscheid neemt van zijn
collega-raadsleden zal hij be
halve voor meer lezen („stree
kromans en geschiedenis,
vooral de historie van de ker
ken in Nederland") ook wat
meer tijd krijgen voor rijn an
dere hobby. Zijn twintig kana
ries in een grote volière in de
tuin. „Fokken en ruilen, ama
teuristisch hoor, want ze heb- 18aa'
ben alle kleuren van de regen- P"*
boog en dat mag eigenlijk omer
niet".
Wie in Leidschendam de nieu
we fractievoorzitter wordt
weet uiteraard ook de heer de
Ruiter niet „Dat is een zaak
van de nieuwe CD A-club". Als
CDA-lijsttrekker, volgens af
spraak nummer één van de
KVP-lijst, heeft een advies
commissie wethouder J. J
Meijer voorgesteld. De Leid
schendamse agrariërs zullen
„hun man" ongetwijfeld mis-
•e bis
J. 5
eersr;
et bi
rerpei
ing B
laag
'oerig
Tekst en uitleg:
Nol Wesseling
Milan Konvalinka (foto)
Bet 1
oeze
te w<
diens
room
wijk
teho
2eze
goch
