Bisschoppen achter brief Raad van
Kerken tegen invoering neutronenbom
Lijkverbranding niet zonder gevaar
Uitgave eigen
katechismus van
bisdom Roermonc=
te betreuren
h
'n beetje beter
Bisschoppen tevreden
over start LPO-III
tic
re
BINNENLAND/BUITENLAND
LEIDSE COURANT
DONDERDAG 16 FEBRUARI 1978
Zijn er nu wel of
niet teveel
geneesmiddelen op
de markt7 Waar
gaat het naar toe
met de
geneesmiddele
nontwikkeling? In
dit artikel, in onze
serie over de
gezondheidszorg,
ruime aandacht
voor de
geneesmiddelen
waarvan we er pér
Nederlander per
jaar handenvol
slikken. En of dat
allemaal terecht is.
mogen we best
eens ter discussie
stellen.
Er lijkt een
kentering op gang
te komen.er komen
wat minder
geneesmiddelen bij
en we steken in
ons land
vergeleken bij
andere landen nog
vrij gunstig af
Niettemin: het
medicijngebruik
kan gehalveerd
worden
DEN HAAG We slikken ons ziek
aan medicijnen. In Nederland alleen
wordt per jaar meer dan een miljard
gulden uitgegeven aan deze symptoom
bestrijders. Er is geen ziekte of er lijkt
wel een kruid tegen gewassen, maar
toch vertellen de statistieken van de
Wereldgezondheidsorganisatie, dat er
500 ziekten op de wereld voorkomen en
dat slechts dertig procent daarvan met
behulp van medicijnen te genezen is.
Dat houdt in. dat we zo'n 150 tot 300
geneesmiddelen nodig zouden hebben.
Toch brengt de multinationale genees
middelenindustrie ongeveer 200.000
verschillende medicijnen onder het we
reldvolk. Een eerste gedachte is dan
onmiddelijk, dat we met z'n allen dui
delijk te veel slikken. En dat niet
alleen, we betalen er te veel voor en
tenslotte weten we niet eens wat we
slikken. De medicijn vervult in onze
maatschappij een belangrijke rol. De
arts schijnt een sleutelpositie in te
nemen, want hij beslist immers wat we
moeten slikken. De pharmaceutische
industrie heeft echter de geneesmidde
len in handen. Wij slikken, betalen en
zijn nog blij ook. Al kunnen we ons
gemakkelijk verslikken.
In Nederland is er gelukkig geen over
vloed aan medicijnen. In ons land staan
bijna 3500 geneesmiddelen geregi
streerd. Gelukkig kennen wij een goede
overheidscontrole op het toelaten van
medicijnen. In Duitsland en Zwitser
land bijvoorbeeld zijn zo'n twintigdui
zend geneesmiddelen in omloop. Vol
gens vele deskundigen zijn die 3500
middelen in Nederland nog veel te veel
van het goede. Vele zijn dubbel. Sommi
ge zijn zinloos en enkele zijn zelfs ge
vaarlijk.
De Nederlandse Associatie van de Far
maceutische Industrie, Nefarma is het
niet met de deskundigen eens. Zij stelt
dat er in ons land gemiddeld 2,5 genees
middel per ziekte beschikbaar is. Zij
komt na aftrek van alle verschillende
toedieningsvormen, zoals pillen, stroop-
jes, poeders, ampullen, verschillende
sterktes en na aftrek van onder meer
de geneesmiddelen voor zelfmedicatie
(de aspirientjes) tot een totaal van 1500
geneesmiddelen voor de 500 voorko
mende ziekten. Nefarma is van mening
dat de arts een keuze moet maken en
omdat een aantal geneesmiddelen voor
meer dan één indicatie gebruikt kan
worden, is het vermoedelijk beter het
aantal te verkrijgen medicijnen op vier
tot vijf per ziektebeeld te stellen.
Nefarma „Er bestaat noch een eenheid
spatiënt, noch een eenheidsarts. Het is
daarom van belang dat de arts een
keuze heeft uit meerdere preparaten
per ziekte. Een bekend voorbeeld is de
„pil'', waarvan ongeveer tien versies
bestaan. Toch hebben sommige vrou
wen pas bij de zesde of zevende soort
die samenstelling gevonden, die voor
hen het beste is".
Waarmee Nefarma aangeeft dat er
daarom dus ook geen eenheidsgenees
middel bestaat. De praktijk wijst echter
uit, dat we veel te veel geld uitgeven
aan die vele soorten geneesmiddelen.
Bijna de helft daarvan wordt nooit
direct gebruikt. Ze blijven liggen in
medicijnkastjes, gaan met de vuilnis
man mee, of worden weer van de plank
gehaald wanneer we menen bij onszelf
of anderen ongeveer dezelfde ziektever
schijnselen te constateren. Overigens
een vorm van zelfmedicatie die levens
gevaarlijk kan zijn. Onderzoeken heb
ben uitgewezen, dat eenderde tot de
helft van het aantal mensen dat met
klachten naar een dokter gaat, de ver
kregen geneesmiddelen niet volgens
voorschrift gebruikt.
De patiënt wordt echter nog steeds
onvoldoende voorgelicht. Hij is daar
voor een deel zelf schuldig aan. Hij
voelt zich ziek, stapt naar de arts en
uit daar zijn klachten. Hij is pas tevre
den als hij een medicijn op recept
meekrijgt. Of dat geneesmiddel werke
lijk nodig is, wat dat kost en wat er
in poedertje, drankje of het ampulletje
zit, vraagt die patiënt zich nauwelijks
af. De huisarts kan zich vaak niet bezig
houden met voorlichting over het ge
neesmiddel. Hij weet er te weinig van
en is te overbelast om zich daarmee
bezig te houden. En ondanks het rode
boekje „Voorlichting prijzen geneesmid
delen", waarin hij het goedkoopste en
kwalitatief gelijkwaardige vervangings
middel kan vinden, werkt de arts toch
liever met het hem vertrouwde pakket
geneesmiddelen. En dat is zeker niet
altijd het goedkoopste.
De industrie profiteert van deze situa
tie. De toenemende behoefte van de
mensen om medicijnen te slikken, legt
de industrie geen windeieren. De enor
me hoeveelheid geneesmiddelen reeds
toont aan dat het werkelijke nut daar
van twijfelachtig kan zijn. Een voor
beeld is het aantal kalmerings-, pep- en
slaapmiddelen. In deze sector is duide
lijk sprake van oververhitting.
Ook naar de mening van Nefarma (de
fabrikanten en importeurs van medicij
nen) is het goed dat er momenteel in
onze maatschappij een herbezinning
gaande is naar de kosten en de kwaliteit
van de gezondheidszorg, inclusief het
geneesmiddel. Maar in haar brochure
„Prijsvorming" zegt Nefarma wel, dat
de prijzen van geneesmiddelen in Ne
derland weinig zijn gestegen. In een
periode van tien jaar zijn de prijzen van
uitsluitend in de apotheek verkrijgbare
geneesmiddelen namelijk slechts met 28
procent gestegen. In ditzelfde tijdvak
namen de kosten van levensonderhoud
toe met 100 procent.
Van iedere gulden die in de apotheek
voor een medicijn wordt betaald, is
circa vijftig cent bestemd voor groot
handel en apotheek. Vier cent is btw
en 46 cent gaat naar de fabrikant. In
het totale budget voor de volksgezond
heid wordt plusminus tien procent be
steed aan geneesmiddelen. En als we er
dan toch van overtuigd zijn dat er in
Nederland teveel geneesmiddelen gefa
briceerd, gebruikt en voorgeschreven
worden, dan moet het probleem bij de
basis worden aangepakt. Wij moeten er
met z'n allen van doordrongen zijn dat
onze gezondheidszorg niet gratis is. Een
goede voorlichting zowel aan artsen als
aan patiënten over verstandig en ver
antwoord gebruik van geneesmiddelen
is daarbij wellicht het belangrijkste.
Een deel van die informatie moet in
lekentaal geschreven bijsluiters zijn,
zoals die over enige tijd in elke indus-
triekleinverpakking aanwezig zal zijn.
Over de medische consumptie en de
prijsvorming daarvan spraken we met
apotheker dr. J. C. Sanders, algemeen
directeur van de Nefarma. Sanders is
best bereid om vanuit zijn invalshoek
over deze problematiek van geneesmid
delen te praten, maar laat daarbij ook
niet het aspect van een juiste voorlich
ting en informatie buiten beschouwing.
Dr. Sanders: „De pharmaceutische in
dustrie is voor een groot deel bezig met
research. Dat kost nu eenmaal handen
vol geld. De fabriek moet direct een
octrooitje nemen bij het begin van een
onderzoek. Dat octrooirecht duurt 18
jaar. In die periode moet deze fabriek
het geld terug verdienen. Het octrooi
ontwikkelen duurt acht jaar, de regi
stratie twee jaar, marktontwikkeling
nog eens twee tot drie jaar. Met andere
woorden: dertien jaar ben je met een
geneesmiddel bezig voordat je weer in
komsten krijgt. In de laatste vijf oc
trooijaren moet je je geld terugverdie
nen. Daarvoor heb je tenminste 500
miljoen mensen in de westerse wereld
nodig. Daaruit vloeit voort dat je wel
verplicht bent om multinationaal te
werken
Er wordt gezegd dat ongeveer 200 ge
neesmiddelen genoeg zijn? „Dat is een
bekend verhaal, zegt dr Sanders, maar
dat is wel gezegd door een functionaris
van de World Health Organisation en
dat had betrekking op het minimum
geneesmiddelenpakket dat voor de in
richting van een hulppost in een tro
pisch ontwikkelingsland nodig zou zijn.
Dus voor eerste hulp. In Nederland
hebben wij in feite niet veel meer, maar
wel geneesmiddelen in verschillende
vormen en sterktes. Je kunt valium
krijgen in 2,5 of 10 miligram. Een re
kensommetje leert ons, dat we in Ne
derland 1500 verschillende actieve sub
stanties hebben, waarvan wellicht tien
tot twintig exact dezelfde. De meeste
ziektebeelden hebben twee indicatiege-
bieden. Voor een ziektebeeld kan de
r oo^v-
luklq!
lsys\\J
arts kiezen uit vijf tot zes middelen. D
is niet te veel, wel voldoende".
Volgens dr. Sanders is de periode va
grote groei voorbij: „Ook de pharrru
ceutische industrie is bezig met herb
ziening. Alleen al de schriftelijke „b
werking" van artsen is met 70 procei
afgenomen in de laatste jaren
Sanders: „Er zal meer aandacht aa
informatie en voorlichting moeten wo
den gegeven Wij zijn ook niet te vrede
met de manier waarop de patiënt get
formeerd wordt door arts en apotheke
In kleine verpakkingen leveren wij bj
sluiters. Tot voor kort moesten die v< 1
gens de wet door de apotheker worde 1
weggegooid. Maar het publiek mo«
toch opgevoed worden. De mensen m
gen nu weten dat ze een te hoge bloei
druk hebben of waarom ze een groe
plasje plegen".
„De industrie blijft aansprakelijk i
verantwoordelijk voor eventuele foute C
maar de apotheker is de beste genee
middelkenner. Hij is er het best
opgeleid. Hij is de eerst aangewea
persoon en het meest geschikt om info
matie over medicatiebewaking te gevei
Informatie aan de patiënt, maar ooj,
informatie aan de arts. Er zijn gelul
apothekers die werken met kaartsysl
men van patiënten en de aan he
verstrekte geneesmiddelen. Uiteindeb
zie ik de computer ook bij de apothek
staan. Doordat de industrie veel
search pleegt, ontstaat er een marl
Een middel tegen maagzweer was
doorbraak. Voor longontsteking,
der gevaarlijkste ziekten, bestaat
gelukkig een vaccin. De industrie ve
strekt de preparaten; arts en apothektSALl
zullen de patiënt over het gebruik da« West
vaarvan moeten voorlichten. Een nieu f^rei
geneesmiddel zal in elk geval beti L-ej
moeten zijn".
In Nederland wordt ruim een miljai
per jaar uitgegeven aan geneesmidd |ren]
len. „Dat klopt", zegt dr Sander tigde
„Maar dat is de laatste jaren reeds hgen i
geval en het bedrag is met noemen lj(]e
waardig gestegen. Het is nog geen tij
procent van de totale kosten van om T"
gezondheidszorg. Dan noem ik het ee 'P0**
schimmetje. Het Nederlandse verbruibinni
van geneesmiddelen, is vergeleken m [ang:
andere landen overigens bijzonder laarn^n,
nl. 108,- per persoon per jaar. In
DDR is dat 141,-, In W.-Duitslan e
128,30. Zelfmedicatie vind ik belan 'P
rijk. Het is een recht van de mensi cht f
om eenvoudige aandoeningen een b
perkte tijd met onschuldige middelen
bestrijden. Ik ben gelukkig dat de dn
gist nu ook een voorlichtingsfunkt
heeft gekregen. Zelfmedicatie beteke
een ontlasting van de artsen en werl Êf
kostenbesparend".
Sanders: „Wij blijven steken bij ee
juiste voorlichting en een juist gebrui p|i
door de patiënt. Preparaten zonder bi tó§
werking bestaan eenvoudig met. Ik a
wel eens, als een preparaat geen b ''t;
werking heeft, zal het ook wel gei J||
hoofdwerking hebben Dan kom
weer op de medicatiebewaking. De a
en de apotheker zullen moeten
welk recept ze hebben voorgeschrev^
c.q. uitgereikt aan de patiënt. Via t
goed kaartsysteem zouden ze kunnfl
weten wanneer ze wel of niet opnie J
een ander, hetzelfde of helemaal geJ
geneesmiddel moeten verstrekken,
komt de gezondheid van de patiënt e
het kostenaspect ten goed
Leon Vankan
LONDEN (Reuter) Lijkverbranding is bij de
huidige stand van de medische wetenschap lang
niet meer zo eenvoudig als op het eerste gezicht
wel zou lijken. Het kan zelfs een levensgevaarlij
ke bezigheid zijn, zoals een tijd geleden in Enge
land is gebleken: tijdens een verassing ontplofte
de zink-kwikbatterij van een niet uit een dode
verwijderde hartstimulator (pacemaker) met zo'n
kracht dat de verbrandingsoven erdoor vernield
werd.
Aan de hand van dat voorval heeft het Brits
geneeskundig tijdschrift „British Medical Journal"
(B.M.J.) er onlangs op gewezen, dat een dergelijke
ontploffing de met het toezicht op de verbranding
belaste crematoriumbedienden het leven had kun
nen kosten en dat het er niet beter op zou zijn
als bij zo'n ontploffing gifgas of smetstoffen zou
den vrijkomen.,
Het „B.M.J." vestigde er de aandacht op dat in
plaats van kwik- en zinkbatterijen misschien eer
daags nog veel ontplofbaardere lithiumbatterijen
zullen worden aangewend en dat sedert het begin
van de jaren zeventig een aanzienlijk aantal proe
ven is genomen met pacemakers die werken met
het hoogst giftige plutonium 238. Om dit laatste
onschadelijk te maken moet de verassing bij een
temperatuur van 1.300, graden Celsius geschieden,
gedurende anderhalf uur. Normaal duurt een ver
assing een uur en volstaat een temperatuur van
800 graden.
Volgens het Brits geneeskundig tijdschrift heeft
de beroepsvereniging van de Britse crematoria de
directie van volksgezondheid verzocht twee vragen
toe te voegen aan het formulier voor de verassing
dat wordt ingevuld door de arts die de overlijden
sakte opstelt. De ene vraag luidt of de overledene
een hartstimulator had, de tweede of de pacema
ker na het overlijden verwijderd werd.
Een ander punt van zorg voor de beroepsvereni
ging, naast de pacemakers, is de aanwezigheid van
radio-actieve stoffen (caesium, iridium en radium)
in buizen of stiften in doden Die buizen kunnen
tijdens de verbranding ontploffen waarbij radioac
tieve rook zou ontsnappen. Meer waarschijnlijk is
echter nog dat die stoffen door het vuur niet
worden vernietigd, zodat zij een gevaar kunnen
worden voor het crematoriumpersoneel.
Het „B.M.J." beveelt dan ook aan, doden waarin
een pacemaker of een radio-actieve stof is inge
plant, niet direct aan de begrafenisondernemer af
te leveren. Eerst moet de pacemaker worden
verwijderd, en als het niet mogelijk is de radio-ac
tieve inplanting weg te nemen, dan moet aan de
begrafenisondernemer nauwkeurig mededeling
worden gedaan van aard, afmetingen en juiste
plaats van die inplanting.
Het tijdschrift wees er ook op dat in doden steeds
meer ingeplante voorwerpen zoals kunstgewrich
ten, metalen stiften en spalken en pacemakers
worden aangetroffen. In sommige minder rijke
landen worden prothesen weggenomen om nog
maals te worden gebruikt. „Misschien zullen wij
dat hier ook moeten gaan doen", zo schreef het
Britse vakblad, daarbij verwijzend naar een studie
volgens welke vijf procent van de veraste doden
metalen voorwerpen bevatten. Dat zijn meestal
orthopedische inplantingen, maar tot de verzame
ling behoren ook heel wat haakjes en een verlos
tang die door een lichtelijk verstrooide heelmees
ter was vergeten.
Gevaarlijk geneesmiddel
verloren
Vei
LEIDERDORP Een inwoon
ster van Leiderdorp heeft enke
le dagen geleden het geneesmid
del ,3ronsecur" verloren in de
omgeving van het Elisabeth Zie
kenhuis of de Laan van Ouden-
zorg. Het geneesmiddel is ver
pakt in een metalen spraybusje
met een lengte van 8 cm. Met
name voor kinderen is inwendig
gebruik van het medicijn le
vensgevaarlijk. Ook bestaat het
gevaar dat het busje ontploft,
wanneer het onder druk wordt
gezet. De rijkspolitie van Lei
derdorp verzoekt iedereen die
inlichtingen kan geven contai
op te nemen met het bureau aa
de Acacialaan, tel. 121025.
LEIDEN De Leidse beelda
de kunstenaar Söl (33) is best»
len. Drieëntwintig etsen ifl
zwart-wit zijn hem ontstolen. E
map met de etsen had hij giste
middag in een portiek van
drukkerij aan de Breestra.
korte tijd onbeheerd achter g( f
laten. De waarde van de kuns
werkjes wordt op vierduizen
gulden geschat.
O
De bisschoppenconferentie schaart
zich uitdrukkelijk en van harte ach
ter de brief van de Raad van Ker
ken aan de Nederlandse minister
raad over de neutronenbom. Hierin
verzoeken de kerken, de Nederland
se regering met de meeste aandrang
te bevorderen dat de neutronenbom
niet in de verdediging van het west
en wordt opgenomen en dat hij in
ternationaal wordt verboden.
De bisschoppenconferentie, die haar
maandelijkse vergadering hield in
Breda, heeft haar standpunt ter-ken
nis van de ministerraad gebracht
Zij besloot de brief van de Raad van
Kerken aan te bieden aan de bis
schoppenconferenties van'de andere
NAVO-landen
De brief keert zich overigens niet
alleen tegen de neutronenbom maar
tegen „iedere voortgaande ontwikke
ling en uitbouw van de kernbewape
ning".
De brief zegt onder meer: „Regering
en parlement hebben bij hun besluit
vorming de steun nodig van de be
volking. Ons neen tegen de neutro
nenbom heeft dan ook de conse
quentie dat de kerken nog meer dan
voorheen zich zullen inspannen om
de gewetens van hun leden te helpen
vormen. De enkeling zal er zich van
bewust moeten worden dat wij niet-
machteloos zijn, maar in elk geval
onze stem kunnen en moeten verhef
fen om een einde te maken aan een
waanzinnige wedloop, die de vernie
tiging van Gods schepping naderbij
dreigt te brengen"
al krachtig stelling genomen tegen
de bewapeningswedloop en vóór ont
wapening.
De hervormde synode zal in haar
juni-vergadering van dit jaar de pro
blematiek van de kernbewapening,
aan de orde stellen, zoals ze vorig
jaar de problemen rond de kernener
gie behandelde. De ervaringen van
het Interkerkelijk Vredesberaad die
een actie tegen de neutronenbom
voert, zullen mede bij dit debat be
trokken worden.
De synode heeft ook besloten zich
te stellen achter de brief van de
Raad Van Kerken aan de regering
waarin de raad de neutronenbom
afwijst.
De synode heeft tevens aan het
breed moderamen (bestuur) van de
synode opgedragen een brief aan de
gemeenten te ontwerpen waarin uit
leg wordt gegeven over de motivatie
van de Raad van Kerken om deze
brief te schrijven. Ook deze brief
aan de gemeenten kan beschouwd
worden als een eerste aanzet tot de
voorbereiding van het komende de
bat over de bewapeningsproblema-
tiek.
KORTE METTEN
De bisschoppenconferentie heeft pater dr. P.
Vriends, secretaris-generaal van de rk kerk
provincie, benoemd tot plaatsvervanger van
mgr. H. Ernst in de Raad van Kerken. Hij
volgt dr. C. Braun msc op. In de Nationale
Raad voor Katechese werd benoemd de heer
G. de Wit, gedelegeerde van de bisschoppen
voor de Katechese, als opvolger van dr. R.
Koper ofm. In de Raad voor Contact en Over
leg betreffende de Bijbel werd benoemd mgr.
dr. A. Simonis als opvolger van prof. dr. G.
te Stroete osa.
De generale synode van de hervormde kerk
heeft tijdens haar vergadering deze week een
telegram gezonden aan dr. W A Visser 'f
Hooft, oud-secretaris-generaal van de Wereld
raad van Kerken, die ernstig ziek is en in een
ziekenhuis in Genève is opgenomen.
Van 27 februari tot 2 maart zal in het Vaticaan
een internationaal congres over zielzorg onder
toeristen worden gehouden. Het congres wordt
georganiseerd door de pauselijke commissie
voor de zielzorg voor mensen onderweg. Des
kundigen uit de hele wereld nemen eraan deel.
De twintig voornaamste mannelijke orden en
congregaties van de katholieke kerk tellen mo
menteel 166.885 leden Acht jaar geleden was
dat aantal 38.155 leden groter. De teruggang
wordt toegeschreven aan het minder aantal
aanmeldingen, aan sterfgevallen en uittredin
gen. Tussen 1970 en 1978 liep het aantal jezuie-
ten terug van 33.828 tot 28.038, het aantal
franciscanen van 26.666 tot 21.504 en de salesia-
nen van 21.905 tot 17.535.
De hervormde synode heeft bij de verkiezingen
voor het moderamen (bestuur) aangewezen ds.
G. Spilt (praeses), drs. L. de Liefde, mevrouw
mr. J. A. van Ruler-Hamelinck en ds. C. B.
Bot. Alleen de laatste is een nieuw lid, de
andere leden werden herkozen.
Op voordracht van de vijf r.k. dekens van de
stad Amsterdam zal mgr. drs Th. Zwartkruis,
bischop van Haarlem, binnenkort pastor J. M
E. Keet benoemen als opvolger van mgr. J.
A. van der Hoogte die met emeritaat gaat
tot voorzitter van de Amsterdamse dekensver
gadering. Hij zal de funktie uitoefenen van
stadsdeken. Tevens blijft hij deken van Amster
dam Nieuw-West.
De bisschoppenconferentie is
tevreden over de voorzitting
van het derde Landelijk Pas
toraal Overleg (LPO III), die
op 20 en 21 januari heeft
plaatsgevonden in Noordwij-
kerhout.
-De voorzitting heeft aan haar
doel beantwoord, doordat zij.
voor de eigenlijke bijeenkom
sten van LPO-III een belang
rijk onderwerp heeft opgele
verd: „kerk-kerkgemeenschap-
samenlevingsopbouw". De
sfeer vond de bisschoppencon
ferentie goed en gekenmerkt
door vertrouwen over en weer.
Zij was ook aangenaam ge
troffen door de missionaire
geest die de delegaties beziel
de.
De bisschoppenconferentie
stelde ook met waardering
vast dat de massamedia royaal
en vrijwel steeds positief aan
dacht aan de voorzitting heb
ben geschonken. Zij meent dat
dit feit het aanvankelijke ge
brek aan belangstelling bij de
grote massa heeft doorbroken.
André Zegveld gewijd tot abt van Egmond
De 33-jarige benedictijner monnik André Zeg
veld, is gisteren tot abt gewijd van de abdij'
van Egmond. De wijdihg werd in de abdijkerk
verricht in een besloten plechtigheid door de
bisschop van Haarlem, mgr Th. Zwartkruis.,
Alleen de dertig monniken van de abdij en de
familieleden van de nieuwe abt waren erbij
aanwezig.
André Zegveld is de veertigste abt van de abdij
van Egmond, die 950 1950 werd gesticht door.
graaf Dirk de Tweede. De nieuwe abt werd in
1944 in Rijswijk (Z.H.) geboren. In 1963 trad
hij in bij de benedictijnen van Egmond, waar
hij in 1965 geprofest werd. dat wil zeggen de
drie kloostergeloften aflegde van armoede, ge
hoorzaamheid en celibaat. In 1973 ontving hij
de priesterwijding. Hij werd zaterdag 7 januari
door de monnikengemeenschap van Egmond
gekozen tot abt. Hij volgt dom Adelbert van
der Wielen op, die 23 november 1977 plotseling
overleed
VOORZITTER KOV:
ASH
ent I
in va
en b<
gis:
laakt
in he
au be
ebbe
oer d
Ie uil
p de
mgto
enng
che
De aankondiging dat de bisschop van Roermond,
mgr. dr. J. Gijsen, binnenkort een eigen katechis
mus voor zijn diocees zal uitgeven, vindt de
voorzitter van de landelijke Katholieke Onderwijs
vereniging (KOV), J. G. M. van Wegberg, jammer
en betreurenswaardig. Hij maakte deze opmerking
deze week in Heerlen toen het bestuur van zijn
organisatie daar een informatiedag hield.
Van Wegberg zei te voorzien dat het weer dezelfde kant op
zal gaan als met de vastenactie. Met die eigen Roermondse
katechismus dreigt de landelijke eenheid van het Nederlands
episcopaat opnieuw verbroken te worden.
Katechese, aldus de voorzitter van de KOV, is geen zaak voor n vei
één bisschop, niet eens voor de gezamenlijke bisschoppen, maar
voor de gehele geloofsgemeenschap van bisschoppen, priesters
en nadrukkelijk ook van leken. Op grond van de onlangs
gehouden bisschoppensynode in Rome over de katechese had
ik. aldus Van Wegberg, een aanbeveling van de Nederlandse
bisschoppen gezamenlijk verwacht, niet van één
Ook in het bisdom Roermond, zo vervolgde hij. zijn katholieken
genoeg die in staat zijn om zelf mee te spreken over een
eigentijdse belevmg van hun katholiciteit en over de vormgeving ebru
van de katechese m deze tijd.
Dp KOV wil de op de katholieke scholen aanwezige katholiciteit ziji
bevorderen, maar dan wel in eigentijdse vormen en belevingen|en p
en uitgaande van de door Christus gegeven evangelische waar-
lan I
*t V(
*iitie
>e 44
mder
den. Bovendien is de KOV bereid om de inhoud van de te lit
katechese bespreekbaar te maken binnen verschillende maat- n au;
schappelijke organisaties maar dan wel in een open dialoog.|* stei
aldus voorzitter Van Wegberg
