8
1
1
der
uuet
Met de autoverlichting is
het abominabel gesteld
"N
Thea Gouverneur schiep
Sassenheims gobelin
Politie slecht in
het Arabisch
INTENSIEF TONEEL IN
RAADSEL
ROND
PAALTJES
STAD/REGIO
LEIDSE COURANT
DINSDAG 7 FEBRUARI 1978 PAGINA 5
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in dezè rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u„kunt dan naar
toestel 18 vragen
Ongeveer 1400 lieden uit Leiden en
naaste omgeving zijn de afgelopen
week naar het Groenoordhallenter-
rein gereden om hun min of meer
trouwe vierwieler te laten testen door
de ANWB. Althans de lichtende door-
boorders van duisternis en mist, ofwel
de kop- en andere lampen aan hun
voertuig. Een aantal in veldgroene
overalls gestoken technici van deze
voortreffelijke Kon. Ned. Toeristen
bond stond daar vier dagen lang te
popelen om de klanten („mag ik even
uw lidmaatschapskaart zien?") in het
kader van de jarenlange „verlichtings
actie" te wijzen op de feilen van hun
autoverlichting. Onveranderd is weer
aangetoond, dat slechts zeven procent
van de weggebruikers in deze catego
rie gerechtigd is, met een glimlach en
zelfverzekerd het corrigërend ANWB-
team te zien modderen met lampjes
en controlerende apparatuur. Ook al
duurt de ingreep meestal maar een
paar minuten.
Zelf behoorde ik tot de slachtoffers, bij wie
twee monteurs met genogen constateerden, dat
er geen bliksem klopte van de koplampen.
„Zeker zelf ingezet, hè, die lampjes? Dat zie
je zo'. Veel te hoog, meneer. Rommelwerk,
zogezegd. Kunt u voortaan beter uw dealer
laten doen." „Ja, maar als die mensen even
naar m'n auto kijken kost het al geld", wierp
ik de meedogenloze ANWB-ers tegen. „DaUmag
wel zijn, meneer, maar dan kunt u beter gaan
lopen", scheen eén van de monteurs te willen
reageren. Goed, beide lampen waren dus ver
keerd ingezet. Ik ontsnapte aan een ander
vernietigend oordeel. De praktijk wil namelijk,
dat onder de vele mankementen aan de aut
overlichting, de kentekenverlichting als een
„stiefkind" beschouwd moet worden. Deze was
bij mij in orde. Een hele opluchting, bij deze
„Zicht op licht"-controle. Gratis werden de
lichtbundels van voren tot de gewenste declina
tie teruggebracht. Maar het ging me op een
andere manier geld kosten.
Terwijl een monteur zijn regulerende werk
verrichtte, stond z'n collega in de tent naast
m'n open portierraampje en vroeg, of ik al een
Nationale Hulpbrief had. Natuurlijk had ik die
toen nog niet, maar vijf minuten later wel
degelijk. Het betreft hier (volgens de technici
en de hen uitzendende organisatie) een „leuke
uitbreiding van het lidmaatschap". Heb je op
een lastig uur pech met je auto binnen de
rijksgrenzen en kan de Wegenwacht niet daad
werkelijk bijspringen, dan komt de ANWB na
eerste alarmering naar de weigerachtige auto
mobiel om de kar mét inzittenden eventjes naar
huis te brengen. Tenzij je auto een waardeloos
voorwerp blijkt te zijn, of je bevindt je in je
eigen woonplaats. In die gevallen laat de
ANWB je gewoon zitten waar je zit. Voor de
wegslepende service in de overige gevallen
betaal je voor de eerste keer elf eneenhalve
gulden en elk volgend jaar bij abonnement zes
piek
Aan die Nationale Hulpbrief bleef ik han
gen. Zeer tegen de zin van mijn vrouw,
'aan wie ik later verslag uitbracht; alleen
al om het feit dat ik in de 12 jaar autorij
den nog nooit aan handen en voeten
gebonden machteloos dus langs de
weg had gestaan. Enfin, m'n verlichting
is weer picobello, zo lang het duurt. De
ANWB gaat overigens haar „Zicht op
licht"-actie uitbreiden, omdat er een ander
modern rijdend en controlerend materieel
ter beschikking komt: een truck met op
legger, een soort „dental car" waarmee
ook nog remproeven aan bod kunnen
komen. Motto bij dit alles blijft „kop op
en rij voorzichtig", alleen met je koplam
pen moet je een toontje lager zingen.
Thea Gouverneur, kleindochter van
Sassenheims oud-burgemeester in de
dertiger jaren, heeft een wandkleed ge
maakt. Op bestelling van het gemeente
bestuur van Sassenheim dat de raads
zaal van het verbouwde gemeentehuis
weer eens wilde voorzien van een pak
kende blikvanger, nadat ooit een verou
derd baldakijn uit het gezicht verdwe
nen was. Het komt hier op neer, dat
een maand geleden het vernieuwde
raadhuis officieel in gebruik werd geno
men en achter de raadsledenzetels hing
daar een gobelin van anderhalf bij twee
meter veertig, van de hand van inwoon
ster en stekenspecialiste Thea Gouver
neur, die met haar internationaal uitge
groeide bedrijfje al tien jaar lang de
halve wereld van borduurpakketten
voorziet. Als je dus zegt: Thea heeft een
wandkleed gemaakt, is dat nauwelijks
nieuws. Je kunt vrijwel iedere huis
vrouw in de omtrek aanhouden en vra
gen naar Thea Gouverneur en negen
van de tien keer zal men horen: „Na
tuurlijk ken ik die, van haar heb ik een
kussen met een geborduurd paard
Thea's ontwerpen kwamen in Nieuw-
Zeeland terecht, in Indonesië en Zuid-
Afrika (hoewel je met die laatste ver
melding tegenwooridg moet uitkijken,
anders ben je net zo besmet als een
importeur van uit te persen sinaasappe
len die de laatste tijd dan weer vergif
tigd kunnen zijn met kwik; maar die
komen weer uit Israel. Eigenlijk heb je
als jus d'Orange-gebruiker geen mo
ment rust meer). In elk geval heeft Thea
een huzarenstukje geleverd met haar
compositie van een aantal Sassenheim-
se gebouwen gevat tussen groen en
bekroond met de wapens van Neder
land, Zuid-Holland en Sassenheim. De
basis wordt gevormd door een reeks
bollen van de geestgronden, met uitlo
pende crocussen als hoekpartijtjes. Het
is een warm-fleurige samenstelling ge
worden, waaraan Thea de handen en
het hoofd vol heeft gehad. Alles werd
op ruitjespapier getekend; puntje,
streepje, balletje „Ik kon er niet meer
van slapen, op den duur: ik was bijna
helemaal ontregeld. En dan nog bordu
ren, hè. Een normaal mens doet over
zoiets minstens een jaar. Bij mijn op
dracht moest het korter duren. Ik had
de hulp van een paar mevrouwen bij
het borduren, maar bij elkaar zitten er
ongeveer 3600 arbeidsuren in, inclusief
maandenlang tekenwerk. Het geheel be
staat uit - als ik even grofweg omreken
- zeg maar 660.000 steekjes".
Het gemeentebestuur kwam met de op
drachten en de „onthulling" had zonder
veel omhaal plaats. Eerst had Thea het
ontwerp in haar hoofd „laten broeien".
„Eerst wilde ik iets van „Soedan" dat
is een wat grof knoopwerk, met hoge
en lage polen. Maar ik ging toch maar
iets fijntjes maken. Daarom begon ik
op m'n ruitjespapier te werken, met de
kruissteken en de halve kruissteken (de
zogenoemde Gobelinsteek). Ik verzamel
de een aantal leuke geveltjes en gebou
wen die in Sassenheim te vinden zijn.
Burgemeester Kret kwam zowat elke
avond in de wordingstijd even bij me
kijken of de zaak al opschoot. Hij is
m'n buurman, dus dat was geen moei
lijkheid. Stiekem ging ik kijken in Huis
ter Leede, dat alweer drie jaar leeg
staat. Dat zou wat voor mij zijn, dacht
ik. Maar ik ben maar een arme sloeber.
Jammer, dat dat huis zo verrommeld
wordt. Huis ter Leede staat op m'n
wandkleed. Ook stond ik met een staal
kaart met kleurtjes naast de Pancra-
tiuskerk: kijken, wat voor kleur die
had. Ik merkte dat het raadhuis groene
plekken van de algen vertoonde. Die
plekken vind je op het wandkleed te
rug".
Zelfs heeft Thea de bloemetjes achter
de ruiten bij de familie Drost - bij de
brug - in haar ontwerp aangebracht.
Thea Gouveneur met haar meesterwerk
Verder vindt men op het gobelin (dat
op een beurs in Utrecht enorm veel
succes had) ook de boerderij Postwijk
terug, de St.Pancratiuskerk, het oude
gereformeerde kerkje en de nieuwe ge
reformeerde kerk en de hervormde
kerk (eeuwenoud). Thea Gouverneur
verzuchtte even, dat al die geloven het
haar bijna onmogelijk maakten om pre
cies de juiste naamgeving in de gaten
te houden (niet op het wandkleed, maar
dan toch wel tegenover de verslaggever;
het kostte zelfs een paar telefoontjes ter
informatie). Want daar was ook nog het
Christelijk Gereformeerde kerkje. Ver
dere bewondering verdient hét Konings
huis uit de tijd van koning-stadhouder
Willem III, die de zaak waarschijnlijk
liet liggen omdat hij het in Schotland
zo druk had tegen z'n schoonvader Ja
cobus, ofwel James
Thea Gouverneur trekt zich van die
historische konsekwenties niet zo veel
aan. Ze maakte een meesterwerk, dat
de eeuwen- aan kan. Het heeft haar veel
inspiratie gekost en verder zal de ge
schiedenis over het gobelin oordelen.
Wat mij betreft is het groots.
MAROKKAAN GAF GEEN VALSE NAAM OP
LEIDEN De Leidse
politie is de Arabische
taal niet machtig, die
conclusie viel gisteren
op het kantongerecht
wel te trekken na de
verklaring van een uit
Marokko afkomstige
gastarbeider die door
het rode licht was gere
den.
De politie had de man aange
houden, had zijn naam opge
schreven en concludeerde la
ter dat die naam vals was,
immers hij had opgegeven
Driess Ben Mohammed Char-
bi en dat moest Driess Ben
Mohammed Chandi zijn of
juist omgekeerd. „Ja, maar ik
zat te denken aan mijn vrouw
en kinderen in Marokko, en ik
wist niet wat ik zei", verdedig
de de in het Academisch Zie
kenhuis werkzame Marokkaan
zieh. „Maar dan hoeft U zich -
todi niet voor voor een ander
uit te geven", vond rechter
Van Dijke. „Of is dat hetzelfde
in Marokko, Chardi en Chan
di". De Marokkaan verklaarde
dat dat niet het geval was
maar ontkende tevens de poli
tie maar wat Arabisch op de
mouw te hebben gespeld, „en
ziet U, mijn vrouw en kinde
ren zitten al acht jaar in de
ginder en ik weet niet wat ik
Rechter Van Dijke besloot het
geval maar in handen van de
officier te geven, die ten aan
zien van de valse naam wel
enige twijfel koesterde. „Ik ge
loof dat in beide namen de
naam Mohammed voorkomt
en ik denk niet dat hij die zal
misbruiken. Het enige wat dan
overeind blijft is het licht en
dat is, neem ik aan, in alle
landen hetzelfde. Daarom eis
ik 30 gulden boete". Rechter
Van Dijke kon zich daarmee
verenigen, en deed er zelfs nog
eens 5 gulden af in zijn vonnis
omdat de Marokkaan meende
het licht niet te hebben gezien.
Een uit 's-Gravenzande afkom
stige tuinder werd enige tijd
geleden 'bij de Groenoordhal-
len in de kraag gegrepen om
dat hij dwerggeitjes vervoerde
in een aanhangwagen zonder
dat deze volgens de voor het
vee geldende voorschriften
was ontsmet. „Ja maar dat is
geen vee, edelachtbare. Die
dwerggeitjes fok ik omdat het
mijn hobby is. Het zijn net
huisdieren, zoals een kat en
een hond en zo. En ik vervoer
ze een keer of 5 per jaar in
een veewagentje om ze naar
keuringen te brengen, niet om
voor de slacht te verkopen. En
die keer was er net een keu
ring in de Groenoordhallen, en
ik had er geen idee van dat
de wagen dan moest worden
ontsmet. Nu heb ik een ont
smettingsboekje aangevraagd,
maar toendertijd wist ik van
niets", aldus de tuinder. Voor
dat officier en rechter zich in
die gedachtengang konden in
leven vervolgde verdachte zijn
verdediging met .een verhaal
over de voorschriften die hem
als tuinder treffen. „Bij de
tuinderij moet ik voor het gif
spuiten altijd een rubberpak
en rubbermasker bij de hand
hebben, dus ik weet wat voor
schriften zijn. Of ik dat rubber
gebruik is- een tweede, maar -
„bent u tevreden als ik U vrij
spreek", wist rechter Van Dij
ke er tussen te krijgen. De
tuinder kon daar wel inkomen,
de niet aan zijn eis toegeko
men officier ook en zo verliet
verdachte schuldig maar zon
der straf de rechtszaal.
Bril
Het verlies van zijn bril in zijn
auto met aanzienlijke snelheid
komend van rijksweg 44 lever
de een automobilist onlangs
een partijtje driebanden met
de pijlers van het viaduct rich
ting Oegstgeest op, althans,
die situatie werd geschetst
door het proces-verbaal. Ver
dachte werd kwalijk genomen
dat hij met dit toch wel erg
afwijkende rijgedrag de ver
keersveiligheid in gevaar had
gebracht.
„Dat van die bril klopt niet
helemaèl, edelachtbare", aldus
meende bebrilde verdachte,
die aan de omarming met het
viaduct gelukkig weinig had
overgehouden, voor het aan
schijn van het kantongerecht.
„Ik naderde dat viaduct, had
het stoplicht groen en zag toen
dat een auto voor het rode
stoplicht door het rode licht
reed, dat wil zeggen, zo leek
het waht hij stopte pas na de
stopstreep. Omdat ik dacht
dat hij door zou rijden pro
beerde ik hem te ontwijken,
maakte een scherpe bocht en
belandde zo tegen het viaduct.
Mijn bril verloor ik in die
scherpe bocht, dus dat had er
verder niets mee te maken".
Rechter Van Dijke meende dat
het uitzicht mogelijk ook met
bril wat vertroebeld was ge
weest aangezien het verbaal
meldde dat verdachte enige
sherry's ophad, hoewel zulks
niet uit een blaastest was ge
bleken. De onfortuinlijke auto
mobilist sprak dat tegen en
had bovendien bedenkingen
tegen het in gevaar brengen
van de verkeersveiligheid in
zijn geval, een beschuldiging
die hem ook al ter ore was
gekomen op de dag zelf omdat
de politie hem had verteld dat
hij evengoed op het fietspad
terecht had kunnen komen om
daar te driebanden met de
aanwezige fietsers. „Maar dat
kon helemaal niet, edelachtba
re Het fietspad zat aan de
andere kant van de weg en er
zaten allemaal pilaren voor."
Rechter Van Dijke meende dat
er nou eenmaal van alles kan
gebeuren en liet dit keer bij
verdachte een boete van 75
gulden gebeuren.
FRANK BUURMAN
LEIDEN Het was een goede avond voor
de Leidse Schouwburg gisteren. Opvallend
toch, dat een gezelschap als de Haagse
Comedie ook in de Sleutelstad steevast een
Het stuk gaat over twee echtparen, oude
vrienden die elkaar terugzien op een school
reünie. Het meest welgestelde paar biedt het
andere een vakantie aan in San Remo. Daar
ontaardt wat een gezellige hereniging moest
worden in een beklemmende atmosfeer van
herinneringen. En dan komt ook een verzwe
gen feit aan de dag: Dora (Anne-Wil Blan-
kers) „moest" destijds trouwen met haar
vriend Bert (Wim van den Heuvel), omdat
zij een kind verwachtte van Ben (Guido de
Moor), die vanwege zijn komaf in feite
„moest" trouwen met Suzan (Lies Franken).
Wat Bert voorgespiegeld was als een mis
kraam was in werkelijkheid een abortus.
Verder blijkt de zoon, die Ben en Suzan
jaren later verloren bij een verkeersongeluk,
niet van Ben maar van een vreemde te zijn
geweest.
Ziedaar de enigszins traditionele intrige van
„Tweelicht". Ook de basis waarop die intri
ge wordt neergezet is van een min of meer
achterhaald naturalisme: de mens is be
paald, er is geen uitzicht. Maar dit moet Eric
Schneider worden nagegeven: zijn tekst
heeft ijzersterke momenten, waarop je de
koudste rillingen over de rug lopen. Soms
barst er een intensiteit los, die hooguit door
een Tennessee Williams overtroffen kan
worden.
Aan zo'n gegeven kan de Haagse Comedie
de juiste inhoud geven. De acteurs speelden
zonder uitzondering goed, al kan ik er niet
van loskomen Wim van den Heuvel met
Fred Flinstone te associëren. Misschien om
dat hij in een rol als deze teveel kansen
krijgt om een type te maken. In hun ogen
blikken van felle onenigheid waren Guido
de Moor en Lies Franken niet geloofwaardig
meer; onderdrukt gegrinnik in de zaal was
daarvan wel het sprekendste bewijs. Anne-
Wil Blankers had nu en dan kennelijk moei
te met het schuin oplopende toneel. Maar
nogmaals: in het algemeen konden alle vier
de tekst van Schneider moeiteloos aan. Voor
deze voorstelling van de Haagse Comedie
was het warme applaus dan ook volkomen
terecht.
JOS NIJHOF
Reorganisatie
bibliotheken
universiteit
LEIDEN - De Leidse
universiteitsraad heeft
gisteren zijn goedkeu
ring gehecht aan een
nieuwe opzet van de
bibliotheekvoorzienin
gen binnen de univer
siteit. Een poging om
opnieuw, als een ver
volg op de diskussie
van twee weken terug,
te praten over het al
dan niet verbreken
van de universitaire
banden met Zuid-Afri-
ka, liep op niets uit
omdat de raad de tijd
die daarvoor nog rest
te te kort vond.
Een speciale werkgroep,
ingesteld in 1974, heeft
zich over de bibliotheek
voorzieningen binnen de
universiteit gebogen en
daar nu een rapport over
uitgebracht. De werk
groep konstateert dat er
te veel en te kleine biblio
theken zijn (vele subfacul
teiten hebben een eigen
bibliotheek), dat zij onvol
doende samenwerken en
dat er een gebrekkige ad
ministratie is.
Om deze gebreken enigs
zins te verhelpen stelt de
werkgroep voor een uni
versitaire bibliotheekcom
missie in te stellen om zo
tot een betere samen
werking en organisatie te
komen. Verder acht de
werkgroep het noodzake
lijk een aantal bibliothee-
kaktiviteiten te automati
seren, waarbij het catalo
giseren en het uitlenen
van boeken voorrang
moeten krijgen.
De universiteitsraad, voor
het eerst door de nieuwe
leden van het College van
Bestuur Sicking en
Koornstra in die funktie
bijgewoond, stemde ge
heel in met de voorstellen
van de werkgroep.
De Europaweg, nabij de Lammebrug, ia aan de kant
van de Cronesteynae polder een tientallen meters
lang hekwerk rijker. Waarom het hek hier is aange
bracht Is vooralsnog onduidelijk. Raadselachtig Is het
echter, nadat de gemeente Lelden om Inlichtingen
was gevraagd, dat het stadhuis nergens van weet.
Waarschijnlijk Is het uit de lucht komen vallen of
Is het misschien wel door de bemanning van een
UFO, zo'n raadselachtig ruimteschip, aan de autoweg
neergezet. Welnu niemand weet er nog het fijne van.
Een ding Is zeker, enkele dagen geleden stond er
achter de hekkonrl| nog een stelletje woonwagens.
Waarheen die nu vertrokken zijn moet eigenlijk ook
nog worden uitgezocht. Maar ja, komt tijd, komt raad.
Mochten de woonwagenbewoners echter binnenkort
weer zin krijgen om op het stukje groen achter het
hek te gaan staan, dan kunnen ze er In leder geval
niet meer op. Daar Is het die geheimzinnige knutse
laar, wie weet, wel om te doen geweest
