„Coureurs die niet
werken krijgen niets"
nooit
te worden"
Hans Ree: „Ik heb me
voorgenomen schaker
tijdens wedstrijden moet
salaris(je) worden aangevuld
Voor en
SPORT LEIDSE COURANT/'ZATERDAG 28 JANUARI ij
WEGKAPITEIN JAN KREKELS:
Hoogoventoernooi, een bijna steriel ritueel
beseft dat aan zijn nieuwe
functie van wegkapitein
consequenties verbonden zijn.
„Ik zal met mijn koersinzicht
de zaken onderweg moeten
regelen. Ik geloof dat we als
ploeg kunnen rijden maar er
zal wel door de anderen ook
de onervaren jongens
gewerkt moeten worden. Wie
niet werkt, krijgt niets. En als
het met de ploeg niet lukt,
probeer ik met andere
coureurs samen te werken. Je
kunt nu eenmaal niet altijd
uitdelen. Profwielrennen is een
beroep!"
Loonlijst
De opstelling van Jan Krekels
is begrijpelijk. Hoewel de
zaken bij Jet Star Jeans goed
voor elkaar zijn alle
coureurs staan op de loonlijst
zijn er geen vette
contracten gegeven.
Globaal gezien komt het er op
neer dat iedereen duizend
gulden netto per maand heeft
Het resterende bedrag om
tenminste tot het minimumloon
te reiken, moet worden
verdiend voor (startgelden) en
tijdens de wedstrijden. Geen
vetpot dus, maar wellicht
hebben wielrenners een
dergelijke aanpak wel nodig.
Jan Krekels heeft daarover zijn
mening. „De loop al wat jaren
mee en kan dus vergelijken. Ik
moet zeggen dat de contracten
over het algemeen niet beter
zijn geworden. In wezen krijg
je nog net zoveel als vroeger.
Bovendien is het premiestelsel
minder geworden. Vroeger
kreeg je een extra premie van
de fabriek als je bij de eerste
vijf reed. Nu wordt alleen de
eerste plaats met een bedrag
van 750 gulden beloond". De
Limburger klaagt evenwel niet
Hij is blij weer in het circus te
kunnen meedraaien.
Vertrouwen
Het vertrouwen dat
ploegleider Koos Rook in hem
stelt, doet hem goed.
(Van onze sportredactie)
SITTARD - De bij de
profwielerploeg Jet Star Jeans
tot wegkapitein benoemde Jan
Krekels wil het nog één keer
proberen. Ondanks het feit dat
hij in het verleden al eens
officieel afscheid heeft
genomen van het wielermétier
komt hij terug. Zelfs de uiterst
zware val die hij vorig jaar in
het Belgische Zeele maakte,
kan hem niet weerhouden. De
30-jarige Limburger beseft dat
hij wellicht een moeilijk
seizoen tegemoet gaat, maar
blijft optimistisch.
Realistisch zegt hij: „Er
worden natuurlijk van deze
nieuwe ploeg prestaties
verwacht. Directeur De Gans is
volgens mij een harde, een
echte zakenman. Maar je kunt
als coureur nog zo veel willen,
maar als je blij bent het leven
te hebben dan kan niet worden
verwacht dat ook nog eens om
de vette prijzen wordt
gestreden. Aan de andere kant
is het natuurlijk wel zo dat
onze ploeg zich moet laten zien.
Een vroege ontsnapping in een
grpte wedstrijd kan
bijvoorbeeld best mogelijk
zijn".
De snelle sprinter, die vorig
jaar nog beslag legde op de
tweede plaats in het
Nederlands kampioenschap,
Begrijpelijk want op 24 juli
1977 zag het er nog naar uit
dat Jan Krekels definitief uit
de rijen van de wielerprofs
was verdwenen.
„De kwam tijdens een wedstrijd
in het Belgische Zeele ten vaL
Het gevolg was een
schedelbasisfractuur. Drie
dagen heb ik in coma gelegen.
Daarna is er in de situatie e^n
verbetering ingetreden. Toch
heb ik af en toe nog last van
hoofdpijn. Ik denk dat ik te
snel uit bed ben gekomen.
Maar ik kan nu eenmaal niet
stil zitten. Ik moet werken. Ik
zal ook nooit in de WW gaan.
Dat vind ik waardeloos. Toen
ik indertijd met wielrennen
stopte, heb ik gewerkt bij Fred
Rompelberg, die wielrenner is
maar ook een jj-
aannemersbedrijf hééft. Ik
moest allerlei dingen isoleren.
Als ik indertijd als aankomend
technicus aan de slag had
kunnen gaan, was ik
waarschijnlijk nooit meer in de
wielrennerij teruggekeerd. Dat
werk van isoleren was echter
te eenvoudig. Koos Rook
haalde me aan ook
gemakkelijk terug. Met hem
ben ik via de Onderneming bij
Jet Star Jeans gekomen. Aan
het eind van het komende
seizoen wil ik kijken of het
profwielrennen nog lonend
Ik volg sinds tweeëneenhalf
jaar een cursus voor
cv-technicus en als ik dat
diploma heb, kan ik een
zaak beginnen. Ze lopen
mij de deur plat, zodat ik
buiten het wielrennen een
goede boterham kan
verdienen".
gezelschap van Sosonko, komt weer
naar buiten. „Ik denk dat ik nu maar
meteen remise aanbied" deelt hij mee
en is al weer verdwenen. Half onderuit
gezakt stoeit hij verder met het minia-
tuurspel. Andersson komt zich er mee
bemoeien. Hij heeft zeer sterk gespeeld
tegen Kortsjnoj en wisselt een paar
woorden met Ree, die op dat moment
alleen maar aan schaken kan denken.
Na een korte analyse ziet hij geen
winstkansen meer. Najdorf gaat ak
koord met remise. Ruim een uur duikt
Ree onder in de bar. In gezelschap van
twee flesjes bier en Hans Böhm zondert
Jan Timman zich af in een hokje, dat
aan een politiebureau doet denken. Hij
heeft net verloren van Portisch, maar
aan zijn gezicht te zien had hij net zo
goed kunnen winnen. Aan de overkant,
schuin beneden, zit Kortsjnoj achter
witte vitrage in het onbarmhartige TL-
licht gebogen over zijn probleem. Een
eenzaam man.
Serieus
Schakerstijd, de mooiste tijd van je
leven? Ree lacht „Ik denk het weL
Diensttijd in ieder geval niet, al ben
ik niet in dienst geweest, gelukkig. De
meeste toernooien beleef ik erg serieus.
Ik leef ernstiger, gedisciplineerder,
want het is natuurlijk wel enigszins
een belasting. Je hebt meer tijd om je
muizenissen in je hoofd te luien. Je
wordt nerveuzer. Ik rook ook altijd
veel meer tijdens een toernooi. Dit keer
heb ik me meer gedistantieerd van het
sociale leven, omdat ik het grootmees
terresultaat nu wel erg graag wil ha
len. Ik heb het een paar keer net
gemist".
„Als ik zo'n resultaat nog twee keer
haal, ben ik officieel grootmeester. En
dat is voor een Nederlander erg belang
rijk omdat er maar weinig zijn. Jan
Timman kan de aantrekkelijkste toer
nooien uitkiezen, ik ben blij met elk
toernooi. Als ik nu vijf punten haal, dus
weer net onder dat grootmeesterresul
taat, kom ik in totaal aan elfhonderd
gulden. Van schaken alleen kan ik niet
leven, maar ik lijd financieel geen ge
brek. Het is beter dan een aantal jaren
geleden. Misschien dat ons groepje
daarom ook een betere verstandhou
ding heeft. We zijn vriendelijker omdat
we het iets gemakkelijker hebben".
Hij maakt een vergelijking met de,
doorgaans, sterke, Oost-Europeanen.
„Daar is het veel moeilijker. Er zijn veel
grootmeesters, het systeem is .harder, er
is meer concurrentie. Daarom is er
meer corruptie, worden partijen ge
kocht. Want als je het niet redt, word
je afgevoerd".
Vriendschap
Als hij twintig minuten loopt in de
buurt van het Amsterdamse Leidse-
plein, kan hij zowel bij Timman als
Sosonko op bezoek. Dat gebeurt dan
ook regelmatig. Eén van de principes
van Ree, een man met een zacht karak
ter, is dat vriendschap boven politiek
gaat
Toch vindt hij winnen niet erg. Ook niet
tegen goede vrienden. „Ik heb ooit eens
een partij gespeeld waarin ik glad ge
wonnen stond, maar door een paar
blunders alles verspeelde. Mijn tegen
stander bood toen remise aan. Ik nam
die met twee handen aan, maar vond
het toch vernederend. De zou zoiets niet
doen. Tegen Paul van der Sterren vond
ik het wel een beetje zielig dat hij in
zijn eerste grote toernooi nog niets had
gemaakt. Maar dat heeft me er toch niet
van weerhouden op het juiste moment
toe te slaan en te winnen".
„Zes zeven jaar geleden schaakte ik
beter dan Timman. Maar toen zag ik
al dat hij me voorbij zou gaan. Dat is
niet leuk, maar je doet er nu eenmaal
niets aan. Mijn streven is nu in ieder
geval net zo goed te worden. Ik ga nog
altijd vooruit, niet zo snel meer als
voorheen weliswaar, en dat motiveert
me. Ik weet dat ik niet de kwaliteiten
heb om wereldkampioen te worden,
maar dat betekent nog niet dat ik zeg:
ik wil wel goed worden, maar niet beter
dan, bijvoorbeeld, Timman. Ik ben niet
bang om erg sterk te zijn."
Filosofie
Ongeveer twee jaar geleden is er een
periode geweest, dat Ree zich heeft
afgevraagd of zijn beslissing wel een
verstandige is geweest In zijn pas
poort staat nog altijd: beroepsschaker.
Toch is hij afgestudeerd in de wiskun
de met als bijvak filosofie. Filosofie?
nooit voorgenomen schaker te woi op1
Dat is vanzelf gegaan. Ik neem me
zo veel voor, ook niet met schake
probeer toevallige mogelijkheden
buiten. Ik ben een man van het
ment. Er zijn spelers, die een duid Sf
doel hebben, bijvoorbeeld een kon die
aanval. Daar doen ze dan twintig z dei
over, die culmineren. Zo ben ik
Anderzijds moet ik er wel
dat ik de gemakkelijkste weg neem
„Die wiskunde zegt me momentei^,e
genlijk niets meer. Als ik in vakbl) dai
kijk, kan ik het nauwelijks meer vd uit
Als ik de tentamens weer zou mo ko<
doen, zou ik voor elk vak weer|
week moeten uittrekken om het
opste halen. Maar het betekent w
meer voor me. Net als een oude re
Dat is wel een beetje triest. Ik hai
voorgenomen eèn proefschrift te si
ven over topologie, een abstracte
van wiskunde. Daar moet je maa
intensief aan werken. En dan kor
een toernooi tussen en kan ik he
vergeten. Filosofie deed ik er bij.
lijk. Het was eigenlijk, in vergeli;
met wiskunde, te gemakkelijk. Met
Pam wilde ik voor Vrij Nederland
re week een stukje schrijven over
sofische curiosa. Bewijzen dat Goi
staat en zo. Maar daar is ook niefc
gekomen".
Een nieuwe wielerploeg stelde
zich deze week voor in hotel De
Grebbeberg in Rhenen: Jet Star
Jeans. De ploeg bestaat uit tien
mannelijke en twee vrouwelijke
coureurs die onder leiding van
ploegleider Koos Rook In het aan
staande seizoen de nodige graan
tjes willen meepikken. Jan Kre
kels, die vorig jaar een zware val
maakte, is de kopman. Voorts
maken deel uit van het team
Gerrie van Gerwen, Co Hoogen-
doorn, Jan Hordijk, Matje Doh-
men, Adrie van Houwellngen,
Hans Langerljs, Johan van der
Meer, Herman Ponsteen, Wim de
Ruiter, Willy Kwantes en Petra de
Bruin. Masseurs zijn Joop Decker
en Jules Winkels, solgneur Bertu3
Fok en mecanicien ex-prof Huub
Harings. Van 8 tot en met 26
februari gaat de ploeg In trai
ningskamp in Cannes. Het team
zal zich vooral richten op wedstrij
den in Nederland en Belgle- en
kleine meerdaagse koersen In
Frankrijk. De ploeg zal, waar
schijnlijk met Krekels en Van Ger
wen, vertegenwoordigd zijn in
Bordeaux-Parijs.
Jan Krekels kijkt vooruit naar het
seizoen met de nieuwe ploeg.
WIJK AAN ZEE Stilte overheerst,
emoties lijken uitgebannen. Bezadi-
ging, beheersing. Twaalf schakers,
eindeloze koppen koffie en een enkele
tomatensap. Opstaan, zitten, opstaan,
kijken bij collega's, zitten, peinzen. Een
ritueel, steriel bijna. Een verdieping
lager leeft het Hoogoventoernooi pas
echt. Zes borden onder een stel schijn
werpers. Rob Hartoch, met een micro
foon om zijn nek, dendert langs alle
stellingen en goochelt met stukken.
„Een duidelijke loopgravenstelling, wit
loert op het bevrijdende b5", poneert
hij over Kortsjnoj—Andersson om die
partij vervolgens nauwelijks meer eni
ge aandacht te geven. Stukken vallen
op de grond. Met inspraak van het vele
publiek worden stellingen ver doorge
speeld en uiteindelijk weer in him oor
spronkelijke staat op het bord ge
kwakt.
Boven gebeurt niets. Daar wordt ge
schaakt. Niemand, die onthutst uitroept
„Joh, hoe kun je dat nou doen?" of
juichend de gang oploopt. „Er is een
strenge etiquette", zegt Hans Ree, Ne
derlands derde schaker, columnist in de
Haagse Post en afgestudeerd wiskundi
ge. Hij heeft pikzwart, gedekt haar, dat
enige nonchalance verraadt. Hij speelt
tegen Najdorf. De Argentijn is een aan
merkelijk charmantere uitgave van Ni-
kita Chroetsjov. Een man, die door
zaken inmiddels erg rijk is geworden
en het schaken er uit puur plezier bij
doet. Het is hem aan te zien. Hij pakt
Timman bij de arm en fluistert glimla
chend iets waarop de Nederlandse kam
pioen even innemend reageert. Ree
heeft vier uur lang weinig moeite met
Najdorf en schuift zienderogen naar
winst. „De loper gaat daar naartoe, hè,
dat is zeker en dan eten we die pion
vroeg of laat toch op", gniffelt Hartoch
beneden. Tegen zessen blijkt ineens dat
Ree de winst niet meer kan halen. „Ik
heb te veel op zeker gespeeld" oordeelt
hij zelf. „Ik wilde het al te veilig doen,
hem geen greintje kans geven en heb
daardoor te lang gewacht met het uitde
len van de beslissende klap."
De partij wordt afgebroken. Ree is af
wezig. Met een zakschaakbord gaat hij
in zijn eentje verder. Kennissen felicite
ren hem toch met de winst. Hij lacht,
maar schudt het hoofd, verdwijnt in de
inmiddels lege speelzaal, krijgt even
Sport zou het karakter blootle
Voor de compromisloze Kortsjnoj
dat zeker op, maar betekent dat
dat het altijd zo is? „Je hebt
onromantische mensen", zegt Ree,
achter het schaakbord tot de i
romantische partijen komen. Oi
tend burgerlijke mensen, die in
partij wel persoonlijkheid blijke
bezitten. Maar het is zeker niet te
spellen. Mijn persoonlijkheid vir
ook maar gedeeltelijk terug in het
De artistieke vingers omklemme
laatste sigaret uit het zoveelste
van die dag. Wijk aan Zee ligt in
rode gloed waarvan de witte stuJ
vanzelf zwart worden. Hans Ree j
het, tegen middernacht, laat gei
Zijn vrouw zit de hele avond al a
televisie te kijken in de hotelkamer
DICK HOFlJ
Koos Rook moet zijn formatie naar succes en verdien
sten leiden.
kapitein.
Hans Ree: „Tijdens zo'n toernooi rook ik ook veel meer".
