nlichtingen verstrekken uit
bevolkingsregister laakbaar
STREEKPLAN SCHIET TE KORT
/ergaan kottertje spookt aan strand.
Hoe berggeitjes kunnen
integreren in stadstuintje
mg
Werkgroep Milieubeheer:
VD-RAADSLEDEN OP DE BRES VOOR PRIVACY
I op A
lenteelj
drong I
het I
stn
oj
orden
het
april
e Vrie
het w
ïoopte
tten".
;en in
rvoor
dat
van l|
nnen a
l 64 jol
ren. El
i 37 vrj
comenl
n, terl
rtrokkf
lit 309|
/erschl
e dalin
tijd inB
riftelijS
werkgH
ïschamsj
)k het I
1
advies1
iJl
stuur.
150 1<^
gewi
lering
lariteiu
"SöwMQi
klacl
ld, hal
was als in de dagen van september
in^960, toen plotseling vlak voor Katwijk
waajji zee resten van het Romeinse castellum
rittenburg de brokkelige koppen even
istaken. Tussen Katwijk en Noordwijk,
hoogte van „De twee duintjes", twintig
vondiaaltjes vanaf de strandafgang, precies
laartegenover, kwamen bij laag water
jfgelopen weekeinde brokstukken van
en vaartuig boven de wateroppervlakte.
Miles wat strandvondersbloed en jutter-
ipiineigingen had kwam aanlopen. Ook het
Menootschap Oud Noordwijk, in de per-
[oon van voorzitter dokter J. van Nes,
jerscheen ter plaatse. De houtconstructie
rerd opgemeten, zo goed en kwaad als
et ging. Hoop deed leven. Voorzichtig-
eidshalve giste men in ,de richting van
en bomschuit of kotter, die eens aan de
olven moest worden prijsgegeven. Zo
1977 1 ad dokter Van Nes het vermoeden
H elfs gisteren had hij dat nog dat het
afg
let aai
12.54C
ging om de restanten van een in 1942
vergane viskotter „De Vlaardingen".
Gistermiddag heb ik bij eb een aardig half uurtje
doorgemaakt in de Landrover van de Noordwijkse
politie. Adjudant J. M. Huijbers nam me mee,
samen met een verwachtingsvolle fotograaf, om
„het gebeuren" vast te leggen. Voordat we het
strand opreden stapte ome Bertus Plug in. Ome
Bert van 82 schijnt verwant met Poseidon, want hij
weet alles van de zee af. Het is een man die de
evolutie van bittere armoe tot welstand heeft meege
maakt. Nog dagelijks staart hij met oude dorpsgeno
ten over het watervlak. Hij kent precies de trekken
van het water. Adjudant Huijbers: „Nog met zo lang
geleden liepen de heren uit de wind heen en weer
te stekkeren. Het was niet alleen elke dag kletsen
met de oude zeemannetjes van vroeger, nee, ze
liepen zelfs langs de onderkant van Huis ter Duin
's nachts van 12 tot 4 de „hondenwacht": zoveel
passen heen en zoveel passen weer terug, een
ingebakken ceremonieel als een herinnering aan
oude tijden toen men nog jong en krachtig was".
De Landrover, in de „zandvërsnelling", jakkerde
langs de eblijn en ome Bert wist het allemaal erg
helder te vertellen: „Op m'n twaalfde jaar zat ik
al op de 60ste breedtegraad ter hoogte van de
Shetlandeilanden. Reizen van vijf tot zes weken, uit
op de haring met wat makreel ertussen, die konden
met zuidwester wind niet terugkomen. Heb je we
ieens meeuwen die tegenwoordig landvogels zijn
geworden vliegetjes zien vangen? Nee? Moet je
meemaken, die mensen tegenwoordig weten niet
eens hoe meeuwen vliegetjes vangen. Je weet zeker
ook niet hoe ze dichte schelpen openkrijgen, hè?
Nee. dat weet-ie ook niet. Nou, die laten ze een keer
of wat uit hun bek vallen op het strand, net zolang
tot die schelpen openbarsten. Hoe ze wurmen uit
de grond halen? Ja, dat weet-ie wel; juist, door met
de poten op de grond te trippelen. Maar dat zijn
toch geen zeevogels meer."
We waren op weg naar de plaats, waar de „res
nullius" (een „zaak van niemand", een onbeheerd
scheepswrak) zich onder de golven moest bevinden.
Acht jaar waren de resten niet meer gezien. Maar
door de laatste zware stormen zijn de zandbanken
dusdanig afgeslankt, dat het wrak met lijnen en
katrollen (voor het vieren van het net) weer te
voorschijn kwam. Ome Bert zat ongemakkelijk
tegen het rechterportier van de Landrover, maar
hij was op zijn qui vive. Adjudant Huijbers, die
in de praktijk moest leren muien te ontdekken en
daar vrij bedreven in is geworden, kon de zienswijze
van Bertus Plug niet helemaal meer volgen: „ik
geloof alleen wat ik zie. Ik heb die resten gezien,
gisteren, maar als vannacht de wind verkeerd staat,
is het wrak morgen verdwenen voor een aantal
jaren. We hebben een agent van 33 jaar en die heeft
het scheepje voor het laatst gezien toen-ie 14 was".
Ome Bert. steeds levendiger naarmate we het ver
zonken oord naderden: „O nee, het is geen bom
schuit; het is een klein bomschuit je, een garnalen-
bootje. Toen ik als jongen van Noordwijk naar
Katwijk liep zag ik 'm al. Dat is minstens zeventig
jaar geleden. Nog even. Kijk. kijk; kijk dóór.
De overige Landrover-inzittenden keken de ogen uit.
maar zagen niets alleen maar zee en rollende
golven. Maar ome Bert kijkt door het water en de
hoge golven heen: „je kunt wat trekking zien,
eromheen, als die rollers teruglopen. Tja, het is een
gestrand bootje. Gossie, ja wanneer? Ik weet het
niet, het is een eeuwigheid terug. Maar die Vlaardin
gen kan het niet zijn. Het wrak blijft gaaf in die
zee, met steeds dat zand erover; minstens een meter
ligt nog steeds onder het zand". Dokter Van Nes
vertelde me gisteravond, dat het onderzoek geen
nieuwe gezichtspunten had opgeleverd: „het zal een
kottertje zijn; je kunt die rol waarover de reep werd
gehaald nog even zien".
Bertus Plug: „toen wij daar langs dat strand liepen
naar Kattek, in onze jonge dagen, en toen ik dat
wrak al zag liggen, dat was de tijd van politieman
Bulk, die ouwe Bulk. Hij joeg ons de zenuwen op
het lijf, maar toch zei hij eens: „als je mij niks
doet, doe ik jou ook niks". Nou zijn we er. Kijk,
kijk, kijk.man, zié je het niet? Hij zit vlak in
het slaggie, met die kleine puntjes op het water.
Daar heb je de boot. Kijk nou.Ome Bert is
nog steeds bedreven in het waterkijken. Adjudant
Huijbers zei: „nog even en ik zet m'n bril af. want
ik word tureluurs van dat staren".We zagen niets
dan rollende koppen, wegtrekkende massa's en een
paar drijvende meeuwen die in de staarten op
stukjes hout leken. Toch hoopt adjudant Huijbers
(in zijn hart een jutter) op een „erfstuk": „ik zou
best die voorbint willen hebben, dan hield ik er een
prachtige kapstok aan over.
Boven aan de boulevard zetten we, na onze vruchte
loze rit, ome Bert weer af. De oude zeemannetjes
van vroeger stonden er nog te wachten. Het wrak
zal nooit geborgen worden. Dat zou te duur zijn.
Bovendien is het niet uniek en de badgasten zullen
er zich niet aan bezeren, warft de vergane glorie
ligt dan weer dik en breed onder het zand geborgen.
Misschien tot over een jaar of wat. Het was mooi,
dat brokje verleden, en even spannend. Maar de
zee moet haar geheimen behouden.
il ster
lurjen van
der Mark, baasje van Zwartje en Grijsje
Ondanks de op het mo
ment heersende dol
drieste aankondigingen
van een alsnog strenge
winter, zo half februari
(met een goede kans op
een Elfstedentocht) is
het nog steeds een enor
me kwakkeltoestand.
Geen wonder, ddt achter
elkaar geitjes en lamme
tjes worden geboren.
Dat is helemaal niet zo
bijzonder meer. Als er
vroeger maar één lam
het levenslicht zag zo
even na Nieuwjaar,
stonden de kranten bol
van aankondigingen en
foto's. Daar kun je nu
niet meer mee aanko
men, zolang een winter
geen winter meer ge
noemd mag worden.
Toch maak ik een uit
zondering voor het bees
tenspul van elf-jarige
Jurjen van der Mark,
die prinsheerlijk met ou
ders en broertje en zusje
leeft aan de Rijnsbur-
gerweg in Leidera en
zich sinds maandagmor
gen een uur of vijf baas
je mag noemen van twee
koddige berggeitjes. Het
gaat me niet eens zozeer
om het feit alswel om
het verheugende princi
pe jeugd en dier.
Jurjen zit in de zesde klas van
de Leidse Houtschool en vorig
jaar begon hij de oren van zijn
ouders af te zaniken: hij wilde
een geitje in de tuin. In de
fietsschuur. Nog vóór die oren
er afgezarukt waren werd er
door vader en moeder Van der
Mark achter gekrabd. Goed.
Jurjen mocht voor z'n Sinter
klaas een geitje hebben. Daags
na het feest trok het knaapje
met z'n vader naar de Groe-
noordhallen, waar 's maan
dags de veemarkt werd gehou
den. Je moet er wel vroeg bij
zijn, wisten de Van der Marks,
en daarom waren ze er al om
6 uur, in het stikkedonker. De
schuur was inmiddels al tot
stal verbouwd, met een ruif en
een klapdeurtje. Het werd nog
even een groot feest: vader en
zoon Van der Mark kwamen
thuis met een geitje en een
grijs met bruine bok. Een hele
toestand om die dieren te ver
voeren in de kofferruimte van
pa's auto.
Geit Zwartje was al drachtig
en Grijsje de bok stelde zich
aan als een onheuse echtge
noot. Het kon hem allemaal
geen sodejukes schelen. Een
lastig heerschap, dat de ruif
vernielde en Zwartje met zijn
hoorns bewerkte. Dat kon zo
niet langer. Op Oudejaar ging
Grijsje al mekkerend op tran
sport naar de Pan van Persijn.
waar zich een lustoord voor
kleinvee bevindt, in de onmid
dellijke nabijheid van het
vliegkamp Valkenburg. Daar,
rond die Pan, zocht men al
enige tijd naar een dwergbok
om het reeds bestaande be
stand tegen inteelt te bescher
men. Grijsje, hoe sikkeneurig
ook, werd met enig gejuich
begroet.
In het stalletje achter de Rijns-
burgerweg („ach, en ze graas
den zo gezellig in het gras",
herinnert zich mevrouw Van
der Mark van Zwartje en
Grijsje) was Zwartje haar da
gen aan het tellen. Ze had het
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071 -122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
alleenrecht van de voormalige
schuur; de fietsen stonden al
enige tijd buiten. Maandag
morgen was het zover. Jurjen
en Zwartje hadden hun zin:
Status en Wimpus kwamen ter
wereld. Op het eerste oog lij
ken het geitjes met manneüjke
namen, maar daarover waren
geen hoofdbrekens. Het zijn
piepend blatende wezentjes,
prachtig getekend met wit in
de zwarte vachtjes. Die gaan
een grootse toekomst tege
moet. denk ik, want elke con
sumptieve gedachte is bij de
Van der Marks uitgebannen.
Jurjen oefent zijn baasschap
met verve uit. 's Morgens
vroeg, voor hij naar school
gaat, en 's middags worden de
dieren verzorgd. „Ik wil later
boer worden, daarom leer ik
het alvast een beetje", vertelde
baasje Jurjen. Ongeveer eens
in de veertien dagen wordt op
zaterdag de stal helemaal
schoongemaakt en schoonge-
spoten. Daar is Jurjen dan de
hele dag mee bezig, maar geen
klacht komt (nog) over zijn
lippen: „Het is helemaal niet
zo erg. Toen de bok er nog
was, was het veel erger, want
die stonk een uur in de win-
^AD/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 18 JANUARI 1978 PAGINA 5
Leiden niet
in provinciale
welzij nspot
LEIDEN - De Sleutel
stad zal dit jaar (nog) niet
delen in de gelden uit de
provinciale welzijnspot.
Ondanks het feit dat de
provincie erkent dat Lei
den op welzijnsgebied
met veel achterstanden te
maken heeft, is de drie
ton die voor dit jaar uit
de pot te verdelen viel in
zijn geheel naar de ge
meente Gouda gegaan.
Deze stad kan op geen
enkele wijze aanspraak
maken op rijksgelden ter
opheffing van zijn achter
standen op welzijnsge
bied, terwijl Leiden wat
dit betreft nog wel eens
wat geld vanuit Den Haag
krijgt toegeschoven.
Daarom is de uiteindelij
ke keuze op Gouda geval
len. Deze gemeente mag
voor een bedrag van 3 ton
nu voorstellen doen aan
de provincie die deze pro
jecten dan zal financie
ren. De andere twee ton
uit de welzijnspot (die
jaarlijks voorlopig 5 ton
bevat) zullen worden aan
gewend ten behoeve van
de maatschappelijke
werkgelegenheid, het aan
trekken van medewerkers
ten behoeve van de hulp
aan langdurig werklozen,
zo maakte gedeputeerde
drs. Boone gisteren be
kend.
Con Amore zingt prachtig
Te Deum van Bruckner
LEIDEN Dat Bert Lassing
een dirigent is die heel wat in
zijn mars heeft was gisteravond
in de Leidse Stadsgehoorzaal te
horen aan de uitvoering van
Bruckner's „Te Deum" door de
Christelijke Oratoriumvereni
ging „Con Amore". Onder Las-
sing's bekwame leiding wist
het koor muziek van bijzondere
kwaliteit te produceren, ook in
de moeilijke gedeeltes die lang
zaam en zacht gezongen moeten
worden. Ook de vier solisten
zongen bijzonder fraaie partij
en: vooral de sopraan Nelly van
der Spel en de alt Delia van der
Schaik maakten een diepe in
druk.
Michiel ten Houten de Lange
heeft een tenorstem die naar
onze indruk niet zo goed in het
solistenkwartet paste; veel beter
klonk de baspartij, gezongen
door de invaller Henk Smit, die
de zieke John Brocheier uitste
kend verving.
Minder muzikaal genoegen was
er te beleven aan het gedeelte
vóór de pauze, waarin Con
Amore het Requiem van Mozart
zong. Hierin was de bas Henk
Smit de enige die tot een muzi
kale prestatie van niveau kwam
Hij zong zijn rol met de ernst
en de ingetogenheid die bij deze
treurmuziek van Mozart hoort,
en liet zich niet, zoals de andere
musici, van de wijs brengen
door het koor, dat er niet goed
in slaagde de sfeer van deze
muziek adequaat uit te drukken
Het Requiem is een onovertref
baar mooie compositie, maar
voor Con Amore blijkbaar iets
te hoog gegrepen Dat men de
uitvoering van dit werk gepro
beerd heeft, en er met inzet en
enthousiasme aan gewerkl
heeft, is een zaak die bijval
verdient. Wanneer Con Amore
over wat meer mannenstemmen
zou beschikken, en zich beter
zou bezinnen op de aard van de
uitgevoerde muziek, dan zou dit
koor tot grandioze prestaties in
staat zijn
TON HARMSEN
Vertraging bij behandeling
bezwaren tegen streekplannen
DEN HAAG/LEIDEN - In de
verwerking van de stortvloed
van bezwaarschriften tegen de
provinciale streekplannen voor
Zuid-Holland-Oost en -West is
een aanzienlijke vertraging ont
staan. Volgens gedeputeerde ir.
Buijsert zal de behandeling pas
in de maand mei kunnen plaats
vinden. Daartoe zijn in principe
mei als datum aangewezen. Het
provinciaal bestuur hecht aan
een zorgvuldige voorbereiding
van deze behandeling, te meer
omdat uit het grote aantal reac
tie de betrokkenheid van de
burgerij met de streekplannen
blijkt Dat eist volgens gedepu
teerde Buijsert een serieuze
voorbereiding die de nodige tijd
1DEN „Is het college ook de me-
g toegedaan dat het verstrekken van
soonlijke gegevens uit het bevol-
gsregister aan bepaalde instanties
et worden beëindigd, als de aanvra-
niet kan garanderen dat ook anderen
deze gegevens gebruik zullen ma-
i? Is er anders niet sprake van een
ortre,reuk op de Pers0°nl'jke levenssfeer?"
rnoj ze en ^dere vragen worden in een
ief, afkomstig van de VVD-raadsleden
D$. M. Zonnevylle en drs. P. H. Schoute
iteld aan het college van b. en w.
ouur
De twee raadsleden ontlenen hun vrees
voor inbreuk op de privacy aan een
aantal gevallen, die zij in hun brief ter
sprake brengen. Allereerst wordt een be
grotingspost genoemd waarin voor 1978
een vergoeding aan de Vereniging Open
baar Onderwijs wordt gegeven voor het
verstrekken van in lichtingen uit het Be
volkingsregister. Verder komen de twee
raadsleden met een voorbeeld van het
Streekenergiebedrijf Rijnland, dat on
langs het college verzocht om behalve de
nieuwe woonplaats ook straat en huis
nummer van een bepaald persoon aan
het energiebedrijf door te geven. Het
college stemde daarin toe.
Het Streekenergiebedrijf heeft met de
aan haar verstrekte gegevens nu de mo
gelijkheid om nota's voldaan zien te krij
gen, aldus de raadsleden. Veel kwalijker
nog vinden de raadsleden het feit dat die
persoonlijke gegevens door Rijnland ook
worden doorgegeven aan andere energie
bedrijven. „Die gegevens kunnen dan
voor de andere energiebedrijven aanlei
ding vormen om (als het een wanbetaler
is) iemand die verhuisd is niet van ener
gie te voorzien, terwijl die personen im
mers helemaal geen schuld hoeven te
hebben aan die energiebedrijven", aldus
de twee volksvertegenwoordigers.
Naar aanleiding van genoemde voorbeel
den vraagt het tweetal aan het college
of het van de gang van zaken in deze
op de hoogte is. of het college die handel
wijze niet in strijd vindt met het Besluit
Bevolkingsboekhouding (recht van priva
cy) en wat de beweegredenen waren c
toestemming te geven voor geschetste
handelwijze.
undo
tot
b. f
°n
5
EIDEN De Werkgroep Mi-
subeheer Leiden heeft een be
waarschrift opgesteld tegen het
reekplan Zuid-Holland-West.
totaal zouden er in Leiden
400 woningen méér kunnen
[orden gebouwd dan de provin
ce aanneemt. De Stevenshof jes-
older kan volgens de werk-
roep als bouwlocatie worden
eschrapt, omdat andere bouw
mogelijkheden beter benut kun-
gebied niet voor bebouwing in
aanmerking hoeven te komen.
Door de dichtheid van de nieu
we bouwplannen te verhogen,
kunnen andere, nog nader te
bepalen plaatsen eveneens door
de ontwerpers worden weggela
ten. Bepaalde aspecten hiervan
betreffen de kleine randstadge
meenten als Lisse en Hillegom.
De belangrijkste verschillen met
de provinciale ramingen ten
heden m de binnenstad zijn de
volgende: 1423 (provincie) tegen
over 2395 (werkgroep); ten aan
zien van het AZL-terrein in de
Leeuwenhoek: 375 (provincie)
tegenover 1350 (werkgroep) en
voor wat Roomburg betreft: 480
(provincie) tegenover 2100 be
stemmingen van de werkgroep.
Het hoofdstuk „verkeer" krijgt
ven de werkgroep nogal wat
kritiek te verwerken inzake de
Voorschoten. Hierdoor zouden
750 woningen minder kunnen
worden gebouwd. Bovendien
wordt slechts een beperkt aan-,
tal wegen in Voorschoten ont
last terwijl andere routes een
toevoer van verkeer te verwer
ken krijgen. Dit geldt eveneens
voor de ontlasting van rijksweg
44, die door deze maatregel nau
welijks voor de gemeente Was
senaar een uitkomst zal bieden.
langs de spoorlijn van rijksweg
4 tot aan de Burgemeester
Smeetsweg maakt de werkgroep
geen bezwaar. Wel heeft zij kri
tiek op een reservering van het
overige deel van deze weg naar
het oosten. In plaats van het
voorgestelde tracé moet gekozen
worden voor een 2x1 rijstrook
tellende randweg langs Valken
burg, die even ten zuiden van
het dorp aansluit op de bestaan
de en onlangs geconstrueerde
pla
vai
