Vrijheid
contra
geweld
Acties
van
terreur
Een kind, dat opgewekt huppe
lend en zwaaiend de vrijheid
tegemoet gaat en de begrafe
nis van de bij de treinkaping In
Drente omgekomen kapers zijn
twee scherp tegengestelde
beelden, die Nederland in het
voorbijgaande jaar voor een
groot deel beheerst hebben.
De vrijheid om te leven stond
daarbij lijnrecht tegenover het
geweld, dat allerlei groeperin
gen in Nederland gescheiden
houdt
Helaas hebben we moeten
vaststellen, dat de tegenstellin
gen in Nederland steeds groter
geworden zijn. Alle pogingen
ten spijt heeft 1977 ons wat dit
betreft niet dichterbij elkaar
gebracht. Gijzeling, kaping en
begrafenis na het hardhandig
doorbreken van de kaping
hebben dat meer dan duidelijk
gemaakt. Want de begrafenis
van de kapers was voor de
Zuidmolukse gemeenschap in
Nederland aanleiding om de
trouw aan eikaars idealen op
indrukwekkend-dramatische
wijze tot uiting te brengen.
Wellicht scherper dan ooit is
daarbij duidelijk geworden, dat
wij in Nederland leven met
groepen, die hun eigen opvat
tingen en hun eigen idealen
hebben. Zonder het recht met
voeten te treden zal Nederland
met deze verscheidenheid van
opvattingen en idealen verder
moeten leven. In dit voorbij
gaande jaar is de verdraagzaam
heid een deugd, die Neder
land eeuwenlang in praktijk
gebracht heeft opnieuw in
het geding geweest. Meermalen
op wrede wijze.
Uit de gebeurtenissen zijn al
lessen getrokken door alle
goedwillende Nederlanders, die
zich blijven verzetten tegen het
toenemende geweld en de
eveneens toenemende tegenstel
lingen. Groeperingen uit de
verscheidenheid van bevolkings
groepen zijn al begonnen met
elkaar te overleggen, wat
gedaan moet worden, om
eikaars aanwezigheid in dit land
te respecteren. En dat is
waarschijnlijk het belangrijkste
winstpunt van 1977, ondanks
alles wat gebeurd is.
De Duitse terroristische Rote Armee Fraktion en de
daarmee verbonden opganisaties hebben dit jaar
nieuwe grenzen overschreden. De aanslagen op de
gevestigde orde leidden tot trieste hoogtepunten
met de moorden op procureur-generaal Buback,
bankier Porto en werkgeversvoorzitter Schleyer. De
oude generatie van Baader en Meinhof is nu dood,
en is opgevolgd door een nieuwe lichting van nog
grimmiger karakter. En ook de landsgrenzen zijn
overschreden: de actie in de Bondsrepubliek wordt
internationaal gesteund door o.a. Palestijnen, die de
kaping van de Boeing van Lufthansa voor hun
rekening namen.
Op 13 oktober werd de Boeing „Landshut" gekaapt
op een vlucht van het nauwelijks beveiligde
vliegveld van Majorca naar Frankfurt. Na een reeks
tussenlandingen werd de kapng beëindigd in
Mogadisjoe, de hoofdstad van het Afrikaanse
Somalië waar eenheden van een keurkorps van de
Duitse Grenzschutz in een nachtelijke overval de
kapers uitschakelden. Eerder was de gezagvoerder
van het toestel, Jürgen Schumann ten aanschou
wen van alle passagiers doodgeschoten, nadat hij
het landingsgestel in Aden had geïnspecteerd.
Vijf dagen na het begin van de actie waren de 86
passagiers en de bemanning terug in Frankfurt (zie
foto), waar het kwam tot een ontroerend weerzien
met familie en vrienden. Onder de passagiers was
ook een aantal schoonheidskoninginnen, onder wie
de Nederlandse Helma van Dreumel en haar
verloofde Gerry Wetenkamp (foto).
De mislukking van de kapingsactie was voor de
laatste drie kernleden van de Baader-Meinhofgroep,
Andreas Baader, Gudrun Ensslin en Jan Carl Raspe
aanleiding om in de gevangenis zelfmoord te
plegen. De vraag is nog steeds hoe zij in hun
isoleercellen over dodelijke wapens konden
beschikken. Daags na die gebeurtenis werd het lijk
van de ontvoerde Schleyer gevonden in de Franse
stad Mulhouse. In Duitsland zelf laaiden de
hartstochten hoog op tegen echte en vermeende
sympathisanten van de terroristen.
