Blacky en Agnes:
twee recordhouders
Iris draait
rond in
vicieuze cirkel
NIEUWE TOEKOMST LAATSTE
GARNALEN-BOMSCHUIT
KW 88 wacht op herstelde wereldroem
Samenwerken
De verkiezingen voor ge
meenten en provinciale
staten werpen hun licht
alweer vooruit. In de mees
te afdelingen zijn hernieuw
de aktiviteiten te bespeuren.
Beleidslijnen worden uitge
stippeld, gemeenteprogram
ma's dienen te worden
opgesteld, profielschetsen
moeten gemaakt In het
kader van de kandidaatstel
lingen: kortom een tal van
voorbereidende maatregelen
om de verkiezlngsakties te
doen slagen. Het is prettig
te konstateren dat er overal
weer „de rug" ondergezet
wordt om het C.D.A. op de
juiste manier en dit is
een suksesvolle de
verkiezingen te doen in
gaan. Het C.D.A. met één
lijst dus! Het is een verheu
gend en historisch gebeu
ren, nu men elkaar tege
moet is getreden om hand
in hand verder te gaan. Het
is de vervulling van een
belofte aan de voorvechters
van het C.D.A., die dit zo
gewild hebben.
Toch is ook een waarschu
wing te plaatsen bij dit
alles. De Kamerverkiezingen
en de hierop volgende
kabinetsformatie hebben
ons een les te leren meege
geven. Het is goed om onze
eigen zwakheid te onder
kennen. Te vermoeden is,
dat deze naast externe
faktoren intern heeft gele
gen in de drieledige opstel
ling binnen het C.D.A.
Fouten erkennen is een
goede zaak als men er van
wil leren. In dit opzicht
wens ik de bestuurders en
leden van het C.D.A. open
heid en eendracht toe. Van
groot belang hierbij is de
samenwerking met de
achterban der drie partijen,
een samenwerking die niet
mag ontaarden in opgeleg
de wil ten opzichte van
elkaar.
Het kiezerscorps overtreft
het ledental van hét C.D.A.
in zeer grote mate. Deze
kiezers zien echter steeds
kritischer toe, wat de bestu
ren doen en de leden
beslissen. Plaatselijk, pro
vinciaal en landelijk ziet
men toe op de beleidslijnen,
programma's en politieke
opstelling. Het geheel wordt
gelijkelijk en in samenhang
bezien. De (buurt)verkiezin-
gen in Rotterdam en voor
die in de Betuwe hebben dit
duidelijk aangegeven en
gelukkig ten gunste van
het C.D.A.
Christen-democraten zullen
in hun handelen als zodanig
herkenbaar moeten zijn.
Een geregelde konsultatie
en konfrontatie van de
leden van gemeenteraden
en staten met hun leden/-
kiezers zal noodzaak zijn.
Dit geldt niet alleen bij
verkiezingen maar dit moet
voortduren vier jaar lang
gedurende de gehele zit
tingsperiode. Openheid en
openbaarheid, doorzichtig
heid en toegankelijkheid tot
bestuur is hierbij noodzaak.
Het tijdperk is reeds lang
achter ons, dat een lidmaat
schap van een gemeente
raad een erefunktie is. Of
de kandidaten dit altijd zo
beseffen Is een vraag apart
Dries van Agt heeft gezegd,
dat hij volledige Inzet eist
en bekwaamheid voor
funktie. Hij is ons hierin dan
ook wel vborafgegaan. Wel
hebben degenen, die hun
taak met deze Inzet vervul
len recht op belangstelling
van leden/kiezers. Weder
zijds dient daarbij een
kritische beoordeling Inge
bouwd te zijn. Onder deze
kiezers is er de jeugd, zijn
er de bejaarden, de sociaal
zwakkeren en allen, die met
grote inzet hun plaats
vervullen In deze maat
schappij. Zij zijn mondig en
hebben recht te weten,
waaraan men toe Is. Hieruit
volgt dus een recht van
mede-Inspraak en medebe
sturen, daar waar mogelijk.
Zó zal het C.D.A. uitgroeien
tot wat bedoeld Is, geen
domme middenpartij, zoals
tegenstanders willen doen
geloven, maar een partij,
zoals onze voorzitter Plet
Steenkamp het uitdrukte:
een partij met eigen inbreng
op Chrlsteli|k progressieve
grondslag. Zó wordt het
C.D.A. alle sukses toege-
wenst.
Lou ter Meer,
campagneleider C.D.A.,
Sassenheim.
ZATERDAG 17 DECEMBER 1977 PAGINA 5
LEIDSE COURANT
VANAVOND KLEIN
EVENEMENT OM SCHULD
IN TE LOSSEN
LEIDEN Het schip zinkt, maar kan met de allergrootste moeite
nog net drijvend gehouden worden: de Stichting Iris, drie jaar
geleden opgezet met als ideaal om nieuwe ideeën op alle gebieden
van de kunst op een niet-commerciële manier te begeleiden is
na een veelbelovend begin door recente mislukte projecten diep
in de schulden beland. Iris probeert nu door middel van bedelbrie
ven en kleine manifestaties nog te redden wat er te redden valt,
maar de artistieke armslag van de Stichting is daardoor wel
bijzonder beperkt geworden. Het meest nabije reddingsproject zal
vanavond plaatsvinden, wanneer in samenwerking met het Leids
Vrijetijdscentrum een Iris-avond wordt gehouden waaraan diverse
Leidse popgroepen en andere artiesten hun medewerking zullen
verlenen.
„We bevinden ons nu eigenlijk
in een vicieuze cirkel", zegt de
wat moedeloos geworden Niek
Toet, voorzitter van Iris. „We
hebben een schuld van 9000 gul
den na de financiële strops met
het muziektheatertoneelstuk
Antithese (6000 gulden) en het
tweede Iris-festival (3000 gul
den). Door die schuld krijgen
we geen jaarlijkse subsidie (die
was toegezegd als het tweede
Iris-festival financieel een suc
ces was geworden), en daardoor
kunnen we ons niets meer per-
mitteren We kunnen niets meer
investeren voor een nieuw even
ement. Het moet niets kosten, en
het is logisch dat het rendement
dan ook niet al te hoog ligt. We
hebben net een bazar gehouden
die een gulden of 600 opleverde,
de bedelbrief brengt ook wel
iets op en vanavond denken we
ook wel een 700 gulden over te
houden dankzij het belangeloos
meewerken van artiesten. Maar
als je dan bedenkt dat we net
weer een belastingaanslag over
het Tweede Iris-festival van 700
gulden hebben binnengekregen
is het wel om moedeloos van te
worden", aldus Niek Toet.
Aan het opheffen van de Stich
ting wordt vooralsnog in Iris
kringen niet" gedacht. „We kun
nen het er nu moeilijk bij laten
zitten met deze schuld Boven
dien hebben we het hoofd nog
niet in de schoot gelegd, we
willen nog steeds onze idealen
blijven uitdragen, vooral in een
stad als Leiden waar de achter
stand op cultureel gebied toch
al zo groot is in vergelijking met
andere steden. Maar het is dui
delijk dat onze ideeen niet aan
slaan bij een grote groep men
sen en daarom zullen we voorlo
pig meer kleinschalig moeten
gaan opereren. Het enige dat
Iris de das om zou kunnen doen
is een faillissementsverklaring,
maar voorlopig staan de schul
deisers nog niet op de stoep, dus
we hebben nog wel even de tijd
om de schuld wat in te lopen",
aldus Niek Toet.
Iris-avond
Het meest nabije kleinschalige
project is vanavond de Iris
avond. De avond zou gezien
kunnen worden als een soort
mini-Irisfestivalletje In grote
lijnen dezelfde opzet als het
iSveede Iris-festival, maar nood-
gewongen beperkter gehouden
qua bezetting. Er_treden drie
Leidse popgroepen op; Doop,
een popgroep die al wat natio
nale faam geniet en onlangs een
single uitgebracht, (overigens
voortgekomen uit het Iris-pro
ject Antihese); Secret 'Service,
een Leidse popgroep die tevens
haar laatste optreden zal geven
omdat de groep zichzelf ontbon
den heeft, en Touch Wood, een
nog jonge Leidse popformatie
die al eerder naar voren kwam
op het Tweede Irisfestival.
Verder zal er op de avond een
optreden plaatsvinden van het
maatschappij-critische cabaret
„Met zonder Met", ontstaan in
1974 op Augustinus. Het cabaret
signaleert binnen het Neder
landse cabaret een overgang
van maatschappelijke betrok
kenheid naar muzikaal verpakte
leegheid en richt daarom ferm
op het eerstgenoemde. Het caba
ret bestaat uit Arnoud van Buu-
ren, Jan Middendorp, Marco
van der Velde en Fred Willems.
Ook geprolongeerd na het Iris
festival zijn de dansgroep Lilian
Dool (ontstaan uit Antithese) en
de mime-groep Matrogoth, altijd
goed voor een paar onverwach
te momenten op een avond; de
groep probeert namelijk met on
verwachte acties de mensen aan
het denken te zetten. Tenslotte
is er nog een optreden van de
enige echte straatzanger „Lam
pje", net terug van een tournee
in Frankrijk en worden er films
gedraaid die de duistere bena
ming „experimenteel" hebben
meegekregen en die niet vaak te
zien zullen zijn. De avond begint
om 20.00 uur en de toegang
bedraagt 4, maar meer mag
ook. Voor eventuele ondersteu
ning in de nood houdt Iris zich
verder nog aanbevolen op giro
2748831, ten name van G. H.
Gissingh, Zoeterwoudse Singel
96 in Leiden.
Toekomst
Het is nog niet bekend wat de
eerstvolgende kleinschalige ma
nifestatie van Iris zal inhouden.
Mogelijk komt er een theater
stuk in mei. maar aangezien da*
een investering vereist zal voor
lopig nog bezien moeten worden
in hoeverre de financiële situa
tie zich omstreeks die tijd heeft
verbeterd.
Blacky
brok angst en zenuwen. En dat
is er sindsdien niet beter op
geworden.
Agnes is namelijk vrijwel
blind. Aan het rechteroog he
lemaal, en aan het linker bij
na. En zelfs dat wordt met de
dag slechter. Haar angstig ge
drag is hieimee afdoende ver
klaard. Dit bijna zesjarige bas
taard-keeshondje ligt de hele
dag trillend in een hoekje van
haar hok. Het is triest maar
als er niet snel iemand komt
die zich over Agnes wil ontfer
men zal ze moeten worden af
gemaakt. Voor dit diertje is
geen toekomst meer wegge
legd als ze nog langer in het
asiel moet blijven. Zeis niet
mooi, ze is niet speels, ze is
niet waaks. Ze is alleen maar
dankbaar als ze haar verdere
leven in alle rust en bij de
warme kachel, liefst bij een
alleenstaande mag slijten.
Wodan
Wodan de hond van vorige
week heeft eveneens een sto
machtige ontvangst gehad.
Voor lezers van de L.C. helaas
was de vogel al gevlogen want
donderdag voor het verschij
nen van de krant, had Wodan
zijn bestemming al gevonden.
Zaterdag kwam er een storm
van reacties van trouwe lezers
die er echter ditmaal naast
grepen. Maar ook deze week
is er weer behoefte aan Uw
hulp wat Blacky en Agnes (die
vooral) betreft.
BART SPIJKER
■-Het is geen nieuws, maar al
met al bezit Katwijk de laatste
originele garnalen-bomschuit
ter wereld. De KW 88 heeft
jarenlang 's zomers tentoonge
steld gestaan op de boulevard,
bij de vuurtoren, waar de boot
de harten stal van ontelbare
I toeristen die de schuit filmisch
en fotografisch vereeuwigden.
De KW 88 staat op het ogen
blik intriest te verkommeren
in de werkplaats van de Gebr.
Taat, reders en scheepsbou
wers, aan de Prins Hendrikka
de (in Katwijk uiteraard). Zet
het ding op de golven en het
is in no time naar de kelder,
j .Gebouwd in 1913 door Taat,
last van Hendrik Messema-
ke en Maarten van Duin, die
met veel moeite de prijs van
1900 gulden konden opbren-
voor een schuit die voor
zien was van „gegalvaniseerde
klinkspijkers".
Die Messemaker en Van Duin
waren visserlui, die de bom
schuit (van achteren evenwel
voorzien van een spiegel", iets
,dat aan de benaming „bom-
schuit" enige afbreuk doet) tot
kort voor de meidagen van '40
in de vaart hielden. De oor
logsjaren gingen voorbij en de
KW 88 begon lijden 1 aan
scheepsreumatiek en maritie-
Tne aderverkalking. Het was
volkomen uitgedroogd, het
scheepje, gedurende die veerti
ger jaren. In het Enkhuizer
Zuiderzee-museum, waar de
KW 88 belandde, wist men ei
genlijk geen raad met die boot
die voor het museum te groot
van formaat was. Dat ding
was moeilijk op te bergen. Op
de een of andere manier (het
geld rolde toen nog) kwam de
moedeloos geworden bom
schuit naar de Scheveningse
boulevard, waar ze allengs de
prooi werd van de slopende
jeugd.
„Nota bene stond er opeen een
Schevenings „kenteken" op:
Sch. 59, was de boot eensklaps
gedoopt. En dat was te veel
voor onze Katwijkers, die met
een pot witte verf het onrecht
herstelden met de eigen aan
duiding KW 88". Dit vertelde
me de heer C. Taatsecretaris
van het genootschap Oud Kat
wijk. „Maar die Scheveningse
jeugd had er al gaten in ge
beukt. Een stuk Katwijkse
trots, een mondiale zeldzaam
heid, dreigde naar de verdoe
menis te gaan. In elk geval
was het geen haalbare zaak
voor de KW 88 op die Sche
veningse boulevard. De boot
verhuisde weer naar Katwijk,
waar ze onder veel zuchten en
steunen bij de vuurtoren een
zomers plaatsje vond, amech
tig en half intact
Iedereen was ervan overtuigd,
dat de KW 88 een heel grote,
grondige reparatiebeurt nodig
had. Ook de Katwijkse ge
meenteraad was die mening
toegedaan. Er werd - naar de
richtprijs - een bedrag van
350.000 gulden aan restauratie
kosten gevoteerd. Daar ga je
nou, met die 1900 piek voor de
bouw. Het wachten is nu op
de goedkeuring voor Gedepu
teerde Staten. Er is goede
hoop. De firma Taat beschikt,
bijna ongelooflijk genoeg, nog
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
steeds over scheepstimmerlui
die het vak - de bouw in hout
- beheersen. Al zijn het zowat
de „Laatste der Mohikanen".
Taat kan het, het bedrijf tuig
de vele jaren de bomschuit op
in het voorjaar cn haalde de
boot weer binnen tegen de tijd
dat de winter vat kon krijgen
op de binten en het tuigwerk.
De heer Taat sr.: „We hebben
inderdaad nog een paar vaklui
ervoor. We hopen de KW 88 te
kunnen redden, nadat het t
meentebestuur ons gevraagd
heeft voor de opknapbeurt,
het is specifiek handwerk, die
houtbouw. De schuit is zolang
een attractie voor de bad|
ten geweest. Het is een uniek
scheepje en dat kan het blij
ven".
Oud-Katwijk-secretaris C.
Taat: „We zijn in zee gegaan
met Rijk. Monumentenzorg en
het Prins Bernhard Fonds. Ik
heb zo 't idee, dat we het
zullen redden met die KW 1
Het liefst hebben we straks
een overdekte ruimte met e
aangepaste entourage, bijvoor
beeld in de vorm van een
rama, met de bomschuit als
middelpunt. Dat is een wens
van ons genootschap. Zoiets
zou verwezenlijkt kunnen wor
den in een toekomstig Kat-
wijks museum. Een denk
beeld, dat niet uitgesloten
geacht mag worden. We den
ken daarbij aan het gebouw
aan de Voorstraat, waar nu
nog bet politiebureau in is ge
vestigd. Dan is onze KW
weer goed voor tweehonderd
jaar toekomst. Als het weer er
maar geen invloed meer op
heeft.
Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek „Hond
zoekt huis". In deze rubriek wordt een hond beschreven die
in het asiel verblijft om daar een zekere dood tegemoet te
gaan... teilzij het dier een goed adres vindt. De in de rubriek
beschreven honden zijn alle door hondenbezitters naar het
asiel gebracht. Om uiteenlopende redenen, vaak begrijpelijk
maar soms ook volslagen onzinnig. De in „hond zoekt huis"
beschreven dieren zijn alle goed gezond, hebben een worm-
kuur ondergaan en zijn volledig ingeënt. Tegen betaling van
ca. 60 gulden ten bate van zwerfdieren zijn ze af te halen.
Adres: Nieuw Leids Dierenasiel, Besjeslaan 6b, Leiden. Tel.:
131670. Geopend di. t/m vr. 10.00—12.00 en 14.0017.00 uur.
Zaterdag van 10.00—12.00 en 14.00—16.00 uur. Zondag en
maandag gesloten.
De KW 88 bij de firma Taat
Vandaag aandacht voor twee
recordhouders. De eerste kam
pioen is Blacky. Deze zit reeds
twee maanden in het asiel,
het langst van alle honden. In
die tijd heeft hij al de kans
gehad een nieuw thuis te vin
den maar na drie dagen bleek
dat Blacky niet zo goed over
weg kon met de kleinste kin
deren in het gezin. Omdat die
kinderen naar Blacky's zin te
veel aan hem plukten en trok
ken. Na de derde dag vergat
Blacky zijn goede voornemens
één momentje en beet in een
reflex van zich af. Hiervan
schrok Blacky's nieuwe baas
zo, dat hij een keuze moest
maken wie er het huis uit zou
moeten, de hond of de kinde
ren. Uiteraard werd het de
hond, die het veld moest rui
men.
Blacky zit nu weer heel alleen
in het kille hok van het asiel.
Hij is een bastaard-bouvier
van ongeveer 45 centimeter
hoog. Uit bovenstaande ge
schiedenis blijkt dat Blacky
van goede wil is maar dat hij
door kleine kinderen (onder de
tien jaar) nogal gauw geïrri
teerd wordt. Dit is eigenlijk
het enige belangrijke nadeel
wat er in Blacky's persoonlijk
heid te vinden is. Voordelen
van Blacky zijn: uitermate
goed gehoorzaam, vooral bij
een lage mannenstem, waar
hij veel ontzag voor heeft:
voor zijn leeftijd (2 1/2 jaar)
behoorlijk speels, vooral met
stokken en ballen is hij erg
gek. Het is overigens niet al
tijd zo dat kleine kinderen
voor hem taboe zijn. Zolang er
maar niet aan hem geplukt en
getrokken wordt is hij voor
elk spelletje, met wie dan ook,
in.
Om nog wat meer bijzonder
heden over zijn uiterlijk te
vertellen: in de eerste plaats
valt zijn ruige zwarte vacht op
die qua onderhoud alleen af
en toe een borstel nodig heeft.
Flaporen en een lange krul
staart completeren het geheel.
Het is toch een beetje merk
waardig dat een hond als
Blacky die er toch niet mooier
of lelijker uitziet dan de mees
te andere honden zolang in het
asiel heeft moeten zitten. Na
deze twee zeer lange maanden
heeft Blacky in ieder geval
schoon genoeg van het asielle
ven en snakt weer naar een
beetje huiselijke gezelligheid.
En er is vast wel iemand die
hem dat wil geven.
De andere, zij het trieste, re
cordhouder is Agnes. Het
meelijwekkendste hondje in
het asiel. Zij is het prototype
van de hond die altijd in het
hoekje zit waar de slagen val
len.
Als zwervertje werd zij ander
halve maand geleden door de
politie in Leiden opgepikt en
naar het asiel gebracht. Eén
