Verbolgen Leiderdorp dreigt
overleg met Leiden te kappen
Deense bijdrage tot kerstgevoelens
in eerlijk gezaagd en beschilderd hout
iectric Blues
ert
J-jang
ibileum
MOGENS EIGENBROD WIST WAAR DE KLEPEL HINGFRANK TERHEIJDEN OOK
„SLEUTELSTAD VERLIEST LAATSTE BONDGENOOT
DOOR SUMATRABRUG EN WEIDEWINKEL"
BASKETBALVELD WORDT
KLEUTERSPEELPLAATS
Economisch
wel en wee
77D/REGIO
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 23 NOVEMBER 1977 PAGINA 5
LANGS
ip mijn omwegen door stad en land kom
graag mensen tegen. Elke morgen tussen
en en elf uur kunt u mij telefonisch vertël-
>rï wie u graag in deze rubriek zou willen
sgenkomen. Het nummer van mijn geduldi-
e telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
nestel 18 vragen.
emiinsels in hout te koop in Noordwijkerhout
len
Als ik helemaal goed
ben ingelicht (maar wie
weet hoeveel importeurs
zich staan te verdringen
om hetzelfde te zeggen),
heeft die meneer Mo-
gens Eigenbrod - het
geen niets met sfhore-
bröd te maken heeft -
een gouden gooi gedaan
met z'n Deense verzin
sels in hout. In zijn ge
val „goud in hout". Zo
heb ik me laten vertel
len, dat Mogens glorie
begon op het puntje van
het Deense eiland Fu-
nen, in het deemoedige
ex-vissersplaatsje Bo-
gense, vlakbij het we
reldberoemde Odense
waar Hans Christiaan
Andersen zich onsterfe
lijk maakte. De uitkomst
van Eigenbrod's slimme
gedachtengang is visueel
gemaakt achter het ven
sterraam van „Allure",
een knutselig-artistieke
kunstnijverheidswinkel
aan de Noordwijker-
houtse Viaductweg,
waar handelaar Frank
Terheij den sinds april
van dit jaar op een pret
tige manier voorziet in
de behoeften van zijn
jonge gezin.
Sinds enige tijd hebben Mo
gens en Frank aangename re
laties. Franks bekentenis gaat
zover, dat hij vertelt, dat hij
via een kennis in het bezit was
gekomen van een handbeschil
derde monstercollectie van
Mogens Eigenbrod: „dat was
zulk een fraai materiaal, dat
ik er helemaal weg van was.
Via de Deense ambassade in
Den Haag achterhaalde ik, dat
die produkten van Eigenbrod
wonderlijk genoeg nog hele
maal niet in ons land werden
geïmporteerd. Ik ben toen zelf
naar zijn fabriekje in Bogense
gereisd en daar heb ik na enig
omzien (wat een openbaring
voor me was) een contract af
gesloten." Wat erop neerkomt,
dat Frank Terheijden met z'n
fijne neus voor specialiteiten
Deens „kerstgebeuren" in eerlijk hout
zich verzekerde van de exclu
sieve import in Frankrijk en
de Beneluxlanden van Eigen
brod's, naar men zegt, unieke
kunstnijverheidsprodukten.
Met een groothandelaar heeft
Frank afgesproken, dat die de
verspreiding in het zuiden en
noorden van het land zou be
hartigen, maar Terheijden zelf
behield zijn claim op de Rand
stad. Gaat dat dus zien, in
Noordwijkerhout Zeker met
de stipte aankomst van de Sint
in het achterhoofd en met de
zekerheid van een sfeervolle
kerst in het nabije verschiet
Frank denkt maar zo: „Wie er
dit jaar met Kerstmis eens iets
anders van wil maken dan in
voorbije jaren, kan bij mij
best terecht omdat er iets
aparts in de aanbieding ligt."
Aanbieding dan niet te ver
staan als hoopje" (ofschoon
best betaalbaar), maar als een
erg aparte „offerte".
Even terug naar het Bogense
van Mogens (eigenlijk ligt Ko
penhagen op Seeland een „ei
land te ver"). Dat plaatsje was
eens een vissersdorp, maar die
cultuur ligt al enige tijd volko
men plat hoewel in verband
met de toestromende plezier-
vaart van de Westduitsers - die
Funen rondend in het Katte
gat trachten uit te komen - er
alweer plannen zijn voor nieu
we havens. Niettemin zijn de
vissers doodgebloed of ver
trokken, maar nog steeds telt
Bogense - volgens de gevoe
lens van Terheijden - rond de
2500 zielen, die zich thans voor
een redelijk deel gestort heb
ben op de aanbieding van Ei
genbrod: schilderen of niks.
Hetgeen neer zou kunnen ko
men op „pompen of verzui
pen". In Eigenbrod's houtsnij-
kundig fabriekje zijn acht
mensen steevast en verbeten
bezig met het zaag- en schuur-
werk. Mogens Eigenbrod zelf
dwaalt doorgaans door het
ganse vaderland om er z'n
produkten af te zetten.
Eigenbrod is een typische
man. Zijn vader, die zoiets als
rechter was, verklaarde des
tijds het bedrijfje voor failliet
Dat was uiteraard vóór zoon
Mogens de zaak overnam. Mo
gens kwam en overwon, twee
jaar geleden. Hij startte met
iets van folklore erin, zeker
qua kleurgebruik. Het begon
met paardjes, van groot tot
klein. Die houten paardjes
worden nog steeds uitsluitend
door bejaarden beschilderd.
Dat zijn thuiswerkers, evenals
de ruim veertig doodgewone
huisvrouwen die in Bogense
de overige figuurtjes van kleur
voorzien.
Frank Terheijden vertelt
voort: „van lieverlee ging Mo
gens door, met het oog op
Duitsland, en hij kwam met
een hele paascoÜectie". Alles
fris in de verf, erg decoratief.
Stralend ook van eenvoud,
maar bijzonder suggestief,
zoals zijn latere produkten
steeds zouden zijn. Ik moest
even denken aan ons Neder
landse „schelpenwerk", dat tot
volledige orkesten leidde: ple
zierige tijdpassering die in
klinkende munt werd omgezet.
Met een toevallig passerende
Amerikaan raakte Mogens aan
de praat en naar aanleiding
daarvan ontstond een kerst-
verzameling. Bijna door het
dolle, maar wel overwogen,
ging de Deen door en hij ont
wierp ook „tijdloze" figuur
tjes, zoals een „navy group"
met matrozen en kapiteintjes.
het hele zeevarende gebeuren
eigenlijk.
Een en ander gevolgd door
„bloemenmeisjes" met wespe
tailles (de stukken hout
draaien in een trommel met
schuurpapier net zolang door
totdat het ronde modelletjes
zijn.) Allemaal handwerk,
want niet één exemplaar is
gelijk aan het andere. Dat
geldt net zo goed voor de
Deense „nationale" typetjes, in
het zwarte pakje, met hoge
hoed, en het vrouwtje met een
uitgebreide knot in het haar.
Een echtpaar in „letterkast"-
formaat, zoals ook vele overi
ge snij- en zaagwerkjes in dit
beperkte kader passen. Bij al
dit „thuiswerk" is er maar één
probleem: het is uiterst ar
beidsintensief, want het tijdro
vende van deze winst opleve
rende aardigheid is, dat een
bepaalde kleur steeds droog
moet zijn voordat je er de
volgende stip op kunt zetten.
Het „kerstgebeuren" heeft bij
Mogens Eigenbrod (en dus ook
bij Frank Terheijden) een heel
aparte plaats ingenomen. Voor
minder dan honderd gulden
kun je er opnieuw ontroerd
raken. Geen zoete toestanden,
maar ,3ethlehem in eerlijk
hout". Dat zijn behalve Maria
en Jozef en het kindje (dat
gemakkelijk in en uit het pop
perige kribbetje kan komen)
ook de grote en kleine engelen
aan draadjes voor in de boom;
de vogeltjes in groen en wit en
rood, die ook buiten de kerst
tijd om allervriendelijkst vlie
gend kunnen functioneren in
de kamer als een „mobile".
Daar zijn verder herdertjes
waar een kaarsje in kan (bij
passende kaarsjes overigens,
handgedoopt) en tevens engel
tjes met de mogelijkheid voor
een kaarsje op het hoofd. Een
complete stal derhalve, inclu
sief de schapen van schaapjes,
een herderspaar, de drie ko
ningen, erg mooi uitgedost en
voorzien van ferme kroon en
gouden staf. Ik heb maar één
conclusie: weer eens heel wat
anders, dat spul van Mogens
Eigenbrod. Natuurlijk voor ei
gen brood, maar ook voor het
prettige geestelijke verzet van
vele anderen. Geen wonder,
dat Frank Terheijden het bij
het rechte eind heeft als hij
blij zegt „Skol".
noBfl
krJDAG LUSTRUMCONCERT
vNOORDWUK
ng
lur
égsj
dde
ïbor
lie
RESSna m -
1WIJK De bluesfor-
ij,.Electric Blues" uit
|ijk bestaat deze week
I Naar aanleiding hier-
*rdt zaterdag 26 novem-
jubileumconcert gege-
„De Kuip" aan de
ijkse Zeestraat. Het
dat om negen uur be-
oor iedereen gratis toe-
Tien jaar lang blues;
amateur-popmuziek
^professioneel tintje,
•ert, Wendel en Pië tro
le stap naar de profes-
tuziekwereld nooit ge-
'oor hen hebben de
(hap en het plezier in de
die ze maken altijd
lestaan.
kregen Henk Veght,
Wendel Hille-
n installatie. Daarvoor
ze hun blues over een
•sterker die zijn succes-
achter de rug had. De
|re installatie hoefden ze
gulle gever pas terug te
als de optredens wat
gen opleveren. Toen dat
ed het geval was, waren
vrienden al gauw eige-
ii een eenvoudige geluid-
tie.
(gitaar), Bert (basgitaar)
(drums en zang) spèel-
)1J^eerste jaren veel in de
e Preek, maar later door
nefderiand. Het repertoire
voornamelijk uit num-
»rer ^ayall en Fleed-
ir6tac. „Dat sloeg toen erg
ons motto luidde dan
^eter goed gepikt dan
•schreven", aldus Henk.
'ben echt geen zin om
!aan voor gefrustreerde,
,pen musici. Het liefste
ire wat het publiek mooi
'e nummers die we zelf
n zijn voor iedereen be-
Henri Dunant
In oktober van het jaa? 1970
kwam Electric Blues in de be
langstelling te staan. De op
brengst van een concert werd
door de drie vrienden afgestaan
aan het Rode Kruis. Dit ge
schiedde in het kader van de
■actie voor de aanschaf van de
Henri Dunant, de boot waarmee
Het Rode Kruis met gehandi
capten bootreizen maakt. Elec
tric Blues was toen de enige
groep die dit deed en ontving
dan ook een onderscheiding van
het Rode Kruis. „Het was eigen
lijk niet onze bedoeling om er
zoveel ruchtbaarheid aan te ge
ven, maar achteraf vonden we
de publiciteit wel leuk," vertelt
Henk.
Het eerste buitenlandse optre
den volgde al gauw. In 1971
speelde Electric Blues in Ham
burg voor een zaal van 4000
man. „Veel buitenlandse optre
dens hebben we moeten laten
gaan, het was namelijk niet al
tijd mogelijk om vakantie te
krijgen en we wilden ons niet
in het beroepsgeweld storten.
Als je „professional" wordt,
komt een mislukking keihard
aan", vinden de groepsleden.
Smedin
In 1974 kwam Piëtro Smedin bij
de groep. De groep had al een
tijd gezocht naar een mondhar-
monikaspeler, maar kon nie
mand vinden die ook werkelijk
in de groep paste. Piëtro bleek
de aangewezen persoon. Met
zijn onafscheidelijke koffertje
met mondharmonika's vulde hij
de groep aan. Een ander voor
deel bleek dat er nu ook num
mers van „Living Blues" ge
speeld konden worden. De
bluesharp van Piëtro is een on-
Piëtro Smedin, Henk Veght en Bert Bulk (v.l.n.r.); in de
rolstoel gitarist Wendel
misbaar solo-instrument in de
Living Blues-nummers.
Even leek het of 1975 het jaar
zou worden van de definitieve
doorbraak van Electric Blues.
De platenmaatschappij „Phono
gram" maakte opnamen met de
groep. Een meningsverschil
over het repertoire verhinderde
op het laatste moment het ver
schijnen van een langspeelplaat.
Tegenwoordig spelen de muzi
kanten van Electric Blues het
liefst snelle, ritmische blues.
Ook is een aantal roek-num
mers door de groep geadop
teerd. „Dust my blues" van El-
mor James en „Stumble" van
Eric Clapton hebben een vaste
plaats in het repertoire behou
den.
Studio
De oefenruimte en studio in
Noordwijkerhout is niet zo
moeilijkt te vinden. „Na het
dorp linksaf en verder ga je
maar op het geluid af', zo leg
gen de groepsleden de weg uit
aan hun bezoekers. De installa
tie (100 Watt) heeft in tien jaar
een verandering ondergaan.
Technicus Henk Warmerhoven
bedient het P.A. en Monitor-sys
teem.
Duidelijk is dat de vier vrienden
erg veel plezier hebben. Opmer
kingen vliegen over en weer tus
sen het spelen van de nummers
die ook technisch aardig in el
kaar zitten.
Wendel
Over Wendel (29) heeft een re
censent eens geschreven dat
„hij een ego-tripper is met een
gitaar van 2.000 gulden". „In
middels heeft Wendel een gitaar
van 3.000 gulden en hij is één
van de beste bluesgitaristen die
we ooit gezien hebben", zo ver
tellen de overige leden van de
band.
Wendel is invalide en dat levert
nogal eens verbaasde gezichten
op. „Vaak denkt het publiek dat
hij een zielige jongen is die een
dagje met ons mee mag. Als ze
hem eenmaal hebben horen spe
len heeft niemand meer com
mentaar," vertelt drummer
Henk Veght
De handicap van Wendel is voor
Electric Blues helemaal geen
probleem. „Hij doet aan alles
met ons mee en soms vergeet je
gewoon dat hij niet kan lopen
en hij is niet bepaald op zijn
mondje gevallen."
ED OLIVIER
LEIDERDORP „Ik ben zo langzamer
hand de houding van de gemeente Lelden
spuugzat. Wanneer volgende week tijdens
het overleg met het Leidse college van B.
en W. geen bevredigend antwoord wordt
gegeven dan moeten we maar met dat
overleg kappen". Dit zei de Leiderdorpse
wethouder Engbert Drengh (PvdA) tijdens
de gisteravond gehouden vergadering van
de raadscommissie verkeer en vervoer over
de plannen van het Leidse gemeentebestuur
om binnenkort de Sumatrabrug voor het
verkeer open te stellen. De wethouder was
duidelijk geïrriteerd over het onbeant
woord laten van brieven die het Leider-
dorpse college over deze kwestie aan Lel
den heeft geschreven.
„Wethouder Waal van Leiden komt zijn af
spraken niet na. In het laatste overleg heeft
hij beloofd onze brief van 11 oktober j.l. te
beantwoorden en enkele suggesties over de
verkeersafwikkeling te doen. In de ander
half jaar dat we nu over deze zaak praten
hebben we nog nooit een brief van Leiden
gehad. Officieel weten we nog van niets,
maar via ambtelijke kanalen hebben we
vernomen dat na het neerlaten van de brug
de Sumatrastraat voor vrachtverkeer zal
worden afgesloten", aldus de heer Drenth.
De commissieleden waren met de wethouder
bevreesd dat het vrachtverkeer komende
vanaf het industrieterrein De Waard op de
Lage Rijndijk rechtsaf zal slaan en richting
Leiderdorp zal kiezen met alle consequenties
voor het Leiderdorpse leefmilieu. De heer
Drenth ging gretig in op een voorstel van
zijn partijgenoot Jaap Bezemer om bij het
ministerie van Verkeer en Waterstaat be
zwaar tegen de Leidse verkeersmaatregelen
te maken en de minister te verzoeken voor
waarden aan de gemeente Leiden te stellen
voor het verlenen van een subsidie.
Ook in een ander verband had de heer
Drenth geen goed woord over voor het
Leidse gemeentebestuur. Na afloop van de
commissievergadering uitte hij ongemeen
felle kritiek op Leiden inzake het besluit dat
de gemeenteraad vorige week vrijdag nam
om in het Morskwartier aan de Plesmanlaan
geen weidewinkel toe te staan. De heer
Drenth noemde dit een „ongelooflijk staaltje
van onbehoorlijk bestuur", omdat Leiden
niet de moeite heeft genomen met de besluit
vorming te wachten tot dat de resultaten
van het lopende distributie-planologisch on
derzoek bekend zouden zijn. De heer Drenth
vindt dat de drie ton die het onderzoek kost
weggegooid geld is. Hij vreest bovendien dat
het ministerie van Economische Zaken het
toegezegde subsidie van ƒ125.000,- zal in
trekken, waarvoor de regio-gemeenten die in
het onderzoek participeren moeten op
draaien.
Wethouder Drenth zei voorts er zeker van
te zijn dat Albert Heijn die aan de Plesman
laan een Miro zelfbedieningswarenhuis wil
de vestigen de gemeente Leiden een proces
zal aandoen, omdat de afspraak was ge
maakt dat men op basisi van de resultaten
van het onderzoek een besluit over de vesti
ging zou nemen. De heer Drenth laakte ook
de houding van de Leidse wethouder Van
Aken, die zich in de discussie tegen het
besluit had verzet maar het bij de stemming
af had laten weten.
De heer Drenth kondigde aan als voorzitter
van de stuurgroep uit de regio verzet tegen
het besluit van de Leidse gemeenteraad aan
te tekenen. „Te gek om los te lopen", noem
de heer Drenth deze kwestie. „Ieder overleg
met de gemeente Leiden wordt volstrekt
gefrustreerd. Leiderdorp heeft zich ondanks
alles altijd loyaal tegenover Leiden opge
steld. Maar nu verliest Leiden haar laatste
bondgenoot", aldus een verontwaardigde
heer Drenth.
LEIDEN - Wethouder Ver
boom van Volkshuisvesting
gaat proberen iets te doen aan
de overlast die de regelmatige
bezoekers van een basketbal
veldje in de Lupinetnin in de
Merenwijk de omliggende be
woners bezorgen.
Deze bewoners hebben eerder
in een brief de gemeente erop
attent gemaakt dat het voet
ballen en het basketballen op
een geasfalteerd stuk alhier
behalve lawaaioverlast ook
materiële overlast veroor
zaakt „Die grote knullen ma
ken verschrikkelijk veel herrie
met die grote basketballen en
daar komt bij dat ze er ook
mee voetballen, zodat je regel
matig een bal tegen je deur of
tegen je keukenruit krijgt Er
is al eens een ruit kapot ge
gaan. Het heeft ook weinig zin
om beplanting in je tuin aan
te brengen want die is er in
de kortst mogelijke tijd weer
uit weggehaald", aldus een ge
troffen bewoner op de verga
dering van de commissie
Volkshuisvesting gisteravond.
De heer Ham (CDA) stelde
voor het stuk asfalt om te
toveren in een kleuterspeel
plaats (met bijvoorbeeld zand
bak), redenerend vanuit het
standpunt dat de spelletjes
van kleine kinderen eert min
der verstrekkende invloed op
hun omgeving uitoefenen dan
de sportieve capriolen van een
hoeveelheid jong volwassenen.
De heer drs. L. Beijen (PPR)
kon zich daar wel mee vereni
gen, maar vond dat er dan ook
wel wat voorzieningen voor
oudere jeugd moest komen
zoals banken en zo.
Burgerlijke stand
LEIOEN G«boren: Eric M. zn v R
R Houtman en S Meijer; Wllhelmu9 C
M. zn v W P Sloos en M C P Opdam;
Marinus C, zn v M H de Ruiter en J
Faber; Nieske A. dr v W Glasbergen en
J van Iterson; Chri3tine A. dr v A J van
den Bergh en J Venema; Wouter H A.
zn v P H van Reine en W Aanhane.
Overleden: P A Kouwenhoven geb 1902
vrouw, geh gew met C Willemse; J
Wassenaar geb 1892 vrouw, geh gew
met P J C Huisman; H C F Wu geb
1977, dr v P L Wu en E Sevoli.
Gehuwd: H Siebert en M de Bolster.
9 Aan het Gangetje 6 wordt bij
..Windsor", herenmodezaak, de
opheffingsuitverkoop begonnen.
Aan de Lange Mare 86 is „Stof-
ties B.V.", kleinhandel in gordijn
en kledingstoffen, opgeheven.
9 Aan de Diefsteeg 9 is bij drogis
terij „Phoenix" de opheffingsuit
verkoop begonnen.
