„De Kooi" ziet drogist Revet
meer als „wijkdokter"
Whisky kan tegen stootje
,ALS VROUW WEL
KWETSBAARDER
tinerva heeft nu vrouwelijke praeses
r AD/REGIO
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 29 OKTOBER 1977 PAGINA 5
(De gastvrijheid, aan schrij
vers van deze rubriek ver
leend, behoeft niet te beteke
nen dat hun meningen altijd
overeenkomen met. ons»
standpunt weergegeven in de
commentaarrubriek.)
„Wekelijks verschijnt In de Leidse Courant de rubriek:
Mond zoekt thuis". In deze rubriek wordt een bond beschre
ven die in bet asiel verblijft om daar een wekere dood
tegemoet te gaan, tenzij bet dier een goed tehuis vindt De
in de rubriek besebreven bonden gijn alle door hondebezit-
ters naar bet asiel gebracht Om uiteenlopende redenen,
vaak begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De
in Mond zoekt buis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënt Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van
zwerfdieren zijn ze at te balen. AdresNieuw Leids dierena
siel, Besjeslaan 6b, Laden, tel. 131670. Geopend di. t/m vr.
10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdags van 10.00-12.00
en 14.00-16.00 uur. Zondags en 's maandags gesloten.
"(gist Revet, „wijkdokter" van De Kooi
,,Ik droom van een zonnige dag in de kooi"
LEIDEN Idealisme staat boor in de
banieren van drogist Kees Revet (55
jaar) van de Lage Rijndijk: een merk-
waardig man die uit bescheidenheid
geen grote uitspraken wenst te doen,
doch in bet Kooigebied de eervolle repu
tatie van „wijkdokter" en „oenbudanan"
geniet.
Revet: ,Jk ben als drogist in feite advi
seur volgens de regels van de geneesmid
delenwet, maar als ik een hoofdpijnpoe
der aan een buurtgenoot verkoop zie ik
het als mijn sociale taak de dieper liggen
de oorzaak van de pijn op te sporen. Als
iemamand dus met klachten over migrai
ne bij mij komt, dan kan ik een pijnstiller
geven, maar ik zie het ook als mijn
verantwoordelijkheid om zo'n persoon
naar bijvoorbeeld de renovatiewinkel te
sturen, als de woonsituatie de oorzaak
van het ongemak is. Zo geloof ik dat de
meeste kwaaltjes ontstaan door spannin
gen die voortkomen uit slechte huisves
ting en een wat verslapt buurtleven".
Cornells Johannes Revet werd in 1922 te
Gouda geboren. Zijn vader was patroon
van een groot schildersbedrijf in deze
stad. Verwacht werd dan ook, dat de
jonge Revet te zijner tijd het familiebe
drijf zou overnemen. Maar zijn ambities
gingen naar iets anders uit Hij besloot
het vak van drogist te gaan leren. Dit
was werk, wat hem aanstond. Vlak voor
de oorlog behaalde hij in Rotterdam het
drogistendiploma. Van de tientallen kan
didaten die aan de cursus deelgenomen
hadden, behoorde Revet tot de hoogst
geslaagden. De toekomst leek zonnig.
Verschillende grote drogisterijen wilden
graag deze goede kracht in de zaak ha
len. De oorlogsperiode die spoedig aan
brak betekende echter dat vele Nederlan
ders hun betrekking moesten verlaten.
Dit gold ook voor de heer Revet
In 1946 vertrok hij naar Leiden, waar
drogist Donkers hem in zijn drogisterij
aan de Lage Rijndijk tot bedrijfsleider
aanstelde. Dertien jaar later was hij in
staat de winkel over te nemen van de
heer Donkers, die nar de Haarlemmer
straat verhuisde.
Adviescentrum
Thans geldt de winkel van Kees Revet
niet alleen als een uitstekende drogisterij,
maar eveneens als een soort sociaal ad
viescentrum van de buurt Revet: „U zet
het hoewel ik het zelf wat anders zou
willen omschrijven. Het is niet goed om
jezelf op de voorgrond te stellen. Liever
zie ik mezelf als een ouderwetse winke
lier, die een praatje maakt met zijn klan
ten. Iets waar men zich niet op moet
laten voorstaan. Vroeger was het heel
gewoon, dat de huisvrouw 's middags
een half uurtje boodschappen ging doen
en haar sociale kontakten onderhield met
andere buurtbewoners door een praatje
te maken. Tegenwoordig is dat er niet
meer bij. Alles moet snel gaan en de
mensen schieten liever een onpersoonlij
ke supermarkt in waar ze een paar dub
beltjes goedkoper uit zijn dan in de
kleine winkels. Zoiets als de Ster-reclame
vind ik tekenend voor deze tijd. Ik noem
het verlakkerij als op de buis reclame
wordt gemaakt voor allerlei artikelen die
alleen maar een aanslag op de portemon-
naie van de huisvrouw betekenen en
overigens weinig kwaliteit blijken te be
zitten".
Dat dit geen loze kreten zijn van de heer
Revet blijkt uit het bescheiden assorti
ment luxe-artikelen in zijn zaak. Het gaat
hier om een randassortiment cosmetica,
after-shaves en dergelijke. De belangrijk
ste artikelen die verkocht worden zijn
middelen voor zelf-medicatie en refor
martikelen.
„Vertegenwoordigers zult u bij mij dan
ook zelden aantreffen in de winkeL Mees
tal vraag ik hen, als ze me zo nu en dan
toch van hun waren proberen te overtui
gen, waaruit hun spulletjes dan samenge
steld zijn. Veel tekst en uitleg wil men
dan meestal niet geven. De vertegenwoor
digers begrijpen ook wel, dat ik hoge
eisen stel aan de kwaliteit van mijn
artikelen. Dat is nu eenmaal mijn opvat
ting. Ik hoef niet rijk te worden. Het
belangrijkste is dat ik spullen verkoop
waar ik achter sta. Ik wil de klanten
adviseren en ze niets opdringen".
Droom
Toen deze Kooibewoner naar een toe
komstvisie op het Kooigebied gevraagd
werd verwees hij naar een artikel dat hij
ooit in het wijkblad „De Kooiklok" ge
schreven heeft Enkele passages uit dit
stuk met als titel „Een zoete droom":
„Het is een zonnige dag in de Kooi, een
oase van rust, een grote tuin van groen
en kleur. Alle woningen zijn nu gereno
veerd, aan de buitenkant zien zij er mooi
en fleurig uit door de vele bloembakken
langs de ramen. De huizen zijn voorzien
van het modernste wooncomfort De stra
ten zijn betegeld met verschillend ge
kleurde stenen, waardoor leuke figuren
zijn ontstaan. De bomen rijn niet meer
te tellen in de Kooi, zoveel rijn er geplant
In de straten kunnen de kinderen naar
hartelust spelen, want slechts hier en
daar staat een auto voor de deur; daar
wonen mensen die hem vanwege hun
mindere validiteit direkt bij de hand
moeten hebben. De overige motorvoertui
gen en bromfietsen hebben hun stand
plaatsen aan de randen van onze wijk.
Alle bewoners worden gedreven door het
ideaal: „Het wijkbelang is ons aller be
lang en gaat boven het persoonlijk be
lang".
„Een bitter ontwaken: het is wel zonnig,
maar de renovatie is nog lang niet klaar.
Het loopt erg traag. Iedereen doet zijn
best Maar daar komt heel wat bij kij
ken. Dehuizen moeten niet alleen doel
matig verbeterd worden, maar ook de
huurprijzen moeten binnen de perken
blijven. Naast de riolering zal er een
nieuwe bestrating moeten komen. Er
moeten bettere verkeersmaatregelen ge
nomen worden. Dit alles kost veel geld.
Maar ik ben ervan overtuigd, dat met
de inzet van ons allen deze droom ver
wezenlijkt kan worden".
PETER VIERING
Wonen in
Voorschoten
Whisky is wat men noemt een
hond die tegen een stootje
kan. Niet alleen uiterlijk, maar
ook van binnen. De manier
waarop Whisky door de laatste
maand heen is gekomen, be
wijst de sterkte van zijn ka
rakter. De hele geschiedenis
begon ongeveer twee maanden
geleden, toen de vrouw van
Whisky's baas ziek werd. Zo
op het eerste gericht geen
ramp, maar na een bezoek van
de dokter aan de bazin begon
de zaak penibel te worden
voor Whisky. Het was name
lijk gebleken dat de riekte een
zeer langdurige zaak zou gaan
worden. Whisky's baas zou het
de komende tijd zeer druk
krijgen met de verzorging van
rijn vrouw en weinig aandacht
meer kunnen besteden aan
rijn lieve, maar nogal drukke
viervoeter.
Whisky zeer op aandacht ge-
I steld, was nogal verontwaar
digd toen alle zorgen nu naar
I het vrouwtje uitgingen. Een
bijzonder moeilijke situatie
^ie^oorJietgedra^an/Whi^
ky, beslist niet simpeler werd.
Niemand had dan ook schuld
aan het feit dat Wisky na een
week of drie weg moest. Zeker
niet Wisky zelf. Want je moet
wel een heel bijzonder soort
hond zijn wil je je aan zo'n
situatie kunnen aanpassen. Hij
voelde zich meteen een beetje
thuis in het asiel en werd weer
vrolijk en opgewekt Een
zwaarwegende reden voor een
al wat oudere dame om Wisky
als gezelschap uit te kiezen
voor haar eenzame bestaan.
Het was wat haar betreft een
wat riskante keuze, want
Whisky is pas een jaar oud en
wil niet alleen een uurtje spe
len, maar de hele dag. En vaak
uitgelaten worden. En veel ge
borsteld worden. Typisch een
hond voor een jong gezin. Tot
die conclusie is Whisky's nieu
we bazin ook gekomen, want
na veertien dagen was Wisky
weer terug op het asiel. Vro
lijk en opgewekt als immer.
Om deze hond kapot te krij
gen is nog wel wat anders
nodig. Dat weet Whisky ook.
maar voordat dat overftoopt
mocht gebeuren wil hij wel
een nieuwe en nu definitieve
baas hebben. Will Tiele aarzel
de dan ook niet om hem voor
deze rubriek voor te dragen.
Zoals gezegd is een gezin met
(jonge) kinderen ideaal. Voor
een alleenstaande is Whisky
ook wel geschikt maar dan
moet men akelig veel aan
dacht aan hem besteden. De
hele dag door. Voor een hond
als Whisky is een eengezins
huis de meest geschikte omge
ving maar als het moet wil hij
ook wel in een flat
Nu wat meer gegevens over
Whisky's uiterlijk. Het is een
kruising tussen een schape
does en een poedeL Een witte,
krulharige, halflange vacht do
mineert zodanig, dat men niet
geneigd is er nog een hond
onder te vermoeden. Ogen zijn
te ontdekken als men Whisky's
voorkant gevonden heeft Die
voorkant is te herkennen aan
het zwarte puntje in het egale
sneeuwlandschap, zijn neus.
Eerlijkheidshalve moet gezegd
worden dat Whisky's achterzij
de nog wat dun behaard is ten
gevolge van enig ongedierte
dat hem een paar weken gele
den nogal bezig heeft gehou
den. Daar heeft hij zo ge
krabd, dat mèt het ongedierte
ook een gedeelte van zijn
vacht verdwenen is. De wond
jes zijn echter al weer goed
herstellende en er is nauwe
lijks iets meer van te zien.
Whisky is om zo te zeggen
goed geciviliseerd. Hij gehoor
zaamt uitstekend, is gewend
om aan de riem uitgelaten te
worden, en houdt als leuke
bijkomstigheid, erg veel van
autorijden.
Mustel, de hond van de vorige
week, heeft veel geluk gehad
Nog voordat het stukje over
Mustel in deze rubriek ver
scheen, kwam er al een nieu
we baas op dé proppen. Mus
tel woont sinds 20 september
in de Tollenslaan in Leiden er
heeft het prima naar zijn zin
BART SPIJKER De voorkant van Whisky is herkenbaar aan een zwarte stip.
Schreef Ik de vorige malen
Iets ovef onderwijs en over
financiën, ditmaal aandacht
voor een ander belangrijk
terrein van gemeentelijke
bemoeiing nl. dat van het
wonen. Goede voorzienin
gen op dit gebied bepalen
Immers In hoge mate de
leefbaarheid van een ge
meente. Voor christen-de
mocraten moet ook hier
eerste uitgangspunt van het
beleid rijn de zorg voor de
zwakken.
Laat Ik beginnen met te
erkennen dat Voorschoten
als een dure gemeente
geldt De hulzen zi|n er duui
en de gemeentelijke lasten
in verhouding tot andere
vergelijkbare gemeenten
aan de hoge kant Vergelij
kende overzichten daarvan,
een aantal jaren gevraagd
bij de begrotlngsbehandelln
gen, hebben deze stelling
bevestigd. Wij zullen bi) de
komende begroting daar
naar nog weer eens vragen
at Wat Voorschoten nu om
te voorzien in de behoefte
aan woningen met name
voor de mlnst-draagkrachtt-
gen? Oe gemeente heeft
daartoe twee middelen.
Allereerst zoveel mogelijk
goede en goedkope hulzen
van gevarieerde grootte
laten bouwen. In het verle
den heeft Voorschoten zijn
portie woningwetwoningen
(toch nog altijd de goed
koopste, alhoewel niet
goedkoop) het eerst In de
bestemmingsplannen gerea
llseerd. Het wachten la nu
op de mogelijkheid om in
het plan Bijdorp weer snel
om. goedkopere woningen
te kunnen gaan bouwen. Wij
zijn dan ook hoogst onge
lukkig met de vertraging,
die de voortgang van dit
plan ondervindt Interessant
zijn overigens de ontwikke
lingen, die het wellicht
mogelijk maken om In
Bijdorp eveneens woningen
te realiseren In de zgn.
„beschutte sfeer" dwz om
goede en goedkopere
koopwoningen te kunnen
bouwen. Een goed bericht
Is overigens dat de sociale
woningbouw In het Verhede
park weer op gang komt
Bouwen heeft derhalve
eerste prioriteit omdat
nieuwbouw ook weer leidt
tot het vrijkomen van oude
re hulzen door middel van
de doorstroming, die dan
plaats kan vinden.
Oaamaast Is het ruimer
laten maken van bestaande
huizen een middel om aan
het woningtekort Iets te
doen en tegelijk het woon
genot te verhogen. In 1974
heeft de CDA-fractle mede
als een middel tot werkloos
heidsbestrijding gepleit voor
een royaler vergunningen
beleid voor verbouwingen.
Gelukkig heeft het College
van B en W aan dit verzoek
gevolg gegeven en In de
gemeente zijn nu vele
voorbeelden te zien van,
ook vanuit een oogpunt van
welstandstoezicht, zeer
aanvaardbare verbouwin
gen.
Een tweede middel om de
woningnood onder de
minstdraagkrachtigen te
bestrijden la een luiste
verdeling van het bestaande
bestand aan goedkope
huurwoningen, die voorna
melijk In handen van de
gemeente zijn. Daarbij doel
zich een moeilijke beleids
keuze voor. In CDA-kring la
men een duidelijke voor
stander van eigen-woning-
bezit niet alleen om prlnd-
plële, maar ook om prakti
sche redenen. Daarom zijn
wij er ook voorstander van
het gemeentelijk woningbe
stand aan de bewoners, dia
dat willen, te verkopen.
Maar zolang deze goed
koopste hulzen nog een
schaars distributie-artikel
zijn, zal naar mijn persoon
lijke mening tot deze ver
koopmogelijkheid die enige
jaren geleden In Voorscho
ten Is gestopt, voorlopig
helaas nog niet kunnen
worden teruggekeerd.
En tenslotte nog een be
langrijk aspect: de kamer-
nood onder jongeren la zear
groot Mag ik da Voorscfto-
tenaren da leuze onder
ogen brengen, waarmede
voor hen woning ruim te
geworven wordt: „een
kamer vrij, neem een Jonge
re erbi|".
Th. C. Esselaar
Voorzitter CDA-fractle
Voorschoten
J)EN „Er zijn geen echte moeilijkheden geweest bij mijn
Stelling tot praeses van het Collegium van Minerva. Slechts
klein groepje was er echt tegen. Je merkt wel dat je als
jwelijke praeses kwetsbaarder bent en bij eventuele fouten
Je kritiek natuurlijk sneller loskomen", aldus Xandra van
(22), de eerste vrouwelijke praeses van Leidens grootste
"entenvereniging Minerva.
zeilen vóór te zijn zich uitste
kend heeft voorbereid op de
praesesschap. „Mijn voorganger
heeft mij extra goed ingewerkt",
aldus Xandra van Rhee.
■benoeming van een vrouw
"loogste gezagsdrager binnen
ange tijd als mannelijk stu-
.enbolwerk bekend staande
j>rva is voor Xandra van
i geen verrassing. „Het is
jlogisch gevolg van de fusie
.,971 met Minerva met de
jlL (vrouwelijke studenten-
.niging). Sinds die tijd zaten
teeds twee studentes in het
egium (hoogste bestuursor-
•j) en waarom zou na zes
"l geen vrouw het Collegium
Jrien voorzitten" stelt Xandra
!Rhee. „Echte bezwaren zijn
ok niet geweest Het rittende
'egium zoekt iemand aan
V de functie van praeses
lj het volgende bestuursjaar,
volgt de kandidaatstelling
[iet is heel eenvoudig om een
'nkandidaat te stellen. Daar
maar 25 handtekeningen
,r nodig. En aangezien er
tegenkandidatuur is ge-
[st ben ik op 28 september
itstreeks benoemd", aldus
jdra van Rhee die om moge-
kritiek op haar reilen en
Spreekuur.
Xandra van Rhee is yijfdejaars
rechtenstudente in Leiden en is
gedurende die tijd een actief lid
geweest binnen de studenten
vereniging (toneel). Het voorzit
terschap beschouwt zij als een
uitdaging. „Het is een erg leuke
en veelzijdig taak. Je leert veel
mensen kennen, je krijgt veel
visies te horen. Je moet er ook
wel voor zorgen dat je een bee
tje te weten komt wat er onder
de leden leeft en je moet niet
in een ivoren toren gaan ritten.
Daarom heb ik twee keer per
week een spreekuur ingesteld
en dat wordt gelukkig - je weet
nooit of zoiets aanspreekt - goed
bezocht", aldus Xandra van
Rhee.
Het voorzitterschap van een stu
dentenvereniging die 2250 leden
telt en een jaarlijkse omret
heeft van anderhalf miljoen gul
den kan niet worden beschouwd
als een bijkomstige studiebezig
heid. Xandra van Rhee: „Het is
een dagtaak, maar met enige
planning is het wel mogelijk om
het met de studie te combine
ren. Als praeses heb je een coör
dinerende taak en moet je je
ook met het verenigingsbeleid
bezighouden. Daarnaast heb je
een representatieve taak en
moet je bijvoorbeeld aanwezig
rijn bij begrafenissen van oud
leden en soortgelijke gebeurte
nissen. Praeses ben je voor één
jaar (een verlenging komt zel
den voor) en dat is lang genoeg
want het is uiteindelijk een ver
moeiende bezigheid. Het is wel
jammer dat als een nieuwe
praeses zich éénmaal goed heeft
ingewerkt het jaar alweer voor
bij is".
Idealen
Xandra van Rhee zal vermoede
lijk geen sensationele ommekeer
betekenen in het beleid van Mi
nerva. Wel heeft ze bepaalde
idealen waar ze in haar korte
ambtsperiode aan toe hoopt te
komen. „Ik wil zoveel mogelijk'
openheid betrachten in mijn
functie, veel informatie doorge-
Xandra van Rhee, de vrouwelijke praeses van Minerva.
ven. Vérder moet ik me bezig
houden met de wet op de inper
king van de studieduur die
waarschijnlijk volgend jaar van
kracht wordt We moeten zoda
nige veranderingen gaan aan
brengen dat onze leden straks
niet als gevolg van het lidmaat
schap van Minerva jaren gaan
verliezen. En tenslotte wil ik de
slechte naam die Minerva nog
altijd wel een beetje heeft, ver
der omhooghalen en de buiten
staanders ook op de positieve
punten van Minerva wijzen in
plaats van op de negatieve.
