Kwalificatie
na zesentachtig minuten verveling
„Belgen hebben inderdaad complex van ons"
„DEZE JONGENS WIL IK NIET OPOFFEREN"
tn
ei
„Bode" Duivels dragen
terecht lammetjeswit
Argeirtimé
al zeker
in vier
minuten
ROB RENSENBRINK:
Guy Thijs over laffe houding België:
•A?ORT
LEIDSE COURANT,
DONDERDAG 27 OKTOBER 1977 PAGINA 15
Q«
an
sdst
elon
Ruud Krol en Johan Cruijff zijn tevreden: het doel is bereikt. Het
is tevens de laatste keer geweest dat Krol en Cruijff samen in het
Nederlands elftal hebben gespeeld. Als de laatste tenminste niet terug
komt op zijn herhaalde uitlating ook gisteren nog niet naar
Argentinië te gaan.
Voor Guy Thijs is het afgelopen, maar hoe gaat het verder met Jar.
Zwartkruis? De Belgische oefenmeester heeft de eindronde definitief
niet gehaald, de interim-coach van het Oranjeteam zal ook een stapje
terug moeten doen, want Ernst Happel neemt het roer weer in
handen.
Kol,
v),
AMSTERDAM Zoals de
t mist langzaam het Olympisch
ij Stadion bedekte, zo moet de
interland Nederland—België
- maar met de mantel der liefde
worden bedekt Het doel is
bereikt, Argentinië ligt in het
j verschiet en bondscoach Jan
Zwartkruis „Ik ben blij dat
ik mijn aandeel in dit kwalifi-
catieproces heb kunnen leve
ren" had tevoren immers
gezegd dat alleen het resul-
taat telde en hij niet ver
wachtte dat het een goede
partij voetbal zou worden.
Maar hij zal ongetwijfeld ook
1 niet hebben verwacht dat de
Belgen zo bedeesd en zo onder
de indruk van de snelle voor
sprong van Oranje zouden op
treden. In feite was de kwali
ficatie voor het wereldtoer-
nooi 1978 in vier minuten be
reikt Daarna was het een
kwestie van de wedstrijd in
de hand houden en dat was
zo simpel dat een restant van
zesentachtig minuten verve
ling ontstond waaraan het pu
bliek toch ook het resultaat'
laten tellend getuig», het ova-
tietje na afloop weinig
vreugde kon beleven.
Van alle zijden was vanuit
België de mare rondgestrooid
dat de Witte Duivels zich met
hand en tand zouden verzetten
tegen kwalificatie van Oranje
juist in dit duel. Er zou fel
tegenaan worden gegaan.
Maar hoe wilde bondscoach
Guy Thijs dat doen met twee
spitsen, Van Gooi en Lambert.
De oplossing was even eenvou
dig als de Belgen dergelijke
moeilijkheden gemeenlijk ple
gen op te lossen. De verdedi
ging versterken, achter op de
nul spelen en proberen met
counters een treffer in te pal
men. Een schoon idee, maar
dan moet er wel aanvoer ko
men en dat ontbrak ten ene-
male. Zodra Nederland in de
vierde minuut al na een voor
zet van Neeskens, waarna
Meeuws een misser produceer
de en René van de Kerkhof de
voortreffelijk spelende doel
man kansloos liet, de leiding
had genomen, nam het com
plex dat de Belgen de laatste
jaren demonstreren als ze
Oranje tegemoet moeten tre
den, levensgrote vormen aan.
Er volgde nog één reflex, pal
daarop, waarbij Jongbloed
een inzet van Van Gooi moest
overmeesteren maar daarbij
bleef het wel.
Er werd zo schroomvallig ge
speeld aan Belgische zijde, dat
het leek alsof de ploeg, naar
waarheid gehuld in het on
schuldig lammetjeswit, zonder
enige hoop op een goed resul
taat was gearriveerd.
Nederland kon zich Ruud
Krol zelf hautain voetbal
veroorloven, hield zich royaal
staande met een half fitte
Cruijff Zwartkruis: „Hij
heeft de hele wedstrijd veel
pijn geleden" en had niet
de stormkracht van Johan
Neeskens nodig om te bena
drukken dat Oranje, hoe sober
ook spelend, veruit de betere
was. En dat zegt dan wel wat
over de zwakte van de Belgen,
bij wie Guy Thijs voor enige
verrassing had gezorgd door
Van Binst uit de ploeg te laten
maar ook Paul Courant en
Francois van der Eist, hoewel
deze laatste later-werd gewis
seld voor Jean Thissen, op het
zelfde moment dat de gebles
seerd geraakte René van de
Kerkhof (spierscheuring)
plaats maakte voor Ruud
Geels. v
Zwartkruis: „Ik had stellig
gerekend op die twee, Van der
Eist en Courant Ik vreesde de
drang die Van der Eist toont
om het doel op te zoeken
maar vooral de wijze waarop
hij „de blinde kant" opzoekt
om ineens op te duiken. Ik
was ook niet gerust op Cou
rant. Dat is de reden waarom
ik Van Hanegem niet opstel
de. Door hun snelheid zouden
er moeilijkheden kunnen ont
staan in de ruimte achter Van
Hanegem".
Zwartkruis koos dus voor
loopwonder Willy van de
Kerkhof, de man met het grote
longvolume Johan Neeskens
en de nimmer opgevende Wim
Jansen op het middenveld.
Toen Wim Jansen na dertien
minuten al geblesseerd raakte
(van achteren aangevallen en
bovendien op dat moment zijn
enkel verzwikt) kwam Van Ha
negem toch in de ploeg. Het
was toen al duidelijk dat het
geen kwaad kon. De Belgen
maakten geen tempo, toonden
niet de onverzettelijkheid die
inherent is aan het verdedigen
van de laatste kans en kwa
men slechts moeizaam tot
spaarzame combinaties. Oran
je legde af en toe wel vloeien
de acties op de grasmat, maar
dan ook slechts af en toe.
Daaruit ontstonden kansjes:
schoten van Rensenbrink, Wil
ly van de Kerkhof en zijn
broer René, Cruijff en tegen
het slot de inzet van Rensen
brink. Maar Jean-Marie Pfaff
verdedigde zijn doel uitne
mend en keerde alles. „Een
fenomenale doelman", prees
Jan Zwartkruis terecht.
Hij had trouwens toch (te) veel
goede woorden over voor de
Belgen in zijn roes van het
behaalde succes, plaatsing
voor Argentinië. Het vlak spe
lende Nederland evenwel was
het bewijs van de „impotentie"
van de Belgen, die momenteel
niet anders kunnen spelen dan
ze doen. Zwartkruis dan ook
zeer terecht: „Als ze gaan aan
vallen, spelen ze tegen hun
karakter in".
België viel dan ook niet aan,
liet Oranje komen maar kwam
zelf niet tot verrassende uitval
len. De Belgen konden het
niet. Ze bereikten zelden of
nooit Raoul Lambert die zich
gevoeld moet hebben als in het
damspelletje van een tégen
vijf, wolf en schaap. Zonder
tot pertinente uitblinkers te
komen debutant Johnny
Dusbaba en tóch Johan
Cruijff hoewel hij zich niet in
het gewoel bewoog, waren de
besten haalde Oranje met
gemak, zoals op 26 maart van
dit jaar in Deurne (0—2) de
zege binnen.
Het valt te vergoelijken dat
Nederland na de 1—0 en de
kennelijke schroomvalligheid
van de Belgen geen extra in
spanningen deed om de score
te verhogen. Wat had Oranje
immers te vrezen? Het ant
woord luidt kort en krachtig:
niets.
De ploeg werd in zijn, voor het
publiek weinig aangename,
spelopvatting geschraagd door
Zwartkruis die zijn mannen
voor het duel nogmaals onder
ogen had gebracht dat alleen
het resultaat het uitgangspunt
van deze interland was. Zijn
opdracht luide: „Proberen de
Belgen met agressief voetbal
ineens te verrassen". Dat is
volkomen gelukt. Zonder tot
de bodem te gaan. „Wilde ik
ook niet", aldus Zwartkruis,
„ik had ze gezegd dat ze hun
krachten niet nodeloos moes
ten slopen".
Er liepen wat teleurgestelde
spelers rond in de catacomben
van het Olympisch Stadion.
Niet Willem van Hanegem, die
er volkomen begrip voor had
opgebracht dat Zwartkruis
hem niet wilde stellen tegen
over het loopvermogen van
enige Belgen- Wel Jan van Be-
veren. Zwartkruis: „Jan Jong
bloed werd niet gepasseerd te
gen Rusland noch tegen
Noord-Ierland, dan kan ik
toch niet om hem heen?"
In dit geval maakte het weinig
uit wie onder de lat stond. De
keren dat Jongbloed moest in
grijpen waren zo schaars dat
iedere keus ook juist was ge
weest.
Anders stond het met Dusba
ba, die bij Anderlecht laatste
man speelt en voor Zwartkruis
ook min of meer een gokje
was. „Ik heb even geaarzeld,
de lengte en de kopdracht van
Raoul Lambert in aanmerking
nemend". Ook dat is goed uit
gevallen.
Maar dat alles neemt niet weg
dat Nederland de kwalificatie
op weinig imponerende wijze
heeft bewerkstelligd. Niet te
gen IJsland, niet tegen Noord-
Ierland, noch tegen België.
Het zou een pijler voor Argen
tinië zijn geweest als Neder
land ook als het er in zat
werd dat niet gedaan of te
weinig met overmacht num-
mer een van groep vier was
geworden. Er zal nu nog veel
en hard gewerkt moeten wor
den om tot eenzelfde resultaat
te kunnen reiken als in West-
Duitsland 1974 werd behaald.
Nederland kwalificeerde zich
met zesjes. Met zo'n rapport
ga je wel over, maar krijg je
geen eervolle vermelding.
HERMAN VAN BERGEM
Nederland: Jongbloed; Suurbier,
Krol, Dusbaba, Hovenkamp; Nees
kens, Jansen (Van Hanegem), Willy
van de Kerkhof; René van de
Kerkhof (Geels), Cruijff en Ren
senbrink.
België: Pfaff; Gerets, Broos, This
sen (Van der Eist), Renquin; Van
der Eycken, Meeuws, Coeck, Cools;
Van Gooi, Lambert
DE STAND
Stand in groep 4:
Nederland 6 5 1 0 11 11— 3
België 5 3 0 2 6 7—3
Noord-Ierland 5 1 1 3 3 4—6
Usland 6 1 0 5 2-12
Het alles zeker stellende doel
punt in beeld. Doelman Jean-Ma
rie Pfaff kijkt verslagen achter
zich, nadat René van de Kerkhof
(geheel rechts) al in de vierde
minuut heeft gescoord.
(Van onze verslaggever)
AMSTERDAM Rob Rensen
brink was keihard in zijn oor
deel over het Belgische spel.
„Ze hebben laf gespeeld.
Maandag op Zeist heb ik het
al gezegd. De Belgen hebben
waar het Nederlanders betreft
een complex. Dat heb je kun
nen zien vanavond. Al toen zij
snel met 1—4 achter kwamen
te staan, hadden de Belgen
niet de moed om nog een wan
hoopspoging te wagen om Ne
derland de weg naar Argenti
nië te blokkeren. Onbegrijpe
lijk, dat zij zo behoudend zijn
blijven spelen. Het is gewoon
een karakterkwestie. De Bel
gische voetballer is nog niet
zo ver als de Nederlandse.
Met 1—0 verliezen is nog al
tijd beter dan met een nulle
tje of drie vier de boot in te
gaan".
Rensenbrink stond met die
mening niet alleen. Vrijwel
unaniem meenden de Neder
landse spelers dat België niet
serieus heeft geprobeerd Ne
derland voor de WK uit te
schakelen. Willy van de Kerk
hof: „Eigenlijk was het een
gemakkelijke avond. Die Bel
gen hebben niets geprobeerd.
Er werd alleen wat geschopt,
maar dat was ook alles. Is die
Pfaff niet zo goed dan winnen
we met drie doelpunten ver
schil. Je hebt weer eens kun
nen zien, dat de Belgen niet
tijdens de wedstrijd om kun
nen schakelen. Daar zijn ze
niet professioneel genoeg voor.
Wij hebben het vermogen om
na een snelle tegenvaller op
een andere golflengte te gaan
spelen. Belgen kunnen dat
niet. Na die 10 bleven ze
gewoon hun eigen spelletje
spelen. En dat zonder enige
overtuiging".
Broer René ventileerde dezelf
de gedachte als Willy: „De Bel
gen zijn lafaards. De ploeg
was nog niet rijp voor Argenti-
nie'.Volkomen terecht hebben
wij ons geplaatst voor het
eindtoernooi. Ik wil niet zeg
gen dat wij zo briljant hebben
gevoetbald, maar we hebben
meer klasse en moed dan de
Belgen".
Oranje-libero Ruud Krol meld
de prettig samengewerkt te
hebben met zijn oude club
makker John Dusbaba. „De
tandem was weer in ere her
steld", lachte Krol. „Het liep
lekker. Toen we de ochtend
van de wedstrijd de opstelling
van Zwartkruis hoorden had
ik er meteen alle vertrouwen
in. Dusbaba en ik kunnen het
nu eenmaal goed vinden en
dat is vanavond gebleken.
Want alhoewel we al een paar
maanden niet meer samen
speelden verliep de wissel
werking vlekkeloos".
VIJFTIGSTE
ZEGE VOOR
NEDERLAND
AMSTERDAM - De be
langrijke overwinning
(10), die Nederland in het
109e duel tegen onze Zuid
erburen behaalde, beteken
de de vijftigste overwin
ning voor Oranje in de
..Dèrby der lage landen".
Van de 109 wedstrijden
won Nederland er 50, speel
de er 23 gelijk en verloor
er 36. Oranje scoorde 255
doelpunten, België 199.
AMSTERDAM Luttele ogenblik
ken nadat de Belgen voor de tweede
maal de weg versperd was door
Nederland naar het eindtoernooi
van het wereldkampioenschap voet
bal, slaagde de Belgische oefen-
meester er nog in positieve punten
aan te wijzen in het laffe spel van
de Belgen. „Wij zijn een ploeg in
opbouw", sprak hij luchtig. „De WK
in Argentinië komt voor ons te
vroeg. Dat hebben wij ons gereali
seerd. Niet alleen de spelers maar
ook ik. Daarom kan ik geen onvrede
hebben met deze nederlaag. Verge
lijk de wedstrijd in Antwerpen met
die van vanavond en de conclusie
is dat het Belgisch elftal vooruit is
gegaan. In Antwerpen werden wij
zo nu en dan van het veld gespeeld,
nu was dat niet het geval. En dat
is tegen dit Nederland een winst
punt".
Guys Thijs reageerde nogal fel op
de aanval van een gedeelte van de
Belgische sportpers, die vond dat de
Belgen gisteravond eigenlijk niet se
rieus geprobeerd hebben om tot Ar
gentinië door te dringen. Thijs: „On
zin. Nederland is gewoon beter. Wij
hebben geprobeerd achter de „nul"
vast te houden om vervolgens via
een counter een beslissing te-force
ren. Die opzet is mislukt, geloof me
tegen Nederland was dit de enige
kans om te winnen. In Antwerpen
hebben we het geprobeerd met frank
en vrij voetbal. We kregen als ant
woord daarop een pak slaag. Nu
moesten we het over een andere
boeg gooien. Gewoon met de weten
schap dat we het van een gelukje
hadden moeten hebben".
De snelle treffer van René van de
Kerkhof gooide echter roet in het Bescheiden
eten, want al na vier minuten faalde
het streven van de Belgen om Neder
land het scoren te beletten hopeloos.
of met behoudend voetbal hopen op
een wonder. In het eerste geval zou
Nederland nog tenminste drie doel
punten gescoord hebben en in het
andere hou je de schade beperkt. In
beide gevallen is het resultaat toch
hetzelfde, want dat Nederland poule
winnaar zou worden stond toch al
min of meer vast".
Thijs: „Dat was de genadeklap. Op
dat moment kun je twee dingen
doen; of als wilden gaan aanvallen
De reactie van Guy Thijs tekent de
lafheid van de Belgen, want je mag
toch verwachten, nee zelfs eisen, dat
de Witte Duivels toch een serieuze
poging zouden wagen om Nederland
voor Argentinië te wippen.
Thijs: „Nogmaals, met onze beschei
den middelen hebben we dat ook
gedaan. Dat is niet gelukt Opbouw
staat bij mij voorop. Wanneer ik
jongens als Pfaff en Meeuws bezig
zie dan heb ik alle vertrouwen in het
Belgische voetbal. Deze jongens wil
ik niet opofferen. Daarom weigerde
ik na die snelle 1—0 alles op de
aanval te gooien". Opvallende afwe
zige in het Belgische team was Gil
bert van Binst, de rechtervleugel ver
dediger van Anderlecht toevallig
ook de club van Rob Rensenbrink.
Thijs: „Dat Van Binst er niet bij
was, was niet toevallig. Na alle uit
spraken van Gilbert in de dagbladen
vond ik het onverantwoord om hem
tegen zijn ploeggenoot Rensenbrink
te laten voetballen".
Zoals Thijs het ook onverantwoord
achtte om meer dan twee spitsen
(Van Gooi en Lambert) mee naar
Amsterdam te nemen, waardoor met
name de gevaarlijke Ceulemans en
Wellens thuis bleven. Thijs: „Het had
allemaal toch niets uitgemaakt.
Twee spitsen en een hermetisch af
gesloten verdediging, dat was vol
gens mij de enige kans om Neder
land te verrassen. Die kans is mis
lukt. Ik wens Nederland sterkte toe
in Argentinië. Holland heeft er meer
recht op dan wij om daar volgend
jaar te spelen".
ROB HARTOG
