Vijf Hoven Huis voetbalt
om invaliden te plezieren
,Die Csardasfürstin" in een wervelende
Noordwijkse en Oegstgeeste co-produktie
hond
zoel
huis
Er zit geen greintje kwaad in Mustel
WEDSTRIJD TEGEN VERONICA-TEAM
BEETJE
RUIMTE
IS WEL
EEN
„MUST"
BE]
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 22 OKTOBER 1977 PAGINA 5
er voi
n, da
stijl 1
Err
formi
ukte,
oorde
of. K
ook
se le
lp mijn omwegen doör stad en land kom
k graag mensen tegen. Elke morgen tussen
ien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
en wie u graag in deze rubriek zou willen
egenkomen. Het nummer van mijn geduldi-
je telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
oestel 18 vragen.
Het „Vijf Hoven Huis", het club
huis aan de Hoflaan, gelegen op
de grens van Leiden Zuid-West,
gaat zijn dienstenpakket aanmer
kelijk en verheugend uitbreiden.
Van de week zie je er bijvoorbeeld
's morgens nog de kleuters die
ook in de herfstvakantie bezigge
houden moeten worden (een aller
aardigst toneeltje waarnaar je
kunt kijken terwijl de koffie bruin
staat te worden), de bejaarden
weten hun weg naar dit joviale
gemeenschapscentrum allang te
vinden en ook andere sectoren in
deze Leidse samenleving kunnen
hier hun portie vermaak en ont
plooiing vinden. Begin deze week
echter kwam de voorhoede van
een groep kennismaken, een groep
die lange tijd niet aan bod is
gekomen, maar waaraan steeds
>s tepetitie van „Mozaïek" en „De Troubadours".
m is in onze contreien een
ilwaardige operettedrift tot
and gekomen. Je had in
Bgstgeest al ruim twee jaar
operettevereniging De
Troubadours met ongeveer
totzingende leden en in
pordwijk het gezelschap
nzaïek, dat meer dan 45
i30tigende enthousiastelingen
ing t zijn gelederen heeft. Die
5Kj2CVee hebben elkaar nu ge-
ki'nfnden, in kracht en saam-
jrigheid, want het is nog
Jjjj^eds zo, dat twee meer
'daoiinnen dan één. Elk voor
'fe fh z'eh al de nodige
laidfrdiensten verworven op
operettegebied, maar om tot
een volwaardige, ja zelfs
professionele aanpak te ko
men, daartoe ontbraken ei
genlijk de mogelijtyieden tot
nog toe. Op een goede dag
kwamen de twee groepen
met elkaar in contact en het
resultaat is, dat beiden met
een grote produktie op de
planken kunnen komen:
„Die Csardasfürstin", in
1915 geschreven door behen
dige componist van vrolijk
heid Emmrich Kalman.
Mozaïek en De Troubadours kwa
men overeen, dat er leden uitgewis
seld konden worden. Geen fusie,
maar een plezierige samenwerking
waardoor nu met een volwaardige
operette in hechte eendracht een
„feestje" gebouwd kan worden, met
een bezetting van 60 zangeressen en
zangers en gastsolisten en met or
kest en ballet samen een „vulling"
van 80 personen. Koos Vogelezang,
bestuurslid van Noordwijks Mozaïk:
,We hebben meer vrouwen dan
mannen, maar dat is bij De Trouba
dours hetzelfde euvel, zoals trou
wens overal. Maar als je de handen
ineen slaat kun je de verhouding
gladstrijken. Oegstgeest met 11 he
ren tegenover 24 dames is in feite
niet eens zo erg slecht samenge
steld. We begeven ons nu in het
beginstadium van samenwerking.
Dat moet je wel hebben, als je met
iets volwassens op de planken wil
komen".
Op 4 en 5 november komt de co-
produktie van Mozaïek en De
Trouwbadours in het Lido-theater
(goed voor 400 bezoekers) in Noord-
wijk. Op dinsdag 8 november is de
Csardasfürstin te beluisteren en te
zien in het Rijnlands Lyceum in
Oegstgeest, waar zeker 550 mensen
de zaal kunnen bezetten. Het geheel
zal staan onder leiding van Ben
Swaap, waarbij de regie van Arnold
Alons (die een bijna professionele
opzet garandeert, vanwege zijn
prestaties met beroepsgezelschap
pen) en Cees Borger (één van de
drie voortreffelijke gastsolisten, sa
men met Ans Poppe en Willy Bur-
gerhoudt) zich helemaal heeft aan
gepast. Het orkest (van de Jeugd-
en Muziekafdeling Den Haag) werd
gerepeteerd door de Noordwijkse
musicus René Verhoeff. In Noord-
wijk beginnen de avonden om 8 uur
en in Oegstgeest om half 8. In de
badplaats blijft men na afloop in de
sfeer met een bal met de Egerlander
Blaaskapel en in Oegstgeest zal men
ongetwijfeld na het laatste applaus
zijn weg vinden naar Het Camp-
huys naast de kerk. Noordwijk en
Oegstgeest hebben elkaar in het lus
tige zangspel gevonden en het staat
nu al zowat vast, dat dit stem-aan-
stem-gaan helemaal zal aanslaan.
meer - ofschoon nog niet in vol
doende mate - aandacht wordt
geschonken: onze invalide mede
mensen. Maandagmiddag werd
het eerste gezelschap, met rolstoel
en al, verwelkomd in het Vijf Ho
ven Huis: 32 mannen en vrouwen,
jong en oud. De mensen van het
clubhuiswerk hopen, dat dit nog
maar een begin is, „want we kun
nen hierbinnen zeker 80 tot 100
van hen bezighouden". Een rede
lijk aantal op de ongeveer 400
invaliden die dit stadsdeel van
Leiden telt.
Het „Vijf Hoven Huis" té ingespeeld ge
raakt op het gebruik van het gebouw door
invaliden: de accommodatie is thans
„drempelloos", er is een opnt voor rolstoe
len bij de toegangsdeur, de toiletten heb
ben hulpmiddelen gekregen, er zijn 25
stoelen extra aangeschaft Maar er moet
nog veel meer gebeuren: er moet een
schuifwand komen, een parkeerhaven voor
het gebouwtje, de trottoirrand bij de in
gang dient verlaagd, want de wagentjes
moeten zó binnen kunnen rijden.
Ook wil men het assortiment gezelschaps
spelen flink uitbreiden. Bij een grote aan
loop van invaliden kan eventueel ook de
zaterdagavond voor deze categorie ont
spanningzoekenden worden gereserveerd.
Men ziet, het „Vijf Hoven Huis" doet er
alles aan om een probleem te helpen oplos
sen. Het heeft al veel geld gekost en het
zal nog veel meer geld vergen: 15.000 gul
den moet er op tafel komen om de „aange
paste" activiteiten te kunnen betalen. Zo'n
bedrag komt er natuurlijk niet vanzelf en
daarom gaan de cultureel werkers van de
Vijf Hoven geld loskloppen bij sponsors en
bij iedereen die belangstelling heeft in de
zorg voor de minder kansrijke invalide. Nu
is er zo'n cultureel werker - die zijn naam
beslist niet genoemd wil zien, omdat hij
alleen maar „Het clubhuiswerk vertegen
woordigt" - die met een vrijwillige kracht
bezig is. Laat ik hem „Piet" noemen, hoe
wel hij eigenlijk Henk heet. Er moest wat
gebeuren, omdat het clubhuis zelf niet over
geld beschikt: „We zitten al met een subsi
dietekort", vertelt „Piet".
Welnu, het „Vijf Hoven Huis" beschikt wel
al geruime tijd over een eigen voetbalelftal,
eigen jongens onder elkaar. Een best elftal
zelfs, dat eens in de twee weken een
wedstrijd speelt tegen andere clubhuizen
of bedrijven en zo. Vorige week nog tegen
de Franciscus Band. „We willen ook tegen
De Hutspotten voetballen; we zijn hele
maal op elkaar ingespeeld en er zit steeds
„het goede doel" achter", vertelt mijn zegs
man, die nog steeds pijnlijk anoniem wil
blijven, omdat hij slechts een radertje is
in het geheel, dat die 15 mille moet zien
los te branden.
Op zaterdag 14 januari moet de klap op
de vuurpijl te horen zijn. Dan wordt
's morgens om 11 uur op het LFC-terrein
(„fijn afgeschut met bomen") een voetbal
wedstrijd afgedraaid tussen De Vijf Hoven
en een elftal van de Omroep Veronica. Dat
Veronica-team speelt ook al een tijd lang
tegen instellingen die voor een goed doel
tegen de bal wensen te trappen. Na de
winterse ontmoeting, die door niemand
gewonnen hoeft te worden, als men maar
„en masse" wil komen kijken en entree
betalen, volgt in het clubhuis het „binnen-
gebeuren". Dat is een groots opgezette
bazar met de meest uiteenlopende attrac
ties, waarvan de opbrengst ook alweer de
invaliden van Zuid-West via de clubhuisin
richting ten goede komt. Het toegangsbe
wijs voor de voetbalwedstrijd is tevens een
lotnummer voor de bazar, waardoor het
mes voor de belangstellende aan twee kan
ten kan snijden.
Inmiddels hebben de invaliden van Zuid-
West hun weg naar het Vijf Hoven Huis
gevonden. Ze zullen er in toenemende mate
gaan komen, dat zit er dik in. De middagen
gaan dus gewoon verder. Straks kunnen
deze mensen niet meer buiten die sfeer die
helemaal voor hen alleen is en dan ver
wachten ze wat, namelijk, dat ze kunnen
blijven komen. Maar dan zal het Vijf Ho
ven Huis, dat nu „a" heeft gezegd, ook „b"
moeten kunnen zeggen. Vandaar onder
meer die voetbalwedstrijd en de bazar. U
heeft nog bijna drie maanden de tijd om
erover te denken, of u komt kijken of niet.
„Wekelijks verschijnt in de Leidse Courant de rubriek:
„Hond zoekt thuis". In deze rubriek wordt een bond beschre
ven die in bet asiel verblijft om daar een zekere dood
tegemoet te gaan, tenzij bet dier een goed tehuis vindt. De
in de rubriek beschreven honden zijn alle door hondebezit-
ters naar bet asiel gebracht. Om uiteenlopende redenen,
vaak begrijpelijke, maar soms ook volslagen onzinnige. De
in ,JIond zoekt buis" beschreven dieren zijn alle goed
gezond, hebben een wormkuur ondergaan en zijn volledig
ingeënt Tegen betaling van ca. 60 gulden ten bate van
zwerfdieren zijn ze af te halen. Adres: Nieuw Leids dierena
siel, Besjeslaan 6b, Leiden, tel. 131670. Geopend di. tfm vr.
10.00-12.00 en 14.00-17.00 uur. Zaterdags van 10.00-12.00
en 14.00—16.00 uur. Zondags en 's maandags gesloten.
Het feit dat Mustel door de
politie naar het asiel werd
gebracht, zegt in dit geval
niets over bet verleden van de
hond. Misdadig zal bet zekei
niet geweest zijn, want met de
beste wil van de wereld is er
geen greintje kwaad in het
karakter van Mustel te be
speuren. Een gerechtelijke
dwaling behoort nu ook niet
direct tot de mogelijkheden,
dus bet komt er op neer dat
Mustel wel gewoon ver
dwaald geweest zal zijn. Aan
de andere kant is bet wel
jammer dat zelfs de politie
niets uit Mustel loskreeg. Zo
zal de voorgeschiedenis van
Mustel wel voor altijd in een
mysterieus waas gebuid blij-
ven.
Als concreet feit kan worden
genoemd de datum van Mus-
tels aankomst in het asiel: 20
september 1977. Die dag kan
bepaald niet de rustigste ge
noemd worden uit de geschie
denis van het dierenasiel. Mus
tel heeft namelijk een gruwe
lijke hekel aan kleine ruimten,
vooral als hij daar dan ook
nog alleen wordt gelaten. Pro
testen alom dus. Beheerder
Will Tiele bleek uiteindelijk de
sterkste zenuwen te hebben
want na verloop van tijd be
gon het gejank van Mustel in
aantal decibellen gerekend, af
te nemen. Sterker nog, Mustel
begon weer plezier in het le
ven te krijgen, nadat hij aan
zijn benarde positie gewend
was geraakt Hij begon wat te
spelen met andere honden als
hij de buitenren verbleef en
het eten begon hem ook weer
te smaken. Daar is overigens
nooit wat op aan te merken
geweest. Het voedsel staat wat
kwaliteit betreft op eenzame
hoogte in het Leids Dierena-
De vooruitgang in het gedrag
van Mustel kwam echter niet
voort uit de vriendschap die
hij met sommige andere hon
den sloot of uit het lekkere
eten dat hij er kon genieten,
maar stoelde zuiver op de
hoop binnen redelijke termijn
weer uit het asiel te komen,
c.q. een nieuwe baas te vinden.
Die hoop wordt nu echter
weer enigszins de bodem inge
slagen omdat het allemaal wel
erg lang gaat duren. Ook het
geduld van een hond raakt
immers eens uitgeput.
Mustel ziet er beslist niet on
aantrekkelijk uit. Het overgro
te deel van zijn vacht is git
zwart met op de borst en buik
hier en daar een plukje wit
Eigerdijk heeft Mustel het
meest van een Keeshond weg,
al is hij wel een maatje klei
ner, met zijn hoogte van veer
tig centimeter. De spitse snuit,
de krulstaart en de spitse,
rechtop staande oortjes com
pleet met pluimpjes zijn echter
wel aanwezig. Ook Mustels
leeftijd is niet onaantrekkelijk,
vier jaar.
Over karakter krak ter is al
iets gezegd, maar er kan nog
aan toegevoegd worden dat
Mustel het niet erg vindt om
in een wat kleiner huis te wo
nen, zolang hij maar niet te
lang alleen wordt gelaten. Dan
raakt hij in paniek en zet een
keel op. Verder is zijn karak
ter redelijk plooibaar en voor
een gezin met kinderen zal
Mustel een ideale hond zijn.
Max
Max, de hond van de vorige
week, die zo jammerlijk in het
warenhuis verdwaald was ge
raakt beeft een goed tehuis in
Oegstgeest gevonden bij een
baas die tijdens een uitje wel
goed op Max zal passen.
BART SPIJKER
Woningbouw
Eén dezer dagen rolt bi}
alle Voorhouters het eerste
nummer van een periodiek
informatieblad van het
CDA-Voorhout in de bus.
Niet alleen om belangrijke
CDA-evenementen aan te
kondigen. Maar tevens om
de grote groep CDA-kiezers
bijna 50% van de Voor-
houtse stemmers bij de
laatste verkiezing voor de
Tweede Kamer verslag te
doen van datgene waarvoor
het CDA-Voorhout en met
name de CCP (=CDA>-
raadsfractie zich in de
afgelopen periode heeft
ingezet. Veel is realiseerd,
zoals woning- en scholen
bouw, verkeersvoorzienin-
gen, sportaccommodatie
enz., maar er resteren nog
vele wensen. En ook daar
over wil het CDA haar
kiezers voorlichten en
raadplegen.
Natuurlijk staat de woning
bouw voor de eigen woning
zoekenden bovenaan de
verlanglijst. Door de succes
volle strijd tegen het spook
beeld van de "Bollenstad"
dreigde de weegschaal te
ver door te slaan. Daarom
heeft het CDA met kracht
geijverd voor het opstellen
van een zodanig woning-
bouwplan over de spoor
lijn dat in ieder geval tot
1990 Voorhoutse woningzoe
kenden, zowel gezinnen als
alleenstaanden, binnen de
eigen gemeente een huis
kunnen vinden. Om te
bereiken dat het ook betaal
bare huizen zullen worden,
dient naar onze mening
zeker 85% van de huizen In
de woningwet- en premie
sector te worden gebouwd.
Als reactie op het ontwerp-
streekplan Zuid-Holland
West heeft de Voorhoutse
raad zich op het standpunt
gesteld dat een plan van
1500 woningen ten noord
oosten van de spoorlijn
financieel-economisch
gezien het meest ideaal zou
zijn. Een extra ontsluitings-
weg naar de rijksweg bij
Sassenheim zou dan tot de
mogelijkheden behoren. Nu
het er alle schijn van heeft
dat de provincie dit plan
niet zal goedkeuren, moeten
wij terugvallen op een
alternatief plan van 700
800 woningen voor Voor
houtse en Warmondse
woningzoekenden gezamen
lijk. Helaas (nog) zonder
ontsluitingsweg.
Een plan. alleen voor Voor
houters is niet haalbaar.
Om te voorkomen dat aan
weerszijden van de spoorlijn
afzonderlijke leefgemeen
schappen ontstaan, moet
tenminste een fiets- en
voetgangerstunneltje in het
plan worden opgenomen.
De harmonische inpassing
van nieuwe bewoners in het
oude dorp iets wat in
Voorhout tot nu toe steeds
is gelukt zal ook nu weer
kunnen plaatsvinden. De
hogere kosten van het plan
moeten dan wel door een
behoorlijk aantal woningen
worden gedragen. Daarom
steunt de CDA-fractie het
voorstel om ook Warmondse
woningzoekenden, die in
eigen gemeente niet meer
terecht kunnen, een plaats
in Voorhout te bieden. De
op de Voorhoutse gemeen
schap drukkende financiële
last kan dan tot aanvaard
bare proporties worden
teruggebracht.
De zwaardere verkeersbe
lasting op de Voorhoutse
wegen is echter een nadeel.
Toch meent de CDA-fractie
dit te moeten aanvaarden
terwille van een spoedige
realisering van de wonin
gen. Als financiële en
planologische mogelijkhe
den dat in de toekomst
toelaten, komt misschien de
ontsluitingsweg er ook nog
wel.
Mr. G. C. G. Borst
Voorzitter CCP-fractie
Gemeenteraad Voorhout
