Monstergevecht
op z'n Japans
IN HET TEKEN VAN
HERFSTVAKANTIE
Peter Duivenvoorden:
een begaafd schilder
Slapstick
„Cranky Boy"
EN VERDER...
Kunst in Lakenhal
„Ex Animo" huldigt
haar gouden dirigent
DEZE WEEK IN LEIDSE BIOSCOPEN
„De neef van Rameau"
LEIDEN Toneelgroep Globe speelt
morgenavond in het LAK-theater „De
neef van Rameau" van Denis Diderot.
De tekst van het toneelstuk is in de
dialoogvorm geschreven en was oor
spronkelijk niet vaor toneel bedoeld.
Het is een gesprek tussen de filosoof
Diderot en de neef van de componist
Rameau, die een parasiet en een leuge
naar is en daar nog zeer tevreden mee
is ook. De filosoof probeert daar wat
zwakjes een idealistische moraal tegen
over te zetten. Aanvang 20.15 uur.
LUXOR The deep (16)
Een verhaal van hebzucht on
der de zeespiegel: de strijd
tussen de vakantiegangers
Jacqueline Bisset en Nick Bol-
te en een op morfine jagende
misdadigersbende. Overtui
gend gefilmd door de makers
van „Jaws". (tweede week)
CAMERA My name is
nobody (12) Spaghetti-western
van het betere soort met Te
rence Hill en Henri Fonda,
(tweede week)
0 STUDIO Cria Cuervos
(16). Razend knappe film met
Geraldine Chaplin in een spel
met verbeelding, werkelijk
heid en tijd. (vierde week)
0 LIDO I Soldaat van
Oranje (16). Een voor Neder
landse begrippen kostbare
film- over het verzet in de
Tweede Wereldoorlog. Gedeel
telijk opgenomen in Leiden en
Noordwijk. Een onderhouden
de rolprent die de verzetssfeer
goed in beeld brengt en een
internationaal niveau kent.
(vijfde week)
LIDO II - Herbie (aJ.). Het
verhaal van de kiene volkswa
genkever in een soort Tour de
France voor auto's. Het eigen
zinnige kevertje is vermakelijk
om naar te kijken en soms
zelfs te lachen, (tweede week)
In 1976 zijn drie schilderijen,
die sinds 1948 als bruikleen
van de Dienst Verspreide
Rijkscollecties in de Lakenhal
hingen, teruggekeerd naar
Den Haag. Deze schilderijen
(van Jan Steen, Gerard Dou
en Willem van Mieris) zijn
thans te zien in de onlangs
heropende Schilderijengalerij
van Stadhouder Willem V
naast de Gevangenpoort in
Den Haag. Als compensatie
kreeg de Lakenhal een tweetal
interessante landschappen, zij
het, dat htm makers aanmer
kelijk minder roem hebben
vergaard dan Steen of Dou.
Van Jan Porcellis' zoon Julius
Porcellis hangt sinds kort een
aantrekkelijk zeegezicht. Een
pas onlangs herontdekte
Leidse landschapsschilder,
Quirijn Posz. van Slingelant
(1583/4—1655) heeft een 17e
eeuws landschap vervaardigd,
dat vroeger op grond van een
onvolledig gelezen monogram
aan zowel Jacob Saverij de
Jonge als een Jochem Camp-
huijsen was toegeschreven.
0 LIDO III Turks fruit
(16). Uitstekende Nederlandse
speelfilm met Rutger Hauer
(ook in Lido I als „soldaat" te
aanschouwen) en Monique van
der Ven (negentiende week)
TRIANON De pastoor
op de sextoer (16). Al weer wat
oudere maar zeer matige film
met o.m. Cornelis Vreeswijk.
IEX King Kong contra
lodzilla (16) met Michel
teith en Inoshira Honda,
tegie: Thomas Montgo-
nery.
EXPOSITIE IN „ARS"
LEIDEN De Christelijke oratoriumvereniging „Ex Animo"
viert de komende weken feest. Aanleiding daartoe is haar
dirigent, Herman de Wolff, die op 1 november het feit herdenkt
dat hij vijftig jaar geleden voor het eerst optrad als muzikaal
leider van „Ex Animo".
Met de Philipsorkestvereni- Dat heb je nu niet meer. Het
ging en enige prominente so- aantal volwassenen is evenwel
listen zal het Leidse koor ter ongeveer gelijk gebleven. Toen
gelegenheid van het gouden de televisie in opkomst was,
dirigentenjubileum maandag dachten we dat de mensen
24 oktober een uitvoering van thuis zouden blijven. We heb-
„Die Jahreszeiten" van Joseph ben ongelijk gekregen. Zelfs
Haydn geven. De gouden din- als er voetbalwedstrijden zijn,
gent zal de musici begeleiden, komt iedereen gewoon naar de
zoals hij, de laatste vijftig jaar repetitie"
gewend is geweest. De solisten
die hun medewerking verlenen Ei 2611 W6I*K
zijn: de sopraan Karin Ostar,
de tenor Chris van Woerkom De heer De Wolff kijkt met
en de bas Marco Bakker. De genoegen terug op vijftig jaar
clavecimbelpartij is in handen mex Animo": „We hebben heel
van Ada van der Bent die vele wat gezongen. Moeilijke en ge-
jaren van Herman de Wolff makkelijke werken uit allerlei
privé orgel- en pianolessen periodes en van allerlei stijlen:
heeft ontvangen. Haydn, Bach, Bruckner, Men-
Een week later, op 1 november delssohn en Schumann, maar
is er in de ontvangsthal van 00k werk van eigentijdse com-
de Vredeskerk aan de Burg- ponisten zoals Hubert Cuypers
gravelaan in Leiden een recep- en vooral veel eigen composi
tie. Allen die de afgelopen ja- ties". Een indrukwekkend aan
ren van de muziek van Her- tal werken voor orgel en voor
man de Wolff hebben genoten gemengd koor, zoals onder
en vooral degenen die onder meer een Oranje-oratorium en
zijn leiding muziek hebben ge- een Sanctus, Benedictus en
maakt, kunnen de gouden ju- Hosanna, is in de loop der
bilaris komen feliciteren. jaren van de hand van diri
gent Herman de Wolff ver
schenen.
Gevraagd naar zijn herinne-
Sinds de oorlog heeft het ringen uit een halve eeuw diri-
Leidse koor ieder jaar in Lei- geren gaan de gedachten van
den een uitvoering gegeven De Wolff, zoals die van zove-
van Bach's Matthaus-passion ien van zijn leeftijdgenoten, op
onder leiding van de dirigent, de eerste plaats terug naar de
Aan de leden van het koor is moeilijke oorlogsjaren. „Voor-
het, volgens De Wolff, te dan- aj het laatste jaar was het erg
ken dat deze traditie in Leiden moeilijk om van Rotterdam
levend is gehouden. „Het is (de woonplaats van de dirigent
van het grootste belang, dat red.) naar Leiden te komen,
muziekamateurs hun mede- Toch was het fijn juist in die
werking kunnen geven aan tijd om met een koor te wer-
een programma van hoog ni- ken: de mensen zongen graag
veau. Men kan daarbij niet en waren zeer gemotiveerd. Ze
eisen, dat alles vlekkeloos ver- gaven elkaar en mij
loopt. Natuurlijk gaat er wel steun om de ellendige tijd
eens wat mis bij een amateur- door te komen", aldus de heer
uitvoering. Maar het enthou- De Wolff, die stelt dat net na
siasme van deze mensen, hun de oorlog er niets fijners be-
persoonlijke inzet, maakt dat stond dan Oranjeliederen uit
dergelijke uitvoeringen soms te voeren. „Dat deden we in
veel waardevoller zijn dan de het Van der Werffpark. Onver-
plichtmatige concerten van be- getelijk is ook de herdenkings-
roepsmusici. Die hebben wel dienst in de Pieterskerk op 1
een technische volmaaktheid, oktober 1945. Voor het eerst
die Ex Animo niet gemakke- na vijf jaar kreeg „Ex Animo"
lijk zal bereiken. De sfeer van toen weer de kans vaderlandse
ons koor evenaren ze evenwel liederen ten gehore te brengen
zelden. Als dirigent kun je ter gelegenheid van de viering
best wat door de vingers zien, van Leidens Ontzet, zonder
als de mensen maar een heer- dat we door de bezetter op de
lijke avond hebben, en als het vingers werden getikt",
publiek maar naar de uitvoe- Volgend jaar dirigeert Her
ringen komt", aldus dirigent man de Wolff zijn laatste Matt-
De Wolff. haus-passion. En daarna ziet
Ook het jeugdkoor wordt ge- hij wel weer, zegt hij. Maar als
leid door De Wolff. Over de de enthousiaste dirigent over
toekomst van het gemengd muziek praat, maakt hij niet
koor en het jeugdkoor is hij de indruk ooit met zijn vak,
vol goede verwachtingen: „N? dat tevens zijn hobby is, op te
de oorlog zongen we met onge willen houden,
veer vierhonderd kinderen Ton Harmsen
Uitvoeringen
Door alle publiciteit rond Dino
de Laurentius re-make van
.King Kong" zou je bijna ver
geten dat de Japanse speelgoe
dindustrie in 1963 ook al eens
King Kong in een film heeft
doen herleven. Ze haalde
daartoe eerst haar bloedeigen
monster Godzilla -een vuur
spuwende stegosaurus - uit de
diepvries om met zijn staart
wat verwoestingen in het pop
penhuis aan te richten, liet
vervolgens twee Japanners
een nummertje „Abbot en Co-
stello bij de kanibalen" maken
en voerde vervolgens een reu
zen inktvis ten tonele. Dan
komt de reusachtige Kong, die
de inktvis verjaagt, maar zich
in zijn overwinningsroes zó te
goed doet aan kruikjes bessen
jenever, dat hij in slaap valt
en een gemakkelijke prooi is
voor de ontdekkingsreizigers,
die hem op een houtvlot naar
de beschaving willen expedie-
ren.
Maar Japan vindt één monster
dat dood en verderf zaait, ge
noeg en Kong krijgt geen in-
reisvergunning.
Als een poging om Kong met
dynamiet te vernietigen mis
lukt, zwemt deze naar het vas
teland om daar zijn krachten
te meten met aartsvijand God-
tilla. De eerste ronde is duide-
ijk voor de stegosaurus, maar
de enigszins geschroeide Kong
geeft de moed niet op en
stuurt -na in zijn onhandig
heid enkele gebouwen te heb
ben vernield - op een nieuwe
confrontatie aan. Na een num
mertje catch-as-catch-can van
King Kong heeft Godzilla - eindelijk - bij de staart
twee in dierenvel gestoken
vechters heeft een „geladen"
Kong zijn tegenstander dan
toch letterlijk bij zijn staart.
Het gevecht der giganten heeft
echter een a ar be ving ten ge
volge en Kong neemt de benen
naar veiliger oorden, maar
met nadat hij eerst Godzilla
kopje onder heeft gedompeld.
Cupido film heeft dit kinder
lijk- amusante werkje met zijn
duidelijke maquettes en apen
die met speelgoed treintjes spe
len of kinderlijk blij zijn met
een welgerichte dreun op het
hoofd van de tegenstander na
veertien jaar nog eens van stal
gehaald en vergeleken met de
miljoenen verslindende pro-
duktie van De Laurentiis komt
dit filmpje er niet eens zo
slecht af. Alleen het acteren én
de Engelse nasynchronisatie
zijn wel erg dilettantisch. Van
dat laatste hebben Kong en
Godzilla gelukkig geen last.
MILO
Een scène uit „Cranky Box".
LEIDEN Deze week in de Leidse bioscopen
geen opzienbarende premières. Slechts „De
pastoor op de sextoer" (16) in Trianon en King
Kong contra Godzilla (16) in Rex zijn nieuwko
mers.
Van de resterende films is de aanhoudende
vertoning van Turks Fruit (16) in Lido III
eigenlijk hoogst verbazingwekkend. Voor de
negentiende achtereenvolgende week wordt de
film met Monique van der Ven en Rutger
Hauer gedraaid. Kennelijk trekt het Leidse
publiek naar de nationale produkties, want ook
de „Soldaat van Oranje" in Lido I breekt
en terecht bezoekersrecords en dat al weer
voor de vijfde week. Plaatsbespreken voor deze
film over het verzet in de Tweede Wereldoorlog
blijft geboden.
Voor het overige heeft de herfstvakantie in de
bioscoopwereld toegeslagen. „Herbie" in Lido
II is een uitstekende film voor de jeugd, met
tal van aardige belevenissen van een volkswa
gentje dat het levenslicht zag in „The love bug".
De kindervoorstellingen in Camera, Lido III en
Rex zullen deze week ook rijkelijk veel bezoe-
kertjes trekken. In Camera draait „Popeye's
grote lachparade" op de zaterdag, woensdag en
donderdag om half drie, een gegarandeerd
succes. Dit laatste geldt ook voor „Donald Duck
goes west" in Lido III, een belofte voor ander
half uur schaterlachen, met in het achterhoofd
het 25-jarig jubileum van het weekblad van
Disney in ons land. Donald Duck ontvangt de
bezoekertjes op zaterdag, zondag en woensdag
om half drie. Rex presenteert zaterdag en
woensdag om half drie „Piraten van het scha-
teiland" voor de vakantiehoudende jeugd.
Donald en de eendjes
Werkend in het atelier aan het Diamantplein
LEIDEN Leonardo da Vinei:
„De schilderkunst begint daar,
waar de natuur ophoudt"
Voor kunstenaar Peter Duivenvoorden (25)
is deze zinsnede uitermate belangrijk. „Ik
houd me bezig met de betekenis der din
gen. De aard van de natuur te doorgrond
en beschouw ik als mijn thematiek. Ik
schilder natuurgetrouw. Dat wil zeggen
realistisch, ongekunsteld en niet bedacht.
De realiteit, of de natuur en haar beteke
nis, is een gebied dat zich ver uitstrekt
over ons waarnemingsveld heen. Om tot
uitdrukking te brengen wat ik zie en er
vaar, als ik over de realiteit nadenk, moet
ik mij van symbolen bedienen. Ik grijp
terug tot de oudste tijden. De cirkel, de
driehoek en het pentagram beschouw ik
als de oervormen van de schepping. Het
zijn uitdrukkingen van de oorspronkelijke
eenheid. Als vakman ben ik een fijnschil
der, die geïnspireerd is door de Italiaanse
Renaissance. Mijn leermeesters zijn Da
Vinci en Rafaël. Van de Vlamingen noem
ik Van Eyk en Vermeer, die mij met hun
fantastische techniek tot het uiterste prik
kelen".
„Schilderen en tekenen is voor mij een
mogelijkheid om mijzelf in beeld te bren
gen. Het is voor mij een manier van leven:
een samengaan van denken en voelen tas
tend naar licht en donker. Ik zoek naar
de versmelting van uitersten binnen mij
zelf. Noem het synthese, harmonie of ver
innerlijking. Op het doek breng ik mijzelf
tot stand. Het is een uiterst moeizaam
omzettingsproces, waarbij ik erg vaak faal,
en toch verder kom. Ik tracht niet zoals
de 19e eeuwse symbolisten gelijk Gustave
Moreau, de polariteiten binnen mezelf tot
uitdrukking te brengen. Nee, mijn streven
is eerder omgekeerd. Ik probeer de duali
teiten binnen mezelf te verenigen, tot har
monie te brengen. Mijn inspiratie haal ik
uit de mens en de natuur. Ik voel mij een
schilder van mensen".
Schoolperiode
Dit zijn de woorden van Peter Duivenvoor
den, opvattingen in de marge van zijn
geweten. Fijnschilder op het doek, doch
zeer behoedzaam waar het de spreektaal
betreft. Als telg uit een boerengeslacht in
Noordwijk werd hij 25 jaar geleden gebo
ren op de geestgronden achter de duinen.
Van zijn lagere school periode herinnert
hij zich zijn meester nog heel goed. „We
hadden in onze klas 5 jaar lang dezelfde
onderwijzer. Op een dag zei hij me, dat
ik tekenaar moest worden. „Als bouwkun
dig tekenaar kun je later overal terecht".
Ik begreep niet wat hij bedoelde en ik
moest verontwaardigd hebben uitgeroepen,
dat ik zoiets nooit zou willen zijn: „Ik wil
een „echte" tekenaar worden... van men
sen".
Na de Mulo kwam hij op het Fioretticolle-
ge in Lisse terecht. Een tijd van nieuwe
ontdekkingen brak aan. Hij maakte zich
los van het ouderlijke milieu en leerde in
een groep van 25 man de wereld van de
poëzie en het gesprek kennen. Hoofdper
soon in deze leerlingenkring was leraar
Nederlands, Gerard Blusman. „Door hem
kwam ik in contact met een enorme
stroom van ideeën. Hij leerde me in mijzelf
te kijken, me in mezelf te verdiepen. We
richtten een jongerencentrum, Orpheus ge
naamd, op en gaven dichtbundels uit. In
1970 ging ik met het diploma van school
af.
Ommekeer
Vijf jaar zou ik met een frequentie van
drie maal per jaar van het ene naar het
andere adres verhuizen. In de zomer van
'72-'73 woonde ik met een ploeg van negen
man samen in een huisje ergens in de wei.
Die zomer is bepalend geworden voor wie
ik nu ben. Op uitnodiging van vrienden
werd ik op een avond in Hillegom voorge-
LEIDEN Het onafhankelijk Toneel voert vanavond, „Cranky
Box" op in het Lak-theater. Het toneelstuk werd in 1976
geschreven door Judith Herzberg. De muziek is van Frank
Zappa. De acteurs zijn Ditha van der Linden, Truus te Selle,
Gerrit Timmers en Edwin de Vries. De regie wordt gevoerd
door Jan Floris Lamers.
Het stuk gaat over belevenissen van steeds wisselende bewoners
en bezoekers in een kamer. De scènes hebben kop noch staart
en zijn als het ware ergens uit een film geknipt. Kwistig wordt
gestrooid met eigentijdse slapstick. Het Onafhankelijk Toneel
lapt onder de slogan „uitverkooptoneel" alle mogelijke ernst aan
zijn laars. De voorstelling begint om kwart over acht.
Zelfportret van Peter Duivenvoorden
steld aan Wim Knotter, een begaafd schil
der uit Voorden in de Achterhoek. Hij
heeft een ommekeer in mijn leven van
rusteloze bohémien teweeggebracht. Hoe
wel ik voor die tijd al tekenlessen bij een
Haarlemse beeldhouwer had genoten,
stortte ik mij vanaf de ontmoeting mét
Knotter in de studie van het tekenen en
schilderen. Ik verdiepte mij met ijver in
de anatomie en probeerde de stof te be
heersen.
Met een vriend, Ton Prins, eveneens een
fijnschilder, ging ik een etage op de Oude
Singel te Leiden bewonen. We werkten en
studeerden erg hard. Een sterk gevoel voor
ambacht begon zich in me te ontwikkelen.
Schilderen als behandeling en beheersing
van de techniek kwam erg, naar mijn idee,
met het goede vakmanschap overeen. Te
genstellingen verdwenen. En misschien zit
hier iets in van de synthese die ik na
streef'.
Studie
Peter Duivenvoorden schafte zich leerboe
ken, pigmenten, oliën en gereedschappen
aan. Zijn studie van het tekenen van por
tretten, anatomie en de natuur breidde zich
met het onderzoeken van de oude schilder
stechnieken gestaag uit. Hij was een leer
ling zonder meester. Zijn enige bronnen
waren de handboeken van de Duitse cory
feeën Kurt Wehlte en diens leraar Max
Doerner. Twee geleerde schilders die be
langrijk onderzoek deden in het begin van
deze eeuw.
Expositie
In zijn atelier aan het Diamantplein 50
komt zijn werk tot stand. Zijn vrouw
Gemma en 4 maanden oude dochtertje
Tahmar poseren hier als zijn beste model
len. Sinds kort heeft Peter Duivenvoorden
zich eveneens bekwaamd in de etskunst.
Opdrachten accepteert de schilder beslist,
maar mogen zijn feitelijke studie niet in
de weg staan. „Regelmatig teken of schil
der ik in opdracht portretten van voorna
melijk kinderen. Ik doe het erg graag,
omdat ik veel van hun zuiverheid houd".
Peter Duivenvoorden exposeert zijn werk
in het gebouw van „Ars" aan de Pieters
kerkgracht 9 te Leiden. Hij treedt dan met
andere kunstenaars op als gastexposant
van beeldhouwster Gerda van den Bosch.
De tentoonstelling duurt tot 30 oktober en
is geopend door prof. dr. D. J. Kuenen,
rector-magnificus van de Universiteit van
Leiden.
ETER VIERING
