Grote problemen
praktisch oplossen
Woedende uitval Carter
naar oliemaatschappijen
Dajan verdedigt
Midden Oosten voorstel
Énnenland/buitenland
Tal van doden in
vermageringsinstituut
Loonpolitiek baart Callaghan veel zorgen
NOBELPRIJS GENEESKUNDE
NAAR DRIE AMERIKANEN
LEIDSE COURANT
VRIJDAG 14 OKTOBER 1977 PAGINA 11
In de serie „sociaal-
economische vraag
stukken in Nederland",
waarmee onze krant
vorige week maandag
begonnen is, hebben
tot nu toe geschreven
de heren J. Lanser
(voorzitter CNV), W.
Perquin (voorzitter
KNOV), drs. H. van der
Schalie (voorzitter
Raad MHP), drs. J.
Schouten (voorzitter
KNBTB) en W. Kok
(voorzitter FNV). Van
daag is aan het woord
mr. C. van Veen, voor
zitter van het VNO. De
schrijvers hebben hun
artikel geschreven
zonder tevoren op de
hoogte te zijn geweest
van eikaars tekst
g
ks
m. Het kennis nemen van de commentaren
*-op de jongste Troonrede en begrotings-
stukken moet de .modale' nieuws-consu-
wel eens het gevoel geven, dat in
Nederland een nieuw gezelschapsspel is
ej} uitgevonden: het argumentisme.
Eenvoudige waarnemingen die de door
snee burger doet, eenvoudige verbanden,
Mdie hij tot dusverre meende te kunnen
zien, lijken niet meer te kloppen. Als hij
dagelijks om zich heen ziet: bedrijven
moeten inkrimpen of sluiten; vrienden en
collega's worden werkloos; jonge mensen
L kunnen na de school geen werk vinden;
dat komt omdat we niet meer mee kunnen
t komen met onze concurrenten.
Als onze belangrijke concurrenten het net
iets beter, of iets minder fout doen dan
wij, worden we te duur en prijzen we ons
uit de markt. Dat is een logische conclu-
sie. Maar er is meer. De krantenlezer moet
wegwijs zien te worden in conjuncturele
en structurele problemen, overcapaciteit
en afzetvragen, arbeidsmarkt en valuta
kwesties en de verhouding tussen de ar
beidskosten en werkloosheid niet te verge-
i'sj ten. Maar wat lost al dat argumenteren
Mr. Christiaan van Veen werd op 19
december 1922 in Bameveld
geboren. Daarover zegt hij zelf: „Ik
kan me van Bameveld niets bewust
herinneren, want ik ben in
Goeree-Overflakkee opgegroeid.
In 1939 ben ik in de
gemeenteadministratie terecht
gekomen. Dat heb ik tot 1944
gedaan. Ik heb er de slechte jaren
meegemaakt: spergebied, inundatie.
Toen de grond me te heet onder de
voeten werd, heb ik geprobeerd
door de linies heen te komen naar
Luik, waar de Amerikanen zaten.
Dat is me niet gelukt Ik kwam tot
Maastricht, waar ik op 13 september
1944 bevrijd ben. Als
oorlogsvrijwilliger trad ik toe tot het
militair gezag in Brussel.
Na de bevrijding begon ik mijn
studie. Ik werd werkstudent, want ik
kwam tegelijkertijd in Rijswijk op de
gemeentesecretarie. Ik deed M.O.
Staatsinrichting en daarna
studeerde ik rechten. In 1959 deed
ik mijn doctoraal examen en in 1960
werd ik gemeentesecretaris in
Hoogeveen. Burgemeester daar was
de latere minister Bakker. In 1964
werd ik gemeentesecretaris in
Groningen, waar de heer Beemink
mij in 1967 vandaan haalde om
staatssecretaris onder hem op
Binnenlandse Zaken te worden. Dat
heb ik vier jaar gedaan, waarna ik
minister van Onderwijs in het
kabinet-Biesheuvel werd, waarbij
later ook de portefeuille van
Wetenschappen kwam."
Na de val van het
kabinet-Biesheuvel werd mr. Van
Veen, september 1973,
vice-voorzitter van het VNO, waarna
hij in januari 1974 werd benoemd
tot de eerste (betaalde) voorzitter
van deze werkgeversorganisatie.
(door mr. C. van Veen, voorzitter Verbond van Nederlandse Ondernemingen)
op?
on Kranten, radio en televisie staan bol van
allerlei, soms haaks op elkaar staande
betogen van economen en sociologen, van
belanghebbende pressiegroepen en organi-
V saties, waaronder de werknemers- en on-
i dernemingsorganisaties en van verant-
woordelijke politici.
Geografische en geestelijke grenzen be-
staan bij dit argumenteren nauwelijks. De
Nederlander, aldus Stalpers in zijn bijdra-
van de Tilburgse Hogeschool, heeft in zijn
denken iets absoluuts: hij spreekt graag
voor de hele wereld; meent met tien natte
vingers m de wind de laatste trends onfeil
baar te kunnen opvangen en is bemoeiziek
uit mededogen om geprojecteerde ellende.
We weten daarbij met grote soepelheid
naar de lange termijn te projecteren, wat
ons op de korte termijn niet erg uitkomt
Het moet de krantenlezer wel duizelen als
hij de commentaren rond de Derde Dins
dag goed wil verwerken: het gezag van het
Centraal Planbureau, dat ons keihard onze
sociaal- economische ellende in cijfers
voorhoudt, wordt aangevochten; hooglera
ren in de economie van verschillende poli
tieke signatuur strijden over de oorzaken
van de ziekte van onze economie en kibbe
len over de medicijnen ter genezing; de
demissionaire bewindslieden waarschuwen
voor nog meer moeilijkheden en nog min
der werkgelegenheid.
Ook bij de organisaties van werknemers
en werkgevers is er van een eensgezinde
benadering geen sprake. De ondernemers
wordt verweten, dat zij eenzijdig de na
druk leggen op de kostenontwikkeling in
het bedrijfsleven en daardoor andere be
langrijke aspecten verwaarlozen. Daarte
genover wordt de vakbewegmg verweten,
dat men de echte keuze ontwijkt en te veel
verwacht van andere structuren en van
niet voor ons kleine landje en in onze
markteconomie passende oplossingen.
Dit commentaar heeft zeker niet de bedoe
ling om via uw blad deze polemiek voort
te zetten. Integendeel: Ik ben van oordeel,
dat we moeten ophouden met elkaar - ik
sluit mijzelf daarbij in - steeds weer de
oren te wassen met allerlei OP ZICHZELF
waardevolle, maar niet op de situatie pas
sende argumenten.
Onze economie is als een schip in moeilijk
heden: dan past minder de discussie over
het hoe, wat, waarheen. Hoogste wijsheid
is dan samen aan het werk te gaan om
het lek gedicht en het schip weer onder
zeil te krijgen.
Het zou een grote vergissing zijn te menen
dat het zo somber niet is!
Het Nederlandse bedrijfsleven moet het
economische draagvlak vormen voor de
werkgelegenheid en voor de overheids
voorzieningen. Men zou kunnen zeggen:
het bedrijfsleven draagt voor een belang
rijk deel de individuele en collectieve wel
vaart. Ze kan dat alleen doen, als de
doorsnee onderneming een redelijk rende
ment heeft, d.w.z. van elke verdiende gul
den zoveel overhoudt, dat de onderneming
in stand kan blijven en zo mogelijk nog
kan groeien!
Algemeen wordt aangenomen, dat van de
in totaal in de ondernemingen verdiende
inkomens per gulden gemiddeld 15 20
cent beschikbaar moet zijn voor rente,
dividend en winst.
De situatie is op dit moment dat van elke
gulden, zoals boven bedoeld, gemiddeld 8
cent overblijft. De besten, of liever de
gelukkigen zitten wat hoger; maar de
meeste ondernemingen zitten daaronder,
met alle ellende van dien.
Men kan nu wel zeggen, dat er ALLERLEI
oorzaken zijn, die dit trieste resultaat heb
ben bewerkstelligd, maar een feit is, dat
het scheepje, dat onze persoonlijke en alge
mene welvaart draagt, alleen dan behou
den kan worden, als er drastisch verbete
ring komt in de financiële ontwikkeling
van het bedrijfsleven! Eigenlijk ziet iede
reen dat wel in, maar men schrikt terug
van de consequenties.
Wat kunnen we doen om erger te voorko
men. Om te beginnen realist zijn, want
optimistisch doen met voorspellingen
brengt nog geen mooi weer. De cijfers van
het Centraal Planbureau zeggen, dat de
economische barometer laag staat! Aan de
rendementssituatie verandert namelijk
niets. De druk van de collectieve lasten
stijgt nog steeds en mede daardoor treedt
zeifs een geringe daling op van het reëel
beschikbaar inkomen.
De produktie van bedrijven zal slechts met
drie procent stijgen, als we tenminste wil
len geloven dat we volgend jaar onze
produktie fors kunnen vergroten.
In de tweede plaats moeten we lekken
dichten en het zeil oplappen en niet dwars
op de wind gaan liggen.
Niet dwars op de wind liggen betekent, -
zoals de heer Bogers, topman van de DSM
(Staatsmijnen) dezer dagen zei - dat we in
ons land geen maatregelen kunnen nemen,
die ons in een ongunstiger positie plaatsen
ten opzichte van onze concurrenten. Neder
land kan zich in vergelijking met het bui
tenland niet ongelijkmatig bewegen. De
heer Bogers werd mogelijk door Stalpers
geïnspireerd toen hij in het Financiële
Dagblad-interview, d.d. 6 september jl op
merkte: Als de wereld hervormd zou moe
ten worden dan zou dat eigenlijk in Rus
land en de VS moeten gebeuren. Dat zijn
eigenlijk de twee enige landen die zich dat
kunnen veroorloven. Zij zijn trendsetter.
Óns land is dat duidelijk niet".
De voornaamste opgaaf zal zijn, hoe ko
men we zo snel mogelijk tot een kostenma
tiging, zonder allerlei negatieve bij-effec
ten. Vier jaar nullijn, zegt minister Boers-
ma; een loonmaatregel zegt professor H.
van der Doel; drastische beperkingen van
de overheidsuitgaven, waarschuwt minis
ter Duisenberg.
De afgelopen drie jaar kunnen ons in ieder
geval leren hoe het niet moet! Wat gebeur
de er?
A. tweemaal een loonmaatregel en sterke
bemoeiingen door de overheid met de mi
nimumlonen;
B. beperkingsbeleid (1 procent-operatie)
m.b.t. de overheidsuitgaven;
C. een vakcentrale, die zegt zich te mati
gen;
D. de werkgeversorganisaties, die om de
prijscompensatie een arbeidsconflict riske
ren.
En wat is het resultaat? Er is geen enkele
verbetering gekomen in de benarde rende
mentssituatie van ondernemingen na het
rampjaar 1974.
Met deze ervaringen in het geheugen zullen
wij in de komende weken met de overheid
en de vakbeweging overleggen over wat
ons in de komende vier jaar gezamenlijk
te doen staat, om het lek boven water te
krijgen.
De vraag is: hoe kunnen we onze produk-
tiekosten ten opzichte van de buitenlandse
concurrentie zo beheersen, dat tegelijker
tijd de binnenlandse koopkracht op; peil
blijft, en de overheidsuitgaven niet ih de
knel komen.
Het VNO heeft een berekening gemaakt,
waaruit naar onze mening duidelijk blijkt
dat dit vraagstuk oplosbaar is. Ik zal de
berekening hier niet herhalen, maar de
gedachtegang weer geven.
Als we in de afgelopen jaren een geringe
prijscompensatie zouden hebben doorge
voerd, in hoofdzaak gecorrigeerd voor de
gestegen aardgasprijs en invoerprijsstijgin
gen, dan zouden de lonen en prijzen min
der omhoog zijn gegaan. Dat zou hebben
geleid tot een verbetering van de financiële
positie van de overheid, die zeer gevoelig
is voor de inflatie.
De overheid zou meer financiële armslag
hebben gekregen. Als deze ,ruimte' nu zou
zijn aangewend voor verlaging van directe
en/of indirecte belastingen, of verminde
ring van de werknemerspremies voor so
ciale verzekeringen, dan zou de door de
lagere prijscompensatie verminderde
koopkracht daardoor toch op peil zijn
gebleven.
Langs die weg zou onze internationale
concurrentiepositie zijn versterkt; we zou
den meer hebben uitgevoerd en minder
hebben ingevoerd. Deze gedachte-oefening
over de voorbije jaren, kan beleid van nu
worden met effecten voor de toekomst
zoals we zoeven omschreven.
Wij vinden dat we gezamenlijk - werkge
vers, werknemers en overheid - moeten
nagaan of deze oplossing deugt Dan zijn
we praktisch bezig met het oplossen van
grote problemen!.
fASHINGTON (Reuter) President Car-
5r van de Verenigde Staten heeft de olie
maatschappijen er donderdag van beschul-
igd dat ze op winstbejag uit zijn en op
et torpederen van zijn plannen om de
'erenigde Staten minder afhankelijk te ma-
en van brandstof uit het buitenland,
^■let energiebesparingsprogramma van Car-
r|ir is in de Senaat in snippers gescheurd.
Ie regering stelt haar hoop nu op het
^merikaanse volk, door zo het Congres te
wingen tot het goedkeuren van maatrege-
:n die nodig zijn voor het winnen van een
lag waarvan Carter zegt dat het om het
equivalent van oorlog gaat."
Ie president deed een heftige aanval op de
iebzucht van de olieindustrie.
„Zoals het geval is in oorlogstijd, biedt de
dreigende energiecrisis de kans op winstbe
jag. Dit zou in de maanden die nu voorbij
gaan kunnen uitdraaien op de grootste roof
uit de geschiedenis. Wat ik in de olieindus
trie betreur is haar graaien naar financieel
gewin", aldus Carter.
De president zei dat zijn energieprogramma
„garandeert dat het Amerikaanse volk niet
wordt opgelicht. Het garandeert ook dat de
oliemaatschappijen voldoende prikkeling
krijgen om bevredigend te exploreren en
produceren, maar de maatschappijen willen
blijkbaar het onderste uit de kan hebben".
Carter zei dat de oliemaatschappijen voor
de verviervoudiging van de olieprijzen door
de organisatie van olie exporterende landen
in 1973, een inkomen van 18 miljard dollar
genieten. „In het kader van ons programma
zou hun jaarinkomen tegen 1985 ongeveer
100 miljard dollar bedragen, een enorme
stijging", aldus Carter.
In een eerste reactie op Carters aanval op
de oliemaatschappijen heeft de Shell in
Houston verklaard, dat de maatschappij
haar winsten gebruikt om meer arbeids
plaatsen te scheppen. Bovendien zou het,
zonder de extra-fondsen niet mogelijk zijn
naar nieuwe energiebronnen te zoeken.
Volgens Texaco is Carters programma in
moeilijkheden geraakt door de vele tekort
komingen. Het programma wordt omschre
ven als „een belastingprogramma en geen
energieprogramma, aldus Texaco.
n i'S: Europa mede
e [erantwoordelijk voor
a#eutronenbom
(RUSSEL (Belga) - De Ver-
nigde Staten hebben onom
wonden aan hun Europese part
iers laten weten dat zij niet
lereid zijn de politieke verant
woordelijkheid voor de bouw
'an de nieuw ontwikkelde neu-
ronenbom alleen te dragen en
lat ook de Europese landen ook
lerzake hun verantwoordelijk
moeten opnemen.
De Verenigde Staten hebben na
melijk betoogd dat de neutro
nenbom enkel en alleen geschikt
nis voor gebruik in Europa, aan
gezien zij uitsluitend tot doel
heeft het overwicht op conven
tioneel gebied van drie tegen
een, vooral dan in verband met
-jde Oosteuropese panstertroe-
CPen, te neutraliseren. Bijgevolg
moeten die Europese partners
mede beslissen over de bouw
ervan.
(Van onze correspondent Jan
Drummen)
PARIJS De Franse politie
heeft in het doprne Rigny-la-
Nonneuse in het Champagne-ge
bied de directeur en de toezien
de geneesheer van een zgn. ver
mageringsinstituut gearresteerd,
nadat gebleken was dat zeven
personen in de loop van zes
jaren als gevolg van daar geda
ne kuren om het leven gekomen
waren.
Het instituut dat gevestigd was
in een voormalig café en de
goedkeuring van de overheid
verkregen had, mede omdat er
een arts aan verbonden was, is
gesloten en vijftien kuurgasten
zijn naar elders overgebracht.
De vermageringskuren hadden
zowel spirituele als fysieke doel
stellingen, maar degenen die uit
sluitend om overtollig gewicht
kwijt te raken aan de hongerku-
ren deelnamen, hielden het,
naar verklaard wordt, zelden
langer dan twee weken uit. Dit
is in zekere zin hun redding
geweest. Degenen die om spiri
tuele doeleinden en om hun li
chaam „te zuiveren" soms we
kenlang vastten, bleken stand
vastiger maar in hun kringen
vielen dan ook de slachtoffers.
Volgens getuigenverklaringen
wogen sommige kuurgasten nog
maar rond dertig kilo bij het
verlaten van het instituut. On
der de omgekomenen zijn een in
Londen wonende Fransman en
een Zwitser. Degenen die aan de
vermageringskuren deelnamen
leefden hoofdzakelijk op water,
zout, groenteresten en schillen.
Aangezien de zeven slachtoffers
niet ter plaatse, maar eerst na
hun terugkeer naar huis zijn
overleden, was er tot dusver
geen verdenking tegen het insti
tuut gerezen. De toeziende arts,
die gearresteerd is, is een 80-ja-
rige voormalige kolonel-genees
heer van het Vreemdelingenle
gioen en hij zou aandelen in het
nstituut gehad hebben.
(Van onze correspondent Roger
Simons)
LONDEN De geleide loonpo
litiek van de socialistische min
derheidsregering van Groot-
Brittannië, die elke opslag
tracht te beperken tot hooguit
tien procent per twaalf maan
den, wordt nu steeds ernstiger
bedreigd. Ford, de invloedrijke
fabrikant van automobielen,
biedt zijn arbeiders een loons
verhoging aan, die tot 13,9 pro
cent zou kunnen gaan.
Tegen dit slechte voorbeeld
want als Ford het doet, moeten
de andere fabrieken vroeg of
laat volgen kan de regering-
Callaghan niet veel doen. Krijgt
zij ruzie met Ford, dan komt de
nieuwe fabriek, die door dat
concern gebouwd zou worden in
Zuid-Wales, er allicht niet. Pre
mier Callaghan heeft hard ge
vochten om Henry Ford ervan
te overtuigen, dat Wales, „waar
veel mensen zonder werk zit
ten", de meest geschikte plaats
is voor zijn nieuwe bedrijf.
Inmiddels heeft de vakbond van
Britse mijnwerkers de eis van
haar leden tot toekenning van
een loonsverhoging van negen
tig procent, waardoor de kom
pels in de ondergrond vanaf
begin volgende maand 135 pond
per week zouden verdienen, vol
mondig goedgekeurd. Volgens
de socialistische regering en het
bestuurvan de centrale van
vakverenigingen hebben de
mijnwerkers echter pas in
maart van volgend jaar recht op
opslag, die dan ook beperkt zou
moeten blijven tot tien procent. r
Bij een kleine meerderheid van
stemmen hebben de vakbonds
leiders ook besloten over veer
tien dagen in alle mijnen van
het land een geheime stemming
uit te schrijven over een pro-
duktiviteitsvoorstel van de na
tionale steenkolenraad. Dit
voorstel houdt in, dat arbeiders
in de ondergrond wekelijks tot
23 pond meer zouden kunnen
verdienen, als ze harder werken.
De uitslag van deze stemming
wordt begin november ver
wacht
Gandhi geen
partijleidster
NEW DELHI De leden van
de Indiase Congrespartij heb
ben besloten oud-premier me
vrouw Indira Gandhi niet te
benoemen tot voorzitter van de
partij.
Het besluit Gandhi niet tot lei
der te benoemen, is een compro
mis tussen de voor- en tegen
standers van de oud-premier in
de partij. Haar voorstanders
hebben de toezegging gekregen
een grote rol te mogen spelen
bij het bepalen van het toekom
stige partijbeleid en bij het kie
zen van kandidaten voor toe
komstige verkiezingen.
Apparatuur na
klinische dood
afgezet
BRADFORT (AP) Artsen
van een ziekenhuis in Bradfort
(Engeland) hebben de beade
mingsapparatuur verwijderd
van een 20-jarige vrouw die kli
nisch dood was verklaard. De
vrouw was afgelopen maandag
met ernstig hersenletsel opge
nomen in het ziekenhuis en
werd sindsdien kunstmatig in
leven gehouden.
De verwondingen had zij opge
lopen door een gewelddadige
aanranding. Een onbekende had
haar, toen zij boodschappen aan
het doen was, over een muurtje
gesmeten en haar daarna ern
stig mishandeld en aangerand.
Tot slot beroofde hij haar van
vier gulden vijftig. Het hoofd
van de jonge vrouw, die tegen
het einde van de maand zou
gaan trouwen, was dusdanig
verminkt, dat haar ouders haar
niet meer aan het gezicht kon
den herkennen.
kreeg
Zuidafrikaan
hart
chimpansee
KAAPSTAD Dr. Chris-
tiaan Barnard heeft giste
ren in het ziekenhuis
Groote Schuur in Kaap
stad een blanke Zuidafri
kaan van 60 jaar een steun-
hart van een chimpansee
gegeven. De operatie duur
de vier uur en geldt voor
lopig als geslaagd.
Eerder in het jaar probeer
de Barnard een soortgelij
ke operatie met het hart
van een baviaan, maar de
ontvanger overleed na en
kele uren.
Dr. Roger Guillemin
Dr. Rosalyn Yalow.
Dr. V. Schally
STOCKHOLM (AP) - De No
belprijs voor de geneeskunde
voor 1977 is toegekend aan drie
Amerikanen, dr. Roger Guille
min van het Salk Instituut in
San Diego, dr. Andrew Schally
van het Veterans Hospital in
New Orleans, en Rosalyn Ya
low van het Veteran Admini
stration Hospital in Bronx,
New York City. Zij krijgen de
prijs voor hun onderzoek naar
de produktie van het hormoon
peptide door de hersenen. Guil
lemin en Schally zullen de helft
van de prijs van 360.000 gulden
delen terwijl de andere helft
voor Rosalyn Yalow is be
stemd.
Peptide hormonen zijn opge
bouwd uit ketens van aminozu
ren. Tot de groep van de pepti
de hormonen worden vele ver
schillende hormonen in het li
chaam gerekend, die onder an
dere worden geproduceerd door
de hypophyse, de schild- en bij
schildklier, de placenta, het
maag-darmkanaal en andere
weefsels. Er worden nog steeds
nieuwe hormonen van de pepti
de-familie ontdekt, aldus heeft
het Karolinska Instituut dat gis
teren de namen van de prijswin
naars bekend maakte in een
verklaring gezegd.
Volgens het instituut hebben de
ontdekkingen van de prijswin
naars nieuwe verbanden bloot
gelegd met gebieden in de ge
neeskunde en de biologie die
ver buiten hun eigen onderzoek
sterrein liggen.
Dr. Schally werd in 1926 in Po
len geboren, kreeg zijn oplei
ding in Schotland en Groot-Brit
tannië en heeft gewerkt in Ca
nada en de V.S. de 53-jarige dr
Guillemin werd geboren in Dij
on in Frankrijk en heeft in
Lyon een huisartsenpraktijk ge
had. Ook hij is via Canada naar
de V.S. getrokken. Mevrouw Ya
low werd geboren in 1921 in
New York City en heeft in de
afgelopen jaren al driemaal een
onderscheiding gekregen voor
haar onderzoekswerkzaamhe
den.
JERUZALEM (AP) - De Israë
lische minister van buitenland
se zaken, Mosje Dajan, heeft
gisteren de Israëlische regering
tijdens een parlementszitting
verdedigd tegen verbitterde
aanvallen van de oppositie. De
oppositiepartijen leverden kri
tiek op het feit dat de Fsraeli-
sche regering de procedure-
schets voor de Geneefse vredes-
konferentie had geaccepteerd.
Deze schets wordt krachtig on
dersteund door de Verenigde
Staten.
Dajan las de tekst van het voor
stel voor, waarover hij vorige
week met president Carter en
minister van buitenlandse zaken
Cyrus Vance, heeft onderhan
deld. Het Israëlische kabinet
nam het voorstel dinsdag aan en
de Arabieren plegen hierover
nu onderling overleg.
Oppositieleider Shimon Peres
zei dat Israël erin had toege
stemd met een afzonderlijke Pa
lestijnse delegatie te onderhan
delen en dat dit een radikale
ommekeer in de Israëlische poli
tiek betekende.
„Misschien komen wij zo dich
ter bij Geneve", zei Peres, maar
wij zijn nog geen stap dichter
bij de vrede. Wij zijn alleen
maar dichter bij een werkelijke
konfrontatie gekomen.
Dajan zei dat niets in het werk
document in tegenspraak was
met de uiteindelijke doelstelling
van Israël op de bezette weste
lijke oever van de Jordaan te
blijven, op gelijke voet met de
Palestij nen, en de Jordaan als
een veilige oostgrens te behou
den.
De tekst van het werkdokument
houdt ondermeer in:
1. De Arabische deelnemers
worden vertegenwoordigd door
een Verenigde Arabische Dele
gatie, waar ook de Palestijnse
Arabieren toe behoren. Na de
openingszitting wordt de konfe-
rentie in werkgroepen voortge
zet.
2. De werkgroepen voor de on
derhandelingen over vredesver
dragen en de afsluiting daarvan,
worden als volgt samengesteld:
a) Egypte—Israël, b) Jorda
nië—Israël, c) Syrië—Israel, d)
Libanon—Israël. (Alle deelne
mers komen overeen dat Liba
non aan de konferentie mag
deelnemen wanneer het de wens
daartoe uitspreekt).
3. De punten over de westelijke
oever en de Gaza-strook worden
in een werkgroep besproken,
die is samengesteld uit Israël,
Jordanië, Egypte en de Pales
tijnse Arabieren.
4. De oplossing van het pro-
bleem van de Arabische en
Joodse vluchtelingen wordt be
sproken op nog overeen te ko
men voorwaarden.
