3
i
Belinda Meuldijk als bruid
van Engelse televisie-dracula
„Soldaat van Oranje"
onderhoudend filmavontuur
■4
NA HOOFDROL IN SOLDAAT VAN ORANJE
Rutger Hauer als Erik Lanshof met koningin Wilhelmina (Andrea
Dia Domburg) bij aankomst op het Paleis Noordeinde. „Had u er per
ongeluk niet een bommetje op kunnen laten vallen?".
iiaA.
ij-
D-
rerf
■utf.
veiu
«t
'00tV Nederlands' duurste speelfilm
„Soldaat van Oranje" Is een
goed gemaakt, onderhoudend
product, waar de leek misschien
oep niet meteen de enorme kosten
jfJy. aan organisatie van af zJet,
i maar dat zich als geheel kan
3tati> meten met buitenlandse films
DrL. met eenzelfde ambitieuze opzet,
or-r Uitgangspunt was de autobiogra-
fie van Engelandvaarder Erik Ha-
zelhoff Roelfzema. die zelf na
veiy" afloop van de voorstelling zei:
„Als ze het boek op de letter
r*r hadden gevolgd, was het waar-
L tó» schijnlijk een erg saaie film ge-
w. worden." Scenarioschrijver Ge-
rard Soeteman en regisseur Paul
Verhoeven hebben het accent
t -jAr enigszins verlegd. Het is
K-
Feestgangers Rutger Hauer en Jeroen Krabbé worden in de Mei-dagen van 1940 door Nederlandse wachtposten aangehouden. „Zegt u eens
Scheveningen?"
Andrea Domburg als koningin Wilhelmina tijdens haar Londense
ballingschap.
zozeer een relaas geworden van
de oorlogservaringen van Erik
zelf, dan wel een tijdsbeeld van
een aantal jonge Nederlanders
anno 1938 aan het begin van hun
academische carrière - vandaar
een nogal uitvoerig schilderen
van de „ontgroening" van Leidse
studenten uit die tijd, die plotse
ling met een oorlogs- en bezet
tingssituatie worden geconfron
teerd.
Hoe reageert ieder afzonderlijk
daarop? We zien hoe Erik Lans
hof, zoals hij in de film heet, min
of meer in de positie tot de rol
van verrader geschoven wordt en
slechts enkelen (Doif de Vries)
de oorlog aan het „thuisfront"
overleven door zich afzijdig te
holiden.
Het had allemaal iets gemotiveer
der en genuanceerder gekund,
maar als totaalbeeld geeft deze
verfilming van „Soldaat van
Oranje" wel een goede impressie
van de chaotische toestanden na
de capitulatie van Nederland.
Wat de figuur van koningin Wil
helmina betreft - de eerste maal
sedert de armzalige verfilming
van het leven van Willem van
Oranje anno 1933, dat een lid
van ons koningshuis op het witte
doek wordt geportretteerd - kan
men van Andrea Domburg zeg
gen. dat zij de vorstin in gebaar
en woord zo nauwgezet mogelijk
kopieert, maar toch eigenlijk een
achtergrond-figuur blijft in een
stevig opgezet avonturenverhaal
dat ook nauwelijks een verzets-
film mag heten.
Rutger Hauer - die een spreken
de gelijkenis vertoont met Erik
Hazelhoff anno 1940 - heeft het
aanzienlijk gemakkelijker, maar
het is weer opvallend hoe bij
voorbeeld Peter Faber met zijn
ongedwongen optreden voor de
camera weer iedere scène steelt
waarin hij optreedt.
Wie de minitieuze voorbereiding
en de geweldige organisatori
sche problemen, die sommige
massascènes met zich mee
brachten heeft meegemaakt, zal
misschien enigszins teleurge
steld zijn van wat er daarvan in
de film te zien is. Vergeleken bij
wat Joseph Levine in Deventer
moest overhoop halen om zijn
„Een brug te ver" te realiseren,
valt „Soldaat van Oranje" echter
gewoon positief uit.
Producent Rob Houwer heeft
hoog gemikt en niet erg ver
naast de roos geschoten. Indien
het geen nationaal product zou
gelden - met storende fouten als
het helverlichte Huis ter Duin, we
weten wel anders mee te praten
over verduistering - zou men
kunnen spreken van een zeer
onderhoudend filmavontuur met
soms opvallend goed camera
werk van Jost Vacaro.
Wat de Nederlandse dialogen be
treft, het blijft even wennen.
Soms klinken ze onnatuurlijk,
dan weer onverstaanbaar, met
gunstige uitzonderingen zoals
bijvoorbeeld - wéér - Peter Faber.
Het ligt echt niet aan de geluid
stechnici .maar aan de acteurs,
die niet gewend zijn voor de
camera te „underacten" en toch
te articuleren. Een kunst op zich
zelf.
De kaalgeschoren „feute
Derek de Lint.
inks naar rechts: Lex van Delden, Dolf de Vries, Rutger Hauer en
Als vanavond de galapre-
I mière plaats vindt van
AzJ- Nederlands duurste
rt. speelfilm „Soldaat van
ElOranje", zullen de twee
V belangrijkste actrices er
Ml niet bij zijn. Andrea Dom-
burg, die de rol van ko-
ningin Wilhelmina speelt
omdat zij dit soort gele-
jj, genheden met een grote
~f boog omzeilt en Belinda
015" Meuldijk, die het meisje
jJ. speelt in Gerard Soete-
m y. mans scenario naar de
j,, autobiografie van Erik Ha-
ïj- zelhoff Roelfzema, omdat
J, zij weer in Engeland aan
ig *T het werk moeL Belinda,
vorige week even 'n dag-
je over in Nederland,
A vindt dat eigenlijk wel
jammer. „Maar", zegt ze
J}- lachend, „volgende
jj. maand ben ik hier weer
*T en dan staat-ie vast nog
wei op het programma".
ou
Terwijl we met de ranke Belinda.
B y^ voortgetrokken door haar hond
j Jules, over de Amsterdamse'
'l® grachten wandelen op zoek naar
wi een etablissement waar ook hon-
den toegang hebben, zegt ze:
y^. „Jules speelt óók een rol in de
film. Op het strand. Hij moet me
dan niet kennen en dat deed-ie
wt voortreffelijk. Hij is trouwens niet
ie, zo erg aanhankelijk." Jules kijkt
y^. alleen maar meewarig om, hij is
kennelijk niet zo dol op publici-
y^. huis en ze achter een walmende
bak Mu tea zit. waarin volgens
$3* de spijskaart zeventien kruiden
yt verwerkt zijn, wil ze wel wat kwijt
*r over haar eigen merkwaardige
jV carrière.
*T „Toen ik mijn moeder zo in de
3^ huishouding bezig zag, begreep
yt ik dat zoiets niets voor mij was.
ik was nogal koppig, dat ben ik
geloof ik nog steeds, en het
alternatief was voor mij om actri-
2Q* ce te worden." Zo snel ging dat
echter allemaal niet. Het werden
twee jaren als productie-assisten-
5^ te bij een filmbedrijf in Hilversum
en vervolgens korte tijd bij het
*3* NOS-journaal. Toen, omdat ze
y^ iemand nodig hadden, een klein
j rolletje in „Dynastie der kleine
5^ luyden" en vervolgens „Volk en
y. vaderliefde". Tenslotte werd zij
Rutger Hauer als de „soldaat" en Belinda Meuldijk in Paul Verhoeven's verfilming van ae autoDiogranu
van Erik Hazelhoff Roelfzema
Een troostende hand voor een bedroefd kijkende Belinda Meuldijk in „Soldaat'van Oranje"
uitverkoren voor de vrouwelijke
hoofdrol in „Soldaat van Oran
je".
Bij dat alles heeft vader Wim
Meuldijk, o.m. de schepper van
Pipo de clown, geen daadwerke
lijke rol gespeeld. „Maar door
hem kende ik wèl veel mensen
uit het vak en dat helpt natuurlijk
altijd", bekent ze ruiterlijk.
Van „Soldaat van Oranje" heeft
ze alleen nog maar een paar
losse scènes gezien. „Die Duitse
cameraman is werkelijk fantasti
sch. Dat is al een ijzersterke
basis. Neem nou eens Visconti's
„Dood in Venetië en Jaeckins
„Emmanuelle" (om eens twee ui
tersten te noemen) en de rol die
de fotografie daarin speelt."
Vorig jaar heeft Belinda drie we
ken opnamen gemaakt in Sche
veningen, dit jaar april èén week
in Wassenaar. De meeste met
Rutger Hauer, „Rutger was erg
aardig eri Paul Verhoeven een
fijn regisseur. Ook al ken ik dan
te weinig Nederlandse regisseurs
om een vergelijking te maken. Hij
doet me een beetje denken aan
Francois Truffaut, ook al heb ik
die nooit aan het werk gezien."
Wat haar moeilijkste scènes wa
ren? Belinda moet even naden
ken en zegt dan voorzichtig: „De
moeilijkste scènes vind ik hel
fijnste. Dan heb ik het gevoel dat
ik iets doe. Er is één scene,
waarin Rutger me tracht uit te
horen. Ik heb weinig te zeggen
en móet alle emoties via mijn
mimiek overbrengen. Paul Ver
hoeven was daar erg tevreden
over."
Een half jaar geleden trok Belin
da naar Engeland. „Ik had altijd
naar Engeland gewild, maar
dacht dat mijn kansen daar mi
niem waren, omdat je óf toneel
school gehad moet hebben óf
veertig uur op de planken moet
hebben gestaan om officieel er-
kend te worden. Via een vriend
heb ik nu een manager i
in een in totaal drie uur durende
televisieserie „Dracula" naar het
oorspronkelijke verhaal
Bram Stoker. Ik ben een van de
bruiden en Louis Jourdan (twin
tig jaar geleden nog de playboy
tegenspeler van Leslie Caron en
Shirley MacLaine in film-musi- 3^*
cals als „Gigi" en „Can can") is yi
de bloeddorstige graaf. Frank
Finley speelt Dracula's tegen-
stander Dr. Von Helsing. Hij wil-
de voor die rol een Nederlands
accent hebben en ik moest hem yi
daarbij helpen. Maar mijn accent
was al zo zwak, dat ik het weer y*>
moest ophalen. Ik geloof overi-
gens wel dat het een voordeel 3Q*
is in Engeland Nederlandse te yi
zijn. Ik ben geen Engels type, die
staan in de rij voor een rol. en
ze kunnen het scenario altijd nog
zo herschrijven dat je van het
continent komt." yC
Haar manager is op het ogenblik
in gnderhandeling over vijf film-
rollen. „Een er van gaat zeker
wel door. Hij heeft al tegen me
gezegd: Je werkt van de winter."
Voor alle zekerheid klopt Belinda
toch maar even op de houten 5^»
tafel.
„Mijn vader zei altijd: Geld is
nooit een probleem. Daar ben ik y^
het wel mee eens. Als het met
filmrollen niet lukt kan ik altijd
weer fotomodel worden. Dat be-
taalt beter voor minder uren. *C
Maar eerst wil ik het met acterer) y^.
proberen, wat ook weer niet wil
zeggen dat ik alle rollen aan-
neem. Voor het geld hoef je het y«
niet te doen."
Of we Belinda Meuldijk ooit nog y\.
in Nederland terug zullen zien?
„Als er genoeg werk voor me is. 33*
sta ik zo weer voor de deur. y«
Toen ik een half jaar geleden
naar Engeland vertrok, dacht ik:
Hier zien ze me nooit meer terug.
Maar nu ik na zes maanden weer 33*
voet op vaderlandse bodem zet, ja
doet het me toch wel wat."
We stappen op. Jules, die zich
onder de tafel schuil heeft ge-
houden, veert op. Ook al heeft 33*
hij een hekel aan het verkeer, y»
alles is beter dan zo'n gesprek
dat toch over hem heen gaat.
LEIDSE COURANT WOENSDAG 21 SEPTEMBER 1977 PAGINA
