Voor Kees Holierhoek
zijn nieuwe grazige
weiden weggelegd
Nic. Koelewijn vat Nederlandse
Meesters in Delfts Blauw,
met het oog op Amerika
Rijksweg
Haarlem-
Sassenheim
opgebroken
B-spelers treden
vandaag aan op OLTC
REGIO
1.EIDSE COURANT
DONDERDAG 1 SEPTEMBER 1977 PAGINA 5
Kees Holierhoek, 35 jaar (gelooft
hijzelf), geboortig van Delft, thans
wonend in Leiderdorp. Heeft uit
puttend Nederlands gestudeerd
aan de universiteit in Leiden. Wil
de nooit leraar worden, maar zag
wel brood in het schrijven. Een
verwachting, die hij consequent
heeft gekoesterd en daarom kan
hij zich auteur noemen. Hij staat
op het moment ten dele in de
vaderlandse picture, omdat zowat
zes miljoen Nederlanders op
maandagavonden naar Vara's
„Klaverweide" zitten te kijken; uit
het leven gegrepen, en zo moet het
ook, vindt Kees Holierhoek, die
van de dertien afleveringen er zelf
zeven schreef. Uit die serie wor
den op het (uitgesmeerde) moment
er zes herhaald. De kijkdichtheid
is meer dan bevredigend.
In zijn werkkamer thuis, aan de Revius-
dreef, lopen eigenlijk drie zaken direct in
de gaten; drie wanden zijn bedekt met
boeken, mappen en archiefmateriaal; op
een kastje staat Kees' eigen doopkaars: Ex
aqua et Spiritu Sancto, omdat hij destijds
uit water en de Heilige Geest werd herbo
ren, maar de Spiritus is bijna uitgewist,
op die doopkaars. Dat is een vals beeld,
want van die geest moet Kees het nou juist
hebben in zijn vak. Dan is er tenslotte de
kijkklare verrekijker, waarmee hij door
één van de vensters langs de dreef de
vogels en de schapen in de naburige wei
bespiedt: „Meer natuur is hier niet", con
stateert Holierhoek, die evenwel niet onder
dit gemis gebukt gaat.
Als een journalist (die ook schrijft, maar
daar houdt het zowat mee op) zit je tegen
over een auteur ongeveer in de verhouding
als die tussen klaverheer en de aftroevende
aas. Holierhoek zal om deze vergelijking
moeten glimlachen, een charmante eigen
schap van hem. Sinds hij in '68 zijn beroep
opvatte (in '64 publiceerde hij al de verha
lenbundel „Hanen in de kloostertuin", die
de Reine Prinsen Geerligsprijs verwierf) is
Kees Holierhoek koelbloediger geworden,
ofschoon hij zichzelf nog steeds emotioneel
acht, maar dan wel constructief. Fijne
verhalen schrijven is een bijna goddelijke
bezigheid, maar je moet er wel een beetje
comfortabel een gezin mee kunnen onder
houden. Holierhoek zit dit jaar zelf in de
jury voor die Reina Prinsen Geerligsprijs
1977, samen met Maarten 't Hart en Hanny
Michaelis: „42 inzendingen, een heel kar
wei om die met aandacht door te nemen.
De meeste energie die daar in is gestoken
door die beginnende auteurs, stemt mees
tal alleen maar tot wanhoop".
Holierhoek lijkt me een pragmaticus. Hij
schreef een kinderboek „Frank en de sol
daten", handelend in de Duitse bezetting
stijd die hem immens boeit. Hij hoopt weer
eens een kinderboek te schrijven, „maar
langzamerhand ben ik van het proza omge
zwaaid naar de „zwaardere werken":
filmscenario's, toneel, televisie- en hoorspe
len". Je bereikt daardoor een groter pu
bliek, dat de lach of de traan via de
luistergelden vaak onder steunen en kreu
nen betaalt. Kees Holierhoek is op dit
terrein beslagen ten ijs gekomen. Ik wil
geen opsomming geven, maar zijn schrij
vende bemoeienissen strekken zich uit van
de korte film „De Worstelaar" (pas op de
t.v. geweest) tot zijn scenaristische mede
werking aan de peperdure Nederlandse
speelfilm „Soldaat van Oranje", die over
een paar weken in vele bioscopen in pre
mière gaat. „Ik wil wel graag vermeld zien,
dat ik heb samengewerkt met mede-scena
rist Gerard Soeteman". Dat kan, Kees.
Holierhoek schreef éénacters voor het stu
dententoneel in Leiden en vorig jaar speel
de Toneelgroep Centrum twee éénacters
van hem in een avondvullend programma.
De „Schwung" kwam er pas goed in bij
de Vara-tv met „Waaldrecht", een serie
waarvan Kees vijf afleveringen schreef.
„Het was een poging om een origineel
Nederlands drama te creëren, dat niet
ontleend was aan een boek. Het moest
eigentijds zijn en een beetje actueel. Het
waren sterk losse afleveringen. Klaverwei
de probeerde meer continuïteit in het ver
haal te krijgen, een grotere eenheid van
serie, met een behoorlijk begin en einde.
Op die Klaverweide-serie komt per 1 okto
ber een vervolg van zes nieuwe afleverin
gen. Ook daarvoor heb ik het ontwerp
gemaakt en er drie van geschreven".
Maar het is niet geworden wat Holierhoek
ervan verwacht had: „Men heeft zich niet
helemaal aan het ontwerp gehouden; de
samenstellers hebben zich vrijheden ver
oorloofd die de kwaliteit hebben aangetast
Dat zit me wat hoog. De eerste twee
afleveringen worden niet uitgebracht on
der mijn naam; laat ik het zo maar zeggen.
Een geschil, dat waarschijnlijk wordt opge
lost. Ik hoop het beste ervan". Holierhoek
is inmiddels bezig met andere Vara-series,
o.a. een „rechtbankserie", en hij is uitgeno
digd mee te werken aan een groot tv
(Vara)-project met zo'n 20 afleveringen dat
aan het eind der zeventiger jaren het visite
kaartje moet worden van het Nederlandse
drama. Wat dichter bij huis liggen zijn
onderhandelingen met een omroep over
een tv-serie betreffende de criminaliteit
onder jeugdigen, waarvoor hij al een vrij
Kees Holierhoek
grondige voorstudie heeft gemaakt, o.a.
door een dag in een gevangenis door te
brengen. „De ontwikkeling daarvan geef ik
niet prijs; binnenkort is ze te zien op uw
beeldscherm, naar ik verwacht".
Eén en ander wil niet zeggen, dat Kees
Holierhoek niet meer naar het boek terug
zou willen. Hij heeft concrete plannen voor
een roman: „proza en drama gaan mengen,
dat lijkt me gewenst". Dat is de Spiritus
ongetwijfeld, die nog steeds nawerkt. Kees
Holierhoek: „Schrijven is een leuk vak,
maar het moet plezier betekenen. Als ik
bij een idee onaangename gevoelens krijg,
ben ik geneigd aan te nemen, dat het niet
goed is. Het hoeft niet prettig of bevesti
gend te zijn, maar je produkt moet kunnen
boeien en niet overbodig zijn. Lezen moet
ook een plezier zijn, al is het nog zo
droevig of woedend makend. Als het maar
overtuigt Wat schrijven nog weieens moei
lijk maakt is, zeg maar, hoe los ik tech
nisch de dingen op. Waar vind ik een
passende scène op de voorgaande. Maar
het hoeft niet tot wanhoop te voeren".
Zo te zien zit Kees Holierhoek op z'n
gemak, wellicht op rozen, „want ik werk
nogal snel en met succes". Maar tal van
schrijvende collega's staan er anders voor,
naar zijn mening: „Het merendeel van de
schrijvers in Nederland verdient een inko
men dat onder het minimum loon ligt. Wat
niet wil zeggen, dat je eerst per sé de Reina
Prinsen Geerligsprijs moet zien te krijgen,
want na zo'n succes kan het ook nog wel
een foute boel worden". Als je maar talent
hebt en de wind mee, lijkt me zo. En Kees
Holierhoek heeft alweer de handen gevou
wen achter zijn nek, denkt na en schouwt
met zijn geestesoog naar grazige weiden
in een nieuw perspectief.
Binnenkort worden bij
de firma Kerkvliet in
Voorhout (volledige ver
gunning) tal van tegelta-
bleaux, in Delfts Blauw
of „gekleurd", tentoon
gesteld. Nog één keer
een blik van velen - naar
ik aanneem - voordat de
kunstwerken, geschil
derd en gebakken, in
kisten worden gestopt
en op transport naar de
Verenigde Staten ge
steld. Tegeltableaux,
vervaardigd in de „ate
liers" van De Leidsche
Fles in Oegstgeest, die
enige tijd geleden een
aardewerkfabriekje op
stapel zette dat met ar
gusogen de reacties in
de Nieuwe Wereld in de
gaten houdt. Eigenlijk is
de Sassenheimse schil
der („dat is m'n beroep,
tekenen vind ik m'n
hobby") Nic. Koelewijn
de gangmaker. Niet
vreemd voor Nic. Koele
wijn, die feitelijk altijd
al gangmaker is ge
weest, zeker als het op
carnavallen aankomt.
Koelewijn werkt nu al een
maand of wat voor De Leid
sche Fles: beschilderen van
aardewerk, in hoofdzaak tegel
tableaux in Delftse Blauw. Zo
maakte hij een tableau van
Johnny Jordaan en Tante
Leen die samen 22 jaar op de
planken hebben gestaan. Dat
was meteen raak. Hij moest er
twee maken, één voor Johnny
en één voor Leen. De Leidsche
Fles zag er brood in en begon
dat aardewerkfabriekje waar
men nu vertrouwt op een be
ste Amerikaanse markt voor
de tegel gereproduceerde
kunstwerken zoals De Nar van
Frans Hals, de Vrolijke Drin
ker (ook een Hals), een zelf
portret van Rubens en een
ontvoering van maagden, vrij
naar Rubens, want het is het
Rubensjaar. Rubens gaat
straks in .Voorhout, staand of
hangend, de dienst uitmaken.
Met daaromheen Nederlandse
groten: Rembrandt, Vermeer,
Gerard Dou die in Leiden Ger-
rit wordt genoemd, ook ge
kleurde tableuax van Ruys-
dael en Simon de Vlieger.
Hoe doet Koelewijn dat alle
maal? ..Ik teken eerst oo het
tegeltableau de voorstelling (15
tegels bijvoorbeeld); mijn
dochter prikt het daarop uit in
papier. Daaroverheen kim je
houtskool wrijven zodat je
meermalen een „druk" van de
tekening krijgt, eventueel voor
de nabestellingen". Zo mag ik
bij Nic. Koelewijn thuis de
geprikte Slapende Angelica
van Rubens die inmiddels een
tableau is geworden; „vinden
ze het in Amerika mooi, dan
maak ik er via de houtskool
Op mijn omwegen door stad en land kom
ik graag mensen tegen. Elke morgen tussen
tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertel
len wie u graag in deze rubriek zou willen
tegenkomen. Het nummer van mijn geduldi
ge telefoon is 071-122244; u kunt dan naar
toestel 18 vragen.
tien of twintig stuks van".
Niet de bekende klompjes en
de beschilderde molentjes. Dat
is Koelewijn en De Leidsche
Fles te min. Het is uitzonder
lijk werk, dat Koelewijn ver
richt Het „betere werk", zoals
hijzelf zegt en daarbij onder
vindt hij ongetwijfeld steun
van zijn opleiding aan de Ko-
ninklijkeAcademie en de Vrije
Academie; zijn kunstzin
mondt uit in zijn vingers. „Ik
ben nu een Noordwijker aan
het inwerken die me eventueel
kan vervangen als dat nodig
mocht zijn, want het werk
moet door kunnen gaan, met
het oog op Amerika. Hij heeft
het al aardig door, mag ik wel
zeggen". Koelewijn heeft ook
George Washington in Delfts
Blauw op tegels gezet maar
de Leidsche Fles-man die in
de States naar afzetmogelijk
heden aan het zoeken is vond
daar weinig animo voor; ze
hebben er liever een man met
de gouden helm, een nar of
een vrolijke drinker zoals die
ooit in de Lage Landen wer
den vereeuwigd. Ook zijn er in
Amerika streken die een drie
voudig portret van Martin Lu
ther King en de vermoorde
Kennedy's op dit moment niet
op de hoogste prijs stellen.
Maar dat kan nog komen.
Vooralsnog mogen we met ons
allen aannemen, dat Nic. Koe
lewijn en z'n werkende Fles in
de roos hebben geschoten met
die toonaangevende 17e eeuw-
se schilders: „gelukkig zijn er
mensen die dat zien zitten..."
Illlllllllllllllllllllllllllllllllim
SASSENHEIM De spoorweg-
overgant Haarlem - Leiden na
bij het Postviaduct in Sassen-
heim krijgt een opknapbeurtje.
Naar aanleiding daarvan zal het
oude gedeelte van de rijksweg
Haarlem - Sassenheim, van
nacht van elf tot zes uur afge
sloten zijn voor alle verkeer,
behalve fietsers en voetgangers.
Het verkeer wordt door middel
van borden omgeleid.
Nic. Koelewijn bij zijn „Nar" van Frans Hals (of van Judith Leyster, wie zal het
zeggen?); gebakken en wel.
(Van onze tennismedewerker)
OEGSTGEEST Ook gisteren werden er op
het OLTC-toernooi voor spelers boven de 30
jaar nog geen B-partijen gespeeld. Dankzij het
fraaie weer zit er wel flink schot in de enorm
grote C- en D-lijsten. Het grote werk bewaart
de wedstrijdleiding evenwel voor de laatste vier
dagen.
In C komt Piet v. Duyvenvoorde sterk voor de
dag. Eergisteren elimineerde hij moeiteloos de
als eerste geplaatste winnaar van vorig jaar,
Piet v. Paridon (63, 61) en gisteren ging het
hem nog makkelijker af. Voor Wolters van
Roomburg was er geen redden aan: 0—6, 2—6.
Henk ten Bosch, een van de OLTC-troeven,
manoeuvreerde zich via 6—3, 6—4 langs Han
Temminck. Joost Roodenburg moest flink wer
ken tegen de vastheidsspeler Accensi uit
Noordwijk. Door op de kritieke momenten
punten te scoren bleef hij net voor: 6—3,7—5.
Met Parlevliet verbaasde Van Duijvenvoorde
een ieder door het Leidse Hout duo De Boer/-
Haanraadt volstrekt kansloos te laten: 6—0,
6—1.
Een ander Leidse Hout-koppel opereerde suc
cesvoller. Links en Co v. Bergen-Henegouwen
hadden teveel aan tenniskwaliteiten voor het
koppel Krul/Schreuder. De regelmatige 6—4,
6-4 zege getuigt hiervan.
In de D-categorieën, waar de plaatsing altijd
een moeilijke aangelegenheid is vanwege het
gebrek aan reputatie van het gros der deelne
mers, werden weer enige geplaatste spelers
uitgeschakeld. Zo moest mevr. Renner, on
danks een overtuigende start, het onderspit
delven tegen Tineke Mulder, vorige week wed
strijdleidster op de Leidse Hout (6-0, 3—6,
36). Van Gerwen en De Klugt gingen te onder
tegen het duo De Jong/Keij (4—6, 5—7) en het
echtpaar Lelyveldt, tweede geplaatst in het
gemengddubbelspel, was eergisteren al voortij
dig uitgerangeerd door het koppel Paridon/Van
de Broek.
LEIDEN/ZOETERMEER - Het
electriciteitsbedrijf Zuid-Hol
land gaat een nieuw hoogspan
ningsstation bouwen langs de
rijksweg 12 ter hoogte van de
Brinkers-fabrieken in Zoeter
meer. Wanneer dit station is
gebouwd, zal het Electriciteits
bedrijf onder meer Leiden en
Alphen en bet gebied dat daar
tussen ligt, van beter en meer
elektriciteit kunnen voorzien.
De vormgeving van het station
zal aan de omgeving worden
aangepast. Het zal een onge-
transformeerd hoogspannings
stations worden van hoog naar
laag spanning. Er komen geen
bovengrondse hoogspanningslei
dingen dit in verband met de
veiligheid. De brandweer en/of
ander verkeer van en naar het
nieuwe station zal gebruik kun
nen maken van de toegangsweg
via de Bleiswijkseweg.
LISSE Ter gelegenheid van
het zestigjarig bestaan van de
Lissese harmonievereniging Ca-
nita Tuba worden in de maawj
september verschillende activi
teiten gehouden. Op de jubi
leumdag zelf - vrijdag 16 sep
tember - geeft de harmoniever
eniging een jubileumconcert in
de aula van het Lissese Fioret-
ti-college. Medewerking zal
worden verleend door de har
monievereniging Sint Michaël
uit Heemsteee en het streek
,Canite Tuba9
jubileert
Sympbonie-orkest
De jubilerende vereniging is
overigens hard toe aan een ver
nieuwing van het instrumenta
rium. Daarmee is een bedrag
gemoeid van ongeveer 40.000
gulden De gemeenteraad van
Lisse heeft onlangs toegezegd
elke gulden die door Lissenaren
aan de vereniging wordt ge
schonken te subsidiëren voor
100 procent Dat beteken dat de
gemeente voor elke geschonken
gulden een gulden bijlegt tot het
maximum bedrag van 15.000
gulden. In het café-restaurant
De Beurs wordt zaterdag 17 sep
tember overigens een receptie
gehouden van 16.00 tot 17.30
Nu is zelfjam maken doodeenvoudig
Met van Gilse geleisuiker maakt w*®
u in'n mum gezonde en overheerlijke jam.
Lukt iedereen altijd.
Zelfjam maken is nu veel eenvoudiger want met van Gilse geleisuiker
hoeft u slechts vier minuten te koken.Daardoor blijven vitamines en
smaak veel en veel beter bewaard. De bereiding is simpél: één deel
vruchten en één deel van Gilse geleisuiker, even roeren, even koken en
u heeft gegarandeerd de meest verrukkelijke jam. 't Lukt iedereen
altijd. Op het kilopak vindt u recept-ideeën en u kunt ook 't uitgebreide
recepten-boekje aanvragen door f 1,65 over te maken op
postrekening 1101939 Ln.v. van Gilse, Roosendaal.
alweer zo'n opmerkelijk Suiker Unie produkt
Nieuw hoogspan-
ningsstation
voor Leiden e.o.
in Zoetermeer
