oeder Blokland: „Ik geloof
s dat ze nog leeft als ik
iar met mijn eigen ogen zie
[ENRIËTTE MAAKT HET GOED
N KAN GAUW WEER NAAR HUIS
£eidóeGoti/ia/nt
nieuw wapen
tegen rheuma
rïètte Catharine Blokland is opnieuw geboren
Zwitserse ouders
herkenden" dochter
in ziekenhuis
dtserse Prof. Levy:
Minder werk
bij Melkunie j
Beslissing met een
ingebouwde crisis
Fundamentele
tegènstellingen
Helm van
vermoorde
motorrijder
gevonden
ZIEKENFONDSEN WEIGEREN
EIS VAN HUISARTSEN
KOPEREN ARMBAND:
ENLAND
LEIDSE COURANT
WOENSDAG 24 AUGUSTUS 1977 pagina 9
jen onzer verslaggeef-
RDINGEN „Papa, ik
Bazel. Ik heb met mijn
(proken, zei mijn jong-
)n Wim door de tele-
Maar dat kon niet waar
We hadden Jetje vier
geleden laten creme-
tje was er niet meer...
was verongelukt in
rland, met een auto..."
verbijsterd was de heer
Blokland uit Vlaardin-
en hij maandagmiddag
'oor vijf uur dat tele-
aannam. „Het was als-
igen een voorhamer op-
ie klap van vier weken
hadden we nog niet
kt en dan dit. Henriëtte
tte Catharine Blokland,
r jong, was met haar
innetje Jacqueline
en haar ouders veertien
op vakantie geweest is
rland. Op de terugweg
luis op 31 juli raakten
rokken bij een verkeers-
il. De heer en mevrouw
en Henriëtte waren op
ood. Alleen Jacqueline
ifde het ongeval. Aldus
Ie familie Blokland mee-
d. Maar ergens is een
iwelijke vergissing ge-
Henriëtte was niet
Met ernstig hoofdletsel,
acturen en zwaar in-
letsel was zij overge-
naar een ziekenhuis is
waar zij tot voor een
lagen in coma lag. Pas
'tj zondagavond bijkwam
Itn Duits maar Neder-
/begon te spreken tegen
pleger, begon het bij de
te dagen dat er sprake
an een verschrikkelijk
■stand, dat er ergens een
seling moest hebben
gevonden. Want intussen
iet stoffelijk overschot
Henriëtte" naar Neder-
vergevlogen en op 5 au-
in Vlaardingen gede
erd. Onmiddellijk werd
derlandse politie van de
derde situatie in kennis
die de jongste zoon
familie alarmeerde. De-
zonder dat zijn ou-
wisten, onmiddellijk
ijn verloofde naar Bazel,
indaaruit belde hij naar
„Papa, ik ben in Bazel,
b met mijn zusje gespro-
weken geleden was het
een vreselijke klap voor ons
om te moeten horen dat onze
benjamin was verongelukt. Je
bereidt je er op voor dat je op
een gegeven moment met zijn
tweeën verder moet, mijn
vrouw en ik. Mi ar dat dat zo
plotseling moest gebeuren,
daar reken je niet op. Henriet-
te was de enige van onze vijf
kinderen die nog thuis woon
de". De heer Blokland lijkt het
na de eerste verbijsterende
mededeling rustig op te ne
men. Maar dat is slechts
schijn. Hij is zeer nerveus,
spreekt snel en vergist zich
geregeld. Spreekt over Jetje in
de verleden tijd. Maar Hefiriet-
te is niet dood. Zij leeft, ligt
in een ziekenhuis in Bazel en
het zal met haar volgens de
verwachtingen weer helemaal
in orde komen.
„Wij zijn vreselijk gelukkig.
Maar wat een domper zet op
ons gevoel vein geluk, is dat
wij een meisje, een Zwitsers
meisje, hebben laten cremeren
zonder dat we zelfs wisten hoe
zij heette. Hoe verschrikkelijk
moet het niet zijn voor haar
ouders. Hoewel de moeder van
dit kind schijnt te hebben get
wijfeld, heeft haar vader
voortdurend in de zekerheid
geleefd, dat dat meisje daar
ingezwachteld in dat zieken
huisbed zijn dochter Ruth
was".
Het echtpaar Haberthür, dat
eerst ononderbroken aan het
ziekbed'zat, in de hoop dat het
kind uit haar coma zou bijko
men. Die daarna elke dag naar
het ziekenhuis gingen om zo
veel mogelijk in de buurt van
Ruth te zijn. Maar het was de
21-jarige Ruth Haberthür niet
Het was de 16-jarige Henriëtte
Blokland uit het Hollandse
Vlaardingen. „Vandaag zou de
as worden uitgestrooid. Ik heb
dat kunnen tegenhouden. Dat
is het enige wat ik voor die
ouders kon doen", mompelt de
heer Blokland, die vandaag in
Bazel is herenigd met zijn
doodgewaande dochter. Me
vrouw Blokland kan het alle
maal nog niet verwerken.
Snikkend loopt zij door het
huis. Grijpt voortdurend naar
haar hoofd. Gaat naar boven
Vader en moeder Blokland gisteravond op weg naar de hereniging
met hun jongste kind:, „We gaan met de trein, want ik krijg mijn
vrouw voor geen goud het vliegtuig in. We zullen het trouwens
moeten doen met zitplaatsen in deze nachttrein, omdat we niet voorat
konden boeken. De computer van de Spoorwegen was kapot. Maar
ach, een bed hebben we niet nodig. We doen tot Bazel toch geen
oog dicht". (Foto: René Smit).
om de koffers te pakken, maar
is twee minuten later weer be
neden om, voor zich uitstarend
aan de eettafel, steeds maar te
stamelen: „Ik geloof niet dat
mijn jongen liegt Ik heb zulke
fijne kinderen. Liegen dat zou
hij nooit doen... Maar ik geloof
het pas als ik haar heb gezien.
Ik kan het nog niet geloven.
O... was het maar vast tijd".
De telefoon gaat. Mevrouw
Blokland neemt hem aan: „Ja,
tante Sjaan. Jal Het is waar.
Wim heeft gebeld. Ja tante
Sjaan, maar kan ik het gelo
ven? Tante Sjaan, ze leeft toch
echt?" Uitgeput door de emo
ties leunt ze tegen de muur.
En onderhand praat Shell-em-
ployé Blokland door, zonder te
stoppen: „Mijn oudste zoon (ik
heb twee zoons, twee dochters
en nu Jetje terug, mijn oudste
zoon die is voor zijn werk in
Warschau. Ik heb hem onmid
dellijk gebeld. „Pa, je bent he
lemaal gek", schreeuwde hij.
Jongen, dat ben ik anders al
tijd wel, maar nu niet". Mijn
oudste zoon vliegt nu via Bazel
naar huis op rekening van zijn
baas".
En Henriëttes havo, die vier
weken geleden meerouwde om
het heengaan van hun mede-
leerlingetje, vierde gisteren
mee feest. Alle klasgenootjes
snelden naar de ouderlijke wo
ning van Jetje aan de Riouw-
laan. Op 17 december kunnen
ze haar zeventiende verjaar
dag vieren. Jetje kan weer
worden aangegeven bij de
Burgerlijke Stand. Henriëtte
Catharine Blokland is op
nieuw geboren.
uls van het gezin Blokland aan de Riouwlaan in Vlaardingen. (Foto Milan Konvalinka).
BASELER ZEITUNG:
BASEL De ouders van Ruth Haberthür hebben op zondag
avond 31 juli een zwaar gewond meisje, dat zo grondig was
verbonden dat zij op een mummie leek, „herkend" als hun
dochter. Die vergissing is in de hand gewerkt doordat het
Hollandse en het Zwitserse meisje veel op elkaar leken: blond,
klein van stuk en blauwe ogen.
Dit meldt de Baseier Zeitung vandaag (woensdag). Het blad
suggereert bovendien dat de persoonsverwisseling kan zijn
ontstaan vlak na het ongeval of bij aankomst in het ziekenhuis!
„De politie van het kanton Basel-Land, waar het ongeval
gebeurde, heeft de zwaargewonden zo snel mogelijk uit de
afschuwelijke ravage gehaald en naar het ziekenhuis in Basel
(kanton Basel-Stadt) gebracht Het is zeer goed mogelijk dat
de verwisseling in de haast heeft plaatsgevonden bij de over
dracht van het ene kanton naar het andere van de op dat
moment beschikbare identiteitspapieren. Als dat inderdaad is
gebeurd, hebben de ouders van Ruth door de identificatie van
hun „dochter" het ziekenhuispersoneel gesterkt in de mening
dat het zwaar gewonde meisje inderdaad Ruth Haberthür was
aldus de Baseier Zeitung.
eep onzer verslaggevers)
ÏL „De medische ethiek ver
mij eigenijk mededelingen te
over de gezondheidstoestand van
lëtte Blokland, maar in dit specia-
ral kan ik u wel vertellen dat deze
Qte het goed maakt en dat se aeer
lig naar Nederland zal kunnen
keren". Professor Levy, het hoofd
bet medisch team in het Baselse
onspital dat wekenlang alle zorg
fedde aan de doodgewaande Hen-
Blokland uit Vlaardingen laat er
twijfel over bestaan dat het 16-ja-
meisje op 14 oktober aanwezig zal
ten zijn bij het huwelijk van haar
r Willem. Willem die maandagmid-
djn ogen niet kon geloven toen hij
Jongste zusje weer in levende lijve
zich zag. Op 5 augustus was hij
Ige geweest van haar crematie. En
rijna drie weken later zag hij haar
voor zich. Weliswaar zwaar geha-
I en dik in het verband, maar
»d. Niet te geloven. Hij wist niet
ij moest huilen of lachen en viel
Henriëtte aanraken mocht hij nog niet,
wel met haar praten, maar niet schok
ken, zo was het uitdrukkelijk verzoek
van prof. Levy. Willem Blokland vertel
de zijn lievelingszus dan ook niet de
details van de afschuwelijke verwisse
ling die in het ziekenhuis heeft plaatsge
had. 4 Vertelde haar niet, dat er een
ander meisje op die eerste vrijdag van
de maand in Vlaardingen was gecre
meerd, Ruth Haberthür, die door haar
moeder niet als zodanig was herkend.
De officiële vaststelling van de identiteit
van Henriëtte Blokland had maandag
middag plaats in aanwezigheid van tal
van Zwitserse autoriteiten, onder meer
uit Sissach het gehucht tien kilometer
van Basel waar op de Autobahn Bern-
Basel de 31ste juli het dramatisch auto
ongeval had plaatsgehad. Bij de identi
ficatie was ook aanwezig de Nederland
se vice-consul ter plaatse, de heer J. W.
van Son, die Willem Blokland en zijn
verloofde op het station had opgevan
gen en die nu in opdracht van het
ministerie van buitenlandse zaken er
voor moet zorgen dat er geen enkele
fout meer wordt gemaakt. Zijn steun en
toeverlaat daarbij is mr. Ernest Rahn,
onze consul honoraire in Basel die nu
alle contacten met de Zwitserse autori
teiten vlekkeloos moet afwerken. Ook
vice-consul Van Son sprak maandag
middag al een paar woorden met Hen
riëtte. „Ik^zei tegen haar: Wie ben je?
Zij antwoordde: Henriëtte Blokland. En
ik vroeg haar: Waar ben je geboren?
En zij antwoordde weer „In Vlaardin
gen". Er was geen twijfel meer moge
lijk. Toen ze namelijk zondagmiddag uit
coma bijkwam sprak ze aanvankelijk
een paar worden Duits. De verpleeg
kundigen hadden daardoor nog niet
onmiddellijk in de gaten dat er per
soonsverwisseling had plaatsgehad,
maar toen Henriëtte steeds meer bij
kennis kwam en Nederlands ging pra
ten, was de verwarring hier in het
ziekenhuis uiteraard groot Ik verwacht
dat de komende dagen dezelfde proce
dure zal plaatshebben als zich een der
gelijke situatie in een Nederlands zie
kenhuis zou voordoen. Er zal wel een
officiële medische verklaring komen en
het overlijdensbericht zal zonder meer
worden herroepen". Aldus beroepsdi
plomaat Van Son. De directie van het
Kantonspital gaf gistermiddag bij mon
de van haar woordvoerster, mevr. Diem
officieel toe dat er een vergissing was
gemaakt maar wilde verder geen enke
le toelichting geven. Pa^ hedenmiddag
zou zij met een uitgebreide verklaring
komen, waarin ongetwijfeld een offi
cieel onderzoek zal worden toegezegd.
Dat onderzoek zal niet alleen een ant
woord moeten geven op de vraag hoe
de verwisseling heeft kunnen plaatsheb
ben, maar zal zich ook moeten uitstrek
ken tot Nederland, waar een indentifi-
catie van het stoffelijk overschot, bij
voorbeeld aan de hand van het gebied,
kennelijk is achterwege gebleven.
Na investeringen
WOERDEN (ANP) - In een dis
cussienota van de consumptie-
melk- en zuivelgroep CMC-
Noord-Holland worden gedach
ten geopperd over investerin
gen in de komende vijf jaar van
ruim 100 miljoen en het ver
vallen, als gevolg van betere
werkomstandigheden en auto
matisering, van ongeveer 400
arbeidsplaatsen.
De groep bestaat uit het coöpe
ratieve concern CMC-Melkurüe
in Woerden en de zuiveTcoopera-
tie „Noord-Holland" in Alk
maar. De ondernemingsactivi
teiten van beide partners staan
reeds onder dezelfde leiding en
binnen enkele jaren willen zij
een volledige fusie aangaan.
In de leden- en personeelsbla
den van de groep zijn over de
„discussienota ondernemings
ontwikkeling 1977 tot en met
1981" bijzonderheden gegeven.
In een toelichting wordt erbij
gezegd dat het nog maar om
gedachten gaat, die in de ko
mende maanden zullen worden
doorgesproken in het college
van beheer en de centrale on
dernemingsraad en met de vak
bonden.
Bommelding legt
werk op stil
VLISSINGEN (ANP) - Hel
werk op de scheepswerf van de
Koninklijke Maatschappij de
Schelde (KMS) in Vlissingen
heeft gistermorgen door een
bommelding twee uur lang ge
deeltelijk stil gelegen. Even
voor acht uur kwam bij De
Schelde een telefonische bom
melding binnen.
Er zou een bom geplaatst zijn
op een van de in aanbouw zijn
de marinefregatten. Direct daar
op wérden de werknemers van
De Schelde, die om acht uur
zouden moeten beginnen, bij de
poort tegengehouden. Een uitge
breid onderzoek door de mare
chaussee, de Koninklijke Mari
ne en de Vlissingse politie, heeft
geen aanwijzing opgeleverd, dat
er inderdaad een bom geplaatst
Berichten over
Augustin
tendentieus
DEN HAAG (ANP) - Berich
ten als zou Ronald Augustin
(evenals de andere gevangen le
den van de Baader Meinhoff-
groep 's nachts opzettelijk
wakker worden gehouden om
hem uit te putten „komen mij
overtrokken en tendentieus
voor." Dit heeft de woordvoer
der van het ministerie van Bui
tenlandse Zaken in Den Haag
verklaard.
Hij zei dit naar aanleiding van
een verklaring van Amnesty In
ternational, die de Westduitse
justitie een wrede en onmense
lijke behandeling van de gevan
genen heeft verweten. De leden
van de RAF zijn sinds bijna
twee weken in hongerstaking en
sinds een week in dorststaking,
om te protesteren tegen eenza
me opsluiting. Volgens de advo
caat van Augustin worden de
hongerstakers gefolterd en zo
veel mogelijk wakker gehouden
om hen in een coma te brengen,
zodat zij kunstmatig kunnen
worden gevoed.
De conclusies, die formateur Den Uyl gistermiddag aan
de fracties heeft voorgelegd wijken nauwelijks af van de
ontwerp-voorstellen, die hij vorige week vrijdag presenteer
de. Zowel de noodzaak van een regeling als het volledig
buiten beschouwing laten van de inhoud van een dergelijk"
regeling komen in de eindconclusies terug. Evenzeer hand
haaft de formateur de stelling, dat de wettelijke regeling
als initiatief uit de Kamer moet komen, wanneer het kabinet
niet zelf met voorstellen zou kunnen komen. En dat zou
volgens de PvdA- en D'66-fracties al binnen enkele weken
na de totstandkoming moeten blijken.
Dat betekent opnieuw: een pact met de liberalen door
de regeling als een „vrije kwestie" aan te kondigen. Maar
hier zit ook de politieke adder onder het gras: het wordt
niet een werkelijk vrije kwestie, dat wil zeggen „vrij" zowel
voor de aan het kabinet deelnemende Kamerfracties als
voor de straks zittingnemende nieuwe ministers. Integendeel
zelfs: Opnieuw heeft de formateur het erg strikt geformu
leerd: „Aan het tot wet worden van het ontwerp, dat door
beide Kamers is aanvaard, zal medewerking worden gege
ven". Dat zal dus in de regeringsverklaring moeten worden
opgenomen.
Wat de formateur er dan aan toevoegt is nauwelijks meer
interessant, namelijk dat „het CDA het onjuist acht haar
bewindslieden daarop bij voorbaat vast te leggen". In
gewoon Nederlands betekent dit, dat de CDA-ministers
mogen aftreden als het kabinet bij meerderheid besluit het
PvdA-WD-initiatief te aanvaarden, maar pas NADAT de
beslissing tot de bekrachtiging is gekomen. Ofwel: dat de
CDA-ministers mogen aftreden als een dergelijk besluit
wordt genomen, maar dat het dan overblijvende rompkabi
net krachtens het regeerakkoord gemachtigd is het ontwerp
te bekrachtigen.
Dit is een duidelijk staatsrechtelijk en staatkundig hoog
standje, dat nauwelijks een precedent in de parlementaire
geschiedenis kent Het is: met het CDA-regeren, maar
zonder het CDA beslissen. Zelfs de per definitie ingebouwde
kabinets-crisis neemt de formateur en met hem de
fracties van PvdA en D'66 voor lief als het eigen
programmapunt maar de eindstreep haalt
De opstelling, die het CDA gisteravond heeft gekozen
wijkt fundamenteel af van die van PvdA-D'66 én van die
van de formateur. De tegenvoorstellen van Van Agt zijn
door de formateur wel bekendgemaakt, maar zelfs de meest
welwillende kiezer zal van die tegenvoorstellen geen spoor
terugvinden in de eindconclusies van de formateur over het
abortus-vraagstuk.
De conclusies liggen daardoor eigenlijk voor het oprapen:
na dagenlang onderhandelen, is er niet werkelijk onderhan
deld. Er is wel gepraat maar niet overlegd. En niemand
kan aan de hand van de voorstellen van Van Agt, die
in zijn schrijven aan de formateur ongetwijfeld een nadere
verdieping hebben gekregen overeind houden, dat het
CDA de partners niet een eindweegs tegemoet is gekomen.
(Van een onzer verslaggevers)
APELDOORN De helm van
de vorige week maandag ver
moorde Bert Mijdam (22) uit
Zaltbommel is teruggevonden.
De rode motorhelm met het op
schrift „Bert" werd gevonden
nabij de brug over de Rijn bij
Heeferen. De vinder zou van
daag door het Gelderse recher
cheteam worden gehoord.
Bert Mijdam werd vorige week
maandag met een schot hagel
uit een jachtgeweer vermoord,
nabij de verkeersdriehoek rijks
weg 50 en de Arnhemseweg ten
zuiden van Apeldoorn. Tot gis
teren tastte het rechercheteam
nog volledig in het duister bij
de naspeuringen naar deze mys
terieuze moord. Mogelijk kan de
helm enig spoor opleveren. Ver
mist worden nu nog de grijze
motorhandschoenen. Bert had
de gewoonte deze na het afstap
pen in zijn motorhelm op te
bergen.
Bert Mijdam keerde vorige
week maandagavond na een fa
miliebezoek in Deventer om elf
uur huiswaarts. Rond het mid
dernachtelijk uur trof de politie
op de afrit van de rijksweg 50
de onbeheerd staande motor.
Merkwaardig was evenwel, dat
hij weer in de richting Deventer
stond. Bert moet dus op de
thuisreis zijn omgekeerd. Eerst
vrijdag jJ. werd het stoffelijk
overschot- van Mijdam gevon
den, onder struiken, niet ver
van de plaats waar eerder de
motor was aangetroffen.
(Van onze parlementaire redactie)
UTRECHT De Vereniging van Nederlandse
Ziekenfondsen is niet van plan in te gaan op de
eis van de Landelijke Huisartsenvereniging tot
een aanzienlijke verhoging van fondsenbijdragen
in de pensioenpremie. Zij vinden ondermeer dat
niet zomaar een onderdeel van de totale honore
ring kan worden herzien, en dat een drastische
verhoging iet past in het huidige sociaal-econo
misch klimaat.
De huisartsen willen bijna een verdubbeling van
het bedrag per ingeschreven ziekenfondsverzeker
de als bijdrage in de pensioenpremie (van 5,66
naar 10); het ziekenfondsbod ligt daar ongeveer
tussenin.
Het argument van de artsen is, dat jaarlijks de
praktijken kleiner worden en daardoor de pen
sioenpremielasten relatief zwaarder worden. Voor
zitter van de VNZ, H. J. Anbeek: „Dit is het
maximum van wat wij kunnen doen. Wij kunnen
ons niet voorstellen dat de huisartsen de redelijk
heid van ons aènbod niet erkennen en dat zij het
op een conflict zullen laten aankomen." Het be
stuur van de Huisartsenvereniging heeft gister
avond laten weten het aanbod van de ziekenfond
sen niet direct te zullen afwijzen, hoewel het
„mager" is. Men ziet het als een mogelijkheid voor
het openen van een nieuw gesprek. Dat betekent
dat de huisartsen voorlopig nog niet zullen over
gaan tot een zgn. „contractloze periode", waarbij
ziekenfondspatiënten als particuliere patiënten zul
len worden behandeld en later moeten zien in
hoeverre zij de kosten van hun ziekenfondsen
krijgen vergoed.
(Van een onzer verslaggevers)
Garnwerd Door een roodko
peren armband van een paar
tientjes, geïmporteerd uit het
nog zovele medische geheimen
verbergende China, dag en
nacht te dragen kan men gene
zen van rheuma, migraine, rug
klachten, spierpijn. Althans, in
verscheidene Oosterse landen
gelooft men het, de Australi
sche professor Walker, rheuma-
toloog, gelooft het en minstens
vijfhonderd Nederlanders we
ten het zeker. En die vijfhon
derd zijn dan meer dan de helft
van de negenhonderd Nederlan
ders die van de importrice, mevrouw List uit het
Groningse dorpje Garnwerd zo'n armband hebben
gekocht Bakken met brieven en kaarten van
dankbare kopers, die genezing of in elk geval
verlichting hebben gevonden vap hun kwaal,
bewijzen het.
Een doodgewone koperen armband, iets meer dan
een halve centimeter breed, kan die dan alle dure
geneesmiddelen die toch vaak weinig helpen, over
bodig maken? Mevrouw List: „Ik weet het niet
ik weet alleen dat de armband helpt, ik heb het
gezien, ik heb de brieven van al die mensen. Ik
kan ook niet vertellen waarom die armband helpt
Heeft het iets met elektriciteit te maken, het
gevoelig zijn voor koper, iets met ionen in het
bloed, de reactie op hét koper? Nogmaals ik weet
het niet".
De Australische professor Walker heeft wel dege
lijk een onderzode naar de Chinese armband, die
de naam Runaband draagt, ingesteld. Hij liet 300
den dragen. De helft kreeg de koperen Runaband,
weer andere 150 een erop gelijkende geanalyseer
de aluminium armband. De laatste 150 merkten
geen enkele verbetering, de helft van de patiënten
van de eerste groep merkten duidelijk genezing
of verbetering. Maar ook professor Walker weet
niet waarom nu juist een roodkoperen armband
rheuma kan genezen. Hij houdt het op een ionen
werking.
Van Nederlandse wetenschappelijke zijde valt nog
geen commentaar te vernemen. Het is er nog te
vroeg voor, zegt men. Mevrouw List wil wel
Nederlandse rheumatologen benaderen om het nu
in ons land eens uit te dokteren. Dié wetenschap
pers staan echter niet te dringen.
Maar als wij u nu vertellen dat ook zanger Marco
Bakker een Runaband draagt en de dirigent Her-
bert von Karajan en dat ook gefluisterd wordt dat
prins Bemhard al jaren koper draagt voor zijn
rugklachten zou het dan toch een nieuw wapen
rheumalijders gedurende een zekere tijd arm ban- tegen rheuma kunnen betekenen?
