Jan Breedeveld na 40
jaar bestuurslid af
Een club in Spanje is ideaal, maar het
zal wel een meerjarig contract worden"
WIM RIJSBERGEN EN HET „GROTE ONRECHT'
Lugdunum: „Door pech achtervolgd.."
(Van onze sportredactie)
LEIDEN Wim Rijsbergen
strekt zich nog eens uit. Het is
even zomer in Nederland en
ook Rijsbergen wil daar met
volle teugen van genieten. Het
gesprek komt weer op Spanje.
„Begrijp je nu waarom ik daar
graag heen zou gaan", vraagt de
blonde neger lachend. „Elke
dag dit weer, deze zon. Ideaal
toch?"
Het is geen grapje zonder on
dergrond. Wim Rijsbergen wil
echt weg. Heeft het bij Feye-
noord zo langzamerhand alle
maal wel gezien en heeft best
wel trek in een andere werkge
ver. Een buitenlandse baas dan,
die wat hem betreft ergens in
Spanje vertoeft. Met vrouw
Loes de zon in. Een jaartje of
drie. Maar, ook Wim Rijsbergen
weet dat de mogelijkheden
voor hem niet echt groot zijn.
Hij stelt dat een goede aanval
ler nog altijd meer kans heeft
om naar het zonnige zuiden te
vertrekken dan een voorstopper
van het Nederlands elftal. „En
zeker voor die prijs". Rijsber
gen, verder filosoferend: „Wie
betaalt er een miljoen voor
Rijsbergen? Ik hoop nog steeds
dat er ergens, in Spanje of in
Duitsland, zo'n club is. Maar
veel vertrouwen heb ik er niet
in
Een opmerking die Rijsbergen
brengt op het „grote onrecht".
Op de maatschappelijke positie
van een profvoetballer, ingedekt
door contracten en (vooral)
transfersommen. „Het klinkt
misschien stom, maar als je als
voetballer teveel je best doet, te
„Spanje? Elke dag dit weer, deze zon. Ideaal toch?"
waardevol wordt, maak je het
voor jezelf alleen maar lastiger.
Neem nou mijn persoontje. Er
is dit seizoen geen wedstrijd ge
weest waarin ik me niet voor
honderd procent heb ingezet.
Voor mezelf, en voor Feye-
-
Wim Rijsbergen, ondersteund door verzorger Pierre van
de Akker uitvallend in de finale van het wereldkampioen
schap '74 tegen West Duitsland: „M'n grootste teleurstel
ling".
noord. En wat is het resultaat?
Na een redelijk constant, rede
lijk sterk seizoen ook, ben ik
zo'n beetje onbetaalbaar gewor
den. Mag ik hopen op een lang
durig contract, maar kan ik een
transfer met het nodige hand
geld wel vergeten. Op zich mis
schien een normale gang van
zaken, maar het wordt wel on
rechtvaardig als je dan ziet hoe
■het mei andere spelers van
Feyenoord is gegaan. Theo de
Jong oijvocrbeeld. Die jongen
loopt een half jaar alleen maar
wat te huppelen in dat veld.
Presteert nauwelijKS iets. Maar
is nu wel verkocht aan Roda. En
heeft daar echt wel wat aan
verdiend.
Of die Ramljac. Is het halve
seizoen „geblesseerd", althans,
dat zegt hij. Diezelfde Ramljac
is nu voor 50.000 gulden ver
kocht aan AZ '67. En heeft ook
weer het nodige meegepakt
Kijk eens, op dat soort momen
ten weet ik het niet meer. Ga
je je afvragen of je de hele zaak
niet beter kan saboteren. Dan
kom je wel weg, verdien je wel
wat extra. Eigenlijk jammer dat
ik dat niet kan. Dat ik nog
steeds van het principe uitga
dat je met z'n elven in dat veld
staat. Dat je het samen moet
maken en dat de anderen har
der moeten lopen als jij bewust
een stap minder doet. Maar, hoe
dan ook, het blijft in mijn ogen
puur onrechtvaardig
Karakter
Karakter. Het heeft de carrière
van profvoetballer Rijsbergen
tot nu toe sterk bepaald. De
voorstopper die vanaf 1971 bij
Feyenoord onder contract staat,
weet dat ook. „Ik moet het
gewoon van hard werken heb
ben. Van Rijsbergen mag je
niet verwachten dat hij de truc
kendoos opengooit, dat doet'ie
dus ook niet. Dat zijn dingen
die je aan de betere voetballers
moet overlaten. Mijn spel blijft
sobertjes. Maar vaak toch wel
nuttig. Of het nu als voorstop
per is, of als verdedigende, mid
denvelder. Ik moet er gewoon
honderd procent inzet tegenaan
gooien".
Die instelling heeft Rijsbergen,
behalve een „naam" als prof
voetballer en het nodige finan
ciële gewin, ook enige verkalkte
enkels opgeleverd. Wim Rijsber
gen (25 nu) over het hem tot
voor kort achtervolgende bles-
surespook: „Blessures moet je
als profvoetballer eenvoudig in
calculeren. Zeker als je weet dat
bijvoorbeeld je enkels niet het
sterkste punt van je lichaam
vormen. Maar wat dat betreft
heb ik bij Feyenoord wel ge-
wel zelf m'n beslissing. En dat
Nico Jansen dit jaar bijvoor
beeld wel maanden met z'n bles
sure heeft doorgehobbeld is zijn
zaak. Maar ik doe het niet
meer".
Verloren jaar
Losse gedachten die Rijsbergen
openbaart na een, naar zijn zeg
gen „verloren jaar". Een jaar
waarin Feyenoord voor het
eerst sinds vele jaren zelfs geen
Europees voetbal kon bewerk
stelligen. „Feyenoord is nu zo'n
beetje op het punt beland dat
het niet slechter kan. Dat het
roer ook moet worden omge
gooid. Dat er een beleid moet
worden gevoerd dat duidelijk
op de toekomst is gericht. Laat
„Misschien kan je de hele zaak beter saboteren
kranten moet
Buddingh komt, of dat Mans
veld en Stephan zijn aangetrok
ken?"
Behalve het hoofdstuk Feye
noord („Als het een meerjarig
contract wordt, zal ik me volle-
„Mansveld? Een laatste man met
klasse. Maar Aad is wel 33
leerd. Ben ik op tijd gaan inzien
wat er wel en wat er niet kan.
Zo speel ik tegenwoordig echt
niet meer met injecties. Het
helpt even, maar je enkels wor
den er wel slechter van. Dit
afgelopen seizoen heb ik een
keer niet gespeeld nadat ik door
m'n enkel was gegaan. Boskov
zei toen dat hij het risico van
die injectie wel zou nemen.
Maar ik heb er vriendelijk, voor
bedankt. Ik vind zoiets ook een
persoonlijke zaak, iets wat de
club moet accepteren. Per slot
van rekening zegt Feyenoord als
ik over twee jaar niet meer kan
lopen ook niet „Hier, heb je je
geld voor drie jaar". ^Op zich
logisch, maar dan neem ik ook"
Feyenoord maar eens talenten
aankopen die pas over een jaar
of twee doorbreken. Dat lijkt
me een duidelijk gezondere op
bouw, zelfs voor een topclub
als Feyenoord nu zou moeten
zijn. In dat verband begrijp ik
de aankoop van een Mansveld
ook niet echt. Akkoord, een
laatste man met klasse. Maar
hij is wel 33 jaar. Niet iemand
met wie je nu direct de toe
komst voor jaren veilig stelt.
Maar ja, in het betaalde voetbal
is het nog altijd het bestuur dat
beslist. Bij Feyenoord in ieder
geval. De spelersraad is niet
voor niets opgeheven. Het heeft
toch geen zin om zo'n instituut
in stand te houden als je uit de
dig blijven inzetten voor de
club. Om met Feyenoord weer
die toppositie te veroveren die
het eens had. Ik heb er tenslotte
ook aan „meegeholpen" dat
Feyenoord nu geen echte top
club meer is is er voor
Rijsbergen ook nog het Neder
lands elftal. „Een verademing
om in zo'n team te spelen. Bij
Feyenoord hebben we het hele
jaar tegen onszelf lopen spelen,
in oranje ligt dat wel even an
ders. Maar wel een elftal waarin
je steeds weer je plaats moet
waarmaken. Een echt uitje is
het dan ook niet, al is het heer
lijk om met een Cruyff te kun
nen spelen
Een Nederlands elftal ook waar
mee Rijsbergen hoopt in Argen
tinië te komen. „We hebben de
kans in eigen hand. Het moet
gewoon mogelijk zijn ons te
kwalificeren. Daarbij komt dat
het elftal toch nog wel wat goed
te maken heeft. Het missen van
dat wereldkampioenschap in
Duitsland is zeker wat mij be
treft de grootste teleurstelling
geweest in mijn carrière. Ook al
omdat ik toen met een gescheur
de knieband vroegtijdig uit die
finale moest stappen".
Rijsbergen heeft echter zo zijn
twijfels over de notering die
oranje tijdens de wk '78 zal
kunnen bereiken. „Persoonlijk
geloof ik het meest in de zuid-
amerikaanse landen. Maar in
ieder geval is het voor Neder
land naar het zich laat aanzien
vrijwel de laatste kans om dat
wereldkampioenschap te pak
ken. Voorlopig hebben zich nog
geen Cruyffs, Keizers of Van
Hanegems aangediend. En dat
soort jongens heb je toch echt
nodig om een rol te kunnen
spelen in zo'n toernooi
Rijsbergen draait zich nog eens
om. Geniet nog even van de zon
voordat hij, met Feyenoord
naar Zeeland vertrekt voor een
vriendschappelijk wedstrijdje.
Laat zijn gedachten vervolgens
nog even naar Spanje vertrek
ken. „Qoed, het zal wel eens
warm zijn op zo'n voetbalveld.
Maar verder. Ideaal toch?"
GERT-JAN ONVLEE
DOSR Al strijdt
om landstitel
(Van onze sportredactie)
ROELOFARENDSVEEN Dé
Al—junioren van DOSR staan
morgen voor een lastige opgave
Als winnaar van de Bisschops-j
beker (het kampioenschap van
Districht West II) zullen de jeug-j
dige Veners morgen in actie ko
men tijdens het landskampioen
schap voor A- juniorenteams.
Het toernooi wordt in hë
Noordbrabantse Haaren ge
speeld.
Klasse-evenement
16m2-zeilers
(Van onze sportredactie)
KAAG De watersportvereni
ging Vennemeer organiseert dit
weekeinde in samenwerking!
met de 16m2J—klasseorganisatie
het jaarlijks terugkerend grote
klasse-evenement voor de 16-
kwadraatzeilers. Onder de veer
tig deelnemers aan dit evene
ment vinden we kopstukken at
Hans v.d. Kooy, Joop de Ruyter,
Rob Breur en Martin Heineke.
SPORTLEIDSE COURANT ZATERDAG 11 JUNI 1977 PAGINAUs
(Van onze sportredactie)
LEIDEN Vanmiddag, om vier uur, is
het dan zover. Dan zal Jan Breedeveld
officieel afscheid nemen van „zijn" Lug
dunum. De Leidse voetbalvereniging die
Breedeveld veertig jaar als bestuurslid
heeft „gediend". Op zijn eigen wijze.
Vaak niet op de voorgrond tredend,
maar op sommige momenten wel dege
lijk nadrukkelijk aanwezig. Zoals tijden
de geheime vergadering in de nog niet
voltooide Vijf Meihal. Waarin Breede
veld als Lugdunum-voorzitter zich voor
het blok gezet voelde. Verhuizen naar
het Vlietpark of kiezen voor de Oegst-
geesterweg. Breedeveld vertelde wethou
der Sannes, gemeentesecretaris Van der
Loo en Sportstichting-voorzitter Van der
Reijden dat het de Kikkerpolder zou
worden. Een beslissing die snel moest
worden genomen, een beslissing ook wat
bij de overige bestuursleden niet echt
goed viel.
„Een ware nare periode uit mijn loop
baan als bestuurslid", weet Breedeveld
nu. „Ik ben toen ook een week of zes
niet meer bij Lugdunum geweest. De
tegenwerking was gewoon te groot. Ge
lukkig is dat allemaal weer spoedig bij
getrokken. En we mogen nu ook stellen
dat het al met al een juiste keuze is
geweest."
Veertig jaar bestuurslid zijn. Veertig ja
ren waarover veel kan worden verhaald.
Jan Breedeveld (63 nu) heeft dat ook
gedaan. „In veertig jaar maak je gewoon
erg veel mee. Daarom heb ik ook beslo
ten wat zaken op papier te zetten. Over
de afgelopen periode was toch nog maar
weinig op schrift gesteld. Vandaar".
Pech
gekend, de achter Breedeveld liggende
veertig jaren heeft Lugdunum veel pech
gehad. Op Pomona al, toendertijd het
sportpark van de kikkers, verloor Lug
dunum schootsveld oorlogstijd alle Duit
sers; opstellen. Pomona zou worden ge
bruikt als schoorsveld van de duitsers;
dus alles aan plat. Na de oorlog werd
bekend dat Lugdunum op een nieuw
sportpark an de Haarlemmerweg - waar
toen nog geen woonwagenkamp stond -
zou kunnen gaan spelen.
„Grote vreugde uiteraard. Er waren drie
velden gepland met de benodigde kleed
kamers. Met grote voortvarendheid werd
aan de werkzaamheden begonnen". (Uit:
„Herinneringen uit mijn loopbaan als
bestuurslid van Lugdunum" door Jan
Breedeveld). De pechduivel stak echter
wederom zijn kop op. De velden waren
klaar, aan de kleedkamers werd ge
werkt. Een kwestie van weken en alles
was gereed. Zou gereed zijn...
„De verhuizing kon niet doorgaan. In
een spoedvergadering met de wethou
der kwam aan het licht dat de aanne
mer kapspanten. was en wat er op dat
moment stond waren vier muren en de
kapspanden. Ën dan te bedenken dat we
gepland hadden met een week te ope
nen. Goede raad was duur. Er was
nu nog maar een alternatief en dat was
de bouw weken was eigen leden ter
hand te nemen. En het ongelooflijke
gebeurde. Na vier wekenwas het club
huis voltooid". (Uit: „Mijn herinnerin
gen...)
Het clubhuis stond. Was tijdens de ope
ning al snel te klein, maar Lugdunum
had een huis. De pech bleef de club
evenwel achtervolgen. Deskundigen had
den Lugdunum verzekerd dat er voor de
velden geen drainage nodig was. Spoe
dig vreemdsoortige vogels, het hoofdter
rein een natte verzamelplaas voor de
meest vreemdsoortigevogels. In de volks
mond kreeg het hoofdkwartier van Lug
dunum dan ook al snel de bijnaam „Het
nieuwe meer van Leiden". Bespeeld wor
den kon het niet. Indehaast „opgetrom
melde" tribunes maakten met bijveld
alsnog tot hoofdterrein... Na een betrek
kelijk vlotte periode waarin Lugdunum
de toppen van het amateurvoetbal be
reikte en wekelijks zo'n zesduizend toe
schouwers op het terrein aan de Haar
lemmerweg mocht begroeten, sloeg het
noodlot opnieuw toe. Terwijl al zeker
was dat Lugdunum naar de nieuwe vel
den aan de Oegstgeesterweg zou gaan
verhuizen, brandde de kleedgelegenheid
aan de Haarlemmerweg volledig af.
„Midden in de competitie nog wel. Toen
bleek echter dat een goede buur beter
is dan een verre vriend. Welnu die buur
hadden we in de vereniging Unicum.
Deze tennisclub schoot ons onmiddellijk
te hulp door hun kleedgelegenheid aan
te bieden. Later kwam de Sportstichting
ons toen te hulp met een noodgebouw.
Zo sukkelden we nog een poosje voort
op ons oude veld aan de Haarlemmer
weg". (Uit: Mijn herinneringen..)
Herinneringen aan de Haarlemmerweg.
Breedeveld heeft er ooit een bedrag van
zo'n vijfhonderd gulden aan verloren.
Nadat aan dat veld op de Haarlemmer
weg een incident had plaatsgevonden
tussen bewoners van het woonwagen
kamp en leden van Lugdunum, reed
Breedeveld op zijn fiets richting huis.
Op de Zoeterwoudsesingel vergat Bree
develd zijn hand uit te steken. Prompt
werd hij op de bon geslingerd door twee
agenten die eerder bij de knokpartij
geen hand hadden uitgestoken. De reac
tie van Breedeveld was Lugdunum-voor
zitter Zijn opmerkingen vielen verkeerd
en pas de volgende dag werd de lugdu
num-voorzitter vrijgelaten... De boete be
droeg vijfenzeventig gulden;
De rechtsbijstand vierhonderd...
Opnieuw brand
De nacht van vier op vijf januari 1973
volgde het laatste hoofdstuk van de
pechperiode van Lugdunum. Het nieu
we clubgebouw aan de Oegstgeesterweg
brandde tot de grond af. Na verzeke
ringsperikelen met succes te hebben
overwonnen, begint de club aan de her
opbouw. In juli al is het nieuwe gebouw
neergezet
Breedeveld: „Opnieuw een staaltje van
zelfwerkzaamheid van onze leden. Wat
dat betreft staat Lugdunum nergens
voor. Dat zie je nu ook weer aan onze
nieuwe tribune. Die hebben we toch
drager ook weer met z'n allen neerge
zet."
Breedeveld, onder meer dragen van de
zilveren bondsspeld van de KNVB en
de zilveren legpenning van de Leidse
Sportstichting, heeft juist die tribune
(„Op elf juni voor het gezicht klaar")
in combinatie met het veertigjarig jubi
leum aangegrepen om zijn officiële
werkzaamheden bij de club te'beëindi
gen. „Want", stelt hij, „stoppen op een
bepaald hoogtepunt, heeft aantrekkelij
ke kanten. Daarbij komt nog dat in de
persoon van Phil Verstraaten een be
kwame opvolger klaar staat Wat wil je
nog meer?"
GERT-JAN ONVLEE
Jan Breedeveld: „Stoppen op hoogtepunt heeft aantrekkelijke kanten"
