EN VERDER
Gevarieerde expositie bij Van der Vlist
Chinese zeerovers
als nep-piraten
Proces-Dreyfus als
achtergrond van „le juge
en l'assasin"
leidse
bioscopen
Meedogenloze aanval op
Amerikaanse televisie
Voor vrienden van het
goede der aarde
„Tot ieders Genoegen"
in Schouwburg
Mediamieke
kunst in
Voorschoten
LAATSTE OPEN HUIS
IN LAK-THEATER
De filmpiraat met het zwarte
lapje voor één oog onder de
vlag met de dreigende doods
kop is eigenlijk altijd een kari
katuur geweest van de echte,
onvervalste zeerover, zoals een
Douglas Fairbanks of een Er-
rol Flynn die voor de camera's
kon neerzetten. Als er uit Chi
na een piratenfilm komt aan
waaien, dan ligt het niet alleen
voor de hand, dat er naarstig
kung-fu en meer van dat
vechtlustigs wordt beoefend,
maar ook dat de namaak er
duimendik op ligt. „De zeedui
vels van „Kau-Lun" is dan ook
een complete operette, die al
begint met een miniatuur-zee-
slag, waarin een bemanning in
keurige matrozenpakjes gesto
ken en onder commando van
enige door de slechtste costu
mier van Hongkong uitgedoste
superieuren het uiteraard
moet afleggen tegen een stel
jongensachtige piraten, die er
ondanks de ijselijkste karate-
klappen smetteloos blijven uit
zien. Het blijkt al spoedig dat
de jeugdige onverlaten als ma
ritieme Robin Hoods met hun
Terwijl film en televisie in
Amerika steeds meer hand in
hand gaan, haalt de film „Net
work" meedogenloos naar het
laatste medium. Kijkdicht
heid en waardering in cijfers
zijn zo belangrijk, dat televi
siestations voor geen middel
terugdeinzen om die te verbe
teren en zelfs koelbloedig met
de gedachte aan moord spelen
om dit te bereiken.
Howard Beale - een prachtige
rol van wijlen Peter Finch, die
er posthuum een Oscar voor
kreeg - is een gedesillusioneer
de nieuwscommentator, die
over zijn piek heen is en slech
te kijkcijfers boekt. Zijn
vriend, de cynisch toekijkende
chef van de nieuwsdienst,
LI DO II: Network (14)
met Faye Dunaway en Pe
ter Finch. Regie: Sidney
Lumet.
moet hem tenslotte vertellen
dat hij ontslagen zal worden,
waarop Beale in zijn eerstvol-,
gende uitzending verklaart
zich de volgende week vóór de
camera van het leven te bero
ven. Beale staat daardoor
weer plotseling midden in het
nieuws en wordt prompt door
de ijskoude programmaleid
ster Diana Christenson geëx
ploiteerd als een vertoonde
profeet. Maar als Beale zelf in
Peter Finch en William Holden
STUDIO Le juge et I'
assasin (18) met Philippe
Noiret en Michel Galabru.
Regie: Bertrand Traver
nier.
Regisseur Bertrand Traver
nier tracht in „Le juge et L'as-
sasin" een beeld te geven van
de waanzin die Frankrijk teis
terde aan het einde van de
negentiende eeuw. Het proces-
Dreyfus en de aanklacht van
Zola daartegen, houdt de ge
moederen bezig. Dit is de ach
tergrond waartegen „Rijp voor
de guillotine", zoals de titel in
het Nederlands is vertaald,
zich afspeelt.
De film gaat over de ex-ser
geant Joseph Bouvier (Michel
Galabru) die herders en herde
rinnetjes verkracht en op gru
welijke wijze ter dood brengt.
Zijn rechter, Emille Rousseau
(Philippe Noiret) tracht over
de rug van de moordenaar
heen carrière te maken. Hoe
wel Bouvier duidelijk niet he
lemaal honderd procent is,
weet de rechter hem toereke
ningsvatbaar te verklaren. Dit
stelt hem in staat de man naar
de guillotine te krijgen. Maar
in plaats van promotie te krij
gen, wordt de rechter onder
invloed van de publieke opinie
ontslagen.
Halverwege de film begin je je
af te vragen waar Travernier
met zijn verhaal naar toe wil.
Het is dan al bekend hoe Bou
vier zijn slachtoffers ter dood
brengt en waarom hij dat doet
(hij is door een meisje afgewe
zen). Weinig verrassend voert
de film naar zijn einde, waar
de aap uit de mouw komt:
LEIDEN In Galerie van
der Vlist aan de Botermarkt
te Leiden exposeren tot en
met 21 mei drie kunstenaars:
Bettien Scherft met tekenin
gen, Jan Bos met gouaches en
Ine van Oudenhoven met me
taalplastieken.
De potloodtekeningen van Bet
tien Scherft zijn fijn uitge
werkt, het is bijna pointillé.
Zij toont enkele landschappen,
waaronder prenten met drie
bomen, die zo rechtlijnig over
het vlak zijn verdeeld dat er
voelbaar rust van uitgaat.
Overigens spelen bomen toch
een grote rol in haar werk,
ook op architectuurtekeningen
als b.v. een blad „Frankrijk".
Dat zij soms aan weinig mid
delen voldoende heeft bewijst
een prent als „Harskamp", die
niet anders toont dan een lich
telijk gekleurde zandheuvel.
Hoe minutieus zij haar taak
opvat bewijst een kleurige
prent met een aantal kevers en
torren.
De gouaches van Jan Bos heb
ben een uitstekende sfeer
werking. Een prent „Knotwil
gen" is zodoende een fraai
dubbelbeeld geworden door de
weerspiegeling in het water.
Ook „Gorselse heide" is zo'n
sfeervolle prent. Mijn persoon
lijke voorkeur gaat echter uit
naar zijn architectuurtekenin
gen, een prent van de binnen
plaats van het Zutfense
Vroonhof is van dit genre een
uitstekend voorbeeld, mede,
evenals op andere prenten,
door een fraai afgemeten af
wisseling van licht en donker.
Ineke van Oudenhoven laat
enkele kleine plastieken in
vrije vormen zien, die het als
standopjekten in het interieur
zeker goed zullen doen. Twee
beeldjes in half-herkenbare
vorm, die ik zie als monniken,
acht ik minder geslaagd door
de wel wat zwaar uitgedijde
lichaamsvorm. Misschien een
grapje van de maakster?
Tenslotte hangen er dan ook
nog een aantal kleine kleurets-
jes van Ab Steenvoorden, die
buiten de geannonceerde col
lectie vallen. Min of meer sur
realistisch zijn ze. maar het
zijn wel mooie dingetjes.
WILLEM PRINS
LUXOR De Zeedui
vels van Kau Lun (18).
buit noodlijdende vissers steu
nen, een actuele zaak dus. Als
producent zit Run Run Shaw
er natuurlijk weer achter en
dan valt het eigenlijk een bee
tje tegen, dat de realiteit tot
op de laatste zeeslag en het
afsluitende tweegevecht toe zo
nadrukkelijk is verruild voor
een musical-achtige onwerke
lijkheid.
Peter Finch als Howard Beale heelt de voorpagina gehaald en Faye Dunaway is
vastbesloten van deze publiciteit te profiteren
zijn roeping „het Amerikaanse
volk de ogen te openen" gaat
geloven en een belangrijke
transactie van zijn grote bazen
verprutst, gaat zijn positie
wankelen en tenslotte wil men
een uiterst linkse actiegroep -
die ook zo corrupt is als het
maar kan - inschakelen om
zich van Beale te ontdoen.
Paddy Chayefsky's script mag
dan het grove effect niet schu
wen - William Holden als de
chef van de nieuwsdienst is
ondanks zijn negatieve hou
ding nog de meeste sympatie-
ke figuur - het is een gran
dioos spel van intriges, opge
bouwd uit knap geschreven
scènetjes en dialogen, zoals
bijvoorbeeld die tussen Hol
den en film-echtgenote Beatri
ce Straight, nadat hij haar ver
teld heeft een verhouding te
hebben.
Faye Dunaway is een prachti
ge, over haar werk doorrate
lende zakenvrouw, keihard en
ijskoud. Finch noemden wij
reeds als Beale en William
Holden als de chef nieuws
dienst, die machteloos moet
toezien hoe men met de studio
en zijn vriend manipuleert,
doet weinig voor hem onder,
evenals Robert Duvall als de
zakelijke leider, die als het
moet bereid is over lijken te
gaan. Een onbarmhartig beeld
van wat de televisie, in ver
keerde handen, vermag aan te
richten in onze moderne sa
menleving, perfect geregis
seerd door Sidney Lumet.
MILO
Terwijl er socialistische strijd
liederen op het witte doek
worden gezongen, laat Traver-
nier een tekst verschijnen met
de strekking: „Het Franse volk
maakt zich druk over de dood
van twaalf kinderen, maar in
tussen gedoogt het de uitbui
ting van duizenden kinderen
in de fabrieken".
De eerste bijeenkomst in Nederland van „De Vrienden van het
Aarde. Geheel rechts Heini Oostdam en in het midden zijn vrouw.
NOORDWIJKERHOUT „Het leiden van een restaurant heeft veel overeenkomst
met voetballen. Het voortdurend aanspeelbaar zijn, het vrijlopen om op ieder moment
de bal te kunnen aannémen. In een restaurant is het niets anders. Je moet steeds
met het vak bezig zijn. Steeds proberen je gasten iets nieuws te bieden. Je aanpassen
aan de tijd en de verlangens van de mensen. De mensen willen nu eenmaal lekker
eten. Vandaar ook die uitgebreide spijskaart. Dan hebben de gasten voor het eten
iets te doen, kunnen ze iets leuks uitkiezen."
Onder de hoede van eigenaar Hein Oostdam vertoeft men in hotel-restaurant De Witte
Raaf aan de Duinweg in Noordwijkerhout in een domein voor gourmets. Een klassiek
restaurant met een eigentijdse aankleding, waarbij de kwaliteit van het eten en de
wijnen hoog in het vaandel prijkt. Het feit dat Hein Oostdam lid is van drie Franse
confréries (St. Etienne, Bourgogne en Sancerre) en zelf het initiatief nam voor de eerste
bijeenkomst in Nederland van de in Frankrijk al lange tijd bestaande club van „Vrienden
van het goede der aarde" is kenmerkend voor de sfeer, de kwaliteit van het eten en
de entourage in restaurant De N itte Raaf. Het bezit van een eigen kruidentuin en de
aanwezigheid van een uitgebreide spijskaart onderstrepen dit alles nog eens.
Hein Oostdam is een overtuigd „vriend van het goede der aarde." Hij bewees dat
afgelopen maandag nog eens, toen hij in zijn restaurant een wijnproeverij hield en
daarbij complimenten in ontvangst mocht nemen van gerenommeerde wijnboeren en
wijnhandelaren uit Frankrijk. Hij stelt dan ook, dat alle door chef-kok Jan Stevens
bereide gerechten als specialiteiten aangemerkt kunnen worden. Desondanks biedt hij
zijn gasten de mogelijkheid om al naar gelang de inhoud van hun beurs een heerlijke
avond door te brengen.
Een koud voorgerecht hoeft bijvoorbeeld niet meer dan vijf gulden te kosten en daarvoor
krijgt men een heerlijke kleine salade van het huis geserveerd. Bestelt men echter
gefileerde paling op toast van 16 gulden, dan zult u iets langer op uw kruk in een
van de twee sfeerrijke bars moeten blijven zitten, want het is wel de gewoonte dat
de paling pas wordt gefileerd, wanneer de klant zijn bestelling eenmaal heeft gedaan.
Voor slechts 11 gulden kan genoten worden van gesmoorde verse champignons met
kruidenboter. Op de lijst van warme voorgerechten prijken uiteraard de wijnslakken.
Een heerlijk voorgerecht, dat het beste tot zijn recht komt wanneer men er een glas
Riesling bij drinkt. Voor het hoofdgerecht moet men in De Vitte Raaf ongeveer 25
gulden uittrekken. Voor degenen, die een calorie-arm hoofdgerecht op prijs stellen is
er de tarbot. Opgeweld in verse kruiden en groenten en geserveerd met dat kruidennat.
Verheugend is het feit, dat chef-kok Jan Stevens zijn gasten de keuze biedt uit een
groot aantal variaties in zeetong en tournedos. Hein Oostdam staat gaarne terzijde bij
de wijnkeus. Bij een tournedos of zeetong, zal het advies ongetwijfeld een stevige rode
Bourgogne zijn dan wel een verderlichte Sancerre. Hoewel Hein Oostdam het lidmaat
schap verwierf van drie gerenommeerde confréries kent restaurant De Witte Raaf geen
uitgebreide wijnkaart. „Een uitgebreide wijnkaart is natuurlijk erg leuk en sommige
restauranthouders zien het ook als een soort hobby, maar wat heeft het voor nut om
alle wijnen, en in een groot aantal gevallen hele dure wijnen, op de kaart te vermelden.
Ik verkoop veel uit de hand en dan vooral aan de echte Liefhebbers van goede en
soms bijzondere wijnen. Zij zijn dan ook bereid daar veel geld voor uit te geven,"
zegt Hein Oostdam.
Ook bij de keuze van het nagerecht zal men de tijd moeten nemen. Prijzen variëren
van 25 gulden tot 5 gulden. Verrassend van samenstelling en smaak is de Coupe Négrèsco
van 6 gulden. Glad ijs met gebrande noga, een weinig advocaat en overgoten met
chocolade mmth. Niet op de kaart vermeld, maar wel erg feestelijk is de Eau de Vie.
De goede zorg van de gastheer blijkt vooral bij koffie. Heel onopvallend misschien.
Op het bonbonschaaltje prijken met de hand gemaakte kersenbonbons, speciaal
geïmporteerd uit België. Het is kenmerkend voor restaurant De Witte Raaf.
LIDO I: Silver Streak Ex
presse (14). Beginnend als een
vriendelijke comedie eindigt
het werkstuk van regisseur
Arthur Miller als een rampen
film, wanneer de sneltrein het
station van Chicago in puin
ramt. Held Gene Wilder weet
een trein vol moordenaars op
deze wijze te elimineren.
LIDO III: Cabaret (18). Fas
cinerend tijdsbeeld van het
Berlijn aan de wieg van het
Hitler-regime. Uitblinkend
spel van Liza Minelli, die ook
wat cabaretnummers zingt.
TRIANON: Sex-o-clock
(18). Als documentaire gepre
senteerde blik op de Ameri
kaanse samenleving. Toch
heeft de film iets van een
voyeur die sexuele afwijkin
gen bespiedt.
CAMERA: L'Innocente (18).
Het laatste werkstuk van de
.meester" Visconti. Het uitste
kend gefilmde portret van de
man die zijn kind vermoordt.
REX. Bloed zien (18). Wes
tern van de oude stempel. De
strijd tussen de oprukkende
mijnindustrie en een zich ver
zettende veeboer. Moord en
doodslag frequenteren op het
scherm totdat de held zege
viert.
„Drie bomen", potloodtekening van Bettien Scherft
LEIDEN - De to
neelvereniging
„Tot ieders Genoe
gen" brengt van
avond het toneel
stuk „Wat doet
mijn vrouw van 2
tot 5" in de Leidse
Schouwburg. Het
stuk is geschreven
door Ladislaus Fo-
dor en vertaald
door Henk Bakker.
Het stuk speelt in
Wenen en draait
om mr. Ernst Fa-
ber, een advocaat
die gespecialiseerd
is in echtschei
dingszaken en die
tevens een oerdege
lijke echtgenoot is,
het huwelijk als de
enige „ware vorm"
van liefde beschou
wend. Vandaar dat
hij onverbiddelijk
is tegenover de
overspelige partij
van zijn cliënten.
Als eerst echter een
vriend van hem be
weert door ontrouw
te zijn getroffen en
hij later zijn eigen
vrouw op een leu
gen betrapt wordt
ook hij verteerd
door onzekerheid
en jaloezie; zouden
de vrouwen, ge
prikkeld door de
lente (in welk jaar
getijde het stuk
speelt) van 2 tot 5
op avontuur zijn
gegaan? Aanvang
20.15 uur.
V 4^
Een van de schilderijen van Van der Heide.
VOORSCHOTEN De Oegstgeestenaar Jan van der Heide
exposeert van 17 mei tot en met 14 juni zijn van mediamiek
ontvangen schilderijen en tekeningen in de Openbare Biblio
theek Voorschoten. De kunstenaar produceert werken zonder
zich volledig bewust te zijn van wat hij schildert.
De tentoonstelling wordt op dinsdag 17 mei om acht uur
geopend. De werken van Van der Heide zijn te bezichtigen op
maandag tot en met vrijdag van twee uur tot half zes, op
dinsdag en vrijdag ook van zeven tot negen uur en op donderdag
en zaterdag van tien tot een uur.
LEIDEN Het LAK-theater
houdt zondag 22 mei voor het
laatst dit seizoen open huis.
Zondagmiddag is er een op
treden van poppenkast „De
Trekwagen". In verschillende
ruimtes zullen de LAK-cur-
susleiders open lessen geven
in souldansen, keramiek, teke
nen en schilderen. In de na
middag is er een optreden van
het combo Luttece, dat vooral
bekend werd van Fiësta Gyt-
hana.
Zondagavond is er LAK-salon.
LAK-cursisten zullen hun
werk exposeren. De sectie mu
ziek brengt klassieke en mo
derne werkjes ten gehore. De
literaire workshop declameert
eigen werk. De cursisten van
het Envé Drama verlenen
eveneens hun bijdrage aan de
LAK-salon. Er worden scènes
gespeeld uit het kindertoneel
en uit „Pompeuze Puinhoop"
Tevens wordt er een improvi
satie van het straattheater en
een scène uit „Wederzijds hu
welijksbedrog" opgevoerd. Tot
slot is er een optreden van de
groep Spoill.
