Leopold Stokowski
dirigeert v
„Mijn man is iemand
die de deur gemakkelijk
achter zich dichttrekt"
KARBONADE
Eileen At -
als Saint Joan
SM98
Bij cactussen kan
„Adelaar" voor
Anthony Quinn
men koppensnellen
MAANDAG 18 APRIL 1977
LE1DSE COURANT
PAGIN^
We proberen ze liberaal op te
voeden en proberen ze richtlij
nen te geven. Maar je kunt ze
niet beschermen tegen de bui
tenwacht. Het is niet te vermij
den dat ze geconfronteerd
worden met nare contacten.
Ze zien toch ook een hoop
ellende op de televisie bijvoor
beeld, ze horen zoveel. En ik
geloof ook niet dat het slecht
is, het is tenslotte hun tijd.
Daarin moet je reëel zijn. Het
is ook voor jezelf niet goed als
je altijd bang ben^ dat een
kind „een buil valt". Als het
er maar iets van leert."
„Wat je moet proberen te ver
mijden in de opvoeding?" An
dere mensen onrecht aan
doen"! Jacqueline Francina
Wiegel staat voor de taak van
alle jonge moeders: kinderen
weerbaar maken vanuit het
behoed gezin. Daarnaast heeft
ze voor haar jeugdige leeftijd
nogal een behoorlijke taak op
haar schouders door het werk
in de publiciteit („maar daarin
ben ik gegroeid. In 1972 kreeg
ik al de vuurdoop met onze
verloving. We werden bele
gerd"). Ze trekt mee met
spreekbeurten van haar man,
reist voor het goede doel, ont
vangt vrouwen van fractiele
den.
„Kent rustige Pien ook ang
sten?
„En of. Ik ben doodsbang voor
brand. Brand laat je niets. Ik
zou meteen in paniek raken".
Veronderstel, men koopt een zuilcactus en daarnaast ook et>C
grijs-groene Euphorbia cactus, vetplant uit de Kaap. Van i V
zuil snijdt men met een scherp mes het topje af, terwijl o<
de bolle cactus wordt onthoofd. Bij sommige wilde stamm^,
heet dit „koppensnellen". Beide snijvlakken moeten stevig
elkaar worden gezet en met een elastiekje om de pot word/""
gebonden waarin de zuilcactus zit. Dat moet zodanig vastzitt<
dat de bol op de zuil geplakt blijft. Op die manier is het mogeli"^
verschillende cactussen op elkaar te enten en bijvoorbeeld e< I
omgevallen exemplaar nog te redden. De mogelijkheid v;\k
afstoten is aanwezig (denk aan huidtransplantaties, die ni
„aanslaan"), maar meestal lukt de ingreep wel. Bloemist Roe
die aan bloemsierkunst doet kwam op het idee cactussen iH
Japan (in Nederland niet voorkomend), die geel, rood of roi
zijn op een zuilcactus te enten, die in een glazen huisje sta j
een stolp met een dekseitje erop. De onderstam duikt in aard''
daar omheen worden gekleurde steentjes gestrooid (wit/brui
licht- en donkergroen), die de vorm aannemen van het glaze
potje. Het „hoedje" is dan roze, geel of helder rood. Men mo
ze bijna geen water geven, een paar druppels per maand. H^
effect is leuk, want het lijkt of de zuilencactus bloeit 15,-2^
kiu-LENDE
500
GRAM
448
DOOR
ELKAAÏ
goudgeel
GEROOKT SPEK
SLAVINKEN
3 stuks 229
J mager
IHART
500 gr.325
PIEN WIEGEL IN GEZELLIG
NOTARISHUIS IN AMERONGEN:
Aan de vooravond van
de geboorte van bet
tweede kind van WD-
fractieleider Hans Wie-
gel had Tiny Francis
nog een gesprek met
zijn vrouw Pien. De
nieuwe aanwinst in bui-
ze Wiegel heet, zoals ge
meldMarieke Sophie.
Londen (AP) Leopold Stokowski, een van de laatste grote
dirigenten van de generatie waaruit Toscanini, Klemperer en
Furtwingler zijn voortgekomen, viert op 18 april zijn 95ste
verjaardag. Ondanks de tand des tijds is de legendarische Ameri
kaanse dirigent nog steeds actief, heeft hij zijn vuur voor Bach,
Bizet of Brahms behouden en maakt hij alweer plannen voor zijn
volgende platenopname. Zijn zilverachtige haar is uitgedund tot
een paar ongekamde lokken en zijn expressieve handen zijn door
de jaren gerimpeld, maar op 95-jarige leeftijd is Stokowski nog
steeds een muzikaal genie.
„Hij leeft alleen maar voor de muziek" zei een violist toen de
maestro in de studio van Emi in Londen aankwam om de tweede
symfonie van Brahms op te nemen.
Stokowski's rug is nu gebogen
en hij spreekt langzaam Hij
verschijnt niet meer op de con
certpodia, maar blijft actief be
zig met platenopname.
Als hij met behulp van een wan
delstok en een assistent naar het
podium schuifelt; lijkt hij te
broos om te staan, laat staan om
een symfonie van Brahms te
dirigeren. Men helpt hem op een
hoge kruk en hij kijkt even naar
de partituur zonder een woord
te zeggen heft hij zijn handen
en de muziek begint
Deze gigant van het 20ste eeuw-
se muziekleven lijkt hele stro
men van de beroemde „Sto
kowski sound" als door tovena
rij voort te brengen. Dit is niet
het werk van een oude man. Du
is krachtig, doordringende, bril
jante muziek.
Stokowski's spitse vingers be
ginnen het ritme aan te geven
en zijn expressieve handen ei
sen meer vibrato van de snaren.
„Zo geweldig heb ik de Tweede
van Brahms nog nooit gehoord"
zegt het studio personeel tegen
elkaar tijdens een pauze in de
opname die drie uur duurt
Ondertussen luistert Stokowski,
die sinds zijn 90ste verjaardag
25 langspeelplaten heeft opgeno
men, naar playbacks in de con
trolekamer. „De fagotten zijn te
luid... de cello's vormen geen
geheel", zegt hij tegen de geluid
stechnici. Als men hem eraan
herinnert dat de orkestleden
pauzeren, komt zijn gevoel voor
humor naar boven als hij zich
tot de partituur wendt die voor
hem ligt. „Je moet wachten - de
heren hebben hun thee nog niet
gehad" zegt hij slechts half-
schertsend.
Zelfs op zijn hoge leeftijd is
Stokowski een imponerende
verschijning op het podium en
de leden van het Nationale Phil-
harmonische Orkest, de beste
free-lance musici in Engeland
dachtig wanneer de maestro be- de tijd waarin hij onder leiding
veelt. van „Stoky" speelde. „Het was
niet ongebruikelijk voor hem
om naar iemand die een fout
had gemaakt te wijzen en te
zeggen „ga jij maar naar huis".
De loopbaan van Stokowski is
rijk geweest aan voorvallen. Hij
is vader van vijf kinderen en is
drie keer getrouwd geweest, de
laatste keer met erfgename Glo
ria Var.derbilt met wie hij in
1946 in het huwelijk trad. In
1955 werd hun scheiding uitge
sproken. Bovendien deden eens
geruchten de ronde over een
romance met Greta Garbo.
Stokowski, die door veel critici
werd aangevallen in verband
met een volgens hen dubieuze
muzikale smaak, heeft nooit
veel tijd gehad voor journalis
ten. Ook had hij weinig op met
mensen die naar concerten gaan
om te hoesten.
Hij heeft een keer het Philadelp
hia Orchestra laten stoppen,
waarna hij zich tot het publiek
wendde en zei: „We proberen
hier 's werelds prachtigste mu
ziek voor u uit te voeren. En dat
kunnen we niet met dit voortdu
rende lawaai".
Een verslag van Stokowski's le
ven zou niet compleet zijn zon
der de tientallen Amerikaanse -
en wereldpremières te noemen
die hij heeft gedirigeerd, waar
onder de 20ste eeuwse meester
werken van Rachmaninoff, Ives
en Schönberg.
Zijn laatste belangrijke dirigent
schap was bij het Amerikaanse
Symfonie orkest in New York
dat hij in 1972 verliet. Zijn af
scheid van het podium vond in
1974 in Londen plaats en sinds
die tijd concentreert hij zich op
platenopnamen en reist hij heen
en weer tussen de studio's in
Londen en zijn huis in het zuid
en van Frankrijk.
Toen het leek dat hij zich uit
de muziek zou terugtrekken,
verbaasde hij iedereen door een
zesjarig contract met CBS te
ondertekenen wat hem tot zijn
100ste verjaardag zou bezighou
den.
Tijdens een interview geduren
de de opname van de tweede
symfonie van Brahms probeer
de Stokowski uit te leggen
waarom hij niet van de muziek
los kan komen:
„Het is de muziek, de muziek.
Brahms ligt al heel erg lang in
zijn graf, maar zijn muziek
leeft. Daarom ben ik vandaag
hier".
Hoe lang zal men zijn toewij
ding aan muziek delen? „Zo
lang er nog gevoelige mensen
zijn", antwoordt hij. „Maar nie
mand kan de toekomst voor
spellen".
Stokowski, die als kind al muzi
kaal begaafd \vas en kerkorga
nist werd op 20-jarige leeftijd,
begon zijn dirigentschap in 1909
in Cincinnati en heeft sindsdien
naar schatting 7.000 concerten
gegeven voor een publiek van in
totaal meer dan 10 miljoen men
sen.
mi
Het Prospect-Theatre of London, op tournee in Duits/andl
en België, doet éen dag Nèderland aan en wel op maandag'
25 april. In het Congresgebouw te Den Haag wordt dan een]
voorstelling gegeven van „Saint Joan" van G. B. Shaw. De
beroemde Engelse actrice Eileen Atkins zal de titelrol spelen, j
Andere hoofdrolvertolkers zijn John Dove, Ronald Lacey,|
Robert Eddison, Frederick Treves en Geoffrey Palmer.
Het is voor de tweede maal dat dit beroemde ensemble, eenj
zusterinstelling van het legendarische theater „The Old Vic",,
in Den Haag optreedt. De eerste keer met „Hamlet", waarbijj
zo'n 1300 belangstellenden enthousiast blijk gaven van hun
waardering.
mexico-CITY De Amerikaan- zoek van president Jose Lop<
se filmster Anthony Quinn heeft Portillo".
donderdag van de Mexicaanse De film gaat over de lotgevaLuj
minister van buitenlandse zaken
Santiago Roel een van de hoog
ste onderscheidingen gekregen,
die Mexico kent. Quinn kreeg de
„Adelaar van Tlatelolco" voor
zijn hoofdrol in de film „De
kinderen van Sanchez", naar
een boek van de Amerikaanse
antropoloog en schrijver Oscar
Lewis, en „op uitdrukkelijk ver
van een arme Mexicaanse 1
renfamilie, die naar de
trekt. Quinn vertelde na de i
reiking van de onderscheidin
dat hij volgend jaar de hoofdr
speelt in een andere Mexicaar
film: „De laatste dagen v
Pancho Villa". Pancho Villa w<
een rebellengeneraal in de Men
caanse revolutie van 1910.
men praten als ze alleen zijn?
„Ach over alles", zegt ze vaag.
„Er zijn zoveel onderwerpen
van gesprek".
Pien Wiegel laat de achterkant
van haar tong niet zien. Ze is
niet moeilijk in een normale
dialoog te krijgen, maar ver
liest intussen nooit de „zorg
vuldigheid" uit het oog. Poli
tiek bezien schijnbaar niet
drijverig van aard, lijkt ze ech
ter persoonlijkheid genoeg te
hebben om binnenskamers
haar zegje te zeggen.
Woningbouw
„Het vak van uw man is pra
ten. Wanneer u een toespraak
van 10 minuten zou moeten
houden over welk onderwerp
zou dat gaan?
„Na enig nadenken toont ze
wat ze waard is in haar delica
te positie: „woningbouw" en
dan verhelderend: „er wordt
soms zo onverantwoord ge
bouwd". Opnieuw één nul
voor twee-en-twintig jarige
Pien. De kinderen spelen zoet,
vader is weer aan het werk,
het bezoek drinkt koffie.
De opvoeding van Eric en de
toekomstige spruit komt aan
de orde. Ze heeft er een posi
tieve manier van praten over,
overeenkomend met haar
kalmte, zo is ze het meest zich
zelf en op haar best.
„Kinderen van tegenwoordig
moet je niet overbeschermen.
Het is een barre wereld, die politiek. De
politicus moet eelt op zijn ziel hebben om
de vloedgolf van meningen en kritiek over
zich heen te laten gaan en zijn eigen
standje te blijven verdedigen. In welke
partij dan ook. Lijsttrekker van de WD
Hans Wiegel heeft zoch voor het huiselijk
leven teruggetrokken in het vertederende
dorp Amerongen met zijn smalle straatjes
waar je de rug tegen de muur moet druk
ken om een auto voorbij te laten gaan.
Huiselijk tafereel in Huize
Wiegel: Pien kijkt hoe haar
man Hans kokkerelt.
Woningen uit een bepaalde
bouwperiode waaraan niets is
veranderd. Ze zijn ook alle
maal verschillend. Sommige
hebben kleine puntdakjes en
raampjes, andere, deftiger, ba
kenen het binnengebeuren af
door slap hangende ijzeren
kettingen tussen conisch toelo
pende paaltjes, niet om zich te
distancieren maar om zich nog
meer terug te trekken in rust
Deze huizen hebben vaak een
geheel bewerkte smeedijzeren
deur tussen twee lage ramen
aan weerszijden. Er woonden
eens notabelen: de apotheker,
de directeur van de plaatselij
ke bank en de dokter. In zo'n
dicht aangebouwd huis (naast
een werkwinkeltje met kle
dingstukken) midden in de
dorpsstraat woont Hans Wie
gel met echtgenote Pien. De
koperen trekbel galmt zwaar
alsof het geluid een eind moet
afleggen om te worden ge
hoord. Het is half elf 's mor
gens. Mevrouw Wiegel doet
open.
Haar meisjesachtig gezicht is
onopgemaakt en vooral zonder
lippenrood is het best.
GEBOFT
Ze draagt een zwarte pantalon
met wijde zwart/witte kiel.
Over het feit dat haar tweede
baby ieder moment geboren
zal worden,kan geen misver
stand bestaan. Ze loopt, toch
nog goed geproportioneerd
rechtop, zeer jong; een vrouw
die nog geen klappen heeft
gehad. Op de brede gang met
enorm grote zwarte en witte
plavuizen komen aan weers
kanten deuren uit van stevig
hout. Achter zo'n half geopen
de deur, kennelijk een werk
kamer, de schim van fractie
leider Hans Wiegel in grijze
broek en blauw overhemd. Hij
komt een ogenblik de huiska
mer aan het einde van de lan
ge gang binnen om de hon
neurs waar te nemen terwijl
zijn vrouw in de keuken koffie
maakt.
„We hebben geboft dat we dit
huis op de kop hebben kunnen
tikken. Tegen zoiets moet je
gewoon aanlopen. Het is een
oud notarishuis en toen we
hoorden dat het leeg kwam
hebben we ons geen ogenblik
maar zo veel mogelijk touw
tjes in handen te krijgen.
Kalmpjes gaat ze door het ou
de huis met zorgende hand,
Eric en zijn vriendje manend
tot vreedzaam samenzijn en
doordrongen van de realiteil
dat haar Hans een goed maal
toekomt als hij uit de tumul
tueuze kamerdebatten huis
waarts keert. Dan wil hij rela
xen in de rustige dorpswoning
waar vroeger de boeren kwa
men om hun bezit te verkopen
of hun testament te maken
met bijzondere voorziening
voor Teun die altijd een beetje
vreemd was....Iets van die
stemmige sfeer is blijven han
gen in de kamers met lage
balken zoldering met daaron
der de vierkante ramen in on
derling prachtige verhouding.
Op de gebeitste zeer brede
houten planken vloeren (ge
lukkig gehandhaafd uit vroe
ger tijden) ziet men ze nog
binnenkomen op hun kousen
voeten, want klompen bleven
bij de voordeur staan.
Doorkijkjes
In de grote woonkamer liggen'
biezen tegels („makkelijk in
onderhoud"). De meubels ma
ken deel uit van de functionele
behandeling van de ruimte:
banken, fauteuils, hier en daar
een goed stuk antiek, een ou
derwetse smeedijzeren zwaar
bewerkte haard. Voor schilde
rijen zorgen de doorkijkjes
naar de tuin, haast Vermeer
tjes op zichzelf. Werkt Hans
Wiegel de spanningen die elke
dag op hem afkomen uit in
zijn gezin?"
„Nee", zegt zijn vrouw. „Hij is
iemand die de deur achter zich'
dichttrekt en de boel makke
lijk van zich afschuift".
„Vertelt hij veel. van zijn suc
cessen of tegenslagen?"
„Nee, wel belt hij soms even
op uit Den Haag als er iets
naar zijn zin is gegaan.
Op de vraag welke eigenschap
zij het meest in haar man be
wondert: „het enthousiasme
dat hij altijd weer kan opbren
gen. Hij heeft een moeilijk
vak. Hij probeert altijd zoveel
mogelijk te doen en daar praat
je dan over."
Wéérover ze hoofdzakelijk sa-
bedacht. We zochten trouwens
al een hele tijd op de Ut
rechtse Heuvelrug."
Eric van 1 1/2, stralend ge
zond, maar met een wang zo
bol en rood als een appel
waart rond in de kamer. Hij
krijgt duidelijk een kies. Dit
ongerief verdraagt hij blijmoe
dig, maar met enige irritatie
als het zoontje van een vrou
welijke gemeenteraadslid uit
Amerongen, dat ook een kop
koffie komt halen, de hand
aan zijn hobbelpaard slaat.
Wanneer dan even later een
buurvrouw („even kijken of de
baby er al is") met een iets
ouder knaapje binnenvalt, dat
zijn trein inpikt, ontstaat er
tussen het stel zo'n hels ka
baal, dat 't moeder uit de keu
ken lokt om orde op zaken te
stellen. Ze doet dit op vastbe
raden maar sussende toon,
niet van haar stuk gebracht
door het bezoek en verdeelt
naar eer en geweten blokken,
treinen, dozen met onduide
lijkheden en spreekt recht
over het hobbelpaard. Hier
mee is de situatie in huize
Wiegel zo'n beetje getekend.
Pien Wiegel laat zich niet op
jutten. Een Drentse, opgevoed
door een moeder die al vroeg
met drie kinderen alleen stond
omdat vader jong stierf („ik
was toen 11 jaar"). Ze lijkt ook
geen ambitieuze vrouw die
haar man opzweept om toch
Vleugje
Parijs
in Zeist
De Parijse modes
hows zijn allang
voorbij, maar wie
niet op de gouden
stoeltjes gezeten
heeft om het dit
seizoen wel bij
zonder kleurrijk
feest bij te wonen
is er nog hoop.
Men kan onder
meer bij Maison
Kuiper in Zeist
een vleug zien van
wat de haute cou
ture in 1977 heeft
gebracht voor ge
lukkigen, die zich
kostbare creaties
financieel veroor
loven kunnen. Me
de-eigenaren en
zoon des huizes
Rob Falk ont
werpt zelf ook,
aangestoken door
het fraais dat hij
elk seizoen in de
lichtstad zo kun
dig inkoopt. Een
foto om een idee
te geven. Van de
nieuwe ster en
trendmaker Ber
nard Perris, veel
vertegenwoordigd
in de collectie van
Kuiper (rechts):
rood imprime cbe-
pe de chine blouse
met groen geruit
jasje op witte rok
met bies. Links:
uit de Lanvin
Boutique Deluxe:
folklore ensemble
met „tablier", een
schortachtig kle
dingstuk dat hier
is geborduurd met
lovers.