Leopold Stokowski dirigeert v „Mijn man is iemand die de deur gemakkelijk achter zich dichttrekt" KARBONADE Eileen At - als Saint Joan SM98 Bij cactussen kan „Adelaar" voor Anthony Quinn men koppensnellen MAANDAG 18 APRIL 1977 LE1DSE COURANT PAGIN^ We proberen ze liberaal op te voeden en proberen ze richtlij nen te geven. Maar je kunt ze niet beschermen tegen de bui tenwacht. Het is niet te vermij den dat ze geconfronteerd worden met nare contacten. Ze zien toch ook een hoop ellende op de televisie bijvoor beeld, ze horen zoveel. En ik geloof ook niet dat het slecht is, het is tenslotte hun tijd. Daarin moet je reëel zijn. Het is ook voor jezelf niet goed als je altijd bang ben^ dat een kind „een buil valt". Als het er maar iets van leert." „Wat je moet proberen te ver mijden in de opvoeding?" An dere mensen onrecht aan doen"! Jacqueline Francina Wiegel staat voor de taak van alle jonge moeders: kinderen weerbaar maken vanuit het behoed gezin. Daarnaast heeft ze voor haar jeugdige leeftijd nogal een behoorlijke taak op haar schouders door het werk in de publiciteit („maar daarin ben ik gegroeid. In 1972 kreeg ik al de vuurdoop met onze verloving. We werden bele gerd"). Ze trekt mee met spreekbeurten van haar man, reist voor het goede doel, ont vangt vrouwen van fractiele den. „Kent rustige Pien ook ang sten? „En of. Ik ben doodsbang voor brand. Brand laat je niets. Ik zou meteen in paniek raken". Veronderstel, men koopt een zuilcactus en daarnaast ook et>C grijs-groene Euphorbia cactus, vetplant uit de Kaap. Van i V zuil snijdt men met een scherp mes het topje af, terwijl o< de bolle cactus wordt onthoofd. Bij sommige wilde stamm^, heet dit „koppensnellen". Beide snijvlakken moeten stevig elkaar worden gezet en met een elastiekje om de pot word/"" gebonden waarin de zuilcactus zit. Dat moet zodanig vastzitt< dat de bol op de zuil geplakt blijft. Op die manier is het mogeli"^ verschillende cactussen op elkaar te enten en bijvoorbeeld e< I omgevallen exemplaar nog te redden. De mogelijkheid v;\k afstoten is aanwezig (denk aan huidtransplantaties, die ni „aanslaan"), maar meestal lukt de ingreep wel. Bloemist Roe die aan bloemsierkunst doet kwam op het idee cactussen iH Japan (in Nederland niet voorkomend), die geel, rood of roi zijn op een zuilcactus te enten, die in een glazen huisje sta j een stolp met een dekseitje erop. De onderstam duikt in aard'' daar omheen worden gekleurde steentjes gestrooid (wit/brui licht- en donkergroen), die de vorm aannemen van het glaze potje. Het „hoedje" is dan roze, geel of helder rood. Men mo ze bijna geen water geven, een paar druppels per maand. H^ effect is leuk, want het lijkt of de zuilencactus bloeit 15,-2^ kiu-LENDE 500 GRAM 448 DOOR ELKAAÏ goudgeel GEROOKT SPEK SLAVINKEN 3 stuks 229 J mager IHART 500 gr.325 PIEN WIEGEL IN GEZELLIG NOTARISHUIS IN AMERONGEN: Aan de vooravond van de geboorte van bet tweede kind van WD- fractieleider Hans Wie- gel had Tiny Francis nog een gesprek met zijn vrouw Pien. De nieuwe aanwinst in bui- ze Wiegel heet, zoals ge meldMarieke Sophie. Londen (AP) Leopold Stokowski, een van de laatste grote dirigenten van de generatie waaruit Toscanini, Klemperer en Furtwingler zijn voortgekomen, viert op 18 april zijn 95ste verjaardag. Ondanks de tand des tijds is de legendarische Ameri kaanse dirigent nog steeds actief, heeft hij zijn vuur voor Bach, Bizet of Brahms behouden en maakt hij alweer plannen voor zijn volgende platenopname. Zijn zilverachtige haar is uitgedund tot een paar ongekamde lokken en zijn expressieve handen zijn door de jaren gerimpeld, maar op 95-jarige leeftijd is Stokowski nog steeds een muzikaal genie. „Hij leeft alleen maar voor de muziek" zei een violist toen de maestro in de studio van Emi in Londen aankwam om de tweede symfonie van Brahms op te nemen. Stokowski's rug is nu gebogen en hij spreekt langzaam Hij verschijnt niet meer op de con certpodia, maar blijft actief be zig met platenopname. Als hij met behulp van een wan delstok en een assistent naar het podium schuifelt; lijkt hij te broos om te staan, laat staan om een symfonie van Brahms te dirigeren. Men helpt hem op een hoge kruk en hij kijkt even naar de partituur zonder een woord te zeggen heft hij zijn handen en de muziek begint Deze gigant van het 20ste eeuw- se muziekleven lijkt hele stro men van de beroemde „Sto kowski sound" als door tovena rij voort te brengen. Dit is niet het werk van een oude man. Du is krachtig, doordringende, bril jante muziek. Stokowski's spitse vingers be ginnen het ritme aan te geven en zijn expressieve handen ei sen meer vibrato van de snaren. „Zo geweldig heb ik de Tweede van Brahms nog nooit gehoord" zegt het studio personeel tegen elkaar tijdens een pauze in de opname die drie uur duurt Ondertussen luistert Stokowski, die sinds zijn 90ste verjaardag 25 langspeelplaten heeft opgeno men, naar playbacks in de con trolekamer. „De fagotten zijn te luid... de cello's vormen geen geheel", zegt hij tegen de geluid stechnici. Als men hem eraan herinnert dat de orkestleden pauzeren, komt zijn gevoel voor humor naar boven als hij zich tot de partituur wendt die voor hem ligt. „Je moet wachten - de heren hebben hun thee nog niet gehad" zegt hij slechts half- schertsend. Zelfs op zijn hoge leeftijd is Stokowski een imponerende verschijning op het podium en de leden van het Nationale Phil- harmonische Orkest, de beste free-lance musici in Engeland dachtig wanneer de maestro be- de tijd waarin hij onder leiding veelt. van „Stoky" speelde. „Het was niet ongebruikelijk voor hem om naar iemand die een fout had gemaakt te wijzen en te zeggen „ga jij maar naar huis". De loopbaan van Stokowski is rijk geweest aan voorvallen. Hij is vader van vijf kinderen en is drie keer getrouwd geweest, de laatste keer met erfgename Glo ria Var.derbilt met wie hij in 1946 in het huwelijk trad. In 1955 werd hun scheiding uitge sproken. Bovendien deden eens geruchten de ronde over een romance met Greta Garbo. Stokowski, die door veel critici werd aangevallen in verband met een volgens hen dubieuze muzikale smaak, heeft nooit veel tijd gehad voor journalis ten. Ook had hij weinig op met mensen die naar concerten gaan om te hoesten. Hij heeft een keer het Philadelp hia Orchestra laten stoppen, waarna hij zich tot het publiek wendde en zei: „We proberen hier 's werelds prachtigste mu ziek voor u uit te voeren. En dat kunnen we niet met dit voortdu rende lawaai". Een verslag van Stokowski's le ven zou niet compleet zijn zon der de tientallen Amerikaanse - en wereldpremières te noemen die hij heeft gedirigeerd, waar onder de 20ste eeuwse meester werken van Rachmaninoff, Ives en Schönberg. Zijn laatste belangrijke dirigent schap was bij het Amerikaanse Symfonie orkest in New York dat hij in 1972 verliet. Zijn af scheid van het podium vond in 1974 in Londen plaats en sinds die tijd concentreert hij zich op platenopnamen en reist hij heen en weer tussen de studio's in Londen en zijn huis in het zuid en van Frankrijk. Toen het leek dat hij zich uit de muziek zou terugtrekken, verbaasde hij iedereen door een zesjarig contract met CBS te ondertekenen wat hem tot zijn 100ste verjaardag zou bezighou den. Tijdens een interview geduren de de opname van de tweede symfonie van Brahms probeer de Stokowski uit te leggen waarom hij niet van de muziek los kan komen: „Het is de muziek, de muziek. Brahms ligt al heel erg lang in zijn graf, maar zijn muziek leeft. Daarom ben ik vandaag hier". Hoe lang zal men zijn toewij ding aan muziek delen? „Zo lang er nog gevoelige mensen zijn", antwoordt hij. „Maar nie mand kan de toekomst voor spellen". Stokowski, die als kind al muzi kaal begaafd \vas en kerkorga nist werd op 20-jarige leeftijd, begon zijn dirigentschap in 1909 in Cincinnati en heeft sindsdien naar schatting 7.000 concerten gegeven voor een publiek van in totaal meer dan 10 miljoen men sen. mi Het Prospect-Theatre of London, op tournee in Duits/andl en België, doet éen dag Nèderland aan en wel op maandag' 25 april. In het Congresgebouw te Den Haag wordt dan een] voorstelling gegeven van „Saint Joan" van G. B. Shaw. De beroemde Engelse actrice Eileen Atkins zal de titelrol spelen, j Andere hoofdrolvertolkers zijn John Dove, Ronald Lacey,| Robert Eddison, Frederick Treves en Geoffrey Palmer. Het is voor de tweede maal dat dit beroemde ensemble, eenj zusterinstelling van het legendarische theater „The Old Vic",, in Den Haag optreedt. De eerste keer met „Hamlet", waarbijj zo'n 1300 belangstellenden enthousiast blijk gaven van hun waardering. mexico-CITY De Amerikaan- zoek van president Jose Lop< se filmster Anthony Quinn heeft Portillo". donderdag van de Mexicaanse De film gaat over de lotgevaLuj minister van buitenlandse zaken Santiago Roel een van de hoog ste onderscheidingen gekregen, die Mexico kent. Quinn kreeg de „Adelaar van Tlatelolco" voor zijn hoofdrol in de film „De kinderen van Sanchez", naar een boek van de Amerikaanse antropoloog en schrijver Oscar Lewis, en „op uitdrukkelijk ver van een arme Mexicaanse 1 renfamilie, die naar de trekt. Quinn vertelde na de i reiking van de onderscheidin dat hij volgend jaar de hoofdr speelt in een andere Mexicaar film: „De laatste dagen v Pancho Villa". Pancho Villa w< een rebellengeneraal in de Men caanse revolutie van 1910. men praten als ze alleen zijn? „Ach over alles", zegt ze vaag. „Er zijn zoveel onderwerpen van gesprek". Pien Wiegel laat de achterkant van haar tong niet zien. Ze is niet moeilijk in een normale dialoog te krijgen, maar ver liest intussen nooit de „zorg vuldigheid" uit het oog. Poli tiek bezien schijnbaar niet drijverig van aard, lijkt ze ech ter persoonlijkheid genoeg te hebben om binnenskamers haar zegje te zeggen. Woningbouw „Het vak van uw man is pra ten. Wanneer u een toespraak van 10 minuten zou moeten houden over welk onderwerp zou dat gaan? „Na enig nadenken toont ze wat ze waard is in haar delica te positie: „woningbouw" en dan verhelderend: „er wordt soms zo onverantwoord ge bouwd". Opnieuw één nul voor twee-en-twintig jarige Pien. De kinderen spelen zoet, vader is weer aan het werk, het bezoek drinkt koffie. De opvoeding van Eric en de toekomstige spruit komt aan de orde. Ze heeft er een posi tieve manier van praten over, overeenkomend met haar kalmte, zo is ze het meest zich zelf en op haar best. „Kinderen van tegenwoordig moet je niet overbeschermen. Het is een barre wereld, die politiek. De politicus moet eelt op zijn ziel hebben om de vloedgolf van meningen en kritiek over zich heen te laten gaan en zijn eigen standje te blijven verdedigen. In welke partij dan ook. Lijsttrekker van de WD Hans Wiegel heeft zoch voor het huiselijk leven teruggetrokken in het vertederende dorp Amerongen met zijn smalle straatjes waar je de rug tegen de muur moet druk ken om een auto voorbij te laten gaan. Huiselijk tafereel in Huize Wiegel: Pien kijkt hoe haar man Hans kokkerelt. Woningen uit een bepaalde bouwperiode waaraan niets is veranderd. Ze zijn ook alle maal verschillend. Sommige hebben kleine puntdakjes en raampjes, andere, deftiger, ba kenen het binnengebeuren af door slap hangende ijzeren kettingen tussen conisch toelo pende paaltjes, niet om zich te distancieren maar om zich nog meer terug te trekken in rust Deze huizen hebben vaak een geheel bewerkte smeedijzeren deur tussen twee lage ramen aan weerszijden. Er woonden eens notabelen: de apotheker, de directeur van de plaatselij ke bank en de dokter. In zo'n dicht aangebouwd huis (naast een werkwinkeltje met kle dingstukken) midden in de dorpsstraat woont Hans Wie gel met echtgenote Pien. De koperen trekbel galmt zwaar alsof het geluid een eind moet afleggen om te worden ge hoord. Het is half elf 's mor gens. Mevrouw Wiegel doet open. Haar meisjesachtig gezicht is onopgemaakt en vooral zonder lippenrood is het best. GEBOFT Ze draagt een zwarte pantalon met wijde zwart/witte kiel. Over het feit dat haar tweede baby ieder moment geboren zal worden,kan geen misver stand bestaan. Ze loopt, toch nog goed geproportioneerd rechtop, zeer jong; een vrouw die nog geen klappen heeft gehad. Op de brede gang met enorm grote zwarte en witte plavuizen komen aan weers kanten deuren uit van stevig hout. Achter zo'n half geopen de deur, kennelijk een werk kamer, de schim van fractie leider Hans Wiegel in grijze broek en blauw overhemd. Hij komt een ogenblik de huiska mer aan het einde van de lan ge gang binnen om de hon neurs waar te nemen terwijl zijn vrouw in de keuken koffie maakt. „We hebben geboft dat we dit huis op de kop hebben kunnen tikken. Tegen zoiets moet je gewoon aanlopen. Het is een oud notarishuis en toen we hoorden dat het leeg kwam hebben we ons geen ogenblik maar zo veel mogelijk touw tjes in handen te krijgen. Kalmpjes gaat ze door het ou de huis met zorgende hand, Eric en zijn vriendje manend tot vreedzaam samenzijn en doordrongen van de realiteil dat haar Hans een goed maal toekomt als hij uit de tumul tueuze kamerdebatten huis waarts keert. Dan wil hij rela xen in de rustige dorpswoning waar vroeger de boeren kwa men om hun bezit te verkopen of hun testament te maken met bijzondere voorziening voor Teun die altijd een beetje vreemd was....Iets van die stemmige sfeer is blijven han gen in de kamers met lage balken zoldering met daaron der de vierkante ramen in on derling prachtige verhouding. Op de gebeitste zeer brede houten planken vloeren (ge lukkig gehandhaafd uit vroe ger tijden) ziet men ze nog binnenkomen op hun kousen voeten, want klompen bleven bij de voordeur staan. Doorkijkjes In de grote woonkamer liggen' biezen tegels („makkelijk in onderhoud"). De meubels ma ken deel uit van de functionele behandeling van de ruimte: banken, fauteuils, hier en daar een goed stuk antiek, een ou derwetse smeedijzeren zwaar bewerkte haard. Voor schilde rijen zorgen de doorkijkjes naar de tuin, haast Vermeer tjes op zichzelf. Werkt Hans Wiegel de spanningen die elke dag op hem afkomen uit in zijn gezin?" „Nee", zegt zijn vrouw. „Hij is iemand die de deur achter zich' dichttrekt en de boel makke lijk van zich afschuift". „Vertelt hij veel. van zijn suc cessen of tegenslagen?" „Nee, wel belt hij soms even op uit Den Haag als er iets naar zijn zin is gegaan. Op de vraag welke eigenschap zij het meest in haar man be wondert: „het enthousiasme dat hij altijd weer kan opbren gen. Hij heeft een moeilijk vak. Hij probeert altijd zoveel mogelijk te doen en daar praat je dan over." Wéérover ze hoofdzakelijk sa- bedacht. We zochten trouwens al een hele tijd op de Ut rechtse Heuvelrug." Eric van 1 1/2, stralend ge zond, maar met een wang zo bol en rood als een appel waart rond in de kamer. Hij krijgt duidelijk een kies. Dit ongerief verdraagt hij blijmoe dig, maar met enige irritatie als het zoontje van een vrou welijke gemeenteraadslid uit Amerongen, dat ook een kop koffie komt halen, de hand aan zijn hobbelpaard slaat. Wanneer dan even later een buurvrouw („even kijken of de baby er al is") met een iets ouder knaapje binnenvalt, dat zijn trein inpikt, ontstaat er tussen het stel zo'n hels ka baal, dat 't moeder uit de keu ken lokt om orde op zaken te stellen. Ze doet dit op vastbe raden maar sussende toon, niet van haar stuk gebracht door het bezoek en verdeelt naar eer en geweten blokken, treinen, dozen met onduide lijkheden en spreekt recht over het hobbelpaard. Hier mee is de situatie in huize Wiegel zo'n beetje getekend. Pien Wiegel laat zich niet op jutten. Een Drentse, opgevoed door een moeder die al vroeg met drie kinderen alleen stond omdat vader jong stierf („ik was toen 11 jaar"). Ze lijkt ook geen ambitieuze vrouw die haar man opzweept om toch Vleugje Parijs in Zeist De Parijse modes hows zijn allang voorbij, maar wie niet op de gouden stoeltjes gezeten heeft om het dit seizoen wel bij zonder kleurrijk feest bij te wonen is er nog hoop. Men kan onder meer bij Maison Kuiper in Zeist een vleug zien van wat de haute cou ture in 1977 heeft gebracht voor ge lukkigen, die zich kostbare creaties financieel veroor loven kunnen. Me de-eigenaren en zoon des huizes Rob Falk ont werpt zelf ook, aangestoken door het fraais dat hij elk seizoen in de lichtstad zo kun dig inkoopt. Een foto om een idee te geven. Van de nieuwe ster en trendmaker Ber nard Perris, veel vertegenwoordigd in de collectie van Kuiper (rechts): rood imprime cbe- pe de chine blouse met groen geruit jasje op witte rok met bies. Links: uit de Lanvin Boutique Deluxe: folklore ensemble met „tablier", een schortachtig kle dingstuk dat hier is geborduurd met lovers.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidse Courant | 1977 | | pagina 8