i'd=i-i=;aj=ii=iiiji=i
Legioen wist het al.
dat niemand wenst
Guy Thijs: „Op dit moment
zijn we uitgeschakeld"
fARTKRUIS SCHENKT CHAMPAGNE VOOR ZIJN MANNEN
ZIJDELINGS
LEIDSE COURANT
PAGING
hnny Rep heeft de bal uit de pass van Cruijff ingekopt en Christian Piot
Jseft dat hij verslagen is: 1—0.
fVan onze sportredactie)
DEURNE De vette walm van de patatkramen
trok slierten in de avondlucht, de braadworst
en de hamburgers werden aangereikt en de
pilsen klokkend in de keelgaten gegoten. Neder
land was er weer.
Deurne bekeek vanachter de gordijnen de inva
sie van Nederlandse auto's, soms uitbundig
gesierd met vanen waarop het „Hup Holland"
uitdagend was geschilderd. Uit de portieren
staken vlaggen van een formaat dat gemeenlijk
aan openbare gebouwen wappert en met luider
stem werd verkondigd dat Nederland de wereld
cup ging winnen, de Zilvervloot was lijfelijk
aanwezig en de Leeuw schepping van ene
Jan de Cler, tientallen jaren geleden zou ook
ditmaal niet in het ondergoed worden gezet.
België—Nederland, hoe belangrijk ook, was
voor de supporters een futiliteit. Met zo groot
zelfvertrouwen betraden zij de Belgische grond
dat de meewarige trekken op de gezichten van
de Vlamingen en Walen veranderden in verba
zing over zo veel Ollandse bluf.
Met vele duizenden waren ze naar België geko
men. Oranje petjes, roodwitblauwe uitmonste
ring, monden vol patat en sommigen met onvas
te stem rondom de Boschuil vast de nationale
hymne repeterend die het aanvangssein moest
betekenen van een duel waarin de Belgen geen
enkele kans zouden maken. Die wedstrijd was
voor de supporters al bij voorbaat gewonnen,
geen twijfel mogelijk.
Er waren er naar schatting twintig- tot vijfen
twintigduizend, tweemaal zo veel als Nederland
aan kaarten had ontvangen van de Belgische
voetbalbond. Evert Grifhorst van de publiciteits
afdeling van de KNVB deed de suggestie dat
velen hun kaartjes in België hadden gekocht
„want ik weet anders ook niet hoe ze eraan
zijn gekomen". Deed er ook niet toe, ze waren
er, boordevol vertrouwen want zou niet groot
meester Johan Cruijff hoogstpersoonlijk Oranje
aanvoeren en stond niet de bloem van Neer-
lands voetbaldom in het veld? Welnu dan.
De nieuwelingen in het supporterslegioen keken
met enige schrik naar het oude karkas dat
Boschuil heet en vroegen zich af of de beton
nen poten onder de tribunes hun geweld zou
den kunnen doorstaan. Een stadion dat er van
buiten uitziet alsof het zeer onlangs door vanda
len onder handen was genomen, maar in welks
binnenste een kostelijke sfeer kan worden ge
schapen. En die was er. De speaker loeide door
de aan vervanging toe zijnde geluidsinstallatie
dat „dank zij de volgende sponsors het licht
op zodanige sterkte was gebracht dat iedereen
onbekommerd het duel kon aanzien". Daarna
al verloren de Belgen de slag. De namen van
de Nederlandse spelers waren nog te verstaan
maar die van de Belgische gingen verloren
evenals de volksliederen waarvoor de koninklij
ke fanfare „De Lindegalm" uit Retie zich in
spande in een orgie van decibels die het
leger Nederlanders produceerde. De Belgen
hielden verbluft de mond. Er moest toch nog
tweemaal drie kwartier worden gespeeld en die
Ollariders deden al alsof de match gewonnen
was. Ze kregen nog gelijk ook.
De Belgische nationale trots was gekrenkt.
Daarom misschien werden wat oververhitte Ne
derlanders, die. met eigen voeten na afloop de
grasmat wel eens wilden betreden, in de houd
greep afgevoerd door suppoosten en mannen
van de rijkswacht.
De Boschuil knipperde begrijpend met zijn
ogen.
lissij
EURNE „Jan, proost". Op-
ieuw werden de champagneg-
zen in het Quality Innhotel, net
jjjHiten Antwerpen, tot aan het
*lndje gevuld. En alweer moest
zrwi Zwartkruis op zijn eigen
f jest handen schudden. Onver-
v1oeid en met innig welbehagen
eed hij dat, de scheidende
Dndscoach van het Nederlands
idejftal. Want zo immers had hij
gewild, de luchtmacht-offl-
die tijdelijk gedropt werd in
Zeister bossen. „Ik wilde
isend afscheid nemen van de
ilers", klonk het, tussen twee
ie slokken geestrijk vocht
r, opgetogen uit de mond
Zwartkruis. „Daarom heb ik
i receptie georganiseerd,
landenland heb ik, geconcen-
ird voor die vier wedstrijden
irvoor ik bondscoach ben
feest, met deze jongens in
groot spanningsveld ge-
ló. Na BelgiëNederland wil-
ik in een ontspannen sfeer
slokje drinken met de spe-
ers en met iedereen waarmee
hk de afgelopen maanden door
gnijn werk in Zeist een relatie
leb opgebouwd",
twartkruis had geen beter mo-
ent uit kunnen kiezen voor zijn
ivé-feestje. Het kon niet misluk-
ïn, zo kort na de voortreffelijke
ïance van zijn pupillen in de
lel van Deurne. Zwartkruis:
9Pok bij een negatief resultaat
bu deze receptie doorgegaan
pn. Het was dan echter vermoe-
elijk een soort begrafenisbijeen-
bmst geworden, want de stem
ming zou natuurlijk kapot ge-
''■Heest zijn. Champagne en lekke-
S(3fc hapjes smaken nu eenmaal
I ifeter na een overwinning dan na
en nederlaag".
n07i plotseling, zich realiserend
an welke gevaren Zwartkruis
ad blootgestaan: „Als het hier
i isgegaan was, ik moet er niet
eoan denken. Zwartkruis was dan
ue eofferd en zou de geschiedenis
nn i zijn gegaan als het grote stuk
i| nbenul die de kansen voor Ar-
entinië van het Nederlands elf-
vo komen had verpest. Nie-
lai and zou zich meer herinneren
I ik hier alleen maar ben inge-
id apt om te helpen, dat ik deze
k ian nooit heb geambieerd,
>e aar dat ik me moreel verplicht
i; lelde me beschikbaar te stellen
lo ien de voetbalbond niemand
dcon vinden",
i het feestelijke Quality Inn
erd druk gediscussieerd over
mijn leven. Maar toch, als ik
straks weer terug ben op mijn
basis, voel ik me weer helemaal
lekker. De voetballerij blijft toch
een groot avontuur met levens
grote nadelen. Win je dan ben
je een held verlies je dan moet
je aan de schandpaal".
Een duidelijk standpunt van Jan
Zwartkruis, die bij een keus tus
sen het sociaal onzekere bestaan
van bondscoach en de sociale
zekerheid van zijn functie in het
leger niet ten onrechte het laat
ste zal laten prevaleren. Een keu
ze die echter niet behoeft te
betekenen dat het afscheid van
Zwartkruis bij de voetbalbond
definitief is. De militaire autoritei
ten zullen Zwartkruis opnieuw,
en dan tot na Argentinië, dispen
satie kunnen verlenen om zijn
werk in Zeist voort te zetten. Een
weliswaar verre van ideale situa
tie omdat de vacature bij de
KNVB dan nog steeds niet is
opgevuld met het oog op de
continuïteit in Zeist ongewenst
maar gezien de omstandighe
den wellicht toch zo slecht nog
niet is.
Deur open
„Het had geen zin iemand constant bij Cruijff te zetten", zei Thijs, ,„want dan krijgen de andere Nederlanders meer vrijheid. Bovendien, Oranje
beweegt zo dat er geen dekking mogelijk is". Wie trouwens had zich willen belasten met de bewaking van Cruijff? De Belgen voelden er
^00r', vf?arva" (ieze '0,° een typerend beeld geeft. Vier Belgen maar niet een in de directe nabijheid van Cruijff. V.l.n.r. René Verheyen,
Ludo Coeck, Hugo Broos en Paul Courant.
de brandende vraag of Jan
Zwartkruis na zijn successen op
Wembley en in Deurne niet de
meest geschikte figuur is om
Oranje tot na het wereldkam
pioenschap 1978 te omringen
met zijn puur menselijke bege
leiding en benadering.
Discussies waaraan Zwartkruis
volop deelnam, zonder zich over
igens expliciet uit te spreken
over zijn eigen toekomst. „Het
aantrekken van een vaste bonds
coach is een beleidskwestie, der
halve niet mijn zaak maar die van
de KNVB. Ik heb niet gesollici
teerd en ben dat ook niet van
plan. Het zou goedkoop zijn om
nu, na die belangrijke winst op
de Belgen, te solliciteren".
Uitrusten
Eind deze week zal Zwartkruis
zich dan ook weer melden bij
zijn legeronderdeel. „Tot 1 april
heb ik vrij van dienst. De komen
de dagen ga ik heerlijk uitrusten.
Vanaf 1 januari heb ik geen dag
vrij gehad. Dag in dag uït ben
ik met voetbal bezig geweest.
Deze week ga ik eens fijn aan
andere dingen denken. En ver
volgens ga ik weer aan de slag
als sportofficier".
Dat zal een hele overgang zijn,
van de glamour van het topvoet
bal terug naar de anonimiteit van
het leger. Zwartkruis: „Zo voel ik
dat niet. Begrijp me goed, Wem
bley en Deurne had ik voor geen
goud willen missen. De belasting
was groot voor die wedstrijden
maar nu ze allebei gewonnen
zijn. ervaar ik dat als de grootste
sportieve genoegdoening van
De gedachten van Zwartkruis
gaan ongetwijfeld ook die rich
ting uit, hoewel hij weigert zich
uit te spreken over een dergelij
ke structuur. „Ik hou de deur
voor de KNVB open", spreekt
echter boekdelen.
„Met het bestuur heb ik over de
toekomst nog helemaal niet ge
sproken. Ik vind dat zo'n gesprek
ook niet van mij uit moet gaan.
Mij rest op dit moment slechts
een bescheiden plaatsje op de
achtergrond. Maar er moet iets
gebeuren, dat is duidelijk. Op
korte termijn moeten er beslis
singen genomen worden. In ie
ders belang, vooral in dat van de
spelers".
De Oranjeklanten dragen Zwart
kruis op handen. Tekenend daar
voor was het slot van het feestje
in Quality Inn. Stuk voor stuk
kwamen de vedetten afscheid ne
men van hun tijdelijke brood
heer. Waarbij Johan Cruijff, door
Zwartkruis uitgewuifd met „Jo
han, bedankt voor alles", de ver
langens van zijn ploegmaten on
der woorden bracht met het sim
pele: „Meneer Zwartkruis, tot
over een paar maanden bij de
volgende interland".
ROB HARTOG
(Van onze sportredactie)
EURNE Onder het spervuur van vragen
c an de Frans-talige pers dook de Belgische
toach Guy Thijs dieper in de kraag van
'in regenjas. Zijn toch al niet luide stem
erd soms gereduceerd tot een fluistertoon
'e in biechtstoelen pleegt te worden ge-
•fulkt Hij zag het ongeloof op de gezichten
an hen die hem omringden toen hij zei:
Voor mij is het toernooi om de wereldtitel
niet afgelopen. Ik ben niet teleurge-
over de afloop. We zJJn verslagen
een betere ploeg". Later, toen hij zich
het Vlaams bediende en „het andere
van België" zich had verwijderd, kreeg
stem meer volume, verdedigde hij zijn
en gaf toe: „Op dit moment zijn we
hakeld".
„Ik ben begonnen met twee spitsen
r in de rust heb ik de spelers gezegd
[Jat ik, omdat de stand 0—1 was. een mid-
"ivelder zou opofferen voor een aanvaller.
I plan kon niet doorgaan omdat Roger
fran Gooi uitviel. Hij had een trap tegen zijn
knie gekregen en klaagde in de rust al dat
hij niet langer kon spelen. Even daarna
moest ik hem eruit halen. Het was mijn
bedoeling geweest Walter Meeuws in te
zetten. Coeck naar het middenveld te ver
plaatsen en Ceulemans als derde aanvaller
te laten fungeren. Dat kon niet doorgaan
toen Van Gooi uitviel".
En hoe keek Guy Thijs, die opmerkte „Noord
Ierland speelt ook nog wel degelijk mee"
tegen de nederlaag aan? Thijs: „Op dit
moment zijn we uitgeschakeld. Maar er is,
toen ik bondscoach werd. nooit tegen me
gezegd dat we Argentinië moesten halen. Ik
heb een jonge ploeg met zeer weinig inter
nationale ervaring. Zie de Nederlanders daar
entegen met veel spelers die zowel in inter
land- als het Europese bekervoetbal grote
routine hebben opgedaan. Zet dan mijn
jeugdige ploeg tegen het wereldteam, want
dat is dit Nederland".
Experiment
Het experiment met Ludo Coeck als laatste
man België huiverde tevoren ervoor
had Thijs geen gevoel van spijt bezorgd.
Hij ziet In Coeck, ondanks diens niet te
verhullen aversie tegen die plaats, een
„libero met zeer grote toekomst".
Thijs: „Het kan zijn dat hij het middenveld
ambieert, maar als ik een beroep op hem
doe voor het Belgische elftal, zal hij daaraan
gehoor geven, dat weet ik zeker". Toch
moest hij toegeven dat zijn defensie schuld
had aan zeker het eerste Nederlandse doel
punt. „Jawel, een dekkingsfout. Ik zoek
echter geen excuses voor deze normale
nederlaag. Wij bezitten minder kwaliteit maar
niemand kan zeggen dat we verdedigend
hebben gespeeld. Als we verdedigden, kon
den we niet anders. Daarom ben ik niet
teleurgesteld. Het is geen schande om met
een jonge, grotendeels onervaren ploeg te
verliezen van een wereldploeg, die, als Ne
derland naar Argentinië gaat, in deze vorm
ook daar heel ver zal komen".
Moedig
Nederlands coach Jan Zwartkruis: „België
heeft Inderdaad geprobeerd constructief
voetbal te spelen. Het was een moedige
tegenstander".
Hij werd bijgevallen door Ruud Krol: „Inzet
was er genoeg maar de Belgen konden niet
beter. We hebben kunnen zien hoe gevaarlijk
ze toch nog kunnen zijn. Tegen het eind
bleek dat". Dat was in de periode waarin
Nederland het te gemakkelijk opnam en naar
het einde wilde freewheelen.
Rensenbrink, werknemer in België overi
gens kunnen beide Nederlandse doelpunten
„buitenlands" worden genoemd was ver
heugd dat hij zo weinig persoonlijke duels
met clubgenoten had moeten uitvechten. „Ik
kan zonder problemen maandag weer met
Anderlecht aan het werk. Broos en Bastijns
en Van der Eist hoeven me niet aan te kijken
want het blijft vervelend als je een clubge-
noot stevig hebt moeten aanpakken en twee
dagen later moet je weer met hem samen- Ludo Coeck (no. 4), die een onderdeel van de „gok
werken. Maar dat heeft geen enkel probleem van Guy Thijs" was. Het liep niet allemaal ZOalS de
opgeleverd in deze geweldige wedstrijd". Belgische coach had verwacht.
Doorslaggevend
De manier waarop Neder
land het als grootste ob-
stakel op de weg naar Ar
gentinië 1978 beschouwde
België opzij heeft gezet,
was zonder meer indruk
wekkend. Dat Oranje
bewijzend hoe groots het
kan voetballen zich de
kans niet zal laten ontglip
pen om het wereldtoer-
nooi te bereiken, is een
vaststaand feit, onvoorzie
ne "ongelukken" daarge
laten. Het bereiken van Ar
gentinië moest belangrij
ker zijn dan het bouwen
aan een jeugdiger ploeg.
Daarvoor was in de aan
loopperiode naar wk 1978
geen tijd en evenmin een
mogelijkheid omdat risi
co's niet mochten worden
genomen. Dan echter
afgezien van het feit of
Cruijff pertinent erbij blijft
dat hij niet naar Argentinië
zal gaan moet Neder
land het zware toernooi in
met een ploeg waarvan
verscheidene spelers te
gen die tijd niet meer tot
de jeugdigen behoren:
Schrijvers 31, Van Beveren
30, Suurbier 33, Krol 29,
Rensenbrink 31, Cruijff
(indien hij alsnog van ge
dachten mocht verande
ren) 31. Steunpilaren die
naar het afsluiten van een
carrière gaan. Met Rijsber-
gen (26), de gebroeders
v.d. Kerkhof (26), Hoven-
kamp (27) en Rep (26) ligt
het gemiddelde van Oran
je dan vrij hoog. Routine
en kwaliteit worden dan
doorslaggevend want de
tijd is te kort om alsnog
jong talent zo het al
voorhanden is van hetzelf
de niveau in te passen.
Gewiekst
Het briljante optreden van
het Nederlands elftal in
Deurne kan aan het eind
van de competitie een im
puls zijn voor het bezoek
aan de laatste wedstrijden,
hoewel in de interland
werd bewezen dat het ni
veau van een speler mede
afhankelijk is van zijn
ploeggenoten. Dat publiek
bij de competitieduels is
hard nodig want omdat de
sectie betaald voetbal het
rapport-Christiaanse heeft
afgewezen op een vitaal
punt als sanering, die vol
gens het rapport noodza
kelijk is ter gezondmaking
van het betaald voetbal,
mag worden aangenomen
dat overheidssubsidie van
de baan is. Wellicht is nog
ruimte voor een gedeelte
lijke subsidie, bijv. voor
accommodaties. Zeer ge
wiekst wees het betaald
voetbal er op dat de over
heid wel subsidieert voor
accommodaties voor an
dere culturen ("kunsttem
pels") maar het voetbal,
als zijnde behorend tot het
cultuurpatroon zoals de
minister zelf heeft aange
geven, daartoe niet rekent.
Benauwend
De ontwikkeling in het in
ternationale tennis begint
langzamerhand benau
wende vormen aan te ne
men. Onder druk van
Amerikaanse sponsors
dienen voor volgend jaar
dermate hoge bedragen
op tafel te worden gelegd
dat het voor Europese be
langstellenden bijna niet
meer is te realiseren. Voor
1978 dient elk van de kan
didaat-organisaties de
schrikbarende som van
ruim vierhonderdduizend
gulden beschikbaar te
hebben aan louter prijzen
geld. Dat betekent een
verhoging ten opzichte
van vorig jaar van niet
minder dan 37,5 procent.
Dit jaar waren nog slechts
drie Europese steden in
staat een WCT-toernooi
voor hun rekening te ne
men, maar het moet niet
uitgesloten worden geacht
dat zelfs dat geringe aan
tal volgend jaar nog klei
ner wordt. Dat is jammer,
vooral ook voor de Neder
landse liefhebbers, die in
Rotterdam in bevredigen
de getalen opkwamen. Ne
derland blijkt vatbaar voor
toptennis, maar de (finan
ciële) grenzen zijn wel
dicht genaderd.
