Kabinet-Den Uyl leefde
in permanente crisissfeer
eer dan ooit kans op gesprek
issen China en Heilige Stoel
anse regering erkent nederlaag en zoekt naar nieuwe leider
kerk
wereld
brugfunctie tussen
zrtijen mislukt
De
geschiedenis
van het
kabinet in
een kort
bestek
ijzonder onderwijs maakt
'einig van vrijheid gebruik
Bredase priesters
bezorgd over
priesteropleiding
DAG 22 MAART 1977
LEIDSE COURANT
PAGINA 11
1 BINET DEN UYL:
(Van onze parlementaire redactie)
HAAG Op 11 mei 1913 kwam het
net-Den Uyl voor het eerst bijeen. Na de
ite kabinetsformatie aller tijden, n.l. 164
n. Vandaag is het kabinet 1412 dagen aan
bewind. Als het vandaag door een crisis
ssionair wordt, zal het de lopende zaken
.in. Tot er na de verkiezingen van 25 mei
JFlieuw kabinet zal zijn gevormd. Maar wan-
f.*- **dat het geval zal zijn
pib&ibinet kwam tot stand na een formatie van Burger
jppert, beiden lid van de Raad van State, en een
natie van inr. A. van Agt en dr. W. Albe da, senator
|||||e ARP. Het kabinet had een „weeffout", zoals oud-pre-
l^l^e Jong het uitdrukte. Bij de verkiezingen van novem-
1Ü72 hadden de PvdA, de WD en de PPR winst geboekt
dden vooral de KVP, CHU en D'66 verlies moeten
in Sferen. Christen-democraten en WD hadden te weinig
d in voor een kamermeerderheid. Uiteindelijk moesten de
en-democraten zich neerleggen bij een progressieve
erheid in de regering, wat nog nooit het geval was
- pt. Tegen tien progressieve ministers stonden zes
-wijs en-democraten. De CHU deed niet mee, omdat forma-
en 'furger die handig uitrangeerde of omdat de CHU zich
jrdt. getalsverhoudingen niet kon neerleggen, al naar de
ta^jïke filosofie van die tijd.
/ege abinet-Den Uyl moest een „brugfunctie" vervullen
pen sen meer normale samenwerking tussen progressieven
j-k e)ristcn-democraten. Maar het kabinet is daarin niet
jd^igd. De brug is opgeblazen. Vooral in de laatste weken
Qe jj,,weeffout" in de getalsverhoudingen - 10 progressieve
iemec,iristen-democrat'sthe ministers - zich gaan wreken.
bij lij komt dat de vermoeidheid en de irritaties over en
n Ko?ijn gaan meespelen. Na bijna vier jaar kabinet zijn
nisters aan elkaar gewend, maar verdragen sommigen
in de slijtageslag ook moeilijker,
de PvdA was het kabniet-Den Uyl parlementair, het
~^tn stevige binding met de Tweede-Kamerfractie, waar-
len Uyl voorzitter was geweest. Voor de PPR was het
|parlementair, de radicalen stonden er losser van. En
iVP en ARP verlangde formateur Burger alleen maar
jj het kabinet zouden „gedogen". Deze fracties waren
an kabinetsafspraken gebonden, maar moesten het ook
*>or de voeten lopen.
premier Van Agt, lijsttrekker voor het CDA, heeft het
et-Den Uyl gewild. Langdurig heeft hij Drs. Den Uyl,
Meesterlijk en onvermoeibaar crisisbezweerder, aardig
ld met „ome Joop". Maar in de laatste weken stelde
oeilijk grijpbare .jurist uit de Heilige Land-stichting"
Iwarser op. Hij betitelde Den Uyl als: „Die doctorandus
l uitenveldert". En als „die doctorandus" het poot stijf
louden, kon hij het ookWant, had Van Agt in
ring van zijn geestelijke leidsman prof. dr. P. Steen-
voorzitter van het CDA, laten weten: hij is van
i", zij het omkranst met bloemen,
iremier Van Agt mag dan tijdens de moeizame weg
dit kabinet met de vele obstakels en onvoorziene
missen soms een dwarsligger geweest zijn, KVP-frac-
irzitter Andriessen heeft premier Den Uyl meermalen
weten dat met de KVP terdege rekening moest worden
den. Andriessen heeft zich meer dan ARP-fractievoor-
afstandelijk tegenover het kabinet opgesteld. Daarbij
dat Andriessen en Den Uyl nooit goed met elkaar
g hebben gekund, wat ook niet best is om tot
ie zaken te komen.
i op een tweede kaninet-Den Uyl is door de recente
;elingen uiterst klein geworden. De verkiezingen
:n niet worden vervroegd en zullen gepaard gaan met
[-ontbinding. De daarop volgende formatie wordt na-
ijk sterk bepaald door de uitslag van de stembus, maar
vel moeilijk worden. In de verkiezingscampagne zullen
rogressieven CDA-lijststrekker Van Agt niet ontzien,
darisatie is dan terug en daar kan de VVD alleen maar
it van trekken. Want Wiegel zal voorzichting genoeg
:ren om de mogelijkheden voor een kabinet van chris-
emocraten met de WD open te houden. De kans is
dat zo'n kabinet er niet kan komen omdat het geen
tende steun in het parlement zal kunnen krijgen. Ook
ivaeht een langdurige formatie. Want de progressieven
n wel net als na de „nacht van Schmelzer" in oktober
vele littekens van deze regeerperiode overhouden.
Den Uyl: premier vol zorgen
(Van onze parlementaire
redactie)
DEN HAAG Zelden
heeft een kabinet zo di
kwijls oog in oog ge
staan met het crisis-
spook als het kabinet
Den Uyl.Zeker drie
keer was een voortijdi
ge val zeer nabij, maar
telkens weer slaagde
Den Uyl erin het gevaar
te bezweren. Voorts zijn
er nog tal van gevallen
geweest waarbij Den
Uyl en zijn ploeg in een
crisisachtige sfeer ope
reerden. In oppositie
kringen is weieens sma
lend opgemerkt, dat het
kabinet eigenlijk per
manent in een crisis
sfeer leefde.
Den Uyl heeft er zelf vaak op
gewezen, dat zijn kabinet
praktisch niets bespaard is ge
bleven. Hij doelde daarbij
vooral op de ellende die van
buitenaf op ons land afkwam.
Een oliecrisis, gijzelacties en
een inzinking in de wereldeco
nomie die de werkloosheid in
Nederland met sprongen deed
stijgen.
Zo goed en kwaad als het ging
heeft het kabinet aan die on
verwachte gebeurtenissen en
ontwikkelingen het hoofd ge-
Van Doorn:
vóór deze grondpolitiek
boden. Het moest mooie plan
netjes in de ijskast zetten, im
populaire maatregelen treffen
en zich tegen vriend en vijand
verdedigen. De kritiek vanuit
de achterban was vaak min
stens zo heftig als vanuit het
kamp der oppositie. De kwest
ie—Dennendal en de aanschaf
van de F—16 zijn daarvan de
markantste voorbeelden.
Al vrij kort na zijn start kwam
het kabinet in botsing met het
parlement. In de regeringsver
klaring, afgelegd door Den
Uyl op 28 mei 1973, was aange
kondigd dat de benzine-accijns
met 4 1/2 cent zou worden
verhoogd. De opbrengst was
bestemd voor bestedingen in
de welzijnssfeer. Leuk voor
linkse mensen, maar de KVP-
fractie stak er een stokje voor,
waarbij zij haar positie tegen
over het kabinet meteen
scherp markeerde.
Een paar maanden later, in
het debat over de eerste begro
ting van het kabinet, stond
Den Uyl opnieuw tegenover
zijn grote tegenspeler in het
parlement, KVP-fraktieleider
Andriessen. Nu ging het om
het plan van de regering om
de vermogensbelasting met
een procent te verhogen. Weer
hielden de confessionelen hun
poot stijf, maar nu wilde Den
Uyl van geen wijken weten.
Hij liet minister Duisenberg
(financiën) het „onaanvaard
baar" uitspreken over het con
fessionele tegenvoorstel. An
driessen en Aantjes gingen
door de knieën, maar de sfeer
tussen progressieven en con
fessionelen was er niet beter
op geworden. Vooral in de be
gindagen speelde de weder
zijdse argwaan een grote rol.
De oliecrisis met de autoloze
zondagen en de zeer tijdelijke
benzine-distributie schoof de
politieke wrijvingen daarna
enigszins naar de achtergrond.
Het was nu de beurt aan oppo
sitieleider Wiegel, die minister
Van der Stoel van Buitenland
se Zaken aan de schandpaal
nagelde als de man die verant
woordelijk was voor de misère
waarmee de Arabische landen
ons confronteerden. Premier
Den Uyl gaf wekelijks een
overzicht van de oliecijfers en
zei in een nogal dramatische
tv-toespraak „dat het nooit
meer zou worden als vroeger".
Het jaar 1974 verliep wat de
onderlinge verhoudingen tus
sen de regeringsgezinde partij
en betrof tamelijk rustig. Bui
ten het parlement echter lie
pen grote belangengroeperin
gen tegen het kabinet te hoop.
In navolging van wat de stu
denten in de jaren zestig had
den gedaan gingen midden
standers, boeren en vrachtwa
genchauffeurs de straat op.
Een politieke, zowel als mense
lijke krachtsinspanning lever
den met name premier Den
Uyl en de ministers Van Agt
en De Gaay Fortman toen zij
Van Agt: tegen deze grondpolitiek
eind september geconfron
teerd werden met een vier da
gen durende gijzelingsactie
van drie Japanners in de
Franse ambassade te Den
Haag. Niet alleen in eigen
land, maar ook op internatio
naal niveau dwong het geweld
loze kabinetsbeleid respect af.
Nauwelijks een maand later
werd ons land opnieuw opge
schrikt door een gijzelingsac
tie, ditmaal in de Scheven-
ingse strafgevangenis, waar
vier gedetineerden een com
pleet kerkkoor vijf dagen lang
vasthielden. Ook hier werd
zonder fysiek geweld een eind
aan de actie gemaakt.
Een crisissfeertje ontstond
rond de benoeming van de
voormalige PvdA-voorzitter
André van der Louw tot bur
gemeester van Rotterdam. De
confessionelen waren daar fel
op tegen, maar na langdurig
touwtrekken in het Catshuis
kregen de progressieven hun
zin. Bijna ontstond er ook een
ministerscrisis. Henk Vrede-
ling, de PvdA-minister van De
fensie, stortte in zeer onparle
mentaire taal zijn hart uit te
genover het opinieweekblad
Vrij Nederland. Politiek Den
Haag stond op z'n kop, maar
Den Uyl nam het „enfant terri
ble" in bescherming, dat op
zijn beurt zijn verontschuldi
gingen aanbood en niet „door
het behang" ging.
De premier bracht in dat jaar
enige schade toe aan zijn eigen
„gezicht" door te ontkennen
dat hij een politiek niet onbe
langrijke brief had geschreven
aan zijn partijgenoten Mans-
holt en Kloos inzake de ener-
giepolitiek. Het liep allemaal
met een sisser af, hoewel de
oppositie Den Uyl bij latere
gelegenheden nog dikwijls on
der de neus wreef dat hij
„graag langs de waarheid
heen scharrelde" (Wiegel).
Het jaar eindigde met een
knaller, waarbij nu eens niet
Andriessen maar AR-leider
Aantjes pal tegenover Den Uyl
kwam te staan. Het konflikt
draaide om het regeringsvoor
stel de huren met 8 procent te
verhogen. De AR wüde 9 pro
cent Na een spannend debat
liet het kabinet bij monde van
minister Gruijters van volks
huisvesting voor de tweede
keer tijdens de rit het „onaan
vaardbaar" horen. Den Uyl
stond er in de Kamer bij te
lachen, Aantjes was daar wi
theet over, maar slikte toch.
In de aldus verslechterde sfeer
ging het kabinet 1975 in, door
PvdA-fraktieleider Van Thijn
uitgeroepen tot „het jaar van
de waarheid". Zijn verwach
ting was dat het kabinet dat
jaar zijn maatschappijhervor-
mende voorstellen naar het
parlement zou brengen. Dat is
er niet van gekomen. Wel be
leefde de ploeg—Den Uyl de
eerste echte bijna-crisis naar
aanleiding van de discussie
over het wetsontwerp inzake
een vermogensaanwasdeling.
KVP-minister Lubbers (econo
mische Zaken) dreigde met af
treden, maar mede door toe
doen van Aantjes en Andries
sen werd uiteindelijk een com
promis bereikt.
Het was geen leuk jaar voor
linkse mensen. Het kabinet be
stelde 84 nieuwe gevechtsja
gers van het type F—16 ter
vervanging van de starfigh-
ters. De politieke strijd hier
over duurde lang, de PvdA
bood tot het uiterste verzet.
Lubbers: CDA-getrouw
maar bleef uiteindelijk loyaal.
Verder tergde minister Van
Agt (Justitie) de progressieven
en vooral D'66 door zijn
staatssecretaris de D'66'er Gla
stra van Loon, de laan uit te
sturen. Glastra had openlijk
de interne struktuur van het
departement gehekeld.
Het jaar eindigde met twee
langdurige terreuracties, de
treinkaping in Beilen en de
overval op het Indonesische
consulaat in Amsterdam. In
tegenstelling tot vorige keren
kreeg het kabinet voor zijn
optreden in deze gevallen for
se kritiek, onder meer van de
gijzelaars zelf.
Het nieuwe jaar (1976) leidde
al vrijwel meteen naar een
volgende crisishalte: de herzie
ning van de wet op de onder
nemingsraden. Weer vlogen de
confessionele en progressieve
ministers elkaar in de haren,
het kabinet „rolde vechtend
over straat" (Marcus Bakker),
maar bleef opnieuw op de
been.
Het daarop volgende halfjaar
stond bijna geheel in het teken
van de Lockheed-affaire. Pre
mier Den Uyl prakte deze deli
cate zaak uiterst voortvarend
aan. Eind augustus kwam de
commissieDonner met haar
vernietigende conclusies voor
prins Bernhard. Den Uyl legde
in een dramatische kamerzit
ting een verklaring af.
Dat het kabinet toen nog leef
de was overigens een mirakel.
In mei leek de situatie geheel
rijp voor een crisis. Twee
kwesties brachten Den Uyls
ploeg aan de rand van de af-
grond: de Bloemenhove-zaak
en de levering van reactorva
ten aan Zuid-Afrika. Hoofdrol
spelers waren opnieuw KVP-
ministers Van Agt en Lubbers.
Wonder boven wonder bleef
het kabinet overeind, hoewel
Van Agt politiek Den Haag
nog een hele zomer in span
ning hield over de vraag of hij
al of niet zou aanblijven.
Van Agt bleef en zou de daar
op komende maanden de
meest centrale figuur in de
vaderlandse politiek worden.
Hij werd in het najaar aange
wezen tot lijsttrekker van het
inmiddels tot standgekomen
CDA, verklaarde taai als een
reptiel te zijn, maar liet korte
tijd later weten „politiek hulp
eloos" te staan in de Menten-
zaak. De progressieven verwe
ten hem te hebben geblun
derd, maar wilden hem toch
liever sparen.
Inmiddels had zich lweer een
volgend crisispunt aange
diend: de vraag of het ultra-
centrifuge-projekt in Almelo
al of niet moest worden uitge
breid. Het kabinet nam in de
cember een voorlopige beslis
sing, die neerkwam op een ja,
mits. De PPR, voor welke par
tij een uitbreiding onaan
vaardbaar was en is, slikte
dat, zij het met zeer grote
moeite.
Daar tussendoor speelde dan
ook nog het regeerakkoord
van PvdA en PPR, dat in zijn
oorspronkelijke versie voor
minister Boersma (Sociale Za
ken) aanleiding was om open
lijk met aftreden te dreigen.
Boersma: CDA-getrouw
Den Uyl moest eraan te pas
komen om de gemoederen van
de confessionele ministers te
sussen en zijn eigen gelederen
tot een minder radikale koers
te bewegen.
Den Uyl heeft in de 1412 da
gen van zijn premierschap ve
le crises afgewend door de
betreffende kwesties vooruit
te schuiven.
Die taktiek is telkens succes
vol gebleken, hoewel de waar
dering niet altijd even groot
was. In de kwestie rond de
grondpolitiek heeft Den Uyl
opnieuw naar zijn beproefde
middel gegrepen. Maar nu
werkte de tijd eerder in zijn
na- dan voordeel.
De sfeer werd steeds
geïrriteerder, zoals het
afgelopen weekeinde
bleek toen minister Van
Agt volgens de oppositie
volstrekt onredelijke ei
sen aan de PvdA stelde.
Voor Den Uyl moet die
escalatie reden zijn ge
weest om maandag
avond een beslissing te
forceren.
|ze correspondent Jan Drammen)
Met meer dan 51 procent van
^%en in de gemeenteraadsverkiezin-
en de partijen van de linkse een
overwinning behaald die bijna een
vloedgolf is. Links heeft de ge-
den veroverd in ruim tweederde
steden met meer dan 30.000 inwo-
van de 221). Zes ministers die
1 waren zijn verslagen (verscheide-
jen gekozen met een stem meerder
de hoop van de zogenaamde meer-
tartijen dat de tweede kiesronde
an 13 maart zou afzwakken is niet
verwezenlijkt; het tegendeel heeft zich
voorgedaan.
De regeringspartijen, waarvan de centrum
formaties de meeste veren gelaten hebben,
erkennen volmondig hun nederlaag. De so
cialistische partij is thans de grootste in het
land en heeft de krachttoer uitgehaald voor
het eerst in de geschiedenis het katholieke
en vaak conservatieve westen van het land
(met name Bretagne) veroverd te hebben.
Links boezemt blijkbaar geen vrees meer in.
De stemmen van de kleine partijen, voorna
melijk de ecologisten, zijn eveneens naar
links gegaan. En de communistische partij
heeft voor het eerst de dividenden opgestre
ken van haar verbintenis met de socialisten.
De nederlaag van de regeringspartijen heeft
drie hoofdredenen: een politieke (als gevolg
van de interne tegenstellingen), een sociaal-
economische (de inflatie en het miljoen
werklozen hebben zwaar gewogen) en ten
slotte een psychologische (een vaag beleid,
dat vaak elegant en „speels" aandeed, maar
zowel geit als kool wilde sparen).
De regeringsformaties betalen duur voor de
vete tussen Giscard en Chirac, maar deze
laatste die in Parijs heeft gezegevierd, kan
beweren dat zijn taktiek de juiste was. De
oud-premier was verleden zomer afgetreden,
omdat hij het met de president oneens was
over de te volgen taktiek voor de verkiezin
gen. Hij waarschuwde na zijn keuze dat de
Fransen zich hebben laten misleiden door
de socialisten die ze nog steeds als vertegen
woordigers aanzien van een soort sociaal-de
mocratie zoals die in andere Westeuropese
landen heerst en waarvan de partij eertijds
in Frankrijk ook het karakter had. In feite,
aldus Chirac, is de partij door haar verbinte
nis met de communisten een marxistische
geworden, en Chirac stelde de Fransen een
bittere ontgoocheling in het vooruitzich als
zij links over een jaar de parlementsover-
winning in de schoot zouden werpen.
De manier van de regeringspartijen om het
linkse getij te keren, zal twaalf maanden
lang het hele politieke leven in Frankrijk
bepalen. Ofwel de tendenzen van Giscard en
Chirac blijven elkaar bestrijden en openen
daarmee wijd de poorten van het parle
mentsgebouw voor links, ofwel zij maken
front De vraag is echter achter wie zij hun
troepen zullen opstellen: Achter Giscard
d'Estaing? Dat lijkt weinig waarschijnlijk.
Zijn positie is aanzienlijk verzwakt, zes van
zijn ministers hebben in het zand gebeten
en geen krant noemde gistermorgen nog zijn
naam als leider in de komende strijd. Twee
de mogelijkheid: Premier Barre? Zijn her
stelplan heeft evenwel een onvermijdelijke
klap gekregen. Chirac? De aanhangers van
Giscard d'Estaing leken gisteren echter nog
geenszins bereid zich achter hem te scharen,
maar de verdeeldheid voortzetten of ver
vroegde verkiezingen uitschrijven zou zeker
de politieke zelfmoord betekenen van de
partijen die zich nog die van de meerderheid
Vaticaan heeft nooit de
j laten varen om met de
^republiek China in ge-
i te raken. Meer dan ooit
inu kans op, dat dit wach-
]vordt beloond.
J mening is de Italiaanse
«kenner, pater Angelo
-èrotto, lid van het pause-
jinstituut voor de buiten-
se missie in Milaan, toege
daan, blijkens een artikel van
zijn hand in het tijdschrift
„Mondo e Missione" (wereld
en missie).
Pater Lazzarotto herinnert
eraan, dat zelfs op het hoogte
punt van de Chinese culturele
revolutie, paus Paulus zijn po
gingen om met Peking in ge
sprek te komen niet heeft la
ten varen. Tien jaar geleden
heeft hij in een toespraak zijn
sympathie, hoogachting en be
wondering voor. het Chinese
volk tot uitdrukking gebracht
met de toevoeging „Wij zouden
graag over de vrede spreken
met hen, die nu de geschiede
nis van China leiden."
Sindsdien heeft paus Paulus
steeds weer gezocht naar mo
gelijkheden tot contact Nog in
juni drukte hij in een toe
spraak tot de kardinalen er
zijn leedwezen over uit, dat
„enkele uitgestrekte gebieden
in de wereld, die door marxis
tische regeringen beheerst
worden, doorgaan met het zich
afsluiten voor het contact met
de Heilige Stoel."
Lazzarotto wijst erop, dat de
omstandigheid, dat het Vati
caan diplomatieke betrekkin
gen met Taiwan onderhoudt,
een belemmering voor Peking
vormt om tot een gesprek te
komen. Hij wijst er daarbij op,
dat hoewel de Heilige Stoel
ook in de toekomst zich moet
bekommeren om de ongeveer
driehonderdduizend katholie
ken op Taiwan, er toch sinds
vier jaren slechts een nuntia-
tuurraad op het eiland is.
Ziet men dit tegen de achter
grond van de werkelijkheids
zin, waardoor de nieuwe
machthebbers in Peking zich
in hun politiek laten leiden,
dan mag men, aldus Lazzarot
to, meer dan ooit in het verle
den hopen, dat het geduldige
wachten van het Vaticaan
wordt beloond.
'AATSSECRETARIS
rom toont hetbijzonder
i irwijs zelf niet wat meer
Iatief? Waarom heeft men
et verleden niet wat meer
eigen leerplanontwikke-
emol gedaan, of meer oplossin-
aangeboden voor de grote
erwijskundige problemen
Iedereen kent?
e vragen werden door
tssecretaris De Jong van
lerwijs voorgelegd aan het
fres dat door de Katholie
ke Leergangen werd georgani
seerd over de taak en positie
van het Bijzonder Onderwijs.
Hij noemde het weieens frus
trerend te ervaren, hoe weinig
vakorganisaties van het bij
zonder onderwijs van de aan
geboden vrijheid in het verle
den gebruik hebben gemaakt
Echter vooral de laatste tijd
kan men constateren, dat ook
de initiatieven uit het bijzon
der onderwijs toenemen. De
brief van de bisschoppen over
het katholiek onderwijs kan
daarbij ook een aanzet zijn
voor nieuwe ontwikkelingen,
evenals het werk van de Stich
ting School en Evangelie.
De allereerste taak ligt echter
bij de school, niet bij de on-
derwijskoepelorganisaties. De
beslissingen vallen niet in het
parlement maar op het grond
vlak, niet in Den Haag, maar
op de school zelf, aldus de
staatssecretaris.
Vertegenwoordigers van kath
olieke jongerenorganisaties
uit ongeveer zestig landen
van Europa en Afrika zullen
van 31 maart tot 6 april deel
nemen aan een studiebijeen
komst in Berlijn over het on
derwerp „Katholiek jeugd
werk en een nieuwe economi
sche wereldorde". Basis is het
RIO-rapport van de interna
tionale commissie, die zich
bezig houdt met resultaten
van studies van de Club van
Rome. De Westduitse minister
van economische samenwerk
ing, mevrouw Marie Schlei,
zal het congres bezoeken.
Paus Paulus heeft zaterdag ge
broken met een tientallen ja
ren oude traditie door op het
kerkelijk feest van St Joseph
geen toespraak te houden tot
bezoekers op het St. Pieters
plein. Hij heeft met dit symbo
lische gebaar de overeenkomst
Korte metten
met de Italiaanse staat be
krachtigd, waarin een aantal
kerkelijke feestdagen als wet
telijk erkende vrije dagen is
afgevoerd. Daaronder valt ook
het feest van de Heilige Jo
seph.
De internationale raad voor
de katechese heeft vandaag in
Rome zijn tweede bijeen
komst afgesloten. De bijeen
komst, die vijf dagen heeft
geduurd, was gewijd aan „de
jongeren en de katechese" ter
voorbereiding van de Romein
se bisschoppensynode in okto
ber, die zich in het bijzonder
met de kinder- en jongerenka-
techese zal bezighouden. De
internationale raad voor de
katechese, die in 1974 werd
opgericht, bestaat uit vijfen
twintig deskundigen uit alle
werelddelen: bisschoppen.
priesters, religieuzen en leken.
De aardbeving van 4 maart in
Roemenië heeft ook honder
den kerken verwoest. Zwaar
getroffen is de orthodoxe kerk
van Roemenië. Alleen al in
Boekarest zijn veertig kerken
verwoest Het orthodox theolo
gisch instituut in Boekarest is
ernstig beschadigd. Ten min
ste vier baptistenkerken zijn
vernietigd. Van de r.k. kerk in
Roemenië en andere kerkge
nootschappen is nog niet be
kend in hoeverre zij schade
hebben opgelopen.
Mgr. Alenjandro Mestre, wij
bisschop van Sucre in Bolivia,
heeft bevestigd, dat politieke
gevangenen in zijn land wor
den gemarteld. De bisschop,
die sinds een jaar geregeld de
gevangenissen bezoekt heeft
verklaard, dat hij zelf de laat
ste tijd gevallen van marteling
heeft geconstateerd.
Veel priesters in het bisdom Breda hebben tegenover hun
bisschop uiting gegeven aan hun bezorgdheid over de prieste
ropleiding, met name over de gang van zaken aan de theologi
sche faculteit van Tilburg, de spirituele vorming en de oriënta
tie op pastorale arbeid en het priesterlijk ambt.
Bisschop Ernst van Breda heeft dit ervaren tijdens de gesprek
ken, die hij met alle pastores van zijn bisdom heeft gevoerd.
Afgelopen twee jaar heeft bisschop Ernst een dertigtal van deze
gesprekken gevoerd. Zij sloten aan op de brochure „op weg
naar gezamenlijk gedragen verantwoordelijkheid", die in 1975
werd gepubliceerd.
Op basis van die gesprekken heeft de bisschop een brief aan
allepriesters gestuurd, waarin hij zijn indrukken weergeeft De
zorg van de priesters om hun opvolging is een van de punten,
die eruit springen. Andere kwesties hebben vooral ook betrek
king op de medewerking van de leken »»n rte nactnmai
Bisschop Enrst merkt onder meer op, - zo blijkt uit de publicatie
van het informatieblad „Overweg", - dat de bezorgdheid der
priesters door de bisschoppen wordt gedeeld en dat zij maatre
gelen hebben genomen om erin te voorzien. Verder wijst hij
erop: „Misschien moet in de ogen van de gelovigen de nood
sprekender worden, voordat het appel om priester te worden
weer gehoord en gevolgd wordt"
Bisschop Ernst noemt het celibaat als levensvorming voor de
priesters van groot belang, al hoopt hij wel op verzachting van
de voorwaarden, opdat - zo zegt hij - de gelovigen niet priester
loos worden omwille van het celibaat
Bisschop Ernst wordt 8 april zestig jaar. Omdat die dag op
Goede Vrijdag valt, zal de verjaardag niet op bijzondere manier
worden gevierd.
