vijfenveertig kilo
op een renpaard
Imports Chewalker
in Bold Tack rijp voor
sensationele rennen
PP 16 MAART
Klassement voor
jockey's en pikeurs
CLARA MELTZER
'Nieuwe „gezichten" op Duindigt
LEIDSE COURANT
ZATERDAG 12 MAART 1977
ASSENAAR Draverijen gaan altijd door, het gehele jaar, behalve op
uindigt dat een „gesloten seizoen" kent Rennen zijn er alleen in de perio-
I dat Duindigt de poorten opent omdat bet de enige baan in ons land
fir draverijen èn rennen gehouden kunnen worden. Op 16 maart
en de deuren weer open en de koersliefhebbers staan al te trappelen
m schreden naar Wassenaar te kunnen richten. Voor de draverijen
in ze op vele plaatsen in ons land terecht Duindigt is bet Mekka van
is port waarvan op deze pagina enige facetten worden belicht.
(Van onze sportredactie)
DEN HAAG Twee jaar ach
tereen organiseerde onze
krant onder de jockey's, trai
ners en reneigenaren het zoge
naamde „rentipklassement"
dat achtereenvolgens werd ge
wonnen door Erik Bloem en
Rober Wetemans. Bij de ope
ning van het nieuwe draf- en
renseizoen komen beide cate-
goriëen in een nieuwe opzet
aan bod in een klassement zo
wel voor de jockey's in de
rensport als de pikeurs in de
drafsport Tien belangrijke
draverijen op Duindigt zijn
voor de pikeurs opgenomen in
het drafklassement en tien uit
stekende rennen voor de joc
key's in het renklassement
Voor een overwinning krijgen
ze tien punten, voor een twee
de plaats zeven, voor een der
de plaats vijf en voor een vier
de plaats drie. Aan de start
verschijnen zonder in de prij
zen te komen, levert een punt
Draverijen: Het Zilveren Ren
paard (3 april), Grote Paa-V
sprijs (11 april), Prijs der Veel-
belovenden (1 mei), De Gou
den Zweep (15 mei), Grote
Pinksterprijs (29 mei), Derby
(7 augustus). Kampioenschap
van Nederland (21 augustus),
prijs der 3-jarige Stayers (16
oktober), Stayerskampioen
schap van Nederland (23 okto
ber) en Prijs der 4-jarige
Stayers (5 november).
Rennen: W. J. Jochems Memo
riaal, (3 april), Generaal Baron
van Heemstra-Prijs (1 mei),
Grote Prijs van Den Haag (29
mei), Derby (10 juli), Sprint
kampioenschap van Neder
land (17 juli), Gold Cup (31
juli), St. Leger (4 september).
Grote Prijs der Nederlanden
(18 september), Cambridgeshi
re (16 oktober) en Cesarewitch
(23 oktober).
Eigenaar Jan van der Berg op Duindigt met trainer Cees van der Harst op „Zilverster" (links) en jockey
Alan Jones op „Chewalker"
WASSENAAR Jan
an der Berg, de eige-
van de Haagse stal
lonique, dronk met
ijn vrienden uit de
'sport in „De Bijhor
st" een kopje koffie,
sprak wat na over de
koersen die de dag tevo-
ren op de Wassenaarse
baan waren geweest en
kwam in gesprek met
de jonge trainer van
renpaarden Cees van
der Harst. Van der
Berg, toen eigenaar van
een aantal goede dra
vers, besloot tijdens dat
gesprek om ook wat
renpaarden te kopen.
Cees van der Harst
maakte hem deelgenoot
van zijn probleem en
rt| komt in de zelfde omge-
el ving, weer in het bijzijn
*}van de eigenaar van
stal Monique, op eerder
gesprek terug.
„Het paard Zilverster was niet
,eigendom van de heer Nuy uit
u „Wezepe, die enorm veel paar-
den heeft maar geen vertrou
wen meer had in de tweejarige
Zilvester. Ik moest hem maar
verkopen. Ik wist dat Zilver
ster een goed paard zou wor
den, maar kon er geen eige
naar voor vinden. Tot ik tegen
de heer Van der Berg aanliep.
Een tijdje later kocht hij niet
alleen Zilverster maar ook
Donna van de heer Nuy. Die
zal er nu wel spijt van hebben,
want vorig jaar kwam Zilver
ster zesmaal aan de start er
was steeds in de prijzen. Voor
de eigenaar verdiende het
paard twintig mille".
Stal Monique1 is sinds enkele
jaren een begrip in de paar-
desport. Eigenaar Van der
|j Berg heeft nu negen jaar paar-
1 den en gaf trainer Cees van
der Harst de dankbare op
dracht om in het buitenland
maar eens een internationale,
crack te kopen. Van der Harst
kwam aan het eind van vorige
seizoen terug met de nu vierja
rige Chewalker, een prachtige
Ierse hengst. Hij is in Neder
land lijstaanvoerder van de
jongere paarden en staat in de
handicap één kilo boven de
winnaar van de derby, Fran
ces Hope.
Geluk
Op 3 april hopen beide paar
den tegen elkaar in het strijd
perk te treden. Trainer Cees
van der Harst over zijn grote
„Bold Tack" kan nog wel eens „opspelenmaar een
suikerklontje van eigenaresse mevrouw van der Lubbe
en de hand van de meester (John Smith) doen wonde
ren.
aanwinst: „Een schat van een
paard. Als tweejarige heeft hij
in Ierland tweemaal gewon
nen. Als driejarige is hij vele
keren geplaatst. Maar het
paard moest te veel aan de
start verschijnen. Op het laatst
kon hij het ene been niet meer
voor het andere krijgen. Dat
is ons geluk geweest anders
hadden we hen natuurlijk
nooit kunnen kopen. Op het
ogenblik staat hij er op Duin
digt als een goudhaantje bij"
Chewalker heeft het op Duin
digt best naar zijn zin. In Ier
land wordt zo'n paard in een
soort fabriek getraind. De die
ren zijn daar een nummer.
Kan een trainer met een paard
geen succes meer boeken, dan
wordt het verkocht of voor
een tijdje weggezet. Op Duin
digt is Cees van der Harst erg
voorzichtig met zijn paarden
Chewalker en Zilverster.
„Ik heb veertien paarden in
training. Dat is eigenlijk nog
wat te weinig om goed te kun
nen draaien met je stal. Maar
ik heb wel die twee grote
cracks van Stal Monique. Zij
moeten samen toch een ton
kunnen verdienen. Zilverster
mag je gerust rekenen tot een
van de beste drie driejarigen,
zonder meer een kandidaat
voor de derby.
Cees van der Harst (36) heeft
bij zijn werk de steun van
eerste jockey Alan Jones,
waarin ook eigenaar Jan van
der Berg (39) erg veel vertrou
wen heeft. Voor Stal Monique,
met acht dravers en drie ren-
paarden^is dit seizoen we licht
het belangrijkste sinds de ves
tiging.
Lijstaanvoerder
De import Chewalker de ene
sensatie van Duindigt, de zes
jarige hengst Bold Tack van
de nieuwe eigenaresse me
vrouw Van der Lubbe-Van
der Bijl is de andere. Met zijn
84 kilo is hij de lijstaanvoer
der in de handicap op Duin
digi Het paard is in training
bij de 33-jarige trainer Hans
Wolffers en zal in de koers
gereden worden door de enige
jockey met snor op Duindigi
John Smith, bijgenaamd de
gespierde spijker.
Bold Tack werd bij zijn aan
komst in ons land al meteen
met de titel „de beste import
sinds jaren" vereerd.
Bold Tack is echter ook al
berucht op Duindigt. Het
schijnt een gevaarlijk paard te
zijn. Trainer Hans Wolffers:
„Het is een echte hengst. Toen
hij bij de verkoping werd
voorgebracht, was het even
stil. Bold Tack was een paard
dat wilde bijten. Men vertelde
dat hij levensgevaarlijk is. Ik
ben hem na de verkoping eens
op gaan zoeken in zijn box
heb een klapje tegen zijn
hoofd gegeven en het dier
deed niets terug. Dat was voor
mij een reden om het paard
te kopen. Bold Tack kwam erg
vermoeid op Duindigt aan. Hij
is niet makkelijk in het werk,
maar we hebben groot ver
trouwen in hem".
Hans Wolffers, op Duindigt
aan zijn zevende seizoen als
trainer, hoopt het paard niet
alleen op de Wassenaarse
baan aan de start te brengen,
maar ook in België en Duits
land. Van huis uit is de hengst
een sprinter en zal daardoor
voornamelijk uitkomen op de
1300 meter. Maar men wil het
ook proberen op de 1800 me
ter. Als driejarige behoorde
Bold Tack tot de top-10 in
Ierland.
Hans Wolffers, trainer van
dertig volbloeds, heeft veel
vertrouwen in Bold Tack. Hij
heeft toestemming gevraagd
om met het paard steeds als
laatste de startboxen in te
gaan, omdat de hengst wel
licht moeilijk kan zijn als hij
lang in de boxen moet blijven
voordat het startsein wordt ge
geven.
Wolffers: „Mevrouw Van der
Lubbe heeft nu vier volbloeds
op Duindigt Haar man is me
de-eigenaar van Stal Westland,
de stal van Kees Verkerk. Ik
hoop dat Bold Tack het net zo
goed gaat doen bij de vol
bloeds als Kees Verkerk bij de
dravers."
Bij de opening van het nieuwe
renseizoen is de Wassenaarse
baan twee nieuwe, interessan-
,te imports rijk.
ARTHUR VAN RIJSWIJK
WASSENAAR Vorig jaar december
sleepte Clara Meltzer in Duitsland een
primeur weg. Ze was de eerste vrouwe
lijke jockey die een steeple chase reed,
de eerste in de geschiedenis van de
Duitse paardesport. Toen in Duitsland
werd toegestaan dat vrouwelijke leer
lingen op de baan mochten verschij
nen, had men er helemaal niet bij
stilgestaan dat dit ook voor hindernis-
rennen kon gelden. Clara Meltzer, met
Ina Schwarzkachel, de twee vrouwelij
ke beroepsjockeyes in een wereld vol
(kleine) mannen, maakte daarvan ge
bruik en zal tot in lengte van dagen
te boek staan als de eerste vrouw die
in Duitsland deelnam aan een steeple
chase.
Ze vertelt ervan in het kantoortje van het
entrainement Beissel op Duindigt, een klein
hokje met een ijskast en een driezitsbank,
een koffiezetapparaat, een stopcontact en
een gootsteentje. Een rustpunt in het drukke
bestaan van het meisje dat in de uren dat
de dauw nog op de velden ligt naar de
stallen gaat, in de middag een uiltje knapt
en dan weer aan het werk gaat Ze zal er
nooit om klagen, ze zal nimmer met veronge
lijkt gezicht werken, hoewel ze een lang-
slaapster is. „Wie in de renpaarden zit, is
een paardegek", is haar even simpele als
waarheidsgetrouwe omschrijving van zich
zelf en een ieder die op Duindigt zijn leven
slijt tussen de boxen met renpaarden.
Twee
Nederland neemt een aparte plaats in als
het om vrouwelijke beroepsjockeys gaat.
Amatrices zijn er voldoende, beroeps maar
twee
vrouwelijke
twee, toch nog een respectabel aantal voor
wie bedenkt dat het gehele land slechts één
renbaan rijk is. Duindigt Clara Meltzer:
„Eigenlijk is het een mannensport Maar in
de amateursport zijn toch veel amatrices die
er tijd voor vrij kunnen maken. Het begrip
vrije tijd is voor een beroepsjockey maar
betrekkelijk. In de winter, als er niet ge
koerst wordt en verscheidene eigenaars hun
paarden van stal halen, is het ten hoogste
minder druk maar van een uitgesproken
slappe tijd kan nauwelijks gesproken wor
den. In de zomer is het constant pootaan
spelen. De vrouwelijke jockeys worden op
geen enkele wijze ontzien.
Clara Meltzer zou het niet willen. Haar leven
wordt bepaald - althans tot nu toe want je
weet maar nooit - door de paarden. En dat
is nooit anders geweest
„Toch kom ik niet uit een paardefamilie. We
hadden thuis geen boerderij. Een gewoon
huis. Maar ik kan me nog goed herinneren
dat ik vroeger, toen ik heel jong was, zo'n
jaar of drie, altijd al droomde van paarden.
Indianen en cowboys. Toen ik zes jaar was,
maakte ik met mijn broertje het plan om
te gaan sparen voor een paard. Van een
stuiver zakgeld per week! Ik woonde buiten
Hilversum en als ik met een vriendinnetje
ging wandelen, kwamen we langs een boer
derij. Zij lokte dan een paard met een
suikerklontje en ik klom op zijn rug. Ge
vaarlijk natuurlijk en die boer kwam mijn
ouders op de hoogte stellen. Als ik naar de
ponyclub mocht zo beloofde ik, zou ik niet
meer op dat paard klimmen. De was toen
acht jaar."
Een wensdroom ging in vervulling, lid van
de ponyclub. In de schoolbanken droome
Clara Meltzer voort over paarden. Zij ver
speelde daar later haar eerste eindexamen
voor de HBS door. „Op de eerste dag van
het mondeling examen moest een merrie een
veulen krijgen. Daar zat ik bij en het exa
men moest ik een jaar later overdoen."
Wintervet
En nu is Clara Meltzer al weer vier jaar
beroepsjockey. „In Hilversum is een dra-
versbaan maar ik wilde geen pikeur worden.
Ik houd niet van draven. Een instructeur in
Hilversum raadde me aan eens naar Duin
digt te gaan. Bij Wim van Dijk kreeg ik mijn
opleiding, ik kwam bij Riem en dit seizoen
werk ik bij Annemiek Beissel, een van de
twee trainsters die Nederland rijk is.
Clara Meltzer: „Omdat ik al tien jaar op het
paard had gezeten en alles had gedaan -
military, dressuur, springen - kon ik meteen
beginnen. Toch vind ik steeple mooier dan
vlak maar ik heb mijn gewicht tegen. Ik
weeg maar vijfenveertig kilo. Daar hoef ik
niets voor te laten. Als het „wintervet" eraf
moet, moet ik er iets aan doen. Heb ik mijn
gewicht, dan blijft dat zo. En ik ben toch
een snoeperd maar dat deert me niet Voor
steeple is mijn gewicht te laag. Jammer dat
wij dat niet kennen. De samenwerking tus
sen paard en rijder moet groot zijn, er komt
meer rijkunst aan te pas. Als je voor de
rennen een enorm paard koopt win je. Als
je met steeple niet kunt rijden, kom je niet
rond. Er is in België een renkampioen van
wie iedereen weet dat zijn rijcapaciteiten er
niet naar zijn. Maar hij heeft wel een gewel
dig paard. Die steeple in Duitsland deed me
dus wel wat Dat bestaat in ons land niet
vroeger wel hordenrennen. Toch vreemd
want in Nederland zijn de mensen veel
progressiever. Vandaar ook dat er twee
Toen ik drie was
droomde ik al
altijd van paarden
vrouwelijke beroepsjockeys zijn, wat in het
buitenland nu pas begint te komen."
Logisch
Clara Meltzer: een leven met paarden
Het feit dat Clara Meltzer „paardegek" is,
doet niets af aan haar nuchtere kijk op het
leven die haar veel laat relativeren en naar
de simpelste oplossing zoeken. Als leerling
jockey - ze is leerling-af als ze twintig
overwinningen heeft geboekt en er manke
ren er haar nog zeven, of als ze dertig jaar
is en dat scheelt nog vijf jaar - aanvaardt
ze zonder meer dat ze niet de beste paarden
rijdt „Logisch, die zijn voor de eerste joc
key." Annemiek Beissel valt bij: „Leerlingen
moéten zelfs eerst op mindere paarden rij
den want dan kunnen ze immers ook niets
verknoeien. Het is in ons land zelfs zo dat
ze te vroeg op betere paarden worden ge
zet"
Een vetpot is haar baan niet maar ook dat
deert Clara Meltzer niet In de draverijen,
die het gehele jaar doorgaan, kan een pikeur
veelal behoorlijke verdiensten oogsten. Cla
ra Meltzer: „Dat doet me niets. Ik houd van
de rensport Ik ben dol op paarden en ik
zal er dan ook wel mijn hele leven in blijven.
De heb tenslotte ook mijn trainersdiploma.
Ik besef heel goed dat een eigenaar eigenlijk
niets aan renpaarden kan verdienen. Bij
dravers ligt dat anders omdat ze goedkoper
in onderhoud zijn, omdat er meer koersen
zijn en ze veel keren kunnen winnen, baan
trainen, draven kan twintig keer in een
seizoen eerste worden, een renpaard niet
omdat de omstandigheden minder zijn. Dra
vers kunnen bijvoorbeeld op hun baan trai
nen, wij mogen dat niet Toch kies ik voor
rennen. En voor later lijkt de fokkerij me
wel."
Voorlopig zal Clara Meltzer zich mengen in
de koersen die haar de ontbrekende zeven
overwinningen moeten brengen. .Jockey is
een kwestie van gevoelswerk. Tijdens de
koers moet je de juiste beslissingen nemen,
zelfs als die tegen de opdracht van de
trainer zijn. Het hangt van de omstandighe
den af maar je moet dan wél goed kiezen,
anders pakt de trainer het natuurlijk niet"
HERMAN VAN BERGEN
