STRUCTUURPLAN
WALST HEILIGE
HUISJES OMVER
Theo Kinsbergen: een linkse kapitalist
Atletiekunie bolwerk
barstensvol eigen ikjes
SPORT
AMSTERDAM - Heel stiel is
een kruistocht begonnen,
waarbij horden heilige huisjes
moeten worden platgewalst.
Voorop in het minileger van
goedwillende atletiekmin-
naars marcheert Wim de Beer,
straks, als de revolutie is ge
lukt, voorzitter van de Konin
klijke Nederlandse Atleiek
Unie, vroeger ook wel „de
bond van de rellen" genoemd.
Die tijd vol grote misverstan
den is voorbij, als alles goed
gaat. Als de Unieraad, de
Tweede Kamer van de KNAU,
op 26 februari luidkeels „ja"
zegt tegen een even revolutio
nair als simpel structuurplan
dat een eind moet maken aan
een onbestuurbare periode.
Maar dat gaat zo maar niet.
Wie het Nederlandse atletiek-
bolwerk, een wereld barstens
vol eigen ikjes, voldoende
kent, begrijpt de grote achter
docht die in bijna lachwek
kende hoeveelheid de kop op
stak bij de afgelopen hearings
voor het structuurplan. „Het
eigenbelang is zo diep gewor
teld", oreert de (nog) vice-
voorzitter van de KNAU, „dat
men nu ook denkt: „Die lui
redeneren alleen uit eigenbe
lang. Er is al gevraagd of de
nieuwe structuur er soms is
om bepaalde mensen eruit te
werken. Ik heb geantwoord,
dat we daarvoor niet duizend
uur aan een rapport hoeven te
besteden".
Het is wel eens om moedeloos
van te worden en de twijfel
heeft geknaagd aan de harten
van de twee „opperrebellen"
De Beer en Thijssen, de sein
gevers voor een revolutie. De
opgave was nabij toen Michel
van de Wege ook al een man
van het eerste uur, overleed,
op het hoogtepunt van de
voorbereidingsfase. Wim de
Beer nam plaats in een diepe
put maar liet zich, toen hij er
eenmaal uit was, niet meer uit
het veld slaan. Hij kweekte
een olifantenhuid voor emotio
nele en dus meestal onrecht
vaardige kritiek. Is het niet om
hels van te worden, dat een
lachebek een van de hearings
al verstoorde met: „Krijgen we
nu een recreatiebond? Gaan
we eindelijk sjoelen"? Dat
slaat dan op de extra interesse
van de hervormers voor de
recreatieve atletiek, terrein dat
nog ontgonnen moet worden.
De Beer: „Er zijn nu een hele
boel wilde lopen en dan roept
men: Die mogen geen lid wor
den! Maar waarom eigenlijk
zouden wij er geen KNAU-
stempel opdrukken en zo le
den winnen?" Het is een van
de grote veranderingen die de
nieuwe' structuur voor ogen
heeft: er moet een aparte afde
ling voor de recreatie komen.
Macht
Simpel uitgangspunt bij de
vernieuwing is: Zorg dat de
tijd redelijk is die men in een
kaderfunctie moet steken en
je krijgt automatisch meer
mensen. De vele commissies
krijgen een vergaande verant
woordelijkheid en dat is de
aanleiding voor het hoofdbe
stuur om bij de verkiezing
van de diverse personen een
Opperrebel Wim de Beer:
„Wel eens moedeloos van
alle tegenwerking"
Als de Unieraad, de Tweede Kamer van de atletiekunie, zaterdag 26 februari, „ja" zegt tegen het structuurplan zal dit een historische i
prent worden. Het hoofdbestuur zal dan geminiseerd worden, en niet meer bestaan uit (van links naar rechts staande): Kappenburg,
Thijssen (een van de hervormers), Klösters, Klaassen, Van Drunen en Grewer) en zittend: Takken, Jutte en De Beer.
Wim de Beer straks de nieuwe kapitein? „Ik heb
gezegd, ze verwijten ons dictatoriaal optreden. Het
enige, dat we willen is een goede samenwerking".
stem te hebben. Reden voor
kritikasters hun gal te spu
wen met: „Zie je nu wel, ze
willen alleen maar macht".
Wim de Beer heeft die kritiek
beseft bij het opstellen van de
lijvige structuurnota. „Ik heb
gezegd: Let op, ze verwijten
ons dictatoriaal optreden. Wat
we alleen willen is goede sa
menwerking en de zekerheid
dat anderen de opdracht kun
nen uitvoeren. Trouwens, als
de Unieraad vindt dat we het
niet goed doen, kunnen ze ons
toch een schop geven".
De nieuwe structuur gaat uit
van een verticale opbouw in
kaderwerk, waarbij het hoofd
bestuur veel macht delegeert.
Het gebrek daaraan is een van
de grote ongenoegens geweest,
toen Wim de Beer drie jaar
geleden het atletiekbestuur
werd binnengeloodst. „Het be
stuur zei dan: „We hebben het
zo druk, er moet weer nodig
een man bijkomen en zo wil
den zenaar dertien be
stuurszetels".
Ik heb gezegd: Jongens terug.
Laten we verticaal uitbouwen.
Mogen we daarbij een vinger
in de pap hebben om corrige
rend te kunnen optreden? Nu
moet je toch samenwerken
met allerlei mensen die je in
de schoot zijn geworpen en
met wie je niet kan samenwer
ken. Dat kan niet, maar je
bent wel mooi verantwoorde
lijk. Dat heeft me altijd mate
loos geergerd bij de huidige
structuur".
Wangedrocht
Een beleidsvorming, door de
39-jarige directeur van een
groot computerbedrijf in Am
sterdam, met wangedrocht be
stempeld. Het bleef over van
het ambitieuze structuurplan
acht jaar geleden opgezet, na
veel schrapwerk in de Unie-
raadsvergadering. Dat mag 26
februari ook best gebeuren
van Wim de Beer, als reali
teitsbesef maar voorop staat.
„Danis de kans ook zeer groot,
dat het erdoor komt. Als het
mislukt, dan is het alleen op
grond van emotionele zaken
en dat zou afschuwelijk zijn.
Er zijn emotionele tegenstan
ders die bij voorbaat zeggen:
Dat plan kan niet, want er is
geen geld voor. Maar ik weet
dat er wel kansen zijn op meer
geld, maar terecht zegt het
NSF: Kom eerst maar eens
met een afgerond plan. Na
tuurlijk besef ik daarbij, dat
er ook een hoop idealistische
punten zijn, want het gaat ook
nog om geld en mensen. Ik
De nieuwe structuur op
schema. Belangrijkste ver
andering is de grote zelf
standigheid, waaronder de
verschillende commissies
moeten werken. En de op
richting van een sectie re
creatiesport. Deze nieuwe
commissie vormt samen
met de sectie wedstrijd
sport en het hoofdbestuur
(dat voortaan nog maar uit
vijf man zal moeten be
staan) het algemeen be
stuur dat de grootste ver
antwoording heeft. Het is
de bedoeling, dat de dis
tricten de sleutepositie
vervullen tussen hoofdbe
stuur en de verenigingen.
HOOFDBESTUUR
PROPAGANDAKOMMISSIE
KOMMISSIE OPLEIDINGEN
REDAKTIE KOMMISSIE
1
WEDSTRIJDSPORT
L|topsport
SNELWANDELEN
"|_JURY
SUPER LANGE AFSTAND
MATERIAAL
f-| KOMPETITIE
-| REKOROS
SCHOOLSPORT
TECHNISCHE ZAKEN ORGANISATORISCHE ZAKEN
ben al dolblij als straks zeven
tig procent gerealiseerd zal
zijn. Je mag toch best een
realistische idealist zijn?"
Verandering is broodnodig,
dat beseft zelfs de meest irrea-
listische kritikaster. De KNAU
werkte niet met, maar vocht
tegen een onhandelbare struc
tuur. Al zo lang, dat sommige
bestuurders het niet eens meer
beseften. Wim de Beer: „De
mensen zitten vastgeroest. Ze
constateren wel dat het niet
goed loopt, maar objectief be
kijken kunnen ze het niet
meer. Onder allerlei rare en
klungelige situaties ben ik ook
eind 1973 in het bestuur geko
men. Het was een onhandelba
re structuur. Dat besef groeide
en mondde uit in een discus
sie. Alle bestuurders hebben
in april 1975 een heel week
einde bij elkaar gezeten. Na
afloop was er opluchting alom.
Iedereen besefte, dat we op de
verkeerde weg waren". Een
werkcommissie werd geboren
die onlangs de lijvige struc
tuurnota baarde, waar de
Unieraad 26 februari over
mag beslissen.
Lijfspreuk
Hoofddoel was natuurlijk een
werkzaam beleid met aan het
roer slechts vijf bestuurders
die naar hartelust delegeren
met de lijfspreuk: „Laat de
atleet te allen tijde centraal
staan". De vice-voorzitter:
„Met organisatie moet je fle
xibel zijn, eigenlijk elke dag
kunnen aanpassen als hel
moet. Nu moet de hele boel
op z'n kop worden gezet. AI^
men zich in de vorige stuc
tuur steeds had afgevraagd I
Zitten we wel goed? dan wa
ren er lang niet zoveel veran
deringen geweest. De maat
schappij is in tien jaar veran
derd, de KNAU is hetzelfde
gebleven. Vroeger bijvoor!
beeld roepen de mensen ii&
koor: Betalingen nooit! En nu
kunnen de leden voor verga
deringen hun kilometers al
declareren. Het is ook nieU.
ondenkbaar, dat bepaalde bej
stuursfunctionarissen strakrr
een vergoeding krijgen. Ik ger?
loof dat de maatschappij die"
kant uitgaat".
Revolutionaire ideeën van ee#v5
ex-atleet die ooit nog eens ii?
de Zuidhollandse estafette1®
ploeg mocht plaatsnemen ei*
die nu als dank wat terug wil
doen voor „zijn" sport. Met
een vette knipoog naar dflnj
voorzitter van nu, Jutte. „Bij
de Europese indoorkampioena")
schappen, waar wij de uitsla-i d
gen verzorgden met de compu-Oijl
ter, vroeg hij tijdens een autod k
rit, toen ik voor het eerst ken-elu
nis met hem maakte, of ik erJoi
niets voor voelde voorzitteiv i
van de KNAU te worden. N^p
ampele overwegingen heb il^,
ja gezegd met als belangrijkst^
oogpunt zo iets terug te kun^.
nen doen voor de atletiek. Ilg0j
besefte dat ik stank voor danl^
zou krijgen. Dat er alleer^t
maar tegen je aan zou wordeijg0
geschopt en dat het nu niet zc^
best liep in de bond. Maar ik,r
wist niet, wat voor rotzooi he^.
was". Wim de Beer weet he)
nu wel. En hoopt vurig, dat d^
Unieraad 26 februari hetzelfdï
onderkent. In belang van de
Olympische Spelen van 198f"
(als ze dan nog bestaan), wanl
dan pas zal de nieuwe struc-1
tuur z'n vruchten volledig af-*
werpen zo geleven de hervor
mers. Plannen op lange teriTT
mijn heet dat. ch
KEES KOOMANpi
ff.
MIJDRECHT Theo Kinsbergen maakt
een uiterst goed geluimde indruk. In zijn
moderne kantoor van het pas enige jaren
oude complex op het industrieterrein van
Mijdrecht gaat hij behaaglijk onderuit
zitten op de fors uitgevoerde lederen
bank. Theo Kinsbergen, handelaar in ge
reedschap, voormalig autocoureur en
coach van de meest succesvolle basketbal
formatie van Nederland heeft het kenne
lijk naar zijn zin. „Ja", erkent hij, „ik heb
plezier in het leven. In alles wat ik doe
eigenlijk. Er is al te veel negativisme in
het leven. Ik hou niet van kankeren, je
moet alles positief proberen te benade
ren".
Het is Theo Kinsbergen de laatste jaren
voor de wind gegaan. Zowel zakelijk als
sportief. Zijn zaak breidde zich gestaag uit
en met zijn basketbalploeg rijgt hij de
overwinningen aaneen tot een lange keten.
Theo Kinsbergen is in basketbalkringen
een wat controversiële figuur. Toen hij een
jaar of vijf geleden voor het voetlicht trad
als coach van de Amstelveense formatie
Kinzo kreeg hij al spoedig het stempel
opgeplakt ondeskundig te zijn. De Amster
damse zakenman heeft het sindsdien maar
zo gelaten. Hij maakte zich nauwelijks
druk over insinuaties, hij kon er zelfs in
zijn vuistje om lachen. „Zo'n image is
eigenlijk wel gemakkelijk, in een discussie
verschuil je je gewoon achter die vermeen
de onkunde. Je zegt in zo'n geval gewoon:
de beste ploeg heeft gewonnen".
In tegenstelling tot de indruk die Theo
Kinsbergen maakt heeft hij zijn sporen in
het basketbal wel degelijk verdiend. In de
vijftiger jaren speelde hij zelf bij AMVJ,
met welke ploeg hij zelfs enige keren
kampioen van Nederland werd. Na zijn
actieve periode coachte hij deze club ook
gedurende enige tijd. „Dat zijn dingen die
de mensen niet weten", glimlacht Kinsber
gen. „Net zoals niemand weet dat ik onder
wijzer ben geweest voor ik in zaken ging".
Theo Kinsbergen kan zich er mateloos
over verkneukelen.
Agressief
Theo Kinsbergen, die tijdens een korte
tirade over de in zijn ogen vaak negatieve
benadering in de pers enigszins agressief
Theo Kinsbergen ne (weer) een succes ven zijn bssketbslploeg. verschuilen kussens. Hij heeft zijn zegje gezegd. Met
achter vermeende onkunde. een afwachtende grijns wacht hij volgen
de vragen af, want ondanks zijn antipa
thie tegen bepaalde figuren in de sport
pers, die hem hinderlijk volgen naar zijn
gevoelen, is hij ontvankelijk voor een
gesprek over de sport die hem in zijn
greep heeft.
Maar op dit moment ziet de toekomst er
voor het vaderlandse competitiebasketbal
weinig rooskleurig uit. Van vijf verenigin
gen is het uiterst onzeker of volgend jaar
een sponsor kan worden gevonden die
minimaal twee ton in een lange mannen-
ploeg wil investeren. Arke, Disco Danser,-
Remington, Mercasol en Markt hebben
reeds besloten of overwegen er een punt
achter te zetten, hetgeen de eredivisie voor
volgend seizoen een zeer onzekere basis
geeft. Theo Kinsbergen beseft dat. „Ik
vraag me inderdaad af hoe de toekomst
zal zijn", zegt hij wat zorgelijk. „Als die
vijf clubs geen geldschieter kunnen krij
gen, is de eredivisie niet meer haalbaar.
Dan zal ik er ook ernstig aan denken om
er mee te stoppen. Ik zal het in ieder geval
nog een jaar aanzien, want toen ik bij
Amstelveen kwam is afgesproken dat ik
het in ieder geval vijf jaar zou doen. Maar
als naast de vijf genoemde ploegen even
tueel ook Delta-Lloyd en Donar er mee
zouden stoppen heeft het geen enkele zin
meer. Je hoeft niet persé tien ploegen in
de eredivisie te hebben om een interessan
te competitie te hebben. Met acht teams
zou het ook nog heel best kunnen. Maar
in dat schema zou er dan wel sprake
moeten zijn van het play-off systeem, dat
helaas dit jaar nog niet wordt toegepast,
maar volgend jaar zijn intrede zal doen.
Dat is eigenlijk een jaar te laat. Maar het
gebeurt wel meer dat de bond achter de
ontwikkelingen aanloopt. Hoewel het een
goede beslissing was een topsportliga op
te richten. Ik heb alleen mijn twijfels er
over of niet dezelfde mensen die nu in het
bondsbestuur zitten ook dan in het top-
sportligabestuur plaats nemen. Dan zie ik
het weer somber in".
Relatief weinig
Theo Kinsbergen steekt relatief weinig
geld in zijn basketbalploeg Kinzo. Naar
zijn zeggen is het met twee ton wel beke
ken, maar hij heeft het onmiskenbare
voordeel dat hij zelf de coaching voor zijn
rekening neemt.
„Dat scheelt je twee Amerikaanse spelers",
zegt hij. „Neem nou die clubs die een
buitenlandse coach in dienst hebben. Die
man zit hier op een flat met zijn gezin,
dat kost veel geld. Dat vind ik eigenlijk
onzin. Bij ons is het gebruikelijk geworden
dat een club voor buitenlandse spelers en
een coach ook allerlei bijkomende zaken
voor zijn rekening moet nemen. Het lijkt
mij het meest logisch dat je een speler of
een coach contracteert voor een bepaald
bedrag en dat die mannen dan ook maar
een hoop zaken zelf moeten uitzoeken.
Waarom een gratis flat en dat soort din
gen? Juist die zaken kosten yeel extra. Dat
geeft mij ook nog wel eens problemen.
Neem nou het geval van die speler van
mijn team die ik aan de telefoon had toen
jij binnenkwam. Die belde dat zijn koel
kast kapot was en of ik maar even over
de brug wilde komen. Om de goede sfeer
te bewaren regel je dan iets, maar zo'n
vent zou het eigenlijk zelf moeten doen.
Dan ben je ook van een hoop rompslomp
af, want juist die dingen maken de boel
zo verrekte ingewikkeld".
Linkse kapitalist
Theo Kinsbergen heeft over een fors aan
tal zaken een uitgesproken mening die hij
meestal niet onder stoelen of banken
steekt. Zo acht hij het huidige transfersys
teem verre van gelukkig.
„Die zaak moet eigelijk anders", zegt hij.
„Ik wil me wat dat betreft als zogenaamde
kapitalist eens aan de linkse kant opstellen
door te zeggen dat het een hypocriete
toestand is dat een speler niet van club
A naar club B kan gaan als hij dat wil.
Iedereen moet kunnen gaan en staan waar
ie wil".
„Ik vind dat als Danny Cramer morgen
naar Sperry Remington wil, hij moet kun
nen gaan. Daar moet je dan over kunnen
praten. Net zoals er gesproken moet wor
den over de schijnheilige toestand overal
ter wereld met het amateurisme. Nergens
is een sportman van niveau amateur. We
moeten van de term beroeps en amateur
af. Het moet geen bal uitmaken of een
speler een trui van zijn club krijgt, daarna
schoenen, een auto, een flat of geld. Dat
geeft alleen maar verwarring. Dat is onno
dig".
Theo Kinsbergen (45), wiens dagtaak als
directeur van zijn onderneming nauwelijks
is te scheiden van zijn activiteiten als
sponsor en coach, zocht enige jaren gele-
x w)
den noodgedwongen zijn toevlucht in Ame-^a
rikaanse spelers, omdat zijn pogingen Ne-jie
derlandse toppers los te weken van hunde
clubs op te grote weerstanden stuitten. Nu44
heeft hij zes (Nederlandse) Amerikanen,*"
die voor het Nederlandse team een plezierig
ge versterking zouden kunnen betekenen.^
Ware het niet dat juist in de periode dabd)
Kinzo Europa Cupbesognes had de eerstel- j
centrale trainingen werden gehouden*"
waarop bondscoach Jan Janbroers de spe
lers van Kinzo vergeefs opwachtte. Uitslui
ting volgde, maar inmiddels is, volgens
Kinsbergen, de atmosfeer aanzienlijk opge-i
klaard". jl'
„De negatieve stellingname is inmiddela
veranderd in een positieve. Janbroers1*
dacht aanvankelijk: die Kinsbergen is een
leuke vent, die stelt zijn spelers zonder
meer ter beschikking. Maar ik wil er bij™
betrokken zijn. Ik ben een keiharde zaken-®
man, ik wil er ook invloed op hebben. Ik®3
wil graag mijn spelers afstaan, maar dam
moet de zaak wel prima zijn geregeld. Ikml
ben een paar keer mee geweest met dej?y
Nederlandse ploeg, maar het leek nergens!)
op. De zaak werd ontzettend amateuris-53!
tisch aangepakt. Wat ik vooral belangrijk5^
vind, is wie de chef d'equipe is. Dat is eenan
post van importantie, vooral als je in Oos-®;
teuropese landen speelt. Daar moet ontzet-n)
tend veel worden gedaan. Ook de sociale5®1
kant van de zaak is slecht geregeld. Zo61
weet ik bijvoorbeeld helemaal niet wat ei*r(
gebeurt als ik een speler terug krijg dieD0
geblesseerd is. Dat zijn zaken, die moeten30
in orde zijn. es'
Er is nog geen definitieve bespreking meteo
Janbroers geweest over dit probleem. Wat
in ieder geval speelt is de geringe bereid
heid van bijvoorbeeld Danny Cramer. Diejj*
viel vorig jaar buiten de boot, omdat Sheri-»
dan liever zijn eigen mensen Sikking en
Sideris er bij had. Cramer heeft voor»
Hamilton dagen zitten wachten, maar ze^
hadden hem niet meer nodig. Zoiets
steekt".
Theo Kinsbergen heeft er geen idee vanPl
wat hij zal gaan doen als hij noodgedwon-Ioi
gen stopt met basketbalsponsoring. „Ik gaoe
misschien iets doen in volleybal of ijshoc-Iul
key", zegt hij bedachtzaam. „Hoewel bas-le1
ketbal mijn grote liefde is geworden, zalilo
ik er koel tegenover staan als ik met hetïa;
coachwerk moet stoppen. Dan is het leukUs
geweest". !Pe
FRANK WERKMAND
r°
