Prachtige portretten
van Bernard Lutz
in galerie Kerkdam
En verder
ij^!,
1
■HHHi
Luxe en exclusiviteit
voor de fijnproevers
ietens-
v^waaPdiah
hedenl
Achter de schermen
van het Duitse leger
Cassandra Crossing
een betere rampenfilm
Oorlog op autosnelweg
Poppe Damave in „De Schakel"
Atelier voor
Ars et Studium
4 - -
Sjoerd Bakker: Bergen aan zee.
NOORDWIJK Achter de
gevel van het nieuwe Noord-
wijkse restaurant De Cuype-
rije aan de Quarles van 17/-
fordstraat begint een culinair
sprookje. En voor gastheer
Joop Droogh moet dat sprook
je een exclusief karakter blij
ven houden. Daarom ook wer
den via een direct-mail actie
de beter gesitueerde Noord-
wijkers op de hoogte gesteld
van de opening van De Cuype-
rije. Op 9 december van het
vorige jaar besloten Joop en
Ine Droogh de luxe en exclu
sieve sfeer, die het Badhotel
Zeerust al langere tijd uita
demt ook te creëren in hun
nieuwe specialiteiten-restatli-
rant. In dat streven zijn zij
volkomen geslaagd.
In De Cuyperije is het goed
toeven voor de gourmets on
der ons, maar zij moeten wel
bereid zijn een hoge financiële
vergoeding te stellen tegen
over de tongstrelende gerech
ten, die geserveerd worden.
Joop en Ine Droogh zelf vin
den dat geen onoverkomelijk
bezwaar, want tenslotte komt
men niet naar De Cuyperije
om een „hapje te eten", maar
om de grenzen van het culinai
re rijk af te tasten. Daarom
moet u ook niet bevreesd zijn
om uw partner te laten delen
in het door u gekozen voorge
recht Het is een oude gewoon
te van Joop en Ine Droogh,
wanneer zij zelf een restaurant
bezoeken. Het. attested van de
mogelijkheden van een restau
rant", noemen zij dat.
Over oude gewoonten gespro
ken. Overal in dit exclusieve
horecabedrijf treft men het fa
miliewapen aan. In dat wapen
vindt men nog een stukje van
de historie van de Leidse Har-
tebrugkerk terug. Het zonnetje
in het wapen van de familie
Droogh prijkt ook nog steeds
op de gevel van de Hartebrug-
kerk en herinnert eraan dat in
een ver verleden op grond van
de familie Droogh deze kerk
gebouwd is.
De uitgebreide spijskaart van
restaurant De Cuyperije doet
de gastronoom zijn ogen uit
wrijven. Bij de entrées prijkt
daar bijvoorbeeld de Paté „De
Cuyperije", een fijne huisge-
maakte mousse, waarvoor
men 10 gulden moet neertel
len. Een goed restaurant her
kent men aan zijn huispaté,
luidt een bekende stelregel en
die geldt zeker ook voor „De
Cuyperije". Ook bijzonder
aanbevelenswaardig is een
Mousse de Saumon frais",
een fluweelzachte mousse van
zalm voor 12.50 gulden, die in
combinatie met de huispaté
een smakkelijk begin van de
maaltijd is. Het duurste koude
voorgerecht is een „Cocktail
Roquefort" van 17.50 gulden.
Voor een warm voorgerecht
kan men terecht in de prijs
klasse tussen 4.50 gulden en
17.50 gulden. Bijzonder smake
lijk is de „Coquille Compli
ments de Mer", een zeebanket
gevangen in een schelpje, dat
u volgens de gewoonten van
Joop en Ine Droogh uitstekend
kunt combineren met een
Noordzeevissoepje met de wel
luidende naam „Paal 81",
waarmee op de spijskaart te
vens de situering van het res
taurant meer tot uitdrukking
is gekomen. Voor het hoofdge
recht heeft men de keus uit
vijf visgerechten en zeven
vleesgerechten variërend in
prijs van 26 gulden tot 37.50
gulden.
Een aantrekkelijke verkenning
in de keuken van De Cuype
rije lijkt de „Paupiettes de sole
a la Walewska", door de chef
kok zelf voorzien van de om
schrijving „een juweeltje van
zeetong gevuld met crab en
verwend met twee delikate
sausjes". Maar ook de vleesge
rechten nodigen uit tot een
nader onderzoek. De „Filet de
Porc Nature Mort" ofwel het
„stilleven van een varkens
haasje" houdt een regelrechte
uitnodiging tot nadere kennis
making in.
De spijskaart vertoont enkele
herkenningspunten. Dat geldt
met name voor de Tournedos
Grand „Quatre élu van 36 gul
den. Het herinnert aan de pa-
menwerking tussen „De grote
Vier van Noordwijk": Huis ter
Duin, Palace Hotel, Badhotel
Zeerust en Hotel Noordzee, die
naar hun zeggen „proberen
uw verblijf in Noordwijk tot
een sprookjesachtig avontuur
aan de Noordzeekust te ma
ken". Een wensdroom, die
Joop en Ine Droogh voor wat
betreft de culinaire zijde van
het leven in hun restaurant De
Cuyperije tot werkelijkheid
willen maken.
etiketten. Voor een eenvoudige
taf el wijn moet u rekenen op
twintig gulden, maar voor de
avonturiers onder ons is daar
de Chateaux Mouton Roth
schild 1970, premier grand cru
classé. Het wordt overigens
wel een prijzig avontuur, want
deze Bordeaux-wijn is met zijn
138,50 gulden de duurste uit de
wijnkelder. Een goede herin
nering zult u bewaren aan de
enige Nederlandse wijn, waar
van er per jaar slechts 2000
flessen worden geproduceerd.
Speciaal voor de lezers van de
Leidse Courant gaf Ine
Droogh bet recept van de
Tournedos Grand Quatre élu
prijs.
Tournedos Grand
Quatre élu
Benodigdheden:
200 gram biefstuk van de
haas,
100 gram roomboter,
100 gram verse champignons,
5 H6 mooie sjalotjes,
dragon (verse),
een teentje knoflook,
zuring.
De sjalotten in ringen snijden
en samen met de in vieren
gesneden champignons, de ge
hakte dragon en zuring en de
fijn gewreven knoflook in de
boter gaarstoven. Op smaak
brengen met zout en peper.
Indien er geen zuring te ver
krijgen is, is de saus op smaak
te brengen met een weinig
citroensap.
Ondertussen heeft u de boter
in de pan bruin laten worden
en schroeit u uw biefstuk hie
rin aan beide kanten mooi
dicht. De Grand Quatré elu-
sauce er overheen en opdie
nen. Eet smakelijk!!!
REX - Salon Kitty (18) met Helmut I
en Ingrid Thulling.
Regie: Tinto Brass.
Hoe je het ook bekijkt: het blijft walge
lijk de perversie van de Nazi's te ver
filmen. Zeker als het produkt, zoals „Sa
lon Kitty" in de reklame wordt aange
prezen met slogans, die een huivering
wekkend gebrek aan goede smaak verto
nen. Daarmee vervalt het laatste restje
geloof, dat je nog in deze film zou
kunnen hebben omdat Helmut Berger
weer als decadente nazi optreedt, zoals
hij deed in Visconti's „The damned" dat
wél een integer en beklemmend werk
stuk was.
Regisseur Tinto Brass heeft van Visconti
echter alleen de mooie aankleding en de
prachtige fotografie afgekeken, maar van
diens bedoelingen heeft hij niets gesnapt.
Daarmee vervalt ook de esthetische
waardering, die men nog voor „Salon
Kitty" zou kunnen opbrengen. Het zeer
mooie camerawerk, de pakkende muziek:
ze dragen er slechts toe bij om het aan
het sadisme van het publiek appelerende
beeld van het nazi-bordeel te verfraaien.
Waarmee het geheel niet meer is dan een
weerzinwekkend lustmiddel van een zie
kelijke maker voor ziekelijke genotzoe
kers.
In het begin ben je nog even geneigd te
geloven in de goede bedoelingen van
Brass, als hij wil aangeven hoe achter
het nazisme en de machtswellust van de
hogere Duitse officieren een verdierlijkte
decadentie schuil ging. Maar steeds dui
delijker wordt, dat die intentie slechts
een camouflage is voor het verfilmen van
de weinig verheffende scènes in een su
per-nazi-bordeel.
Dat op het eind van het verhaal enkele
K-
Helmut Berger in wit-fantasie nazi
uniform in „Salon Kitty".
prostituees plotseling bekeerd blijken te
zijn van hun sympathie voor het systeem,
is een zeer schrale troost. Want je ont
komt nauwelijks aan de gedachte, dat de
makers in hun hart de val van het nazis
me betreuren.
J.N.
TRIANON The Cassandra Crossing (14)
met Sophia Loren en Burt Lancaster. Regie:
George Pan Cosmatos.
De jongste rampenfilm heet „The Cas
sandra crossing" en gaat over een pest
epidemie, die in de express van Genève
naar Stockholm uitbreekt. Aan boord
weer het bekende bijeengeraapte gezel
schap, waaronder de aanstichter van het
kwaad, een Zweedse anarchist die zo
juist getracht heeft het International
Health Centre in Genève op te blazen
en daarbij de drager werd van de bacil
len, die daar in 't geheim door de Ameri
kanen werden gekweekt.
Terwijl Majoor Burt Lancaster vanuit
zijn hoofdkwartier de schijn ophoudt de
passagiers in de trein te willen isoleren
uit angst voor verdere besmetting wordt
het de inzittenden al spoedig duidelijk
dat hij maar één doel voor ogen heeft:
hen allen te elimineren om zo alle sporen
van de Amerikaanse bacteriën-kweek uit
te wissen. Dat moet dan bij de ondeugde
lijke Cassandra-brug ergens in Polen ge
beuren.
De Griekse regisseur George Pan Cosma
tos heeft zijn eigen verhaal van Carlo
Ponti mogen verfilmen waarbij kosten
noch moeiten en alleen mevrouw Ponti
gespaard werden.
Naast Sophia en haar film-ex-ectgenoot
Richard Harris, die een briljante arts
speelt, treffen we ook nog oude bekenden
zoals Ava Gardner als cynische echtgeno
te van een wapenhandelaar met haar
bergbeklimmersvriendje Martin Sheen,
politieman O. J. Simpson, „moeder" Ali-
da Valli, Lee Strasberg als een oude
joodse handelaar en Lionel Stander als
treinconducteur. De rest is weinig meer
dan figuratie en gaat dan ook voor 'n
groot deel anoniem dood.
Met dit soort films is het al snel duidelijk
wie de ramp overleeft en wie pas tegen
het einde ten onder gaat, maar Cosmatos
heeft toch 'n paar verrassingen in petto
en is zeer levendig met z'n vaak fraaie
filmbeelden. „Bestemming Cassandra" is
niet zo'n ramp als vele films in dit genre
Milo.
CAMERA Duel op de weg (18) met Jan
Michaël Vincent en Kay Lenz. Regie: Jonat
han Kaplan.
Er gebeuren verschrikkelijke dingen op
de grote weg in Jonathan Kaplan's „Whi
te line fever". Na een waslijst begintitels
met prentjes uit een familiealbum op de
achtergrond, zien we hoe oorlogsvete-'
raan Carroll Joe Hummer een vrachtwa
gen koopt om net als vader het wegtran
sport in Tucson, Arizona te dienen.
Maar een aantal corrupte heren, die van
smokkel in sigaretten en gokautomaten
leven, hebben de macht in handen en
maken het de onkreukbare Carroll Joe
onmogelijk een eerlijke boterham te ver
dienen. Deze gaat dan zelf tot actie over
en vindt al spoedig zoveel aanhang onder
zijn collega's, dat hij een gevaar voor de
organisatie gaat vormen. Maar zoals in
alle goede ouderwetse Amerikaanse
sprookjes zegeviert tenslotte het recht, al
komt onze kordate held er beslist niet
zonder kleerscheuren af.
Jonathan Kaplan heeft veel naar oude
Amerikaanse films gekeken uit de tijd
van Hays-code toen de deugd nog werd
beloond en het kwaad werd gestraft. Hij
heeft zijn zwart-wit verhaal ook in die
trant verfilmd. Ouderwets, zeker als men
Steven Spielberg's „Duel" heeft gezien,
waarin 'n zelfde gegeven een veel be
klemmender vorm kreeg zonder al die
onwaarschijnlijke heldhaftigheid en
doortastendheid.
MILO
LUXOR Marathon Man (18) Dustin
Hoffman, een beroemd marathonloper In
angstverwekkend gevecht met een oud-SS-
er, gespeeld door Laurence Olivier.
LIDO Scarlet Buccaneer (14) Schel
menfilm met dappere helden, ijskoude
schurken verwikkeld in „daverende" avontu-
STUDIO The pink panter strikes again
(14) Peter Sellers als de onovertroffen blun
derende Franse politie-inspecteur.
LEIDSCHENDAM - De Leid-
schendamse Kunstenaarsver
eniging K'70 organiseert van
5 februari tot en met 4 maart
in „De Schakel" in Leidsenha-
ge een tentoonstelling van
aquarellen en etsen van de
Haarlemse kunstenaar Poppe
Damave.
Damave, vooral bekend door
zijn aquarellen, woont aan het
Spaarne en heeft les gehad
van de legendarische Haar
lemse schilder Henri Boot. Hij
zwierf veel in het buitenland:
Engeland, Turkije, Marokko,
Griekenland en Spanje, wer
ken van Damave hangen in
Nederlandse en Amerikaanse
musea. „De mensen kopen een
reproductie om toch iets artis
tieks aan de wand te hebben
hangen of", zegt Poppe, „ze
nemen hun toevlucht tot het
bekende zigeunermeisje met,
de half-ontblote borsten. Ik
vind het jammer want vóór
hetzelfde geld kunnen ze een
origineel kunstwerk in huis
hebben. Het grote publiek
denkt dat kunst onbetaalbaar
is. Nu zijn er wel schilderijen
waar je duizenden guldens
voor moet neertellen maar er
zijn ook andere mogelijkhe
den." In „De Schakel" kan
men de komende maand al
voor zestig gulden zo'n origi
neel werk kopen, Poppe Da
mave probeert hiermee men
sen met lagere inkomens ook
aan een „unicum", een kunst
werk te helpen.
De tentoonstelling wordt zater
dag 5 februari 's middags om
3 uur geopend met een inlei
Wassenaar Over portretten gesproken: Iemand die toch
werkelijk geïnteresseerd was bij de beeldende kunsten, zei ons
dat zij nóóit 'n portret van een onbekende in haar huis zou
ophangen. „Ook niet als het 'n Rembrandt of 'n Frans Hals
was?" informeerden wij. „Ja natuurlijk, in dat geval..." Gaat
het niet om de directe afbeelding van dié meneer of dié
mevrouw, is het dan toch niet de schilderkunstige realisatie,
het schilderij op zichzelf, dat de waarde bepaalt?
Een excellent portretschilder als Bernard Lutz die in 1975
overleed, heeft een aantal werken nagelaten waaronder ook
enkele portretten. Zij zijn thans geëxposeerd in de Galerie
Kerkdam te Wassenaar mèt 'n paar prachtige stillevens. Wie
Lütz en zijn werk gekend heeft, wéét het, maar het is toch
nog eens goed er, door middel van deze kleine tentoonstelling,
aan herinnerd te worden: Lutz was een kunstenaar die, zoals
maar weinigen, het inzicht had dat dóór de uiterlijke verschij
ningsvorm van de mens zijn innerlijke aan het licht treedt en
dót heeft hij, we zouden zeggen: naar óarüeiding van de
fysionomie in het schilderijportret vastgelegd!
Gauw eentonig
Tweede exposant is Tom van As met combinaties „inkt en
schrift" en enkele gewone aquarellen. De laatste prefereren we
heel zeker boven die vreemde nogal verwarde samenvoegingen.
Van As heeft de echte aquarel-techniek goed onder de knie maar
juist door die licht-aangestreken methode, het zuivere, doorschij
nende en vluchtige van de waterverftekening krijg je wel eens
'n oppervlakkige indruk. Van As is daar niet helemaal aan
ontkomen. Zo is er, hier en daar, té weinig nuancering in de
groenpartijen waaruit zo'n landschap is opgebouwd. Wel pak
kend, maar gauw eentonig. Deze Kerkdam-tentoonstelling duurt
tot 12 februari.
Galerie JA
Galerie JA, gevestigd in een bijgebouw van het Sportfondsen-
bad, bestond onlangs één jaar en de kunstnaaldwerkster Alexan
dra wil met Joop de ceramist ijverig de kunst dienen. Zij
brengen dikwijls debutanten of mensen waarvan ze weten „dat
er iets van komt". Momenteel hebben ze Diane Lekkerkerker,
Koosje Wagenaar en Sjoerd Bakker in huis. Dit zijn geen
debutanten maar mensen die al enige tijd in het vak zitten en
een „moderne toon" aanslaan. Koosje Wagenaar heeft nog wel
enige binding met de traditie; zij hecht veel waarde aan een
verantwoorde iijnen-compositie, aan een bewuste indeling die
het oog aangenaam streelt. Diane Lekkerkerker, daarentegen
heeft veel meer belangstelling voor de indruk van de momentop
name, de reeksen van kleine tafereeltjes wijzen in die richting,
filmpjes die bepaalde situaties uit het verleden moeten vasthou
den. Haar etsen staan in zijdelings verband met de ceramische
figuurtjes; even gezien, leuk, maar niet overrompelend. Haar
etstechniek heeft een veel vaster fundament dan haar cerami
sche capaciteiten.
Belangrijkste
En Sjoerd Bakker is met zijn kleurenetsen toch wel de belang-
rijkte van de drie, niet alleen door zijn stevige expressie (vooral
in de werken die wat Japans aandoen) maar ook door de andere
onderwerpen die met veel inzicht en zuiver dóórzicht en met
uitmuntende technische vaardigheid behandeld zijn.
Deze JA-tentoonstelling duurt t/m 13 februari.
JAN VERHEIJEN
Bernard Lutz: Man met baret.
De Wassenaarse vereniging van amateur-beeldende kunstenaars
Ars et Studium heeft sinds kort de beschikking over een eigen
atelier, de vereniging kon een lokaal huren in het gebouw van
de r.k. kleuterschool in de Kerkstraat. Zaterdagmiddag 5
februari om drie uur zal wethouder A. J. M. van der Klaauw
de opening van het lokaal verrichten.
Dank zij de nieuwe behuizing kunnen de verschillende lessen
over verschillende avonden, middagen en ochtenden wordeq
verspreid. Er wordt getekent, geschilderd en geaquarelleerd en
er worden wandkleden gemaakt. Zodra er voldoende belangstel
ling voor is begint men ook met beeldhouwen. Voorzitter van
Ars et Studium is Fred Klaassen, secretaresse is mevrouw
Frowein, Laan van Koot 16, tel. 78168.
ding van drs. W. Hazevoet. De
openingsuren zijn op werkda
gen 's middags van half 2 tot
half 5, dinsdag, woensdag en
vrijdag 00k 's morgens van
half 11 tot 12 uur, op zaterdag
van half 11 tot half 5 en ten
slotte op de koopavond, don
derdags, van 7 tot 9 uur. De
toegang is zoals gewoonlijk
gratis.
restaurant van Joop en Ine Droogh: een goed tehuis voor
Het exclusieve
fijnproevers.
