Stenen
spreken
nog
altijd
voor
Tjerk
Vermaning
Rechter beslist ovei
waarheid en leugen
Het eeuwig lachende „volk van
de vrijheid" maakt zich niet druk
BANGKOK Er zat maar weinig schot in de rij
wachtenden voor de douane-controle op het vlieg
veld van Bangkok, Don Muang. Grondig onderzoch
ten Thailandse beambten elk stukje bagage. Zonder
plichtplegingen werd zelfs het kleinste pakje open
gemaakt Voor me stond een jonge Thaise en zoals
dat dan gaat, voor we het wisten waren we in een
levendig gesprek gewikkeld. Waar ik naar toe ging?
Naar Hongkong. Zij ook. Dat deed ze wel vaker,
vertelde ze. Ze schoof twee groot-formaat tassen
op de grond voor zich uit toen de rij weer vijftig
centimeter opschoof. Ze woonde in Bangkok en
werkte als secretaresse, vertelde ze. Geen slechte
baan maar het betaalde niet zo best Aan de tassen
hingen haar naamlabels, miss Wan pen Sirikul.
Een half uur en een hele levensgeschiedenis later
begon een nors kijkende douane aan het onderzoek
van haar eerste tas. Typisch vrouwelijke hebbedin
getjes werden uitgestald op de tafel. De beambte
leek tevreden. Hij begon de tas weer te vullen, tot
hij plotseling, als bij ingeving, de vrouw aankeek
en met zijn beide armen, de een in de tas en de
ander er buiten, de binnenhoogte van de tas verge
leek met de buitenhoogte. Er ontbraken een paar
centimeters. Er klonk een onverstaanbaar bevel in
het Thais en vanuit het niets kwamen plots drie
zwaar bewapende politieagenten opduiken die af
wachtend rond Wanpen gingen staan. Ze vertrok
geen spier van haar gezicht toen de douanebeambte
de dubbele bodem uit haar tas haalde en daar zakje
na zakje wit poeder uit haalde. Heroine.
Zoals een douanechef, luitenant Anant Pananat,
later vertelde, 17,3 kilo in totaal in beide tassen,
die in Thailand zo rond de 87.000 gulden waard was,
maar in Hongkong zeker 1,25 miljoen gulden op zou
brengen.
Het was de dagen ervoor trouwens ook al raak
geweest met de vangst van drugsmokkelaars op het
vliegveld Don Muang. Een 20-jarige Japanner, Shi-
geki IJima, wilde met een schilderij door de douane
heen. Met alle eerbied voor de schone kunsten
bekeken de beambten de lijst eens wat nader en
haalden er vier ons marihuana uit. De Japanner
vertelde dat hij de lijst voor 1600 gulden van een
taxichauffeur in Bangkok gekocht had.
Twee Maleisiërs, Sim Chin Tex en Oi Hoei Ke,
werden diezelfde dag gegrepen toen ze met koffers
met dubbele bodems door de douane wilden. Be
stemming een Al Italia vlucht naar Rome. Goed
verborgen zat in beide koffers 4,5 kilo heroine.
Een 23-jarige Chinees, Fung Yu Tong, een kelner
in een restaurant in Hongkong, probeerde vijf kilo
heroine door de Bangkokse douane te smokkelen.
Hij had geld nodig om te kunnen trouwen en een
Hongkongse zakenman, ene Hong, had hem 25.000
gulden beloofd voor dit vrachtje, dat op de zwarte
markt in Hongkong bijna een half miljoen zou
opbrengen.
Ondertussen had de Hongkongse politie een 40-jari-
ge Chinees aangehouden die met negen blokken
morfine door de Bangkokse douane was geslipt.
Waarde: 10 miljoen gulden.
Het centrum voor de onderdrukking van de narcoti-
cahandel hier in Bangkok maakte zojuist bekend,
dat drie van de belangrijkste narcoticahandelaren,
„spillen waar de handel om draait", zijn gearres
teerd. Een woordvoerder van het centrum legde er
de nadruk op dat hiermee door de narcoticapolitie
een enorme taak was verricht omdat, zei hij, „deze
mensen zeer veel invloed hebben in hun kringen".
Des te belangrijker was de arrestatie omdat „we
soms zeker weten wie de belangrijkste handelaren
zijn, maar ze niet kunnen grijpen bij gebrek aan
voldoende bewijs".
Het zijn er maar een paar van de duizenden arresta
ties die jaarlijks door de politie van Thailand onder
drugsmokkelaars worden gedaan. En tevens het
bewijs dat in elk geval in dat land van de drie,
die samen de „gouden driehoek" vormen (Thailand,
Birma en Laos), veel gedaan wordt om het drugver-
bruik en de drugsmokkel eronder te krijgen. En
dat is bar hard nodig. De „gouden driehoek" expor
teert jaarlijks meer dan 30 ton heroine. In Thailand
alleen al zijn 600.000 drugverslaafden en 60 tot 70
procent van hen zijn tussen de 15 en 24 jaar oud.
Toen de regering in januari 1959 in een groots
opgezette actie alle opiumkitten sloot, waren er nog
maar een kleine 80.000 verslaafden. Jaarlijks kost
Voorzichtig wordt de papaver opengesneden, om de melk te kunnen opvangen. Van deze
papavermeik wordt opium gemaakt
de drugbestrijding Thailand bijna anderhalf miljard
gulden. Ondanks de harde maatregelen van de
regering om druggebruik en drugexport de kop in
te drukken lijkt, althans voor de experts hier in
Thailand, het probleem alleen maar ingewikkelder
te worden. Het aantal druggebruikers neemt nu
eerder toe dan af.
Het is dan ook niet verwonderlijk dat de regering
zojuist een nieuw drugbestrijdingsplan heeft afge
kondigd; het vierde plan genaamd. De voornaamste
punten eruit zijn wel dat er betere voorlichting over
de gevaren van drugs gegeven gaat worden, dat de
anti-narcoticadiensten meer middelen tot hun be
schikking krijgen, dat er meer klinieken voor ver
slaafden zullen komen en en dat is misschien
wel de belangrijkste maatregel dat de bóeren-
stammen in de bergen van het noorden overgehaald
worden om andere gewassen te gaan telen dan de
opiumpapaver. Ze zullen daarvoor geldelijke steun
krijgen.
Gedurende de komende vijf jaar moet het areaal
grond dat nu voor de winning van opium gebruikt
wordt met de helft verminderen. De regering van
Thailand denkt daarmee tevens de hand over hand
toenemende criminaliteit 'terug te kunnen brengen.
Daarvoor wordt ook in vijf jaar het aantal politiea
genten met 15.000 vergroot.
Maar Thailand is het land van de glimlachende
mensen: ook al lopen ze met revolvers duidelijk
zichtbaar in hun achterzak. Het is het land van de
vrije mensen, dat betekent de naam Thailand zelfs
letterlijk. Maar bovenal is het het land dat onoffi
cieel tot lijfspreuk heeft: „Mai pen rai" en dat
betekent: wat geeft het allemaal, wat maakt het uit,
wat zullen we ons druk maken.
Met die mentaliteit van een volk moet de regering
wel van bijzonder goede huize komen om haai
onderdanen zoveel discipline bij te brengen, dat
drugverbruik en criminaliteit sterk terug gaan lo
pen. Daar kunnen evenmin de tientallen miljoenen
die Amerika in Thailand pompt, iets aan verande
ren.
-Hoe weinig gedisciplineerd het Thai-volk is moge
blijken uit het feit dat hier in Bangkok sinds de
staatsgreep van 15 oktober reeds 20.000 mensen zijn
gearresteerd omdat ze op straat werden aangetrof
fen tijdens de spertijd van 's nachts twaalf uur tot
half vijf. Na betaling van een boete van ongeveer
10 gulden werden ze dan weer vrijgelaten. En wat
te denken van het feit dat sinds 8 november niet
minder dan 18.500 voetgangers een boete kregen
omdat ze geen gebruik maakten van de zebrapaden
Discipline staat niet hoog in het vaandel van het
„volk van vrije mensen".
Het gebrek aan discipline is niet de enige reden
waarom het druggevaar vanuit Thailand nauwelijks
minder wordt. Wil het drugprobleem in de „goudi
driehoek" werkelijk goed aangepakt worden, di
zal het gezamenlijk door de drie betrokken landt
gedaan moeten worden. En dan beginnen de
lijkheden. Thailand, dat de communisten haat, wei
gert samenwerking met de communistische Pathe
Lao in Laos en Birma hangt daar als outside
tegenaan. Redelijke betrekkingen met Thailanc
maar Laos is weer zo ver weg.
Het druggebruik in alle drie de landen stijgt onrus
barend. Reden is onder andere de vrij lage we
stand. Een kantoorbediende in Laos krijgt zo'n 3.0(
baht per maand, dat is een kleine 400 gulden. Ee
fabrieksarbeider 350 gulden, een dienstmeisje noi
geen 100 gulden. Velen zoeken hun heil in drug
om hun ellende te vergeten. De drughandel word
door die lage welstand alleen maar bevorderd. Ee
centje bijverdienen is altijd welkom.
Minister Van Agt van Justitie gaat in Thailand ee
eigen politieman neerzetten. Hij moet er gaan si
menwerken met collega Peter Law, een Engelsmar,
en Tom Brown, een Canadees. En met Amerikaans-
collega's als Brian Hodges en Lionel Ferry. Aan dit
samenwerking zal het niet ontbreken. Maar of hé
veel zal uithalen valt te betwijfelen. Drughandel val'
niet te bestrijden met een politieman aan de broij
maar alleen met geld, zeer veel geld. Geld oil
tipgevers te betalen, geld om salarissen van politi
en douaneambtenaren op te trekken, zodat ze moe
lijke'r omkoopbaar zijn. Geld om opiumverbouwer
de boeren tot andere winstgevende cultures te brei
gen. Van een in Bangkok gedetacheerde, rapporte
schrijvende Nederlandse politieman valt weinig he
in dat opzicht te verwachten.
De Thai heeft er maar een mening over: Mai, pe
rai, wat zullen we ons druk maken?
GERARD CRON'
Van een onzer redacteuren
HAVELTE Tjerk Vermaning, gedreven ama
teur-archeoloog, vond in de jaren zestig stenen
werktuigen in Drenthe, waarvan prof. dr. H.T.
Waterbolk in Groningen getuigde dat ze „het
bewijs van menselijk leven in Drenthe tot
50.000 jaar terug brachten", Vermaning werd
met eer overladen. In 1966 ontving hij 10.000
gulden voor zijn werk. Het provinciaal mu
seum van Drenthe kocht een groot aantal
stenen werktuigen, waarvan zowel prof. dr.
J.D. van der Waals van het biologisch archeo
logisch instituut van de rijksuniversiteit in
Groningen, als diens opvolger, prof. dr. Water
bolk, de schatwaarde garandeerden. Ook het
Fries museum in Leeuwarden, het Nederlands
museum voor anthropologic en praehistorie in
Amsterdam haastten zich, een deel van de
historische buit tegen goed geld binnen te
halen.
Sinds hij met zijn vondsten bij de „weten
schap" over de vloer kwam, heeft Tjerk Verma
ning gestreefd naar erkenning als deskundige.
Die erkenning zou de vorm moeten hebben van
een ere-doctoraat in Groningen, maar daar
brak het lijntje. Nog in februari 1975 publiceer
de het vakblad „Archeologica" een artikel van
prof. dr. Waterbolk en diens wetenschappelijk
medewerker, drs. Dick Stapert, dat uitging van
de echtheid van de vondsten. Maar op 18 maart
van dat jaar werd Tjerk Vermaning gearres
teerd. Hij was door de beide heren beschuldigd
van oplichting en vervalsing.
Is Tjerk Vermaning: een tweede Han van Mee
geren, de grote schilderijen vervalser, die „Ver
meers" aan bijna de lopende band schilderde?
Op 2, 3 en 4 februari van dit jaar moet Tjerk
in Assen voor de rechter verschijnen. Het
gerecht moet de wijsheid van een Salomon
hebben. Verkla&rt de rechter de amateur-ar
cheoloog schuldig, dan brengt hij een forse
deuk toe aan de reputatie van twee hooggeleer
de heren, die zo stellig voor de echtheid van
de vondsten instonden, dat Vermaning kon
zwendelen.
Blijkt Vermaning onschuldig, dan gaan de we
tenschappelijke carrière van diens beschuldiger
Stapert, en de goede naam van professor Wa
terbolk de mist in. y
Wordt Vermaning vrijgesproken, dan worden
kool en geit gespaard. Maar dan wordt ook de
harde kern van de zaak, de wetenschappelijke
waarde of onwaarde van de eeuwenoude stenen
vermorzeld en onder de groene tafel geveegd.
Het uitgangspunt van Vermanings advocaat,
mr. G.M. Doornbos uit Assen, is dat in het
wetboek van Strafrecht alleen sprake is van
met name genoemde gevallen van vervalsing,
zoals „valsheid in zegels en merken" en „vals
heid in geschrifte". Nergens wordt er in gespro
ken over „vervalsing van stenen". Natuurlijk
is het strafbaar om door listige kunstgrepen of
door een samenweefsel van verdichtselen ie
mand te bewegen tot het afgeven van enig
goed. „In dit geval geld. Maar dan moeten de
stenen vals geweest zijn en moet Vermaning
van de vervalsing geweten hebben". Het gaat
voor de rechtbank in Assen onder meer over
een aantal door Vermaning verkochte vondsten
In 1965 kocht het provinciaal museum van
Drenthe twee groepen (samen 127) midden-pa-
leolitische artefacten, die Vermaning in Hooi
ersmilde gerooid had. In 1967 kocht het Nede
lands museum voor Anthropologic en Praehi
torie in Amsterdam ruim 400 artefacten u
dezelfde cultuurperiode, die in Hijken (get
Smilde) uit de grond gekomen waren. In 191
kocht het Fries museum in Leeuwarden e€
aantal bijlen uit de nieuwe steentijd. Ze war«
door Vermaning opgediept uit een sloot I
Ravenswoud (Fr.), waarin een boer alle stent
placht te storten die bij het ploegen van zi]
akker omhoog kwamen.
In 1973-74 vond Tjerk in Eemster (gem. Dwi-
geloo) 162 midden-paleolitische gereedschaj
pen. Dat aantal liep, nadat het land diep
ploegd was, nog op tot 543! Daar tussendot
bracht hij andere „beroemde stukken, zoals I
abbevillien vuistbijl van het Blauwmeer (Sm
de) en een andere vuistbijl uit het oud-paleo
thicum in Hijken aan het licht. Op aandra)
van professor dr. J.D. van der Waals verkod
hij een aantal stenen aan musea en dergelijl
In maart 1975 werd Vermaning gearresteerd
beschuldiging van vervalsing en het daan
getrokken voordeel. Hij werd echter weer
vrijheid gesteld, omdat men niet voldoen)
bewijs tegen hem kon inbrengen.
Of de bewijzen er thans wel zijn zal de recht
op 2, 3 en 4 februari beslissen.
