ANGS OMWEGEN
prig Roemeens
)D basis van de
opontho
panfluit
BMW Van der Plas geeft ook tegen
Swift ruime voorsprong uit hemden
Nieuwe Komedie niet overtuigend
Stampvoetende
verdachte voor
kantonrechter
Bijbelse toonkamer
geeft alle
oud- en nieuw
testamentische
informatie
odewijk Brussé:
nan zadelmaker tot
tennaaier
het onzekere...
R SDAG 21 DECEMBER 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 5
DOOR '-'P mi'n omwe9en door stad en land kom ik graag mensen tegen. Elke
morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
TON u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer vari mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 12 22'44; u kunt dan naar toestel 18 vragen.
"li
"krstconcert
O in
ndsgehoorzaal
EN Het jaarlijks terug-
ide kerstconcert dat onder
ciën van K&O staat wordt
en 22 december in de grote
van de Stadsgehoorzaal te
in gegeven. Aan het con-
werken mee het Gewes te-
Orkest onder leiding van
Veelo en het koor van de
arlandse Bachvereniging.
koor fetaat onder leiding
Charles de Wolff. Solisten
jtfThea Ekker van der Pas,
ai an, Pleun van der Linde,
Herman Hopman, trom-
,En Radko Berka, trompet,
s
programma omvat werken
Bach, Tomasi, Schütz, Mar-
Vivaldi, Haydn, Kodaly,
Reger en Andriessen. Het
ert wordt besloten met een
0 inzang met het publiek on-
eiding van Lex Veelo.
1 toerkoop: bureau K&O,
v e Vest 45 of telefonisch via
1 ner 141141 of 141200. Toe-
'sprijzen van 6,25 tot
j ,50. Eventueel ook nog op
vond zelf aan de zaal. Aan-
van het concert: 20.15 uur.
1 u'ege de gebruikelijke grote
1 top wordt men aangeraden
üjdig m het bezit te stellen
kaartjes
(Van onze sportredactie)
KATWIJK Swift 't Winkeltje heeft gis
teravond in de enige zaalvoetbalwedstrijd
in de hoofdklasse van deze week, met 8-7
gewonnen van het Katwijkse BMW Van der
Plas. Swift plaatste zich door deze overwin
ning weer aan kop van de ranglijst. Van
der Pias werd door het kostbare verlies nog
vaster op de laatste plaats gezet.
Overigens hebben de Katwijkers, zoals zo
vaak deze competitie, de zege weer voor het
grijpen gehad. Al na twaalf minuten spelen
leidde de formatie van coach Cees van der
Plas met 4-0. Een ruime voorsprong die
normaal gesproken een forse dosis zelfver
trouwen in een team brengt. Niet echter bij
Van der Plas. De ploeg bleef ook bij 4-0
nerveus spelen en raakte spoedig daarna in
paniek toen de Leidse tegenstander (enigs
zins) op dreef kwam. Via 5-2 en 6-4 maakte
Swift op 6-6 de achterstand ongedaan. Twee
fouten van de tot op dat moment sterk
spelende doelman Floor Schaap beslisten
het, tumultueus eindigende duel - Swift
moest twee minuten met slechts twee veld-
spelers opereren - definitief. Scoreverloop:
1-0 Wim van der Plas; 2-0 Lourens Mouter;
3 en 4-0 Wilbert Witteman; 4-1 Koos van
Egmond; 4-2 Piet Gubler; rust; 5-2 Wim van
der Plas; 5-3 Van Egmond; 5-4 Gubler; 6-4
Gerard Slierings; 6-5 Jan van der Reyden;
6-6 en 6-7 De Roo; 6-8 John Janssen; 7-8
Slierings.
Northgo-Cup
Morgenavond wordt in de Noordwijkse
Northgohal weer gespeeld om de Northgo-
Cup. Het betreft de tweede ronde van dit
toernooi t.b.v. de Nederlandse Invaliden
Sportbond. Programma: acht uur: Sieme-
rink - Oud Feyenoord; negen uur: BC Faase
- Oud Internationals; tien uur: Glasbergen
de Best - Zwaanvogels; elf uur: Rolly Golf/S-
tippie - Swift Winkeltje.
LEIDEN Vormings
theater hoort in de
Leidse Schouwburg niet
thuis. Zo speelde de
Nieuwe Komedie gister
avond het stuk „Kost
winner, wat is dat, pa?"
op eigen verzoek in het
LAK-theater. Dat biedt
een voor deze theater
vorm geschiktere accom
modatie.
Het stuk heeft twee lagen: ener
zijds de strijd van een aantal
wijkbewoners voor het behoud
van hun buurt als leefgemeen
schap. Anderzijds een echtpaar
en een zoon, verwikkeld in het
traditionele generatieconflict.
De handelingen lopen parallel
en overlappen elkaar soms op
boeiende wijze.
De problemen tussen de ouders
en hun zoon komen tot leven in
een wandeling op koninginne
dag. Een schok der herkenning
voor wie een paar jaar geleden
in het LAK George Michel's
stuk „De zondagwandeling" ge
zien had, gespeeld door het
Brussels Kamertoneel. Het is
geoorloofd van plagiaat te spre
ken, aangezien de ontlening aan
dat toneelstuk nergens verant
woord wordt en als tekstschrij
vers voor „Kostwinner" slechts
Otto Dijk en Wim Meeuwisse
genoemd worden. Een kwalijke
zaak.
Het vormingstheater van de
Nieuwe Komedie is trouwens
ook voor de rest niet erg over
tuigend. Nogal ongenuanceerd
worden de personen van de „te
genpartij" neergezet als de Ha-
dimassa-figuren die we allang
kennen. De humor van het stuk
wijrdt twijfelachtig, ^ls het pu
bliek uitsluitend lacht om het
belachelijke van die karikatu
ren. En verder wordt de kist
met toneelmiddelen weer eens
flink overhoop gehaald. Over
daad schaadt, bij dit soort thea
ter zeker.
Een paar goede acteurspresta
ties daargelaten blijft er niet
veel over. De Nieuwe Komedie
maakt een elitaire en gevestigde
indruk. Dat mag niet bij vor
mingstheater, want eenvoud en
originaliteit zijn belangrijke ba
gage op de moeizame weg naar
een mentaliteitsverandering.
JOS NIJHOF
LEIDEN „Er wordt hier toch
recht gesproken?", informeerde
een woedende verdachte stamp
voetend op de zitting van het
Leidse kantongerecht. „Ik wens
niet in de rede gevallen te wor
den", voegde hij rechter Van
Dijke hierop toe, waarbij hij
enige malen het verdachtenhek-
je vol met de vuist trof.
Oorzaak van de enigszins woes
te ontboézemingen van de ver
dachte waren de interrupties
van rechter Van Dijke, die
trachtte te voorkomen dat de
man evenals vorige keer - het
was een aangehouden zaak - al
te uitvoerig op zijn zaak zou
ingaan. Die vorige keer was het
gevolg geweest van een minder
prettige confrontatie van ver
dachte met de Leidse politie;
volgens zijn verklaring was hij
toen, stilstaand bij een duistere
benzinepomp op de Plasman-
laan door de inzittenden van
een wantrouwige surveillance
auto lelijk op de korrel geno
men toen hij het niet op prijs
stelde dat de auto naar het bu
reau werd gevoerd.. De politie
agenten hadden nu een verkla
ring afgelegd, die de man had
doorgenomen en die hij nu even
op de „onwaarheden" met de
rechter en mevrouw mr. Klop
per, de officier wilde doorne
men. Toen dat niet helemaal
lukte raakte hij opgewonden,
nam toen weer gas terug, gaf
zijn mening over de Leidse poli
tie en verzocht de rechter de
zaak nogmaals te willen aan
houden, waartoe deze ook be
sloot
„Het was een groene bestelau
to", verklaarde de als getuige
optredende parkeerwachter bij
de aangehouden zaak van de
botsing tussen taxi en VW-busje
In Verbum Dei het patriciërshuis, waar ruim vier jaar geleden
pater C. A. van Vliet of de Vrouwen van Bethanië verving om
aan de Leidse Plantage het Woord Gods systematisch aan de
kleine klok te hangen is sinds gisteren een toonkamer
ingericht. Een aanvullende permanente expositie in het beleids
kader van Verbum Dei: katechese, informatie, actie en bezin
ning. Ik teken daarbij graag aan, dat de actie verzinnebeeld
wordt door de aanwezige Wereld-winkel en de bezinning door
de achteraan gelegen kapel, wat niet wil zeggen, dat de bezin
ning achteraf dient te geschieden. Alles blijft ingebed in een
aan deze tijd aangepaste functie met betrekking tot de levens
vragen, de mens in de maatschappij, de sociale betrokkenheid
binnen het gehele wereldverband.
De informatie heeft nu weer een nieuwe stoot in de goede
richting gekregen, beneden in de kamer naast de voordeur.
Dank zij de medewerking van het fonds Kath. Bijbelstichting.
Hierdoor beschikt het documentatiecentrum thans over een
uitgebreide collectie aan bijbelgerichte literatuur: boeken van
de Kath. Bijbelstichting KBS en van het Ned. Bijbel Genoot
schap NBG van reformatorische huize. De bijbels van KBS en
NBG liggen in het boekenrek broederlijk naast elkaar. Pater
Van Vliet: „Deze blijvende toonkamer is vooral ingericht ten
behoeve van degenen die zich afvragen, wat er zoal versbhijnt
op het terrein van bijbeluitgaven niet alleen, maar ook wat
betreft boeken en boekjes die de mensen in een speciale situatie
(zieken, bejaarden, eenzamen, jonggehuwden enz.) aanspreken.
Ook zijn hier veel uitgaven van commentaren op de bijbel te
vinden".
Ook bij Verbum Dei bereidt men zich deze dagen op het
Kerstfeest voor op avondlijke bijeenkomsten. Vrijdag 24 dec.
is men van harte welkom vanaf 22.00 uur; de kerstnachtviering
begint om half elf. Graag een berichtje als men daaraan wil
deelnemen.
de Leidse politie kon de panfluit en de donker-
Roemeense schone niet weerstaan
Daar stonden, zaten en dansten ze dan: negen
vriendelijke doch bibberende Roemenen, op het
Kort Rapenburg, de toegang tot het Galgewater
versperrend (met edelmoedige toestemming van de
Leidse verkeerspolitie) en bijna op de stoep van
het rode hoofdkwartier der geboorteregeling. Ei
genlijk hadden ze begin november al in ons land
moeten zijn, maar „Den Haag" zette de donkerogige
musici en de danseressen met hun albasten voorko
men de voet dwars. Afgelopen zaterdag evenwel
mochten ze binnenkomen en ter gelegenheid daar
van werd gisteren tijdens het spitsuur een nummer
tje weggegeven door het dankbare radio- en televi
sie-orkest van Boekarest - zo is het me tenminste
verteld - omgeven door stafleden van Holiday Inn
Leiden (waar de zigeunerklanken tot aanstaande
zaterdag de eetlust moeten opwekken en verder
begeleiden) en door consul S. Aridronic en vice-con
sul V. Nistea.
Het Roemeens oponthoud
werd op straat geserveerd op
basis van een verlokkende
panfluit en vurig aangelengd
met cymbaal, viool, accordeon
en bas. En gefluit erbij, want
dat hoort zo. De dames en
heren waren zó warmge-
draaid, alleen de cymbaal
moest op temperatuur worden
gehouden met krantepapier in
het binnenwerk.
De agent der motorpolitie, die
gehoopt had zich alleen te be
palen tot het voorkomen van
I aan. Een uitzonderlijk decor voor een oud Éedrijf en een
schaduw van een beuk, die minstens twee eeuwen nodig
?ehad om zo groot te worden, en een boom waaraan ooit
zijn gesignaleerd, wordt aan de Middelweg, die zo
als Leiden zelf, somtijds nog steeds aan tenten naaien
veel ouder ambacht. Lodewijk Bernardus Brussé (46) is niet
rgi s van een moderne aanpak, maar het oude handwerk zit
in,1 n°g steeds in de vingers en hij maakt zaken die een fabriek
aan kan.
jn grootvader huurde hier 75 jaar geleden dit pand. Hij was
elmaker. Vader trouwens ook en eigenlijk ben ikzelf van
lenjsuit ook zo'n zadelmaker, maar sinds de oorlog is daar de
uit natuurlijk; die bedrijigheid is helemaal verwaterd sinds
erf gaan. Zestien jaar geleden ben ik zelfstandig zadelmaker
esfk>rden. Op de trimclub in Leiderdorp, waarvan bijvoorbeeld
p Stokkermans en Cees van Ooyen ook lid zijn, word ik
roon de tentennaaier genoemd".
lewijK tsrusse vertelt me,
de zeilmakerij een bedrijf
vaar erg veel onder valt.
<Jidaag de dag nog steeds.
begint in feite al met de
Ivaart, maar aan die jacht
je makerij doet de heer Brus-
(niet mee. Het is veel meer
tentenreparatie, het ver-
rai rdigen van fietstassen, dek-
den: „Het puur specialisti-
e werk trekt me: werk voor
Ptyenhuizen, met riemen en
onjinen. Ook voor de Lichtfa-
iken, bijvoorbeeld bepaal-
w<|leren tassen waarvoor eerst
ontwerpje gemaakt moet
'den; eigenlijk is dat weer
te zadelmakerswerk. Brus
sé: „Het zeilmaken gebeurt te
genwoordig hoofdzakelijk met
kunststoffen. Zonder die stof
fen zou je niet eens meer som
mige produkten kunnen ma-,,
ken. Je ziet werkelijk nog wel
het verschil tussen een fietstas
en een fietstas. Ik ken klanten
die al 25 jaar een fietstas ach-'
terop hebben, onverslijtbaar,
door mijn vader nog ge
maakt".
Dan heb je nog de kappen
voor vrachtwagens, met afme
tingen vanaf ruim 4 tot bijna
13 meter lengte. Een vrij ge
voelige materie, want een
chauffeur op weg naai* Joego
Lodewijk Brussé achter de machine en het katoendoek dat een kraam moet gaan bedekken
slavië komt aan de grens niet
verder als hij een scheur in z'n
kap heeft; daar let de douane
erg scherp op. Dan moet Brus
sé de boel „even" repareren,
al is het 10 uur 's avonds, want'
de lading moet verzegeld kun
nen worden". Brussé's zoontje
Michel van 4 komt met een
Lieveheersbeestje in een jam
potje aanzetten: „Papa, kun je
geen huisje voor hem maken?"
Papa kijkt bedenkelijk; dat zal
dan wel een tentje moeten
worden...
Tegenwoordig wordt bij Brus
sé meer gelast dan genaaid.
Ook in dit vak is het perfectio
nisme binnengedrongen: „En
fin, wat de fabriek niet maakt,
maken wij. Zo is het tenslotte.
Een uitstervend beroep, zeker
in een tijd waarin je je steeds
meer afvraagt wie er eigenlijk
nog wil werken". Aan de muur
een oud gareel, door vader
Brussé nog gemaakt. Vroeger
liepen paarden nog in dit ga
reel bij het ploegen. Ook paar
den ploegen nog zelden meer.
Het is een gedegen, „hard
leers" gareel aan die wand,
een kunststuk, een voorbeeld
van vakmanschap. Lodewijk
Brussé maakt de overgang
naar het onzekere mee, zijn
oudste zoon zit op het athe
neum, een opvolger zit niet in
hem. Michel misschien? Dat
duurt nog minstens 14 jaar. Zo
maakt het oude vertrouwde
plaats voor het onzekere nieu
we, het is afwachten en je tijd
uitdienen; vanzelfsprekend is
er niets meer, vindt ook Brus-
Het frame van een hondebed
je: „meneer Brussé, wilt u
daar even een nieuw dekkie
voor maken?". Ergens op de
werktafel ligt een met flanel
gevoerde hoes voor de nieuwe
vleugel van K&O, evenals
een hoes voor een „soesa-
foon". Brussé laat zich als
kleine zelfstandige graag even
uit z'n tent lokken: „m'n groot
ste zorg is mijn gezondheid,
want als ik niet meer kan
doorgaan met dit werk, gaan
ze naar een ander. Werken wil
ik nog erg graag. Misschien
ben ik Leidens laatste tenten
naaier...".
op de Steenstraat. De taxi
chauffeur. voor wie de verkla
ring van de parkeerwachter niet
voordelig was geweest zei hie
rop: „Als u zo goed hebt opge
let, waarom is het u dan niet
opgevallen dat de bestelauto
crèmekleurig was?" (scherp).
Waarop de bestuurder van de
bedoelde auto verklaarde: „hij
was blauw" (lakoniek). Een in
zittende van de taxi meende ten
slotte nog dat de bestelauto de
kleur wit toegedaan was. en
toen moet het de rechter onder
hand wel in vele kleuren gedui
zeld hebben.
Een olympisch kampioen scher
men - zoals hij zelf zei - stond
gisteren terecht wegens het rij
den van 110 kilometer per uur
in Katwijk op een weg waar 50
als aanbevolen geldt. „Het is
technisch onmogelijk om daar
110 te rijden", vond hij. „ik ben
geen race-amateur en bovendien
rijdt niemand daar 50, hetgeen
uw politie tolereert", verklaarde
de niet van Nederlandse af
komst zijnde man verder nog.
Tegen de politie had hij nog
gezegd: „U kunt beter op dron
ken mensen letten of op mensen
die liefdesrelaties in hun auto
verrichten". Erg tevreden was
hij niet over de verbalisanten,
met wie hij geschermd had.
(met woorden dan). Volgens zijn
verklaring hadden ze in zijn ooi-
staan tetteren en waren ze mili
taristisch te werk gegaan. Me
vrouw Klopper was niet erg in
genomen met het rijgedrag van
de man en eiste 200 gulden boe
te met een voorwaardelijke ont
zegging der rijbevoegdheid.
Rechter Van Dijke hield het op
180 gulden zonder ontzegging.
aanrijdingen, had buiten de
gipsy gerekend en werd door
de lustige dames met linten
aan hun hoeden in een soort
zakdoekendans meegevoerd.
Nadien was het welletjes en
werd nog een intiem concert
gegeven ten burele van onze
krant, met dampende koffie
en een gebakje om bij te ko
men van de waterkoude om
standigheden buiten. Helaas
voelde men zich - breed grijn
zend - verplicht, die stomme
tulpen uit Amsterdam erbij te
Vurige Roemeense dansen op de klanken van cvmbaal en panfluit op het Rapenburg, door vriendelijk
lachende maar verkleumde musici en danseressen
halen. Het zij de warmbloeden
der Zwarte Zee vergeven; het
is uiteindelijk gewoon een
kwestie van instuderen. Na 20
januari strooit het gezelschap
nog twee maanden zigeuner
ken" heeft ten lange leste dan
toch nog de panfluit geïmpor
teerd.
