Beleggings-
bewijzen
tot
m
Spaar-
depositos
"*9%
2 Zekere vormen van beleggen bij de RPS:
bij di
Beleggen
Ie RPS?
Zeker!
Rijkspostspaarbank
ie zinnen
tekeningen kan gebruiken? Dan teke-
liét zo hard en net zo mooi. En proberen
met hun tongetjes uit hun mond
fijn binnen de lijntjes te kleuren. Hadden ze
tenminste allemaal trots kunnen vertellen, dat
hun tekening boven het bed van Sinterklaas
hang^^^^f^^
..Soms kan ik ek met mijn hoofd niet bij, wat
die opüjpeders aanyStommiteiten kunnen beden
ken. NeS^^^^^^iders, die vol trots vertellen:
Mijn Jan^^^^^^Helooft niet meer in Sinter
klaas. Dat hebben ze hyn dan wel verteld: Sinter
klaas is een verklede Vent. Doodzonde, en dat
alleen maar scheppen, dat „die
van mij" zogenaamd zo piknter is. Je zou ze wat
doen, want je oiragflH^fecind heel wat. Laten
ze het toch zelf o^HbSHh^ prachtig moment,
ook om de period^H^H^^Roelen zich in een
complot van grote rraH^^Hnomen. Nu mogen
ze het spelletje meesjBH^B^kver de andere
kinderen. Geloof me: e^B^^Hkest bestaat er
„Als je het goed wilt doH^H^^^dus steeds
overal en altijd eerst aan^^^Hs denken.
Je moet jezelf op de tiende zetten.
En vooral geen ijdelheid \vaniMmfë|Bflk je dat
wonderlijke en mysterieuze, da^^^^^^Hdelijk
bijhoort. Je mag nooit vergetl^^^^^^^een
want dat mysterie is groter dan het dogma
der alomtegenwoordigheid. Het laatste ligt
een stuk simpeler dan menig eenvoudige
kinderziel zal veronderstellen. Een pak valt
overal te huren; bij ontstentenis van een
echte namaakbaard is de drogist gaarne
bereid in grote hoeveelheden watten te ver
kopen en onder de plaatselijke middenstand
zit altijd minstens één kleine zelfstandige,
die in zijn nering schmink-gerei voorhanden
heeft. Dat is het probleem niet. Maar sleur
een willekeurig iemand naar het restant van
de liefdadigheidsvereniging; laat hem tab
berd, baard en mijter aanschieten; druk
hij met zijn vrouw aeeiae. t,en bizar gege
ven, maar de werkelijkheid is vaak fantasti
scher dan men kan verzinnen. Toen zijn
vrouw met medeneming van het bovengebit
het huis verliet, stortte zijn wereld meen.
Niet alleen begon zijn mummelende ver
schijning weerstanden op te roepen, maar
ook zijn toegenomen heerszucht kostte hem
klandizie. Hij krijgt nog wel eens een in toch
tje, maar zijn tijd is voorbij. Het „Eerste
Nederlandsche Model-Spoorwegwezen Mu
seum lijdt aan roestvorming.
staat daar een surrogaat-Sinterklaas het
moeilijk met zichzelf te hebben. Hij deugt
niet voor het wonder, dat kleren nog niet
de Sinterklaas maken. Dét is het grote
mysterie voor volwassenen, dat zeer velen
het proberen, maar dat het slechts een enke
ling is gegeven Hém te zijn.
Uitgebreide onderzoekingen op dit gebied
hebben geen afdoende conclusies opgele
verd. Onlangs nog moest een gerenommeerd
wetenschapsman, die er acht jaar van zijn
leven aan gaf, constateren: „Hij mag dan
van de lijst der Heiligen zijn afgevoerd, Zijn
krijgen van een stomme, waarvoor Anderen
wel gehandhaafd bleven". Zelf had hij het
ook eens geprobeerd Hem te zijn, maar de
geleerde man moest tot zijn diepe schaamte
zijn nederlaag bekennen, ook al ging ogen
schijnlijk alles gesmeerd. „Ik heb Hem niet
gevoeld", was zijn bittere klacht Hij heeft
de resultaten van zijn studies dan ook ano
niem gepubliceerd. Ingewijden menen te
weten, dat hij inmiddels met ziekteverlof is.
Wellicht dat hij nu rijp is het nog eens te
proberen, want andere onderzoekingen heb
ben aangetoond, dat veel Sinterklazen in het
slepen. Het is een feit, dat winkeliers met
slechtlopende zaken en onderdrukte kan
toorklerken het grootste deel van het Sinter
klazen-legioen vormen. Schrijnend was het
geval, dat bij deze enquête uit de mijter
kwam, van de postbode, die net zijn 25-jarig
jubileum als Goedheiligman achter de rug
had. In zijn normale werk een onopvallende
man met slechts één verslaving: zijn model
spoorweg, waarover hij met harde hand als
stationschef regeerde. Een onschuldige af-
wijkinffi&e door zijn collega's werd gene
geerd presenteerde hii zich aan de
buitej^^^Êk als „Directeur van het Eerste
Toch bleek het een verbitterd man, die
zichzelf ter vermeerdering van zijn heer
schappij jaarlijks als Sinterklaas verhuurde.
Dat hij zich ooit tot de geestelijke stand
geroepen had geacht, liet hij daarbij over
vloedig blijken door het voortdurend op
dreunen van de Latijnse vervoegingen. Het
waren voor hem de hoogtepunten van het
jaar, als hij een paar weken zijn zeggings
macht kon uitbreiden tot de massa van
kleine gelovigen. Hoogtepunten ook, omdat
hij gedurende die tijd onbetwistbaar recht
Gelukkig de enkeling, die het wel is t
Hem te worden. Zoals Adrie van-Oorschot
(56), producer bij de afdeling gevarieerde
programma's van de VARA-televisie, al der
tig jaar „in het vak", waarvan zo'n dertien
als televisie-Sinterklaas. De Enige Echte dus,
zoals velen hem zullen beleven, want
jaarlijkse intocht op de televisie bete"
officiële opening van het
plaatselijke als
plaatsv^^^^^^^^^H^Hr twijfe
laars al teitaideHjke verschillen opmerken.
Hoe AdrijWban Oorschot de'loonde Hem
is geworJ
„Ik he^f
v erdoemenis afroepend over kinderggfc die
hun bardjes niet hadden*
munnfllfrftpt^piredikbties wai'SWUB^oals ze
lie enge boekjes met die
verscl^^HHdBatjes vol angstaanjagen
de fi^H^HHHkebossen en zakken om
de stJ jte kinderl nes in te stoppen. Ik zat
toen r^^^^^^^Kstenvak. Kindervoorstek
lingenVn zo. En dan speelde de voorzitl
of de Sinterklaas. Drama'!
Het moét ergens in\ Limburg geweest zijl
dat al ■OHRft moesten knielen all
Sinterklaas binnenkwam. Kregen ze de ze-'
gen. Toel^HHBoBiinpeten inhouden om
die man rot ter plekke de mijter van zijn
kop te scheiden. Om van de ellende af te
zijn, hebben we het zelf maar in het pro
gramma opgenomen. Zo rond half novem
ber schreef ik%an in het foldertje: „Adrie
van Oorschot hééft nu reeds berichi
gen, dat Sinterklaas op het feest erbij wil
zijn. Aangezien Sinterklaas vrije reis- en
verblijfkosten heeft zuiten geen extra beta
lingen worden verlangdZoiets. Gewoon
een beetje service voor de Munten. Als een
sleutelhanger bij een pak waspt
„Zo ben ik uiteindelijk bij de
rechtgekomen, want in die tijd
uitstekende reputatie opgebouwd,
al, toen ik zelf nog geloofde, heb ik me
afgevraagd: wat is dat voor een
wat praat hij vreemd? En die Piefen'met
hun stomme brabbeltaaltje. Dat is bij mij
nooit gebeurd. Het is een sprookje, een
verhaaltje, een heel mooi sprookje. Een van
de mooiste die ik ken. Een gezellige oude
baas, die tegen zijn verjaardag cadeautjes
uit gaat delen. Hij komt met een prachtig
versierde boot vol kleurige vlaggetjes en een
schoorsteen waar ook nog rook uitkomt. Dat
is toch geweldig?".
„Sinterklaas is gewoon een hele lieve oude
man en alle ouders, die andere meningen
hebben, kunnen ruzie met me krijgen. Ik
heb het meegemaakt, bij de eerste intocht
op de televisie. Zegt zo'n knulletje tegen me:
„Ik hoef niet mee, hè?" Mijn hemel, dacht
ik, de zielepoot. Weer eentje, die de dupe
is van ouders die tekort schieten. Wat bereik
je ermee door met iets griezeligs of een
boeman te dreigen? Als Sinterklaas na 6
december verdwenen is, blijf je toch met de
problemen zitten. Dat soort dingen verdom
ik dus. Eén keertje heb ik het gedaan, toen
de ouders me vroegen of ik Pietje eens op
het hart wou drukken op te houden met in
bed te piesen. „Sinterklaas plaste nog tot
zijn zevende jaar in bed", heb ik hem ge
zegd. „Ik weet precies hoe dat gaat. Dan lig
je te dromen dat je wakker bent, hè? Maar
het geeft niks; het is vanzelf weer overge
gaan". Kijk, dat is een veel betere benade
ring dan meteen „Viezerd!" beginnen te
roepen. Daar moet je Sinterklaas niet mee
lastig vallen, en óok niet met stotteren,
duimzuigen en die andere dingetjes".
Als een kind echt problemen heeft, moet je die goed oplossen. En een kind,
dat iets niet lekker vindt en zijn eten laat staan; nou, mag het misschien?
Ik heb nooit raapsteeltjes gelust. Rolpens, zure zult, hersens, hoofdkaas: ik
heb er mijn mond nooit aangestoken. Hoefde ook nooit van mijn moeder. En
ben ik daardoor een minder goed mens geworden? Dan heb je nog van die
moeders, die hun kind met geweld naar voren duwen: „Ga maar, hij doet
niets". Daar zit ik me om te verbijten. Allicht, je eigen opa doet toch ook
niets".
„Kinderen zijn gewoon hele leuke, kleine keutels en daar moet je het sprookje
zo mooi en zo echt mogelijk voor maken. Het wonderpaard hoort er ook bij,
dat zomaar op de daken rond kan stappen. Al is dót voor mij persoonlijk
niet zo'n groot genoegen. Paardrijden heb ik nooit aan gedaan. De intocht
is de enige keer per jaar, dat ik er op zit en dat valt knap tegen, 't Is hoog,
hoor, als je bovenop die rug zit. Volgens mij kiezen ze ook altijd het grootste
paard uit. Om me te jennen, zoals ook die jongens van de NOS steeds weer
komen vertellen, dat het paard 's morgens als een wilde achteruit heeft staan
trappen. Een aardigheidje, maar toch stap ik er altijd met angst en beven
op."
•'■jti&.v.i'Lc.
„Je weet maar nooit,
In coupures van f 1.000,- en f 5.00Ö,-.
3 jaar vast 7%%4 jaar vast 8 Vi%5 jaar vast
Elke coupure kunt u tegen een andere looptijd vastzetten.
U krijgt rente op rente. De rente komt samen met het gestorte bedrag aan het
einde van de looptijd vrij.Tussentijdse opneming voor aankoop eigen huis mogelijk.
Wilt u meer informatie
over deze RPS beleggingsvormen.
Vraag dan d.m.v. de coupon de gratis
folders aan of bel 020 - 5893137.
0017 bellen kan ook.
m
Minimum storting f 1.000,-.
2 jaar vast 7%, 3 jaar vast 8%,4 jaar vast 8V2%,
5 jaar vast 83/4%,6 jaar vast 9%
Elke deposito kunt u tegen een andere looptijd vastzetten.
Na de looptijd komt uw deposito automatisch vrij Rente jaarlijks beschikbaar.
Tussentijdse opneming voor aankoop eigen huis mogelijk.
Zend mij de folders "Beleggingsbewijzen" en "Spaardeposito s'
plus rentetarieven.
Woonplaats
Stuur deze coupon in een ongefrankeerde envelop naar
de Rijkspostspaarbank, Afd. Marketing, Amsterdam.
uw nationale spaar- en hypotheekbank
En vooral geen ijdelheid wan^^^H
wonderlijke en mysterieuze, da^^^
bijhoort. Je mag nooit vergeta
feestje voor kinderen is, gegeven c
opa met een witte baard. Verder nic^^^B
~HL
vreemde blinkend^^^^^^H
vent op dat beest met allemaal dringende kinde
ren eromheen. En de ouders die Jantje of Pietje
ven voor de neus van het paard omhoogsteken.
Nou is het geen baan om een gevarenverzekering
voor af te sluiten, ook omdat ze altijd het liefste
en het makste beest uitzoeken. Maar als het er
vandoor wil gaan, hou je het met geen tien man
„Bij de intocht in Willemstad is het gebeurd. Heel
lief beest, had de beste training gehad. Drum
bands, voetzoekers, rotjes, gillende keukenmei
den, geschreeuw... nergens schrok het meer van.
Op die kleinigheid na dan. Na de aankomst met
de boot hijs ik me op het paard (gelukkig laten
ze dat nooit op de televisie zien, want dat moet
geen gezicht zijn met die hele toestand van jurken
en onderrokken) en toen ik goed en wel zat
begonnen de sirenes te loeien van alle boten in
de haven. Op hetzelfde moment springt het paard
over een haag van kinderen heen. Ik dacht nog:
nou, daar ga je dan, Adrie. Nog zie ik dat bord
voor me van dat hotel: „Ingang". Maar dat paard
kon niet lezen. Dus wij met een noodgang rechts- överal" en altijd eerst aan1
af. Laat daar nou een doodlopend steegje zijn. je moet jezelf op de tiende
Moest-ie wel stoppen. En even later ik weer mooi
zwaaien, alsof er niets was gebeurd".
„Daar gaat het uiteindelijk om: dat mooie sprook
je van die lieve oude man zo mooi mogelijk
opvoeren. Ik ben er trots op, dat door mijn
optreden op de televisie het een stuk beter is
geworden, omdat ik de roe heb afgeschaft. Alleen
die spanning, die gezonde en prettige spanning,
is gebleven. Ach, je zou eens mee moeten gaan
op de boot. Al die duizenden kinderen op de kant,
die daar met z'n allen blij staan te zijn, dat je
er weer bent. Die sfeer voel je al honderden
meters van de wal af. Als de boot binnenloopt
voel je je een paar minuten de Enige Echte. Dan
vergeet ik dat ik Adrie heet. Niet, dat ik denk
Klaas of Nico te heten, maar je bent jezelf wel
even kwijt. Moet je even iets wegslikken van de
ontroering. Zelfs als ik erover vertel, krijg ik er
nog kippevel van".
„Maar het is zo over, hoor. Kom we gaan aan
het werk, Adrie, hoor ik me dan zeggen. Op naar
de burgemeesters. Die begrijpen er niets van.
Erger ik me dood aan. Terwijl die kinderen daar
staan te blauwbekken, beginnen die mannen van:
„Het is mij een eer en vreugde u hier in ons
mooie... te mogen begroeten, nu u weer voet op
Neerlands bodem hebt gezet. Een eer en vreugde,
omdat....". Nou, dan hoeft het voor mij al niet
meer. Een paar jaar geleden ben ik eens van
tevoren naar de burgemeester toegestapt en heb
ben we erover zitten praten. Hij was het helemaal
met me eens. Hij zou dan ook gewoon vragen
of we een goede reis hadden gehad, of het niet
te hard had gewaaid op zee. Zoiets. Ik blij, want
ik meende eindelijk iemand te hebben gevonden,
die het begreep. De boot legt aan, ik stap aan
wal en daar staat hij: beste jacquet aan, hoge
hoed op en ambtsketen om. Hij neemt zijn hoed
af en begint spiekend op het briefje daarin te
lezen: „Het is mij een buitengewoon voorrecht...".
„Dit jaar in Scheveningen precies hetzelfde. Heb
ben de officials het weer gewonnen. Staat daar
naast de burgemeester ook nog de Spaanse.am
bassadeur. Vraag me niet wat die man daar heeft
staan te vertellen. Ik zou het niet weten. Maar
hij zal het ongetwijfeld goed hebben bedoeld. Net
als degenen, die op het idiote idee waren gekomen
een tekenwedstrijd te organiseren. De winnaars
mochten bij Sinterklaas komen. Maar lieve hemel,
beseffen ze dan niet, dat al die andere kleuters
op dat moment worden gestraft omdat ze niet zo
mooi kunnen tekenen? Wie maakt dat trouwens
uit, wat de mooiste tekening is? Ze hebben er
allemaal even hard aan zitten werken. Waarom
niet gezegd, dat Sinterklaas een kale kamer heeft
waar nodig een nieuw behangetje op moet en dat
