Nederland nu
duidelijk aanwezig
Liever groene zeep
dan reinigingsmiddelen
1
NEDERLANDSE
KAPPERS OVER
FRANSE
HAARLIJNEN
Nieuwe serie culinaire boekjes
VAN^^UIsffiuiT
Veronica levert
ook takjes voor
bloemstukjes
9
(CINA 7,
^uun/in i
MAANDAG 22 NOVEMBER 1976
Op markten, supermarkten en bij bloemisten zijn in deze tijd
alleraardigste plantjes te koop met bont of groen blad, die in
november soms lieve blauwe bloempjes geven. Ze zijn niet
duurder dan een bos bloemen (vanaf 3,50) en tegen de
feestdagen kan men er kleine takjes van afbreken om zelf
„kerststukjes" te maken met wat tulpjes (De bloemist doet dit
ook) of hyacinthen erin. De naam is „Veronica", die een
ingewikkelde familieverhouding heeft met de „Hebe". Er zijn
echter talloze soorten in deze struikerige, houterige tuin- pot
en kamerplanten. Belangrijk is de „Veronica" koel en vorstvrij
te zetten (op een slaapkamer doen ze het bijvoorbeeld erg goed)
en haar flink en vaak af te sproeien. Het is mogelijk na de
bloei wat stekjes af te nemen door de helft van een tak af
te knippen en het uiteinde te poten in goede potgrond.
„Het woord „kapsel" is uit de
tijd". De heer J. M. Luchies,
Marketing Manager Coiffure
van het op een na grootste
concern van haarverzorging-
sproducten is ervan over
tuigd. „We kijken nu alleen
naar haar dat lekker zit". Het
moet los en beweeglijk om het
hoofd vallen". Door modern
gekapt haar moet je met de
vingers kunnen rommelen,
met de neus in de wind lopen
en de verwaaide haren in een
wip met kam of borstel weer
in de coupe laten „vallen".
Haar is een uitscheidingspro
duct.
Stresse en lichtvervuiling hel
pen eraan mee dat de menging
van zweet en talgklierafschei-
ding veranderingen brengt, die
bacterieën een kans geven.
Daarom is men steeds op zoek
naar probleemoplossers, die
zorgen dat de haren niet be
schadigen als ze gewassen of
met haarlak bespoten worden.
Vervolgens mag die haarlak
niet „plakken" en de haren
over de hele lengte aan elkaar
laten kleven, zoals dat met ou
derwetse produkten wel voor
kwam.
Bescherming
Raymond Salvini. (A'dam, Parijs) die jarenlang in Hollywood
werkte volgt de trend die bij alle kappers voorkomt, kort natuurlijk
vallend haar, soms lichter uitlopend naar de punten en donker van
boven.
„Als voortzetting van de
hoornlaag zijn de haren te ver
gelijken met de bast van de
boom, dus een bescherming'
van de hoofdhuid", aldus de
heer Luchies. Als de bast be
schadigd wordt, gaat de boom Akköl*
eraan door oxydatie. Een haar
bestaat uit een aantal schub
ben, die samen 1/3 van de
haaromtrek vormen. Hoe glad
der de schudden naast elkaar
liggen, hoe glanzender het
haar. De beste verzorging ligt
bij kam en borstel".
En dan een kam van hoorn
(breekt echter snel) of gummi,
maar nooit een van staa. En
geen vierkante tanden... De
borstel met grof ingeplant var
kenshaar is het beste gereed
schap. Man en vrouw moeten
het haar eigenlijk meermalen
per dag door-borstelen. De
voeding van de hoofdhuid is
even belangrijk.
Progressieve kapper Koo Gi-
solf uit Den Haag zegt het
plastisch: „Het is met de
hoofdhuid als met een akker.
De boer moet eerst mesten
dan pas kan hij oogsten. Vroe
ger moest shampoo alleen
maar „reinigen". Tegenwoor
dig moeten ze ook een huid-
verzorgende functie hebben.
Maar ik ken nog wel (merk)s-
hampoo's die je bij wijze van
spreken langs de weg bij het
benzinestation kan kopen. Dat
zijn gewoon schoonmaakmid
delen op basis van typol, dat
je gebruikt voor olietankers.
Er zit eenvoudig afval van pe
troleum in. Neem dan liever
groene zeep
De Nederlandse vrouw wast
de lokken vaker dan ze dit
vroeger deed. 35% stopt het
enkele malen per week in „het
sop", tegen 22% in 1973. 61%
gebruikt de (rustig met de
vlakke hand aan te brengen)
haarshampoo 1 x per week,
dat is weinig meer dan de ca.
59%, die in 1973 werden gevon
den. Mensen die hun haar on
verzorgd laten zijn er echter
steeds minder. In 1973 waste
19% van de vrouwen minder
dan 1 x per week de haardos,
thans is het 4%. Deze resulta
ten werden bekend gemaakt
door de directie van l'Oreal
Nederland bij de presentutie
van de cosmetische shampoo
Elseve Balsam met verzorgen
de bestanddelen en naast El-
nett Satin de nieuwe haarlak
„Allurelle" met speciale har
sen die in het bijzonder hand-
geföhnd haar erg beweeglijk
maar toch in coupe houden.
Het föhnen van het haar (de
man heeft zo'n 130.000-150.000
haren op z'n hoofd en de
vrouw iets meer) komt er
steeds meer in. Hierdoor
wordt het haar ondergeschikt
aan de coupe.
Rebellie
Intussen is er bij sommige
kappers een kleine rebellie
gaande tegen de „dictatuur"
van het Syndicaat de la Haute
Coiffure in Parijs, dat elk half
jaar een nieuwe „ligne" of
„coupe" lanceert. „Ik beo te
gen het voorschrijven van
nieuwe voorjaars- of najaars
kapsels door het Syndicat",
verklaart jet-set kapper Boy
G. uit Amsterdam. „De beste
kappers zijn niet eens bij dit
instituut aangesloten. Het Syn
dicat zit naast de mode. In
Parijs leveren de Japanners
het beste werk". Boy G., die
Sylvia Kristel onder zijn
schaar heeft en haar „de enige
echte filmster in Holland vindt
Oe nieuwe manier van grootmeester Alexandre in Parijs om dun,
fragiel haar te behandelen met een verwarmd extract van beenmerg,
dat voedt en verzacht. Het haar wordt lok voor lok in cellophane
gerold. Op het plaatje ziet u de actrice Eva Swann (opgemaakt door
Hubbard Ayer) in Alexandre's salon
Wina Born is bij uitgeverij Zo
mer en Keuning een nieuwe
serie culinaire boekjes begon
nen, waarvoor zij Nederlandse
„kenners" heeft aangetrokken
die haar van de nodige infor
matie hebben voorzien. De se
rie verschijnt onder de naam
„Wina's Culinaire", de eerste
vier deeltjes zijn op de markt
verschenen en de serie zal re
gelmatig worden aangevuld.
Het eerste boekje is getiteld:
„Brood-koekjes-taarten". Hoe
pappiger het fabrieksbrood
wordt, hoe vaker komt de con
sument er toe om maar weer
zelf te gaan bakken. Brood dat
geurt in de oven, brood waar-
men weer proeft, dat er
graan in zit. Bij het bakken
van dit eigen brood, van koek
jes en taarten wil dit boekje
een handleiding zijn. Een zeer
nuttige en uitgebreide handlei
ding bovendien; na bestude
ring ervan kan men zelf witte
brood, volkorenbrood, rogge
brood, luxebroodjes, crois
sants, stokbroden en krenten
bollen bakken (om maar enke
le mogelijkheden te noemen),
om niet te vergeten de zoete
broodjes, die nooit weg zijn.
Alle soorten taarten (binnen-
en buitenlandse), banketsta
ven, cakes en koekjes komen
binnen.uw handbereik wan
neer u 6,50 over hebt voor
het boekje waarvoor Ina Hoff
mann aan Wina Born de gege
vens heeft verstrekt
Het tweede deeltje in de serie
is getiteld „Kaas-wijn" en is
door Wina Born en Lily van
Pareren samen op papier ge
zet. Met dit boekje in de hand
komt men zonder kleerscheu
ren door het land der wijnen
en kazen. Maar ook tal van
andere combinaties met wijn
en kaas worden in dit boekje
zeer overzichtelijk behandeld.
Nummer drie heet „Salades-
rauwkost". „Voor het maken
van een goede salade hoeft
niemand een kookgenie te zijn.
Een salade moet men nimmer
serieus nemen, die vormt de
frivole franje van de kook
kunst. Maar dat wil niet zeg
gen, dat men er zich met een
Jantje van Leiden van af kan
maken", zo meent Wina. Om
ieders fantasie, want dat is het
hoofdbestanddeel van een sa
lade, een beetje op gang te
brengen is dit boekje samen
met Cecile Thijssen op schrift
gesteld. Hierin worden allerlei
ideeën voor salades, maar ook
voor slasausjes aan de hand
gedaan.
Voorlopig het laatste deeltje is
te koop onder de naam „Grill-
barbecue". Hieraan verleende
Hans Belterman zijn mede
werking. Een deeltje, aange
past aan de grote rage van
vandaag, die wil, dat iedereen
minstens één keer het tuin
dorp in grote rookwolken
heeft gehuld. Maar ondanks
dat een zeer prettig leesbaar
boekje, evenals de andere
deeltjes. Nuttige tips over wat
wel en wat niet gegrild en
gebarbecued kan worden, hoe
men het best te werk kan gaan
en welke sausjes er heerlijk
bij smaken.
In alle deeltjes staat wel hoe
lang men bezig is met het be
reiden van het gerecht en elk
boekje is verluchtigd met
prachtige kleurenfoto's en
grappige tekeningen. Een serie
om in de gaten te houden.
Wina's Culinaire onder eindre
dactie van Wina Bom, uitgeve
rij Zomer en Keuning, Wage-
ningen, prijs: 6,50 per deel
tje.
(„ze was al filmster toen ze er
nog niet was.noemt zich
zelf „trendsetter" en roept
(daarna gevraagd) dat San
Ming, Estee Lauder, Dior, Miss
Helen en Ellen Beatrix (die
kortgeleden met een complete
uitstekende haarverzorging
annex „haarversteviger",
„kur" op de markt kwam) de
beste make-up producten heb
ben en de Hema de beste poe
der verkoopt. Antonie Ver
meulen uit Hilversum wil ook
vasthouden aan eigen hairsty-
ling. „Elke kapper maakt zijn
eigen stijl", aldus Antonie, die
bij vele internationale- of Eu-
ropesekampioenschappen in
de prijzen rolde en vaak tee
vee-sterren kapt (onder ande
ren Ria Valk). „Je kunt de lijn
van het Syndicat als basis ge
bruiken, waarmee je indivi
dueel iets kunt doen.
Kind aan huis
Maar wel vertaald voor iedere
cliënt.nln Parijs zijn de best
gekapte vrouwen de buiten
landse: Engelse, Belgische en
Nederlandse". „De modelijnen
lopen over de hele wereld min
of meer gelijk" is de mening
van Raymond Salvini (salon in
Parijs en Amsterdam). Hij is
kind aan huis bij Hollywood-
sterren als b.v. Elisabeth Tay
lor, die hij twee jaar kapte, en
Audrey Hepburn.
„In feite was het Audrey Hep
burn die mij inspireerde naar
Holland te komen. Ik was de
eerste kapper die haar een
kort kapseltke kapseltje Zij en
Michele Morgan zijn de enige
ladies in de filmwereld", geeft
de kleine donkere Raymond
als zijn mening te kennen en
voegt daaraan in één adem toe
dat hij een fotocopie bezit van
een cheque ten bedrage van
5000 dollar. Zijn honorarium
voor een showkapsel dat hij
maakte voor Nancy Sina
traRaymond Salvini werk
te over de hele wereld en reist
nog steeds veel, ook naar Lon
den (waar hij Rachel Welch
kapte, die een aan aardige hil-
lybilly „provinciaaltje" noemt)
om bij de tijd te blijven. In
tegenstelling tot (eerder ge
noemde) heer Gisolf jr., die de
Parijse haarlijnen een „slechte
imitatie van de Engelse haar
mode" vindt, is Haagse kapper
Han van Buuren, president
van de (internationale) „Club
Artiftique de Paris", goed te
spreken over de inspanningen
van het Syndicat, waarvan in
vrijwel elke kapsalon de half
jaarlijks gelanceerde coiffures
op posters hangen. „Ik vind
het Syndicat verschrikkelijk
belangrijk. Je kunt ervan af
wijken of het accepteren.
Maar elk jaar wordt je gein-
jecteerd met een bepaald idee.
Ze doen geweldig goed werk
omdat ze regelmatig de aan
dacht vestigen op veranderin
gen".
Weinig veranderd in één jaar Surinaamse Republiek
PARAMARIBO (ANP) Suriname ver
keert nu in een overgangstijd. Pas over
enkele jaren kunnen wij beoordelen of de
Nederlandse ontwikkelingshulp goed is
besteed en of er sprake is van werkelijke
vooruitgang. Dit antwoordden dezer da
gen in Paramaribo politici en andere
vooraanstaande Surinamers op de vraag,
hoe het is gesteld met de toekomst van
hun land. De ruim 250.000 inwoners van
Suriname vieren donderdag immers het
éénjarig bestaan van hun onafhankelijk
heid. Een van de hoogtepunten van de
aangekondigde festiviteiten kosten 2
miljoen gulden is ongetwijfeld het
vuurwerk op het plein voor de prachtige
ambtswoning van president Johan Fer-
rier. Het plein verandert trouwens van
naam: Onafhankelijkheidsplein in plaats
van Oranjeplein.
Deze kleine voor de hand liggende naams
wijziging is geenszins een teken, dat in
Suriname sinds 25 november 1975 erg veel
is veranderd. Bij navraag blijkt het tegen
deel waar. Veel is inderdaad bij het oude
gebleven, maar wie had dat ook anders
gedacht, zegt het onafhankelijke Hindoes-
taanse parlementslid ir. George Hindori
daarover. Hij beschouwt het afgelopen
jaar als een 'aanloopperiode'. Suriname
heeft in die tijd een aantal plannen op een
rijtje gezet. De tijd is nu gekomen om deze
uit te voeren, aldus een optimistische ir.
Hindori.
Zijn collega's in het parlement (39 leden)
vertellen hetzelfde verhaal. Echt veranderd
is er nog weinig in Suriname. Nederland
is bijvoorbeeld nog altijd zeer duidelijk
aanwezig in haar voormalig koninkrijks-
deel. Het aantal (Europese) Nederlanders
in Suriname is sinds de onafhankelijkheid
met enige honderden toegenomen. Belang
rijker in dit verband is echter, dat de toch
al nauwe economische banden tussen Ne
derland en Suriname volgens velen zijn
versterkt als gevolg van de Nederlandse
toezegging om in de komende tien tot
vijftien jaren 2,7 miljard gulden te beste
den aan de opbouw van Suriname.
Slechts een fractie van dit zelfs voor Ne
derlandse begrippen forse bedrag is tot nu
toe uitgegeven, terwijl voor 400 miljoen
gulden aan projecten is goedgekeurd. Hier
toe behoren de aanleg van de Apoera
bauxiet-spoorweg in West-Suriname (kos
ten 105 miljoen gulden) en de uitvoering
van de eerste fase (1000 hectare) van het
grootse Commewijne land-herinrichtings
plan (totaal 10.000 ha). Voor deze eerste
fase is 75 miljoen gereserveerd uit de
Nederlandse ontwikkelingspot, waaruit in
middels ook de bouw wordt gefinancieerd
van tweeduizend volkswoningen (30.000
gulden per stuk). Bovengenoemde projec
ten stonden overigens reeds voor de onaf
hankelijkheid op stapel of waren toen
reeds (gedeeltelijk) in uitvoering.
Kritiek
Over de besteding van de 2,7 miljard gul
den Nederlandse ontwikkelingshulp is veel
te doen in Suriname. Logisch eigenlijk: het
bedrag is drie keer zo groot als de totale
landsbegroting voor volgend jaar. Het is
opvallend, dat de discussie in Suriname
over de besteding van al het Nederlandse
geld zich niet beperkt tot regering, parle
ment of het handjevol binnen- en buiten
landse deskundigen, die zich momenteel
bezig houden met de ontwikkeling van
Suriname. Neen, ook de gewone man op
straat blijkt wel degelijk geïnteresseerd in
het doen en laten van de regering-Arron
met betrekking tot de Nederlandse finan
ciële inbreng.
Heel verrassend is het ook te constateren,
dat naar verhouding veel Surinamers be
kend zijn met het bestaan van de Cons,
de Commissie Ontwikkelingssamenwerk
ing Nederland-Suriname, die tot taak heeft
te beoordelen in hoeverre ontwikkeling
sprojecten in Suriname in aanmerking ko
men om te worden betaald met het Neder
landse geld. De Cons heeft dienaangaande
geen beslissingsbevoegdheid Die blijft per
bedrag voorbehouden aan de regeringen
van Nederland en Suriname. De toetsings-
comrrfissie, bestaande uit drie Surinaamse
en drie Nederlandse deskuhdigen plus
twee secretarissen, is wel belast met het
toezicht op de uitvoering van de tientallen
projecten, die in de komende jaren in
Suriname van de grond zullen komen.
De volgende Cons-vergadering (de commis
sie komt in principe vier keer per jaar
bijeen) is begin januari 1977 in Paramari
bo. Voor die tijd brengt minister Pronk
van ontwikkelingssamenwerking echter
een bezoek aan Suriname. Met zijn Suri
naamse collega van opbouw, Cambridge,
zal Pronk zeker ook spreken over de kri
tiek van de Cons op het jaarplan 1977 van
het Surinaamse Planbureau. Volgens de
Nederlandse Cons-secretaris drs. W. Erath,
mist het (door Nederland betaalde) Planbu
reau de nodige deskundigheid. Hij be
schouwt het jaarplan niettemin als een
nuttig stuk, waarmee in elk geval te wer
ken is.
Volgens drs. Erath wordt in het Surinaam
se jaarplan te veel de nadruk gelegd op
verbetering van de infrastructuur (aanleg
van wegen, e.d.). Ongeveer 65 procent van
de beschikbare Nederlandse hulp zou vol
gens het planbureau in deze sector besteed
moeten worden. De Cons gaat er echter
van uit, dat aan infrastructurele werken
slechts één kwart van het geld besteed
moet worden. Het grootste deel van het
Nederlandse geld moet naar de mening
van de commissie en van de Nederlandse
regering in de produktieve sector worden
gestoken, dat wil zeggen in landbouw en
industrie.
De Cons acht het ook onaanvaardbaar, dat
in het jaarplan 1977 rekening wordt gehou
den met een jaarlijkse stijging van de
werkloosheid in Suriname met anderhalf
procent. Werkloosheid is overigens een
rekbaar begrip in dat land. Niemand weet
Donderdag 25 november bestaat de Republiek
Suriname een jaar. Op de foto v.l.n.r. premier
Arron, minister Van Qenderen, prinses Beatrix,
president Ferrier en oppositieleider Lachmon
in uitgelaten stemming toen in de nacht van
25 op 26 november 1975 in het voetbalstadion
in Paramaribo de Surinaamse vlag werd gehe
sen waarmee de onafhankelijkheid een feit
werd.
er precies hoeveel werklozen er rondlopen.
De schattingen lopen uiteen van drie tot
maar liefst veertig procent van de totale
beroepsbevolking.
Tegelijk doet zich in Suriname het vreem
de verschijnsel voor dat bijna geen goed
kope werkkrachten te huur zijn. De suike
ronderneming Marienburg is bijvoorbeeld
naarstig op zoek naar rietkappers. De fir
ma overweegt binnenkort gastarbeiders te
werven in Brazilië en Haïti. Hetzelfde geldt
voor de oliepalmplantage Victoria.
Voorts bestaat in Suriname op grote schaal
verborgen werkloosheid. Deze is volgens
veel deskundigen een flinke belemmering
voor de ontwikkeling van het land. Verbor
gen werkloosheid komt veelvuldig voor op
het Surinaamse platteland. Verborgen
werkloosheid toont zich zeker ook bij de
Surinaamse overheid. Het gigantische
ambtenaren-apparaat beschreef een uitge
zonden Nederlandse deskundige als een
"kankergezwel binnen de Surinaamse sa
menleving". De naar schatting 30 40.000
Surinaamse overheidsdienaren éénderde
van de beroepsbevolking slokken jaar
lijks zeventig procent van het nationale
inkomen op. En dat terwijl de ambtenaren
volgens twee Surinaamse bedrijfspsycholo
gen onderbetaald worden. Overbezetting
en onderbetaling zijn volgens hen twee
belangrijke oorzaken voor de naar hun
mening zeer geringe kwaliteit van de amb
tenaren. De psychologen schrijven dit in
een vorige week gepubliceerd rapport.
Schijnwelvaart
Een ander nadeel voor de ontwikkeling
van Suriname is de schijnwelvaart in het
land. Suriname is, vergeleken bij andere
ontwikkelingslanden, beslist niet arm. Het
grote aantal auto's in de straten van Para
maribo is daar misschien een illustratie
van. De betrekkelijke rijkdom van Surina
me en de forse ontwikkelingshulp uit Ne-
dérland zijn volgens enkele uitgezonden
Nederlandse deskundigen de oorzaak van,
dat Suriname voorlopig niet behoeft te
rekenen op hulp van andere rijke landen.
Dat betekent, dat Suriname in de komende
tien vijftien jaar volledig afhankelijk
blijft van Nederland.
Mede als gevolg van de eenzijdige finé'ncie-
le injectie uit Nederland, zullen lonen en
prijzen in Suriname in de komende perio
de flink stijgen, is verder de verwachting
hier. In 1976 gingen de prijzen reeds met
vijftien procent omhoog. En wat gebeurt
er met Suriname als de 2,7 miljard Ne
derlandse guldens op zijn en de ruime
bauxietvoorraden naar verwachting van
minister Cambridge over vijfentwintig jaar
zijn uitgeput? Willen de Surinamers toch
hun huidige levenspeil (dat bijvoorbeeld
hoger is dan in Joegoslavië) tegen die tijd
handhaven, dan zal er geproduceerd moe
ten worden, is het antwoord van de econo
men. Impopulaire maatregelen zoals een
tijdelijke stabilisering van het huidige
loonpeil en een stringente invoerbeperking,
zouden daar nu al hun steentje toe kunnen
bijdragen.
De regering-Arron zal met de verkiezingen
eind volgend jaar in het vooruitzicht echter
moeilijk tot dergelijke maatregelen te be
wegen zijn. Een nationale regering zou die
zaak zeker vereenvoudigen, meent daarom
ir. Hindori. Hij hoopt op een toekomstige
samenwerking tussen de in hoofdzaak
Creoolse regeringscoalitie NPK en de hin-
doestaanse oppositiepartijen VHP en zijn
eigen HPP. Hindori gaf zelf één jaar gele
den het goede voorbeeld. Aan zijn verzoe
nende houding was het mede te danken,
dat regering en oppositie na maandenlang
bekvechten, kort voor de onafhankelijk
heid toch verbroederden.
