een deel in Lakenhal geboren
Rembrandt-film wordt voor
BLOEMENWEELDE
IN WAAGGEBOUW
Pittig concert
van ,,Tre Voci"
Schilderen op
schutting Rijnland
Residentie Orkest
Moeder
ik ga
trouwen'
The Gay Sweatshop:
een voorbeeld voor
vormingstoneelgroepen
Testmatch oosterse windhonden
bleek Duitse aangelegenheid
TWEEDE ENQUETE
PARKEEROVERLAST
IN VREEWIJK
MAANDAG 1 NOVEMBER 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 3
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN De bouwplaats van het hoogheemraadschap van
Rijnland, dat aan de Breestraat een nieuwe opzienbarende vesti
ging gaat krijgen, wordt voorzien van wat fleur. Artistieke fleur
zelfs, want er steekt een stuk creativiteit achter. De 42 meter
lange schutting gaat beschilderd worden door enkele tientallen
kinderen, die bij Ars Aemula de Leidse „academie voor schone
kunsten" de tienerklas vormen waarvan de kunstenares Lucia
Steinbach de leiding heeft. Zaterdagmorgen begonnen de voorbe
reidende werkzaamheden.
Het idee van Lucia Steinbach is
zowel bij Rijnland als bij het
college van B en W van Leiden
in zeer goede aarde gevallen.
Lucia: „We hebben bij Ars een
enorm leuke tienerklas van on
geveer 20 kinderen in de leeftijd
van zo 13 tot 15 jaar. Maar er
is ook een wachtlijst, jongens en
meisjes die dolgraag zouden wil
len meedoen aan het tekenen.
Het is een beetje naar, dat
wachten en ik zocht eigenlijk
naar een uitweg. Ineens schoot
me die schutting van Rijnland
te binnen. Nu kunnen ook die
kinderen van de wachtlijst mee
doen. Op die schutting kan onze
tekenende jeugd zich uitleven
en we kregen daarvoor alle
steun. Zaterdag zijn we begon
nen met de voorbereidingen,
maar komende vrijdagmiddag
begint het eigenlijke werk,
waaraan door 26 kinderen (20
van de klas en 6 van de wacht
lijst) wordt deelgenomen."
De Rijnlandse schutting gaat
zijn eigen taal spreken. Op de
17 schuttingstukken wordt tot
uiting gebracht waar het hoog
heemraadschap zich zoal mee
bezighoudt: met de zee, eb en
vloed, de duinenrij, het water
peil, laboratoriumwerk, verdam
ping en regen, waterzuivering,
de dijken en dergelijke toestan
den, Dat komt allemaal op de
schutting tot uitdrukking; 17
vakken van ongeveer 2,5 meter.
De werktekeningen zijn al ge
maakt, de kinderen gaan het nu
uitvoeren. Hun creatief bezig-
zijn is minstens goed voor twee
jaar, wellicht voor drie jaar, als
Rijnland de schutting kan laten
opruimen. De klus van Lucia
c.s. zal twee vrijdagmiddagen in
beslag nemen.
Een scène uit de film
„Rembrandt" van Jos Stelling.
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN Vrijdagavond, zaterdag tot midder
nacht en zondagmiddag is Jos Stelling -SP-
Filmprodukties b.v. uit Utrecht in de Lakenhal
bezig geweest met opnamen voor de nieuwe
Nederlandse speelfilm over onze grootste schil
der, Rembrandt van Rhijn. Op een haar na -
maar bij films betekent dat altijd nog bijna
ontelbare uren werken - is Rembrandt gevild.
Komend voorjaar moet de film op het doek
kunnen verschijnen. De Leidse Lakenhal was
goed voor de laatste loodjes. Jos Stelling bracht
al eerder uit „Mariken van Nieumeghen" (met
veel succes) en „Elckerlijc" (met minder suc
ces), maar Rembrandt belooft een „topper" te
zullen worden, alle voortekenen wijzen in die
richting. Erg goed dus. Alles gespeeld door
amateurs, althans mensen die hun vrije tijd
best overhebben voor een stuk expressie in hun
leven.
De Grote Pers van de Lakenhal baadde uren
lang in het felle licht van de cameralampen;
van 40.000 tot 50.000 Watt, en dat was eigenlijk
nog te weinig. De lampen stonden gericht op
12 schildersezels van verschillende stijl en for
maat. Daarachter zaten penseel hanterende fi
guren, uitgedost in 17e- eeuwse kledij. De Grote
Pers, die volkomen eigen Leidse zaal, was
ingericht als Rembrandtesk atelier, waar een
cameraman met een zwart lapje voor het linke
roog, om het rechteroog te scherpen, als een
piraat de zaak in de gaten hield. Het tafereel
van een „schilderijenfabriek", in elk geval het
atelier van kunsthandelaar Hendrik van Uylen-
burgh, die een aantal jonge kunstschilders in
dienst had die opdrachten uitvoerden, in Am
sterdam. Hendrik introduceerde Rembrandt,
die toen nog in Leiden woonde maar toch al
een paar werken aan de man had gebracht,
in die fameuze stad. In het atelier van Van
Uylenburgh leerde de nog jonge Rembrandt
zijn eerste vrouw Saskia kennen, de nicht van
Hendrik.
Dat is zo'n beetje waarom het in de Lakenhal
draaide; een vrij korte scène die ontstellend
veel tijd in beslag nam, maar, nogmaals, dat
is normaal bij het filmen. Het was het laatste
grote weekeinde, de film is bijna klaar. Het
meeste werd in Utrecht gedraaid, maar er
waren ook opnamen uit Leimuiden, rond de
trekschuit vanuit Leiden naar Amsterdam. Jos
Stelling, die het scenario schreef, de regie heeft
zowel als de produktie, vindt de Lakenhal een
„verschrikkelijk mooie ruimte om in te filmen",
„maar we hebben ook ontzettend veel mede
werking gehad van de Lakenhal bij onze eerde
re opnamen, met rekwisieten en dergelijke
dirfgen. Daarom al was het vanzelfsprekend,
dat we hier zouden gaan filmen".
Filmen over Rembrandt is een vrijetijdsbeste
ding voor velen die aan de film meedoen. „Kun
je nagaan: we hadden de hele vrijdag willen
draaien, maar de cameraman kon geen vrije
dag meer krijgen. We hebben gelegenheid tot
perfectioneren. Doen we er wat langer over,
dan maakt dat niets uit. Daar kan men met
een professionele produktie niet aan beginnen,
natuurlijk. Deze film wordt zeker beter dan
Mariken van Nieumeghen en Elckerlijc die we
al achter de rug hebben".
LEIDEN „Tre Voci", een ensemble van drie spelers uit het
Utrechts Symphonie Orkest, die ook graag het kamermuziekreper
toire ten gehore brengen; hoboïst Ge van Koten, fagottiste Hanna
van Koten en Herman Braune met zijn klarinet presenteerde zich
daarom gisteren in het Groene Kerkje in Oegstgeest. Zij brachten
een programma met uiteenlopende werk. Een sterk punt van dit
ensemble is dat het werken op het repertoire heeft van de Barok
tot heden; geen verzandenin kleine specialisme, maar een brede
oriëntatie. Het élan van „Tre Voci" wordt wel duidelijk onder
streept door een onderscheidin, uitgereikt door de John Wagenaar
Stichting voor hun uitvoering van het Trio Opus 50 van de
Nederlander Rudolf Koumans voor de radio
Hun weergave van het Divertimento nr. 3, KV 229 van W. A.
Mozart, kenmerkte zich door kernachtige aanpak en voortvarend
tempo. Het dansende karakter van het Menuetto werd levendig
uitgedrukt.
Nog sterker kwamen deze pittige trekjes van het gezelschap naar
voren in de Suite (d'aprés Corrette) van Darius Milhaud. In dit
vrolijke, onbekommerde werkje komen achtereenvolgens een
„plechtige" entrée, een roffelende tamboerijn en een liefelijke
sérénade aan de orde, afgerond met menuetjes en de koekoek heeft
het laatste woord. Geestige muziek, waarmee „Tre Voci" spiritueel
voor de dag kwam. Technisch lijkt het trio zeer goed onderlegd,
hun interpretatie pittig. De goede akooustiek in het Groene Kerkje
werkt bijzonder goed mee.
Na Two Peaces van Gordon Percival Septimus Jacob, een aardig
hoewel niet veelzeggend werkje van deze hedendaagse compinist,
tot slot een memorabele vertolking van. het Trio in C grote terts,
Opus 87 van L. van Beethoven; een compositie die alle drie de
„stemmen" even indringend werk laat verrichten. PAULA KONING
LEIDEN Het Residentie Or
kest is eindelijk weer in veilige
haven. Onder leiding van de
nieuwe vaste dirigent, Ferdi
nand Leitner is er gelegenheid
voor dit orkest, dat de laatste
jaren veel veranderingen heeft
moeten door maken, op het ou
de niveau te komen. De vaste
hand van de vaderlijke Ferdi
nand is hard nodig om dit klaar
te spelen, want vooral bij de
strijkers mag wel wat het ge
luid geschaafd worden, de toon
is nu soms wat schril
Zaterdagavond stond Leitner
voor het eerst op het poduim
van de Stadsgehoorzaal in zijn
nieuwe functie. Als gastdirigent
maakten we hem al meer mee.
Een prachtige opening maakte
het orkest met het Concerto
Grosso, opus 3, van Pieter Hel-
lendaal, een landgenoot die in
de achttiende eeuw aan het En
gelse hof furore maakte. Solist
aan het clavecimbel was...Ferdi-
nand Leitner, hiermee dus niet
alleen ondubbelzinnig de leiding
nemend, maar ook zich gewoon
opstellend temidden van de an
deren; de primus inter pares.
Dit tweede Concerto Grosso uit
een reeks van zes, kwam flu
weelzacht over in prachtig afge
ronde klanken. De strijkers had
den hier gelegenheid zich van
hun beste kant te tonen. Een
prima aanloop naar het mees
terwerk van de avond: Beetho
ven's enige en onvergelijkelijke
concert voor viool en orkest met
als solist Herman Krebbers. Op
vallend was de onopgesmukt,
frisse aanpak van de dirigent
bij dit concert, dat alle aanlei
ding geeft tot uitwassen. Hier
door bleef het werk in alle delen
helder, en won het aan emotio
nele doorleving. De tempi wer
den tamelijk langzaam geno
men, maar in het geheel van
Leitner's conceptie overtuigend.
Krebbers was onovertroffen
vanaf de eerste cadens, waarin
hij pas goed op streek kwam.
Orkest en solist voelden elkaar
goed aan, dank zij de' coordine-
rende meesterhand van Leitner.
Na de pauze werd een pleidooi
gehouden voor de zevende sym
fonie van Dvorak, iets wat zeker
niet vergeefs zal zijn gebeurd in
de oren van de liefhebbers van
deze componist, die niet vaak
dit werkop het podium te horen
krijgen.
PAULA KONING
Porgy Franssen
paar.
Leiden De toneelgroep Thea
ter komt vanavond naar de
Leidse Schouwburg met de ko
medie „Moeder, ik ga trouwen".
De voorstelling begint om kwart
over acht. De toegangsprijzen
zijn 12,50 en 7,50, 6,25
voor CJP-houders en 65-plus-
sers en 11,50 en 6,75 voor
inschrijvers van K O.
.Moeder ik ga trouwen" is een
Hf komedie waarbij men kan la
chen vooral glimlachen, waarbij
men ontroerd kan worden, en
waarbij men opeens recht over
eind zit van de schrik om een
van de grappen van de 19-jarige
Harold, die met de mededeling
en Elise Hoomans, een wat curieus thuis komt dat hij met een 79-ja-
rige dame wil trouwen.
Leiden Zaterdagavond was
het een beetje spannend in de
Leidse Schouwburg. De eerste
Mickery-circuit-voorstelling
in dat meer voor een ander
soort toneel ontworpen ge
bouw: The Gay Sweatshop
met .Mister X". Achteraf wa
ren de vier spelers geheel niet
ontevreden over het contact
met het publiek. En inder
daad hun eenvoudig geensce-
neerd stuk kwam goed over.
De enige hulpmiddelen die de
Gay Sweatshop gebruikte, wa
ren vier stoelen, een schildere
zel waarop zes borden met de
titel van de gespeelde scène en
een paar attributen. Op die
manier gaven ze een soort vor
mingstoneel-voorstelling voor
al bedoeld voor de homose-
xueel, maar toch ook wel voor
de hetero's onder ons.
In het kort de strekking: een
homosexueel (en natuurlijk ei
genlijk ook een hetero) moet
opkomen voor zijn eigen sexe
en zich bewust zijn van zijn
eigen specifieke identiteit Dus
geen afspiegeling van de we
reld der hetero's, geen verbor
gen gedoe, niet de grote homo-
sexuele kunstenaars gebrui
ken om de eigen geaardheid te
verdedigen. Op die manier
Hoewel de boodschap duide
lijk en zonder franje werd
overgebracht aan de hand van
enige voorvallen uit het leven
van een homosexuele jongen,
die lange tijd onder de naam
Mister X door het leven gaat
(„niemand" dus), sloeg de
voorstelling bij het Leidse pu
bliek enigszins de plank mis.
Dat had die eerste fase in de
homosexuele emancipatie al
achter de rug. Het was mis
schien meer geïnteresseerd in
de sociale reacties en gedra
gingen, die soms op zeer sub-
Maar voor een doelbewust uit
gezocht publiek is een voor
stelling als Mister X, ook door
zijn simpele zeggingskracht,
zeker nuttig. Te meer als we
de bescheiden ideologie van
The Gay Sweatshop in aan
merking nemen: „we pretende
ren niet de houding van men
sen te veranderen, maar ho
pen vragen op te werpen".
Aan die bescheidenheid moe
ten sommige vormingstoneel
groepen maar eens een voor
beeld nemen.
Paul van der Plank
Een overzicht van een van de ringen waarbinnen de dieren werden gekeurd
LEIDEN „Deutschland über alles", was het
gisteren bij de testmatch (schoonheidswed
strijd) van oosterse windhonden in de Groe-
noordhallen, waarbij maar liefst vijf van de
zeven hoofdprijzen naar onze oosterburen ver
dwenen. De Vereniging voor Oosterse wind
honden, die de wedstrijd organiseerde was
redelijk tevreden met het aantal bezoekers, dat
zo rond de 500 geschommeld moet hebben.
De hoofdprijzen werden als volgt verdeeld:
Sloughi's: winnaar Batash Schuru-Esch-
Schams, eigenaar Klaus Geiser (Duitsland);
winnares Bayda Schuru-Esch-Schams, eigenaar
Eckhard Schnitt (Duitsland). Saluki's: winnaar
Ypsilon van Klein Vossenburg, eigenaar C.
Hendriks (Nederland); winnares Samoems-
Schai-N-Sin, eigenares mevrouw De Bruyne
(Nederland).
Afghanen: winnaar Ophir van Katwiga, eige
naar Rödde, Schwarm; winnares Ajanti von
Katwiga, eigenaar Rödde, Schwarm (Duits
land). Algeheel eindoverwinnaar werd Ophir
von Katwiga, een Afghaan hetgeen niet zo
verwonderlijk is aangezien twee-derde van het
veld uit Afghanen bestond.
LEIDEN Het wijkcomité
Vreewijk heeft vrij veel posi
tieve reacties gehad op de on
langs gehouden enquête in de
wijk die de parkeeroverlast tot
onderwerp had. Ongeveer 34
procent van de formulieren
keerden bij het comité terug.
Toch vindt het comité dat per
centage te gering om al voorba
rige conclusies aan de uitslag
te gaan verbinden en daarom
zal er een „tweede ronde" wor-N
den gehouden om dat percenta
ge te verhogen.
De Vreewijk omvat het gebied
tussen Witte Singel, Rijn- en
Schiekade en Jan van Goyenka-
de. Het comité signaleert in de
wijk parkeeroverlast, te hard
rijdende auto's, sluipverkeer en in het enquêteformulier de aan-
vrachtverkeer. Gevreesd werdt leg van parkeerhavens, drem-
dat die problemen zullen verer- pels, maximumsnelheid, beveili-
geren wanneer de universiteit ging van oversteekplaatsen,snel-
aan de Witte Singel gaat bou- heidbeperkende maatregelen en
wen. Als suggest:' ter vermin- omleiding van zwaar vrachtver-
dering van de overlast worden keer genoemd.
Expositie voorloper Taptade
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN Loco-burgemeester Van Aken opende
afgelopen zaterdagmorgen in het Waaggebouw te
Leiden met twee ferme slagen op een trommel
de bloemententoonstelling „Taptade in Bloemen",
één en ander in het kader van de Taptade Mu-
ziekshow, die op 6 november in de Groenoordhal-
len wordt gehouden. Na de drumsolo van de heer
Van Aken opende zich het tweede paar deuren
(nadat het publiek in het voorportaal al een
indruk van „wat komen ging" had kunnen krijgen
door enkele fraaie bloemstukken alhier) en werd
het publiek vergast op de vrolijke fanfaregelui
den van de drumband Kunst en Genoegen en een
schitterende bloemenweelde in de zojuist ontlo
ken ruimte.
Van te voren had wethouder Van Aken de door
VW-Leiden, Fourty Four Degrees (majoretten
peloton en pompoen girls) en Flora Rijnsburg
georganiseerde bloemententoonstelling een voort
zetting van een oude traditie genoemd en stak hij
de loftrompet over het vrijwilligerswerk dat aan
de uitvoering van het geheel ten grondslag had
gelegen. Hij betreurde de afwezigheid van de
bloemschikkers, die omdat ze tot half vier de
nacht tevoren waren beziggeweest er niet bij
konden zijn, aldus de heer Van Aken. De wethou
der benadrukte tenslotte nog de goede en hopelijk
blijvende samenwerking tussen Leiden en Rijns
burg die in dit geval had plaatsgevonden.
De tentoonstelling zelf is inderdaad een leuke
hutspot van muziekinstrumenten en bloemen ge
worden, koperen blaasinstrumenten en trommels
met leuk daaromheen de bijzonder kunstzinnige
bloemfonteinen van de bloemschikkers. Wat brom-
fietswielen en de schilderijenlijsten met muziek te
maken hebben lijkt vooralsnog onduidelijk maar
een leuk gezicht was het wel.
De bloemenweelde is nog te aanschouwen op de
volgende dagen en tijden: Vanavond van 19.00-
22.00 uur; dinsdag 2 en woensdag 3 november van
11.00-17.00 uur en van 19.00 uur tot 22.00 uur;
donderdag 4 november van 11.00-22.00 uur; vrijdag
5 november van 11.00-17.00 uur en van 19.00-22.00
uur; zaterdag 6 november van 10.00-14.00 uur.
Toegang één gulden. Op de tentoonstelling zijn
kaarten verkrijgbaar voor de muziekshow van 6
De klas van Lucia Steinbach aan het werk.
