LANGS OMWEGEN
Pinokkio" gaat
speelgoed uitlenen
In De Kwakel viel
een ton aan duigen
Hillegomse zet zich in
voor zwerfhonden op Ibizza
Stapel nota's
geschenk bij
opening van
binnenstadswinkel
BUITENLANDS GELD In Rome en Parijs^
maar ook in Tokio en New York, overal kunt u terecht
met uw reischeques. Beschikt u liever over
ADVERTENTIE.
DOOR ®p m''n omwe9en door stad en land küm ik 9raa9 mensen tegen. Elke
morgen tussen tien en elf uur kunt u mij telefonisch vertellen wie
I ON u graag in deze rubriek zou willen tegenkomen. Het nummer van mijn
PIETERS geduldige telefoon is 071 12 22 44; u kunt dan naar toestel 18 vragen.
Het KA-theater geeft vrijdag 10
september in het LAK-theater
aan het Leidse Levendaal een
voorstelling van „Rose-dagdro-
men van een gevangene". In dit
stuk staat de roos centraal. Ech
ter niet als symbool van schoon
heid. Schrijver Jean Genet laat
de roos in zijn werk misdaad,
verraad en homosexualiteit ver
tegenwoordigen. De toegang
sprijs bedraagt vijf gulden.
Voor CPJ- en LAK-leden en
voor 65-plussers 3,50 gulden.
Aanvang 20.15 uur.
voordelen
van het leasen
van uw
zakenauto's?
Eén telefoontje naar de
heer C. Elfering of de heer
Th.W. de Goede is genoeg
om aan de weet te komen
of het voor uw bedrijf
interessant is om
uw wagenpark te leasen!
Bij Multilease vindt u
gespecialiseerde know-how
op dit gebied onder
gebracht, gekoppeld aan
een uitstekende service.
U kunt ieder merk leasen
en het onderhoud
desgewenst door uw dealer
laten uitvoeren.
Goed leasen is'Multileasen'l
Multilease bv
Vondellaan 80, Postbus 44.
Leiden. Tel. 071-7602 02
buiten kantooruren
02521-13025)
LEIDEN Wethouder C. Waal heeft de Bmnenstadswinkel aan
de Morsweg gistermiddag officieel geopend. In deze winkel gaat
H. van Gelder informatie verstrekken over de binnenstad de
Leidse burgers. Hij wordt een soort contactman tussen „de
projektgroep binnenstad" en de inwoners van Leiden.
Iedereen kan op de werkdagen
van twee uur 's middags tot half
zes terecht in de winkel (tel.
132949). De heer Van Gelder
„vertaalt" voor de bezoekers
van de winkel de enorme berg
informatiemateriaal, dat on
langs over de binnenstad is ver-,
schenen. In de winkel is alle
informatie over de binnenstad
aanwezig. Bij wijze van ope
ningsgeschenk overhandigde
wethouder Waal gisterochtend
alle nota's die bij de gemeente
zijn verschenen over de binnen
stad aan de heer Van Gelder.
De projecktgroep binnenstad
heeft kort geleden een onder-
.zoek gedaan onder vijfhonderd
eerstejaarsstudenten naar hun
beoordeling van de Leidse bin
nenstad. De gegevens van dit
onderzoek zijn al binnen maar
de psychologische faculteit moet
het geheel nog verwerken. In
Maredorp-Oost wordt een zelfde
onderzoek gehouden onder de
bewoners.
Ook op de Leidato wordt de
aandacht gevestigd op de bin
nenstadsplannen. In een specia
le stand wordt het Plan van
Actie gepresenteerd. De bezoe
kers krijgen'dan ook de gele
genheid hun zegje over de bin
nenstad te doen. Eventuele op
en aanmerkingen kunnen zij
daar op papier zetten.
Leidse
speel-o-theek
7APkt 1 a TB
r
DINSDAG 7 SEPTEMBER 1976
LEIDSE COURANT
PAGINA 3
LEIDSE SPAARBANK
(Van een onzer verslaggevers)
LEIDEN Leiden krijgt een
speel-o-theek. In de kelder
van de Heilig Hartschool aan
de Lusthoflaan komt de speel-
o-theek „Pinokkio". Een stich
ting is er al. Vijf bestuursle
den en enkele vrijwilligers
zijn thans bezig de speel-o-
theek verder te realiseren.
„Pinokkio" gaat degelijk
speelgoed uitlenen aan kinde
ren van twee tot twaalf jaar.
De contributie bedraagt vijf
gulden per jaar en vijftig cent
per uitlening. Per keer kun
nen er één groot stuk en twee
kleinere stukken speelgoed
worden meegenomen. De uit
leentermijn van het kleinere
speelgoed is drie weken en die
van het grote materiaal één
maand.
Over het aanwezige speelgoed
zegt Martine Bronmeijer, een
van de bestuursleden van „Pi
nokkio": „Wij willen vijf ver
schillende categorieën speel
goed gaan uitlenen, construc
tie-, bouw-, rijdend en wereld-
materiaal en klein speelgoed.
Met wereldmateriaal bedoelen
wij speelgoed waarmee kinde
ren de wereld van volwasse
nen kunnen nabootsen, zoals
poppenhuizen en treinbanen".
Al het speelgoed is van hout
Martine: Speelgoed dat van
hout is, is gemakkelijk door
kinderen vast te pakken en
daarbij komt dat het duur
zaam is en gemakkelijk kan
worden schoongemaakt". Bart
Bavelaar, een ander bestuur
slid: „Met deze speel-o-theek
mikken wij het eerste jaar op
zo'n honderd gezinnen. Het
sneeuwbaleffect zorgt er dan
wel voor dat we dé volgende
jaren meer leden krijgen."
verbonden. In deze raad zitten
onder meer hulpverlenende in
stanties zoals de School Ad
vies Dienst en het Medisch
Opvoedkundig Bureau. Ook
kan „Pinokkio" bij eventuele
moeilijkheden een beroep
doen op een ontwikkelingspsy
choloog van de Nijmeegse
Universiteit Deze instanties
zullen ervoor zorgen dat de
speel-o-theek op verantwoorde
wijze hulp kan bieden.
Financiën
Met organisatorische moeilijk
heden heeft de speel-o-theek
niet te kampen. Wèl zit „Pi
nokkio" met financiële proble
men. Guus: „Wij hebben mo
menteel meer behoefte aan
geld dan aan vrijwilligers".,,-
Pinokkio" heeft twintigdui
zend gulden nodig om te kun
nen beginnen. Er lopen thans
subsidieaanvragen bij het Ju
liana Fonds en het Kinderze
gel Fonds. Het al dan niet
honoreren van de aanvragen
neemt evenwel erg veel tijd in
beslag en daarcm gaat het be
stuur van de stichting .Pinok
kio" actie voeren. Met het or
ganiseren van bingoavonden
en een rommelmarkt van on
der meer oud speelgoed wil
men het geld bijeen zien te
krijgen.
Bovendien zal er de eerste
helft van oktober met de on
derwij swinkel een niet op geld
beluste actie worden gevoerd.
Met vertegenwoordigers van
de onderwijswinkel trekken de
bestuursleden van „Pinokkio"
er dan op uit om op kleuter
scholen informatie te geven
over speelgoed en kinderen.
De bestuursleden Guus 2
en Bart Bavelaar met enkele
Achterstand
Het idee een speel-o-theek in
Leiden op te zetten is afkom
stig van Martine Bronmeijer.
Haar was opgevallen dat er
een speel armoede in haar om
geving was ontstaan. „Kinde
ren hebben meer en meer be
hoefte aan goed speelgoed",
aldus Martine. „Volgens mij
Iwartjes, Martine Bronmijer, l
naar speelgoed „hunkerende"
krijgen kinderen die nooit of
heel gebrekkig met degelijk
speelgoed in aanraking komen
een enorme achterstand. Met
„Pinokkio" willen wij de ou
ders een gelegenheid bieden
dit te voorkomen".
Martine heeft een aantal me
destanders opgetrommeld.
Een stichting was toen spoedig
in het leven geroepen.
neke Weeda, Kitty Keizer
kinderen.
De Leidse speel-o-theek heeft
overigens een bredere functie
dan alleen maar speelgoed uit
lenen. Guus Zwartjes, bestuur-,
slid: „Behalve de kinderen wil
len wij ook de ouders berei
ken. Wanneer er bijvoorbeeld
moeilijkheden ontstaan in de
relatie ouder-kind zullen wij
trachten te helpen". Aan de
speel-o-theek is dan ook een
zogenaamde raad van advies
kontant buitenlandsi
Ook dat is mogelijk,
eurocheques en al
geld?
Haal uw reischeques5?
uw vreemde valuta
bij de
Gisteravond waren in het 400-jarige (of nog
oudere, maar daarover kan geen kroniekschrij
ver ons enige zekerheid geven) De Kwakel de
jongens van de lange adem aan het werk.
Terwijl de kermis nog slechts op halve toeren
draaide - ik zag zelfs een enkele standhouder
die een voorschot op zijn nachtrust nam en in
de buurt van de fraaiste prijzen een tukje deed
- werd op een belendend weiland, met koeien
en schapen op een veilige afstand, een oeroud
volksspel gespeeld: tonnetje knuppelen. Aan
een ijzeren stellage was aan een oranje touw
een ton opgehangen, een fraai voorbeeld van
kuiperzin. In een halve cirkel eromheen, die
meermalen door nieuwsgierige jeugd doorbro
ken werd, had zich het meer dan honderdkop-
pige publiek opgesteld. De bijna volle maan
stond rond zes uur al bleek boven de twee
torenspitsjes van Uithoorn, toen de eerste
knuppel in het hoenderhok werd gesmeten.
Dat „hoenderhok" bestond uit een falanx van
gooilustige, krachtige jongelieden van Kwakel-
se origine met een paar rijpere mannen aan
hun zijde. De strijd was open, de houten ton
moest en zou aan duigen gesmeten worden.
Daartoe bediende men zich van redelijk zware
knotsen die als handgranaten op het doel wer
den gelanceerd. Het waren projectielen die
gevoeglijk een volwassen blaarkop de gang
naar het slachthuis zouden hebben bespaard.
Maar de ton was zo solide, dat de knuppels
voor niets beukten. Levensgevaar genoeg niet
temin, want de onvermoeide leden van de
knuppel-ophaal-commissie liepen steeds met
ware doodsverachting door het schootsveld. De
zware stukken hout vlogen als boemerangen
door de lucht en door een paar reactievolle
zijsprongen konden de commissieleden buiten
het bereik van de ambulance blijven.
Na een uurtje inspanning begaf een ton-bodem
het. Gejuich. Er was een premie verdiend. De
gooiafstand was toen nog een meter of tien.
Verder hield de ton, draaiend en zwenkend,
stand. Het brok vakmanschap, gevat in een
paar ijzeren banden, gaf geen krimp. Toen de
maan helderder werd, de torentjes op de ach
tergrond gingen verflauwen en hier en daar
werd gemompeld, dat het een „beetje eentonig
werd", gaf de wedstrijdleiding de order om de
„gooilijn" een meter naar voren te verleggen.
Dat hielp inderdaad. Na een paar ferme tref
fers - er werd overigens uitstekend gegooid,
moet ik zeggen - vloog de tweede bodem aan
gruizelementen. Weer was een premie in de
wacht gesleept. Maar de ton zelf bleef het
noodlot tarten. De duisternis viel verder en het
bevel werd gegeven, de ijzeren banden, de
ringen, zo niet geheel te verwijderen met de
hamer dan toch in elk geval iets losser te slaan.
Tegen achten was het bijna donker en de
missers werden talrijker, ofschoon nu de top
begon te „kieren". Juist toen zowat iedereen
aan een goede afloop begon te twijfelen (er zou
namelijk tussen negen en half tien prijsuitrei
king zijn in de biertent, een tapgelegenheid die
niemand wilde missen), sloeg Rik Voorn toe.
Zijn knots besliste en onder verzwakt hoera-ge-
roep viel uiteindelijk de ton aan duigen; het
eeuwenoude volksvermaak had ook in 1976 aan
zijn doel beantwoord. De prijsuitreiking ging
door en de kermis veerde op. Het werd een
toffe avond, in De Kwakel.
Zelden of nooit heeft Annema-
rie Schepens—Schuringa het
in haar 40-jarige leven zo druk
gehad. Natuurlijk gaan haar
schoonheidsspecialisme, het
zeer verse verleden als manne
quin en fotomodel niet als een
schim aan haar voorbij. Maar
toch. De telefoon staat nauwe
lijks stil, aan de Mesdaglaan
40 in Hillegom. Dat komt ook
niet omdat ze al 15 jaar in-
spectrice van de Dierenbe
scherming Zuid-Holland is.
Hoewel het er zijdelings wel
iets mee te maken kan hebben.
Maar op het ogenblik staat de
vaderlandse en buitenlandse
pers voor haar deur. „Ik heb
de laatste weken zóveel jour
nalisten en fotografen over de
vloer gehad; niet te geloven.
Uit Duitsland, uit Parijs en
straks ook uit Denemarken."
Lieve onbestendige hond Bas
en de drie katten (twee geca
streerde en de derde moet
nog) Moerka, Joch en Okkie
geloven het wel en verstoren
op hun eigen manier ons ge
sprek met het vrouwtje.
Annemarie staat namelijk pal
voor het onderdrukte dier, het
verschopte hulpeloze beest.
Sinds een paar maanden zijn
het de paar duizend zwervers
op het mediterraneesche toe
ristische eiland Ibizza. Daar
zullen de komende weken en
kele honderden onderschatte,
honden van de ondergang ge
red worden. Hen wacht alt
hans een „menswaardig" lot.
Annemarie heeft op Ibizza
veel meegemaakt. Ze heeft er,
met veel landgenoten, gezien
hoe het inlandse volk er met
de dieren omspringt. Erbarme
lijke toestanden. „Tien jaar ge
leden verdiende ik nog 700
gulden per dag. Dat was hard
nodig voor mijn acties: „Maak
het niet te bont met de bees
ten". Ik heb mijn carrière op
gegeven om zeehonden te red
den. Destijds droeg ik op een
gegeven moment op een show
zeehondenvel. Ik ben flauwge
vallen, met jas en al toen ik
besefte wat ik aan had." Uit
de boxen aan de Mesdaglaan
klinkt Spaanse muziek, Anne
marie studeert al 5 jaar lang
Spaans: „Ik heb veel met ze
gepraat, met die Spanjaarden,
en ik kan het nu een beetje
weten." Dat slaat niet meer op
de zeehonden, maar op de
Spaanse zwerfhonden van
Ibizza; „hoewel ik in 1972 in
het pleit heb gewonnen.
Annemarie Schepens: „Op Ibizza is het een hopeloze zaak.'
Het aantal gedode zeehonden
zou tot de helft worden gehal
veerd. Staatssecretaris Ernest
Aas van Visserij had eerst
geen minuut tijd voor me,
maar ik geef nooit op. Toen-ie
me gezien had, had-ie plenty
van tijd. Overigens net zoals
de Spaanse ambassadeur in
Den Haag. Ik vind Spanj aar
dden hoe dan ook, heel grote
bureaucraten, die verantwoor
delijkheid graag naar een an
der doorschuiven. Ze denken,
allemaal Don Carlosjes te zijn.
Trots kan een domme eigen
schap zijn. Misschien zijn ze
verpest door de economische
omstandigheden-, Vroeger was
het in elk geval niet zo", kan
Annemarie zich amper herin-
Annemarie Schepens was in
mei van dit jaar op Ibizza,
liggend en kijkend in de zon.
Ze zag de beroerdste dingen
die met honden werden ge
daan en ze hoorde van een
hostess van de tour-operator
(waarvan haar man sub-direc
tor is) de vraag: „Kun je niet
voor een dierenarts zorgen?"
„Snapt u, er is op Ibizza en
daarbuiten maar één toestand:
een héél hopeloze. ...Verhonge
rende dieren, gewonde dieren,
waar niemand naar omkijkt,
veel honden bij elkaar in één
schamel hokje. Zeker vijftig
procent van de Nederlandse
vakantiegangers voelde hun
verblijf verpest door het die
renleed dat men meemaakte.
Kijk maar eens, hoe ze met
kippen en konijnen op de
markt omspringen. Het is een
walgelijke bende vaak. Hon
den worden getrapt door man
nen, kerels die indruk willen
maken op hun vrouw. Tegen
Kerstmis jaagde tot voor kort
de Guardia Civil de loslopende
honden bijeen om erop te
schieten. Konden ze maar
schieten, die idioten, maar nu
mogen ze nog alleen maar met
lasso's en paarden werken. De
honden worden daarna in hok
ken gestopt, waar ze drie da
gen moeten wachten op een
dierenarts die ze een prik
komt geven in het hart Om ze
te doden. Van die prik klopt
niets, want die deugt niet."
Als het gaat zoals Annemarie
Schepens uit Hillegom zich
voorstelt en als dierenarts De
Geus uit Sassenheim een ver
gunning krijgt om als dieren
verzorger op Ibizza praktische
hulp te verlenen is er over een
paar weken heel wat dieren
leed verholpen. „Sinds een
paar maanden geleden het
verhaal van die honden in de
Nederlandse pers kwam, is er-
geld van zinnig denkende
mensen binnengekomen, dat is
nu in totaal ruim 3600 gulden.
Daarvoor kopen wij, de Socie-
dad Protectora de Animales
Ibizza y Formentera", de die
renbescherming ter plaatse,
medicamenten tegen inkoop
prijs en we laten er ruime
hokken voor bouwen. Die die
renbescherming op Ibizza is
pas opgericht en kan met wat
geld uit de voeten. Er is een
dierenkliniek in aanbouw, met
de mogelijkheid om er te ope
reren. Nog steeds komt er geld
binnen. We kopen ook injectie
materiaal tegen loopsheid.
Daar is een nieuw preparaat
voor, waarvan al zal zeker 100
injecties binnen heb gesmok
keld."
Dierenarts De Geus zei tegen
Annemarie, toen ze met haar
nood en die van talloze onbe-,
grepen dieren bij hem kwam:
„je bent een gek wijf en een
idealiste, met je eeuwige toe
standen over dieren. Natuur
lijk ga ik met je mee". Op 12
september vertrekt vanaf
Schiphol een hulpverstrekken-
de karavaan met in haar kiel
zog de beschrijvers van een
beschaafde opinie, journalis
ten uit binnen- en buitenland.
„Een week lang hopen we een
paar honderd van die honden
te kunnen helpen. Het Heem-
steedse reisbureau zorgt voor
gratis vervoer, daarna gaan
we opereren en castreren, ten
minste als die werkvergunning
voor De Geus er komt. Span
jaarden die dieren hebben,
kunnen die gratis laten behan
delen, want we willen ze geïn
teresseerd doen raken in het
verzorgen van dieren en een
wat minder mensonterende
houding."
Annemarie Schepens, die
zoals elk rechtgeaard mens
dieren mint en koestert, voelt
zich de enige Nederlandse die
zoiets in Spanje op touw heeft
gezet „Volgend voorjaar orga
niseer ik driedaagse reizen
naar Ibizza voor iedereen die
mee wil om te kijken en te
helpen." Uit de geluidboxen
blijft de Spaanse muziek stro
men, maar in feite hoort An
nemarie alleen maar het ge
kerm van onbegrepen honden
die op Ibizza geen recht van
bestaan hebben. Daar gaat nu
verandering in komen, als er
tenminste wordt geholpen.
Ook Spaanse honden moeten
het gelukkige lot van Bas en
de levenslustige katers Moer
ka, Joch en Okkie kunnen de
len. Wie steun wil geven kan
dat doen door geld te storten
op postgironummer 37.24.56
tn.v. A. Schepens—Schuringa
te Hillegom, maar men kan
ook eventueel bestaande
klachten, in Spanje opgedaan
doorgeven aan de Spaanse
ambassade in Den Haag, Lan
ge Voorhout 50. Want de am
bassadeur is inmiddels door
de knieën gegaan en hij is
ziedend als hij beseft, dat zijn
territoriale zwerfdieren nog
één haar wordt gekrenkt
Dankzij de inspanningen van
een Annemarie Schepens kan
daaraan nu een einde worden
gemaakt
