LAATSTE POLITIEKE
AMERIKAANSE SHOW BETER DAN CUBAANSE
REL BELOOFT
GOEDS VOOR
WEINIG
geen topsporters
686 lp
Ruiters
MINDER GOKKEN MAAR HARDER WERKEN
MINDER DRINKEN,
ZIJDELINGS
Oosf-Duitsland
onttroonde Polen
1980 MONTREAL'76
MONTREAL Boksers die
elkaar drie ronden lang als
wilden te lijf gaan, een pu
bliek dat door de successen
van de Amerikanen bijna
buiten zijn zinnen raakte van
enthousiasme en boksers
die na afloop op de persconferentie een
geweldige show opvoerden waren de Ingre
diënten die een bezoek aan de finales In het
Forum alleszins tot een bezoek waard maak
ten.
De finales stonden in het teken van de Ameri
kaCuba-duels. Liefst zeven landgenoten van
Fidel Castro waren vertegenwoordigd in de
finale van de diverse gewichtsklassen, terwijl
de Verenigde Staten zes boksers in de eind
ronden had weten te brengen.
Het gevecht tussen de showmakers uit Ameri
ka en de politieke vechtmachines uit het
socialistische paradijs van Castra eindigde
ruimschoots in het voordeel van de Amerika
nen. Vijf maal pakten zij goud, terwijl de
Cubanen zich met drie maal goud tevreden
moesten stellen.
Groot was ook het verschil tussen de Cubanen
en de Amerikaanse boksers na afloop van de
duels. De Cubanen spraken zonder uitzonder
ing en zonder enig variatie over hun medailles
die ze voor het Cubaanse volk en hun grote
leider Fidel Castro hadden gewonnen, terwijl
de Amerikanen in voortreffelijk samenspel met
hun coach Rolly Schwarz de journalisten be
speelden met allerlei zinnige teksten.
H MONTREAL Alwin Schoc-
kemöhle heeft Frankrijk gis
teravond niet van het Olym
pisch goud kunnen afhou
den. De Westduitse ruiter,
die in Bromont de individue
le titel veroverde, had twee
kansen. Een foutloze rit in de tweede man
che zou Duitsland vier punten voor de Fran
sen hebben gebracht van de landenwed-
strijd. Een springfout had hem nog de gele
genheid geboden althans een barrage te
forceren.
Tot en met de tiende hindernis ging alles
goed. Toen zette Schockemöhle met de mach
tige Warwick Rex te schuin aan voor de
dubbele oxer van berkenboompjes. Er was
geen redden meer aan. Ook Schockemöhle
had gefaald. In Bromont was hij als enige
foutloos gebleven, in het in afwachting van
laatste hindernis, een dubbelsprong. De Olym
pische titel was verrassend voor Frankrijk.
West-Duitsland, dat vier jaar geleden in Mun-
chen het goud veroverde, moest dit keer met
zilver tevreden zijn.
Tot de laatste ruiter was het onzeker welk land
het brons mee naar huis zou mogen nemen.
De Belg Franqois Mathy in de individuele
wedstrijd al derde moest minder dan negen
strafpunten oplopen om met zijn équipe voor
de Verenigde Staten te eindigen. Lang bleef
MONTREAL Het zou aardig zijn om te
weten welke boodschap Vitali Smimov, vice-
president van het Russische Olympische Co
mité uit Moskou heeft gekregen na zijn
persconferentie in de nacht van vrijdag op
zaterdag, die hij voor Russische begrippen
met nogal pittige uitspraken doorkruidde.
Het ging om de asielaanvrage voor Canada
van de 17-jarige Russische schoonspringer,
Serguei Nemtsanov. Toen Smirnov eenmaal
op dreef was, bleek dat niet alleen de
kwestie Nemtsanov, maar nog een aantal
andere zaken hadden meegespeeld die hem
tot de conclusie brachten dat de Canadezen
„Russen-haters" waren.
Smimov zal zich in zijn emotionaliteit niet
hebben gerealiseerd dat zijn allerhoogste
baas. partijleider Breznjev voor de Spelen een
boodschap heeft doen uitgaan, waarin hij
verklaarde dat hij er persoonlijk borg voor
stond dat de Spelen 1980 voor wat de Russen
betreft, in de ware Olympische geest zouden
verlopen. Spelen zonder politieke en andere
incidenten dus.
En nu wilde uitgerekend het land dat nu reeds
bezig is met de opbouw van de Spelen 1980,
een politieke rel creëren tegen het einde van
de Spelen '76. Waar Smirnov geen rekening
mee heeft gehouden, hebben andere mensen
voor hem gedaan.
Want op de dag, zaterdag, dat het eerste
Russische dreigement moest worden uitge
voerd. kwamen de Russische atleten vrolijk
opdraven om hun laatste Olympische num
mers af te werken en werd er van Russische-
zijde geen enkel officieel commentaar gege
ven op deze affaire.
Nemtsanov heeft gisteren een onderhoud van
40 minuten gehad met de consul-generaal van
de Sovjet-Unie in Canada, die hem probeerde
over te halen. Nemtsanov weigerde en kreeg
na het onderhoud een verblijfsvergunning tot
30 januari van het komende jaar.
Eindbalans
De Olympische Spelen van 1976 be
horen tot het verleden. Vannacht
werd op gepaste wijze „de vlam"
gedoofd die veertien dagen lang zijn
gloed uitstraalde over de hele we
reld. Twee weken lang heeft Mont
real in het brandpunt van de belang
stelling gestaan, wellicht tot grote
ergernis van sporthaters die werden
overstroomd met berichtgeving op
radio, televisie en in kranten. Maar
eens in de vier jaar eisen de Spelen
terecht zo veel aandacht op. Want
het evenement is niet alleen een test
voor 's werelds beste atleten, het
Olympische podium wordt ook
steeds meer gebruikt als strijdtoneel
voor internationale politieke kwest
ies. Allereerst waren daar de perike
len rond de uitsluiting van Taiwan,
die konsekwenties had op het hoog
ste diplomatieke niveau. Vervolgens
werd deze affaire nog in omvang
overtroffen door de Afrikaanse boy
cot vanwege het deelnemen van
Nieuw-Zeeland. Eind vorige week
ontstond nog het nodige geharrewar
over asielaanvragen van atleten uit
de Oostbloklanden, waarbij Rusland
dreigde zich alsnog terug te trekken
als een vluchtpoging van één van de
leden van die ploeg zou worden
toegestaan. Deze kwesties hebben de
Olympische editie van Montreal voor
zien van een politiek etiket dat zijn
gelijke in voorgaande afleveringen
niet kent. De invloed van politiek in
de sport zal als bestaand verschijnsel
moeten worden onderkend, hoe zeer
Olympische bonzen ook van mening
zijn dat hun visie dat beide maat
schappelijke verschijnselen niets met
elkaar gemeen hebben moet pre
valeren. Montreal heeft tot de laatste
dag evenals München 1972 bewezen
dat beide zaken ten nauwste met
elkaar in verband staan.
Succesvol
Ondanks alle verwikkelingen die zich
op andere dan sportieve vlakken af
speelden zijn de Olympische Spelen
van 1976 een succesvolle editie ge
worden. De Afrikaanse absentie deed
zich nauwelijks gevoelen, want ande
re naties zorgden voor absolute
hoogtepunten. Daaronder moeten
worden gerekend de twee gouden
medailles van Lasse Viren in het
atletiektoernooi, het ongeëvenaarde
optreden van Kornelia Ender in de
zwemstrijd en het enthousiasme dat
de kleine turnster Nadia Comaneci
teweegbracht met haar souplesse.
Nederland heeft in het internationale
geweld slechts een zeer bescheiden
rol gespeeld. De vaderlandse afvaar
diging moest in vergelijking met
voorgaande Olympiades opnieuw een
stapje terug doen wat betreft de
oogst aan eremetaal, toch de graad
meter van succes. Maar ook onder
de drie met medailles gehonoreerde
klasseringen zijn de Oranje-atleten
weinig spectaculair voor de dag ge
komen. Na de prestaties van Enith
Brigitha (tweemaal brons), Herman
Ponsteen (zilver) en Eric Swinkels
(zilver) in de eerste week van de
Spelen volgden er vrijwel louter te
leurstellingen in de tweede periode.
Alleen de poloploeg steeg daar met
de met brons gewaardeerde verrich
ting bovenuit. De hockeyploeg
strandde in het zicht van de haven,
de paarde-equipes faalden totaal en
de kanoërs stelden al evenzeer te
leur. De zeilploeg moest eveneens de
strijd in de voorste gelederen aan
zich voorbij laten gaan (met uitzon
dering van Geert Bakker), en de
atleten grepen ook naast ereplaat
sen.
Kortom, een weinig bemoedigende
situatie voor de Nederlandse sport
wereld. De vooruitzichten na de mati
ge presentatie in Montreal zijn niet
rooskleurig. Het ziet er naar uit, dat
het ons land definitief genoegen zal
moeten nemen met een zeer onder
geschikte rol op het wereldpodium,
waarop grootmachten als Amerika,
Oost-Duitsland en Rusland de strijd
dicteren. De Nederlandse sportge-
meenschap kan het (moede) hoofd
in de schoot leggen of met verdub
belde energie, gecombineerd met
een wetenschappelijk en maatschap
pelijk verantwoorde aanpak trachten
het gat enigszins te dichten. Dat
laatste is te hopen.
(Van onze speciale verslagge
ver)
MONTREAL Oost-Duits
land heeft Polen, de kam
pioen van München '72M,
onttroond als Olympisch
voetbalkampioen. In een vrij
matte wedstrijd moest Polen uiteindelijk met
31 het onderspit delven.
De ploeg van coach Kazimierz Gorski keek
binnen een kwartier al tegen een achterstand
van 20 aan door doelpunten van Hartmut
Schade en Martin Hoffman. De Polen vervin
gen hierop doelman Tomaszewski en gooiden
alles op de aanval. Het leek een succesvolle
taktiek, want vrij snel in de tweede helft
beperkten zij de achterstand dankzij een rake
kopbal van Gorski tot een punt. Reinhard
Haffner maakte echter een einde aan alle
illusies die de Polen nog koesterden en be
paalde de eindstand op 31 in het voordeel
van Oost-Duitsland.
Vreugde bij de Oostduitsers nadat
ze het duel tegen Polen tot winst en
goud hebben gebracht.
Zilver voor Duitsland na misser van Schockemöhle
Louis na afloop van hun duels hun moeder
Kay, zij had haar ogen gesloten toen haar
zoons aan het boksen waren, in hun armen
sloten.
Sterkste
Door de wervelende Amerikaanse show,
werd het optreden van Teofll Stevenson
enigszins naar de achtergrond gedrongen.
Deze Cubaan was ongetwijfeld de sterkste,
maar niet de mooiste bokser van het toer
nooi. Hij Incasseert moeiteloos en wacht
rustig op het moment dat zijn tegenstander
tegen zijn vuist oploopt
Een knock-out is dan het onvermijdelijke ge
volg. Zoals vrijdag de Roemeen Mircea aan
den lijve ondervond. Mircea had het al langer
volgehouden dan de vorige drie tegenstanders
van Stevenson bij elkaar, kreeg daardoor eni
ge moed en werd prompt tegen het canvas
geslagen.
Stevenson is de enige bokser uit de Olympi
sche geschiedenis die twee maal goud heeft
gewonnen en aangezien prof worden in Cuba
een verboden zaak is. zou de derde in Moskou
er ook nog wel eens bij kunnen komen.
Boksen tegen Cassius Clay is het grote ideaal
van Stevenson, wanneer hij dat tenminste mag
van Castro, die ook voor Stevenson het grote
voorbeeld is. Interessanter werden ze er niet
deze Cubanen met hun van tevoren van buiten
geleerde ideologische teksten. Bovendien
kwam daarbij dat de ideologie het van de
kapitalistische show verloor, en het is maar
zeer de vraag of de grote leider daar wel zo
gelukkig mee is.
H MONTREAL Ben Arts, de
chef d'equipe van de Neder
landse rulterequlpe te Mont
real kon zelfs niet lachen als
een boer die kiespijn had.
Want de landenwedstrljd
voor springruiters, altijd het
spektaculaire sluitstuk van het Olympisch
wedstrijd-gebeuren, was de zoveelste teleur
stelling waarvoor Oranje In Montreal zorgde.
Nederland, enkele maanden geleden in Aken
nog trots derde In de stericst bezette wed
strijd van Europa, kon In Canada niet eens
doordringen tot de laatste acht Erger nog:
in het landenklassement kon men alleen de
als jockey's rijdende Japanse ruiters achter
zich houden. „Het wordt tijd dat we in Neder
land de zaken anders gaan aanpakken",
reageerde Ben Arts. Maar waar zijn die
woorden de afgelopen dagen meer gehoord?
Inderdaad, overal waar teleurstellingen vie
len te incasseren. Maar over vier Jaar zal
er wel weer Iets gewijzigd zijn.
De afgang van de ruiters was in Olympisch
Montreal compleet. Een man kon zich nog op
de voorgrond plaatsen. En dat was uitgere
kend de ruiter waarmee niemand in het eigen
wijze wereldje van de hippische sport rekening
mee had willen houden: Rob Eras. Hij was
het buitenbeentje in de Nederlandse equipe.
Alleen door geluk (eerst het wegvallen van
Hans Horn, omdat zijn paard Codex niet fit
was en -later omdat Johan Heins niet in de
individuele wedstrijd kon starten wegens een
blessure van Romantico S) was de 23-jarige
ruiter uit het Brabantse Helvoirt in actie geko
men. Zijn kwaliteiten en de sterkte van zijn
paard Iwan F bleven tot het laatste moment
in discussie.
Maar Rob Eras trok zich van alle zaken die
rond hem speelden totaal niets aan. Hij ging
volkomen zijn eigen weg. „Ja, ik ben wat
anders dan de meeste andere jongens die in
de ploeg zaten. Zij wilden hebben dat ik
's avonds een whisky meedronk, maar ik heb
liever een glas limonade. Ook aan de gokspel
letjes, waarmee de tijd wat gedood werd, had
ik totaal geen behoefte. In dat opzicht ben
ik echt een buitenbeentje", vertelde Rob Eras.
Ijskoude
Maar eenmaal In de ring is Eras cp en top
ruiter. Hij trekt zich totaal niets aan van de
spanning die een Olympisch toernooi toch
altijd met zich mee brengt „Eras, dat Is een
En als eerste starter van de dag maakte Rob
Eras de woorden van Ben Arts waar. Twee
foutjes, een op de sloot van 4.75 meter en
een op een berken-oxer van 1.46x1.50x1.60
meter, kreeg de importeur van Italiaanse meu
belen te incasseren. Met acht strafpunten
begon Nederland aan de strijd met de overi
gen dertien landen. Johan Heins, Henk Nooren
en Anton Ebben toch de trots van de vader
landse ruitersport, hadden niet te klagen over
■de start van de nog altijd in hun ogen niet
zo vakbekwame combinatie.
En Rob Eras zelf: „Toen ik de finish had
bereikt en tijdens de sprongen had kunnen
constateren dat het parcours wat zwaarte
Door UT
Jack Arentsen
betrof best meeviel, dacht ik alleen nog maar:
Nooren, Heins en Ebben moeten nu toch zeker
met maar 4 strafpunten rond kunnen komen".
Maar het liep totaal anders. Henk Nooren
leidde de catastrofe in. Met Pluco kreeg hij
liefst 28 strafpunten. Een tegenvaller zou nog
geaccepteerd kunnen worden, want van de
vier ruiters zouden de beste drie resultaten
tellen. Op nationaal kampioen Johan Heins
was toen alle aandacht gevestigd. Hij had
„Jagermeester", het paard waarop normaal
gesproken altijd Henk Nooren rijdt, toegewe
zen gekregen. Maar „Jagermeester" pastte
niet onder Heins. En opnieuw kwamen er 28
strafpunten op het score-bord te staan. En
toen Anton Ebben met Jumbo Design in de
tweede versnelling naar en over de hindernis
sen ging en ook nog 24 strafpunten kreeg,
was Nederland uitgeschakeld. „Ik heb de jon
gens niet meer gesproken", reageerde Rob
Eras toen hij op de perstribune de strijd verder
volgde. „Maar die, acht strafpunten van mij
zitten de andere mannen natuurlijk toch niet
lekker. Robbie is zo'n slechte ruiter nog niet".
Anton Ebben leverde zijn bijdrage tot het slechte totaal van de Nederlandse equipe in de
landenwedstrijd door maar liefst 24 strafpunten te scoren.
Excuses
De Olympische Spelen hebben de Nederland
se ruitersport niet die propaganda gebracht
die men er In eerste Instantie van had
verwacht Gevestigde reputaties zijn duidelijk
door de mand gevallen.
„Maar dat ligt ook", aldus chef d'equipe Ben
Arts. „aan de omstandigheden waaronder ge
reden moest worden. Ik wil het geen excuses
noemen, wel de aanleiding voor de matige
verrichtingen. Wij hebben voor de drassige
grond in Montreal en Bromont veel te zware
paarden. Alleen hoog in het bloed staande
paarden konden goed uit de voeten. Ik zou
deze Spelen wel catastrofaal willen noemen
voor het paard; wat hebben die dieren moeten
ploegen".
En terugkijkend op zijn eigen equipe verkon
digt de Amsterdammer: „Toen Romantico niet
kon starten, bleef er slechts een keus over.
Johan Heins moest op het beste paard van
Henk Nooren. Want het reserve-paard, Pluco,
dat mee naar Montreal was gegaan, mocht
ik alleen maar inzetten met Henk Nooren als
ruiter. Eigenaar Van Lin uit Roermond heeft
me zelfs een verklaring laten tekenen, waarin
dit stond omschreven. De eigenaar van „Ja
germeester", het beste paard dat Henk Nooren
berijdt, had geen condities gesteld. Er was dus
geen keus. Maar Pluco liep met Henk Nooren
en het zadel door de piste, alsof hij op de
tribunes naar zijn eigenaar zat te zoeken. Hij
bleef maar rondkijken. In de toekomst zullen
we naar dergelijke wedstrijden alleen kunnen
vertrekken, wanneer de paarden zonder condi
ties van de eigenaars, worden afgevaardigd.
Zo is het geen werken meer". Maar het zou
ook goed zijn dat de ruiters zelf eens als echte
topsporters gaan leven: minder drinken, min
der gokken en geconcentreerd aan het werk
beginnen, waarvoor men uiteindelijk naar het
buitenland is uitgezonden.
Het duurde lang voor Teofilo Ste
venson het gaatje had gevonden.
Maar toen was het ook onverbidde
lijk raak. Mircea Simon ging knock
out in de derde ronde.
Ondanks de uitzonderlijk grote medallleoogst
heerste er toch enige droefheid In het Ameri
kaanse kamp. „Sugar" Ray Leonard, de vuist
van Delaware, hangt zijn bokshandschoenen
definitief aan de wilgen. Zelfs het veroverde
goud op de Cubaan Almada vermocht deze
twintigjarige bokser met een uitzonderlijk
grote toekomst er niet toe overhalen om
alsnog prof te worden. De nieuwe Cassius
Clay, dat hij In de voetsporen van zijn
beroemde landgenoot zou treden daarvan
was iedere expert overtuigd, had daarvoor
wel een erg goede verklaring. „Er la meer
in het leven dan boksen alleen", aldus Leo
nard. „Ik ga aan het begin van het nieuwe
seizoen studeren aan de universltelL Ik hoop
leraar te worden en daarmee kan Ik andere
mensen ook veel plezier doen".
Montreal bracht dus afscheid voor een geta
lenteerde vedette maar een nieuwe pupil uit
het onuitputtelijke arsenaal van negerboksers
waarover de Verenigde Staten schijnt te be
schikken, heeft zich tijdens de finale van
zaterdagavond al gemanifesteerd als de man
die de rol van „Sugar" Ray zonder moeite
gaat overnemen.
Howard Davis is zijn naam, negentien jaar
jong. In de ring zo snel als een duivel en
in het gesprek een waterval die niet is af te
stoppen. In zijn partij tegen de ijzersterke
Simon Cutov uit Roemenië demonstreerde
Davis een dergelijk aarsenaal aan schijnbewe
gingen en snelheid van voetenwerk dat het
een feest voor het oog was om hem aan het
werk te zien, hij bespeelde bovendien het
publiek op een geweldige manier.
Door JSII
Harry Vermeulen
Moeder
„Deze gouden medaUle is voor mijn pas
overleden moeder, waar ze ook mag zijn",
waren de eerste woorden van Davis. „Cas
sius Clay is mijn grote voorbeeld, was de
volgende tekst die er bij de Amerikanen ook
altijd wel Ingaat „Ik was vijftien Jaar en Ik
had nog nooit gebokst Ik was een straat
boefje dat meer hield van muziek en dansen
dan van boksen. Tot Ik een film zag over
Cassius Clay. Ik besloot dat Ik net zo goed
als hij zou worden", was de laatste van
iedere bescheidenheid gespeende uitspraak
van Howard Davis.
De Amerikanen raakten het delirium nabij.
Gewapend met levensgrote nationale vlaggen,
braken zij het forum bijna af. Toen de Ameri
kaanse broers Leon en Michael Spinks hun
partijen tegen de Cubaan Soria en de Rus
Riskiew ook winnend wisten te beeindigen.
Iedere zichzelf respecterende Amerikaan pink
te een traan weg toen de broers uit Saint
Mathy met Gai Luron foutloos. In de slotfase
ging het twee keer mis, maar met acht straf
punten eindigde de Belg net binnen de marge,
de sluitingsceremonie vrijwel volledig bezette
Olympisch stadion van Montreal bleef geen
enkele deelnemer op „nul" staan.
Schockemöhle was na zijn fout meteen van
slag af en had ook nog een misser op de
ijskoude. Niemand kan hem van zijn stuk
brengen", stelt Ben Arts zonder omwegen
vast.
