ZELFKASTIJDING
VAN KANODUO M0NTREAL76i
J0 RUTTEN NIET
ONTEVREDEN MET
NEGENDE PLAATS
AMERIKAANSE
HEERSCHAPPIJ
Kille cijfers logenstraffen kritiek op organisatie
Geen excuses bij uitschakeling
Canada benutte missertje Oostbloklanden
jntrealletjes
Goud ondanks
gekneusde rib
Het moment, waarop Jacobs en Bloem (tweede van onderen) nog gelijk lagen. Dat was bij de start. Bij de
finish lag de Nederlandse boot op de zesde plaats.
MONTREAL - Twee
sportlieden met karak
ter: Arend Bloem en Lo
Jacobs. Ze hadden de
demi-finale 500 m. - k2
gevaren, waren op de zesde plaats
geëindigd en dus uitgeschakeld
voor de eindstrijd. De teleurstelling
droop van beider gezichten. Maar
ze waren ook kwaad, op zichzelf,
terwijl ze er toch keihard voor ge- 0ilu@fS
werkt hadden.
bond een dienst bewezen. Dat we op de 1000
m. eruit zijn gegaan, is minder erg. daarvoor
hebben we nauwelijks getraind. Dat was een
afstand die we erbij hebben genomen omdat
we er toch waren. Maar die 500 m. dat was
onze afstand. We voeren zo snel we konden
maar we hadden harder moeten gaan. We
kunnen het. Waarom dan niet? Vorige week
voeren we 44 seconden over de eerste 250
m., met ruw water. Nu was het stil en doen
we er 49.99 over".
(Van onze speciale verslag
gever)
MONTREAL Ze maakten
één fout, de Oostbloklanden.
En Canada was ze er dank
baar voor. In het opening
snummer van de finales van
de kanowedstrijden over 500 meter stonden
ze gisteravond genadig toe dat de Canadese
c-1 vaarder John Wood In de start een
voorsprong nam. Zijn vroege winst zou tot
een zilveren medaille reiken. Het enige ere
metaal overigens dat niet aan een Oosteuro-
pese deelnemer te beurt yiel. Tot groot
enthousiasme van de 5000 toeschouwers kon
Wood zich lang handhaven. In de slotfase
liep de Oostduitser Wilfried Stephan wel
gemakkelijk over hem heen. Wood, die hal
verwege de race tweeëneenhalve seconde
op de sterke Bulgaar Borislav Ananiev Vo-
gorlag, zag zelfs nog kans in de tweede 250
meter zijn voorsprong op de man die het
brons behaalde bijna te verdubbelen.
Verder waren de Oosteuropese landen heer
en meester. Rusland toonde zich duidelijk de
sterkste kanonatie op de korste afstand. Drie
gouden medailles en drie zilveren vielen de
Russen ten deel. die op geen enkel nummer
lager eindigden dan een tweede plaats. Oost-
Duitsland was. met tweemaal goud en twee
maal brons een goede tweede. Al had de
afvaardiging van de DDR toch wel op nog
indrukwekkender successen gerekend.
De Spaanse k-1 Herminio Menendez en de k-2
Jose Sequin-Guiller del Riego. die met de
steun van een sponsor uit de frisdranksector
gehoopt hadden in de prijzen te vallen, moes
ten met twee vierde plaatsen genoegen ne
men. Bij de k-2's, het nummer waarin Arend
Bloem en Lo Jacobs in de halve finales ten
onder waren gegaan eerder op de dag. moch
ten zij dan in de beginfase hun slag slaan.
Na de 250 meter, die zij met een lengte
voorsprong op de Roemenen als eerste pas
seerden, was de rol van de Spaanse boot
uitgespeeld. Wereldkampioenen Joachim Mat-
tern en Bernd Olbricht uit Oost-Duitsland. toen
nog in vijfde positie varend, versnelden zo
verschrikkelijk dat in nog geen 150 meter de
eerste plaats was overgenomen. De Russen
Sergey Nagorny en Vladimir Romanovski wer
den. op bijna 'een seconde, tweede en het
Roemeense duo Larion Serghei-Policarp Mali-
hin greep zonder al te veel moeite het brons.
Cynisch zei Lo Jacobs: „Dat voetensteuntje
zat nu wel goed". Arend Bloem, een sombere
trek op het afgetrainde bekje, sloeg de armen
over elkaar en kneep er stevig in. „Die Polen
en Finnen die voor ons eindigden, hebben we
steeds overwonnen. Nu pakten ze na veertig
meter een meter en dat werden er gelijk twee.
En als we er nou niets aan hadden gedaan,
zou iedereen het recht hebben ons als vakan
tiegangers te beschouwen. Eerlijk, we leefden
al serieus naar de laatste vijf, zes weken,
hebben we helemaal bloedserieus geleefd."
Het werd een sombere dialoog tussen twee
kanoërs. eraf Lo Jacobs: „Ik ben gek
op ijs. Ik ben erfaf gebleven". Arend Bloem:
„Dan zie je dat die Oostduitsers liters melk
naar binnen slikken. Ik niet één glas omdat
het niet zo goed is. Een cola'tje hebben we
niet aangeraakt". Het is dat hij niet vloekt,
anders zouden de rollers over zijn lippen zijn
gestruikeld. „We zijn van een klein bondje.
met zijn tweetjes. We hadden zo graag die
Lo Jacobs: „Wat we er allemaal voor hebben
laten schieten om hier te komen. We zijn alle
twee eigen baas. Het heeft de familie ook
veel gekost, geld dan", „Bloem: „Mijn vader
en moeder zaten op de tribune. Helemaal
naar Canada gekomen. Die zullen ook wel
zeggen
Twee sportlieden met karakter, die zichzelf wel
voor de kop konden slaan omdat ze niet
hadden bereikt wat ze zo vurig hadden ge
hoopt: de eindstrijd. Er werd geen enkele
poging gedaan om een excuus te zoeken.
Er was geen greintje onverschilligheid zoals
dat bij andere uitgeschakelden wel eens het
geval wil zijn. Alleen zelfkastijding. Bloem:
„We hebben er gewoon niet uitgekregen wat
erin zat. We kenden de baan, we hadden er
voldoende voor getraind, er is geen enkele
verontschuldiging voor ons aan te voeren. We
hebben niet gevaren zoals het moest. Dat is
ook beroerd voor het thuisfront dat meer van
je verwacht Er zitten nu een paar koppels
in de finale die onze plaats hebben ingeno-
Herman van Bergem
men. Daar hadden wij moeten zijn. Elke avond
zijn we uitstekend gemasseerd door Kuiper,we
hebben ons lichaam met eau de cologne
ingesmeerd om helemaal fit, te zijn'. Jacobs
zwakte de woorden van zijn maat wat af met:
„De Italianen die in het begin van het jaar
zo loeihard gingen, waren ook nergens. En
de Polen, die wereldkampioen zijn, werden er
in onze serie ook uitgeknikkerd"
Arend Bloem hield niet op. Hij moest
zijn teleurstelling kwijt in een water
val van woorden. „Het zat er niet in".
Hij schudde nog eens zijn hoofd.
Arend Bloem en Lo Jacobs zullen er
nog heel lang over denken en er veel
over spreken. Ze stellen zich niet
tevreden met de simpele constate
ring dat ze er niet bij zijn. Twee
sportlieden met karakter.
MONTREAL De Cubaanse bokser Teofilo
Stevenson heeft zich bereid verklaard om
aan te treden in een gevecht tegen de
wereldkampioen zwaargewicht Mohammed
Ali, als het Internationaal Olympisch Comité
hem daartoe toestemming geeft.
Steven son, die al zijn tegenstanders in de
eerste ronde neerhaalde, is gedwongen ama
teur te blilven, omdat Fidel Castro op Cuba
het professionalisme in de sport heeft afge
schaft
De miljoenste bezoeker van het Olympisch
Stadion heeft zich gemeld. Het was een Cana
dese dame. die samen met haar drie kinderen
de voetbalwedstrijd Brazilié-Rusland bezocht.
De atletiek is overigens de grote trekpleister
van de Olympische hoofdarena. De dertien
programma's, die tot en met donderdag wer
den afgewerkt, hadden een totaal bezoekers
aantal van 637.590 personen.
Nog voor het einde van de Spelen is de
uittocht uit het Olympisch dorp al begonnen.
Bijna drieduizend atleten hadden donderdag
al hun koffers gepakt Men verwacht dat ten
tijde van de sluitingsplechtigheid van morgen
het Inwoneraantal van het Olympisch dorp
van ruim negenduizend zal zijn teruggelopen
tot zo'n drieduizend.
Een Duitse gigant in sportartikelen strooit
kwistig canvas tasjes rond die aan de schou
der gehangen kunnen worden. Aan die tasjes
zit een labeltje en daarop staat in kleine letters
dat het produkt afomstig is uit Taiwan. Hoe
bestaat het.
De studenten van de Mcgill-universitelt vra
gen zich af of het kunstgras, waarop wordt
gehockeyed, ooit nog uit hun stadion zal
verdwijnen. Voor de Spelen lag er gewoon
gras, waarop het populaire Amerikaanse
voetbal werd gespeeld. En dat wil men toch
wel graag terug hebben want hockey, ach
wel leuk, maar toch geen vergelijking met
football.
Het is al lang een gewoonte dat atleten die
een medaille hebben gewonnen naar een
ruimte komen waar van gedachten kan wor
den gewisseld met ieder van de schrijvende,
sprekende en beelden brengende pers die dat
wil. Tolken bieden zonodig de helpende hand.
Er was één medaillewinnaar die enige minuten
uitwijdde over zijn succes. Toen de tolk aan
het woord kwam. meldde hij monter: „Hij zei
dat hij erg gelukkig is".
(Van onze speciale verslag
gever)
BROMONT Jo Rutten en
trainer Piet Oothout weerden
de felicitaties af. „Jo reed
met veel meer overtuiging
dan twee dagen geleden",
Christine Stückelberger deelt haar
paard Granat, waarmee zij Olympisch
goud verwierf op de individuele dres
suur, in de vreugde. Terecht.
gaf Oothout onmiddelijk toe, „maar je weet
nooit hoe de jury er over denkt". Veterinair
Folkert van de Veen meende zeker te weten:
„dit moet minstens 1250 punten zijn. Dat kan
haast niet anders". Waarop Oothout repli
ceerde: „Stil nou toch. Laten we niet al te
optimistisch zijn meteen". De dressuurkenner
uit Soest kreeg gelijk toen de cijfers „een
voor een" op het bord verschenen. De vijf
juryleden,onder wie de Nederlander Jaap
Pot, ontliepen elkaar niet veel in waardering.
Met 244, 240, 241, 231 en 233 (het hoogste
getal was van Pot) kwam de 42-jarige Limbur
ger met zijn achtjarige paard Banjo in de
individuele dressuurwedstrijd uit op een to
taal van 1189 punten.
Op dat moment was alleen de Deen Jensen
lager beoordeeld. Er moesten nog twee deel
nemers in de ring verschijnen, die beiden in
de landenwedstrijd een hoger totaal hadden
gekregen. Rutten leek de elfde en voorlaatste
plaats niet te kunnen ontlopen. „Naar de
Olympische Spelen hoef je ook niet meer te
gaan, Jo", reageerde mevrouw Maria Rutten,
die speciaal naar Canada was gereisd om de
verrichtingen van haar echtgenoot te kunnen
volgen. „Jo met de banjo", die zelden van
zijn stuk te brengen is, liet alles stoicijns over
zich heen gaan. „Ik heb voor mezelf het
gevoel dat het prima is gegaan. Dat is het
voornaamste. In dit stadium van africhting kan
Banjo niet beter dan hij vandaag heeft laten
zien. daar ben ik van overtuigd".
De pessimistische verwachtingen ten aanzien
van de prestaties van de laatste twee amazo
nes waren niet op zijn plaats. Integendeel. De
Amerikaanse Hilda Gurney en de Canadese
Lorraine Stubbs kwamen niet in de buurt van
Rutten, die daarmee op de negende plaats
beslag legde.
Als men in aanmerking neemt dat de eige
naar van een drainagebedrijf uit Hunsel pas
drie jaar met de nog jonge Banjo in training
is dan kan het resultaat nog niet zo slecht
genoemd worden. Tijdens het Chio van Aken
in mei, waar de dressuurploeg de Olympi
sche tickets verdiende, eindigde Jo Rutten
als zevende. Daar ontbraken echter diverse
goede ruiters en amazones, die in Bromont
wel verschenen.
De enige Nederlandse combinaite, die zich
voor het persoonlijke onderdeel had gekwalifi
ceerd, reed een goed gesloten proef. Oothout:
„De eerste piaffe was misschien niet helemaal
correct. Daarentegen kwamen de beide pi
rouettes er prima uit. De uitgestrekte stap was
ook uitstekend. Voor beide onderdelen geldt
een vermenigvuldiging factor twee". Marjolein
Greeve. die donderdag aan zenuwen ten onder
ging en slechts weinig punten kreeg, had wel
een nadeel ontdekt: „Banjo was niet te renne-
rig. Dat zal wel in de punten hebben ge
scheeld".
De gouden medaille kwam zoals werd ver
wacht terecht bij Europees kampioene Christi
ne Stückelberger met haar fors gebouwde
tienjarige bruine Holsteiner Granat. De 29-jari-
ge Zwitserse bleek ongenaakbaar voor de
Westduitse concurrenten Harry Boldt met
Woycek (zilver) en wereldkampioen Reiner
Klimke met Mehmed (brons). Slechts even
twijfelde de blonde secretaresse aan Olym
pisch succes. Dat was kort voor haar entree
in de dressuurbak, waar de ogen van ongeveer
8000 toeschouwers op waren gericht. „Ik werd
ineens bang, zei Christine Stückelberger toen
zij het goud binnen had". Al die mensen op
de tribunes. Dat is wat. Granat kan nog wel
eens onverwacht reageren. Maar toen ik een
maal in de ring was wist ik dat het goed zou
gaan".
De laatste pijl is geschoten, het tellen kan worden begonnen. Even later
konden Amerikaanse boogschutters juichen. Om het goud.
MONTREAL De Verenigde
Staten hebben bij het boog
schieten dubbei goud ver
overd. Op Indrukwekkende
wijze. Dat mag wel gesteld
worden, want Darrel Pace
(heren) en Luann Ryon (da
mes) vestigden beiden Olympische records.
Nadat ze de leiding hadden veroverd hebben
de Amerikanen hun voorsprong alleen maar
uitgebouwd gedurende de vier dagen dat het
boogschieten in beslag nam. Darrel Pace, de
19-jarige wereldkampioen, stond zelfs vanaf
het begin aan kop. Na de eerste dag telde
hij 16 punten voorsprong, na de tweede 34,
na de derde 51 en in de totaalstand zelfs 61
punten op de Japanner Hirsohi Michinaga.
Pace verbeterde het Olympisch record van zijn
landgenoot John Williams (2528 punten in
München) met 43 punten.
Pace's landgenote Luann Ryon had het iets
moeilijker. Zij stond na de eerste dag zevende,
maar nam op de tweede dag met een voor
sprong van een punt de leiding, die zij in het
verdere verloop van de boogschutterij niet
meer zou afstaan. Aan het einde van de reeks
wedstrijden, waarbij de doelen steeds dichter
bij kwamen te staan, had zij 39 punten voor
sprong op Valentina Kovpan uit Rusland.
MONTREAL Een gekneus
de rib heeft Hector Rodri-
guez niet kunnen beletten
Cuba de eerste gouden judo-
medaille te bezorgen. De Cu
baan vocht het tweede deel
van zijn finale tegen de Zuid-
Koreaan Chung met een gebandageerde rib
benkast.
Het was overigens een zege op het nippertje
want beide judoka's haalden in de finale even
veel vo'ordeel. Aanvankelijk werd de Koreaan
ook als winnaar uitgeroepen, maar de beslis
sing werd onmiddellijk herzien.
Het brons in de lichtgewicht-klasse van het
judo werd gewonnen door de Italiaan Felice
Mariani en de Hongaar Joszef Tuncsik.
MONTREAL Veel inwoners van Montreal
lopen op .het ogenblik getooid met t-shirts
met daarop in grote letters „ik haat de
tweede augustus", hiermee hun spijt betui
gend dat maandag het Olympische feest
voorbij is en dat dan het gewone leven zijn
dagelijkse gangetje zal hervatten. Maar of
het nu werkelijk spijt is of angst voor de
kater na de Olympische roes die de inwoners
van Montreal hun demonstratieve aanhanke
lijkheid aan de Spelen doet betuigen, is niet
helemaal duidelijk. Want de inwoners van
Montreal en van de provincie Quebec die
door hun massale opkomst de aanvankelijk
tot een debêcle bestemde Spelen tot een
sportief succes deden uitgroeien, vragen zich
nu al somber af, hoe hoog de Interest is die
ze voor hun veertien dagen „brood en spe
len" zullen moeten betalen.
Allereerst is er de werkloosheid. Tienduizen
den mensen die de laatste jaren in vaste
dienst waren bij de een of andere organisatie
die bij de Spelen betrokken was, zullen zonder
werk komen. Een niet zo gemakkelijk op te
lossen probleem in Montreal waar de werk
loosheid ook aardig gemeengoed geworden is.
Bovendien vrezen de inwoners van Montreal
dat na de Spelen de belastingen drastisch
zullen worden verhoogd om allerlei zaken
recht te trekken die door de buitensporig hoge
uitgaven voor de Spelen zijn scheefgegroeid.
Maar toch reageert Montreal en eigenlijk heel
Quebec, het Frans sprekende gedeelte van
Canada, furieus wanneer er kritiek op de
Spelen wordt geleverd. Ondanks alle ellende
vooraf heeft Frans Canada de Spelen aange
pakt als middel om te bewijzen dat de Franse
Canadezen ook tot grote dingen in staat zijn.
Hierbij bewijzend dat de talenstrijd in Canada,
zich niet tot de taal beperkt. Daarom kunnen
de meeste Frans Canadezen niet begrijpen dat
veel -juist Franse kranten en madame Berlioux.
directeur-generaal van het Internationaal
Olympisch Comité en Parisienne, zoveel kritiek
hebben geleverd op de organisatie van de
Spelen en op Quebec en zijn bewoners.
Paris Match sprak in een artikel mmaentend
over de „bewoners zonder cultuur" en mada
me Berlioux noemde de Spelen van Montreal
slecht georganiseerd en Spelen zonder sfeer
en ziel.
Als er een instantie blij zou moeten zijn met
het feit dat de Canadezen de bewaking zo
serieus hebben opgevat, dan zou dat het IOC
moeten zijn. Een herhaling van een drama
als destijds in München zou het onherroepe
lijke einde van de Spelen betekenen, terwijl
madame Berlioux zich nu nog een tijdje in
de hoop mag koesteren dat er toekomst is
voor dit evenement
Niet madame Berlioux en haar medebestuur
sleden maar de internationale pers heeft de
meeste last gehad van de inderdaad weinig
flexibele houding van de politiefunctionarissen
en militairen. Zij vormden voortdurend een
onneembare barrière, hiermee de toegang tot
de atleten tot een onmogelijke opgave ma
kend.
Wanneer madame Berlioux zegt dat er geen
sfeer in Montreal en de stadions heerste, dan
is de vraag gerechtvaardigd of zij ooit wel
eens de moeite heeft genomen om haar dure
suite in het Queen Elisabeth te verlaten om
de competities zelf te gaan bezoeken.
De kille cijfers logenstraffen haar woorden
volkomen. Wanneer de Spelen morgen zullen
zijn afgesloten, zullen er ruim drie miljoen
bezoekers de poorten van diverse stadions zijn
gepasseerd. Een absoluut record in de Olym
pische geschiedenis. Voetbal, in Canada een
onbekende sport, boekte een score van ge
middeld dertigduizend bezoekers, terwijl in
Duitsland, een voetballand bij uitstek gemid
deld vijftienduizend mensen de voetbalduels
bijwoonden.
Wanneer hooggeplaatste vertegenwoordigers
van het IOC als madame Berlioux zich al zo
kortzichtig tonen inzake het enige echte posi-
Door
Harry Vermeulen
tieve punt van de Spelen, dan kan niet worden
verwacht dat aangaande de vele negatieve
'politieke zaken grootheid van visie kan wor
den opgebracht.
