BON
VIOLA
VAN EMMENES
DEZE ZAND, ZEE
ZOMER
VOORDEELBON
PIER-PASPOORT VOOR
VIER GULDEN
WINDJAMMER
NEEMT
FIJNPROEVERS
FEESTELIJK
IN ZUN BOOT
,,Als ik Den Haag
binnenrijd, heb ik het
gevoel dat ik na
een lange reis
weer thuis kom".
Slenterend door Scheveningen ontdekt Viola van Emmenes
steeds meer zetstukken uit haar jeugd: de grijze Pier, waar
ze verliefd hand in hand met haar uitverkoren ridder liep, de
trap bij Palace, waar ze voor het eerst een kus kreeg.
Voordat ze bekendheid kreeg via de tranende beeldbuis werkte Viola van Emmenes een
blauwe maandag als verkoopster in een boetiek op de Scheveningse boulevard. Haar
regelmatige pelgrimstochten naar de Noordzee voeren haar automatisch naar dat punt van
uitgang.
Slenterend door Scheven
ingen ontdekt Viola van
Emmenes steeds meer zet
stukken uit haar jeugd.
Daar op de trap bij Pala
ce heeft ze haar eerste
vriendje gezoend. Ach
gunst. Ze zat vaak achter
op zijn fiets en hield hem
onder het rijden stevig
vast. „Godzalig voelde je
je op zulke momenten.
Hoe oud was ik? Zestien,
zeventien misschien. Ik
zat nog op school." Sche
veningen is voor haar een
dierbare kijkdoos vol her
inneringen: „Ik zie mezelf
weer zitten, vrijen. Hand
je-plak, rode blosjes op de
wangen. Vóór enen thuis
zijn, want anders zwaaide
er wat. Het zijn stuk voor
stuk dromen, die nog bei-
telscherp in mijn geheu
gen staan. Ik hoef mijn
ogen maar te sluiten en ik
beleef alles opnieuw. Bij
mij gaan de Haagse jaren
telkens weer in reprise.
:j| Ik loop over het Gevers
Deynootplein en zoek naar
de tenten, waar ik vroeger
danste. Hier stond 'ie toch,
het Palais de Dance, maar
d'r is alleen een kale vlak
te overgebleven. Ook dat
stukje van mijn jeugd heb
ben ze al uitgegumd, weg-
geradeerd.
Ik zit op het strand en zie
me weer kuilen graven.
Een kleine dikkerd met
een onwijze kuif, hand in
hand met die grote vader.
Een reus, die alles wist en
je beschermde. Van wie je
ijsjes kreeg en limonade.
Ik ben een uitgesproken
droomster. Sluit me mak
kelijk af, zit graag in mijn
eentje te mijmeren. Of
achter een glaasje op een
terras kijken naar mensen.
Dat is ook een toppunt
van zoete zaligheid. Weg
dromen uit de wereld. Los
van de werkelijkheid. Je
vol laten lopen met wee
moed. Met tranen, die al
lang verdroogd zijn. Kun
je je iets heerlijkers voor
stellen dan liefdesverdriet?
Eigenlijk was dat altijd fij
ner dan een vriendje heb
ben. Treuren om wat ge
weest is en nooit meer te
rugkomt. Net of je op
zoethout kauwt.
Opgemaakt bed
Volgens mij is er ook geen
stad, waar dromen zo'n
opgemaakt bed vinden als
in Den Haag. Koos Poste-
ma zegt steevast: „Daar
heb je die Hagenese
weer", als hij me ziet. Vol
gens hem ventileer ik mijn
teksten als een terzijde,
terloops, alsof ik het ook
niet kan helpen, dat er zo
veel rottigheid over het
scherm gaat. Misschien
heeft hij gelijk. Een Rot
terdammer kan er in elk
geval beter over oordelen
dan iemand, die het ty
pisch Haagse sfeertje met
de zilveren paplepel kreeg
toegediend. Den Haag, dat
is verwelkte bloemen en
oud roze en kanten kleed
jes en tempoe doeloe. Ik
heb een zeer Haagse moe
der en mijn vader is in de
loop der jaren ook een op
en top Hagenaar gewor
den. Altijd bescheiden,
nooit uit hun rol vallend.
Ingenieur Ad van Emme
nes is toch wel een begrip
in Nederland, maar toch
heb ik hem er nooit op
kunnen betrappen, dat hij
misbruik maakte van zijn
populariteit. Hij verbaasde
zich er eerder over.
üiËi
schokkend, ik weet het.
Het zal je wel teleurstellen,
maar ik ben er bar tevre
den mee. Van een televi
siemens verwachten ze al
tijd, dat ze zich beweegt in
jet-set-kringen en op de
Gooise matras druk in de
weer is met incrowd-rod
dels. Sterker nog: ze ne
men gemakshalve ook
maar aan, dat je alle par
ties afschuimt en de hele
dag in dure gewaden door
het leven ruist. Als ze dan
horen, hoe ik in werkelijk
heid leef zijn ze hevig te
leurgesteld. Voelen ze zich
bedrogen. „Sorry mensen
denk ik dan, „ik kan het
ook niet helpen, dat ik fijn
vind, wat in jullie ogen on-
tiegelijk saai is".
Nou moet ik er eerlijk
heidshalve wel aan toevoe
gen, dat ik zo'n tien jaar
geleden wel degelijk een
-
Viola van Emmenes: breng me terug naar de kust, naar de jaren van mijn jeugd in
Scheveningen.
Vader is de bescheiden
heid zelve, altijd goed ge
humeurd. Nooit kortaf,
hat zijn typisch eigen
schappen, die ik in een
man bewonder. Iedereen
houdt rekening met hem,
dat was vroeger al zo.
Maar je luistert niet naar
hem, omdat hij een dicta
tor is, een betweter. Het
spreekt gewoon vanzelf,
dat je hem om raad
vraagt. Dat deden wij
thuis ook. Het lag zo voor
de hand, dat je niet eens
aan een andere mogelijk
heid dacht. Ik bracht hem
zondags vaak het eten in
zijn studeerkamer op de
eerste etage. De zondag
was voor hem een drukke
werkdag. Dan beheerste
het bruine leder de familie
Van Emmenes en werd er
En ja, daar gaat ie weer. Een weekend vol vertier aan
de Noordzeekust. Om twee uur vanmiddag presenteert
Viola van Emmenes een kindermatinee op het Festiva
leiland met poppenkast, clowns, goochelaar en vele an
dere attracties. Een half uur later begint het Vakantie
Wielercriterium over 120 kilometer op de Scheveningse
Boulevard. Tussen vier en vijf deelt een bekende sport-
figuur handtekeningen uit op het Wandelhoofd van de
Pier. Om acht uur 's avonds blaast de harmonievereni
ging Tavenue stoom af op de Promenade. En als dave
rend sluitstuk om acht uur op de Pier een show van
Bernd Clüver, gevolgd door een groots vuurwerk, dat
op volle zee ontstoken zal worden.
De kop van de nieuwe maand wordt ook feestelijk ver
wijderd: morgen 1 augustus, noteer en reserveer uw tijd:
vanaf 9 uur antiek- en curiosamarkt op het Wandel
hoofd, vanaf 10 uur kunt u zich gratis laten kieken in
het schandblok op de Pier, om één uur speelt Tony Berk
zijn spelletje Prijsbewust, om twee uur Kindermatinee
op het Festival-eiland, gepresenteerd door Alice van Op-
penheim, tussen één en twee uur concert door het Haag
se Harmonie Orkest op de Promenade en om acht uur
wederom op uitdrukkelijk verzoek van de bewoners
der Oranjeflats de Veronica Drive In Show op de
Pier. Ja, ja.
Dan over naar Katwijk: daar tuft vandaag voor de laat
ste keer in deze zomer de aamborstige smalspoorlocomo
tief door de duinen. Tot vijf uur, vertrek op elk heel
uur. Een geweldig uitje. Om drie uur een reddingsde
monstratie en om tien uur groot vuurwerk bij restaurant
De Zwaan.
geeft in de week van 31 juli tot en met
7 augustus recht op een Pier-pas
poort voor het hele gezin tegen de
gereduceerde prjs van VIER GUL
DEN. In te leveren bij de Pierkassa.
Een Pier-paspoort met
twee gulden reductie
De 15-jarige Scheveningese Pier die in deze zomer
weken bol staat van swingende feestvreugde,
maakt het de vaste afnemers van Zand, Zee- Zo
mer in de komende week dat is dus vanaf van
daag 31 juli tot en met zaterdag 7 augustus extra
aantrekkelijk om met hen in zee te gaan. Als u de
ze bon bij de kassa inlevert krijgt u voor uzelf en
uw gezin een reductie van twee gulden. U betaalt
dan geen zes piek, maar VIER GULDEN voor een
Pier-kaart, waarmee U alle kanten uit kunt: gratis
toegang tot de attracties: Onderwater Wonderland,
Griezelkelder en Uitkijktoren. Plus een gratis ijsje,
plus gratis limonade, plus gratis een zak patat.
Plus gratis een Pier-poster. Als u dat allemaal
apart zou moeten betalen was u tien gulden en
vijftig cent kwijt Pak dus dit fraaie voordeeltje en
ga op een koopje pierwaaien.
Bittere einde
Allemaal ijdelheid, toege
geven, maar op die leeftijd
wordt het je gelukkig van
harte vergeven. Ik was
trouwens echt serieus be
zig. Maakte in mijn dooie
eentje een documentaire
over de zee - weer die zee
- en zocht er muziek bij.
En dat alleen voor mijn
lol. Ik wilde mezelf bewij
zen, dat ik het kon.
Achteraf geloof ik, dat ik
als televisieomroepster niet
geflopt ben. Ik ken mooie
re vrouwen dan Viola van
Emmenes, zelfs in de pro
vincies Drente en Gronin
gen. Maar niemand kan
beweren, dat ik het vak
niet onder de knie heb. Ik
heb goddank geen plan-
,,Den Haag geurt naar
vergane chic en hoofse stijl,
naar het oude Indïê en
kopjes mokka met een
taartpunt".
over niets anders gepraat
dan over voetbal. Als ik
het bord op zijn bureau
had gezet dacht ik: „Zo'n
man wil ik nou later ook
hebben".
Normale zaak
Ik heb ook nooit het ge
voel gehad, dat ik een va
der had, die zoveel ouder
was dan al die vaders van
mijn vriendinnen. Ik zag
het verschil niet eens. En
prompt ben ik zelf ook ge
trouwd met een man, die
zo'n twintig jaar ouder is
dan ik. Ook dat is voor
mij een normale zaak. Mis
schien is het een familie
traditie, die ik probeer
voort te zetten.
Er zijn meer overeenkom
sten. Vader trouwde als
weduwnaar met twee kin
deren een weduwe met
één kind. Vaders zuster
trouwt met een wedunaar
en wat doet vaders doch
ter Viola? Die wordt op
een Nieuwjaarsreceptie
van de NOS verliefd op
weduwnaar Henk Enke
laar, die drie kinderen
heeft. En ze trouwt met
hem. Henk woonde toen in
Den Haag en vroeg of ik
zin had om bij hem naar
de televisie te kijken. „In
kleur", zei hij er nog be
zwerend bij. En wat deed
het arme meisje, dat nog
steeds zwart-wit had?
Maar al te graag „ja" roe
pen natuurlijk.
Inmiddels ben ik 26 en
moeder van vijf kinderen.
Drie kreeg ik er bij mijn
huwelijk cadeau en in
Martijn van vier en Kir-
sten van twee heb ik zelf
de hand gehad. Ik vind
het een schitterend bezit.
Voor een moederdier als
ik ben zijn kinderen het
einde. En daar wil ik
graag voor uitkomen.
Niemand had het ooit van
me verwacht, maar toch
ben ik een typisch thuis-
mens. Maar dan wel op
voorwaarde, dat ik op één
of andere manier creatief
bezig kan zijn. Ik ben bij
voorbeeld een ongevaarlij
ke filmgek en ik heb een
concert-klarinet, waar ik
wat simpele wijsjes op kan
spelen. Daarnaast heb ik
me gestort op de wandkle
den: ik maak ze tegen
woordig niet kleiner meer
dan vier bij twee meter en
dat vind ik een opmerke
lijke prestatie voor een
meisje, dat op school altijd
een twee voor handwerken
had.
Weinig schokkend
Ziedaar het leven van Vio
la van Emmenes. Weinig
ambitieuze ijdeltuit was. Ik
moest en zou met alle ge
weld bij de televisie gaan
werken; als kind wilde ik
al steeds op de foto, dus
het exhibitionisme had me
al vroeg te pakken. En
zo'n verlangen koester je
echt niet om de mensheid
een dienst te bewijzen. Dat
maak je niemand wijs.
Als schoolkind ging ik met
groot lef naar het Circus
theater in Scheveningen,
waar een televisieprogram
ma werd opgenomen. En
wie zat er op de eerste rij
druk notities te maken? Ik
zei de gek. Van vader had
ik een map gegapt, waar
met grote letters BBC op
stond en daarmee maakte
ik ièdereen plat. Ze dach
ten gelijk: „Een kind, dat
zo serieus de camera-in
stellingen volgt zal wel een
taak hebben. Die komt na
mens iemand". Aan mijn
neus: ik kwam alleen na-
Onder redactie
van Leo Thüring
Foto's
Milan Konvalinka
„Ik zit weer op het strand en
zie me weer kuilen graven.
Een kleine dikkerd met een
onwijze kuif op de arm van
die grote vader Ad van Em
menes. Een reus, die alles
wist en je beschermde.
kenkoorts en voel me vóór
de camera even rustig als
thuis in mijn luie stoel.
Daar zal die flair van
vroeger wel debet aan zijn.
Ik weet ook exact, wat ik
zeg en hoe ik het zeg. Ook
dat is een kwestie van
training. In het begin had
ik het over „tien over neu-
gen", omdat ik het alle
maal te mooi wilde zeggen.
Maar ook die fout zal je
me nu niet meer horen
maken.
Niet so simpel
En steeds vind ik het een
mieters vak. Een vak over
igens, dat minder simpel
is, dan de doorsnee kijker
denkt. Hij ziet een juf
frouw op de buis, die een
paar woordjes zegt en
daarna weer in de kantine
koffie mag drinken. Kijk,
als het zo gemakkelijk was
waren er wel meer goeie
omroepsters in Nederland
dan nu het geval is. Ik ben
trouwens zelf ook vaak
bar ontevreden over mijn
presentatie. Het kan name
lijk altijd beter. Je bent
nooit te oud om te leren."
Pier-praat
En om dat te bewijzen
wisselt NOS-nimf Viola de
ze zomer haar buis-ver-
richtingen af met gesubsi
dieerde Pier-praat in Sche
veningen. Met ex-omroep-
ster Alice van Oppenheim
treedt zij op als gastvrouw
tijdens het Pier-festival,
dat tot en met 14 augustus
langs Neerlands smalle
kust woedt. Ze vindt het
een jofele klus, die ze als
ontheemse Haagse met
verve opknapt. „Ik kan
nou tenminste mijn heim
wee naar Den Haag weer
eens volop honoreren. En
gelukkig merk ik, dat er
bijna niks veranderd is. Er
is wel het één en ander af
gebroken, maar nog steeds
vragen dames op lijn ne
gen: „Chauffeur, kunt u
de deur even voor me ope
nen". Verrukkelijk. En nog
steeds nippen heren met
slobkousen en grijze ves
ten aan hun bittertje op
het terras van Garoeda.
En nog steeds lopen er
takshonden over het Bui
tenhof met zo'n heerlijk
onwijs jasje aan. Den
Haag geurt naar vergane
chic en hoofse stijl, naar
het oude Indië en kopjes
mokka met een taartpunt.
In dat schimmenrijk voel
ik me volkomen senang.
Als ik Den Haag binnen
rijd heb ik het gevoel, dat
ik na een lange reis weer
thuis kom".
In een vliegende storm is
het ranke zeilschip ,J)e
Windjammer" dezer dagen
in de tweede binnenhaven
van Scheveningen ge
strand. Dat het politiebe
richt er de volgende mor
gen geen melding van
maakte en razende repor
ters royaal over dit schip
op het droge heen keken
lag in de lijn der ver
wachtingen. Want de hele
operatie „Windjammer"
was immers verlopen vol
gens de plannen van de
beide schipper-eigena ren
Paul Lim en Hans Bo-
gaards. Zij verankerden
bun derde hoorn des over-
vloeds al bij de kielleg
ging op het dak van een
autoshowroom aan de Dr.
Leleykade en gaven gezag
voerder Raymond Bussing
opdracht om in bet ver
volg iedereen, die een ko
ninklijke hap eten weet te
waarderen in zijn boot te
nemen.
En daar ligt ie dan, hoog
en droog boven de kade
muren, waar verweerde
loggers in troebel water
wachten op de sloper De
gasten, die aanmonsteren
op de Windjammer en op
het bovendek hun tafel
van twee, vier of meer
hebben gevonden, kunnen
in afwachting van hun go
denmaal via de king-size
patrijspoorten vast genie
ten van een zeegezicht, dat
door geen enkele schilder
ooit is overtroffen. Ge
sterkt door dit zilte buiten-
gebeuren kunnen ze daar
na beginnen met het kaart
lezen.
De Windjammer, die als
één der bitter weinige res
taurants in Nederland be
schikt over een stoellift
voor gasten die moeilijk
ter been zijn (hulde voor
deze eigenlijk broodnodige
service), zeilt onder de
Scandinavische culinaire
vlag. Wie ooit de smakelij
ke Noorse wateren heeft
bevaren weet dus, dat hij
blindelings kan rekenen op
een oeverloos koud buffet.
En dat klopt ook: de hors
d'oeuvre, die voor 12.50
geserveerd wordt als voor
afje doet bij een normale
eter gelijk ook de deur
dicht Dat is geen buffet
meer, dat is een compleet
ameublement met diverse
salades, paling, zalm, ka
viaar, gevulde tomaat en
paté. Een ongelooflijke
binnenkomer.
Maar naast dit Scandina
visch reuzen-gerecht ver
meldt het menue ook ge
rookte zalm (f 16), Arden-
ner-ham met meloen
f 8.50), krabcocktail
(f 12.50), kreeftencocktail
(f 22.50) gerookte forel
met raiffort saus (f 9.50)
en paté (tientje). Het lijkt
allemaal aan de prijzige
kant, maar als uw verbij
sterde ogen eenmaal heb
ben gezien, wat er voor
die prijs op tafel komt,
sturen zij tevreden de lui
ken laten zakken.
Dat geldt trouwens ook
voor de superbe visscho
tels: tong „Colbert", een
goudgele platbodem, open
gesneden als een modern
sportcolbert en daarna
voorzien van een knoflook
boter malse binnenvoering.
En daarbij diverse groen
ten. aardappelen in gewil
de uitvoeringen en ge
mengde sla, waarvan wij
als kind dachten, dat die
alleen op paleis Soestdijk
door stramme butlers
wordt geserveerd. Dat al
les voor 25 gulden. Kom
daar eens om bij uw ben
zinestation: voor dat geld
krijgt u amper twintig liter
super en daar kom je ge
garandeerd niet mee in de
zevende hemel zoals met
de sole colbert.
Uit hetzelfde aquarium
van Neptunes komt de So
le Wales ka (f 22.50) en de
forel met amandelen en
rémouladesaus (f 15) ook
visjes om de pet voor af te
nemen.
Nauwelijks Scandinavisch,
maar daarom niet minder
smakelijk zijn de vleesge
rechten van De Windjam
mer: entrecóte voor 18 gul
den, lamsbout (15 gulden),
chateau briand dyonnaise
(2 personen f 37.50) en de
toumedos Windjammer",
een runderlap, waarmee u
uw buurman aan het vol
gende tafeltje royaal de
wind uit de zeilen kan ne
men.
Dan zijn er complete me
nu's van 30 tot 35 gulden,
die zijn samengesteld uit
de toppers, waaronder ook
toetjes als Banane Wind
jammer (f 5.50), Gember
la crème (f 4) en de Me
ringues fantasie (f 6.50).
In de ruimen van de Wind
jammer ligt ook een dorst-
lessende voorraad wijn, in
prijs variërend van f 12.50
tot f 40. Daaronder een
majesteitelijke Vosne Ro-
manée 1970 en Sancerra la
cuvée des rois '72. Dat is
wel even iets anders dan
het huiswijntje in de su
permarkt.
U heeft het waarschijnlijk
al begrepen: de Windjam
mer is een trotse aanwinst
in de Scheveningse horeca-
wereld. Een restaurant van
uniek punt. Dat ook 's
middags geopend is voor
verfijnde lunches, die alle
f 12.50 kosten. Dat ook be
schikt over een groot ter
ras, waar u op mooie da
gen buiten kunt eten. Nee,
wat ons betreft mogen er
in de toekomst meer sche
pen zoals de Windjammer
in Scheveningen stranden.
De Windjammer vindt u
aan de Dr. Leleykade 36a
in Scheveningen. U kunt
aanmonsteren via telefoon
nummer 540622.
