SCHOCKEMÖHLE
MET GOUD VOOR
DE BUI BINNEN
Paard is dupe geworden
van de commercie
Ook Olympische boog kan
niet altijd gespannen zijn
MONTREAL'7
Henk Nooren dertiende
,We hoeven van niemani
meer bang te zijn'
Ninomiya nam
revanchevoorJapan
Dibiasi schreef
geschiedenis
Twee duellerende judoka's zorg
den voor een fraai fotografisch
standje. Het lijdt geen twijfel dat de
man op de rug de beste papieren
heeft.
I DEN HAAG Het Olympisch programma
I voor donderdag ziet er, wat betreft sporten
waar Nederlanders aan deelnemen als volgt
uit: (Canadese tijd tussen haakjes).
Ateletiek
15.00 (10.00) 100 meter heren tienkamp
15.00 (10.00) hink-stap-sprong heren kwalifica-
I tie
16.00 (11.00) verspringen heren tienkamp
j 18.00 (13.00) kogelstoten heren tienkamp
19.50 (14.30) hoogspringen heren tienkamp
j 20.00 (15.00) 100 meter horden dames finale
20.00 (15.00) verspringen heren finale
20.00 (15.00) discuswerpen dames finale
j 20.30 (15.30) 1.500 meter dames halve finale
j 21.00 (16.00) 400 meter heren finale
I 21.20 (16.20) 400 meter dames finale
i 21.40 (16.40) 1.500 meter heren series
22.30 (17.30) 400 meter heren tienkamp
Kano
15.00 (10 00) 1000 meter heren series
15.00 (1000) 1000 meter heren series
Hockey
Om de vijfde tot achtste plaats
20.00 (15 00) en 22.00 (17.00) India-Spanje.
West Duitsland—Maleisië.
Paardensport
19.00 (14.00) dressuur landenwedstrijd.
LITJENS VOL ZELFVERTROUWEN
MONTREAL - Japan heeft
door de halfzwaargewicht
Kazuhiro Ninomiya revanche
genomen. Revanche voor
het verlies maandag van En-
do in het zwaargewicht en
revanche voor de nederlaag
in het halfzwaar in München, toen Tsjosjisjvili
(Rusland) eerste werd. De 28-jarige politiea
gent Ninomiya bleek deze keer sterker dan
de Rus Ramaz Kharthiladze.
De finale was van matig gehalte. Beide judo
ka's werden meer dan eens gestraft voor
gebrek aan initiatief. De beslissing viel bij een
van de spaarzame aanvallen van Kharthiladze.
De Japanner had zijn antwoord klaar en een
yuko bracht hem het goud. De bronzen me-
dialles waren voor de Brit Starbrook. die in
München de verliezende finalist was. en Roth-
lisberger De Zwitser versloeg de sterker
geachte Oostduitser Lorenz. Europees kam
pioen 1975.
VOOR DERDE KEER GOUD
MONTREAL Klaus Dibiasi
heeft Olympische geschiede
nis geschreven door voor de
derde achtereenvolgende
keer de titel schoonspringen
voor zich op te eisen. De
28-jarige Itahaan was in
Montreal met tien puntgave sprongen veruit
de beste, hoewel het daar aanvankelijk niet
naar uit zag.
In de series namelijk had de 16-jarige Ameri
kaan Greg Louganis meer punten gescoord,
maar toen het er echt op aankwam was Dibiasi
niet te verslaan. De Italiaan is een ware
kampioen. Niet alleen veroverde hij in Mexico.
München en Montreal drie gouden medailles
op rij, maar in Tokio begon hij zijn fabuleuze
Olympische loopbaan met de zilveren medail
le.
MONTREAL - Niemand be
ter dan een dier voelt het
slechte weer aankomen.
„Warwick Rex", het machti
ge springpaard van de West-
dultse Europese kampioen
Alwin Schockemöhle, wilde
j dan ook snel naar huis. In de Olympische
I piste van Bromont, waar zo'n 18.000 mensen
op de onoverdekte tribunes zaten, scheurden
bliksemflitsen de loodzware, donkere lucht
i uiteen. In het heuvellland rommelde de don-
I der lange tijd na. In die sfeer toonden Alwin
Schockemöhle en Warwick Rex voor de op
dracht om het Olympisch goud In de indivi-
j duele Grand Prlx te grijpen. En voor de
tweede maal presteerde de combinatie het
i om de hindernissen feilloos te nemen. Het
goud was binnen, de man die tot zijn Europe
se titel van vorig jaar altijd buiten de hoofd
prijzen was gebleven, kon juichend van War
wick Rex stappen.
Voor de 39-jarige Alwin Schockemöhle bij het
I inspringterrein was, klaterde de regen in oyer-
vloed naar beneden. Ruim tien minuten duur-
I de het noodweer. Toen konden de Engelse
amazone Debbie Johnsey, de Canadees Mi-
j chel, Vaillancourt en de Belg Francois Mathy
in een geweldige modderpoel aan de barrage
voor het zilver en brons beginnen. Hun achter-
stand op de Olympische kampioen bedroeg
liefst twaalf punten. Van het trio bleef de
elegant rijdende Debby Johnsey met lege
handen achter. Het zilver was voor de Cana-
J dees Vaillancourt en het brons verrassend
I voor de Belg Mathy.
Jack Arentsen
In het spel van de allergrootsten heeft Henk
Nooren met Jagermeester nog een goed rol
kunnen spelen. Zijn acht strafpunten uit de
eerste manche brachten hem in ieder geval
bij de beste twintig. Maar toen daarna het
parkoers nog zwaarder werd en de oxers met
een hoogte van 1.60 meter en een breedte
van twee meter veelvuldiger werden, de stijl-
sprongen van 1.60 meter en 1.70 meter vlak
achter elkaar kwamen en de sloot al tot een
lengte van vijf meter was „gegroeid", moest
Henk Nooren afhaken. Maar zijn dertiende
plaats in dit toernooi („Het zwaarste parkoers
dat ik ooit in mijn loopbaan heb meegemaakt"
verkondigde de al vijfmaal eerder tijdens een
Olympiade goud winnende Hans Günther Win
kler) was toch voor de jonge Nooren een
prestatie van Olympisch niveau geworden.
„Jammer alleen dat de tweede hindernis in
de driesprong zo dicht op de eerste stond.
Door dat foute raakte ik in eerste instantie
al de directe aansluiting met de kopgroep
kwijt".
Gouden medaille voor
Russische schermers
MONTREAL De schermers
uit Rusland hebben nog
eens duidelijk aangetoond
momenteel de sterksten te
zijn op sabel. Alle drie de
individuele medailles waren
al naar Rusland gegaan. De
ploeg bleek eveneens superieur. In de finale
werd Italië verslagen met 9-4.
Het was de vierde achtereenvolgende keer dat
deze twee landen tegenover elkaar stonden
in de finale. Alleen in München ging het goud
naar de Italianen. Het brons was verrassend
voor Roemenië, dat Hongarije klopte met 9-4.
Het was pas de derde keer van vijftien olym
piades dat de Hongaren geen ereplaats be
haalden. Roemenië was nooit eerder in de
prijzen gevallen op sabel.
Warwick Rex kijkt zeer geïnteresseerd naar de gouden medaille van haar
ruiter, Alwin Schockemöhle.
De prestatie van Henk Nooren was niet het
enige opvallende in de Oranje-equipe. Zo
zorgde Rob Eras, die met Iwan F tot een totaal
van twintig strafpunten kwam. al de dag voor
de individuele wedstrijd voor de nodige op
schudding. In eerste instantie leek de ruiter
uit Helvoirt die dertigste werd, niet te worden
ingeschreven voor dit nummer. En dit ondanks
het feit dat een plaats open was, omdat Johan
Heins niet kon beschikken over de geblesseer
de Romantico S. Tijdens het bouwen van het
parkoers constateerde chef d'equipe Ben Arts
al dat de hindernissen erg zwaar zouden
worden. „En omdat wij naar Canada zijn
gekomen voor de landenwedstrijd. begon ik
ernstig te twijfelen aan het plaatsen van Eras
in de individuele wedstrijd. De combinatie zou
een te groot risico kunnen lopen".
Maar bijna gelijktijdig met het voorlopige
oordeel over Rob Eras, kreeg de Brabantse
ruiter een telefoontje uit Nederland. Eigenaar
Visser dreigde Iwan F terug te trekken voor
de landenwedstrijd, wanneer Eras niet mocht
sterten. „Van die dreiging weet Ik niets, j
Inderdaad heeft Visser met het NOC gebeld,
maar er was toen niemand van de heren op i
het bureau. Wel zijn Bram Leeuwenhoek en
NOC-voorzJtter Cees Kerdel gisteren naar
Bromont gekomen. En zij hebben mi| gezegd,
dat ik alleen moest beslissen. En dat het
NOC wel het allergrootste belang hechtte j
aan de landenwedstrijd", vertelde Arts enigs- j
zins ongeloofwaardig.
De dreiging van het terugtrekken van Iwan F
zou niet aan de orde zijn geweest. Toch had I
Eras dat eerder op de dag zelf naar voren
gebracht. „Maar die zaak is niet belangrijk
meer", zei Eras, „het parkoers zit er op en
het ging lekker. Vanochtend heb ik uiteindelijk
zelf beslist of ik al of niet zou starten". Ben
Arts vulde aan: „Toen we tijdens het bekijken
van het parkoers bij hindernis vijf aankwamen,
schrok Rob toch wel. Maar op mijn vraag of
hij het aandurfde".
antwoordde hij vlot: „Natuurlijk, en toen was
de zaak voor mij voorbij".
De derde man in de Nederlandse ploeg kon
zich ook niet bij de eerste twintig ruiters I
plaatsen die voor de finale in aanmerking j
kwamen. Anton Ebben kreeg met Jumbo j
Design zestien strafpunten achter zi|n naam.
„Maar Ik heb de sfeer geproefd en Jumbo I
heeft gemerkt wat er op de sluitingsdag voor
zijn neus komt te staan. En dat is natuurlijk
erg belangrijk", meende de als 25ste eindi
gende Ebben.
Pas eind deze week zal een beslissing vallen
rond het at of niet inschrijven van Johan Heins
met Romantico S voor de landenwedstrijd van
zondag. Met bepaalde massages wordt de
spierblessure aan het been intensief onder
handen genomen. Een lichte vooruitgang is
te constateren, maar gisteren zei Johan Heins
nog:„het is nog lang niet in orde. Ik twijfel
aan zondag. Aan training ben ik nog niet
toégekomen".
Chef d'equipe Ben Arts heeft nog gedacht aan
de mogelijkheid om Johan Heins in de landen
wedstrijd te laten starten met Jagermeester.
hét paard van Henk Nooren. Het reservepaard
Pluco, dat ook van Nooren is en waarmee hij
internationaal al menig succes heeft geboekt,
zou dan voor Nooren worden ingezet. „Maar",
aldus Arts. „dat plan heb ik moeten laten
varen omdat Henk Nooren te kennen heeft
gegeven dat hij met Jagermeester al tever in
de training is gevorderd".
De kans bestaat dus dat Nederland zondag
middag slechts met drie van de toegestane
vier ruiters zal starten. En dat is een extra
handicap, want in de beide manches valt atijd
het slechtst resultaat van een van de ruiters
af. „Ja, nu hebben we toch wel een beetje
spijt van het feit dat we kort na aankomst
met de paarden nogal wat heuveltjes hebben
genomen. We dachten op die manier de
paarden, die toch door de vliegreis conditio
neel wat achterop waren geraakt, weer snel
op adem te krijgen. Maar tijdens de training
tegen de heuvels op, heeft Romantico S de
blessure opgelopen".
De
actie.
recor<
Paul Litjens.
(Van onze speciale verslagge
ver)
Montreal Wim van Heu-
men heeft al een week lang
het tactisch schema klaarlig
gen, waarmee vandaag
Nieuw-Zeeland in de halve
finale zal worden bestreden. De wijsheid
daarvoor deed hij op in de wedstrijd Nieuw-
Zeeland-Pakistan, bijgewoond door alle spe
lers. De indrukken in dit duel opgedaan
vormen de basis van het optimisme, waar
mee Nederland de strijd ingaat.
„Uiteraard is Nieuw-Zeeland geen tegenstan
der waar je zo maar overheen kunt stappen",
aldus Paul Litjens die met zijn negen doelpun
ten de onbetwiste aanvoerder van de topsco-
rerslijst is en die vandaag een op basis van
zijn vooruitgesnelde roem een uiterst strenge
mandekking zal zal krijgen. „Ik ga er altijd
vanuit dat een ploeg niet toevallig bij de
laatste vier komt. Het is een uiterst sterk team.
Maar toch heb ik het vermoeden dat ze ons
beter liggen dan de Spanjaarden. Wij hebben
tegen Spanje eigenlijk nog nooit goed ge
speeld.
De laatste twee wedstrijden dat we ze hebben
ontmoet, hebben we het zelfs zeer moeilijk
gehad. Spanje was in onze ogen tot een soort
angsttegenstander uitgegroeid. En nu weet
wel dat een ploeg in de vorm waarin I
Nederlands team momenteel verkeert, vann
mand bang hoeft te zijn. maar we waren to
stiekem blij dat de Spanjaarden uitgeschaki
werden".
Nederland heeft zich in alle rust voorben
op het halve finaleduel. De laatste training
gisteren, waarbij het accent op het oefen
van strafballen werd gelegd, leverde gei
bijzonderheden op. Ook met de blessures
alles mee. De hand van Kranenberg is zov
genezen dat verwacht mag worden dat hij
corners die Wouters Leefers aangeeft weer
stoppen en ook de knieblessures van Bolhui
Litjens en Maarten Sikking geven geen red<
tot ernstige bezorgdheid. Slechts de drie d
gen rust die de Nederlanders noodgedwongi
hebben moeten nemen, hebben de zenuwi
van de innerlijk gespannen hockeyers wel
de proef gesteld.
„Dat viel enigszins buiten het schema dat
tot nu hier hebben gehanteerd", aldus Pa
Litjens, „twee dagen rust was totnogtoe h
hoogste aantal. Wanneer je dan met een
belangrijke wedstrijd voor de boeg drie dagi
moet wachten, wordt het toch wel enigszir
vervelend. Gelukkig is de stemming i
groep honderd procent. Er wordt veel gedol
.We hebben als ploeg veel zelfvertrouwen".
(Van onze speciale verslagge
ver)
ËSSIH MONTREAL Het noodweer
dat gisteren Hippisch Bro
mont trof, was voor velen de
bevestiging dat met het kie
zen van deze plaats, een
ernstige fout was gemaakt. De afgelopen
weken heeft het in Bromont namelijk vaker
en heviger geregend dan waar ook in Cana
da. Op de drassige, vaak modderige grond
kwamen mens en dier in de grootste moeilijk
heden.
De al 25 jaar in Canada wonende Nederlandse
architect Tjerk van der Plaats, die in de loop
van de jaren ook een insider in de paarden
sport-wereld is geworden en in Canada een
van de drie beste parcoursbouwers is, sprak
dan ook zijn twijfels uit over de Olympische
gebeurtenis in Bromont. „Want in deze omge
ving krijgt hét paard geen eerlijke kans. Vooral
tegen het parcours van de military heb ik
zware bedenkingen. Dat was veel te zwaar,
zelfs oneerlijk. Het paard, dat in vroeger jaren
zoveel tot de ontwikkeling van de huidige
maatschappij heeft bijgedragen, heeft geen
eerlijke kans meer."
Manifestatie
De uit Harlingen afkomstige Van der Plaats
maakt zich vooral kwaad op de mensen die
uiteindelijk hebben beslist dat Bromont de
plaats is geworden voor de Oiympiscne hip
pische manifestatie.
„Er zijn bepaalde zaken aan de orde geweest
die niet door de beugel kunnen. De eigenaar
van de beslist niet voor paardensport ideale
grond heeft bepaalde goede relaties met men
sen die uiteindelijk het gebied hebben aange
wezen waar de Olympische wedstrijden plaats
vinden. Veel dichter bij Montreal is een veel
geschikter complex te vinden. Niet zo drassig
als hier. Bromont zal zeker niet het Hippisch
centrum van Canada worden. Wel gaat de man
op wiens grond de complexen en de parcour-
sen zijn gebouwd in de naaste toekomst veel
geld verdienen. Want op de grond waarop
eens Olympische paarden hebben gestreden,
zullen beslist over enkele jaren schitterende,
dure huizen staan. Alleen de grond al is door
deze Olympiade uitzonderlijk sterk in prijs
gestegen."
Het paard is de dupe geworden van de
commercie. „In geen enkel opzicht is aan
het dier gedacht. Alleen de mens is belang
rijk geweest.
Voor de landenwedstrijd moeten zaterdag
eerst de paarden allamaal naar Montreal. Zo'n
80 km. Dan op zondag en maandag weer de
reis terug. Als men de grond vlak onder
Montreal gekozen had, was de reisduur aan
zienlijk verkort. Maar andere, financieel men
selijke belangen, hebben anders besloten. Het
paard is de dupe geworden van het geld",
stelt Van der Plaats.
Montreal Avond in het olympisch dorp. In
de druilregen zitten de atleten onder plastic
bescherming te luisteren naar de klanken die
vingervlugge toetsentovenaar Oscar Peter
sen uit de piano laat springen. Voor even
is de verveling verdreven. Voor driekwart van
de bewoners van het dorp zijn de spelen
voorbij. Het andere kwart loopt nog in trai
ningspak. Steeds meer begint de omheinde
vesting te lijken op een normaal dorp, steeds
minder worden de lieden die zich naar de
trainingsaccommodaties begeven. Het aftel
len en dagen vullen is begonnen.
Er zijn dagen geweest dat de zon uitbundig
blijk gaf van aanwezigheid. Motregen, klamme
temperatuur en kilheid zijn ervoor in de plaats
gekomen. Het terras van het internationale
ontmoetingscentrum is verlaten. Er treden
geen groepen meer op. In de beslotenheid van
het gebouw dat mede als „zeef" dient voor
de bezoekers, waar de winkeltjes zijn onderge
bracht en de kleuren t.v.'s her en der verspreid
staan, zijn ook de discotheken. In het bijna
donker worden de versterkers op „vol" gezet
en denderen de klanken over de wriemelende
massa die zich schuifelend beweegt in een
poging tot dansen te komen. Honderden op
een te kleine vlakte en in een te geringe
ruimte. Daar worden min of meer losse ban-
Mallotig
Herman van Bergem
den - meer min dan meer - gesmeed en
ervaringen beleefd waan/oor men nu niet
bepaald naar de Spelen is gekomen.
Omstrengeld
Op de door fraai gestyleerde lantaarns ver
lichte paden van het dorp lopen ze, elkaar
omstrengelend, te slenteren. Er wordt niet
gelet op de rang of stand, naar kleur of
overtuiging.
De Nieuwzeelanders. om wie zo veel te doen
is geweest, vertoeven even goed in de kring
van de jeugdige sportbeoefenaars uit alle
uithoeken van de aardbol.
Zij mengen zich in het bonte gezelschap van
de wereldstad Montreal, waar het verkeer
elke dag gigantisch in de knoop raakt en
de opvallendste gasten de Amerikanen zijn.
Zij lopen er rond in mallotige kleding.
Clownspakken met grote ruiten, malle honk
balpetten en onveranderlijk basketbalschoe
nen of iets dergelijks. Op hun shirt torsen ze
uitdagende woorden als „University Michigan"
of „golf-pro" terwijl ze waarschijnlijk die uni
versiteit noch ooit een golfbaan hebben be
zocht. Dikdoenerij, die geen indruk maakt
maar slechts een flauwe glimlach opbrengt.
De Canadezen, een volk in ontwikkeling zoals
men daar van verscheidene kanten zegt, pas
sen zich er zo goed en zo kwaad het gaat
bij aan. Ze voelen zich niet zo, maar zijn het
wel: namaak-Amerikaneneven slordig gekleed
en evenmin gehinderd door de wetenschap
dat er nu eenmaal kleuren zijn die perse met
elkaar vloeken. Een oude heer met een short
van lachwekkende snit waaruit prikkebenen
steken. Een dame op vergevorderde leeftijd
met een basebalpet en de onvermijdelijke
jeans van grove stof. Ze moest beter weten.
Pantalon
Er blijkt niet uit te roeien voorkeur voor lant
pantalons te bestaan bij de dames, ook
het gloeiend heet is, hoewel dat zeldi
voorkomt.
Dat allemaal buiten het Olympisch dorp, d
overdag verlaten is omdat de stad meer
bieden heeft, zij het tegen wanstaltige prijze
De neringdoenden pikken een graantje me
en het begrip prijsbeheersing is nog niet t<
Montreal doorgedrongen.
Tegen de avonduren keert de bevolking va
het Olympisch dorp terug, bepakt en beladen
De lampen in de diskotheken zijn al op eei
laag pitje gezet, de platen liggen op di
draaitafels. Komt u maar. Het dorp gaat wee
leven. De veiligheidsfunctionarissen aan dl
ingangen zagen hun taak verdubbeld. Ook z
weten nu nauwelijks meer wie atleet is en wil
niet. Alleen de legitimatiekaart kan-hen no<
op het spoor brengen. Het Olympisch dorj
is als een zandloper waaruit aan de ene kan
steeds meer verdwijnt. Naar de diskotheken
de slenterpaadjes en de stille hoekjes. Wan
ook een Olympische boog kan niet altiji
gespannen zijn.
W
