Waterpoloploeg maakte
één doelpunt te weinig
HERMENS BESCHULDIGDE VIREN
Tatjana
Kazankina
kroon op
het werk
MONTREAL'76
ge
raj
a
Medailleverdeling
LAATSTE DUEL
BESLISSEND
VOOR MEDAILLE
te
Mark Smet liep met
gebroken pols
Borsov ontkende
vluchtpoging
Ria Ahlers met
karakter in
hoogspringfinale
gin
illlllllll
varen
irkt zo
J was
ihuivii)
lar de
gszins
Asseï
er aar)
s grot
delde
bij M
inga, I
lout, 1
int wj
n zoj
Bergo)
ire en
iste lj
[aven
ar kle
beid
ili kon
l enigt
MONTREAL Na de negende wedstrijddag
van de Olympische Spelen ziet de verdeling
van de medailles er als volgt uit (achtereenvol
gens goud, zilver en brons):
Rusland
Oost-Du itsland
Verenigde Staten
West-Duitsland
Bulgarije
Polen
Roemenië
Japan
Finland
Hongarije
Groot-Brittennië
Tsjecho-Slowakije
Italië
Joegoslavië
Noorwegen
Zweden
Jamaica
Mexico
Trinidad
Cuba
Canada
NEDERLAND
België
Portugal
Frankrijk
Denemarken
Australië
Iran
ilUllllllllllllllllllllll
MONTREAL Het waterpo-
lotoemooi zal voor Neder
land met een enerverende
climax worden afgesloten.
De laatate wedstrijd zal, na
de zege op Joegoslavië met
S—3, de beslissing brengen
waarbij de kans op een medaille tweemaal
zo groot is als de mogelijkheid om na een
toch bepaald uitstekend en ook wel onver
wacht sterk toernooi toch nog met lege
handen naar huls te moeten keren. Als er
tegen de Joegoslaven een doelpunt meer
gescoord zou zijn, hadden de papieren nog
beter genoteerd gestaan. „Maar," zei coach
Ivo Trumbic, „aan het duel met Italië hebben
we nog niet gedacht Trouwens, elk doelpunt
is belangrijk." HIJ doelde daarbij op de strijd
tussen Italië en West-Duitsland, pal voor
Nederland—Joegoslavië gespeeld. De West
duitsers stonden met 3—1 voor maar verlo
ren toch met 4—3, waardoor de ingewikkelde
situatie ontstond die het Nederlandse team
tegen de Italianen zal moeten oplossen en
waarbij Roemenië medewerking moet verle
nen.
Na de gisteren gespeelde wedstrijden Honga
rijeRoemenië 9—8, West-Duitsland—Italië
3—4 en Nederland—Joegoslavië 53 is Hon
garije met 8 punten uit 4 zeker van het goud.
Herman van Bergem
Daarachter volgen Italië en Nederland met 5
uit 4 en de respectievelijke doelcijfers 18-17
en 15-14. Dit zijn de mogelijkheden: wint
Nederland van Italië dan is zilver veroverd,
wordt gelijkgespeeld dan is brons ons deel
omdat Italië meer doelpunten voor heeft ge
maakt, verliest Nederland van Italië dan hangt
alles af van de wedstrijd Roemenie—West-
Duitsland. De Roemenen hebben 3 punten en
de doelcijfers 21-11. Bij winst op de Westduit
sers komen zij op 5 punten en zal het
afhangen van de hoogte van de score die de
Roemenen bereiken.
Ivo Trumbic had een te accepteren verklaring
voor het feit dat Nederland gisteren tegen de
Joegoslaven een achterstand moest wegwer
ken in de eerste periode. „Het is bij ons
normaal dat we moeilijk beginnen, zeker als
dat een uitstekende tegenstander als Joego
slavië betreft. Dan gaat het afhangen van de
conditie. Iedere speler in dit toernooi heert
voldoende conditie voor een eerste periode,
de meesten ook voor de tweede en derde
maar wij hebben het ook voor de laatste. En
dan komen de prestaties."
Verslapping
Ivo Trumbic heeft er constant op gehamerd
dat alles moest worden gegeven, dat er geen
momenten van verslapping mochten intre
den. Toch moest hij erkennen dat dit tegen
de Joegoslaven het geval was geweest.
„Inderdaad, bij een numerieke meerderheid
was de concentratie soms te gering."
Nadat Marovic tegen de paal had geschoten,
trokken de Joegoslaven de leiding tot zich
door toen Landeweerd naar de kant moest en
Sanivonic kon scoren. Tevoren had Joegosla
vië al een man uit het water zien verdwijnen,
Polic, maar daarvan had Nederland niet gepro
fiteerd. Wel de tweede keer, toen Belamaric
eruit moest en Ton Buunk de gelijkmaker liet
aantekenen. Het bleef bij die ene keer dat een
numerieke meerderheid niet werd uitgebuit. Erj
had bij sommige spelers enige onzekerheid)
geheerst toen de Amerikaan John Felix als
scheidsrechter uit de bus was gekomen. Hij
had in het duel NederlandRoemenië niet
bepaald feilloos geleid. Trumbic: „Voor een
scheidsrechter ben ik nooit bang." Later zou
blijken waarom niet. Nadat Joegoslavië in de
tweede periode door Marovic (strafworp tegen
Rik Toonen) wederom de leiding tiad geno
men en Van Zeeland uit een briljante combina
tie weer gelijk had gemaakt toen Marovic aan
de kant zat (2—2), vlotte het beter.
Manco
Het manco bij Nederland schuilt in de schut
ters. Landeweerd en in iets mindere mate
Jan Evert Veer zijn „durvers". Er wordt te
weinig geschoten door de anderen. Inmid
dels had Trumbic Toonen na zijn vertrek uit
het water vervangen door Andy Hoepelman.
„Een psychologisch effect," noemde Trumbic
het.
In de derde periode werd de basis gelegd voor
de overwinning. Van Zeeland bracht Neder
land op 3—2 uit een strafworp tegen Lozica
en Landeweerd gebruikte een strafworp tegen
Savinovic om de stand op 4—2 te brengen.
Joegoslavië, dat toch al meer op de man dan
de bal speelde, trachtte in de laatste speeltijd
met minder oirbare spelmethoden het getij te
doen keren. Wel werd het nog 43 door een
bijzonder leep doelpunt van Savinovic maar
nogmaals buitte Nederland een numerieke
meerderheid (Manojlovic eruit) uit door Lande
weerd: 5—3.
Er had nog een doelpunt bij moeten komen
om het risico bij een gelijkspel tegen Italië
uit te bannen omdat dan de doelcijfers gunsti
ger zouden zijn geweest en zilver het deel
van de Oranjeformatie. Trumbic en zijn man
nen kunnen echter tot nu toe meer dan
tevreden zijn. Ze hebben een enorm zwaar
toernooi moeten verwerken waarbij geen en
kele tegenstander tot de „zekere verliezer"
mocht worden gerekend. Er is voor dit resul
taat tot en met gestreden. Het succes, dat
velen niet hadden verwacht, is er het gevolg
van geweest in een toernooi dat een bijzonder
spannend slot tegemoet gaat.
t jaar
het
ander
ïn zij
lopcij.
den
een
iljard
tarles
in di
er Coi
MONTREAL De uit
spraken van Jos Her-
mens zijn dit seizoen
sensationeler dan zijn
prestaties op de tien
kilometer. De Olympi
sche strijd bracht de Nijmegenaar
niet meer dan een tiende plaats. De
enige man die door het NOC altijd
als een vaste kandidaat voer Mont
real werd gezien en dit ondanks het
feit dat hij de afgelopen maanden
juist op de Olympische afstanden
internationaal bezien, totaal niets
presteerde, roerde gisteren in Mont-
real toch danig zijn mond. In de
richting van Lasse Viren, de Rn die
vier jaar geleden ook al in München
won, werden in bedekte termen
ernstige beschuldigingen geuit. Jos
Hermens was met zijn mond rapper
dan met zijn daden.
Want in het tien-kilometergeweld komt de
naam van de Nederlander niet voor. Vanaf de
eerste ronde heeft hij aan de staart van de
ordt
kend
ak v Door
Jack Arentsen
groep gehangen. En vanuit die positie kon hij
goed zien hoe gemakkelijk uiteindelijk Viren
naar het goud snelde. „Maar zoiets is toch
niet normaal, ledereen had hier mogen win
nen. maar Viren niet. Die man heeft zich na
München nooit meer ergens laten zien. Pres
teerde totaal niets. Daarom moet er achter de
schermen gewerkt zijn. Ik kan natuurlijk niets
bewijzen, maar je kunt niet zomaar vier jaar
niets doen en dan ineens op de Spelen voor
iedereen te sterk zijn. Daar moet iets anders
achter zitten. Op deze manier is het niet
normaal".
Bloed
Het is bekend dat een aantal Finee lange-ef-
•tandsiepers er van worden verdacht dat zij
met bepaalde bloedinspuitingen werken. Ge
ruime tijd voor belangrijke wedstrijden wordt
bloed uit het lichaam getapt, verdwi|nt dan
geruime tijd in de vrieskast en de dag voor
id wed®WJd komt het bloed, vol met rode
«3 bloedlichaampjes, weer in hef lichaam van
de atleet terug. Jos Hermens noemde dit feit
3 maar *ljn woorden sloegen wel in die
richting.
De scherpe uitspraken van Hermens stonden
wel in schrille tegenstelling tot zijn matige
prestatie. Daarvoor had hij maar een heel
eenvoudige verklaring: „Mijn benen wilden
8' gewoon niet harder. Ik had gedacht om tijdens
de wedstrijd vanuit de achterhoede langzaam
naar voren te schuiven, maar dat lukte niet".
En toen de weer subliem lopende Portugees Het beslissende moment in de strijd op de tien kilometer. Terwijl de bel wordt geluid voor de laatste
Carlos Lopez halverwege de afstand, een ronde van 400 meter loopt Lasse Viren weg van Carlos Lopez.
Montreal De Belg Mark Smet, die ep de
10 km met zijn zevende plaats net buiten
de diploma's viel die aan de nummers vier,
vijf en zes worden uitgereikt,moest direct na
afloop van de race naar de medische contro
le in het Olympisch stadion. Een loper had
tijdens wat gedrang in de achterhoede de
Belg uit de baan gewerkt Hij viel en kwam
ongelukking op zijn pols terecht Maar Mark
Smet kwam goed terug. De achterstand werd
binnen een halve ronde ingelopen en uiteind
elijk ging de Belg nog lange tijd met het
leidende drietal Lopez, Viren, en Brendan
Foster mee. Maar tijdens de slotfase van de
race werd de pijn in de pols steeds groter.
Na afloop werd geconstateerd dat Mark Smet
het allergrootste deel van de 10 km met een
gebroken pols had gelopen.
definitieve splitsing in het veld teweegbracht,
lag Jos Hermens samen met zijn Belgische
vrienden Karei Lismont, en Emiel Puttemans,
allang in kansloze positie. De enigen die
Lopez konden volgen, waren Lasse Viren, de
Brit Brendan Foster en de Belg Mark Smet.
Het was uiteindelijk Viren die het langst in
het kielzog van Lopez bleef maar met nog
vijfhonderd meter voor de boeg, zette de Fin
plotseling aan en liet toen de kleine soepel
lopende Portugees kansloos achter.
„Voor mij Is Lopez de echte Olympische
kampioen", bracht Hermene nog naar voren.
„Die man heeft de wedstrijd gemaakt". En
de Portugees deed dat op uitzonderlijke
wijze. Hij schreefde het tempo in de laatste
vijf kilometer zo hoog op dat zelfs deze
afstand veel sneller werd gelopen dan de
eerste 5000 meter: 13 minuten 32 seconden
tegenover 14.08. Lopez was de grote aange
ver van deze tijd.
Op dat moment had Jos Hermens al zijn
grootste inzinking doorgemaakt. „Ik heb echt
moeten afzien om uiteindelijk nog als tiende
binnen te komen. Maar dat is niet erg. Per
slot van rekening ben ik hier niet met vakan
tie".
Jos Hermens kan vanaf gisteren definitief zijn
foto's vernietigen waar achterop het opschrift
is te vinden: Jos Hermens. Olympisch kam
pioen tien kilometer 1976 en 1980. Uit zijn
manier van praten was ook de teleurstelling
te horen. En zelfs over de marathon heeft de
Nijmegenaar plotseling zijn twijfels. Als het
dan net zo gaat als tijdens deze wedstrijd,
concludeerde Hermens nu al vlotjes, „stap ik
er bijtijds uit".
De deceptie van Montreal is bij Jos Hermens
hard aangekomen. Hij heeft de rekening ge
presenteerd gekregen voor het feit dat zijn
training toch teveel afge6temd is geweest op
zijn wereldrecordpogingen op de in de inter
nationale atletiekwereld weinig in de belang
stelling staande afstanden: tien Engelse mijl.
twintig kilometer en het werelduurrecord. Zelfs
onder de voor Jos Hermens plotseling in
Montreal toch nog erg gunstige weersomstan
digheden (door de regen die enkele uren voor
de race viel, was de temperatuur veel aange
namer geworden) kon hij niet behoorlijk uit
de voeten. „Maar verslagenen komen terug",
was zijn laatste stelling, leder voor zich moet
maar uitmaken hoeveel waarde men nog aan
die woorden moet hechten.
Van onze speciale verslag
gever
MONTREAL De wereldre-
cordlljsten atletiek konden
gisteren opnieuw worden bij-
gewertct Tatjana Kazankina
prijkt er nu zelfs twee keer
op. De 24-Jarige Russin, die eind Juli als
eerste vrouw de 1500 meter binnen de vier
minuten liep, kwam ook In het bezit van het
wereldrecord op de 800 meter: 1.54,94. Het
tweede record sneuvelde bij het speerwer
pen heren. Mlklo3 Nemeth kraste met 94,54
de oude toppreetatie van de Olympische
kampioen van München Klaus Wolfermann
door.
Tatjana Kazankina, die als achttienjarige het
advies kreeg met topsport te stoppen omdat
haar hartslag onregelmatigheden vertoonde,
zal haar clubarts eeuwig dankbaar blijven. Hij
gaf haar namelijk het fiat door te gaan. Voor
Tatjana Kazankina kwam in het Olympisch
stadion van Montreal de kroon op het werk.
De taaie loopster presteerde het, in de derde
baan lopend, op het laatste rechte stuk vier
tegenstandsters, onder wie de grote favoriete
Anita Weiss uit Oost-Duiteland, die in de series
het wereldrecord van Valentina Gerassimova
(1.56,0) tot een halve seconde had benaderd,
te passeren. De nu 24-jarige Russin sleepte
in deze volledig Oosteuropese finale nog drie
loopsters, Nikolina Tsjetereva (Bul, 1.55,42),
Elfi Zinn (Oost-Duitsland, 1.55,60) en Anita
Weiss (1.55,74) naar tijden onder het oude
wereldrecord.
Appel
Voor Mikloe Nemeth geldt dat de appel niet
ver van de boom valt. De 29-Jarlge sportle
raar uit Boedapest Is een zoon van Imre
Nemeth, die In 1948 bij de Spelen te Londen
de gouden medaille bij het kogelsllngeren
won en vier Jaar later In Helsinki nog eens
brons veroverde. Hoewel de Hongaar met
89,56 meter derde op de wereldradst
stond gold hij toch niet als de grote favoriet
voor het goud.
Miklós Nemeth, zoon van de directeur van het
NEP-6tadion in Boedapest, was zelf de meest
verraste man in het stadion. „Want ik ben in
een wedstrijd nooit boven de negentig meter
gekomen. En nu ineens dit Ik kan het zelf
bijna niet geloven".
Gisteravond stond bij het polsstokhoogsprin
gen in de stromende regen niet Roberts op
de hoogste trede van het erepodium maar de
Pool Tadeusz Slusarski. De gok. die Dave
Roberts waagde om na 5,50 meter ineens door
te gaan naar 5,60 meter pakte verkeerd uit.
Toen na ruim zeven uur Tadeusz Slusarski
(Pol) en Antti Kalliomaeki (Fin) vergeefs had
den geprobeerd om over 5.55 meter te komen,
brak voor Roberts het grote moment aan.
Aan de zuidelijke kant van het stadion, waar
nog zeker 40.000 toeschouwers waren blijven
zitten, liep de Amerikaan aan. De eerste po
ging mislukte maar na de tweede sprong
klonk een luid applaus. Roberts keek verbaasd
naar de tribunes. Had dan niemand gezien dat
hij voor langs de lat naar beneden was
gekomen? Dat gebeurde nog een keer.
Het goud ging daarom naar de Europese
recordhouder Slusarski, die voor de drie hoog
ten die hij sprong, 5,20, 5,40 en 5,50 meter,
telkens maar één poging nodig had. Ook
Kalliomaeki had alle hoogten tot en met de
vijfeneenhalve meter in de eerste aanloop
genomen, maar maakte twee sprongen meer.
Don Quarrie (Jamaica) had eerder al het goud
op de 200 meter gegrepen, voor de Amerika
nen Hampton en Evans.
Nog nooit in de twaalf jaar dat de vijf kamp
op het Olympisch programma staat, heeft het
all-round nummer voor de dames zo'n span
nend verloop gehad. Na twee dagen strijd
stonden gisteravond drie Oostduitse atletes op
het erepodium. Siegrun Siegl en Christine
Laser waren met hetzelfde puntentotaal
geëindigd: 4745. Toch mocht Siegrun Siegl.
de wereldrecordhoudster verspringen die op
haar specialiteit naast de medailes was ge
sprongen, op de hoogste trede plaats nemen.
De strijd om het goud werd beslist door het
reglement dat voorschrijft dat de atlete die op
de meeste nummers de bete prestaties heeft
geleverd de eerste plaats krijgt toebedeeld. De
vijfkamp bij de dames werd een volledig
Oostduits succes, want het brons ging naar
Burglinde Pollak.
(Van onze speciale verslagge
ver)
MONTREAL Valeri Borsov
heeft gisteren tijdens een
persconferentie in het Olym
pisch dorp alle geruchten
dat hij de Russische Olympi
sche ploeg had verlaten en in Canada poli
tiek asiel wilde vragen als pure nonsens van
de hand gewezen.
Een zeer ontspannen uitziende Borsov ging
evenwel niet in op de vraag waarom hij dan
niet op de 200 meter was gestart. Het enige
officiële commentaar van de Russische ploeg
leiding was uitermate kort. „Hij is enige tijd
weggeweest, maar nu hebben wij hem weer
onder controle."
(Van onze spociale verslag
gever)
MONTREAL Op de plaats
waar kanshebsters sneuvel
den, bleef de Nederlandse
hoogspringster Ria Ahlers
met gemak overeind. Zonder
de minste problemen plaatste de Meppelse
atlete zich bij de laatste 21. Zonder een
enkele fouts prong ging zij via 1.70,1.75,1.78
over de kwalificatiehoogte van 1.00 meter.
Vrolijk lachend stapte Ria Ahlers („Jullie kun
nen in de finale ook op mij rekenen"), dan
ook terug naar de bus die haar weer naar
het Olympisch dorp bracht. „Het ging vandaag
erg gemakkelijk. En zoiets geeft je natuurlijk
een geweldige kick. Ik had er wel iets voor
gevoeld om vandaag ineens door te gaan. Ik
zat helemaal in het ritme", was haar spontane
reactie.
Morgen wordt de finale van het hoogspringen
waarin Ria Ahlers voor een verrassing kan
zorgen (zij heeft er het karakter voor), bij de
dames afgewerkt zonder de Oostduitse Rita
Kirst, de Canadese Debbie Brill en de Tsjechi
sche Vera Bradacova, toch allemaal goed voor
een hoogte van 1.90 meter. Zij waren op een
hoogte van 1.78 meter blijven steken. Debbie
Brill haalde zelfs de aanvangshoogte van 1.75
meter niet.
Maar de sensatie was toch het volledig falen
van Ulrike Meyfarth, de Westduitse die op
16-jarige leeftijd in het Olympisch stadion van
München met een hoogte van 1.92 meter dé
gouden medaille won.
Vier jaar geleden brachten de Spelen haar de
allergrootste roem. Moest de scholiere zelfs
na het spektaculaire werk in München, een
schuiladres opzoeken om aan de toestormen
de publiciteit te ontkomen. Nu stapte ze in
haar eentje het stadion uit. Niemand keek op
of om. Ulrike liep met haar hoofd diep gebo
gen weg. Een juichend stadion zal zij dit jaar
niet te horen krijgen.
Valeri Borsov
