Coloradokever
in opmars
AMERIKA
„HALF GEVILD"
Missie Commissariaat
moet zich bezinnen
op eigen identiteit
Pierre Cardin laat
astronautenmodellen
in de kast hangen
Olympische Spelen I
gekiekt vanaf de
eigen beeldbuis
Oproep tot
solidariteit
met christenen;
in oostblok
k
k
E
Chileense bisschop
pleit voor
gearresteerde jurist
DINSDAG 27 JULI 1976
LEIDSE COURANT
Ook Parijse mode onder Oosterse invloed
PAGIN
Van onze mode redactie
PARIJS Na de modeweek
in Rome vormde dezer dagen
Parijs het middelpunt van
enorme bedrijvigheid. Pierre
Balmain, Dior, Pierre Cardin,
Jean Lonis Scherrer: het wa
ren deze grote couturiers die
de aandacht vroegen voor hun
herfst- en wintercollecties,
Pierre Balmain, die na de vie
ring van het dertigjarig be
staan van zijn salons, jonger
lijkt dan ooit, opende met
jeugdig elan de collectieweek
in de lichtstad. Ook bij hem
kaftans, maar eveneens keuri
ge mantelpakjes.
Wie niet zo dol is op boetiek-
fantasiën, maar meer houdt
van het klassiek-sportief-ele-
gante, kan het best terecht bij
de dagcollectie van Bohan bij
Dior. Enkele basismodellen
beheersen deze collectie, fijn-
gepliseerde rokken, vooral
vervaardigd uit effen kasjmir-
weefsels. Daarin een zijden
bloes, hooggesloten. Er over
heen een regenmantel, parka
of anorak uit tafzijde, gevoerd
met bont of alleen afgewerkt
met reepjes nerts op de schou
der- en zijnaden. Dit vormt de
basis van de Diorcollectie.
Soms vervangt hij de rok door
een pantalon, gedragen met
sportieve vesten of een recht-
toe-rechtaan camel- of kasj-
mir-mantel.
Liefhebbers van nogal manne
lijk aandoende costuums kun
nen ook nog steeds terecht bij
Dior en wie zweert bij kleine
gehaakte mutsjes eveneens.
Deze worden nu diep over het
voorhoofd getrokken. Afwisse
ling vormen de jersey japon
nen naar het model van de
polobloesjes. Lengte tot onder
de knie. Het oosterse effect,
dat we ook al in Rome zagen,
vinden we eveneens terug bij
Dior in deze japonnen, door
dat hij gebruik maakt van
contrasterende biezen, waar
door het geheel iets aan kaf
tans doet denken. Maar vooral
is deze invloed merkbaar in
Dior's avondcollectie: tulban
den, kaftans, haremmodellen,
vervaardigd uit zeer tere zijde.
Ook zijn juwelen zijn oosters,
Turks of Arabisch: slavenban-
den aan de armen en slangen-
snoeren rond de hals zijn geen
zeldzaamheid, al zijn de laat
ste dan gemaakt van leer of
edelmetaal.
Pierre Cardin is even van zijn
„ruimtelijke" modellen afge
stapt. Nu men weet dat er op
Mars geen mensen zijn, laat
hij ook zijn astronautenmodel
len rusten. In plaats daarvan
steekt hij zijn mannequins in
creaties, die het ene been be
dekken met een broekspijp en
het andere met een soort ge
rimpelde rok. Gelukkig heeft
hij daarnaast tal van uitste
kende ideeën,die wachten op
verdere uitwerking.
Jean Louis Scherrer verkeer
de eveneens in de sfeer van
1001-Nacht, maar daarmee
was hij vorig jaar al begon
nen.
Evenals in Rome zijn de Parij
se modekleuren: alle herfsttin
ten; beige, bruin, kastanje
bruin, lodengroen, lichtgrijs,
zwart, fuchsia, blauw, goud
geel. De stoffen: kasjmir,
mousseline, dunne wol en alle
zijden weefsels. En in Parijs
komen bij dit alles laarzen in
alle soorten en hakhoogtes.
(Van een onzer verslaggevers)
Wageningen De tropische
zomer die we tot voor een
paar dagen mochten beleven,
was niet alleen uitermate
gunstig voor ijscoventers,
bierbrouwerers en handelaars
in zonnebrandolie. Ook de co
loradokever profiteerde van
het warme weer. De geelzwart
gestreepte aardappeleters za
ten niet stil en zo zijn ze
inmiddels al aan hun tweede
generatie toe in deze zomer.
Dat is wel te merken ook,
want wie de moeite neemt om
in een aardappelakker rond te
neuzen, zal ze vast wel aan
treffen. Van enige paniek
stemming is bij de beroepsbe
strijders intussen geen sprake,
want coloradokevers zijn er
elke zomer, daar hebben ze bij
de Plantenziektekundige
Dienst (P.D.) in Wageningen
allang mee leren leven.
„De coloradokever komt elke
zomer terug", vertelt een des
kundige van de P.D., „maar
meestal gaat een groot gedeel
te van de eierafzet verloren
door regen en kou. Dit jaar
ging het anders, de overle
vingskansen waren veel gro
ter. Het is echter niet zo dat
de kevers nu ook een ernstige
bedreiging voor de aardappel
planten gaan vormen".
De kevers hebben zich dit
voorjaar makkelijk kunnen
vermenigvuldigen. Ze legden
eieren, die inmiddels zijn uit
gekomen, de larven groeiden
weer voor nieuwe eieren. De
P.D.-mensen staan nogal lako-
niek tegenover de gestreepte
kevers. Natuurlijk worden de
kevers wel degelijk stevig aan
gepakt door de boeren (dat is
ook wettelijk voorgeschreven),
maar de plicht om elke gesig
naleerde kever ook te melden
bij de politie, bestaat al jaren
niet meer.
De coloradokever is een merk
waardig beest dat erg van rei
zen en trekken houdt. Hij tast
te in Noord-Amerika in 1850
voor het eerst de aardappel
planten aan en trok in onge
veer vijftien jaar van de staat
Colorado naar de Atlantische
kust. Hij dook in 1877 voor het
eerst in Europa (Duitsland) op
en werd daar snel en krachtig
aangepakt: de kever moest tij
delijk het veld ruimen.
Na de eerste wereldoorlog ver
scheen de coloradokever ten
tweede male in Europa. In
1938 stak hij vanuit Frankrijk
de Rijn over en ondanks alle
verwoede bestrijdingspogin-
gen arriveerde hij in 1950 zelfs
al aan de oostelijke oevers van
de Oder. Hij is nu onze stre
ken helemaal ingeburgerd,
daar berust men bij de P.D.
dus ook maar in. De boeren
zitten de coloradokevers overi
gens nog steeds goed achter de
broek met lyndaanbevattende
middelen.
Particulieren kunnen de scha
delijke kevers het beste be
strijden met „Undeen" een
middel met beperkte giftigheid
dat ook in kleinverpakking te
koop is.
In Nederland komen colorado
kevers het meeste voor in het
oosten. Het zuiden en midden
van het land melden altijd
minder kevers en in het west
en zie je ze maar sporadisch.
Dat zit 'm voornamelijk in het
feit dat de meeste aardappels
in het oosten, midden en zuid
en worden geteeld. Dit jaar
zijn ze echter ook in flinke
aantallen in de Randstad ge
signaleerd.
De coloradokever eet welis
waar alle nachtschaden (toma
ten en verschillende andere
wilde familieleden van de
aardappel) maar omdat de
aardappel het veruit wint in
aantal, heeft die ook het meest
te lijden. „Het eerste broed na
de winter komt vaak uit mais
en graanvelden", aldus de
P.D.-woordvoerder. „Niet om
dat ze die gewassen eten, maar
de larven vreten zich vol aan
de opslag van de aardappels
die een jaar eerder op die
plaats hebben gestaan. Vanuit
die velden trekken ze dan naar
de dichtsbijzijnde aardappe
lakkers, ze kunnen hele einden
lopen, wel zo'n zeven acht
honderd meter".
De grootste vreters zijn de lar
ven. Die moeten zich volprop
pen om te kunnen verpoppen.
De volwassen kevers zijn ook
niet vies van een groen blaad
je aardappelloof, maar. die
pakken niet meer dan nodig
om in leven te blijven.
De vraatzuchtige larye ziet er
vrolijk uit: hij is oranjerood
gekleurd met een dubbele rij
zwarte stippen aan beide zij
den. Van een afstandje lijkt
hij veel op de larve van een
bijzonder nuttig insect, het lie
veheersbeestje. Het is dus wel
zaak die twee niet te verwar
ren, want het lieveheersbeestje
is een uitstekende consument
van bladluizen.
De berichten die de afgelopen
weken telkens weer opduiken
over massale keverplagen,
worden door de mensen van
de P.D. met de nodige reserve
beoordeeld: „De meldingen
spreken soms van miljoenen
kevers, maar dat valt meestal
wel mee. Hetgeen natuurlijk
niet wegneemt dat ze wel de
gelijk bestreden worden".
ANWB-plan
Stiltegebied
in Biesbosch
DEN HAAG (ANP) De
ANWB wil een zogenaamd
„witte-boten-plan" in de Bies
bosch invoeren voor de stiltege-
nieters.
Als de suggestie, die de ANWB
in een brief aan het Recreatie
schap gedaan heeft, wordt uit
gevoerd, dan kan men in de
toekomst in de Biesbosch kano's
en roeiboten huren en gaan va
ren in gebieden waar geen ge
motoriseerd verkeer mag ko
men.
De gemotoriseerde vaartuigen
die in de af te sluiten gebieden
liggen, zullen elders een plaatsje
moeten vinden. Wel behouden
deze recreanten de mogelijkheid
om met bijboten, dat wil zeggen
vanaf het moederschip, in de
stiltegebieden te gaan varen.
Ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van Amerika
het 100-jarig bestaan van de fiets houden tienduizend wieli
ders een peddeltocht van de oostkust van Amerika naar
westkust. Onder hen onze verslaggever Niko Hoffer
vandaag voor de derde maal verslag doet van zijn bevind"11
gen.
NS
A1N
Coi
Eads (Colorado) Amerika is
„half gevild". Na bijna zes we
ken peddelen zijn we aangeko
men in Sheridan Lake in Colo
rado, de vijfde staat die we op
onze tocht aandoen. Alle der
tien leden van onze „fietsclub"
voelen zich heel tevreden, nu
het „point of no return" achter
de rug is.
Want hoe je er mentaal en
lichamelijk ook voorstaat, te
ruggaan doe je zeker niet.
Vooral niet als je in gedachten
de bijna monsterachtige ber
gen oproept, die, deel uitma
kend van de Rocky Mountains,
nog maar net „bedwongen"
zijn. i
Dat laatste mag een groot
woord lijken, maar iedere fiet
ser ervaart dat zo wel degelijk.
Anderhalve maand geleden
hadden de vijf Hollanders in
de groep nog maar nauwelijks
een berg gezien, nu hebben ze
er op èfgezien, geleden, de
man met de hamer ontmoet,
maar opgeven nee, dat was
er niet bij.
Toch ziet zo'n 10% van de
totale deelnemers aan deze
grootste fietstocht ooit ter we
reld georganiseerd, zich ge
dwongen, vroegtijdig naar
huis terug te keren. Soms is
het totale uitputting die een
einde aan de illusie maakt.
Gisteren bijvoorbeeld troffen
we een jongen die door tran
spiratie (de thermometer over
schrijdt hier de honderd gra
den fahrenheit) zoveel vocht
verloren had dat hij ogenblik
kelijk naar een hospitaal ver
voerd moest worden. Soms
ook is er een heel andere oor
zaak die tot opgeven dwingt.
Vier dagen geleden leek alles
nog zo mooi in Bruce. Ook hij
was na anderhalf uur zweten
en zwoegen waarin hij een
hoogteverschil van bijna 800
meter had overbrugd, bovenop
de Hoosier-pas aangekomen.
Voldaan blikte hij in het rond,
het allerhoogste punt van de
Trans America Trail, was
daar. Op bijna 4000 meter bo
ven zeeniveau gordde Bruce
zijn bagage nog eens stevig
vast en na een laatste slok
water begon hij aan de afda
ling naar het 8 kilometer ver
derop liggende Alma. Van
avond zou hij een brief naar
huis schrijven, dat hij de Hoo
sier Pas de baas was gebleven,
dat alles o.k. was en dat hij
zo bliksems genoot van zijn
12-weekse fietstrip.
Nauwelijks twee minuten later
hoefde dat allemaal niet meer.
Bruce was daarboven op de
Hoosier Pas vergeten zijn wa
ter kruik vast te knopen. Enke
le honderden meters van de
top schoot zijn fles van zijn
fiets, precies tussen de spaken
van zijn wiel. De schaafwon
den die hij opliep, deerden
hem niet, maar die gebroken
pols en die verstuikte enkel.
Enkele uren later sprak Bruce
met zijn werkgever en nu zit
hij al lang weer achter zijn
kantoortafel.
Hoewel de meeste Amerika
nen werkelijk niets snappen
van al die dolle fietsers treffen
we ook opmerkelijke staaltjes
van gastvrijheid aan. Ik schets
u alleen maar de aktiviteiten
van Rosella Parker, een 38-ja-
rige Amerikaanse, die, samen
met haar man, haar drie kin
deren en haar hond, de totale
bevolking uitmaakt van het
dorpje Hebron. Zóveel ver
maak heeft Rosella daar niet.
„point of nQ return" gepasseerd.
in die Amerikaanse woester
ver van de bewoonde werq
'De „doorkomst" van zo'n d
duizend fietsers heeft zij
ook dankbaar aangegrepf
om haar culinaire kunsten a
het fietsvolkje te tonen. E
toe schilderde zij op een
bord: „Fietsers welko{
schrijf je naam in ons r
en wip even binnen",
dóe je, zelfs al is het nog mau~c
half zeven in de vroege Ame|yer
kaanse morgen. Rosella wasi
uit de veren. Ze moest
want wilde ze „bijblijven" dp—
moest ze ook vandaar wel-j
minstens 300 koekjes bakkM
voor de uitgehongerde fietsej
die haar stulpje aandeden.
„Negenduizend koekjes heb
al gemaakt, mijnheer", zei Hl*
sella met een suikerzoete gliiy i
lach. Waarna ze nog vlug evr
voorrekende: 400 pond mars
rine, 1200 kopjes suiker, 321
kopjes meel en 800- eierer^o'
Het mag gek lijken, maar R[**"
sella deed het allemaal vo(
niets en niemendal. Het enig
wat ze van haar „klanten" vej
langde was een ansichtkaajech
met de „beste wensen". Ddi(
wanden van haar huisje hipk>
gen er vol van! eei
reeg
Niko Boffet
(Van een onzer verslaggevers)
De Olympische Spelen draaien op
volle toeren en inmiddels is wel ge
bleken, dat de televisiecamera's de
ideale plaatsen bezetten in de sta
dions en sporthallen. Het televisiekij
kend publiek zit dan ook op de eerste
rang en kan de verrichtingen van de
sporthelden veel beter volgen dan
degenen die de tribunes in Montreal
bevolken. Hieronder volgen een
aantal tips voor het fotograferen en
filmen van televisiebeelden.
Plaats de camera zo dichtbij moge
lijk, zodat de beeldbuis het gehele
negatief (Zoeker) vult. Voor de beken
de grotbeeld-apparaten zal een af
stand van één meter voldoende zijn.
Let hierbij op de afstandinstelling.
Wanneer de camera niet op korte af
stand gebruikt kan worden, valt dit
euvel op te lossen door een voorzet-
lens voor het objectief te plaatsen
(overleg met uw fotohandelaar).
Het contrast van het televisiebeeld
moet iets lager ingesteld worden dan
normaal, zowel de lichte gedeelten als
de schaduwpartijen moeten details te
zien geven.
Het in te stellen diafragma kan met
een gewone belichtingsmeter worden
vastgesteld. Wel moet opgelet worden
dat alleen het beeldscherm gemeten
wordt en dat de meter niet de donkere
omgeving ziet Voor automatische ca
mera's geldt hetzelfde. De meter mag
alleen het beeldscherm meten.
De minimale lichtsterkte (de groot
ste lensopening) van het cameraobjec
tief mag voor kleurenfilm niet bene
den F/2.8 komen.
Hieruit volgt dat de eenvoudigste ca
mera's niet geschikt zijn voor het foto
graferen van televisiebeelden.
Voor het filmen van televisiebeel
den zijn de echte zgn. XL camera's
het meest geschikt, omdat deze came
ra's voorzien zijn van een vlinder met
een grote opening. Hierdoor wordt elk
beeldje langer belicht dan een gewone
filmcamera dat doet.
Bij kleurenapparaten moet de kleur-
balans zo prettig neutraal moge
lijk worden ingesteld.
Zorg ervoor dat geen licht of vo<
werpen uit de omgeving in de beeli
buis reflecteren.
Plaats de camera op een statief^^
recht voor het "televisieapparaat VJ
bedien de ontspanknop liefst met ey
draadontspanner. icjer
De te gebruiken sluitertijden mog< de
in verband met de typische eige:
schappen van de televisie niet snëlli
zijn dan 1/30 sec. omdat anders ee
donkere band op de foto zal verschf111
nen. Camera's met een speelsluitf v
dienen soms afhankelijk van hFd"
type sluiter op een langere tijd (1/fj
sec.) ingesteld te worden.
Een „gewone" filmcamera kan ooPrd
gebruikt worden voor het opnemsftre
van televisiebeelden mits deze met eeistc
extra gevoelige film wordt geladen. v;
Het telvisiebeeld heeft de kleurtenf 11
peratuur van gemiddeld daglicht. DF1'
betekent dat de gewone diafilms zoiP-
der en de cinéfilms met filter gebruikt e'
moeten worden. Fir
De filmcamera moet op een statiefPe
staan tijdens het filmen van het televij"
siebeeld. De camera wordt via eetfSe
lange draadontspanner in werking gé dï
steld. 1
KERK
EN
WERELD
Brazilië:
zendelingen
medeplichtig
aan moord
De Funai, de Braziliaan^
staatsdienst voor de belan
gen van indianen, heeft een
groep Amerikaanse zende
lingen beschuldigd van me
deplichtigheid aan de
moord op een van haar
ambtenaren, Vitor Batalha.
Ze zouden indianen in het -
uiterste oosten van Brazilië
op de grens met Peru, heb
ben aangezet de man te
vermoorden.
De zendelingen en hun
vrouwen horen tot een sek
te, die zij «elf de ..nieuwe
stammen van Brazilië"
moemen. Volgens de Funai
regeert de secte over de
indianenstammen in het ge
bied. Vitor Batalha werkte
in het gebied voor de Fu-
uai. Blijkbaar was hij de
zendelingen een doorn in
het oog, aldus de organisa
tie. Op 4 april schoten in
dianen hem dood met ge
weren, die zij van de zende
lingen hadden gekregen.
Die beweren, dat de gewe
ren waren voor de jacht op
jaguars.
De vraag naar de eigen identiteit zal voor het Centraal Missie
Commissariaat (CMC) en voor de Cebemo een grote rol gaan
spelen. Aldus voorzitter A. de Groot van het CMC in het jongste
jaarverslag van deze r.k. organisatie, die uitloerend orgaan is
van alle missionerende orden en congregaties. Volgens het
jaarverslag is het van groot belang dat een dergelijke discussie
„op niveau" plaatsvindt. Het bestaansrecht van de Cebomo, de
Centrale voor Bemiddeling bij Medefinanciering van Ontwikke
lingsprogramma's, kan alleen worden aangetoond, als Cebemo
erin slaagt een duidelijk inzicht te geven in de motieven van
het eigen projectenbeleid en in de keuze van de projecten de
eigen identiteit overtuigend kan aantonen, aldus het jaarverslae.
Het jaarverslag stelt, dat CMC
bewust zijn taak heeft over
schreden van uitvoerend or
gaan van de missionerende or
den en congregaties. „Het pro
beert om met zoveel mogelijk
anderen een stuk evangelische
missie waar te maken, onheil
uit de wereld te helpen en bij
te dragen aan een beter ont
wikkelde wereld".
Het programma van Cebemo
in 1975 omvatte 63 „grote pro-
jekten" met een totaalbedrag
van bijna 35 miljoen gulden en
102 „kleine projecten" voor to
taal drie miljoen gulden. Op
vallend is, aldus hetjaarver-
slag, dat het aandeel van Afri
ka, dat tot voor kort de helft
van het programma uitmaak
te, nu is gedaald tot een derde,
terwijl het aandeel van La-
tijns-Amerika dat van Afrika
gaat evenaren. De laatste ja
ren zijn vooral projecten op
het platteland zeer sterk toege
nomen, niet alleen zuiver land
bouwkundige projecten, maar
ook die van onderwijs en me
dische verzorging op het plat
teland.
In het jaarverslag wordt dui
delijk de wens te kennen gege
ven tot meer samenwerking
tussen de diverse r.k. organi
saties die geld inzamelen voor
hulp aan de Derde Wereld.
Hoewel iedere organisatie in
beginsel de noodzaak van sa
menwerking ziet, is er van
nauwe samenwerking nog
geen sprake, aldus het jaarver
slag. Het ontbreken van deze
samenwerking wordt met na
me betreurd, omdat het langs
elkaar heenwerken het gevaar
oplevert, dat er teveel gecollec
teerd wordt, zodat „de markt
wordt overvraagd", waarmee,
aldus het jaarverslag, niemand
is gediend. Het CMC zegt wel
blij te zijn met de opstelling
van een agenda voor collecten
in de r.k. kerken van Neder
land.
Het CMC werkt mee aan de
voorbereiding van een „mis-
siologisch instituut", van
waaruit een wetenschappelijke
begeleiding van het werk zou
kunnen plaatsvinden. Voor de
eigen activiteiten wordt uitge
zien naar een nieuwe huisves
ting, omdat de huidige huis
vesting in Den Haag te klein
is geworden. Gedacht wordt
aan nieuwbouw.
Korte
metten
In het Duitse Hochensch-
wand (Baden-Württemberg)
heeft een evangelisch bij
belgenootschap zijn eerste
.bijbel-automaat' geinstal-
leerd. De automaat is voor
al bedoeld voor vakantie
gangers, die in de haast
vergeten de heilige schrift
in hun koffer te pakken.
Zij kunnen nu in "Ho-
chenschwand een Luther-
bijbel van 8,4 bij 12,2 cm
betrekken.
De Kerk van Jezus Chris
tus van de Heilige der I^aat-
ste Dagen bekend als de
mormonen, houdt 6 tot 8
augustus een conferentie in
het Rai-gebouw te Amster
dam. De president en pro
feet van deze kerk. Spencer
W. Kimball, zal de confe
rentie voorzitten.
De Kerk van Jezus Chris
tus van de Heilige der Laat
ste Dagen zegt over de hele
wereld 3,6 miljoen leden te
hebben. Het centrum van
de kerk is Salt Lake City
in de Amerikaanse staat
Utah.
Het internationale congres
„Kirche in not" heeft zondag
een oproep laten horen aan
alle christenen solidair te zijn
met de vervolgde kerk in de
landen achter het ijzeren gor
dijn. De oproep werd ver
woord door pater Werenfried
van Straaten, die zei, dat er
ondanks de besluiten van Hel
sinki geen enkele aanwijzing
bestaat dat er sprake is van
meer tolerantie in de Oostblok
landen voor de godsdienst. Al
leen langs die weg bestaat de
mogelijkheid tot dialoog met
die landen, aldus pater Weren
fried van Straaten.
Het internationale congres
„Kirche in not" werd van don-'
derdag tot en met zondag ge
houden in het Westduitse'Ko-
nigstein. Er waren ongeveer
vijfhonderd deelnemers van 26
nationaliteiten.
In een slotresolutie zegt het
congres, dat er duidelijke teke
nen zijn, dat de communisti-
i
sche wetgeving weliswaar
schijnbaar de kerk vrijheid
geeft, maar dat er in feite
sprake is van strenge onder
drukking. Het congres riep de
christenen op de paus te steu
nen in zijn streven op te ko
men voor de vrijheid van d^
mens. Het congres stuurde^
paus Paulus een telegram onv
hem te danken voor zijn zorg^
voor de christenen in de totaliT
tairé landen, die „omwille vanr
hun geloof worden vervolgd"!
De aartsbisschop van Santia
go, mgr. Silva Henriquez,
heeft officieel gereageerd op
beschuldigingen van de rege
ring tegen de advocaat Hernan
Montealegre. De advocaat
werd op 12 mei gearresteerd.
Vorige week maakte de Chi
leense overheid bekend, dat
Montealegre ervan beschul
digd wordt, lid te zijn van de
verboden communistische par
tij S.E.M. Bovendien zou in
zijn huis „subversief mate
riaal" gevonden zijn, waaron
der een rapport van het „vica
riaat van de solidariteit",
waarin beschuldigingen ston
den tegen de regering van Chi
li.
Het aartsbisdom Santiago, dat
het vicariaat van de solidari
teit leidt, heeft gezegd, dat
Montealegre een uitstekend
advocaat is. Het vicariaat, dat
hulp verleent aan politieke ge
vangenen en hun familie, zegt
dat het de advocaat gevraagd
heeft juridische hulp te verle
nen aan mensen die dat nodig
hebben. „Hij heeft dat op uit
muntende wijze gedaan, zon
der enige wet van staat of
kerk te overtreden," aldus het
aartsbisdom. Het vraagt een
„rechtvaardige rechtsprocedu
re" tegen Montealegre. „omdat
anders de goede naam van
Chili ernstig geschaad wordt".
Kardinaal Silva Henriquez
heeft op 9 juli een bezoek ge
bracht aan de advocaat. Mon
tealegre was voor die gelegen
heid naar een andere gevange
nis overgebracht
