Waarom zou ik
kater hebben?
,lk vind zwemmen nu eenmaal heerlijk'
Willy Hillen de pechvogel
R0SI SUPPORTER
MONTREAL'7
Eric Swinkels na
zilveren medaille:
KORNELIA ENDER, ZWEMNIMF IN MONTREAL:
Kunnen benen
Nadia Comanec
weelde dragen^
ÏÏSE
LEIDSE COURANT
(Van onze speciale ver
slaggever)
MONTREAL Willy Hll
len, de tweede schutter
in de Nederlandse
olympische ploeg, heeft
tot nu toe weinig geluk
op de Olympische baan van l'Acadie
gehad. Raakte de klein kaliber schutter
uit Winterswijk tijdens zijn Olympisch
onderdeel ver in de achterhoede te
recht, ook op de laatste dag was Willy
Hillen weinig fortuinlijk.
Urenlang had hij met Eric Swinkels opge
trokken. Het langdurig wachten tussen
de series door wist hij voor Swinkels op
te vullen met praten en wandelen. „We
hebben zo af en toe eens een lekkere
mop verteld. We moesten toch wat
doen". Toen na ruim acht uur verblijf
op l'Acadie Eric Swinkels naar het erepo
dium moest, stopte de zilveren medaille
winnaar zijn geweer in handen van Hil
len. Het kostbare stuk, kosten tussen de
3000 4000 gulden, lag simpel op de
schouder van Hillen. Maar tijdens een
onbewaakt moment, viel het geweer. Pre
cies op de loop. Op verschillende plaat
sen ontstonden ernstige beschadigingen.
„Ik hoop dat Eric de zaak een beetje
kan opknappen", kon Hillen alleen maar
zeggen.
SKEETCIJFERS
L'ACADIE De resultaten van het skeetschie-
ten in l'Acadie waren:
1. Josef Panacek (Tsj) 198 (25 25 24 24 25
25 25 25 in de barrages 24 en 25)
2. Eric Swinkels (Ned) 198 (25 24 25 25 25
25 25 24, in de barrages 24 en 24)
3. Wieslaw Gawlikowski (Pol) 196 (24 25 25
24 24 24 25 25. in de barrage 25)
4. Klaus Reschke (Odl) 196 (25 25 25 25 23
25 25 23, in de barrage 24)
GROOTS ONTHAAL
BEST Eric Swinkels zal vanavond
in zijn woonplaats Best worden ge
huldigd. Om acht uur zal er een
receptie zijn op het gemeentehuis.
(Van onze speciale
verslaggever)
Montreal Kleidui-
venschutter Eric
Swinkels heeft er
sinds Montreal een
enthousiast supporter bij: het ski-
wonder Rosi Mittermaier. De
Westduitse was zaterdag de ge
hele dag op de kleiduifbaan te
vinden en maakte uitvoerig film
opnamen van Swinkels.
Tijdens de cérémonie protocolaire stond zij
vooraan. Enkele meters achter haar stond
de uit Best afkomstige Sabena-stewardess
Dianne Bullens. Zij had enkele weken gele
den bij de Belgische vliegtuigmaatschappij
gevraagd om tijdens de Olympische perio
de in Montreal gestationeerd te worden:
om van daaruit de retourvluchten Montrea
l—Mexico dan te maken. Zij wilde graag
de haar niet onbekende stadgenoot Swin
kels in actie zien. „We kennen elkaar
aardig", zei Dianne die nagelbijtend de
strijd volgde. „Ja dat klopt", zei Swinkels
later. Verder in het ongewisse latend hoe
ver de vriendschap wel gaat.
MONTREAL Op het "kerk
hof' van de Olympische
schietbaan van l'Acadie
kreeg de gouden droom van
Eric Swinkels een abrupt
einde. Met twee schoten,
van de in totaal 300, nog
voor de boeg, knalde de 27-jarige Brabander
zijn gouden medaille aan flarden. De kleiduif
zocht, gedreven door de ineens vrij strakke
wind, een vlucht iets naar rechts. Swinkels
rekende op links en op de plaats waar het
zuiver op reactie-schieten aan komt, schoten
alle 700 hagelkorrels langs de zwarte asfalt-
schotel. De voorsprong op de Tsjech Josef
Panacek, die 198 schoten lang precies een
"duif" bedroeg, was verloren. Alleen in de
barrage zou Swinkels nog het goud kunnen
verdienen.
Maar dan moest hij wel zijn laatste schot raak
plaatsen. De verschillen aan de top waren na
drie dagen minimaal gebleven. Swinkels twij
felde geen moment, riep snel zijn laatste duiï
op en vol werd de met een vaart van 100
kilometer op hem afkomende schotel geraakt.
Een slopende barrage was alsnog bereikt. Een
verlenging, die zelfs twee series van ieder 25
schoten lang werd. Pas toen stond de winnaar
vast: de 39-jarige Tsjechische politieman van
de veiligheidsdienst was de sterkste: na in
totaal 350 schoten was het verschil tussen
beide kemphanen echter maar een treffer.
Zilver voor Swinkels. "Maar ik ben er net zo
gelukkig mee als met een gouden plak. Don
derdag toen ik in de tweede serie al één duif
niet raakte, dacht ik al: weg is iedere kans
op een medaille. En dan nog zo'n geweldig
slot", reageerde de beslist niet teleurgestelde
Swinkels.
"Want waarom zou ik een kater hebben na
een dergelijke prestatie. Toen ik uit Nederland
vertrok had ik iedereen voor gek uitgeschol
den. als in mij een medaille-kandidaat was
gezien. Ik had dit jaar immers nog niets
MONTREAL De zilveren medaille die Eric
Swinkels zaterdag veroverde is niet de eer
ste in de geschiedenis van de Nederlandse
Olympische schietsport. In 1900 behaalden
de destijds in keurig kostuum geklede heren
van het team pistoolschieten brons.
bijzonders laten zien", vertelde een vlot pra
tende Swinkels. De Brabander had inderdaad
de afgelopen maanden niet de door de NOC
gestelde limiet van 195 gehaald, maar de
vice-wereldkampioen werd toch uitgezonden
omdat hij vrij constant tegen de limiet had
aangeschoten.
En toen Swinkels zaterdag aan zijn 199ste
schot begon en slechts eenmaal een kleine
misrekening had gemaakt, zaten vlak langs de
schietbaan de directuer-generaal van CRM dr.
L. Verhoeve, chef de mission Bram Leeuwen
hoek en NOC-voorzitter Cees Kerdel. Klaar om
een gouden medaille te mogen begroeten.
Maar het opzichtig in de buurt van Swinkels
zittende Nederlandse gezelschap, kroop ook
het angstzweet in de handen toen de 27-jarige
wapenhandelaar uit Best faalde.
De kansen op een gouden medaille zijn voorbij. Eric Swinkels heeft zijn wapen maar over de schouder gelegd
ten teken van capitulatie.
Rot gevoeld
Door
Jack Arentsen
"Maar ik moest door. Die laatste duif moest
geraakt worden. Anders had ik zelfs nog de
kans gehad om met helemaal niks zondag
avond naar huis te vertrekken". Maar va
nochtend kon Swinkels met een zilveren plak
in zijn bagage uit het vliegtuig op Schiphol
stappen. "Maar wat heb ik me even rot
gevoeld", betekent Swinkels.
Op de plaats waar kort daarvoor de Oostduit
ser Klaus Reschke plotseling twee missers had
en daardoor afviel als een kandidaat voor het
goud en nu moest gaan strijden voor het
brons met de Pool Gawlikowski, overwon
Swinkels alle problemen.
De 200ste duif kon hem niet meer verrassen.
Op de laatste van de acht posten in de serie,
het "kerkhof" genoemd, omdat juist op deze
plaats de zenuwen het kunnen winnen van
het pure reactievermogen, wilde Swinkels
beslist niet zijn eigen graf graven.
Als enige van de kanshebbers deed Klaus
Reschke dat wel. "En dat is het beste bewijs
hoe moeilijk het is om vanuit die positie raak
te schieten. Reschke is toch een toonbeeld
van zelfbeheersing: een koele, nuchtere schut
ter", geeft Swinkels als voorbeeld. En het
falen leidde voor Reschke zelfs tot een cata
strofe. In de barrage om het brons moest hij
de Pool Gawlikowski nog voor laten gaan.
De Tsjech Josef Panacek (pas negen jaar
geleden als kleiduivenschutter begonnen na-
Josef Panacek bleek juist één
schot beter te produceren wat hem
de eerste plaats opleverde.
dat hij op 30-jarige leeftijd als kogelstoter de
strijd had opgegeven om bij de Tsjechische
atletiektop te komen) en Eric Swinkels hadden
toen al uitgemaakt dat zij aan een barrage
van 25 schoten niet voldoende hadden om het
goud en zilver te verdelen.
En opnieuw kwam de Brabander in het voor
deel, want reeds het zevende schot in de
eerste barrage had Panacek gemist. Maar tien
schoten later lagen beide schutters opnieuw
gelijk. Het 16de schot van Swinkels op post
zes mislukte finaal. In het Canadese land
schap, dat" in alle opzichten een Nederlandse
aanblik had door de af en toe stevige wind
en de donkere wolkenpartijen op de achter
grond, stond Swinkels opnieuw tegen zichzelf
te vechten. "Wat er dan allemaal door je heen
gaat, is met geen pen te beschrijven. Door
gaan....doorgaan....denk ik dan maar steeds".
Eric Swinkels, was optimaal geconcentreerd.
"In vergelijking met mijn laatste serie uit de
normale reeks van 200, stond ik ditmaal erg
ontspannen op de baan". En toch ging het
fout. En wel op precies dezelfde plaats waar
Panacek zijn eerste duif had laten vliegen:
het zevende schot en de eerste duif uit het
doublet Swinkels herinnert zich: "Doordat de
machine niet helmaal goed afgesteld stond,
wisten we allemaal dat vooral op post drie
uit het hoge huis moeilijk te raken duiven
zouden komen. Panacek merkte dat in de
eerste barrage, ik kreeg er de rekening van
gepresenteerd in de tweede. Een hoop had
ik nog: dat Panacek ook fout zou gaan op
post zes, waar ik eerder een misrekening
had gemaakt".
Doffe knallen
Maar de verwachting van Swinkels kwam niet
uit Langer dan normaal wachtte Panacek
met het oproepen van het doublet (twee
duiven uit verschillende hokken die elkaar
binnen een seconde kruisen). Twee doffe
knallen volgen en alleen gruis was er nog
te zien toen de kruitdamp over de stampvolle
hoofdtribune joeg.
Josef Panacek, de man die naast een wekelijk
se schiettraining van twaalf uur ook nog veel
aan krachttraining doet, maakte secuur de
ronde vol. En ook op het "kerkhof" dirigeerde
Panacek de hagelkorrels secuur naar de scho
tels. En zelfs, het "snoepje", dat iedere schut
ter als 25ste schot op het "kerkhof" krijgt
wanneer hij daarvoor geen fout heeft gemaakt,
werd gretig door Panacek geaccepteerd.
Na zijn 31ste plaats vier jaar geleden in
München, zijn derde plaats in het Europees
kampioenschap en zijn tweede positie in het
wereldkampioenschap, kwam Eric Swinkels
ook nu niet op de hoogste trap van het
erepodium. "Maar ik ben wel de enige van
de hier als kanshebbers genoemde mensen,
die een medaille heeft gepakt En ik ga door.
Eens
En verder liet Swinkels zich niet uit. Voor hem
was het zilveren van Montreal onnoemelijk
veel waard. "En nu vlot naar huis. Want in
de winkel is het ontzettend druk. De jacht op
de eenden is in Nederland geopend. Ik moet
naar huis terug. Mijn vader en moeder kunnen
niet voor alles blijven opdraaien", was de
slotconclusie na een slopende schietdag.
MONTREAL Donderdag
avond 22 juli in het Olym
pisch zwembad. Kornelia En-
der zwemt tweemaal binnen
twintig minuten. Ze wint twee
keer, egaliseert op de 100
meter vlinderslag haar eigen
wereldrecord van 1.00.13 en vestigt op de
200 meter vrije slag een wereldtijd van
1.59.26. KorneUa Ender, de zwemnimf uit
Oost-Duitsland, heeft haar totaal aan gouden
medailles op vier gebracht Ze zal de ge
schiedenis ingaan als de zwemster, die met
de Roemeense turnster Nadia Comaneci, de
Spelen van Montreal bij de dames beheerste.
Na een wedstrijd ziet Kornelia Ender er uit
of ze pas uit bed komt: piekharen, kleine
oogjes. In haar vrije tijd, tussen de wereldex
plosie die zij in het zwembad ontketent is ze
een charmante jonge vrouw van achttien, die
haar blonde haren zorgvuldig heeft gekapt,
haar nagels heeft gelakt en de ogen wat heeft
geaccentueerd met „schaduw". Ze draagt een
nauwsluitend trainingspak en heeft haar voe-
W, ten gestoken in schoenen van een bekend
merk. Sieraden draagt ze niet.
Toen de Spelen nog maar nauwelijks aan de
gang waren, werd ze al vergeleken met Mark
Spitz, de Amerikaan die in München een
handvol gouden medailles veroverde. Ze lacht
erom. Op dat moment had ze er „pas vier".
„ik heb hem gezien in München. een geweldig
Kornelia Ender na een van haar zwemmer, een prachtige atleet Ik zal zijn
met goud bekroonde zwemraces. aantal medailles nooit kunnen halen omdat de
Verheugd blikt ze op naar de tribu- 200 meter wisselslag in dit programma ont-
nes. breekt. Natuurlijk ben ik verrukt over mijn
Het komt er nog uit als een van buiten geleerd
lesje. Haar trainer, Helmut Langbein, zit erbij.
Voorzichtigheid lijkt geboden maar dat is
slechts schijn. Kornelia Ender is een intelligent
meisje van achttien jaar, dat studeert op het
lyceum, lid is van zwemclub Chemie Halle en
al sinds haar tiende jaar in wedstrijden uit
komt. Ze heeft wat moeite om haar vele
successen te rangschikken, o.a.: als twaalfjari-
ge Oostduits kampioene op de 200 meter
wisselslag, in 1971 Europees kampioene junio
ren op de 200 meter wisselslag, zesmaal
kampioene op de Spartakiade 1970, wereld
kampioene in 1973 en 1975 op vier nummers,
inclusief twee estafettes, in München driemaal
zilver op de 200 meter wisselslag, de 4 x 100
meter vrije slag en idem wisselslag. „Ik zal
nog wel wat vergeten maar zo belangrijk is
dat niet", zegt ze met een vertederende glimla
ch, die haar transformeert in een doodgewoon
meisje van achttien, dat dan wel fysiek wat
meer ontwikkeld mag zijn dan haar leeftijdge
noten maar voor de rest hetzelfde is
„Ja hoor, ik leef zoals alle meisjes. Het liefst
zwem ik maar ik dans ook graag en als ik
het van mezelf mag zeggen, ook goed. Ik
probeer alles wat ik doe voor de volle honderd
procent te doen: zwemmen, studeren, mezelf
vermaken. In andere landen denkt men wel
eens dat wij de hele dag in het water liggen.
Wel veel, dat is waar, maar ik heb wat mezelf
betreft nog genoeg tijd over om allerlei dingen
te doen die ik leuk vind".
Het rijzige meisje van 1.78 m. strijkt een
onwillige lok weg uit haar gezicht, waarin
ogen die geïnteresseerd alles opnemen. Er
is geen enkele spanning van af te lezen.
„Spanning heb ik pas als ik op het startblok
sta. ledereen begint dan op nul en ik heb
bovendien de last dat Ik favoriete ben".
„Men kan gemakkelijk zeggen dat ik wel zal
winnen maar ik moet het doen. Ik ga er altijd
van uit dat je niet alles kunt hebben,dan valt
het nooit tegen. Als een ander sneller is, heb
je dat te accepteren. Je kunt dan alleen
naderhand speuren naar de reden waarom je
Herman van Bergem
niet hebt gewonnen en het de volgende keer
beter doen". Kornelia Ender staat daarin niet
alleen, zij heeft, als alle „uitverkorenen" in
Oost-Duitsland daarbij de steun van een uitge
breide staf deskundigen, die zowel op weten
schappelijk als op medisch en mentaal gebied
een uitgekiend programma voor de vedetten
- Kornelia Ender is eerder het tegendeel in
haar doen en laten - opstellen, leder school
plichtig kind wordt daar getest op sportieve
mogelijkheden. Ook destijds Kornelia Ender.
De geleerde heren achtten haar het best
geschikt voor zwemmen en dan speciaal op
korte afstanden op de vrije en de vlinderslag.
Zo begon Kornelia Ender aan haar carrière
die een torenhoge top kreeg in Montreal.
Logisch en goed formulerend pratend zegt ze:
„Dat is een normaal gevolg van onze oplei
ding. Talent had ik maar daarop hoef ik niet
trots te zijn want dat heb ik gewoon gekregen.
We hebben in ons land de beste faciliteiten,
de beste trainers en we worden in staat
gesteld ons talent op de beste manieren te
ontplooien. Niet ik alleen, ook de anderen en
dan is het niet zo venwonderlijk dat we ook
goede resultaten behalen. Het een is het
logisch gevolg van het ander. Ik weet dat er
ook een tijd komt, dat het minder zal gaan.
Dan zal ik me altijd kunnen blijven herinneren
welk een fijne periode ik in mijn leven heb
gehad". Aarzelend komt er dan achter: „Die
tijd komt voor mij misschien al gauw. Na de
Spelen ga ik trouwen, met Roland Matthes,
en wie weet."
Er speelt een ontwapenend lachje om haar
lippen, wie het niet weet zal in haar nooit
het meisje herkennen dat de Spelen van
Montreal zulk een ongekend hoogtepunt in de
Olympische zwemgeschiedenis verschafte. Ze
haalt er zelf de schouders voor op.
Kornelia Ender, een mensenkind. Met dank
aan de doktoren en andere geleerde mannen
die haar waardig keurden een zwemcarrière
op te bouwen die uniek is in de geschiede
nis.
Montreal In Monti
wordt iedere dag keih
aangetoond hoe broos sf
troem is. Vedetten van gi(
ren worden gedegrade
door de kampioenen £S (j
vandaag. Wel heel scl
nend komt dat tot uitdrukking in het genori
Olga Korbut, het kleine grappige Russisi
meisje dat vier jaar geleden in München'"Pei
favorietenrol voor zich opeiste en daar i DOl
een koningin werd bejubeld. ten.
De moeilijkheden voor Olga Korbut begoni
al in haar eigen Rusland waar het emotion00g«
j1'
turntop werd afgevoerd. Deze teleurstellingPOir
het succes van München waar ze bijna de I)
sportminnende wereld aan haar gracieuze
ten had liggen, werd gevolgd door een dal
de prestatielijn. En in Montreal moest 0
Korbut ervaren dat een nieuwe turn kon inpQj
was opgestaan. Nadia Comaneci, de 15-jai
Roemeense, oogstte nog stormachtiger suo,
dan zij destijds in München. Voor haar
ten alle superlatieven tekort. Zij werd er
teindelijk tot de fee van Montreal omgedoc
Wat er restte voor Olga Korbut was Cll
onopvallende rol en kritiek uit de hooc
regionen van de turnfederatie. „Olga Kor 6611
speelde altijd komedie, zij was nooit echt
tegenstelling tot Nadia Comaneci die alles~~
natuurlijk gemakkelijk deed". Olga Korbut 1^"
ook bang zijn geweest om aan de individir 201
titelstrijd deel te nemen en zou daardron/
aanvankelijk een blessure hebben vooi^f
Hetzelfde gevaar
van
Kortom, het kwam er op neer dat zij ftine
vergeleken kon worden met Nadia Comawaal c
de koningin van de glimlach. Maar ook d van
Nadia Comaneci bedreigt hetzelfde gevie vs
als Olga Korbut, tenminste wanneer ze fermj
heel goed door begeleiders wordt opgev is
gen. 't de
Door
Harry Venneulen
Want welk kind van vijftien jaar heeft
sterke bénen dat ze publiciteits weelde als ler*
welke over de Roemeense is uitgestort Pfps
dragen? Nadia is in deze dagen na bach
fabuleuze successen van tv-station naar tv-« aar
tion gesleurd en in het Olympisch dorp hpngt
ze geen rustig moment gekend omdat ze dP™
honderden journalisten werd belaagd. De 'oni
deaus uit de hele wereld stromen voor hgen
binnen. Telegrammen, bloemstukken en Ken
vensgrote poppen overheersen in het
schenkenarsenaal waarmee een heel weesh1"111
aardig zou kunnen worden bedeeld. Wann—
de prijs die Nadia Comaneci voor haar rol^,
moet betalen niet zwaarder wordt dan tot»**
toe, lijkt het zo'n slechte nog niet. Maar
in dit geval bedriegt de schijn, want jfe
vriendelijk vaak lachende Comaneci wasföt
het laatst zo oververmoeid dat ze tot irtT
kribbig bijna zuur kijkend meisje was uity
groeid. „Ze is helemaal niet vriendelijk",
zuchtte een Italiaanse fotojournalist die 1/
verwacht dat Nadia ook voor hem voor Q
zoveelste maal die dag in een stralende gl>
lach zou uitbarsten.
Pas in het weekend werd het iets rustfx>
rond Nadia Comaneci. Andere topprestatie
zoals die van de Russische turner Andria^er
die nog meer medailles dan de RoemeeLa M
veroverde, eisten de volle aandacht op. j//sj
Eindelijk ook kon Nadia Comaneci even zh-.
zelf zijn. Gekleed in modieuze jeans, vermarj1
te zij zich temidden van haar jeugdige plo
genootjes opperbest op de terrassen van
Olympisch dorp. Lang zal deze roes
ontspanning voor haar niet duren. De on\
biddelijke training wacht weer. Want exp*>^
hebben uitgemaakt dat Comaneci nog ms
kan. Hetzelfde dachten ze van Olga KorU=
Nadia Comaneci (foto) is de <T
volgster van Olga Korbut, die w
München triomfen vierde. Daarna ito
de Russische terug. Zal de kleito
.Roemeense Comaneci het redden?7
