Verwachting thuisfront
m had verlammende werking
Onvoldoende voor dames
door gebrek aan kracht
M0NTREAL7(ft
Kolbe
ontgoocheld
PRESTATIES
ROEIPLOEGEN
M(ftntreal!etje<
Hans van Zeeland
(Van onze speciale verslaggever)
MONTREAL Het Neder
lands waterpoloteam heeft de
greep op het Olympisch goud
verloren. Terecht kan men
zeggen. De gedachte alleen
al, dat na de uitschakeling van Olympisch
kampioen Rusland bij het thuisfront verwach
tingen zijn gewekt, heeft de ploeg verlamd
De eerste symptomen werden vrijdag zicht
baar. toen zwemsnelheid en techniek niet
voldoende bleken om de Roemeense water
vechters van een gelijkspel (4—4) af te. hou
den. Zaterdag ging de ploeg op kwaliteit en
mentaliteit af tegen de Hongaren (3—5), die
nu sterk favoriet zijn voor de titel. Het team
van Trumbic kan nog op zilver of brons
uitkomen, maar dan moet het na de rustdag
van gisteren wel de resterende wedstrijden
tegen Joegoslavië en Italië winnen.
Men mag betwijfelen of de mentale veerkracht
voor een dergelijk wapenfeit in dit team aan
wezig is. Coach Trumbic beschikt in feite over
slechts één speler, die in alle opzichten com
pleet is: doelman Evert Kroon, de routinier van
Mexico en München, die hier in Montreal zijn
internationale carrière dolgraag met een me
daille wil besluiten. Van de veldspelers kan
men hooguit zeggen, dat de één een beetje
boven de middelmaat uitsteekt en de ander
er ietsje onder blijft. Aanvoerder Jan Evert
Veer en Hans van Zeeland verdedigen sterk,
zijn bruikbaar op de twee meterlijn, maar
schieten zwak. Tony Buunk en Gijs Stroboer
zijn beperkt doordat hun conditie niet honderd
procent is. Bovendien zijn beiden aan de arm
geblesseerd. Nico Landeweerd. het jongste,
kleinste, maar tevens meest getalenteerde lid
van de basisformatie, komt in de persoonlijke
duels gewicht te kort, Van de wisselspelers
maakt Toonen te veel overtredingen. Hoepel
man is bruikbaar op alle posities, maar niet
op de middenvoorplaats, terwijl Piet de Zwarte
alleen geschikt is voor het incasseren en
uitdelen op de twee-meterlijn. Het bereiken
van de finalepoule en de eerste successen
daarin mogen voor negentig procent op naam.
worden geschreven van coach Trumbic. die
een sterke eenheid smeedde en taktisch ge
zien vondsten inbracht, die goud waard waren.
Machteloos
Toen echter de aanmoedigingstelegrammen
vanuit Nederland begonnen binnen te stro
men, was ook de Joegoslaaf machteloos. „Ik
probeer de jongens zoveel mogelijk te be
schermen. Maar ze lezen de kranten. Ze
komen onder druk te staan en ze zijn dat
niet gewend. Al gauw wordt het een ver
schrikkelijke belasting".
Daarbij komt nog dat Nederland sinds men
senheugenis niet van de Hongaren heeft kun
nen winnen. Zelfs bij de Spelen van Londen
(1948). toen Oranje brons veroverde, niet.
Beide landen hebben ongeveer dezelfde posi
tieve opvatting van waterpolo. Maar de Honga
ren zijn net iets uitgekookter. Ze hebben ook
de betere spelers. De ruim twee meter lange
Istvan Szivos is nog altijd in letterlijke zin een
steunpilaar van zijn ploeg. Hij veroorzaakte de
eerste Hongaarse veldmeerderheid door
Buunk tot driemaal toe op zijn schouders rond
te draaien. Laszlo Sarosi houdt de verbindin
gen tussen verdediging en aanval open. Maar
het grootste talent is ongetwijfeld Tamas Fara-
go. van debutant bij de vorige Spelen uitge
groeid tot de gevaarlijkste schutter van het
toernooi. Vier van de vijf Hongaarse treffers
tegen Nederland kwamen van zijn hand. Hij
voerde daarmee zijn totaalproduktie op tot 17
treffers. Het vijfde doelpunt was afkomstig van
Horkai.
Farago was niet af te stoppen. Bij zijn tweede
treffer stuurde hij Van Zeeland de verkeerde
kant uit om vervolgens met eèn keiharde
achterwaartse slingerbal Kroon kansloos te
laten. Bij het vierde nam hij Stroboer op de
nek mee om wederom achterwaarts in te
schieten.
Oranje was radeloos en reddeloos. Bij een
achterstand van 40 zette Trumbic alle wis
selspelers tegelijk in ten teken van onvoor
waardelijke overgave. Hongarije waardeerde
het gebaar in zoverre, dat het niet meer
aandrong. Dankzij De Zwarte, Van Zeeland
(strafworp) en Landeweerd bleef de schade
uiteindelijk beperkt tot een nederlaag van
35.
Oranje-aanhangers door dik en dun zouden
uit de kille cijfers kunnen aflezen, dat er in
de laatste periode nog een kans op een
gelijkspel heeft ingezeten. Toonen mi9te im
mers een strafworp, terwijl het Nederlands
zevental bovendien enkele keren met een man
meer speelde. Een blik op de aantekeningen
leert echter dat die aanvallen vrijwel nooit
besloten werden met een behoorlijk schot.
Integendeel, ook toen nog was onnodig bal
verlies de meest in het oog lopende eigen
schap.
Roeimedaille verdeling
4x goud 2x zilver. Ox
Dames:
1. Oost-Duitsland
brons
2. Bulgarije 2x goud 1x zilver Ox brons
3. Rusland Ox goud 2x zilver 3x brons
4. Verenigde Staten Ox goud 1x zilver 1x
brons
5. West-Duitsland
en Roemenië Ox goud Ox zilver 1x brons
Heren:
1. Oost-Duitsland 5x goud 1x zilver 2x
brons
2. Rusland 1x goud 2x zilver 1x brons
3. Noorwegen 1x goud 1x zilver Ox brons
4. Finland 1x goud Ox zilver Ox brons
5. Engeland Ox goud 2x zilver Ox brons
6. West-Duitsland Ox goud 1x zilver 2x
brons
7. Verenigde Staten
brons
8. Tsjechoslowakije
brons
9. Nieuw Zeeland
brons
Ox goud 1x zilver Ox
Ox goud Ox zilver 2x
Ox goud Ox zilver 1x
MONTREAL Tokio 1964 waren succes
volle Olympische Spelen voor de roeiploeg.
Daar behaalde de twee zonder stuurman
Bos-Hartsuiker-Rouwe brons en de vier
met stuurman J. en F. van de Graaf. R.
v.d. Graaf, Mullink en Klumperbeek even
eens brons.
Mexico 1968 mocht er eveneens zijn met
goud voor skiffeur Wienese en zilver voor
de twee met stuurman Van Nes-Suselbeek-
Rijnders en de dubbel twee Droog-Van Dis.
In München 1972 werd alleen brons be
haald, door de twee zonder stuurman Luy-
nenburg-Stokvis.
Montreal 1976 leverde geen enkele medail
le op.
De finish van de race van de
achten die door Oostduitsers wordt
gewonnen. Engeland werg verras
send tweede.
Herman van Bergem
MONTREAL - Het juist ver
delen van krachten is een
onontbeerlijke voorwaarde
om tot succes te geraken in
de roeisport. Daaraan ont
brak het zaterdag skiffeuse
Ingrid Munneke en de vier
met stuurvrouw, de helft ven de damesaf
vaardiging die de finales had gehaald. Dat
was al minder dan redelijkerwijs mocht wor
den verwacht Hun magere klasseringen,
hoewel het bereiken van een eindstrijd altijd
nog als een rechtvaardiging voor uitzending
mag gelden, bezorgden de roeiequipe een
bittere ontgoocheling. De chef d'equipe van
de damesploeg Wil Uppits, had het tevoren
zij het einigazins bedekt, gezegd: „Er wordt
van die twee ploegen in de finale iets ver
wacht. Alleen het roeien daarin achten we
niet voldoende". Het werd een onvoldoende,
een dikke zelfs, omdat kansrijke klasseringen
in de race moesten worden prijs gegeven
door gebrek aan kracht, gevolg van onjui3te
verdeling.
Het viertal Liesbeth Vosmaer, Hette Borias,
Myriam van Rooyen, Ans Gravesteyn en stuur
vrouw Monique Pronk had zich na de eerste
250 meter op de vierde plaats genesteld,
achter Bulgarije. Roemenië en Oost Duitsland.
Deze positie bleef op het tweede kwart van
de afstand gehandhaafd, maar in het derde
part werd de Roemeense ploeg gepasseerd
die onrustbarend was teruggevallen met de op
een na slechtste tijd op een 250 meter 1.01.87,
Toen voltrok zich het drama over het Neder
landse vijftal. Niet alleen de Roemeense ploeg
roeide over de Nederlandse heen maar ook
de Russische die constant in schamele positie
had gelegen, zesde en vijfde plaats. Juist toen
werd de boot moeizaam door het water ge
sleurd. Met een formidabele 56.46 sec. over
de laatste 250 meter, tegen Roemenie 58.72
en Nederland met een onwaarschijnlijk slechte
1.03.92 ging een redelijke mogelijkheid op een
bronzen medaille verloren. Oost Duitsland had
op de helft van de race de leiding en stond
die niet meer af, Bulgarije roeide constant
naar het zilver en de kracht van de Russische
dames bracht hen op de plaats die recht gaf
op brons. Achter Roemenië eindigde de Ne
derlandse ploeg teleurstellend als vijfde, Ame
rika werd zesde.
Een identieke race roeide skiffeuse Ingrid
Munneke. Met een „bliksemstart" joeg ze
naar de leiding. Een kennelijk onverantwoord
snel begin want halverwege de race lag ze
in vierde positie. De Oostduitse Christine
Scheiblich, Joan Lind (VS). Elena Antonova
(Buig) waren haar voorbijgestreefd
Alle skiffeuses legden hun laatste 250 meter
af in een betere tijd dan het vorige kwart.
Ingrid Munneke had er bijna drie seconden
meer voor nodig. Dat kostte haar ook de
vierde plaats. Christine Scheiblich, Joan Lind
en Elena Antonova verwierven, in deze volgor
de, de medailles.
Ook voor Ingrid Munneke restte de deceptie.
De met zo veel aplomb aangekondigde grote
roeiploeg. die met begeleiding liefst vierender
tig man (en vrouw) groot was, de grootste
van de gehele afvaardiging, was er niet in
geslaagd de successen van vorige Olympische
spelen te continueren. Voor het eerst sinds
Tokio 1964 komt de roeiafvaardiging zonder
een medaille naar huis. Er zal toch uitgezocht
moeten worden op welke gronden die stoet
roeiers en roeisters is uitgezonden. Goede
resultaten in de Rotseeregatta en in Duisburg
zijn een onvoldoende houvast gebleken. Het
kan mogelijk zijn dat men van de verrichtingen
van diverse landen niet geheel en al op de
hoogte is. Maar dat is wel het geval met naties
(Van onze speciale verslag-gever)
MONTREAL Professor
Theo Körner mag tevreden
zijn over zijn leerlingen. De
44-jarige chef-trainer van
de Oostduitse roeibond
startte zijn werkzaamheden in 1962. Vier
jaar later zond Ooat-Dultsland voor de eer
ste maal een eigen ploeg naar de strijd
om de Wereldkampioenschappen in Bied.
Sindsdien zijn de prestaties van de Oost
duitsers met sprongen vooruitgegaan. Tij
dens de Olympische Spelen van 1972 in
München voerde Oost-Duitsland het lan-
denklassement aan met een totaal van drie
gouden medailles, een zilveren en drie
bronzen plakken. Uit het „Bassin Olympi-
que" op het eiland St. Helène in de St.
Laurentrivier, die Montreal doorsnijdt, vis
ten de Oostduitsers zaterdag al vier gou
den en twee zilveren medailles op de
Peter Michael Kolbe beleefde de
grootste teleurstelling uit zijn roel-
carrière. Na een lengtenlange voor
sprong greep hij toch nog naast
goud.
damesnummers, die voor het eerst op het
Olympische programma stonden.
Gisteren konden de talrijke toeschouwers de
Oostduitse hymne wel dromen. Maar liefst
vijf keer mocht een ploeg uit de school van
Körner op het hoogste platform plaatsne
men. Daarnaast bestond de oogst nog uit
een zilveren en twee bronzen medailles,
zodat Oost-Duitsland net als in München aan
alle finales eremetaal overhield. In Montreal
was het heren roeien met de dubbel-vier
uitgebreid.
Waren de Oostduitse triomfen niet onver
wacht gekomen, de overwinning van de Fin
Pertti Karppinen in de Skiff kwam bepaald
niet in de prognoses voor. De 23-jarige
brandweerman uit Vehmaa trok zich daar
echter weinig van aan. Al zag het daar
aanvankelijk in het geheel niet naar uit.
Wereldkampioen Peter-Michael Kolbe meen
de kennelijk dat hij het aan zijn stand
verplicht was direct afstand te nemen van
MONTR
[de laat!
iggev
ilsche i
iele da
staking uit protest tegen wat zij noemëj^^
Met de
lagt
De taxichauffeurs van Montreal dreigen r
oneerlijke concurrentie. General Motors het
aan COJO, het organisatiecomité van
Spelen, iets meer dan 1600 auto's beschl
baar gesteld die feitelijk taxidiensten In
om Montreal verrichten. Daardoor wordt
taxichauffeurs veel werk uit handen gei
men, die, mede door de Spelen, met ei
ronduit slecht seizoen bezig zijn. Hun non
Ie klanten in de zomer-perlode, toeristen
de sector die zich Iets meer kunnen verooi
ven, mijden Montreal waar de hotels oven
zijn. In plaats daarvan zijn de bedden bezjPj^
door de aanhangvan zo'n 7000 atleten
ook gratis worden vervoerd door de beml
deling van COJO.
Aan de andere kant lijkt Montreal duidel\
content met de miljoenenaffaire van Je<
Drapeau. De verkoop van souvenirs loopt vej0r9erni!
voorspoediger dan verwacht en bepaalde ai
kelen als T-shirts, hoedjes en bierglazen
het Olympische embleem zijn zelfs al scha
geworden.
In de avonden viert de Canadese metropol
met zijn duidelijk Franse inslag uitbunC
feest. Op talrijke pleinen wordt door duizi
den gedanst op muziek die onverholen di
delljk maakt dat de voorkeur van de „Quel
cols" nadrukkelijk naar Frankrijk uitgaat.
De waterpoloploeg van Rusland, die voor zj
eerste wedstrijd uit de troostronde tegen Cut
niet verscheen, is wel te water gegaan volfipn
de tweede ontmoeting, tegen Mexico. Ruslarr,gy<
won met 4-3. Geen van de Russen rnaakf"""-
nog de indruk ziek te zijn. Als reden van hjcijker.
wegblijven tegen Cuba werd de ziekte van vyje me
spelers genoemd. De toeschouwers moedirea\ Zi\i
den de Mexicanen hartstochtelijk aan, hiijen so
doelpunten werden bejubeld alsof het Canjjis gev
dese treffers waren, terwijl het bad abso/ujjen ev
stilviel na een doelpunt van de Russisclfjederli
ploeg, die na het duel werd gehoond ^tean S
uitgefloten. heeft v
Iedere ofliclal van de Britse ploeg heeft ^jj Sorr
langzamerhand verklaard dat prinses Aniyan zi
een normaal lid van de equipe Is. „Zij z^aartei
allemaal gelijk", werd verteld. De prinsqandse
blijkt toch Iets gelijker te zijn, want hal
Olympisch costuum is niet verzorgd door
nationale Olympische comité, dat met behuf,aiH''1
van sponsors de aankleding verzorgde. Bu| De a
kingham Palace weigerde aan het Olympis^ewee
comité de maten van de prinses op te geveCantcK)
Worstelaars mogen niet zweten. Bij het Griël£e QF
Romeins ziet de scheidsrechter er nauwkeu^^
op toe dat de mannen droog op de .'"Vfqgni
verschijnen. De reden is dat grepen bij .T ?jg
Grieks-Romeins alleen boven de gordel mogi .(S
worden ingezet en dat het aanpakken van e^j^
bezweet lichaam vrijwel onmogelijk is. Daarc
wrijft de scheidsrechter voor de partijen wcHet is
den gemaakt beide worstelaars over de ride Spt
om te onderzoeken of zij niet bezweet zyan d<
en bij onderbrekingen beginnen de coachvan V
onmiddellijk hun mannen af te drogen. Vovorig j
de scheidsrechter de strijd laat hervatten ode vol
derzoekt hij opnieuw of de worstelaars „grijiijn oi
baar" zijn. dig. E
Het door het vertrek van de Afrikanen sfenisch
Ingekrompen boksprogramma, is ook de Wrie p
caraguaanse vlieggewlcht Agustin IWart/nWorde
kwijtgeraakt. Martinez moest In de ring fegetadioi
Dave Larmour van Ierland, maar men ontdeforum
te dat hij pas zestien Jaar oud was (28-kei di
1960) en voor het Olympische toernooi getand k
een minimumleeftijd van zeventien /aar. pet sp
Prinses Anne is zaterdag tijdens de u/fhojling i
dingsproef van de military van haar paapan r
gevallen, en, nadat ze de race uitreed met eqilmpk
ambulance naar een ziekenhuis gebractevenei
Daar bleek de fysieke schade aan-de pr/nsüan t<
erg mee te vallen. Ze kon zelfs nog deelnemilies c
aan het laatste onderdeel van de military. Dan z
"rigitl
als Oost Duitsland, Bulgarije, Verenigde Sta
ten. Roemenië. En Juist die streefden de
finaleploegen van Nederland voorbij omdat
hun prestaties nog netiets werden opge
schroefd. In tegenstelling tot de verrichtingen
van de Nederlanders.
Schamel
Twee vierde plaatsen, dat was de schamele
oogst van de Nederlandse herenroeiers in de
kleine finales op de laatste dag van de Olympi
sche roeiregatta. Zowel LAGA (vier met stuur
man als Nereus (de twee zonder Van der
Horst-Boeschoten) maakte geen moment de
indruk er in de zware omstandigheden (stroom
en harde wind tegen) nog eens extra voor te
willen vechten. Het werd een vierde plaats.
In de kleine finales van de twee zonder
stuurman, eindigden Van der Horst en Boe-
schoten eveneens als vierde.
Koningin Elizabeth kijkt isami
benauwd toe hoe haar doch- iande
ter Anne het er vanaf brengt. *elk(
iaat.
het „gewone volk" en lag na de eerste 500
meter ruim een lengte voor op de Rus
Nikolai Dovgan. Karppinen, die zijn eigen
gang ging, was twee lengten achtergeraakt.
Halverwege was het verschil nog groter
geworden. Kolbe voorop, nu op twee lengten
gevolgd door de Ier Sean Drea en met de
gebrilde Fin nog altijd als vijfde. Even later
zette Karppinen. met zijn lengte van twee
meter en een centimeter en een gewicht van
98 kilogram bepaald geen „kleintje", een
onweerstaanbare opmars in. Met nog 500
meter te roeien had Karppingen een drietal
concurrenten (Dovgan, Drea en de Oostduit
ser Dreifke) achter zich gelaten. Hij richtte
de blik op buurman Kolbe, die nog altijd
bijna twee lengten over had gehouden. Maar
Karppinen was niet meer te stuiten. Met elke
haal kwam hij dichter bij de Westduitser en
ruim voor de finish had Karppinen de ont
goochelde Kolbe te pakken.
