Mijn
net
hart is
n lekke
fietsband
gewoon
plakken
ALS SUBSIDIEKRAAN DICHT GAAT,
GEEN KATHOLIEKE JEUGDRAAD MEER
Pas op voor
UF-schuim
VIJFJARIGE RONALD
NAAR HOUSTON
Bij isoleren woning:
Plastic
hart
op komst
Iran wil gas-export
Nederland overnemen
WINTERSWIJK Angst kwelt Christien en Leo van Beek. Hun
zoontje Ronald van vijf jaar is hartpatiënt. Van zijn geboorte
af leeft hij met een hartafwijking. Voor hem geen kindervreugd.
Hij moet bedaard leven anders slaat zijn hart op hol, met alle
gevolgen van dien.
Intussen is er de hart-luchtbrug naar het Amerikaanse Houston,
waar de hartchirurg dr. Cooley Nederlanders opereert, zodat ook
zij aan een normaal leven kunnen beginnen. Ook Ronald uit
Winterswijk mag naar de Verenigde Staten. Hij is vandaag met
zijn moeder en vader over de Atlantische Oceaan gevlogen om
een gezond werkend hart te krijgen, een operatie die niet van
risico's is ontbloot.
Er zit een gaatje in de tussenwand van
Ronalds hartje. Ook de longslagader is
ergens vernauwd. Dat is al zo sinds de
geboorte van Ronald, vijf jaar geleden.
Een leuk joch om te zien, die Ronald.
Hij is gek op voetballen, maar hij wordt
snel kortademig als hij al te veel heeft
gehold. Ronald wil zo graag, net als
andere kinderen, achter de voetbal aan
hollen. Johan Cruyff is zijn grote voor
beeld. Maar Ronald kan niet zoveel
dolle capriolen uithalen als zijn leeftijd-
genootjes.Hij is hartpatiënt, zo jong als
hij is. De Amerikaanse hartchirurg dr.
Cooley wil hem in Houston helpen.
„O", zegt Ronald, „mijn hart is net een
lekke fietsband. Straks plakken ze er
gewoon een plaatje op. Zijn moe
der, Christien (33) lacht vertederd, maar
haar ogen vertellen dat zij in grote
spanning en zorgen leeft. „Na de ge
boorte van Ronald heb ik veel gehuild.
Een kind met een hartgebrek. dat is
toch niet niks. En Ronald is zo'n bedrij
vig kereltje: je moet hem telkens afrem-
Zes weken na Ronalds geboorte werd
het jongetje ziek. De huisarts stelde de
moeder gerust door te zeggen: „Ach, het
is een verkoudheid. Via het con
sultatiebureau werd moeder Christien
naar een ziekenhuis verwezen. Aan het
hartje van Ronald was een ruis ge
hoord. In dat (Utrechtse) ziekenhuis
kreeg Christien voor haar gevoel de
gemeenste verwijten te horen: „Waarom
kwam u niet eerder?" en „U zag toch
wel dat het kind iets aan het hart had?"
Maar de huisarts had haar en haar kind
te laat verwezen, zoals dat heet.
„Ik had toen erg veel verdriet. Ik liep
steeds maar te huilen. Het was m'n
eerste kind. vertelt Christien nu als
ze die nare herinneringen ophaalt in het
leuke verbouwde boerderijteje van haar
ouders in Hippolytushoef. op het uiter
ste puntje van Noord-Holland. Het Win-
terswijkse gezin genoot eerst nog een
vakantie voordat het naar Houston ver
trok.
Christien is gelukkig dat haar Ronald
mee mag naar Amerika. „Er kwamen
en komen zulke goede berichten uit
Houston dat ik alle vertrouwen heb".
Christien heeft, behalve de zorgen om
Ronald, al veel meer intens verdriet
gehad. Toen Ronald anderhalf jaar oud
was, kwam haar nog zo jonge man bij
een auto-ongeluk om het leven. Het leek
alsof Christiens wereldje in elkaar zou
storten. Geen vader meer voor haar
hartpatiëntje.
Christien was en is nog een getuige van
Jehova. Zij wist al gauw dat haar ver
trouwen in de Jehova's Getuigen met
beschaamd zouden worden. „Dat zijn
mensen die elkaar niet in de steek
laten", weet ze nu meer dan ooit. Later
kwam er opnieuw een man in haar
leven: Leo van Beek (47 nu). Zijn vrouw
stierf na een aandoening van multiple
sclerose. Hij bleef achter met twee
dochters. Vorig jaar januari trouwden
Christien en Leo.
Zij vormden en vormen een gelukkig
stel mensen, maar nog altijd is er die
zorg om Ronalds hart. „Ik wist", vertelt
Leo, „dat Ronald een hartafwijking
had, maar dat was voor mij helemaal
geen reden om van het huwelijk af te
zien. Ik deelde van stond af aan de
zorgen en problemen die mijn vrouw
kwelden. Waarom ook met? Wij houden
van elkaar."
Toen de mogelijkheid zich voordeed dat
Nederlandse hartpatiënten naar Hous
ton mogen om te worden geopereerd.
was de beslissing niet moeilijk. Voor
Christien en Leo van Beek werd die
kans om meer dan één reden met beide
handen aangegrepen.
„Het is voor ons als Jehova's Getuigen
van levensbelang dat dr. Cooley geen
bloedtransfusies toe dient. Bloed is hei
lig. Dat staat in de Bijbel".
Nu wisten ze beiden dat al verscheidene
Jehova's in Houston zijn geholpen; al
zes mannen, twee vrouwen en twee
kinderen. Allen doorstonden de opera
tie uitstekend.
Leo benaderde het ziekenfonds en
vroeg, net als de andere naar Amerika
reizende patiënten, of ook hij in aan
merking kon komen voor een volledige
vergoeding. De medische adviseur ant
woordde: „Dat zie ik niet in." Hij voelde
in elk geval niets voor de principes van
Leo van Beek. „Daar heb ik niks mee
te maken. Dit kind kan ook in Neder
land geopereerd worden, maar dan wél
met een bloedtransfusie."
Leo ging, zoals hij zegt. bedroeft heen
om zoveel onbegrip. „Men mag toch
best mijn overtuiging respecteren? Wij
respecteren de principes van anderen
ook."
Uiteindelijk werd een beroep op de
Ziekenfondsraad gedaan door bemidde
ling van de hartpatiëntenvereniging. De
raad gaf het desbetreffende zieken
fonds te verstaan: „U moet het verzoek
inwilligen en de kosten worden ver
goed." En zo werd dan eindelijk beslo
ten dat Ronalds moeder en vader mee
naar Houston gaan.
„Het overrompelt je toch nog weer
wel", glimlacht Christien „Zondag 27
juni wisten we officieel dat de operatie
zou doorgaan. Daarmee is een grote
zorg van ons afgevallen, maar de span
ning blijft.Die blijft tot weken na de
ingreep. Ik heb alle vertrouwen".
Ronald komt de kamer bedeesd binnen.
Hij ziet wat bleek, maar lijkt verder een
gezonde uit de kluiten gewassen jon
gen." Mam mag ik voetballen?" Vlak bij
de woning is namelijk een groot aantal
voetbalvelden.
Natuurlijk is de vraag. „Houd je van
voetballen?" Ronalds ogen gaan schitte
ren. „Wat is de beste club". Zonder zich
Voetballen, net als alle andere kinderen, is het ideaal van Ronald.
te bedenken, ratelt Ronald: „Ajax". „En
de beste voetballer?' De naam wil hem
niet snel genoeg naar zijn zin te binnen
schieten: „Johan Cruyff!"
Nadat er enkele foto's zijn gemaakt,
waarbij Ronald zich eventjes moest in
spannen, gaat' hij hijgend op een stoel
zitten. Vader Leo zegt: „Je moet je zijn
kwaal zó voorstellen: Als een normaal,
gezond kinderhart 75 slagen in de mi
nuut maakt, maakt dat van Ronald 90.
In rusttoestand is er in feite niks aan
de hand, howel het aantal slagen van
Ronalds hart natuurlijk te hoog is. Moet
hij zich echter inspannen, dan slaat zijn
hart op hol en dat kan gevaarlijk wor
den".
Christien vult aan: „Daarom willen we
ook zo graag dat Ronald, vóór hij in
augustus naar school gaat (in septem
ber wordt hij zes jaar) genezen is. Ro
nald moet toch ook alles op school
kunnen meemaken? Hij moet toch mee
kunnen doen? En dan moet hij wel
uithoudingsvermogen hebben."
Dan komt het gesprek op de risico's die
een operatie en zeker aan het hart
kunnen hebben." Natuurlijk hopen we
van harte dat het goed gaat. Ik weet,
zegt Leo, „dat niet elke operatie gelukt.
Daarom moeten we onze verwachtingen
niet te hoog stellen en dat hebben we
ook niet gedaan. Uiteindelijk hebben we
het eeuwige welzijn van het kind op het
Chrsitien en Leo van Beek zijn vandaag met de vijfjarige Ronald
naar Houston vertrokken, waar de kleine een hartoperatie zal onder
gaan.
oog.
Christien zegt: „Ik ben erg blij dat
Ronald deze kans krijgt. Al jaren heb
ik in angst geleefd. Dat hartje. hè?
Intens genieten kan ik niet. We waren
eens in Italië en voor we het wisten
zaten we op 2000 meter hoogte. Ronald
kreeg het moeilijk. Hartpatiënten mo
gen immers met hoger komen dan 1500
meter. We hadden er niet aan gedacht.
Zo gaat dat"
„En nu willen we samen graag wat
rustiger leven met minder zorgen. Het
is telkens weer dat hartje van Ronald.
Daar heb ik het moeilijk mee. Het is
m'n enig kind, moet je niet vergeten.
Hij kan bijvoorbeeld niet een heel eind
wandelen. Zijn hart moet dan te veel
pompen. En Ronald wil zo graag wan
delen. Hij wil altijd maar dóórgaan en
dat géét gewoon niet.
Ja, ik heb er veel verdriet van gehad
en nadat mijn eerste man was veronge
lukt, leek voor mij ook het einde nabij.
Maar Ronald hield me op de been. Hij
hielp me door die uiterst zware maan
den heen. Daar ben ik "hem dankbaar
voor en daarom willen we samen ook
voor hem het geluk. Ronald verdient
dat.
Voor het werk van de ha rtpa tienten ver
eniging hebben Christien en Leo de
grootste waardering. Natuurlijk, zij we
ten dat de Nederlandse hartchirurgen
even bekwaam zijn als de Amerikaan
Cooley, maar zij zeggen in koor: „Er
is geen coördinatie in de hartchirurgie
in Nederland. Men doet maar en de
wachtlijsten zijn lang, zeer lang."
Zij begrijpen niet waarom in ons land,
dat wereldfaam kreeg door zijn medi
sche kennis, de volksvijand nummer
één niet massaal wordt bestreden. Toen
de watersnoodramp van 1953 meer dan
tweeduizend levens eiste moesten er
meteen uitgebreide maatregelen worden
genomen - als er per jaar tweeduizend
hartpatiënten sterven kunnen er blijk
baar geen uitgebreide maatregelen wor
den genomen.
De Nederlandse Vereniging van Hartpa
tiënten doorbrak het eindeloze praten
in Nederland. Er kwam een luchtbrug
naar Amerika. De Nederlandse praters
werden in hun hemd gezet! Maar.
misschien hebben de weifelaars ook wel
gelijk „De risico's zijn groter dan we
altijd beseffen", meent Leo van Beek.
„Het gaat om een operatie, laten we dat
nooit vergeten.
.buiten speelt Ronald. Hij doet het kalm
aan. Al dat gepraat om zijn kwaal vindt
hij maar vervelend. Grote mensen kun
nen zo vreemd doen als er een gaatje
in je hart zit. Gewoon plakken, net als
een fietsband.
BOB BIRZA
DEN HAAG Heeft iemand in uw gezin last van
astma of bronchitis? Laat uw huis dan niet isoleren
met UF-schuim. Deze waarschuwing staat te lezen
in het julinummer van Koopkracht, het maandblad
van Konsumenten Kontakt. Gebleken is namelijk,
dat als de spouwmuren zijn volgespoten met dit
middel (ureum-formaldehyde) er een gas kan vrijko
men dat bijzonder hinderlijk kan zijn voor mensen
die last hebben van astma of bronchitis
Boosdoener is in dit geval de
component formaldehyde. In de
bouwwereld is het nadelige as
pect van dit isolatiemiddel al
geruime tijd bekend. Maar zo
ernstig dat het uit de handel zou
moeten worden genomen, is het
ook weer niet, meent een
woordvoerder van de afdeling
kwaliteitsbeheersing van het
Bouwcentrum in Rotterdam.
.Inderdaad kan dat gas vrijko-
nen. En dan is het ook hinder
lijk voor asmapatiënten. Maar
de kans, dat men er last van
krijgt is, volgens onze bereke
ningen, één op de duizend. Als
het gebeurt, heeft men er enkele
dagen ongemak van. In heel en
kele gevallen loopt dit uit tot zes
weken. Aan de andere kant is
UF-schuim het voordeligste iso
latiemiddel dat er op het ogen
blik te verkrijgen is. UF-schuim
heeft dan ook op dit moment
het grootste marktaandeel".
Het Bouwcentrum heeft overi
gens wel aan alle aannemers en
isoleerbedrijven die dit middel
gebruiken, het verzoek gedaan
de klant over de nadelige bij
werking te informeren. Koop
kracht signaleert echter het feit.
dat dit door de meeste aanne
mers wordt nagelaten, daar het
inderdaad een voordelig isola-
tiemiddel is, maar vooral omdat
het makkelijk te verwerken is.
Voor gezonde mensen vormt het
gas al een behoorlijk ongemak;
voor mensen met astma of chro
nische bronchitis kan het bij
zonder onaangenaam zijn. En
daarom verdient het aanbeve
ling te informeren welk middel
het isoleringsbedrijf hanteert.
Het is voor gezinnen met astma
patiënten het verstandigst om
gebruik te maken van andere
isolatiematerialen, zoals glaswol
of minerale korrels, aldus het
advies van Konsumenten Kon-
takt.
Verder meent de consumente
norganisatie, dat de overheid ei
sen moet stellen aan de isole-
ringsbedrijven. Het rijk zou bij
voorbeeld kunnen ingrijpen
door aan de huidige subsidiere
geling de voorwaarde te verbin
den dat alle erkende isolerings-
bedrijven iedere klant behoor
lijk over dit aspect moeten voor
lichten. Tenslotte lijdt meer dan
een miljoen Nederlanders aan
astma of chronische bronchitis.
Lonneke van Koot
(Van onze correspon
dent)
BONN Het Westber-
lijnse kalfje Barbara
maakt grote kans in de
geschiedenis van de
hartchirurgie een ere-
plaats te gaan inne- Ui
men. Barbara leeft al
vier maanden met een
kunstmatig hart en is
hierdoor het parade
paard geworden van
professor Emil Bu-
cherl van de chirurgi- lOCll
sche universiteitskli
niek in West-Berlijn. I
Binnen tien jaar, zo
meent de Hoogleraar, zal i
het mogelijk zijn met het
plastic hart ook menselijk luweJ.
leven te redden. Dit oor- 1
deel berust echter op we-
tenschappelijke behoed- ar i"n<
zaamheid. De 57-jarige .pa.
Bucherl verklaart zich na- n'ngm
melijk nu al bereid het f
kunsthart in te planten bij x parl'
Inses
L. Viël
Dnki
kunsthart in te planten bij
mensen, die op geen enke
le andere wijze meer ge-
holpen kunnen worden: !L,.S?F
„Hun levenskansen wor- rin
den hierdoor in elk geval
vergroot", zo oordeelt hij.
Voor een snelle algemene
toepassing van het plastic
hart bestaan nog ernstige
praktische bezwaren. We
liswaar weegt de pomp
slechts een pond, maar de
motor die hem moet hou
den, liefst drie pond, ter
wijl de energie hiervoor
via de borstkas van bui
ten geleverd moet wor
den.
Voll
„V.
zag
hen
NA MYSTERIEUZE ARRESTATIE
Twintig jaar cel voor
dissidente Joegoslaaf
„Ud,
BELGRADO (AP) Een Joego-
slavisch districts-gereehtshof
heeft gisteren de voormalige
kolonel Vlado Dapcevic veroor
deeld tot de doodstraf wegens
tegen de staat gerichte activi-.
teiten. Onmiddellijk daarna is
het vonnis omgezet in 20 jaar
gevangenisstraf.
Het proces, dat op 21 juni be
gon, is achter gesloten deuren
gevoerd. Alleen tijdens de be
kendmaking van het vonnis was
de publieke tribune toeganke
lijk.
Dapcavic werd ondermeer
schuldig bevonden aan een com
plot om de regering op geweld-
dagige wijze omver te werpen.
Toen de rechtbank het vonnis
bekend maakte stond hij op en
riep: „Dit is een schijnproces.
Het is op touw gezet om de
Russische leiders een plezier te
doen, dit is allemaal tegen de
wet".
Later werd vernomen dat Dap
cevic tijdens het proces heeft
verklaard zijn banden met de
Sowjet Unie te hebben verbro
ken.
De voormalige kolonel was een
van de weinige Joegoslavische
officieren die in 1948 tijdens
breuk tussen Tito en Stalin a**6;,
zijde van de Russische leidqjj'
koos. In 1948 werd hij verooi"'
deeld tot 20 jaar gevangenis"
straf wegens tegen de staat gt '?eer
richte activiteiten. In 1956 hei?feB®
kreeg hij zijn vrijheid, waarnilv3 z(
hij in 1958 het land wist t^und
I stran
gelui
Zijn arrestatie heeft onder mys
terieuze omstandigheden plaats s "V
gevonden. Volgens de rechtban^te
staat hij sedert december 197 m r
onder arrest. Tijdens het begii ^p0
van het proces heeft D'apcevii ae
echter ontkend op Joegoslaviscl ^rm
grondgebied te zijn gear res e
teerd. Hij zei dat hij „op 8 au rar
gustus 1975 in Boekarest 1. wan
overvallen en met geweld Joego naar
slavië binnengebracht".
Tijdens de openbare slotzittinj ül^j
is deze kwestie niet ter sprak» med
gekomen.
Frans-Ouits top-overleg
ROTTERDAM (ANP) Iran maakt zich op om de rol van
Nederland als de aardgasleverancier van West-Europa over
te nemen.
Dit staat in een rapport van de Nationale Iranian Gas
Company (staatsgasmaatschappij), dat gepresenteerd is op
de onlangs jn Londen gehouden wereldgasconferentie. De
maatschappij raamt de aardgasreserves van Iran momenteel
op ruim elfduizend miljard kubieke meter. Binnen tien jaar
hoopt de NIGC in staat te zijn om jaarlijks zo'n 67 miljard
kubieke meter aan het buiténland te leveren.
De plannen van Iran zijn gegeven door het besluit van
Nederland om zuinig te worden met zijn aardgas. Volgens
een plan van de Nederlandse Gasunie, dat goedgekeurd is
door de minister van economische zaken, zullen er geen
nieuwe contracten met het buitenland meer worden afgeslo
ten. De eerste invloeden daarvan op de export zullen al
merkbaar worden in 1978.
Rond 1994 zal de uitvoer van aardgas uit Nederland geheel
opgehouden hebben te bestaan. Op deze wijze wil men
voorkomen, dat de reserves, die nu geschat worden op ruim
tweeduizend miljard kubieke meter, voortijdig worden uitge
put.
President Valery Giscard d'Estaing van Fran- stuk komt ook aan de orde tijdens het
krljk (rechts), is gisteren in Hamburg aangeko- se topoverleg dat op 12 en 13 juli in
men voor twee dagen van besprekingen met wordt gehouden. De twee staatshoofden, diefOE
bondskanselier Helmuth Schmidt van West- op het vliegveld van Hamburg een erewachloni
Duitsland. De twee staatshoofden willen onder- inspecteerden, hebben na afloop van hun eeHe I
meer proberen een voor iedereen aanvaardba- ste gesprek gisteren de verwachting uitgespro*»)
re formule te vinden voor rechtstreekse verkie- ken dat in Brussel „een belangrijke stap In deleva
zingen van het Europese parlement. Dat vraag- goede richting zal worden gezet".
"Jèt
(Van een onzer verslaggevers)
UTRECHT De dag der waarheid. Zo mogen
we woensdag 7 juli wel noemen voor de Katholie
ke Jeugdraad voor Nederland of beter gezegd
het Katholiek Landelijk Centrum voor Jeugdwel
zijn en Jongerenpastoraat want zo heten ze al een
paar jaar, al vermeldt zelfs het telefoonboek
anders en voor staatssecretaris Wim Meijer.
Want morgen gaan beide partijen praten over het,
al of niet voortzetten van ministeriële steun aan
het landelijk Centrum.
Gaat de subsidiekraan dicht dan betekent dat het
katholieke jeugdwerk in Nederland plotseling be
roofd wordt van een krachtige steun in de rug,
in de vorm van een organiserend bureau.
De Katholieke Jeugdraad was, alweer jaren terug
een overkoepelend orgaan voor een aantal lande
lijke katholieke orgamsaties op het gebied van
jeugd- en jongerenwerk, zoals verkenners, gidsen
en werkende jongeren. Maar zo rond 1971 hebben
de meeste van die organisaties zich van hun
confessionele verleden losgemaakt en zijn uit de
Jeugdraad getreden. Verkenners en gidsen zijn
bijvoorbeeld opgegaan in Scouting Nederland. Dat
betekende dat er voor de Katholieke Jeugdraad
niet veel meer te overkoepelen viel. In 1971 werd
bovendien de subsidieregeling van C.R.M. gewij
zigd, die eerst gebaseerd was op die overkoepelen
de functie.
Rond die tijd werd er bij de katholieke jeugdraad
dan ook ernstig overwogen het apparaat af te
bouwen of het een andere functie te geven. Tot
dat laatste is toen besloten en de Katholieke
Jeugdraad voor Nederland kreeg de naam Kath
oliek Landelijk Centrum voor Jeugdwelzijn en
Jongerenpastoraat. Een gesprek in 1974 met de'
staatssecretaris leidde ertoe dat de subsidie toch
gegeven werd tot 1 januari 1977, bij wijze van
experiment. Die tijd is nu bijna om.
Wij vroegen Ton Beugelsdijk, één van de vier
stafleden van het Landelijk Centrum hoe de zaken
er voor staan.
„Tja", zegt hij „het zou best eens kunnen zijn dat
we in het kader van de bezuinigingsmaatregelen,
van de regering geen cent subsidie meer krijgen.
We hebben voor het gesprek van morgen een nota
gemaakt waarin we de werkzaamheden van de
afgelopen twee jaar op een rijtje hebben gezet.
We vinden dat het ministerie zijn besluit in elk
geval moet baseren op een beoordeling van de
werkzaamheden van die twee jaar experimenteer
tijd".
Blijkt uit die nota voldoende dat de werkzaamhe
den van het centrum een nieuwe subsidie recht
vaardigen?
„Onze activiteiten zijn onder twee noemers samen
te brengen: begeleiding en dienstverlening. Onder
begeleiding vallen enkele langer lopende contacten
met werkgroepen en onder dienstverlening valt
meer het verschaffen van werkmateriaal, brochu
res en incidentele ondersteuning. Rechtstreeks met
jongeren hebben we niet zo veel contacten tenzij
met de werkgroep Pax Christi. De meeste van
onze activiteiten richten zich op beroepskrachten
en vrijwilligers, die op hun beurt weer met jonge
ren uit de katholieke wereld werken. Een recht
vaardiging voor die subsidie is er dus zeker."
Stel, dat de beslissing van de staatssecretaris
negatief is en dat er vanaf 1 januari 1977 geen
subsidie meer gegeven wordt, zijn er dan andere
bronnen aan te boren, de Nederlandse kerkprovin
cie bijvoorbeeld?
„Daar zitten verscheidene problemen aan vast. in
het algemeen gesteld is het zeker zo dat de
Nederlandse kerkprovincie waarde hecht aan het
voortbestaan van een centrum als het onze. Maar
zoals zij functioneren zijn we geen kerkelijke
instelling, nooit geweest ook. En de ruimte die dat
ons geeft zouden wij bijzonder graag willen hou
den. Omdat wij breder georiënteerd zijn dan het
kerkelijk apparaat. Wij doen niet alleen jongerena-
postolaat maar strekken onze activiteiten uit tot,
jeugdwelzijn in het algemeen. Dat heeft altijd de
situatie van de jeugdraad gekleurd. Subsidie van
de kerkprovincie zou betekenen dat het een speci-1
fieke kerkelijke instelling zou worden en dan
verandert toch wel het een en ander
Ton Beugelsdijk zegt het gespannen. Alle vier de
stafmedewerkers zijn gespannen. Als Meijers sub
sidiekraan dicht gaat houdt het Katholiek Lande
lijk Centrum voor Jeugdwelzijn en Jongerenpasto
raat hoogstwaarschijnlijk op te bestaan.
v «j u i_ja ii/tv i-»—COuaCxaVT/ PAGINA b llNSU/
