Vedetten reden rustig door de Ardennen
VAN IMPE: „LET OP ZOETEMELK"
Jan Raas reed pas
een keer een berg
Maertens wint
de Tour niet
Duitsers beheersen de IWAZ
Eric Tabarly
won verrassend
transatlantische
zeilrace
TOURELANTIJNEN
IN WOENSDAG 30 JUNI 1976
LEIDSE COURANT,
PAGINA 11
Ook Duitse
paarden voor
Montreal hebben
bloedziekte
Dusseldorp Drie West-
duitse paarden zullen mis
schien niet aan de start
kunnen komen bij de
Olympische spelen in
Montreal. Voor Rex .the
Robber van Alwin Schoc-
kemöhle, Humphrey van
Hans Günter Winkler en
Benson van Herbert Bloc
ker dreigt een inreisverbod
voor Canada, omdat bij de
ze paarden sporen van een
bloedziekte zijn geconsta
teerd.
Het Westduitse Olympische
Comité heeft om een twee
de proef gevraagd. Indien
deze analyse ook positief
zal uitvallen, zullen de
paarden niet in Canada
worden toegelaten. Hetzelf
de is al gebeurd met Chi
leense paarden.
KETTENIS UIT LEIDERSTRUI
LEIMUIDEN De Hagenaar
Joop Kettenis moest in de
tweede etappe van de IWAZ,
gisteravond in Leimuiden, de
rode leiderstrui afstaan aan de
Duitser Ronald Weissinger. De
vierde plaats in de zware etap
pe was genoeg voor de Duitser
om morgenavond in Loosdui
nen in het tricot te rijden. De
ploeggenoot van Ronald Weis
singer, de 24-jarige Heinz Sto-
dahl, won de sprint van een
kopgroep van drie renners, die
een ronde voorsprong hadden
genomen op het peloton. De tijd
van de winnaar was 1.57.28.
Gerrit Looyenstein werd tweede
r Wil Liebrechts. Joop Kette
nis heeft er alles aan gedaan om
de leiderstrui te behouden,
maar kreeg van zijn ploeggeno
ten van De Spartaan-B, te wei
nig steun in deze etappe. De
23-jarige Hagenaar was niette
min tevreden met zijn zevende
plaats in deze etappe. Hij staat
i op de tweede plaats in het
algemeen klassement met twee
punten achterstand. Duidelijk is
wel geworden, dat de Duitsers
favoriet zijn voor de eindzege.
Joop Kettenis over de Duitse
ploeg: „Deze jongens werken
enorm samen. En daarnaast zijn
het hele goede baanrenners. Ze
vliegen door de bochten en win
nen op die manier erg veel ter
rein".
In het begin heeft Joop Kettenis
nog wel geprobeerd een stempel
op deze etappe te drukken.
TNvee ronden reed hij aan het
hoofd van het peloton. Maar
daarna moest hij zich wat terug
laten zakken. Hij kon het hoge
tempo, gemaakt in het begin
door Ronald Weissinger, niet
aan.
Twintig ronden van de vijfen
zestig waren onder de wielen
weg en aan de leiding ging het
groepje van drie renners dat de
strijd later zou beslissen. Dat
waren Wil Liebrechts, Heinz
Stodahl en Gerrit Looyenstein.
Marcel Reehorst en Gerrit
Pronk stapten wegens pech af
en verspeelden hun goede plaats
in het klassement. Op de vierde
plaats, met een achterstand van
elf seconden op de drie sprin
ters, kwam de nieuwe rode trui
drager Ronald Weissinger, die
de laatste twintig ronden ver
geefse pogingen had gedaan, om
bij het drietal aansluiting te
krijgen. Jan Hordijk, die ook
nog kansrijk is, werd met een
achterstand van 44 seconden
vijfde.
Uitslag tweede etappe: 1. Heinz Stodahl
(Duitsland), 2. Gerrit Looyenstein („De Bol
lenstreek"). 3 Wil Liebrechts (R.C Schie
dam), 4 Ronald Weissinger (Duitsland). 5.
Jan Hordijk (Bleu de Nil), 6 Gerry Mak
(R.C. Schiedam), 7 Joop Kettenis (De
Spartaan-B), 8. Jos Kieftenburg (Hoomse
.-^p Schi
Individueel klassement: 1. Weissinger 21
punten. 2. Kettenis 19. 3 Stodahl 15. 4
Looyenstein 14, 5. Liebrechts 13. 6. Mak
11. 7. Den Hartog 8. 8. Hordijk 7. 9. Comes
R.C. Schiedam 38. 3 Hoomse
Wielerclub 33; 4 De Bollenstreek 25. 5.
Bleu de Nil 23. 6. De Spartaan-B 14 en
7. Swifl-A 11.
Algemeen ploegenklassementl 1 Duitsland
71 punten. 2 RC Schiedam 61. 3. Bleu
de Nil 40. 4. Hoomse Wielerclub en de
Spartaan B 39. 6. De Bollenstreek 34, 7
Avanti 29. 8 Batavus 28. 9 Spartaan-A 23
en 10 Ahoy 21.
ARTHUR VAN RIJSWIJK
LONDEN De Franse zeiler Eric Tabarly is gisteren met zijn
„Pen Duick VI" de haven van Newport op Rhode Island binnenge
lopen en is de winnaar geworden van de solo-zeilrace over de
Atlantische Oceaan
Tabarly neeft de afstand van Plymouth naar Newport afgelegd
in 23 dagen en 20 uur. In 1964 had de Fransman de wedstrijd
ook al gewonnen. Toen deed hij er 27 dagen over
Doordat de Fransman vanaf de start in Plymouth geen radiocon
tact heeft gehad met de organisatoren, was de verschijning van
de „Pen Duick VI" in de haven van Newport een complete
verrassing.
Bij het binnenvaren van de haven werd Tabarly vergezeld door
twee loodsschepen en een hele vloot „klein spul" met juichende
en wuivende mensen aan boord.
De favoriet, de Fransman Alain Colas met zijn enorme viermaster,
zou zich op dat ogenblik 22 mijl ten zuiden van Nantucket en 65
mijl ten oosten van Newport bevinden met zijn „Club Mediterran-
née".
Colas won de wedstrijd in 1972.
VAN KILOMETER TOT KILOMETER]
voor sprintklassement voor
Perret. Het pleloton volgt op
30 seconden.
133 km: op de Cote Anette et
Lubin verlaten Maertens, Ba-
ronchelli Thevenet, Van Impe,
Kuiper, Poulidor, Zoetemelk,
Sibille Danguillaume, Panniz-
za, Battaglin, Ocana en Lasa
het eerste deel van het pelo-
LEUVEN In Leuven start
ten 129 renners voor de vijfde
etappe naar Verviers over 144
kilometer, door de Ardennen,
het laatste gedeelte liep over
het parcours van de klassie
ker Waalse Pijl.
45 km na de ravitaillering in
Huy valt het peloton m drie
grote stukken uiteen. Vooraan
alle kanshebbers op de eindze
ge-
84 km aanval van Talbourdet,
Perret en Conati.
86 km voorsprong kopgroep 53
seconden.
112 km: voorsprong van kop
groep geslonden tot 30 secon
den.
115 km: Perret demarreert uit
kopgroep. Conati en Talbour
det worden ingelopen door
eerste deel van peloton
116 km: Torres verlaat eerste
deel van peloton en achter
haalt Perret.
123 km: Torres wint sprint
ton.
135 km: Perret en Torres wor
den door dit groepje ingelo
pen.
136 km: Van Impe springt weg
uit kopgroep.
137 km: Van Impe ingelopen.
138 km: aanval van Sibille, die
gevolgd wordt door Lasa.
Tweetal neemt 30 seconden
voorsprong.
140 km: Perin, Beon en Martos
gaan in de tegenaanval.
144 km: Lasa verslaat Sibille
in de eindsprint en wordt win
naar van de vijfde etappe.
Hennie Kuiper voorop in de ploeg van Raleigh die gisterochtend, het eerste deel
van de vijfde etappe, de ploegentijdrit, won. In het midden Bert Pronk in zijn witte
trui.
Een Nederlandse za
kenman heeft gisteren
aan de Raleighploeg
van Peter Post een ex
tra premie van vijf
duizend gulden ge
schonken. Met de etap
pezege van Hennie
Kuiper, de ereplaatsen
van de anderen, het
winnen van het dag-
ploegenklassement, de
zege in de ploegentij
drit, het dragen van
de witte trui door
Bert Pronk, en alle an
dere kleine premies
heeft de Raleighploeg
nu al elfduizend gul
den verdiend.
Kannibaal
Luis Ocana ging voor
de start van de etappe
in Leuven de drager
van de gele trui, Fred
dy Maertens, opzoe
ken. „Jij wordt al net
zo'n kannibaal als
Merckx", zei hij. „Jul
lie willen altijd alles
winnen." Freddy haal
de zijn schouders op:
,JDat is nu eenmaal de
sport". Ocana lachte
en gaf Maertens een
vriendelijk tikje tegen
zijn hoofd: „Het is
maar een grapje. Ik
vind jou veel sympa
thieker dan die andere
kannibaal". Zoals men
weet is de verstand
houding tussen Ocana,
die in 1973 de Tour de
France won en
Merckx, die gisteren
de Ronde bezocht,
nooit zc goed geweest.
Ruzie
Bij de start in Leuven
raakte gisteren bijna
Franse gendarmes met
Belgische politieagen
ten slaags. Onmiddel
lijk na de start joegen
de begeleidende gen
darmes op bevel van
Tourdirecteur Felix
Lévitan de volgkara-
vaan op teneinde de
renners ongehinderd
en zo vlug mogehjk
Leuven te doen verla
ten. Maar enkele stra
ten na de start werd de
karavaan al tegenge
houden door plaatselij
ke politieagenten, die
een brandweerauto
eerst wilden doorlaten.
Daarbij ontstond een
hooglopende ruzie tus
sen de politiemensen,
waarbij dreigende ge
baren werden ge
maakt. Het liep toch
allemaal met een sisser
af.
Dorst
De Tour had gisteren
een prominente uit\-al-
ler: Joseph Fuchs. de
Zwitser die de Ronde
van Spanje als achtste
beëindigde. Op de eer
ste de beste heuvel
werd Fuchs gelost. Hij
kon het wandeltempo
dat het peloton in het
begin had al niet meer
volgen. Fuchs stapte in
de bezemwagen. De
Zwitser was het eerste
slachtoffer van de dor
st. De eerste vijf dagen
had hij maar gedron
ken en niet gegeten.
VERVIERS Het eerste Arden
nenoffensief is uitgebleven. Hoe
wel er door flink doorrijden van
de kanshebbers op de eindzege in
de korte etappe over 144 kilome
ter van Verviers naar Leuven een
aantal verschuivingen plaatsvond
in het algemeen klassement, was
er toch geen sprake van het ver
wachte offensief. De vedetten
hielden zich kalm en bleven -
voortdurend om zich heen sprei
dend - in eikaars gezelschap.
Roy Schuiten, derde in het klassement,
zakte naar de vijfde plaats omdat hij de
slag miste. Schuiten na afloop: „Op het
beslissende moment liep de ketting van
mijn fiets". Bert Pronk over kwam hetzelf
de. Hij reed te ver achterin toen Van Impe,
Kuiper. Zoetemelk, Thevenet, Poulidor en
Baronchelli zich afscheidden van het pelo
ton. Gerrie Knetemann, die wel attent was,
liet zich daarop afzakken naar de drager
van de witte trui maar kon de aansluiting
niet meer tot stand brengen. Pronk staat
nu negende in het klassement. „Ach", zei
Pronk, „tenslotte zijn het maar vijftig se
conden, die ik verloren heb. Zo'n ramp is
het nu ook weer niet".
Verder gebeurde er eigenlijk weinig. Dat
het peloton in stukken zou worden gesla
gen, was te voorzien. De waterdragers
lopen op zo'n parcours altijd achterstand
op. Maar zij rijden dan ook niet voor
prijzen of klassementen.
Slechts even was er paniek onder de kans
hebbers toen Lucien van Impe op het
laatste bergje aan een solo begon. Van
Impe reed een kilometer voor de anderen
uit. Zij moesten even flink op de pedalen
gaan staan om de Belgische favoriet te
achterhalen. Aan de eindstreep in Verviers
zei Van Impe: „Aan het begin van de
etappe heb ik mijn knie gestoten aan het
stuur. Dat deed lang pijn en ik wilde even
testen of het gevolgen had. Dat bleek niet
het geval te zijn. Mijn demarrage was
slechts een plaagstootje. „Maar Van Impe
zei ook nog: „Vandaag heb ik geconsta
teerd dat Joop Zoetemelk een gevaarlijke
man voor het klassement gaat worden. Hij
reed erg gemakkelijk, maar hield zich rus
tig. Ik reken op hem in de bergen. Ik zal
het niet gemakkelijk tegen hem krijgen. Ik
vind hem zelfs gevaarlijker dan Thevenet".
Joop Zoetemelk deed zelf nogal vaag over
zijn vorm. „Het was een lastig* parcours,
maar het ging wel lekker. Van mijn maag
heb ik geen last meer."
Het was toch in de buurt zodat Eddy Merckx(links),
die na zijn operatie aan steenpuisten weer in training
is, een bezoek aflegde en de Tour besprak met Theven-
et(rechts).
VISIE EX-VEDETTE PIET VAN EST
FIJNAART Hoe
wel Piet van Est
dolgraag zou wil
len, kan hij onmo
gelijk elke dag
voor de televisie
buis kruipen om de
Tour de France te
volgen.
Piet van Est, broer
van „IJzeren Wil
lem" en zelf zeven
maal deelnemer
aan 's werelds
meest fameuze wie
lerronde, is eige
naar van een land
bouwbedrijf en op
dit moment heeft
hij het razend druk.
„De aardappelen
hebben hun beurt
gehad en nu vragen
de bloembollen
mijn energie", al-
:dus Piet van Est.
„De interesse voor
het wielrennen is
altijd gebleven",
zegt hij. „Ook al
heb ik weinig tijd
om de koersen te
bezoeken, in de
krant lees ik wat er
in het vak gebeurt-
Wat me in deze
Tour opvalt, is dat
er met geen moge
lijkheid te voorspel
len is wie in Parijs
aan het langste eind
zal trekken. Maar
een ding staat vast
voor mij: Freddy
Maertens in ieder
geval niet. Die jon
gen rijdt weliswaar
fantastisch, maar in
de bergen krijgt hij
klappen. Waarom?
Omdat hij geen spe
cifieke klimmer is
en de cols niet kent
zoals bijvoorbeeld
Van Impe, Theven
et en Zoetemelk.
Die jongens weten
precies waar de
zwaarste meters lig
gen, waar de de
marrages plaats
vinden. Bovendien
sparen die mannen
hun krachten voor
de bergen en rijdt
Maertens vooral in
de eerste week als
een bezetene. Het
terrein dat tot dus
ver is afgelegd,
kent hij als zijn
broekzak en het
was tot nu toe alle
maal vlak. Een
kolfje naar de hand
van Maertens dus".
Wat de Nederlandse
deelnemers betreft,
gelooft Piet van Est
dat Kuiper en Zoe
temelk zonder meer
tot de kanshebbers
gerekend moeten
worden. „Kuiper
niet alleen vanwege
zijn klasse maar
vooral om zijn wils
kracht, en Zoete
melk vanwege het
feit dat hij in de
bergen altijd goed
rijdt. Kuiper heeft
al laten zien tot wat
hij in staat is.Van
Zoetemelk moet je
zo'n stunt niet ver
wachten in een
vlakke rit. Hij zal
straks in de cols
nog veel mensen
verbazen".
Eric Tabarly heeft reden tot lachen. Hij liet niets van
zich horen en voer met zijn Pen Duick VI zegevierend
de haven van Newport binnen.
hij. „Het duurt wel enkele ja
ren eer je dit vak helemaal
onder de knje hebt. Ik weet
bijvoorbeeld ook niet hoe ik in
de bergen zal rijden. Als ama
teur heb ik nooit aan buiten
landse wedstrijden deelgeno
men waarin hoge bergen be
klommen moesten worden.
Mijn enige ervaring in het
klimmen is tot nog toe de
Mont Ventoux. In Parijs-Nice
kwam ik op die col in de derde
groep boven. De ervaren ren
ners in de ploeg, als Karstens
en Knetemann hebben me er
al op voorbereid hoe zwaar
het zal gaan worden. Ik weet
dat ik vaak op mijn tanden zal
moeten bijten, maar ik weet
ook dat ik het wel zal redden".
Jan Raas: onervaren in
bergen
VERVIERS 's Ochtends verschijnt hij als een van de eerste
renners op appèl, vult zijn drinkbussen, perst citroenen uit
en steekt fruit in de achterzakken van zijn trui. De houding
van Jan Raas verraadt liefde voor het vak. Hij laat niets aan
het toeval over. De kleinste dingen zijn voor hem belangrijk.
„Als prof moet je de hele dag met je beroep bezig zijn", zegt
hij, „anders bereik je nooit de top".
Raas is debutant in de Tour;
tweedejaars beroepsrenner.
Hij sloot zijn amateurloop
baan af met vijfenveertig
overwinningen en het Neder
lands kampioenschap op de
weg. „Bij de profs heb ik mijn
eerste seizoen als een leerjaar
beschouwd. Kijken, wennen
aan het milieu. Je lichaam aan
de langere afstanden, die ge
fietst moeten worden, laten
wennen".
„In zo'n Tour is het elke dag
keihard werken", zegt hij.
„Daar moet je je op instellen.
Ze zeggen wel dat er in de
eerste dagen niet zo bijster
hard gefietst is, maar zeven
uur in zo'n hitte in het zadel
blijven valt ook niet mee. Op
weg naar Verviers werd er wel
degelijk zeer hard gereden.
Als het kouder wordt, gaan de
renners automatisch harder
rijden, zodat de inspanning
toch dezelfde blijft".
Vrijheid
Enkele weken geleden werd
Jan Raas in Simpelveld voor
de tweede keer kampioen van
Nederland, ditmaal bij de
profs. „Die titel heb ik te dan
ken aan het feit dat Peter Post
mij de vrijheid gaf mijn pro
gramma zodanig uit te kiezen
dat ik in optimale conditie aan
de start kon komen", zegt
Raas. „Ik hoefde niet naar de
Ronde van Zwitserland en de
Ronde van Spanje. Dat zou te
zwaar geweest zijn na een in
tensief gereden voorseizoen. Ik
mocht van Post rustig de Ron
de van Luxemburg rijden om
daar mijn voorbereidingen op
het kampioenschap af te ron
den".
In deze Tour kwam Raas tot
nog toe eenmaal dichtbij een
etappezege, toen hij in Caen
na de Italianen Battaglin en
Gavazzi als derde over de
eindstreep reed. Raas dacht
dat hij voor de eerste plaats
sprintte. Hij wist niet dat de
Italianen ontsnapt waren.
„Dat is onervarenheid", meent
DE EERSTE
GROTE BERGEN.']^
1JULI-7eET. - 207kmV^^
k
