1ESTIGE WEER WAT OPGEPOETST
KRITIEK
KNAKTE
Derde plaats tussenstation op weg naar nieuw elftal
„Ik wil niet meer over
voetbal praten"
i^nivip>is
IfNAMH
SfcfiOMME
si EEN IN
SILAGE
rekende op
in team
LEIDSE COURANT
Frisse wind
Na een week vol verwikke
lingen heeft het Nederland
se voetbalelftal het toer
nooi in Joegoslavië alsnog
op een behoorlijke wijze
afgesloten. Na de blamage
van woensdag tegen Tsje-
cho-Slowakije greep Oran
je tegen het wat uitgebluste
Joegoslavië het brons als
pleister op de wonde, die
een fors aantal conflicten
had veroorzaakt. Allereerst
was daar het geheim ge
houden, maar uitgelekte
ontslag van bondscoach
Knobel en vervolgens de
afgang van het Nederlands
elftal. Betrokkenen ontken
den dat beide zaken met
elkaar te maken hadden,
maar dat er verband heeft
bestaan lijkt geen al te ge
durfde veronderstelling.
Daarna volgden de moei
lijkheden elkaar op.
Cruijff vertrok na zijn gele
kaart van woensdag dood
leuk voor een operatie
naar Barcelona, maar niet
alvorens een nieuw pro
bleem bekend werd. De
voetbalvedette had, zo
bleek, pogingen in het
werk gesteld oud-elftallei
der Jack van Zanten weer
in het Oranjebootje te ha
len. Een manoeuvre waar
op het sectiebestuur niet
wenste in te gaan. Zoals
ook het eisenpakket van
Cruijff ten aanzien van
zijn deelneming aan het
wereldkampioenschap in
Argentinië slecht viel. Kno
bel steunde zijn belangrijk
ste pion bij diens acties,
hetgeen zijn eigen positie
er bij het sectiebestuur niet
beter op maakte. Een Eu
ropese titel zou het duo
Cruijff /Knobel zeer wel
kom zijn geweest bij hun
streven, maar door die op
zet trok Tsjecho-Slowakije
een dikke streep. Mede
daardoor kwam het hele
spel aan het licht, waar
door er nu wellicht na
de nodige gesprekken met
de betrokkenen eens een
frisse wind kan gaan
waaien in het betaalde
voetbal. Want dat lijkt wel
nodig.
Erg prettig
Het Nederlands Olympisch
Comité (NOC) heeft de af
gelopen week weer een
merkwaardige schuiver ge
maakt. Aan de orde was de
aanwijzing van de roei-
ploeg voor Montreal, waar
bij kennelijk de stem van
Cees Kerdel aanwezig
tijdens de laatste kwalifica
tiewedstrijden in Luzern
van beslissende betekenis
is geweest. Net zoals bij de
kanoploeg een equipe werd
afgevaardigd op grond van
slechts één selectiewed
strijd werd deze procedure
bij de roeiers toegepast.
Dat had een aantal vreem
de keuzes tot gevolg, waar
bij onder andere de ge
stuurde twee van Dudok
van Heel volledig over het
hoofd werd gezien. Deze
ploeg had na een goed
voorseizoen in de finale
van Luzern gefaald en be
taalde daarvoor de tol:
geen Olympiade. Nu ma
ken roeiers deel uit van de
Olympische afvaardiging
die internationaal minder
hebben gepresteerd, maar
toevallig in de wedstrijden
waar voorzitter Kerdel van
het NOC bij aanwezig was,
goed voor de dag kwamen.
Het zou voor sportlieden
die trachten een Olympi
sche selectie af te dwingen
erg prettig zijn als ze voor
al van tevoren exact weten
waar ze aan toe zijn. Want
daar schort het ook dit
Olympische jaar weer be
hoorlijk aan.
Smal
De nationale atletiekploeg,
die aan de landenwedstrijd
in Wenen deelnam, heeft
zich op zijn smalst gepre
senteerd. Met uitzondering
van enige uitschieters werd
(opnieuw) aangetoond
nota bene in gezelschap
van „tweederangsnaties"
dat nauwelijks verrichtin
gen van enig formaat gele
verd kunnen worden. Ook
de KNAU zal zich de ko
mende weken tot het uiter
ste weren om met een zo
groot mogelijke ploeg naar
Montreal af te reizen. Als
nuchter de prestaties en tij
den naast elkaar worden
gelegd komt slechts een
zeer select groepje atleten
in aanmerking voor Olym
pische deelneming. Triest
voor de vaderlandse atle
tiek is natuurlijk dat talen
ten als Comma nden en
Nusse zijn afgevallen door
blessures. Dat moet echter
geen vrijbrief zijn om dan
maar een aantal „kanslo
zen" langs achterdeurtjes
naar Canada te loodsen.
Het NOC zal met belang
stelling de voordracht van
de KNAU afwachten, zo
ook andere sportbonden
die hun eisenpakket allang
ingediend en gehonoreerd
hebben gezien. De KNAU
heeft de bevoegdheid de
voordracht pas eind deze
maand in te dienen. Dat
geeft nog enig respijt, hoe
wel men zich kan afvragen
of het zin heeft.
Een handdruk ten teken van afscheid. Gisteren gingen George Knobel en sectiebestuurslid Dè Stoop als „vrien
den" uit elkaar.
Zagreb George Knobel is zijn ambts
periode als bondscoach beëindigd zoals
hij die begonnen is: met een overwin
ning. Erg veel plezier beleefde de door
alle gebeurtenissen van de laatste da
gen getekende Knobel echter niet aan
zijn winnend afscheid. Volkomen apa-
tisch volgde hij vanaf de bank de ver
richtingen van het versterkte Jong
Oranje tegen de Joegoslaven. Knobel
verkeerde in andere sferen. De kritiek
die op hem is losgebarsten heeft hem
geknakt. Het kostte hem dan ook ver
schrikkelijk veel moeite om na Neder
land—Joegoslavië nog een zinnig woord
over zijn lippen te krijgen.
„Het spel is uit", mompelde Knobel. „Dit was mijn
afscheid, een vaarwel dat ik innerlijk moet verwer
ken. Niemand kan me daarbij helpen".
Knobel heeft zelf niet lang stil gestaan bij het
gegeven dat Oranje Joegoslavië versloeg zonder
de uitdrukkelijke aanwezigheid van Johan Cruyff.
„Ik heb eigenlijk helemaal geen zin meer om over
voetballen te praten. Laat staan over Johan
Cruyff. Donderdag ben ik met de billen bloot
gegaan. Toen heb ik iedereen in de gelegenheid
gesteld mijn innerlijke gevoelens bloot te leggen.
Daar heb ik nu geen trek meer in. Het werk is
gedaan. Ik keer met de ploeg terug naar huis en
trek me vervolgens terug. Zonder de komende
week ook maar een krant in te kijken.
Over zijn eigen optreden was Meutstege, na rust
de vervanger van de geblesseerde Wirh Jansen,
niet zo verschrikkelijk tevreden. „Ik kon goed
merken dat voor mij twee weken geleden het
seizoen al afgelopen was. Ik miste het ritme. Het
eerste kwartier was het daardoor verschrikkelijk
moeilijk voor me. Ik ben op het veld echter goed
opgevangen en kon me daardoor herstellen".
Schril
Knobel's houding na afloop was in schrille tegen
stelling tot die van verreweg de meeste spelers.
Die maakten juist een ontspannen en daarna
vrolijke indruk.
Debutant Wim Meutstege: „In feite is het onbegrij
pelijk wat er in deze wedstrijd is gebeurd. Toen
ik vrijdag in het trainingskamp arriveerde was er
niemand die zich ook maar ergens meer druk over
maakte. Het leek wel een vakantieoord. Die instel
ling veranderde echter zodra we het veld op
liepen. Ineens was de vlam er weer. Waren we
bereid om als ploeg te vechten voor een zo goed
mogelijk resultaat. Vraag me niet hoe die plotselin
ge ommekeer te verklaren is. Het zullen de myste
rieuze krachten in de sport wel zijn".
Een stuk zelfgenoegzamer was Kees Kist. De
blonde A.Z.-spits had er trouwens alle reden toe,
want Kist, in de tweede helft de vervanger van
Peter Arntz, draaide vanaf het moment dat hij
in het veld kwam, sterk mee.
„Jammer alleen dat ik geen doelpunt maakte.
Eerst dat schot op de lat en toen in de laatste
seconde die doorbraak die werd afgefloten omdat
het tijd was. Ik heb overigens wel kunnen merken
dat ik na afloop van de competitie steeds in
training ben gebleven. Ik had geen enkele moeite
om op het veld de aansluiting te vinden. Het ging
eigenlijk allemaal vanzelf".
Dat ging het bij Peter Arntz bepaald niet. Het was
dan ook niet toevallig dat Arntz halverwege de
tweede helft van het veld gehaald werd. „Toch
heb ik niet de indruk zo slecht gespeeld te hebben.
Goed, ik heb wat foutjes gemaakt, maar naar mijn
eigen gevoel heb ik niet gefaald. Misschien was
ik wel iets te gespannen. Ik wilde perse bewijzen
dat in Nederland echt nog wel jongens rondlopen
die het wegvallen van Cruyff, Van Hanegem en
Neeskens kunnen opvangen. Als ploeg hebben we
dat trouwens ook bewezen, al moet ik toegeven
dat mijn aandeel niet altijd even groot was".
Dat had Ruud Geels wel. De rossige
Ajax-spits demonstreerde andermaal
zijn grote waarde door tweemaal te sco
ren. „Niet in de eerste plaats mijn ver
dienste", reageerde de immer beschei
den Geels. „In beide gevallen werd ik
uitstekend aangespeeld. En dan is het
vooral een kwestie van geluk of je dat
doelpunt maakt of niet. Nu lukte dat.
De andere keer kan het echter misluk
ken".
ROB HARTOG
EB Johan
is niet alleen za-
lend. Het Neder-
voetbal stort niet
kaartenhuis in el-
I yanneer Johan su-
i r er eens een keer-
t bij is. Het bewijs
i het versterkte
Oranje zaterdag-
tegen Joegoslavië,
briljant was het
r1 niet, maar een
tning was het col-
I t optreden van elf
ien niet zo gelou-
en getructe maar
rd werkende Oran-
ins, wel.
spelers van de tweede
r, zoals tenminste altijd
wordt gesproken en
I i indien Cruyff, Nees-
Hanegem, Rep en
(n ontbreken, redde het
jdse voetbal zaterdag-
it er na de misere tegen
pen nog te redden viel.
ase nasmaak van Ne
ver) Tsjechoslowakije werd
p belangrijk gedeelte
ver eld. Niet helemaal,
rvoor zal de wanpres-
9me/iet duel tegen de Tsje-
rtbracht nog te lang in
i de bliiven-
eeft een gedeelte van
od l£en prest'£e terug ge-
g^En dat gebeurde uitge-
'het een da* van
„Hoor iedere insider vol-
he«ns'oos wert* 6eacht te-
Ie jJ,e60Slaven' die donder-
jedurende lange tijd de
iten fveeêden met de West-
L peder die donderdag en
een bezoek had ge-
Kifn trainingskamp in
stond het resultaat
weJuel tegen de Joegosla-
uet^ij voorbaat vast. Het
i mff n'e^ anders of Neder-
ionder de voet gelopen
1 aarant zelden zal er in
net jfreidinê van een verte-
ma|igend elftal er zo na-
js tl« met de pet naar ge-
•Jj als in de aanloop voor
jegen Joegoslavië.
h^tie-oord
senj
eid lingskamp in Samobor
n hqerdag en vrijdag veel
n P°p een vakantieoord.
ker |ycling leek zich meer
n uitmaken over de strijd
Cru^rde en vierde plaats,
n in Samobor bestond
;n slechts uit luieren,
e pogingen om met een
zon gebruind lichaam
de herland terug te keren.
we|sen: „Het ging er alle-
ESs®Jl ontspannen aan toe.
in* *len het spel verloren.
>esti!
e ve
ten l
e du' r g
lr Wim van Hanegem
n K?8 een kans. Na zijn
missie afgelopen
lanfavond, toen hij voor
.van zes speciaal voor
>en J0®611 scouts met een
ie wF1 ve'd moest ver-
eche|as nog een mogelijk-
olle(j financieel gunstige
/den bij Feyenoord
)men.
js ntball, het bureau dat
tuk roster- Maarten de Vos
ct wJeizer, de belangen van
jjjegem behartigt, zet de
itinw moreenavond voor de
eiserfaal de etala6e- Dat
ievelin PanJs waar Inter
een wedstrijd heeft
ieerd tussen een Euro-
Bi en Paris Saint Ger
at Jropese elftal zullen naast
derl^aneSem °°k Wim Suur-
iekery van de Kerkhof spelen.
j geselecteerden wel tussen
en eftekens, want het betreft m
I Valts uitgerangeerde voetbal-
ia Inter Football nog een-
[financiële klapper willen
t eePn: Victor (Tsjechoslowa-
Y Jthur (Portugal), Tresor
Bianchi (Argentinië),
van Portugal), Platini (Fran-
nu Egan (Engeland), Bremner
■ijke») en Zoff (Italië).
Ie zal
ït hé onzer verslaggevers)
tuur) Jan Ruiter stond
is nk De doelman van An-
ie a had er vast op gere-
en dgen Joegoslavië de
stuuén Piet Schrijvers te
/oorWtemen. „Toen ik hoor-
idierfnobel voor Schrijvers
rst épte er iets in me. Ik
ordeffschikkelijk teleurge-
jortil was het liefst meteen
in i gegaan, want ik was
ids wertuigd eindelijk een
:em, pijgen".
jff. pstelde zich snel van
daaiptelling. „Want je kent
lechf. reageerde hij strijd-
üchl ..straks in Argentinië
kwa| ik erbij zijn. Alhoewel
ijdeifhjk niet te optimistisch
ti wé omdat het niet uitge-
hel dat Jan van Beveren
frgkomt".
Het liefst waren we met z'n
allen naar huis terug gekeerd.
Kort voor de wedstrijd sprong
ineens het vlammetje over. We
waren er weer helemaal bij. De
jongeren sleepten de ouderen
mee. En toen we het veld in
gingen proefde ik een mentali
teit van „verdomme, ook zonder
die toppers kunnen we echt wel
tegen een bal aan schoppen".
Die stemming had de gehele
wedstrijd de overhand. Als een
eenheid verweerde Oranje zich
tegen de veel begaafdere Joego
slaven. En met succes, want na
twee uur voetballen uiteraard
was er weer een verlenging
noodzakelijk bleef Nederland
aan de positieve kant van de
score. Niet zonder moeite, maar
dat was iedereen eigenlijk al
snel vergeten. Jan Peters: „We
hebben met een gehavend Ne
derlands elftal gewonnen. En
dat telt, niets anders".
Bewondering kon worden opge
bracht voor in vergelijking met
Cruyff en Van Hanegem louter
harde werkers als Willy van de
Kerkhof, Ruud Geels en Kees
Kist. Bewondering die echter
niet zo ver moet gaan dat de
realiteit uit het oog wordt ver
loren. Het Nederlandse voetbal
is op zijn retour. Zeker nu het
tijdperk van Hanegem, Rep en
mogelijk ook Cruyff definitief
is afgesloten, wachten ons som
bere tijden.
Want laat daar geen misver
stand over bestaan. Het schoon
schip maken gaat ten koste van
de kwaliteit en derhalve van de
successen. Toch moet het Oran
je, dat zaterdag van Joegoslavië
won, het gezicht worden van het
nieuwe Nederlands elftal. Ook
wanneer dat ten koste zou gaan
van kwalifikatie voor het we
reldkampioenschap in Argenti
nië.
De voetballeiders in Nederland
moeten verder kijken dan Ar
gentinië. Het behalen van het
eindtoernooi heeft slechts een
waardevol tussenstation kunnen
vormen op de weg die vanaf
vorige week woensdag is inge
slagen. Het doel ügt verder.
Moet ook verder liggen, want
niemand mag verwachten dat
binnen zo'n korte termijn een
even inventief en klasserijk elf
tal uit de grond gestampt wordt
als het team dat twee jaar gele
den in West-Duitsland de wereld
veroverde met wonderschoon
voetbal.
Het creëren van eenzelfde situa
tie heeft tijd nodig. En zelfs dan
nog blijft nog de vraag of de
gouden tijden ooit weer terug
zullen keren. Topvoetballers
zijn dun gezaaid in ons land. De
laag die zich nu aandient zit
kwalitatief nog redelijk in el
kaar, maar wat daar achter zit
is van middelmatig niveau. De
resultaten van de diverse verte
genwoordigende jeugdelftallen
onderstrepen dat.
Redelijk
Toch zijn er op redelijke ter
mijn resultaten te verwachten.
„Jong Oranje" gaf er zaterdag
al de eerste indicatie voor.
Links en rechts zal het nodige
aan het elftal gesleuteld moe
ten worden (Schrijvers, Meut
stege, Arntz en ook Peters),
maar de basis is aanwezig.
Oranje speelde tegen Joegosla
vië bepaald niet vlekkeloos. De
ploeg werkte echter als een stel
paarden en daarom zijn schoon
heidsfoutjes gemakkelijk te ver
geven. Temeer omdat er wel
degelijk momenten waren waar
op van uitstekend voetbal te
genieten viel. Die eerste treffer
van Ruud Geels bijvoorbeeld,
door Krol en Rensenbrink in
stelling gebracht, was van grote
klasse. Ook de tweede treffer
van Oranje was het resultaat
van goede opbouw. Ditmaal had
Jan Peters er de meesterhand
in. Hij was het die Willy van de
Kerkhof dermate nauwkeurig
lanceerde dat Petrovic de hope
loos falende doelman van de
Joegoslaven, andermaal de ont
moedigende gang naar het net
moest maken.
Nederland kwam tegen Joego
slavië maar een kwartier in wer
kelijk gevaar. Dat was in het
begin van de tweede helft toen
de onzekere Wim Meutstege de
plaats kwam innemen van de
geblesseerde Wim Jansen, voor
de rust de absolute uitblinker
aan Nederlandse kant.
Hiaten
De Joegoslaven profiteerden
dankbaar van de hiaten die in
de achterste linie van Oranje
vielen. Daarbij geruggesteund
door het doelpunt dat Katalins-
ky vet voor rust maakte. Toch
duurde het tot zeven minuten
voor tijd voordat Joegoslavië
via een slim genomen vrije trap
van Dzajic een verlenging uit
het vuur sleepte.
Uit die verlenging kwam Neder
land als overwinnaar tevoor
schijn. Dank zij opnieuw Ruud
Geels die na een pass van de
bekwaam spelende Kist de arme
Petrovic andermaal verschalkte.
En hoewel Joegoslavië diep in
de tweede verlening pech had
dat Adri van Kraay een inzet
van Katalinksky op de doellijn
redde, bleek de treffer van
Geels de definitieve beslissing.
Een verdiende beloning
voor het hard werkende
Oranje. Bondscoach Kno
bel: „Ik heb mijn laatste
interland gewonnen. Ik
heb het van de week al
eerder gezegd. Indien we
woensdagavond onder
normale omstandigheden
hadden moeten spelen,
zouden we finalist zijn ge
weest. De regen heeft ons
echter geflest".
ROB HARTOG
Scoreverloop: 26 Geels 1-0; 40 Willy
van de Kerkhof 2-0; 43 Katalinski
2-1; 82 Dzajic 2-1; 112 Geels 3-2.
Scheidsrechter Hungerbühler (Zwi);
Toeschouwers 15.000.
Nederland: Schrijvers; Suurbier,
Jansen (Meutstege). Van Kraay,
Krol; Arntz (Kist), Peters. Willy van
de Kerkhof; Rene van de Kerkhof.
Geels. Rensenbrink.
Joegoslavië; Petrovic; Buljan. Kata
linski, Muzinic, Zungul (Vladic); Jer-
kovic, Surjak, Oblak; Acimovic (Ha-
lulhodzic), Popivoda, Dzajic.
De eerste treffer van Ruud Geels. Op een uitstekende dieptepass van Rensenbrink
is hij in de diepte gespurt, speelt de Joegoslavische verdediger uit en passeert doelman
Petrovic.
Uit een moeilijke positie haalt Ruud Geels uit voor de beslissende treffer. Nederland
leidt met 3—2 en het brons ligt voor het grijpen.
