$SQ;
f i
Fietspad ligt tal
van bedrijven in
Voorschoten dwars
in-
Larry Cohen verzon
vervolg op
Rosemary's baby"
Disney's trucdoos
wagenwijd open
VERWARD STEEKSPEL CHABROL
'Franse clownerieën
bij de „Song
van John Cage
Liszt-recital van
Toos Onderden-
wijngaard
Seze week
di Leidse
ngjioscopen
n
}erder.
(JiJ.rt.Uj iö JUiüi ioiu
TNI
UElDbE COURANT
„Song
s'' die de
•ikaan
Cage in
publiceer-
ormen een
proek
kolderie-
hows. Er
negentig
pers
pit in el-
volgorde
jvillekeuri-
keus kan
[en se-
iaat muziek in genoteerd
er is wel wat denksport
nodig om die eigenaardige
^ties te doorgronden. Er zijn
^[„solos for voice" zonder
onuitgewerkte ideeën,
vaten voor excentrieke ta-
™"én, waarbij muziek uit an-
j werken van Cage of van
fe componisten mag klin-
De jolige kapelaan was niet
amusant en de oorlogsinvalide
in een rolstoel met een SS-uni-
form niet navrant. Ze werkten
averechts.
Wie van de „Songbooks" van
Cage een pakkende „happe
ning" wil maken, moet meer
creatieve fantasie bezitten dan
dit Franse trio, zeker als zij de
filosofie er achter, het citaat uit
Thoreau, willen waarmaken:
„De beste regering is geen rege
ring; die krijgen we als we er
rijp voor zijn". Dat anarchisme
kwam er in de povere vertoning
helemaal niet uit.
J. KASANDER
:N!
paar jaar geleden heeft
a Melita er met een stuk of
medewerkers en een hoop
requisieten een nogal intri-
ïde show van gemaakt. Het
se trio bestaande uit de
eres Simone Rist, de mime-
[ster Elia Perreau en de pia-
Renaud Gagneux, gebruikte
muziek van anderen: vooral
pin, al dan niet verjazzt,
jen Debussy, Satie, Tsjai-
'ki, enz. De werkjes van Ca-
jelf gingen in die mengel-
verloren, wat Cage zelf
1 deren.
spiritueel kon ik de Franse
nerieën niet vinden. Soms
jn ze wel komiek zoals de
1st die zich als trimmer ge-
g en zelfs liggend onder de
Fel nog een deuntje wist te
'n. Maar het protestlied van
Ir miste de schrijnende zeg-
skracht, de Franse chan-
waren heel matig in de
entatie. Ook het mime-spel
niet mee. Het „Leidmotiv"
de worteltjes die in een
(kostmolentje werden ver
in, kan moeilijk een vondst
ïen genoemd, om van de
bommen maar te zwijgen.
Pas met de Bagatelle sans tona-
lité, het tweede werk dat de
pianiste Toos Onderden wijn
gaard na de pauze speelde, trof
zij de toon waarop wij al vanaf
het begin van haar recital, gis
teravond in Kasteel Duiven
voorde te Voorschoten, zaten te
wachten. In dit ragfijne korte
pianostukje was haar toon
haarzuiver, was zij zeker van
haar zaak, en zette zij iets voor
ons neer waar we werkelijk
van konden genieten.
De Bagatelle die zij speelde is
van 1885, eenennegentig jaar
oud dus en klinkt voor onze
oren waarschijnlijk heel wat
minder revolutionair dan voor
de tijdgenoten van Liszt. Maar
ik geloof dat wij daardoor des
te beter in staat zijn de muzika
liteit van dergelijke muziek te
waarderen: het is niet al te mo
dern, zeker met ouderwets,
maar ongetwijfeld iets waar
Liszt met overgave aan gewerkt
heeft en waar hij trots op ge
weest is toen hij het op papier
had staan.
Het programma bevatte voorna
melijk werk van Liszt, maar het
begon met een Andante van
Beethoven en de Walsen opus 39
van Brahms. Een voortreffelijke
keuze: Toos Onderdenwijn
gaard voelde zich met deze mu
ziek kennelijk zeer op haar ge
mak, speelde het met veel élan
en kennis van zaken, en gaf
haar recital op deze manier een
zeer geslaagde opening. Vervol
gens speelde zij „Aux cyprès de
la Villa d'Este. Thrénodie 1" en
„St. Francois d'Assise. La pre
dication aux oiseaux. Légende
1van Franz Liszt. De verfijnde
loopjes van het laatste stuk
speelde zij voortreffelijk, maar
de bombastische Thrénodie
kwam wat minder uit de verf.
Deze muziek eist een enorme
zelfbeheersing: de minste over
drijving maakt het log en karak
terloos. Hetzelfde gevaar schuilt
in de „Vallée d'Obermanndie
we na de pauze te horen kregen,
maar hier bleef de vertolking
steeds muzikaal en spannend.
De interessante rytmiek van de
ze muziek droeg daar zeker toe
bij.
Toos Onderdenwijngaard be
sloot het conceif. met Liszt's
transcriptie van de Polonaise uit
de opera Eugen Onegin van Pe
ter Ilyitsch Tschaikowsky. Naar
onze smaak het minst geslaagde
onderdeel van het programma:
lelijke muziek, van dik hout
zaagt men planken; en boven
dien door de pianiste slordig en
zonder overtuigingskracht uitge
voerd.
Ton Harmsen
Wassenaarse
vragen over
naturistenstrand
WASSENAAR - De Wasse
naarse gemeenteraadsleden J.
Greep en H. Gouwelooze (PvdA)
hebben in schriftelijke vragen
aan het college van B en W
gevraagd wat van hen nu pre
cies de redenen zijn geweest om
het verzoek van B en W van
Den Haag om uitbreiding van
het naturistenstrand op Wasse
naars grondgebied af te wijzijn.
Zij vragen of het Wassenaarse
college het met hen eens is dat
de besluitvorming over deze
zaak via de gemeenteraad tot
stand had moeten komen. Het
tweetal vraagt zich bovendien af
waarom een dergelijke recreatie
vorm op het betreffende grond
gebied is afgewezen, terwijl de
burgemeester tegenover de
voorzitter van de naturistenver
eniging andere geluiden heeft
laten horen. Men is van mening
dat de afwijzende houding de
gevoelens van een zeer groot
deel van de gemeenteraad geen
recht doet. De heren Greep en
Gouwelooze vragen voorts als
de aspecten van openbare orde
een overwegende rol in de dis
cussie hebben gespeeld binnen
het college, hoe dit dan te rij
men valt met de uitspraken van
de Haagse hoofdcommissaris
van politie, de heer Peijster. De
ze verklaarde rond de jaarwis
seling dat de ervaringen van de
politie met het naturistenstrand
gunstig waren. Hij meende dat
een dergelijk strand in een be
hoefte voorziet en het leek hem
verantwoord het voor deze re
creatie bestemde strandgedeelte
tot 500 meter te vergroten.
Academie Francaise
Romanprijs voor
Jose Cabanis
PARIJS De Academie Fran
caise heeft gisteren de grote
romanprijs verleend aan de 54-
jarige essayist en romancier Jo
se Cabanis. Deze ontvangt de
onderscheiding voor zijn gehele
werk.
Vorig jaar werd de romanprijs
niet toegekend, omdat de Aca
demie Francaise geen kandidaat
kon vinden die de onderschei
ding waardig was.
Jose Cabanis is al eerder onder
scheiden. In 1961 kreeg hij voor
zijn boek „Bonheur du jour" de
prijs van de Franse letterkundi
ge critici en vijf jaar later voor
zijn „Bataille de Toulouse" de
Prix-Renaudot, die als de op een
na belangrijkste literaire prijs
van Frankrijk geldt, na de Prix-
Goncourt.
VEILIGHEID WIELRIJDERS VERGROOT, MAAR...
Weeroverzicht
VOORSCHOTEN Het enige
maanden geleden aangelegde
vrijliggende fietspad aan het
begin van de Voorschotcnse
Schoolstraat blijkt voor de
daar gevestigde bedrijven nare
bijverschijnselen te hebben.
Bijverschijnselen in de vorm
van parkeerbonnen en zelfs een
verminderde toeloop van de
kooplustigen. De gemeenteraad
heeft na aandrang vanuit de
burgerij de fietsers meer veilig
heid gegeven. Al direkt nadat
de grote reconstructie van de
verkeerstraverse gereed was,
blee t dat de fietser in de ver
drukking kwam doordat auto's
meer ruimte op de weg namen
dan toegestaan was.
Aan de tekentafel werd bere
kend hoe de weinige ruimte van
de .Schoolstraat een betere ver
deling kon krijgen. Het wegdek
werd een twintig cm. opgescho
ven en er kwam een apart fiet
spad afgezet met zgn. Amster
damse paaltjes. In de oude si
tuatie ontstond eenmaal een do
delijk ongeval met een jonge
fietser.
Na enige tijd van „gewenning"
begon de politie op de naleving
van de borden te controleren.
Na waarschuwen, kwam tenslot
te de eerste parkeerbon gevolgd
door veel parkeerbonnen en het
betrof ook veelal auto's van de
aangrenzende bedrijven. Bedrij
ven, die deels in winkels en
ambachtelijke zaken zijn te on
derscheiden. Het grootste win
kelpand is van Mens B.V. Een
bedrijf dat naast winkelverkoop
ook aanleg en onderhoud van
alles heeft dat met gas, licht en
water te maken heeft. Dit pand
heeft een achteringang via de
Voorstraat, waardoor grote
stukken eventueel „achterom"
geladen en gelost kunnen wor
den.
zaak heeft veel herstelwerk, dat Actiegroep
onder monumentenzorg valt. Er
is slechts een klein poortje via
de Voorstraat. Laden en lossen
van ijzer moet via de voordeur,
waar een stopverbod geldt.
De heer H. van Mulligen over
de huidige situatie: „Daar kan
ik kort over zijn: goed pet! Als
ik platen heb van 400 kg per
stuk, dan kan ik daar toch niet
mee gaan sjouwen vanaf de of
ficiële laad- en losplaats ruim
vijftig meter hiervandaan, die
bovendien nog regelmatig bezet
wordt door auto's van particu
lieren. Ieder laad- en loswerk
betekent een overtreding. Een
regeling met de politie zie ik
niet zitten en de commandant
van de politie lachte me in m'n
gezicht uit toen ik kwam praten.
De wethouder doet of z'n neus
bloedt".
Veel te weinig
Een employé van Mens B.V.
zegt: „Die weg is niet goed aan
gelegd. De middenberm had nog
wel smaller gekund. Die 20cm
verplaatsing is veel te weinig
geweest, anders had de gemeen
te nog wel parkeerplaatsen kun
nen maken. Bekeuringen wor
den wel eens gegeven. De politie
komt echter ook nog wel even
tjes waarschuwen in de winkel.
Het blijft gevaarlijk".
Een woordvoerder van de rijk
spolitie merkt op: „Ja, dat is ons
probleem niet. Wij constateren
alleen maar dat die auto daar
niet mag staan en moeten dan
optreden. We doen het altijd
soepel. De situatie daar is een
zaak, die volledig berust bij het
gemeentebestuur. Mogelijk kan
het gemeentebestuur desge
vraagd een parkeerontheffing
verlenen".
Het gemeentebestuur van Voor
schoten is zeker niet over een
nacht ijs gegaan bij deze laatste
reconstructie. Nadat de onveilig
heid van de fietsers door een
aktiegroep aanhangig gemaakt
wa's, is de hele reconstructie
tweemaal tijdens een openbare
commissievergadering behan
deld. Vanaf de publieke tribune
kwam geen verweer en daarna
heeft de gemeenteraad beslist.
Ook na de officiële bekendma
kingen door de gemeente is er
geen verweer gekomen.
In de praktijk blijkt nu dat de
fietsers veiliger rijden kan tot
aan het moment dat de bedrij- j
ven moeten laden en lossen en I
him bestelwagens tussen de I
paaltjes door op het fietspad i
zetten. Formeel zijn de zaken
lieden fout en daarom is de i
politie verplicht bonnen uit te
delen. Praktisch kunnen de be
drijven niet anders en zeker is
het dat het ambachtelijke sme-
derijbedrijf van Van Mulligen
door de sterke groei niet meer
past in het huidige beeld van
de winkelstraat bij uitstek in
Voorschoten.
Dat bedrijf heeft echter wel heel
oude rechten op het stukje
grond langs de Schoolstraat, dat
door de noeste arbeid van de
hele familie zo'n bekendheid
kreeg bij monumentenzorg en in
plaats van het beslaan van paar
den en dergelijke thans in het
monumentale „oude ijzer" zit.
Mevrouw Van Mulligen: „Die
jongens van mij werken dag en
nacht. Ze dragen iedereen een
goed hart toe. Toch ben ik bang
dat ze een keer ernstige moei
lijkheden met de politie gaan
maken. Wanneer je moe thuis
komt en je moet een zwaar stuk
ijzer uitladen dan doe je dat
voor de deur. Een politieman,
die ze dan tegen houdt, die kan
dan geen vriendelijk woord ver
wachten".
JOOP PEETERS
De Bilt Nog steeds blijft re
gen van betekenis de komende
dagen uit. Weliswaar krijgen wij
het komende weekeinde te ma
ken met een westelijke stro
ming, maar de in deze stroming
meetrekkende storingen verto
nen weinig aktiviteit. Het blijft
dus bij enkele overtrekkende
bewolkingsgebieden, waaruit
het tot en met komende zondag
nog nauwelijks of niet zal rege
nen. Tussen deze wolkenpartij
en zijn de komende dagen flinke
opklaringen te verwachten. Met
maxima van rond 18 graden aan
het strand tot 23 graden in het
zuidoosten des lands zal het
weekeinde een voor de vakan-,
tieganger aantrekkelijk karak
ter krijgen.
Dezelfde weerskondities zijn de
komende dagen in het grootste
deel van west en centraal Euro
pa, mklusief Skandinavië en
Zuid-Engeland te verwachten.
De momenteel bij ons zo nood
zakelijke regen valt nu overvloe
dig in west-Rusland waar een
diepe depressie voor het nodige
vocht zorgt. Ook in de Balkan
brengen buien plaatselijk grote
neerslaghoeveelheden. Aan de
boorden van de Middellandse
Zee en tevens in Italië, Spanje
en de zuidelijke helft van Fran
krijk is het voor onze begrippen
warm zomerweer met een vrij
wel ononderbroken zonneschijn
en middagtemperaturen van 25
a 30 graden.
Eindhoven I
Den Helder
Luchth. R'dam
Twente 1
Vhssingen
illijke
18.00
ij
Wippertjes
School
ERMtX Slippertjes-
taagshool voor huisvrou-
*e/1n (18) met Louise
Haafcot en Monique
reu re.
heeffPPertjesschool voor
van Claude
irheidfirnier behandelt de es-
tijd öades van twee verveelde
loerdjuwen uit een sjieke
prstad. Ze veroveren
«"namelijk leveranciers
|i de deur, tot er één aan
eJ gevolgen overlijdt. Me-
Fournier blijkt best te
H^11 wat f^m is' maar een
47'pder vervelend verhaal
i hem goed doen.
-AMERA De tien ge-
pden (a.l.). Met Charl-
|r> Heston, Yul Bryn-
pr. Anne Baxter en Ed-
-iard G. Robinson een
aa9aaie verfilming van de
intjttocht uit Egypte met
mepel indrukwekkende
penes zoals het „splij-
rtf1" van de Dode Zee.
WIlDO One flew over
ie cuckoos nest (18).
ack Nicholson in een
idrukwekkende rol als
atiënt in een psychia-
ische inrichting.
44»
Sharon Farell als de moeder van de monsterlijke baby
LUXOR Het monster leeft (18) met John Ryan en
Andrew Duggan. Regie: Larry Cohen.
Uit het toch wel zieke brein
van de heer Larry Cohen is een
idee voortgesproten, dat men
het best kan omschrijven als
een vervolg op „Rosemary's ba
by". Hij besloot het meteen
maar te verfilmen ook. Nu is
Larry Cohen geen Roman Po-
lanski, maar door zijn jarenlan
ge ervaring met televisieseries
;li o.m. „The defenders" en „Co
lombo" weet hij wel hoe je
eèn pakkende thriller moet ma
ken, al realiseer je je na afloop
terdege dat de heer Cohen je
anderhalf uur met een hoop
onzin in spanning heeft weten
te houden. Maar ach, dat deed
Hitchcock ook zo vaak.
Een keurig Amerikaans echt-
lii paar geeft geboorte aan 'n ge-
1 drocht, dat met slagtanden en
§j klauwen, springend als een aap,
meteen alle gynaecologen en
verloskundigen in het zieken
huis om zeep helpt en vervol
gens nog geen uur oud
moordend en liters melk drin
kend via de riolen heel Los An
geles onveilig maakt.
En de politie maar zoeken naar
het gedrocht, dat zich in mama's
kelder schuilhoudt, want ach
het ware moederhart kan men
niet het zwijgen opleggen, ook
al is de baby nóg zo lelijk.
De vader, die door alle publici
teit zijn baan is kwijtgeraakt,
lijkt minder teerhartig, maar
ook hem ontbreekt op het be
slissende moment de moed om
het „monster" onschadelijk te
maken.
Het is Larry Cohens verdienste,
dat hij het gedrocht nergens in
de film duidelijk laat zien dat
zou lachwekkend geweest zijn
maar de aanwezigheid van de
kleine bloeddorstige wel voel
baar maakt. Hij krijgt daarbij
de volledige steun van Bernard
Herrmanns achtergrondmuziek,
die met dreigende orgelklanken
de spanning telkens voor 'n be
slissend moment opvoert, net
als Herrmann dat in het verle
den met veel effect deed voor
Hitchcocks „Psycho", ook al
zo'n thriller die het meer van de
suspense dan van de logica
moet hebben.
Gelukkig gaat Larry Cohen niet
al te diep in op het sociale
aspect van „het geval", al laat
hij wèl zien hoe de ouders van
het wezen plotseling paria's in
hun samenleving worden en
verklaart hij het agressieve ge
drag van de jonggeborene met
„Het kind is bang omdat het in
een wereld geschopt werd vol
verontreiniging en geweld".
„Ga er niet alleen heen" zeggen
de slagzinnen. Misschien hebben
ze gelijk, maar we zouden deze
griezelthriller toch niet graag
gezien hebben in gezelschap van
een vrouwtje, dat in verwach
ting is. Een gewaarschuwd
mens telt voor twee, zegt het
spreekwoord.
MILO
nadat de wraakzuchtige Viking-priester er een brandende pijl in heeft
TRIANON Eiland aan het einde van de wereld (a.l.)
met David Hartman en Donald Sinden Regie: Robert
Stevenson.
De filmfabrieken van Walt Dis
ney hebben de rekwisietenlood-
sen tot de laatste vuurpot leeg
gehaald en de trucdoos wagen
wijd opengezet om, zoals ze het
Als de Franse regisseur Claude Chabrol zich op het
pad van de thriller begeeft, kan hij blijkbaar maar
twee kanten uit. Of het vrij simpele plattelandsverhaal
tje waar de sfeer bepalend is zoals „Le boucher" of
de Angelsaksische kant op met een zeer ingewikkelde,
maar ook zeer bedachte intrige. „Damned innocents"
van Richard Neely is een goed voobeeld van het laatste
genre.
Een rijke alcoholist (Rod Steiger) en zijn 18 jaar
jongere vrouw (Romy Schneider) rentenieren wat in
Saint Tropez, als er een jongere buurman komt binnen
wippen. U begrijpt het al. Binnen de kortste keren
heeft de jongeman het vrouwtje er van overtuigd dat
ze beter er als weduwe met hém vandoor kan gaan
STUDIO Onschuldiger! met vuile handen (18)
met Romy Schneider en Rod Steiger. Regie:
Claude Chabrol.
en op een kwade avond slaat ze hetar slapende echtge
noot op z'n kop. De minnaar zal zich van het lijk
ontdoen^ maar... is de vogende dag verdwenen. Een
plaatselijke en een Parijse politieman trachten voor
de toeschouwer, die de draad is kwijt geraakt de
zaak nog eens te reconstrueren, maar Rod Steiger zou
de duur betaalde acteur, die hij is, niet zijn als hij
niet even later weer springlevend opdook. Dan volgen
de verrassingen elkaar in zo'n snel tempo op, dat je
nauwelijks meer van dubbele bodems, maar van drie-
of vierdubbele bodems moet spreken.
Dat er in deze, in 'n dure vüla gesitueerde, trucdoos
niets van enige karaktertekening terecht kan komen
is begrijpelijk. Chabrol doet daar dan ook nauwelijks
moeite voor. Hij goochelt alleen wat met verrassende
en vaak onlogische wendingen.
Van de gelegenheid maakt Rod Steiger dankbaar
gebruik om het er als de jaloerse echtgenoot heel dik
bovenop te leggen en Romy Schneider kijkt vastbera
den om zich heen, niet van plan zich door het scenario
in de war te laten brengen.
zelf zeggen, hun meest specta
culaire film te maken. Volgens
het beproefde recept van span
ning, sensatie en romantiek
voor alle leeftijden is „Eiland
aan het einde van de wereld"
in elkaar gedraaid, waarbij het
verhaal ondergeschikt is aan
het spektakel.
Inzoverre er van een verhaal
sprake is, komt het er op neer
dat de zoon van een Engels
industrieel zoek is geraakt op
een mysterieus eiland bij de
Noordpool. Met een zeer fraaie
zeppelin gaat zijn vader naar
hem op zoek en komt daarbij
boven het eiland terecht in een
enorme onweersbui die de zep
pelin zwaar beschadigt. Met
twee van zijn metgezellen valt
de vader uit het voertuig, waar
na hij tijdens de expeditie ont
dekt, dat het zwaar met ijs over
dekte eiland een groen hart
heeft door de aanwezigheid van
een warmte leverende vulkaan.
De ontdekking, dat de groene
vlakte wordt bewoond door een
originele groep Vikingen, lijkt
het einde te worden van de zoe
kers. De vader vindt zijn zoon
weliswaar levend terug in de
nederzetting, maar opgehitst
door een wraakzuchtige priester
besluiten de Vikingen de indrin
gers en de zoon op de brandsta
pel ter dood te brengen. Op het
nippertje worden ze echter ge
red door een Viking-meisje, dat
verliefd is op de zoon. Óp dat
moment wordt de film één lange
achtervolging over ijsvlaktes,
door een uitbarstende vulkaan
en tussen vervaarlijk toehap
pende haaien. Dat de achtervol
ging ondanks alle gevaren met
een happy-ending wordt afge
sloten, spreekt voor zich.
Bij de verfilming is de meeste
aandacht besteed aan de specta
culaire momenten, die dan ook
breed worden uitgemeten. De
zeer fraaie aankleding van het
Viking-dorp, de vulkaanuitbar
sting en het instortende inte
rieur van een dode vulkaan e.d.
zijn de dragende elementen. Dat
de snelheid daarbij nogal eens
vergeten wordt, zal de liefheb
bers een zorg zijn.
