Airbus A-300
Rode Kruis
op reis
met
gehandi
capten
ÏESULTAAT VAN
SAMENWERKING EUROPESE
/LIEGTUIGINDUSTRIE
Een
dagje
Engeland-
varen
Transavia Holland heeft de Airbus op 14 mei in gebruik genomen.
LEIDSE COURANT/" PAGINA IS
ROTTERDAM/ YORK
„Deze dag is me net
zoveel waard als zondag
dertien kruisjes goed in
jde toto. Dat ik dat nou
mag meemaken...". De
verbouwereerdheid
over het feit, dat het lot
hem nu ook eens gun
stig gezind is, staat nog
op zijn gezicht te lezen.
Wat verdwaasd glijdt
zijn blik over de rimpel
loze oppervlakte van de
Noordzee, naar de ein
der waarachter langzaam
de zon verdwijnt. De
zee, die hij alleen maar
kende van horen zeggen.
Ni» zit hij er boven op.
„Dat ik dit toch mag
meemaken..."
Hi] was een van de vijfenveer
tig gasten van North Sea Fer
ries die de oversteek van Rot
terdam naar Hull mochten
meemaken, onder het wakend
oog van een groot' aantal Ro-
de-Kruisvrijwilligers. Mensen
die allen in meer of mindere
mate lichamelijk gehandicapt
zijn, zelden of nooit een uitje
hebben, werden deze week
plotseling Engelandvaarders.
Twee nachten en een dag te
gast van North Sea Ferries; ze
zouden onvergetelijk worden.
Uit het hele land waren ze
afkomstig. Ze keken na het
inschepen dinsdagmiddag, wat
onwennig om zich heen. Al die
luxe van zo'n schip, die loun
ge, dat vreemde geld. Het was
allemaal wat verwarrend. Het
mag dan ook niet verwonder
lijk worden genoemd, dat ie
mand. zwaaiend met een En
Winkelen in York.
gels pondbiljet vroeg: „Ober,
hoeveel pfennig zitten er nu in
zo'n dollar".
Slechts een enkeling liet van
meet af aan duidelijk weten,
dat hij er alles uit zou halen
wat er in zat. De meesten za
ten echter stilletjes hun eerste
indrukken te verwerken. En
dat terwijl de tros nog niet
was losgesmeten en de reis
nog moest beginnen. Een paar
mensen zagen er uit of ze weer
moesten leren van de dingen
te genieten, want de laatste
heuglijke gebeurtenis was al
weer zo lang geleden. Maar
het zou allemaal veranderen,
na een nacht slapen in een hut
aan boord van de Norstar, die
in het donker stampend zijn
zeemijlen achter zich liet. Een
rustige zee, die nacht. Geluk
kig. zeiden de meesten. „Wel
nee", zei een oud-z
Zelfbediening in he! restaurant aan boord van de Norstar. En kon men zichzelf niet bedienen, dan stond
altijd een Rode-Kruisvrijwilliger klaar om een handje uit te steken
„Zo'n schuit moet schomme
len". Maar de zee was kalm
geweest. Geen zeeziekte dus en
de zorgen, voorlopig, op zij
gezet. De dag was begonnen.
De dag waarin zij met de Blij
de Rijder (de Nederlandse Ro
de Knusbus) een lange tocht
zouden maken door het prach
tige Zuid-Engeland. Door een
landschap dat er uit ziet alsof
het er al jaren zo bijligt. Waar
eeuwenoude eiken geen plaats
hebben hoeven maken voor
vierbaans-autowegen en even
min zijn gesneuveld bij de
ruilverkaveling. Ze staan er in
de akkers, op de weilanden.
De koeien grazen er wel om
heen en de schapen zoeken er
hun schaduwrijk plekje.
Dwars door Yorkshire ging
het, op weg naar York, een
oud vestingstadje, veilig tus
sen de nog steeds overeind
staande stadswallen.
Een klein leger Britse vrijwilli
gers stond klaar om waar no
dig hulp te bieden. En die hulp
werd in dank aanvaard. Want
er moest gewinkeld worden;
de Britten zouden weten dat
hun valuta de laatste jaren
fiks in waarde is gedaald en
dat de „continentalen" daar
listig gebruik van zouden ma
ken.
Of er werd alleen maar geke
ken naar al dat vreemde, al
die kneuterige kleine huisjes
en het verkeer dat maar steeds
van de verkeerde kant kwam.
„Maar ik zat goed. Mij kon
niets gebeuren. Want ik had
een politieman als begeleider",
zo kwam er een terug. Een
kniesoor die er op let, dat hij.
alleen maar oog hebbend voor
wat York te bieden had, het
Britse Rode-Kruis-msigne op
het donkerblauwe uniform,
niet had opgemerkt.
De copieuze maaltijd, die zeer
onderschattend met lunch
werd aangeduid, vormde het
afscheid van York. Nou tabé
dan. Terug naar de Norstar
En in tegenstelling tot de
avond daarvoor, waagden en-
kelenzich nu ook aan de speel
tafels. het bingospel en de
gokautomaten. „Ach, voor zo'n
keertje.. Maar dit is wel eens
wat anders. Met onze Rode-
Kruisafdeling zijn we een paar
jaar geleden wel eens met de
bus een tochtje gaan maken.
Maar dap kom je natuurlijk
niet zo ver Dat was wel fijn
hoor, maar dat kan* hier toch
niet aan tippen. Helemaal naar
Engeland Wie had dat ooit
gedacht En hij draait zich
weer om. om zijn laatste mun
ten in de automaat-met-die-
ene-arm te werpen.
Een dek lager zitten de rrunder
goklustigen iedere indruk, alle
ervaringen, brokje voor brokje
na te kauwen. „Oh, het was
heerlijk", verzucht een dame
in een rolstoel „Maar het moet
allemaal nog een beetje bezin
ken. Want het is zoveel. Ik
moet "net allemaal nog eens op
een rijtje zetten Misschien vol
gende week; dan kan ik er
over vertellen. Maar nu ben ik
doodmoe. Ja. het is ver
moeiend hoor, zo'n dag Ook
door de zenuwen. Want het is
me een onderneming, als je de
afgelopen twintig jaar nooit de
deur bent uitgeweest..."
LONNEKE VAN KOOT
Interieur van de Airbus. H
tuigbouw „Aerospatiale" (een
van de deelnemers in het Air
busproject) onderhandelt met
de Amerikaanse Boeing-fa-
brieken over samenwerking.
De onlangs tot president van
Aerospatiale benoemde gene
raal Jacques Mitterrand (broer
van de Franse socialistische
vliegtuig kan van 200 tot 34
oppositieleider Francois Mit
terrand) verklaarde een dezer
dagen in Parijs dat het de
bedoeling is dat de Aerospa
tiale machines van Boeing
gaat bouwen en dat de Ameri
kaanse fabriek de Europese
luchtbus gaat maken voor de
Verenigde Staten. United Air-
passagiers vervoeren.
lines (een van de grootste
luchtvaartmaatschappijen ter
wereld) zou veel belangstelling
voor het Europese toestel heb
ben. De tweemotorige A-300
(de Amerikaanse General
Electric CF6-50 c motoren
hangen in gondels onder de
vleugels), die meer dan 53 me
ter lang is en een spanwijdte
heeft van circa 45 meter, heeft
een kruissnelheid van 900 km
per uur. Het toestel is ontwor
pen voor de korte- (B2-versie)
en middellange (B4-versie) af
stand. Dit in tegenstelling tot
de Amerikaanse giganten als
de Lockheed Tristar, DC-10 en
Boeing-747, die m de eerste
plaats zijn bedoeld voor het
intercontinentale vervoer.
Transavia, die een 1-300 B4
(waarin plaats is voor 314 pas
sagiers) heeft besteld, vliegt
voorlopig met een Airbus van
het type A-300 B2, die eigen
dom blijft van de fabriek. Af
hankelijk van de indeling
biedt de Airbus plaats aan 200
tot 345 passagiers. Airbus-In
dustrie is overigens van plan
een hele „familie" van lucht-
bussen op de markt te bren
gen. In eerste instantie wordt
daarbij gedacht aan een B4
vrachtversie en een kleiner
passagierstoestel, de 1-300 B10,
die plaats biedt aan 250 lucht
reizigers.
Met de werkzaamheden aan
de Airbus verdienen momen
teel zo'n 22.00C Europeanen in
ae verschillende aan het pro
ject deelnemende landen hun
dagelijks brood. De Franse
vliegtuigfabriek Aerospatiale
(de vroegere Sud. Aviation, die
onder meer grote naam maak
te met het Caravelle-straalver-
keersvliegtuig) is de ontwerp-
leidster van het Airbuspro
ject. De Engelse Hawker Sid-
deley Aviation in Chester fi
nanciert afzonderlijk een deel
van het programma en is ver
antwoordelijk voor de bouw
van de vleugel. In ons land
zorgt Fokker-VFW op Schip
hol en in de Drechtsteden voor
de produktie van de bewegen
de vleugeldelen, terwijl in
West-Duitslaftd zelfs een apar
te maatschappij is opgericht
onder de naam Deutsche Air
bus. Daarin werken samen
VFW-Fokker in Bremen en de
MBB-fabrieken in Ottobrunn,
die op zichzelf al een combina
tie vormen van Messerschmitt,
ULOUSE In de Franse stad Toulouse is
bus-Industrie gevestigd, de combinatie van Eu-
ese vliegtuigfabrieken die gezamenlijk de Euro-
e luchtbus A-300 bouwen. Onder de slogan
•morrow's plane today" tracht men de Airbus,
case voor één Europese luchtvaartindustrie
de man te brengen, hetgeen vrij aardig lukt.
Bölkow en Blohm. Deutsche
Airbus is verantwoordelijk
voor de bouw van het overgro
te deel van de romp en tevens
voor de gehele staart. Verder
is de door de staat gesteunde
Spaanse vliegtuigindustrie Ca-
sa bij het project betrokken.
De in Duitsland, Engeland.
Nederland en Spanje vervaar
digde onderdelen worden met
een 43 meter lang en bijna
vijftien meter hoog transport
vliegtuig, Super Guppy ge
naamd, naar Aerospatiale in
Toulouse gebracht, waar de
eindmontage plaats heeft, ter
wijl de toestellen tenslotte in
Hamburg in de maatschappij-
kleuren worden geschilderd en
het gewenste interieur wordt
ingebouwd.
Het Amerikaanse transport
toestel Super Guppy, waarvan
de romp een middellijn heeft
van bijna acht meter, is door
Aerospacelines in Santa Bar
bara in de Verenigde Staten
gebouwd. Ter vergelijking die-
ne dat de romp van de Boeing-
747 jumbojet ruim zes meter
breed is.
De Europese luchtbus, die op
28 oktober 1972 de eerste
vlucht maakte, is sinds 23 mei
1974 in gebruik bij luchtvaart
maatschappijen. Air France
was de eerste die het toestel
inzette en wel op de lijn Pa-
rijs-Londen. Momenteel vlie
gen, behalve Transavia, ook
Korean Airlines, Germanair,
Lufthansa en Trans European
Airways (een dochteronderne
ming van Rotterdamse tour
operator Christoffel) al met
de Airbus, die verder is be
steld door Indian Airlines,
South African Airways en de
Franse binnenlandse lucht
vaartmaatschappij Air Inter
PETER VINKEN
op heden zijn er 34 exem-
en van dit milieutechnisch
erne en op de toekomst
;hte toestel verkocht, ter-
het aantal opties 23 be-
igt. Vóór het eind van dit
hoopt men een fors aantal
die opties te hebben omge-
definitieve orders en
ens woordvoerders van
nis-Industrie kunnen prak-
i alle opties nu al als vaste
rachten worden be-
mwd. Maar zelfs als al die
'Pties omgezet zouden wor-
in bestellingen heeft men
e ontwikkelingskosten van
Airbus nog lang niet uit.
.rvoor dienen zo'n 350 tot
exemplaren (het zoge-
I mde break-even-point) van
2 tweemotorige Europese
ibojet voor de korte- en
dellange afstanden aan de
n te worden gebracht,
zien de toekomst echter
r zonnig in", zegt de char-
nte „Europese" Barbara
icht op het hoofdkwartier
i Airbus-Industrie te Tou-
se/Blagnac in zuidwest-
inkrijk. „Met de Airbus
100 hopen we de basis te
jben gelegd voor een suc-
irijke Europese luchtvaart-
lustrie. Het toestel behoort
de minst lawaai-veroorza-
nde straalverkeersvliegtui-
i en is bovendien zuinig in
verbruik van brandstof,
'ee punten die heden ten
;e van enorm belang zijn",
us Barbara Kracht.
Die milieuvriendelijkheid van
de Airbus was voor de Neder
landse chartermaatschappij
Transavia een van de door
slaggevende redenen het toe
stel aan de vloot toe te voegen.
Het betekent dat voor deze
machine geen beperkende
maatregelen gelden bij nachte
lijke starts en landingen op
Schiphol, wat voor een char
tervliegbedrijf van enorm be
lang is. Transavia Holland is
daarmee nu de eerste Neder
landse luchtvaartmaatschappij
die sinds vorige week met de
Airbus vliegt. Sinds medio mei
vorig jaar heeft de directie
van Transavia de vraag bestu
deerd, welke machine zij aan
haar vloot zou moeten toevoe
gen. Een machine, die zowel
voor passagiers als voor
vracht kan worden ingezet, die
een op de doeleinden van
Transavia afgestemd bereik
heeft, die milieutechnisch mo
dern en op de toekomst is
gericht en die een goede aan
sluiting vindt bij de Boeing-
vloot van de maatschappij.
„De combinatie Airbus/Boeing
wordt, ook internationaal, be
schouwd als een ideale combi
natie, die een maximale flexi
biliteit en convertibiliteit ga
randeert", aldus Transavia-di-
recteur Hanrath.
Dat ook Airbus-industrie de
Airbus/Boeing-combinatie ge
slaagd zou vinden, blijkt wel
uit het feit dat de Franse
staatsonderneming voor viieg-
V
